Nieśmiały nastolatek

[Lapis_Lazuli]

Napisane przez kolorowe_jaskolki

A nie uważasz, że skoro chłopak nie potrafi nawet poprosić kogokolwiek o notatki, to raczej mu rada 'podejdź do ludzi' nie bardzo pomoże? Dla mnie jest to chorobliwe stadium i chłopak sam jak widać sobie z tym nie poradzi

Tyle, że to błędne koło, bo chłopak bedzie czekał aż z nieba spadnie mu znajomy akceptujacy jego niesmialosc podczas gdy jego niesmialosc tworzy najwidoczniej bariere ktora tworzy w oczach innych nieopłacalnie niska atrakcyjność. Jeżeli chłopak sam nie wyjdzie z jakas inicjatywą i bedzie czekał na "ksiecia z bajki" to moze sie zwyczajnie nie doczekać. A za chwile wejdzie w dorosle zycie gdzie w np. pracy raczej nikt nie bedzie sie przejmowal tym ze jest niesmialy.

[kolorowe_jaskolki]

Napisane przez Lapis_Lazuli

Tyle, że to błędne koło, bo chłopak bedzie czekał aż z nieba spadnie mu znajomy akceptujacy jego niesmialosc podczas gdy jego niesmialosc tworzy najwidoczniej bariere ktora tworzy w oczach innych nieopłacalnie niska atrakcyjność. Jeżeli chłopak sam nie wyjdzie z jakas inicjatywą i bedzie czekał na "ksiecia z bajki" to moze sie zwyczajnie nie doczekać. A za chwile wejdzie w dorosle zycie gdzie w np. pracy raczej nikt nie bedzie sie przejmowal tym ze jest niesmialy.

Ale przecież ja nigdzie nie pisałam, że nie ma nic z tym robić. Wręcz przeciwnie, polecałam jak najszybciej pójść z tym do specjalisty. W ogóle nie rozumiem Twojego komentarza w moim kierunku

[Lapis_Lazuli]

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Ale przecież ja nigdzie nie pisałam, że nie ma nic z tym robić. Wręcz przeciwnie, polecałam jak najszybciej pójść z tym do specjalisty. W ogóle nie rozumiem Twojego komentarza w moim kierunku

Zabrzmialo to tak jakby chlopak mial nie probować przelamywać powoli swoich wewnetrznych blokad. Jezeli sie mylilam, przepraszam.

[kolorowe_jaskolki]

Napisane przez Lapis_Lazuli

Zabrzmialo to tak jakby chlopak mial nie probować przelamywać powoli swoich wewnetrznych blokad. Jezeli sie mylilam, przepraszam.

No, w każdym moim poście o tym pisałam...

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Jeżeli to jest aż tak chorobliwe stadium, to pozostaje tylko dobry psycholog.

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Dla mnie jest to chorobliwe stadium i chłopak sam jak widać sobie z tym nie poradzi

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Tylko potwierdzasz moje obawy, że potrzebujesz specjalisty

Napisane przez kolorowe_jaskolki

No, ja Ci już napisałam co powinieneś robić, jak dla mnie sam sobie nie poradzisz skoro boisz się zapytać rówieśników o jakąś przysługę, bo masz urojenia, że coś złego z tego wyniknie i nie umiesz zaufać (w jakiej sprawie tu ufać?) Widać, że rozmawiasz z mamą, to może zacznij temat, że czujesz, że masz jakiś problem i chciałbyś, żebyście poszukali innego psychologa/psychoterapeuty. Czasami wystarczy 1-2 wizyty, warto

[Kinga789]

Najlepiej wychodzić z inicjatywą. Z mojego doświadczenia ci powiem, że warto samemu zainicjałować kontakt, jestem od ciebie rok młodsza. Na początku pierwszej technikum, napisałam przed rozpoczęciem roku do dziewczyny z którą będę w klasie. Okazało się to dobrym pomysłem gdyż teraz się z nią przyjaźnie, pomagamy sobie i również spotykamy się poza szkołą. Wyszło na to, że jest moją bratnią duszą. Zauważyłam, że od 1 klasy patrzy się ciągle na mnie taki chłopak z klasy, zawsze był blisko mnie, kiedy rozmawiał z Karoliną moją przyjaciółką to zerkał na mnie. Wystarczyło jak do niego się dosiadłam na matematyce, zapytał się czy umiem na kartkówke odpowiedziałam, że nie za bardzo. No i jakoś tak rozmowa się fajnie potoczyła i zostaliśmy przyjaciółmi, potem ciągle mnie zaczepiał i widać, że chciał pogadać, spędzać ze mną czas również poza szkołą. Czasami naprawdę warto się odezwać pierwszym, szczególnie, że wyglądam na osobę zamyśloną, nieobecną myślami więc tym bardziej wiem, że mogą mnie brać za wyrozumiałą.
A co jest za problem wysłać notatki też koledze jak będzie chciał, ja mam taki układ, że raz ja wysyłam coś raz moja kol i sobie nawzajem pomagamy.