Czy wyprowadzić się do mamy?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Ajaknietotak

Tak, oczywiście, ja nie twierdze absolutnie, że jestem bez winy, mało tego - uważam, że praktycznie większość tych sytuacji to moja wina. a do ideału mi baaardzo daleko i on posiada swoje racje, które móglby wymienić. A moje wady zajęłyby kartkę a3. Tak, nie wybielam się w żadnym stopniu.

W pewnym sensie szukam bardziej potwierdzenia tego, że to nie do końca beznadziejna sytuacja i że można to jeszcze odbudować. Ostatnią rzecza, którą chcę, to odejśc od dziecka, no i od niego. Tak, jak pisałam wcześniej - moje życie wtedy nie bedzie mialo sensu.

---------- Dopisano o 10:37 ---------- Poprzedni post napisano o 10:32 ----------


Jeśli chodzi o opis kłótni, to akurat mój mąż ma z tym problem. Za każdym razem słyszałam wypeirdalaj itp, a on twierdził, że dopiero pod koniec. Dopiero przy mojej koleżance zobaczyłam to - od razu, w piewrszym zdnaiu powiedział jej wypierdalaj i zaczął machać rękami. Gdy mówiłam mu to na drugi dzień, przedstawił mi to tak - "ooo, nie, ja jej powiedziałem wypierdalaj dopiero, jak wróciła się, chcąc mi coś powiedzieć i bebłała mi nad głową". Widziałam to z perspektywy trzeciego - od razu kazał jej w..., ona wstała, pozbierała rzeczy, powiedziała mu kilka slów - nikt mnie tak już dawno nie potraktował, wychodze, przemyśl to. Potem poleciało kilka razy znów w... od niego, a następnie ona powiedziała mu, że jest nienormalny. I wyszła. Taki był przebieg kłotni. On przedstawia to tak, że to ona wisiała mu nad głową. Tak nie było. Nasze kłotnie też przedstawia z takiej perspektywy, a teraz miałam szansę zobaczyć to naocznie.

Wiesz nie mozesz porównywać klotni jego z twoja kolezanka do waszych
Kazda klotnia jest inna i to w jakiej kolejnosci powiedzial wypierdalaj ma naprawdę male znaczenie w tym momencie
Czy zaczyna klotnie od tego czy mowi tow srodku co to naprawdę zmienia ? Nic
To wszystko jest nie istotne ,czy ty zawinilas,co ty powiedziałas, co on powiedział to sa poboczne sprawy ,liczy sie tylko to ze jeśli w waszym zwiazku nie ma dialogu,normalnej rozmowy, caly czas sie przekrzykujecie ,wyzywacie ,nie ma szacunku z dwoch stron to po co utrzymywac taki twór?
To nie jest udany zwiazek ,z obu stron sie ulało i nie ma co tego ciagna na sile bo to juz nigdzie poza dalsza degradacją nie zmierza, zaraz zaczniecie sie lac po pyskach
Teraz jest czas na przemyślenie co jest dla ciebie w zyciu najwazniejsze,spokoj,bezp ieczenstwo, twoj syn czy ladnie urządzony jego pokoik ?
Z tego zwiazku juz nic dobrego nie będzie teraz jest czas na zaopiekowanie sie soba i metodyczne działanie .nagrywaj klotnie (zobsczysz wtedy czy nie eskalujesz tych klotni i jak to wyglada z boku a nie oceniajac klotnie twojego meza z kolezanka)będziesz miala dowody na poparcie swoich slow ze maz byl agresywny kiedy dojdzie dosprawy w sądzie.
Pogadaj z matka,ustal plan kiedy chcesz sie przeniesc (zorganizuj transport wczasie jego nieobecnosci ) ,zadbaj o to zeby dziecko bylo juz u twojej mamy kiedy bedziesz sie wynosicprzyszykuj wszystkie potrzebne dokumenty (dowody osobiste, paszporty ,ksiazeczke zdrowia dziecka ,akt slubu, urodzenia dziecka itp)

[mrs_koala]

Zgłoś się jak najszybciej do centrum interwencji kryzysowej. Pracują tam psycholodzy i inni specjaliści pomagający ofiarom przemocy domowej. Musisz mieć wsparcie, bo z tego ciężko wyjść samemu.

[lakier_do_paznokci]

On Cie nie kocha.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Patizm]

“W pewnym sensie szukam bardziej potwierdzenia tego, że to nie do końca beznadziejna sytuacja i że można to jeszcze odbudować. Ostatnią rzecza, którą chcę, to odejśc od dziecka, no i od niego. Tak, jak pisałam wcześniej - moje życie wtedy nie bedzie mialo sensu.“



Jest to beznadziejna sytuacja.

Mozesz odejsc od niego, nie odchodzac od dziecka.

[NocnaWiedma]

Autorko, sytuacja jest beznadziejna. Lepiej nie będzie. Musisz odejść i wziąć dziecko bo oboje będziecie mieli zniszczone życie. Sama widzisz po sytuacji z koleżanką, że on Ci wmawia różne rzeczy, sama widzisz, że sytuacja wyglądała inaczej niż on opowiada, musisz sobie zacząć wierzyć i ufać. Potrzebujesz pomocy - wszystkich, którzy mogą Ci pomóc z tego wyjść. Musisz zawalczyć o szczęśliwe życie dla Ciebie i dziecka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[milywaz]

Ja jestem dzieckiem takiego właśnie ojca. Mama jest z nim do dzisiaj, o przyczynach, które przedstawia, można by dużo pisać, ale to nie ma tu znaczenia. I ze swojego doświadczenia radzę Ci, żebyś to przerwała. Dziecko NIE będzie szczęśliwe w takim domu. Będzie zagubione, z czasem może Cię traktować tak samo jak on. Tak jak Ci radzą dziewczyny, nagrywaj, zbieraj dowody, zastanów się, kto był świadkiem tego wszystkiego. W razie potrzeby - Policja, chociaż on i tak będzie przedstawiał swoje wersje wydarzeń. Dlatego nagrywanie jest takie ważne... nie zostawiaj z nim dziecka, bo będzie miało do Ciebie żal, że go zostawiłaś, a ojciec pewnie będzie go w tym utwierdzał i nastawiał przeciwko Tobie. Mieszkania też bym mu nie podarowała, połowa jest Twoja, jeśli zostało nabyte w trakcie trwania małżeństwa, więc albo niech Cię spłaci, albo niech sam z niego wy....dala. Na początku pomyśl jednak nad wsparciem psychicznym dla siebie, bo zrył ci psychikę. Dlaczego nie jesteś nic warta? Wiemy już, że prowadzisz firmę, radzisz sobie.

Uciekaj, bo lepiej nie będzie, a pewnie coraz gorzej.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[milywaz]

Aha, mówił, że Cię zabije - to są groźby karalne.

[natash88]

Weź dziecko i także psa (nie zostawiaj mu psa, bo ewidentnie może mu coś zrobić w swoich napadach złości) i wracaj do rodziców, po przegadaniu tego z nimi.

[Frozen_Rose]

Napisane przez Ajaknietotak

Ale wydaje mi się, że to właśnie przy nim odkryłam pełnię życia, bo jakby nie było jest człowiekem pomocnym, zaradnym i przez długi czas kochanym, co zmieniło się parę lat temu.

Był kochany i miły. Bierz pod uwagę to co jest teraz, a nie co było kiedyś.

Oczywiście patrząc z perspektywy czasu wiem, że potrafię znaleźć się wszędzie, tylko czy ja tego chcę. Wydaje mi się, że odchodząc od niego moje życie będzie puste, ciemne, beznadziejne, bez radości.Nie ma ono jakiegoś większego sensu, tak to widzę.

A już nie jest? Mąż grozi, że cię zabije, no rzeczywiście jest się z czego cieszyć.

Nie jestem idealna, brakuje mi do ideału dużo. Staram się dawać dużo od siebie, żeby żyć dobrze z mężem, żeby było nam dobrze. Czasem wydaje mi się, że bez niego nie potrafiłabym oddychać, mimo, że praktycznie załatwiam wszystko sama w kwestii moich spraw, spraw zawodowych, itp. Nie mówiąc już o kwestiach takich jak sprawy przyziemne, po prostu go kocham. To po prostu taka sprzeczność.

Masz wady i to ma być powód, dla którego traktuje cię jak gówno? Grozi ci śmiercią, bije, wyzywa od najgorszych? W takim razie wszyscy na świecie powinni się tłuc. Bo wszyscy mają wady, nikt nie jest idealny.

Co z tego, że kocha syna, jak traktuje swoją żonę jak śmiecia. Jaki on da przykład dziecku? Skąd wiesz, że jak ty od niego odejdziesz i nie będzie mógł się na tobie wyżyć, to nie przerzuci swojej agresji na syna? To jest psychopata. On nie ma prawa mieć pod opieką żadnej żywej istoty. Zabieraj od niego dziecko oraz psa.

Czy kiedykolwiek słyszałaś, żeby dziecko z przemocowej rodziny było wdzięczne matce za to, że nie odeszła od s*******a? No chyba, że chcesz, żeby kochany syneczek brał za wzór ojca i w przyszłości tak samo traktował kobiety.

[Lianhua]

Wypowiem się jako już dorosła osoba pochodząca z dysfunkcyjnej rodziny. Nie raz, nie dwa dorastając pytałam swoją matkę dlaczego się z ojcem nie rozeszła. Wiej stamtąd, zabieraj ze sobą dzieciaka i psa i nawet się za siebie nie oglądaj. Ja tu widzę 2 opcje. Albo Twoje dziecko będzie miało do Ciebie żal kiedy już dorośnie, że nic z tym nie zrobiłaś... Albo wyrośnie na swojego ojca (u mnie mój brat zachowuje się teraz identycznie jak mój ojciec - z tym, że mój brat nie pije, ale i tak mała to różnica). Widziałam i dokładnie pamiętam awantury moich rodziców, kiedy byłam zaledwie kilkuletnim dzieciakiem. I chociaż mnóstwo sytuacji pamiętam jakby przez mgłę, to to co wciąż czuję to ten strach z przeszłości. Mocno i dokładnie. Jeśli zależy Ci na prawdziwym szczęściu swojego dziecka, a nie wyimaginowanym, to zbieraj dowody i uciekaj stamtąd z dzieckiem i psem.

[Ballantines_1]

Napisane przez Ajaknietotak

Prawda wygląda jednak tak, że on dziecka mi nie odda, a ja nie mam warunków, by ze mną mieszkało, zwłaszcza, że ma w naszym mieszkaniu pięknie urządzony pokój, blisko przedszkole, mieszkanie jest komfortowe. Nie wiem, gdybym nie miała dziecka, już dawno spakowałabym walizki. Nie walczę o mieszkanie - koniec końców i tak będzie dziecka, więc mi to wsio rawno, czy mieszka on tam, czy ja. Ale to on nie ma gdzie iść. Ja mam dom rodzinny, duży, w którym mieszka mama po śmierci taty. Nie wiem, czy taka przeprowadzka nie wpłynie na dziecko, na to że będzie miało traumę. Nie chcę też, żeby przeżywało kolejną przeprowadzkę. wiem równocześnie, że dziecku nie stanie się krzywda z nim, zresztą, bedę mieć z nim regularny kontakt. Myślałam o tym, żeby co drugi dzień widzieć się z dzieckiem i co drugi weekend brać do "siebie". A jednocześnie nie mieć kontaktu z mężem, tylko tyle, co o dziecko. Czy to dobre rozwiązanie? Proszę, pomóżcie. Doradźcie. Przepraszam za chaos w wypowiedzi.

Odniosę się tylko do tego, bo cała reszta, którą miałabym napisać już została napisana przez poprzedniczki.
Te kilka zdań świadczy o tym, że już jesteś uzależniona od przemocowca i powinnaś w trybie pilnym iść na terapię.
Kobieta nieuzależniona starałby się odebrać prawa rodzicielskie ojcu lub w znacznym stopniu je ograniczyć, bo są do tego jasne i solidne podstawy. Ty się martwisz, że misiaczek nie będzie miał gdzie się podziać
Idąc dalej - kobieta trzeźwo oceniająca sytuację o mieszkanie by walczyła. Facet jest pewnie teraz ok. 30, pożyje jeszcze sporo. Mieszkanie dziecko dostanie jak ojciec kopnie w kalendarz, czyli kiedy? Za jakieś 50 lat. Dbając o dobro dziecka byłabyś w stanie tym mieszkaniem zapewnić mu lepszy start, zamiast obdarowywać mężą terrorystę lokum.
Ciebie w ogóle nie powinno obchodzić co się z nim dalej stanie i gdzie zamieszka. Stać Cię na ewentualne spłacenie wkładu męża w mieszkanie?

[milywaz]

Autorko, jesteś? Co Ty na to wazystko?

---------- Dopisano o 18:28 ---------- Poprzedni post napisano o 18:13 ----------

wszystko

[scarlett_24]

To, że powinnaś z tamtąd uciekać z dzieckiem, to chyba jasne. Ja jednak nie podarowała bym mu wspólnego mieszkania. On może założyć nową rodzinę, mieć nowe dzieci i wtedy mieszkanie może pójść na jego inne dzieci. Niby z jakiej racji mu to darujesz? Właściwie to on powinien wypiera***ać stamtąd.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

O podziale mieszkania autorka moze pomyslec troche poznoej to nie jest rozpatrywane przez sąd w trakcue rozwodu to jest zupełnie inna rozprawa
Na ta chwile trzeba sie dogadac z wlasna matka i zabrac dziecko i psa a po rozwodzie dochodzic swoich praw do mieszkania(chyba ze mieszkanie jest na raty to jeszcze Bank musi wyrazić zgode na przejecie kredytu przez jednego z kredytobiorców) to sa naprawde odlegle problemy ,niech sie zajmie tymi naglacymi na ta chwile (zapewnienie dziecku i sobie spokojnego bezpiecznego miejsca i wyprowadzka

[Ajaknietotak]

Dziewczyny, jestem już u mamy.
Miałam trochę na głowie w związku z przeniesieniem rzeczy swoich, syna i psa.
Przed samą wyprowadzką zaczęłam rozmowę z nim, rozmawiał ze mną nad wyraz spokojnie, rzeczowo, przedstawił swoje i moje wady, ja zrobiłam to samo. Powiedziałam mu, że ma iść na terapię i jak zobaczę postępy, to wtedy pomyślę, co dalej.
Na razie nie rozwodzimy się, bo kwestia mieszkania nadal pozostaje nierozwiązana.
Dziękuję wam, bo bez was po tej rozmowie wróciłabym do niego od razu.

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

Napisane przez Ajaknietotak

Na razie nie rozwodzimy się, bo kwestia mieszkania nadal pozostaje nierozwiązana.

mogłabyś wyjaśnić o co chodzi z tym mieszkaniem i co to ma wspólnego z brakiem możliwości wzięcia rozwodu?

[Patizm]

Pamietaj ze istnieje cos takiego jak “cykl przemocy”. On teraz bedzie plakal, blagal, kajal sie po to zebys wrocila, a jak sie zgodzil to wroci do tego co bylo, i tak w kolko.

[Frozen_Rose]

Dobrze zrobiłaś, że się wyprowadziłaś.

Napisane przez Ajaknietotak

Powiedziałam mu, że ma iść na terapię i jak zobaczę postępy, to wtedy pomyślę, co dalej.

Mam nadzieję, że nie bierzesz na poważnie tej możliwości. On teraz będzie udawał grzecznego i skruszonego, żebyś do niego powróciła. A kiedy to zrobisz, piekło znowu się zacznie. Musisz się od niego odciąć.

[nightingale__]

Zgadzam się z dziewczynami. On teraz będzie skruszony, będzie cierpiał, błagał o Twój powrót. Pójdzie na terapie, zrobi co chcesz. Za parę miesięcy przekona Cię do powrotu, początkowo będzie okej, ale po jakimś czasie wszystko powróci. On pokazał swoją prawdziwą twarz, to jaki naprawdę jest. Poczuł się na tyle pewnie, że nawet przy Twojej znajomej zrobił szopkę, bo na serio sądził, że nie wyciągniesz z tego żadnych konsekwencji. Ma o Tobie naprawdę kiepskie zdanie skoro myślał, że może Cię tak traktować, a Ty będziesz na wszystko się godzić. Facet podniósł na Ciebie rękę, jest przemocowcem, co jeszcze musi się wydarzyć, żebyś zrozumiała, że jedyną opcją jest rozwód? Ma pobić dziecko? Otwórz oczy, on się nie zmieni, weź z nim rozwód i zacznij nowe życie, poszukaj kogoś normalnego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Elliott_2020]

Napisane przez Ajaknietotak

Dziewczyny, jestem już u mamy.
Miałam trochę na głowie w związku z przeniesieniem rzeczy swoich, syna i psa.
Przed samą wyprowadzką zaczęłam rozmowę z nim, rozmawiał ze mną nad wyraz spokojnie, rzeczowo, przedstawił swoje i moje wady, ja zrobiłam to samo. Powiedziałam mu, że ma iść na terapię i jak zobaczę postępy, to wtedy pomyślę, co dalej.
Na razie nie rozwodzimy się, bo kwestia mieszkania nadal pozostaje nierozwiązana.
Dziękuję wam, bo bez was po tej rozmowie wróciłabym do niego od razu.

Od razu widać, że do niego zamierzasz wrócić.
Nie doczytałam czy Ty chodzisz na terapię - głównie Tobie jest ona potrzebna.
Żeby zrozumieć, że nie ma powrotu do psychopaty i przemocowca.

[Ajaknietotak]

No właśnie chodzi o to, że nie przepraszał i dlatego też mam mętlik w głowie trochę. Powiedział, że ciągle chodzę i narzekam na wszystko, cały czas jestem o coś zła, mam skwaszoną minę, nie szanuję jego wkładu w nic i jego pracy. Ja mu powiedziałam, że to zamknięte koło, bo nie zapominam słów itp. Tak w skrócie wyglądała nasza rozmowa.
W kwestii mieszkania. Jak na razie mieszka tam. Musze trochę ochłonąć i sobie poukładać w głowie, żeby zdecydować się na odebranie mu go. Najchętniej wolałabym, żeby mnie spłacił, nawet nie chce mi się tam wracać.

---------- Dopisano o 05:48 ---------- Poprzedni post napisano o 05:46 ----------

Napisane przez Elliott_2020

Od razu widać, że do niego zamierzasz wrócić.
Nie doczytałam czy Ty chodzisz na terapię - głównie Tobie jest ona potrzebna.
Żeby zrozumieć, że nie ma powrotu do psychopaty i przemocowca.

Już jakiś czas temu miałam iść do psychologa. Problem w tym, że to właśnie on mi sugerował, żebym szła, bo mam nerwicę, jak mówił, dlatego podświadomie się broniłam. A może miał rację.
Wybieram się i mam zamiar przepracować małżeństwo i jeszcze inne rzeczy z życia. Może mi się oczy otworzą...

[wannabe]

Bardzo dobra decyzja z pojsciem an terapie.
A jak rozwiazaliscie opieke nad synkiem? Z tego co rozumiem wzielas go ze soba do rodzicow teraz?

[NocnaWiedma]

Napisane przez Ajaknietotak

No właśnie chodzi o to, że nie przepraszał i dlatego też mam mętlik w głowie trochę. Powiedział, że ciągle chodzę i narzekam na wszystko, cały czas jestem o coś zła, mam skwaszoną minę, nie szanuję jego wkładu w nic i jego pracy. Ja mu powiedziałam, że to zamknięte koło, bo nie zapominam słów itp. Tak w skrócie wyglądała nasza rozmowa.
W kwestii mieszkania. Jak na razie mieszka tam. Musze trochę ochłonąć i sobie poukładać w głowie, żeby zdecydować się na odebranie mu go. Najchętniej wolałabym, żeby mnie spłacił, nawet nie chce mi się tam wracać.

---------- Dopisano o 05:48 ---------- Poprzedni post napisano o 05:46 ----------



Już jakiś czas temu miałam iść do psychologa. Problem w tym, że to właśnie on mi sugerował, żebym szła, bo mam nerwicę, jak mówił, dlatego podświadomie się broniłam. A może miał rację.
Wybieram się i mam zamiar przepracować małżeństwo i jeszcze inne rzeczy z życia. Może mi się oczy otworzą...

Czyli zachował się jak zawsze. Stwierdził, że to Twoja wina i Twój problem. Nie można jednak wykluczyć że zacznie zachowywać się inaczej żeby Cię przytrzymać w tej relacji jako swoją ofiarę.

Do psychologa koniecznie, ale w ramach otwierania oczu także filmy na YouTubie o przemocy psychicznej i narcyzach. Warto byś się dowiedziała że zachowuje się typowo, jak wiele innych zaburzonych osób i utwierdziła się w tym, że to jest przemoc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Patizm]

“Problem w tym, że to właśnie on mi sugerował, żebym szła, bo mam nerwicę, jak mówił, dlatego podświadomie się broniłam. A może miał rację.”

Typowy gaslighting. Wmawia Ci nerwice zebys myslala ze to ty jestes szalona. Tak wlasnie dzialaja psychopaci- prowokuja Cie by doprowadzic do reakcji, emocji, a kiedy to otrzymuja to wmawiaja Ci ze to ty jestes nienormalna i Twoje realcje sa nienormalne „bo nic takiego on przeciez nie zrobil by Cie do takiego stanu doprowadzic.”

Beed there done that.

[Ajaknietotak]

Napisane przez Patizm

“Problem w tym, że to właśnie on mi sugerował, żebym szła, bo mam nerwicę, jak mówił, dlatego podświadomie się broniłam. A może miał rację.”

Typowy gaslighting. Wmawia Ci nerwice zebys myslala ze to ty jestes szalona. Tak wlasnie dzialaja psychopaci- prowokuja Cie by doprowadzic do reakcji, emocji, a kiedy to otrzymuja to wmawiaja Ci ze to ty jestes nienormalna i Twoje realcje sa nienormalne „bo nic takiego on przeciez nie zrobil by Cie do takiego stanu doprowadzic.”

Beed there done that.

Tylko, że to może działać w dwie strony... Może też go prowokowałam do pewnych zachowań, niszcząc go tym, co mówiłam... Na pewno nie jestem bez winy. I mam dużo do przepracowania ze sobą.

---------- Dopisano o 10:55 ---------- Poprzedni post napisano o 10:52 ----------

Napisane przez wannabe

Bardzo dobra decyzja z pojsciem an terapie.
A jak rozwiazaliscie opieke nad synkiem? Z tego co rozumiem wzielas go ze soba do rodzicow teraz?

Tak, syn jest ze mną, mama odżyła po śmierci taty, jest spokojnie. On się pojawia, umowiliśmy się na co drugi weekend. Przyjeżdża do niego też w tygodniu na godzinę, dwie, potem jedzie. Przyszły weekend bedzie jego. Zobaczymy, co z tego wyniknie.

---------- Dopisano o 10:57 ---------- Poprzedni post napisano o 10:55 ----------

Napisane przez Patizm

“Problem w tym, że to właśnie on mi sugerował, żebym szła, bo mam nerwicę, jak mówił, dlatego podświadomie się broniłam. A może miał rację.”

Typowy gaslighting. Wmawia Ci nerwice zebys myslala ze to ty jestes szalona. Tak wlasnie dzialaja psychopaci- prowokuja Cie by doprowadzic do reakcji, emocji, a kiedy to otrzymuja to wmawiaja Ci ze to ty jestes nienormalna i Twoje realcje sa nienormalne „bo nic takiego on przeciez nie zrobil by Cie do takiego stanu doprowadzic.”

Beed there done that.

Chodzi mi o to, że być może to ja sama stworzyłam sobie przemocowca.

[Elliott_2020]

Napisane przez Ajaknietotak

Tylko, że to może działać w dwie strony... Może też go prowokowałam do pewnych zachowań, niszcząc go tym, co mówiłam... Na pewno nie jestem bez winy. I mam dużo do przepracowania ze sobą.

---------- Dopisano o 10:55 ---------- Poprzedni post napisano o 10:52 ----------


Tak, syn jest ze mną, mama odżyła po śmierci taty, jest spokojnie. On się pojawia, umowiliśmy się na co drugi weekend. Przyjeżdża do niego też w tygodniu na godzinę, dwie, potem jedzie. Przyszły weekend bedzie jego. Zobaczymy, co z tego wyniknie.

---------- Dopisano o 10:57 ---------- Poprzedni post napisano o 10:55 ----------


Chodzi mi o to, że być może to ja sama stworzyłam sobie przemocowca.

Przerażające jest to co piszesz.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Elliott_2020

Przerażające jest to co piszesz.

A dla mnie nie
Ludzie czesto sie wzajemnie nakrecaja prowokuja i rzadko kiedy jest to wina jednej strony
Jej akcje mogly powodowac jego kontreakcje skoro wie ze sama tez nie byla swieta to moim zdaniem uczciwa postawa

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88313390]A dla mnie nie
Ludzie czesto sie wzajemnie nakrecaja prowokuja i rzadko kiedy jest to wina jednej strony
Jej akcje mogly powodowac jego kontreakcje skoro wie ze sama tez nie byla swieta to moim zdaniem uczciwa postawa[/QUOTE]

Z jednej strony tak, ale z drugiej to znany mechanizm przemocowców - upewniać ofiarę, że to jej wina, że sama się o to prosiła i że powinna wstydzić się prosząc o pomoc.

Sprowokowana przemoc to wciąż przemoc i to go nie usprawiedliwia. W momencie kłótni człowiek ma wiele opcji. Może wyjść, ochłonąć, może się rozstać. Rycie komuś psychiki, przemoc czy groźby to nie jest coś co stosują normalni ludzie. Czyli nie... gdyby facet był stabilny emocjonalnie i psychicznie, kochał cię i dziecko, to by sobie nie pozwalał na takie zachowanie. Szukałby innego rozwiązania.

[patusiaa23]

No tak, wychowałaś sobie przemocowca to leć do niego z powrotem, niech twoje dziecko patrzy, jak ojciec matkę leje i ja wyzywa.