W związku czuję się "nie na miejscu"

[Hermiona83]

Terapia terapia terapia

[Aelora]

Napisane przez tessa16

Rozmawialiśmy na ten temat już wiele razy i mówiłam mu, że nie było w moim życiu żadnego pojedynczego wydarzenia, które mogłabym wskazać jako początek tych moich zahamowań. Po prostu mam taką wewnętrzną blokadę. Ciężko mi to dokładniej określić. Ogólnie ja też panicznie boję się ciąży. Nie sam fakt posiadania dziecka mnie tak przeraża, bo nawet chciałabym kiedyś zostać mamą, ale gdy myślę o ciąży to mam w głowie wszystkie możliwe komplikacje i ból porodowym (a nawet myśli o śmierci w trakcie porodu). To nie jest bezpośrednia przyczyna, ale też co jakiś czas daje mi się to we znaki. W głowie mam jakieś scenariusze, bardzo ekstremalne nieraz. Np. co by było gdyby trzeba było wybrać między życiem moim a dziecka. Wiem, że nie chciałabym umrzeć. Kiedyś rozmawiałam z nim ma ten temat i on stwierdził, że to na pewno trudna decyzja. Powiedział też, że nie ryzykowałby mojego życia.

Tylko no wiesz, po to mamy wszelakie metody antykoncepcji żeby współżyć i zminimalizować do jakichś ułamków procenta ryzyko niechcianej ciąży. Takie obawy to były uzasadnione dawniej, gdy nie było skutecznych metod zapobiegania ciąży a śmiertelność okołoporodowa była wysoka. Spokojnie Ty i Twój partner moglibyście znaleźć metodę zapobiegania ciąży, która pasowałaby Wam obojgu. To co piszesz też zakrawa o jakieś wyolbrzymione, ekstremalne scenariusze które w połączeniu z dużymi kompleksami na punkcie swojego ciała warto byłoby omówić na terapii.

[Monia284]

Napisane przez tessa16

Rozmawialiśmy na ten temat już wiele razy i mówiłam mu, że nie było w moim życiu żadnego pojedynczego wydarzenia, które mogłabym wskazać jako początek tych moich zahamowań. Po prostu mam taką wewnętrzną blokadę. Ciężko mi to dokładniej określić. Ogólnie ja też panicznie boję się ciąży. Nie sam fakt posiadania dziecka mnie tak przeraża, bo nawet chciałabym kiedyś zostać mamą, ale gdy myślę o ciąży to mam w głowie wszystkie możliwe komplikacje i ból porodowym (a nawet myśli o śmierci w trakcie porodu). To nie jest bezpośrednia przyczyna, ale też co jakiś czas daje mi się to we znaki. W głowie mam jakieś scenariusze, bardzo ekstremalne nieraz. Np. co by było gdyby trzeba było wybrać między życiem moim a dziecka. Wiem, że nie chciałabym umrzeć. Kiedyś rozmawiałam z nim ma ten temat i on stwierdził, że to na pewno trudna decyzja. Powiedział też, że nie ryzykowałby mojego życia.

No tak ale jeżeli nic nie będziesz robić ze swoimi blokadami czy lękami to one tak same nie znikna. Trzeba chociaż stopniowo to pokonywać, potem byś zobaczyła że tak naprawdę nie było czego się bać. W życiu w innych sferach też wszystkiego nie zaplanujesz. No ale nie warto by lęk nami rządził. Wiem co mówię bo sama mam nerwice, biorę leki i miałam czas że miałam dużo obaw, bałam się wielu rzeczy. Jednak uznałam że nie mogę się temu poddać. Nie mówię że masz nerwice ale taki przykład. No a potem też zobaczycie czy seksualnie jesteście dopasowani. To też ważne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wikaat]

Jeżeli chłopach mówi, że w razie czemu jest za tym by odpowiedzialność i skutki nie były na tobie, to najprostszą rzeczy rzeczą na ten moment jest wazektomia. A w miedzyczasie pracować nad sobą i swoimi blokadami. On oferuje dużo od siebie, więc terapia z Twojej strony jest wyjściem na przeciw jego osobie.

[Sofiane]

Napisane przez tessa16

A czy ktoś próbował kiedyś przepracować coś podobnego samemu? Staram się obserwować siebie i swoje reakcje. Wyłapałam pewne mechanizmy, ale nadal mam trudności z ich zmianą.

Dojdziesz do ściany której nie przebijesz. Terapeuta jest od tego będzie zadawał pytania słuchał Cię pomoże ruszyć do przodu. Też pomaga dziennik terapii. Facet zwieje jak tam będziesz postępować,
A na już proponuje zobaczyć Okolice Ciała dlaczego jestem w związku.