Facet umiejący gotować!!! ZGROZA!!

[giraffe]

Napisane przez Ray

gadd w czym w ogole problem???????? ja bym sie cieszyla ze mi facet gotuje w opgole bym chyba nie goptowala wtedy a tak musze pol dnia przy agrach spedzic nie widze zadnego problemu

Ray Ty nigdy w niczym nie widzisz problemu. A myślisz, że jakbyś miała faceta umiejącego gotwać miałby na to czas co dzień??

Zastanów się. Ja nie chcę zrzucać na niego tego obowiązku ponieważ LUBIE gotować i chcę to robić. I nie mam zamiaru się nim wyręczać. Bo chcę się nauczyć być świetną kucharką (tak dla przyjemności).
Cenie sobie Jego rady (bo nieraz naprawde potrafi "podrzucić" mi coś cennego). Ale wkurza mnie to, że nie daje mi w 100% samodzielnie czegoś przygotować. Dlatego rady typu ... "daruj sobie i się ciesz" mnie nie satysfakcjonują.

Ja nie wiem czy Wy dziewczyny mnie do końca rozumiecie...
Bardzo cenie sobie to, że mój facet umie świetnie gotować i że zawsze jest chętny do pomocy. Wiem, że w przyszłości bardzo mi się to przyda (np na święta ja będe robiła jedną potrawę, on inną).
Ale chodzi mi o to, że ja się przy nim nie stanę dobrą kucharką jak on za mnie będzie doprawiał (ja chce sama do tego dojść - wystarczy, że pokaże mi raz), jak nie da mi SAMODZIELNOŚCI w kuchni.

Ale co niektóre macie rację - będe musiała z nim porozmawiać. Tylko, że ta jego chęć pomocy mi i wyręczenia mnie, jest zbyt silna. Już nieraz obrzucałam go "gniewnym" spojrzeniem i żartowałam na ten temat że jak będzie za mnie robił wszystko to się nie nauczę, ale on chyba tego nie odebrał tak jak powinien. Więc chyba będe musiała go posadzić i powiedzieć mu wprost.

[Voodia]

giraffe, tak sobie myślę, że czasem jedna rozmowa nie wystarczy; żeby TŻ na stałe zmienił podejście być może trzeba będzie przewałkować temat parę razy ( w moim przypadku tak było ze sprzątaniem po sobie w łazience; spokojnie Mu tłumaczyłam, że nie lubię taplać się w kałużach wody na posadzce, poprawa trwała z tydzień, a potem znów taka sama sytuacja. Za każdym razem jednak siadałam i wałkowałam Mu na spokojnie swoje żale, w końcu problem zniknął).

Jeśli poza drobnymi nieporozumieniami w kuchni jesteście zgodną parą, TŻ na pewno po którejś rozmowie (przy odrobinie szczęścia, już po pierwszej ) zrozumie Twoje uczucia i je uszanuje.

[Fioletto]

a może przygotuj coś ekstra kiedy nie będzie go w domu? zaskocz go i powiedz, że zrobiłaś coś specjalnie dla niego. na pewno to doceni
poza tym może przyzwyczajaj go po prostu do twojej samodzielności w kuchni. sama zaplanuj co chcesz podać, zrób zakupy. niech zobaczy, że świetnie sobie radzisz. kiedy zacznie zaglądać do garnka, to znajdz mu jakieś zadanie- przygotowanie deseru, nakrycie do stołu itp lub zabawianie gości rozmową.

[jaga_2001]

giraffe, widzisz, tak zle i tak niedobrze. Ja np. narzekam, ze TZ nie umie gotowac Ja do garow tez kompletnie sie nie nadaje. Po prostu mnie to nie intersuje. Ostatnio robie to z przymusu, bo po prostu jestem glodna a nikt za mnie nie ugotuje. TZ na szczescie mnie komplementuje, chciaz wiem, ze np. potrawie jeszcze czegos brakuje, no ale problem jeden, czego? To za malo posole, to za duzo popieprze i jakos leci Ale doszlam do jednej waznej rzeczy, ze w sumie nie wazne jak smakuje, abu dalo sie zjesc, w koncu na jezyku jedzenie jest pare minut, reszta, znacznie dluzsza dzieje sie w zoladku i jelicie cienkim i to im powinnismy w glownej mierze dogadzac a nie podniebieniu. Co nie zmienia faktu, z jesli cos dobrze smakuje to i sie z przyjemnoscia je

A co do twojego TZ, to powiec mu co Tobie lezy na watrobie. Uwazam, ze zle rrobi, ze nie chociaz troszke nie probuje Ciebie dowartosciowac. Ciekawe jakby on sie czul, gdyby pewnego razu potrawa mu nie wyszla takjak zwykle i nie zostal pochwalony, chociazby za dobre checi! Niech sie cieszy, ze wogole podchodzisz do tych garow i, ze wogole chce ci sie gotowac. Niech to doceni. A jesli tak bardzo chce zrobic dobrze, to niech stanie z boku i niech mowi a nie robi za Ciebie, bo tak to Ty z pewnoscia nic sie nie nauczysz

Pamietam, gdy TZ zrobil mi obiad z okazji Dnia Kobiet. To byla masakra, dobrze, ze wczesniej wrocilam to jeszcze co nie co dalo sie uratowac , no ale pochwalic pochwalilam. Powedzialam, ze moze nie jest najznamienitszym mistrzem kuchni, ale to trening czyni mistrza. Najwazniejsze, ze da sie zjesc A wpadki zdazaja sie nawet i tym najslynniejszym mistrzom. Przeciez to tez ludzie i tez miewaja gorsze dni

[giraffe]

Dzięki Jaga za dobre słowa

Jak się z Nim spotkam, na pewno o tym porozmawiamy. Tylko, że za jakieś 2 tygodnie dopiero się zobaczymy.

Ja gotować lubie i chętnie posłucham jego rad - ale RAD słownych, nie dopuszczę go do mojego gotowania przez jakiś czas Zobaczymy jak mi to wyjdzie

[lain]

o przydaloby sie zeby moj TŻ umial cos gotowac. a tak to go najpierw musze wszystkiego nauczyc (a ucze po to zeby zagwarantowac sobie wygodna przyszlosc - bedziemy gotowac na zmiane ).

[Anuska77]

Twój przynajmniej umie gotować, choć Ciebie krytykuje. A wyobraź sobie, że mój ex nie umiał wogóle a krytykował. Och....dobrze, że już ex))))))))))). Teraz mam szczęście, bo nie muszę gotować (nie lubię kuchni i pichcenia), bo ktoś świetnie gotuje za nas oboje))))

[giraffe]

Napisane przez Anuska77

Twój przynajmniej umie gotować, choć Ciebie krytykuje. A wyobraź sobie, że mój ex nie umiał wogóle a krytykował. Och....dobrze, że już ex))))))))))). Teraz mam szczęście, bo nie muszę gotować (nie lubię kuchni i pichcenia), bo ktoś świetnie gotuje za nas oboje))))

On mnie nie krytykuje. On mi pomaga (chociaż nie potrzebuje pomocy) nooo i nie chwali mnie Ale słowa krytyki z Jego ust nigdy nie usłyszałam

[Taverney]

Mój mąż potrafi i libi gotwać i też robi czasem rzeczy lepsze ode mnie. Ale jakoś mnie to nie deprecjonuje, a przynajmiej wchodzi na ambicję
W gary mi na szczęście nie zagląda, tylko grzecznie czeka na jedzonko siedząc w niecie (ach ten ogame) a i pochwalić od czasu do czasu nie zapomni Słowem kulinarny ideał, szkoda tylko, że nie znosi czosnku
A gotowanie razem, choć żadko się nam zdarza, jest fantastyczne. Dzielimy się wtedy czynnościami w kuchni i doskonale się razem rozumiemy. I tego też Wam życzę.

[Maniwa]

Mój TŻ gotuje przesmacznie, ale siłą rzeczy to ja więcej spędzam czasu w domu i to ja częściej gotuję. Nie mam wprawy, nienawidzę garów, gdy gotuję widzę się jako kurę domową a to najgorsze co mogłoby mnie spotkać Wychowałam się w domu gdzie tato dzielnie wykonywał prace domowe i częściej od mamy gotował, więc czuję się dziwnie w tej roli i wolałabym mojego Kochanego widzieć w kuchni. Ale jak tylko ma czas to gotuje, ma kilka swoich specjalności które ja nie odważyłabym się zrobić

[WioletaM]

Mój mąż po ślubie nie umiała gotować w ogóle. Teraz niektóre potrawy robi lepsze ode mnie. Jak rano jest w domu to on robi śniadanie. Jak nie chce mi się gotować obiadu, to zrobi. Czasami lubi wymyślać potrawy.
Kilka lat temu obiecał mi, że zrobi pierogi. Doczekałam się ich w tym roku. Były rewelacyjne. Takiego farszu jeszcze nigdy nie jadłam.
Mąż wymyślił potrawę misz-masz i tylko on potrafi ją dobrze zrobić. Nawet gościom smakowało, a nie jest to rjakiś arytas. Jak mam ochotę na coś dobrego, to mówię mężowi: "zjadłabym smażony chleb. Usmaż mi, bo Ty robisz to tak smakowicie". I co robi mąż? Idzie do kuchni i smaży mi chlebek. Fajnie jest mieć takiego kucharza, który dobrze gotuje i nie przypala garnków.

[daga86]

A ja sobie bardzo cenie to ze mój TZ umie gotować- bo ja to tylko takie podstawowe- kotlety, ziemiaki, surówka:/
I powiem szczerze ze wcale mi to nie przeszkadza... Nie mieszkamy razem, zreszta nie jestesmy u siebie na obiedzie "co niedziele" bo mieszkamy kawał drogi od siebie, ale jak jade do niego to wracam 5 kg cieższa bo mimo to ze nie jestm głodna to jem bo tak mi smakuje to co on robi. Potrafi zrobic cos z niczego... Wiec dziewczynki Doceniajcie to ze Wasi TZ umieja gotowac, bo facet jest najlepszym kucharzem:P

[giraffe]

A czy któraś z nas tutaj tego nie doceniła?? Czy ja gdziekolwiek napisałam, że nie ciesze się, że mój Partner umie gotować?? Bardzo się cieszę ale....

Co niektóre z Was chyba nie rozumieją sensu mojej wypowiedzi....

W każdym razie dzięki za wypowiedzi.
Pozdrawiam!!

[sportsmenka86]

giraffe, ja doskonale Cię rozumiem.

Lepiej gotuję od mojego TŻ. I to jest, według mnie, pocieszające. Bo mogę dla niego robić coś dobrego - czyli ugotuję mu coś. A potem jest zawsze taki zadowolony, a ja taka szczęśliwa, że uwielbia moje obiady Wczoraj cały wieczór wypominał mi jak bardzo kocha moje kulinaria, że gotuję lepiej od jego mamy. To naprawdę miłe Nie chciałabym mieć faceta, który umiałby wszystko robić, a ja mogłabym tylko leżeć i patrzeć jaki on jest zaradny... Nie, nie, nie i jeszcze raz nie.

[male]

Napisane przez daga86

A ja sobie bardzo cenie to ze mój TZ umie gotować-
I powiem szczerze ze wcale mi to nie przeszkadza... Nie mieszkamy razem, ale jak jade do niego to wracam 5 kg cieższa bo mimo to ze nie jestm głodna to jem bo tak mi smakuje to co on robi. Potrafi zrobic cos z niczego...

daga u nas jest tak samo w związku. Zawsze się śmieję, że mój TŻ nawet jak zajrzy do lodówki, w której świeci się tylko światło, to i tak coś wyczaruje do jedzenia. Taki talent z niego po prostu. Ja niestety nie bardzo umiem gotować. Chociaż czuję troche presję ze strony naszych rodzin, że powinnam to robić, bo kobietą jestem.

Giraffe ja Ciebie doskonale rozumiem, ale nie mam innych pomysłów na rozwiązanie tego problemu, jak tylko układ "ja gotuję- ty sie nie wtrącasz, albo odwrotnie"

[Rena]

Wszyscy faceci, z ktorymi bylam gotowali lepiej niz ja... ale ja sama uwazam, ze gotuje calkiem niezle. Wychowalam sie w domu, gdzie nie bylo tradycyjnego podzialu obowiazku i zupelnie dla mnie normalne zjawisko facet przy patelni. Zupelnie nie podchodze do tego ambicjonalnie i cieszylam sie ze mnie ktos wyrecza i jeszcze sie mu to sprawia przyjemosc.
Teraz nie jestem w zadnym powazniejszym zwiazku i wogole mi sie samej nie chce gotowac.

[giraffe]

Hmm tak sobie przeglądałam moje wątki i wyczaiłam ten I postanowiłam na niego odpisać

Z tą kuchnią się mi wszystko poukładało. Gotowanie idzie mi naprawdę nieźle (nawet zaczęłam piec - co odziwo też nie wychodzi mi najgorzej)

Abstrachując od mojej obecnej sytuacji związkowej powiem tyle... że miałyście dziewczyny rację, że po pewnym czasie smaki się wyrównują.
Ja zaczęłam doceniać przyprawy, których używa P, a on zaczął doceniać niektóre potrawy, których nie znał a które mu zaserwowałam Nawet w swoim domu z czasem zaczęłam doprawiać niektóre potrawy w sposób taki jak On (i nawet rodzicom zasmakowało)

Po jakimś czasie od napisania pierwszego posta pogadałam z Nim i powiedziałam mu, że wkurza mnie jak mnie wyręcza i że chce SAMA gotować a on co najwyżej może się popatrzeć Czasami jednak zdarzało się mu wyrwać i mi zajrzeć do gara, zamieszać itp. Ale wystarczyło, że obdarzyłam go "wkurzonym" spojrzeniem i momentalnie się wycofywał

A niedawno jeszcze doceniałam wspólne gotowanie (bo już nie było to wyręczanie mnie tylko pomoc). Tak samo jak mi się nie chciało - wtedy on gotował MNIAM - fajnie tak przyjść czasami na gotowe.

No.... to na tyle o gotowaniu

Pozdrawiam!!

[Alvesta]

mój mąż także potrafi (smacznie!) gotować i bardzo to sobie chwalę trzeba przyznać że ja też nie mam problemów z gotowaniem, ale miło gdy mąż zrobi obiadek a takich np. pierogów nie muszę robić bo TŻ zrobi lepiej ode mnie. Nienawidzę lepić pierogów, ani panierować, wiec zawsze mąż robi to za mnie. Przeważnie się uzupełniamy - ja mam swoje popisowe potrawy i TŻ także.

[Malaja]

Giraffe rozumiem,ze jest Ci przykro gdy wkladasz serce w to co robisz a potem w oczekiwaniu na dobre słowo.....nie słyszysz nic.To smutne bo powinno się doceniać to co druga osoba robi,tymbardziej jesli chodzi o kuchnie,to strasznie niewdzięczna praca

Mój TŻ mnie poprostu od garów odgania,nie pozwala sobie pomóc,no czasami gdy w piekarniku już mu się coś piecze a musi jeszcze salatke zrobić,to coś pomoge,bo widze,że sobie nie daje rady,ale to na własne życzenie...poprostu lubi gotować
Jeszcze nie miałam chłopaka który by mnie odganiał od garów
Dosłownie "Idź sobie usiądź na kanapie,pooglądaj TV a ja wszytko przygotuje" Czyż to nie cudowne?
Za to ja mu mówię,że gdy juz bedziemy sobie na dobre razem mieszkać i TŻ wróci z pracy niech nie oczekuje cudów skoro nie pozwala mi nic robić : )
Tż za to strasznie chwalę,co by nie zrobił,poprostu wiem,że jest mu miło na sercu i wiem,że tego potrzebuje.Usmiechu satysfakcji z dobrze ugotowanej kolacji nie zamieniłby pewnie na nic innego A ja się nie dziwię bo uwielbiam jego kuchnie : )

[SiSleyS]

moje kochanie też umie świetnie gotować a przede wszystkim piecze pyszne ciasta, placek jadam tylko w jego wykonaniu bo normalnie nie lubię

czasem też próbuje się wtrącać jak coś robię ale wie, że tego nie lubię więc szybko się wycofuje

[rebeca_85]

Mój facet gotuje doskonale. To on zwykle przygotowuje śniadania. Ja nie mam na to nigdy czasu z rana. Jeżeli chodzi o obiady to dzielimy się raczej po równo. Cieszy mnie natomiast, że tak bardzo polega na moim smaku. Często wołą mnie bym to ja ostatecznie doprawiła jakieś danie, bo jemu "tu czegoś brakuje". Próbuję więc i mówię czego dodać...
Właściwie to ja też lubię często konsultować ostateczne wyniki mojego pichcenia z moim chłopakiem. W końcu oboje będziemy to jedli i obojgu powinno smakować.

[gosiap82]

Napisane przez Taverney

Mój mąż potrafi i libi gotwać i też robi czasem rzeczy lepsze ode mnie. Ale jakoś mnie to nie deprecjonuje, a przynajmiej wchodzi na ambicję
W gary mi na szczęście nie zagląda, tylko grzecznie czeka na jedzonko siedząc w niecie (ach ten ogame) a i pochwalić od czasu do czasu nie zapomni Słowem kulinarny ideał, szkoda tylko, że nie znosi czosnku
A gotowanie razem, choć żadko się nam zdarza, jest fantastyczne. Dzielimy się wtedy czynnościami w kuchni i doskonale się razem rozumiemy. I tego też Wam życzę.

No tutaj mozemy sobie z kolezanka podac rece. Moja druga polowa rowniez lubi gotowac i naprawde fantastycznie mu to wychodzi i rowniez ubolewam nad tym, ze moje Kochanie nie lubi czosnku

Natomiast wiem rowniez co przezywa zalozycielka watku, gdyz na poczatku u nas bylo podobnie i mieszanie sie w "moje gotowanie" doprowadzalo mnie do szalu! Chociaz mial dobre zamiary i nie krytykowal jawnie to od sluchania ciaglego "ja to bym dodal jeszcze tego, a to bym zrobil inaczej...", a co gorsza wprowadzanie tego w praktyce i dosypywanie mi przypraw czy dodawanie czegos innego doprowadzalo mnie czasem szalu i rowniez czulam sie niedoceniona. Z czasem jednak (po wielu rozmowach i wprowadzeniu zasady,ze jak jedno gotuje, to drugie sie nie wtraca) sytuacja znacznie sie poprawila i teraz poprostu ze smakiem jemy to co przygotuje druga osoba. I tak jak bylo powiedziane-nasze smaki po tych kilku latach sie upodobnily, wiemy ktore czego nie lubi i w mysl tej zasady staramy sie pichcic, tzn. ja np. nie dodaje wyzej wspomnianego czosnku skoro on nie lubi, on natomiast zwraca np. wieksza uwage na estetyke podawania potrawy, co ja akurat bardzo cenie itp.... Taka zasada "zlotego srodka" W ten sposob od dluuuugiego juz czasu w tej kwestii panuje pelna harmonia

[Engelchen]

tak sobie myślę, ze watek idealny dla mnie
niedawno C. dawał mi niezłe rady jak mam smażyć naleśniki hihihi ale w porę sie wycofał z kuchni bo inaczej patelnia wylądowałaby mu na głowie
w naszym domu ja jestem od "zwykłych" obiadów typu pomidorowa a on od tych wymyślnych
są rzeczy, które mi w ogóle nie wychodzą a on potrafi idealnie np. ciasto drożdżowe

[karenina19]

Moj tz swietnie gotuje a dopiero sie ucze...I musze powiedziec, ze on wyglada na bardzo dumnego z moich postepow i cieszy sie za kazdym razem, kiedy zrobie cos pysznego. Wiec nie moge narzekac...

[Miss Piggy]

Z nas dwóch tylko on potrafi szybko i bez trudu coś ugotować, ja zazwyczaj ograniczam sie do zrobienia jajecznicy i innych prostych potraw - po prostu nigdy nie ciągnęło mnie do garów. Czasami chcę zrobić mu niespodziankę i przyrządzam jakąś "pyszną" kolację (ostatnio spaghetti) a wtedy TŻ wychwala mnie przez dłuuuuugi czas . Niestety kiedy stoi nade mną podczas pichcenia, sprzątania itp. itd. wymądrza sie mówiąc, że to powinno być tak a to jeszcze inaczej... wtedy zamieniam się w potwora i krzycząc tłumaczę, żeby ograniczył te swoje uwagi, bo takie zachowanie jest strasznie wkurzające...potem tylko cichutko siedzi i czeka, aż skończę

[karenina19]

Ja tez moge cos ugotowac, ale w momencie kiedy moj skarb wchodzi do kuchni ja wychodze i wracam kiedy go nie ma... Tyle spokoju...

[Taverney]

Wiecie, co mnie jeszcze cieszy?
Że mój mąż jest otwary na nowinki ieksperymenty w kuchni. Mój ojciec to chodzący konserwatysta i nic poza ziemniakami i schabowym nie uznaje (biedna ta moja mama).
Ja mogę zrobić wszystko, co tylko przyjdzie mi do głowy i albo mu zasmakuje, albo nie (wpadki też się zdarzają, nie czarujmy się, że nie), ale wiem, że nie boi się spróbwać. No, chyba, że zrobilabym jakieś ślimaki-tego na pewno nie spróbuje!

[truskaffka]

hm... moj tez gotuje..ma nawet wyksztalcenie z tym zwiazane gotuje super ale moja kuchnie tez bardzo chwali i nie moze sie obejsc np.bez spagetti mojej wlasnej produkcji

[SK77]

Zaczne moze od tego ze moj jest Hiszpanem i na wszelkie nowosci w kuchni patrzy krzywym okiem.Niestety,ja chociaz uwielbiam kuchnie hiszpanska to nie umiem nic ugotowac.Na poczatku patrzyl dziwnie na moje dziela w kuchni,ale jak kilka dni musial jesc sandwiche to jakos tak przemogl sie zeby sprobowac cos polskiego.Teraz to nawet sam mowi zrob platki ziemniotone,albo klokety mielone.A tak w ogole to sie uzupelniamy.

[gwiazdkaa]

Kochanie twojego chłopaka pasją jest gotowanie...I jak każdy kucharz zawsze musi wtrącić do czegoś swoje 3 cenne grosze...Nie przejmuj się tak tym :P Kto wie może w przyszłości będziesz lepsza w kuchni niż on :P To tylko kwestia czasu