Szacunek na starośc! ...

[-mała-]

ja pracowałam z osobami starszymi i nigdy nie odezwałam się w taki sposób... ! po prostu sobie tego nie wyobrażam! Owszem czasem "działali" mi na nerwy ale zawsze odzywałam sie spokojnie, z szacunkiem. Do obcych tak bym sie nie odnosiła a co dopiero do Rodziców

[Vivienne]

Napisane przez m@gd@len@

to, ze ma 19 lat nie znaczy , że jest dorosłą i odpowiedzialną osobą. jeżeli ona ma problemy emocjonalne, jak sama piszesz, to właśnie należy się skupić na rodzicach i na relacjach panujących w rodzinie. przecież z czegoś te problemy wynikaja.

Nie sądzę by to koniecznie musiało miec związek z relacjami panującymi w rodzinie.
Może to wpływ otoczenia? Chce byc tak bardzo idealna w towarzystwie, że frustracja osiąga szczyt w domu.

[paula78]

Napisane przez Vaanilkaa

kiedy z nią rozmawiam,ona przeprasza i mówi ze źle zrobiła,ale powtarza to na drugi dzien....i tak cały czas...
juz nie wiem jak do niej dotrzec.

albo wykopaniem z domu albo przez terapie i to rodzinna bo rodzice tez maja z tym wyrazny problem.

[cattt]

Szacunek nie jest jedynie przywilejem,a ludzie o tym zapominają.
Szacunek jest jak odbicie w lustrze wpojonych zasad.

[berruska]

Napisane przez Luba

Nie przemówisz jej do rozsadku tak długo az ona sama nie zobaczy, ze stosunki międzyludzkie nie polegają na rzucaniu obelgami.

Dokładnie.
Nie przemówisz jej do rozsądku jeśli powiesz że rodziców należy szanować. To nie jest żaden argument, bo na szacunek trzeba sobie zasłużyć a nie dostać gratis bo ma się rolę rodzica.
Najłatwiej będzie ją przekonać do zmiany kiedy pokaże się plusy innego zachowania, tego że poprzez przezywanie nie osiągnie tego co chce, że tylko spokojnymi słowami można się dogadac czy tez wyrazić swoje zdanie.
Jeśli jest agresywna w domu to własnie najprawdopodobniej tutaj się tego nauczyła, jakie są relacje mamy z babcią, to często pozniej przy wychowaniu się przenosi.
Możesz jej pokazac że nie musi tego powtarzac, że może to zmienic i wiele na tym zyskac!
powodzenia

[calkiem-spoko]

E, co się martwić
Pewne jak w banku, że w przyszłości dzieci tej dziewczyny takimi samymi zwrotami raczyć ją będą.

[Lanessa]

Napisane przez Fresa

Nie wystarczy karmienie, przewijanie i nocne wstawanie.
Na szacunek trzeba sobie zasłużyć i to nie tym, co wyżej wymieniłam.
Widocznie tak matka ją wychowała, że normalne są dla nich takie odzywki.W przeciwnym razie- reagowałaby.
Chociaż, pewnie już jest za późno.

To znaczy tak, matka musiała urodzić, prawdopodobnie z jakiegoś uczucia, pożądania-jeśli była nieostrożna lub miłości. W każdym razie, po urodzeniu istoty, to żadne cudowne zachowanie, że opiekuje się tym, co stworzyła, co z jej krwi.
Ja do swojej mamy nigdy bym tak nie powiedziała, ale to ze względu, że od małego okazywała mi wielką miłość, w momencie gdy nie umiałam nic mówić i gdy wypowiadałam pierwsze słowa, towarzyszyły mi przez wszystkie lata jej troska i czułość. Dlatego-NIGDY takich słów.

BTW- szacunek należy się, z obcych ludzi, wszystkim albo nikomu. Podziału na starszych nie mam-jakiś poziom,kulturę zachowania mam do każdego człowieka. Czego o starszych nie zawsze powiedzieć można.

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Czego o starszych nie zawsze powiedzieć można.

O młodszych także.

Tu nie ma podziału na "młodszych" czy "starszych". Nie każdy człowiek jest kulturalny i wiek tu nie ma nic do rzeczy.

[Lanessa]

Napisane przez Luba

O młodszych także.

Tu nie ma podziału na "młodszych" czy "starszych". Nie każdy człowiek jest kulturalny i wiek tu nie ma nic do rzeczy.

Oczywiście, logika w tym co piszesz jest, jednak owy podział istnieje, może w mentalności wielu osób i wyjątkowo razi mnie mówienie "starszym szacunek" i domaganie się tego szacunku przez starszych w momencie gdy zachowują się nieodpowiednio-conajmniej

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Oczywiście, logika w tym co piszesz jest, jednak owy podział istnieje, może w mentalności wielu osób i wyjątkowo razi mnie mówienie "starszym szacunek" i domaganie się tego szacunku przez starszych w momencie gdy zachowują się nieodpowiednio-conajmniej

Czyli uzalezniasz to, że bedziesz komus okazywac szacunek od tego czy ten ktos najpierw okaże szacunek Tobie?

[Fresa]

Napisane przez Luba

Freso, można się dasać o to, ze nie pozwolili na disko isć. Mozna ten dąs nazwać także naburmuszeniem

Taki dąs to ja rozumiem .

Napisane przez Lanessa

BTW- szacunek należy się, z obcych ludzi, wszystkim albo nikomu. Podziału na starszych nie mam-jakiś poziom,kulturę zachowania mam do każdego człowieka. Czego o starszych nie zawsze powiedzieć można.

Pierwsze zdanie nie ma w ogóle sensu.
Jak również, pozbawione jest sensu, wprowadzanie podziału na 'starszych i młodszych'.

[Lanessa]

Napisane przez Luba

Czyli uzalezniasz to, że bedziesz komus okazywac szacunek od tego czy ten ktos najpierw okaże szacunek Tobie?

Nie. Ja poziom zachowania mam do każdej osoby, nie jest to może szacunek, ale kultura zachowania, uśmiech. To daję wszystkim, z którymi mam kontakt. I w zależności od zachowania osoby przeciwnej albo chłodnę albo jeszcze ciepleję. To akurat jest wykształcone przeze mnie zachowane, przez lata. Więc może termin szacunek jest nieodpowiedni

Ale mam też zdanie, że jeśli MAM JUŻ OKAZYWAĆ SZACUNEK to absolutnie każdemu albo nikomu. Na wymuszony szacunek czy też wpojony nie jestem wychowana. Ale jestem podobno bardzo miłą dziewczyną której nie żal przedyskutować z obcą samotną panią w sklepie przeszło godzinę czy wysłuchać zaniedbanego, zmarznietego pana w tramwaju. Tak aby uzupełnić obraz mój i moje poglądy

Pierwsze zdanie nie ma w ogóle sensu.
Jak również, pozbawione jest sensu, wprowadzanie podziału na 'starszych i młodszych'.

Ma sens- bo mówię tu o obcych.
A podział na starszych i młodszych jest ;| przynajmniej w bardzo wielu ludziach których spotkałam, mimo, że na waszą logikę nie powinien istnieć, z czym się zgadzam,ale istnieje. Pfff, a temu, że istnieje nie ma co zaprzeczać. Nie mam co wprowadzać czegoś, co było prowadzone setki lat przede mną. I przed tobą.

[anecia0509]

Eee zonk Ja bym tak do rodziców nigdy nie powiedziała W ogóle bym nie wyzwała... Nawet nie przeklneła.

Ale mi się zdaje, ze to tylko przez otoczenie z którym styka sie na co dzień np. w szkole.


Ja doświadczyłam kiedys takiego czegos tylko w odwrotną strone, byłąm u kolezanki a matka zaczęła ją tak wyzywać " ty k***o, spie*****j z tego domu" itp też mnie zatkało..

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Nie. Ja poziom zachowania mam do każdej osoby, nie jest to może szacunek, ale kultura zachowania, uśmiech. To daję wszystkim, z którymi mam kontakt. I w zależności od zachowania osoby przeciwnej albo chłodnę albo jeszcze ciepleję. To akurat jest wykształcone przeze mnie zachowane, przez lata. Więc może termin szacunek jest nieodpowiedni

Ale mam też zdanie, że jeśli MAM JUŻ OKAZYWAĆ SZACUNEK to absolutnie każdemu albo nikomu. Na wymuszony szacunek czy też wpojony nie jestem wychowana. Ale jestem podobno bardzo miłą dziewczyną której nie żal przedyskutować z obcą samotną panią w sklepie przeszło godzinę czy wysłuchać zaniedbanego, zmarznietego pana w tramwaju. Tak aby uzupełnić obraz mój i moje poglądy

To jak w takim razie okazujesz szacunek? Kłaniając sie w pas?
Bo kultura zachowania, czy usmiech to własnie jest wg. mnie okazywanie szacunku innemu człowiekowi.

Szacunek czyli taka własnie kultura zachowania, wiedza, że do każdego człowieka zwracamy się uprzejmie jest wpojona nam przez rodziców. Wpojona. Bo z niczego ta wiedza sie nie bierze.

[Fresa]

Nawet takie (zwyczajne) powiedzenie komuś:
-dzień dobry
jest oznaką szacunku.

[Lanessa]

Napisane przez Luba

To jak w takim razie okazujesz szacunek? Kłaniając sie w pas?
Bo kultura zachowania, czy usmiech to własnie jest wg. mnie okazywanie szacunku innemu człowiekowi.

Szacunek czyli taka własnie kultura zachowania, wiedza, że do każdego człowieka zwracamy się uprzejmie jest wpojona nam przez rodziców. Wpojona. Bo z niczego ta wiedza sie nie bierze.

Szacunek, to coś, co jest we mnie. Mieszanka podziwu, chęci przebywania z tą osobą(wynikająca z czegoś, różnie z różnych przypadkach). Ale nie myl tego z autorytetem w moim przypadku
Nie, bo kulturę zachowania wykształciłam sama- sama czytałam jak się należy zachowywać, sama na własnych błędach, nieraz dostałam przez to po łapach, co było zawsze przykre, gdy byłam mała, bo chciałam dobrze, tylko jakieś tam zasady. Swobodę zachowania (bo z natury jestem bardzo przyjazna) i ufność pomogła rozwinąć mi mama. Więc nie jest to wpojone, tylko taka mieszanka, bo mieszkałam z mamą i siostrą przez połowę życia, potem przez 1/4 z ojczymem i przyrodnimi dziadkami, teraz od roku znowu sami. Sytuacja trochę inna

Nawet takie (zwyczajne) powiedzenie komuś:
-dzień dobry
jest oznaką szacunku.

Tak? U mnie chęcią powitana kogoś, kogo znam i tyle Szacunku, czyli tego co ja tym określeniem obejmuję-nie.

[Fresa]

Napisane przez Lanessa

Nie, bo kulturę zachowania wykształciłam sama- sama czytałam jak się należy zachowywać, sama na własnych błędach, nieraz dostałam przez to po łapach, co było zawsze przykre, gdy byłam mała, bo chciałam dobrze, tylko jakieś tam zasady.

Dziwne, bo mnie tego wszystkiego rodzice uczyli.
W końcu od tego oni są, żeby dziecko coś z domu wyniosło (Całkiem-Spoko, Ty już pamiętasz, co) .

[Lanessa]

Napisane przez Fresa

Dziwne, bo mnie tego wszystkiego rodzice uczyli.
W końcu od tego oni są, żeby dziecko coś z domu wyniosło (Całkiem-Spoko, Ty już pamiętasz, co) .

Ja wyniosłam bardzo wiele. To, że niestandardowo, wcale nie znaczy źle.

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Szacunek, to coś, co jest we mnie. Mieszanka podziwu, chęci przebywania z tą osobą(wynikająca z czegoś, różnie z różnych przypadkach). Ale nie myl tego z autorytetem w moim przypadku
Nie, bo kulturę zachowania wykształciłam sama- sama czytałam jak się należy zachowywać, sama na własnych błędach, nieraz dostałam przez to po łapach, co było zawsze przykre, gdy byłam mała, bo chciałam dobrze, tylko jakieś tam zasady. Swobodę zachowania (bo z natury jestem bardzo przyjazna) i ufność pomogła rozwinąć mi mama. Więc nie jest to wpojone, tylko taka mieszanka, bo mieszkałam z mamą i siostrą przez połowę życia, potem przez 1/4 z ojczymem i przyrodnimi dziadkami, teraz od roku znowu sami. Sytuacja trochę inna

To juz nawet nie spytam o autorytet.

Kulturę zachowania (szacunek dla innych ludzi) wykształca się od małego. Juz małe dziecko uczymy jak ma się zachować. Że ma mówic "dziekuję, "dzień dobry" itd.
Nie powiesz mi chyba, że jak długo nie nauczyłaś sie czytac, tak długo nie wiedziałas jak się zachować. Rodzice/rodzic dają nam podstawę a na tej podstawie my się dalej rozwijamy.

[Fresa]

Napisane przez Lanessa

Tak? U mnie chęcią powitana kogoś, kogo znam i tyle Szacunku, czyli tego co ja tym określeniem obejmuję-nie.

Kłaniasz się każdemu, bez wyjątku?
Nawet tej wrednej sąsiadce, która zalewa Twój balkon, podlewając pelargonie?

[Lanessa]

Napisane przez Luba

To juz nawet nie spytam o autorytet.

Kulturę zachowania (szacunek dla innych ludzi) wykształca się od małego. Juz małe dziecko uczymy jak ma się zachować. Że ma mówic "dziekuję, "dzień dobry" itd.
Nie powiesz mi chyba, że jak długo nie nauczyłaś sie czytac, tak długo nie wiedziałas jak się zachować. Rodzice/rodzic dają nam podstawę a na tej podstawie my się dalej rozwijamy.

Nie wiedziałam. Mówiłam do mamy koleżanek po imieniu, było, że źle posługuję się sztućcami, jeszcze w podstawówce w 6 klasie zapominałam, żeby predstawiać swoją kumpelę drugiej kumpeli, gdy się nie znają.
Nauczyłam się tego, bo chciałam i bardzo dobrze.

Autorytety mam dwa Patrzę na nie o wiele bardziej bezkrytycznie, niż na osoby do których mam szacunek. BTW, to moja mama i Jan Paweł II.

Kłaniasz się każdemu, bez wyjątku?
Nawet tej wrednej sąsiadce, która zalewa Twój balkon, podlewając pelargonie?

Wredna sąsiadka? A kłaniam się i kłaniałam, chociaż taka istnieje- w dziecinstwie miałam z nią złe relacje i była naprawdę wredna dla mnie i mojej rodziny, acz rozmiękczyłam ją bardzo skutecznie prosząc ją o rady odnośnie gotowania i pieczenia i pokazując jej swoje własnoręczne cuda

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Nie wiedziałam. Mówiłam do mamy koleżanek po imieniu, było, że źle posługuję się sztućcami, jeszcze w podstawówce w 6 klasie zapominałam, żeby predstawiać swoją kumpelę drugiej kumpeli, gdy się nie znają.
Nauczyłam się tego, bo chciałam i bardzo dobrze.

- jeśli one sie na zgadzały, to co za problem
- złe posługiwanie sie sztuccami nie jest oznaka braku szacunku
- nie przedstawienie sobie koleżanek takze nie jest oznaką braku szacunku (jesli mówimy o dzieciach)

[Lanessa]

Napisane przez Luba

- jeśli one sie na zgadzały, to co za problem
- złe posługiwanie sie sztuccami nie jest oznaka braku szacunku
- nie przedstawienie sobie koleżanek takze nie jest oznaką braku szacunku (jesli mówimy o dzieciach)

Hmm, ja byłam w tym wieku już psychicznie nastolatką. W pełni opanowałam to mając tak z 13.

Oj, inni nie byli tak wyrozumiali jak ty, a szkoda

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Hmm, ja byłam w tym wieku już psychicznie nastolatką. W pełni opanowałam to mając tak z 13.

Oj, inni nie byli tak wyrozumiali jak ty, a szkoda

Ponieważ.
Niewielkie braki w kindersztubie nie sa jeszcze brakiem szacunku.


Ja nie wnikam kiedy kto kim jest psychicznie. Bo tego nikt nie odgadnie. Trzymajmy sie tego co mozna stwierdzić na pierwszy rzut oka, czyli: w 6 klasie jest się dzieckiem.

[Lanessa]

Napisane przez Luba

Ponieważ.
Niewielkie braki w kindersztubie nie sa jeszcze brakiem szacunku.


Ja nie wnikam kiedy kto kim jest psychicznie. Bo tego nikt nie odgadnie. Trzymajmy sie tego co mozna stwierdzić na pierwszy rzut oka, czyli: w 6 klasie jest się dzieckiem.

Szybko dorosłam. Zabrano mi dużą część dziecinstwa przez...echh zabrano i dzieckiem byłam do lat 10 chyba. Jeśli omawiasz mój przypadek, to wiedz to Zresztą pamiętam, jak dorośli narzekali na mnie, że co to za dziecko takie poważne, dziwne, dorosłe. I pamiętam, jak dziadkowie nie chcieli, żebym do nich przyjeżdżała, bo z takim dzieckiem z dość dziwną psychiką poradzić sobie po prostu nie umieli, przerastałam ich. Ale mimo wszystko, mimo,że taka, to nadal dość ufna, a poitem znów przyjazna.

Wielu tak to odbierało, czasem potrafili zjechać mnie tak cudownie, że tydzień, dwa,a ja się otrząsnąć nie mogłam Do dziś tak jest, no, ale dziś mam dystans.

[berruska]

Napisane przez calkiem-spoko

E, co się martwić
Pewne jak w banku, że w przyszłości dzieci tej dziewczyny takimi samymi zwrotami raczyć ją będą.

po co ta ironia? Nic nie jest pewne, są szanse ze jeśli ktoś jest tego nieświadomy to po prostu przełoży na rodzinę, którą założy, wzorce wychowawcze ktore poznal jako dziecko.

[Luba]

Napisane przez Lanessa

Szybko dorosłam. Zabrano mi dużą część dziecinstwa przez...echh zabrano i dzieckiem byłam do lat 10 chyba. Jeśli omawiasz mój przypadek, to wiedz to Zresztą pamiętam, jak dorośli narzekali na mnie, że co to za dziecko takie poważne, dziwne, dorosłe. I pamiętam, jak dziadkowie nie chcieli, żebym do nich przyjeżdżała, bo z takim dzieckiem z dość dziwną psychiką poradzić sobie po prostu nie umieli, przerastałam ich. Ale mimo wszystko, mimo,że taka, to nadal dość ufna, a poitem znów przyjazna.

Wielu tak to odbierało, czasem potrafili zjechać mnie tak cudownie, że tydzień, dwa,a ja się otrząsnąć nie mogłam Do dziś tak jest, no, ale dziś mam dystans.

No cóż, przy całym moim szacunku dla wszystkich wizazanek, nie jest mozliwe dla mnie zapamiętanie ich wszytskich. Parę tysięcy osób to ponad moje siły ( a każda z nich jest osobnym przypadkiem). Tak więc każdą traktuję jakos tam wg. szablonu. Niestety.
Zresztą.
Tak chodziłas i kazdemu mówiłas: ja mam 12 lat, ale w głebi to jestem nastolatką? Nie, kazdy przypadkowy przechodzień (powiedzmy) widział dziecko i tak tez Cię traktował. Tak samo ja, czytając, że te "wpadki" przytrafiły sie komus w 6 klasie, nie wgłębiam się w to na ile lat ten osobnik się wtedy "czuł". Trudno.

A to, ze byłas poważna, za szybko dorosłas... nie zmienia tego, ze wtedy byłas dzieckiem. I niezaleznie od tego na ile lat się czułas, to i tak twoich potknięc nie należy traktowac tak, jakby to zrobił człowiek dorosły. Bo nie byłas wtedy dorosła.
Gdyby tak wszystkich oceniać nie wg. właściwiego wieku, tylko tego na ile sie czują to wybacz, ale niejeden dorosły musiałby byc traktowany jak nastolatek bo czuje się nie na 25 ale na 16 lat.

Zaś wracajac do tematu wątku: ciekawe ile lat w swoim odczuciu ma dziewczyna o której moglismy przeczytac w pierwszym poście...

[Lanessa]

Napisane przez Luba

No cóż, przy całym moim szacunku dla wszystkich wizazanek, nie jest mozliwe dla mnie zapamiętanie ich wszytskich. Parę tysięcy osób to ponad moje siły ( a każda z nich jest osobnym przypadkiem). Tak więc każdą traktuję jakos tam wg. szablonu. Niestety.
Zresztą.
Tak chodziłas i kazdemu mówiłas: ja mam 12 lat, ale w głebi to jestem nastolatką? Nie, kazdy przypadkowy przechodzień (powiedzmy) widział dziecko i tak tez Cię traktował. Tak samo ja, czytając, że te "wpadki" przytrafiły sie komus w 6 klasie, nie wgłębiam się w to na ile lat ten osobnik się wtedy "czuł". Trudno.

A to, ze byłas poważna, za szybko dorosłas... nie zmienia tego, ze wtedy byłas dzieckiem. I niezaleznie od tego na ile lat się czułas, to i tak twoich potknięc nie należy traktowac tak, jakby to zrobił człowiek dorosły. Bo nie byłas wtedy dorosła.
Gdyby tak wszystkich oceniać nie wg. właściwiego wieku, tylko tego na ile sie czują to wybacz, ale niejeden dorosły musiałby byc traktowany jak nastolatek bo czuje się nie na 25 ale na 16 lat.

Zaś wracajac do tematu wątku: ciekawe ile lat w swoim odczuciu ma dziewczyna o której moglismy przeczytac w pierwszym poście...

Nigdzie o sobie wiele nie pisałam, więc nie masz nawet jak pamiętać
Wiek wobec psychiki i do tego biologicznego wieku, czyli twojego ciała, nic nie znaczy. Bo to tylko lata przeżyte, jedni mogą przeżyć je w bogactwie i zupełnie bez większych problemie, ot, stuknie im osiemnastka i już wielce dorośli, inni w biedzie, z przeciwieństwami losu.
I tak chyba powinno być, jak zachowuje się jak nieodpowiedzialny 16 latek a ma 25 na koncie. Ale nie ten temat dyskusji A zdanie przechodnich zbytnio mnie nie interesuje-bo prawdopodobnie widzą mnie pierwszy i ostatni raz.
No i stąd bierze się mój systemik traktowania każdego na tym samym poziomie, potem dopiero w zależności od tego co sobą reprezentuje. O wiek w sumie nie pytam się ludzi, nie interesuje mnie to.

Ocenianie ludzi po wieku jest dla mnie absurdalne i zawsze było.


Aa:
każdy kto miał ze mną okazję dłużej przebywać, sam szybko się orientował jaka jestem. W sumie każdy, gdy o to spytałam mówił, że rozmawia ze mną na poziomie conajmniej 16 latki. To widać było we mnie-w rozmowach itd.

Okk, to chyba całe moje zdanie na ten temat ;P

[starsza pani]

Napisane przez Vaanilkaa

Ja sama mam 18 lat i bardzo,bardzo cierpie,kiedy widze cos takiego,a sama nie wiem,jak przemówic do rozsądku tej dziewczynie.

Nie ma takiej możliwości aby któryś z moich Synów tak się do mnie odezwał.Ani do swojej żony .Ale w naszym domu nigdy nie używało się przekleństw,wulgaryzmów.P odejrzewam,że u Was było inaczej bo w innym przypadku siostra nie odważyłaby się używać rynsztokowego języka.Ciekawa jestem jak reagują na to domownicy ,mama i ojciec.
Jeśli jest inaczej,przepraszam.
Uważam,że Ty nic tu nie zdzialasz.natomiast Rodzice powinni znależc przyczynę takiego chamskiego zachowania siostry i poczynić kategoryczne kroki.Moim zdaniem przyczyny mogą być dwie;
-albo jak pisałam wyżej w Waszym domu inni domownicy też obrzucali się wyzwiskami
-albo siostra ma problemy natury emocjonalnej i trzeba namówić ją na wizytę u psychologa.
Boję się,że jeśli Rodzice nadal pozwalać będą na takie zachowanie to nie trzeba będzie długo czekać ,ze podniesie na Matkę rękę.Dziewczyna jest pełnoletnia.Niech wybiera.Albo będzie się zachowywać jak córka albo do widzenia.Walizki na schody.

[Momo]

Napisane przez starsza pani

Boję się,że jeśli Rodzice nadal pozwalać będą na takie zachowanie to nie trzeba będzie długo czekać ,ze podniesie na Matkę rękę.Dziewczyna jest pełnoletnia.Niech wybiera.Albo będzie się zachowywać jak córka albo do widzenia.Walizki na schody.

Zgadzam się ze Starszą Panią
Jak coś jej się nie podoba,to "do widzenia".
Podejrzewam ,że ona nie od dzisiaj sie tak zachowuje.Pewnie poniewiera matkę od lat,a ta na to pozwala