czy zbyt wcześnie znalazłam mojego księcia?

[Taverney]

Napisane przez Alicja3miasto

Poznałam mojego jak miałam... 15 lat. po 4 miesiacach pierwszy pocałunek :P
Po 6,5 roku chodzenia, za miesiac bedzie ślub

gratuluję

Napisane przez Alicja3miasto

W każdym wieku można sie zakochać, ale trzeba dojrzeć do tego by powiedzieć sobie i ukochanej osobie <tak>.

... a potem, po latach trzeba dojrzeć (przepraszam za pesymizm), żeby powiedzieć: nie żałuję ani chwili mojego małżeństwa z tą osobą i do końca życia chcę być jej mężem/żoną.

[Nyana]

Ja mojego jedynego G. poznałam jak miałam 16 lat , a on 19.
Teraz jesteśmy razem 3 lata, dużo przeszliśmy i wiem że to ten jeden jedyny

[pipistrelloOoO]

Ja swojego księcia poznałam jak miałam 14 lat, on miał 16 - takie szczenięce zakochanie przez pierwsze 2 - 3 lata było wrecz wspaniale, żadnych problemów. Po 3 - 4 latach zaczeło się poprostu wszystko stabilizować, było dalej super, byłam mega zakochana i wogóle :P ale było więcej kłótni, jakiś takich nieporozumień. Przetrwaliśmy to i jest super, planujemy ślub. Według mnie powinno się przejść ten 'kryzys' w związku aby określić czy to faktycznie miłość czy tak jak ja na początku myślałam szczenięce zakochanie

[velika]

Ja i mój chłopak poznaliśmy się, jak mieliśmy 16 lat, kilka dni przed moimi 17 urodzinami zaczęliśmy ze sobą chodzić. W czerwcu stuknęło nam 5 lat razem, mieszkamy i studiujemy razem, plany na przyszłość też się pojawiają, ale głównie w głowie mojej kochanej przyszłej teściowej, która najchętniej widziałaby nas już w związku małżeńskim Ja czasami miałam wątpliwości, czy nie poznałam go zbyt wcześnie- ale z drugiej strony nie chciałabym być w związku z nikim innym, prowadzimy bujne życie towarzyskie i szalejemy razem Więc nic z młodości mi nie uciekło, przed nim byłam w 2 kilkumiesięcznych związkach i wielu krótkich, no i ten jest zdecydowanie najlepszy Nasza miłość się rozwija razem z nami i staje się coraz dojrzalsza, pewniejsza. Żadne z nas nie spodziewało się 5 lat temu, że ten związek okaże się taki trwały, byliśmy na początku dobrymi przyjaciółmi i baliśmy się, że jak coś pójdzie nie tak, nasza przyjaźń się skończy. Na szczęście się nam udało
Moja siostra też jest ze swoim chłopakiem od 17 roku życia, niedługo stukną im 3 lata.

[magda785]

jestem z moim TŻ od 15,5 roku zycia za rok nasze zareczyny, zaraz po szkole przed 19 urodzinkami . Bardzo go kocham a teraz siedzi za mna wesele... marzy mi sie ale dopiero po studiach ah jeszcze 6-7lat

[Elfir]

W mojej rodzinie i okolicach:
3 bardzo młode związki = 3 szybkie rozwody (w tym dwa z dzieckiem)

[Monciak]

Tylko szczescia zyczyc Ja swojego TŻ poznalam majac 14 lat... i tak czas plyna.

[rainday]

Ja poznałam mojego Narzeczonego jak miałam prawie 16 lat jest ode mnie o 4 lata starszy. Był wtedy kandydatem na księdza. Najpierw nie zwracałam na niego uwagi, bo co będę wyciągać kleryka. Po pół roku wystąpił z nowicjatu i zaczął do mnie pisać na gg. Dopiero po 5 miesiącach od jego wystąpienia doszło do naszego spotkania i tak jesteśmy już razem rok i 4 miesiące, a 18-go lipca w moje osiemnaste urodziny zaręczyliśmy się i ślub planujemy na 14 sierpnia 2010 r.- rok po mojej maturze. Nie wyobrażam sobie dnia bez niego, choć na początku dzieliło nas ponad 70 km, dziś jesteśmy już codziennie razem.

[senira666]

Ja mojego TŻ poznalam majac 16 lat wiec juz ponad 4 lata jestesmy razem. zareczylismy sie po 4 miesiacach bardziej spontaniczna niz przemyslana decyzja ale nie zalujemy niczego. jest na dobrze, rozumiemy sie, wiele razem przeszlismy - nasze wewnetrze kryzysy i takie bardziej rodzinne ... nio ale jest naprawde ok. myslimy o slubie ale dopiero jak bedziemy na swoim lub na swoim "kawalku".

[Elie]

Ja zaczęłam być z TŻ przed moją 18tką, teraz mam nie całe 20 i już po zaręczynach, już kawał czasu ze sobą mieszkamy... Pewnie, że czasem (ostatnio nawet często) myślę, że to za wcześnie, że jeszcze się nie wyszumiałam, że tyle jeszcze rzeczy do zrobienia solo... Ale co, rzucić świetnego faceta, bo mam ochotę poszaleć jeszcze na kilku imprezach? To chyba nie byłoby rozsądne, a co za tym idzie, nie byłoby w moim stylu. Czy będę żałować dowiem się za kilka lat, chociaż prawda jest taka, że w jakiejkolwiek dziedzinie wszystkiego nie przewidzisz, nie zaplanujesz, więc nie ma co się zamartwiać na zapas...

[GiGa007]

hej dziewczyny a ja się niedawno zareczyłam po 4 latach zwiazku ale daty jeszcze nie ustalilismy..póki co jestem na etapie narzeczonej i jest mi z tym dobrze.. a co do wieku i slubu hmm n=myśle,że nie ma na to reguły są ludzie,którzy poznaja sie majac nascie lat i biora slub a sa i tacy,którzy są ze soba bardzo długo i żenią się dopiero po przykładowo 8 latach także ja mysle,że nie ma odpowiedniego wieku ,małżenstwo to poważna decyzja więc musi być dobrze przemyślania nie zależnie od wieku..

[pzs1]

Już wcześniej pisałam że jestem z TŻ od 17 roku życia ale nie wiem czy doczekamy naszej 6 rocznicy we wrześniu

[GiGa007]

Napisane przez pzs1

Już wcześniej pisałam że jestem z TŻ od 17 roku życia ale nie wiem czy doczekamy naszej 6 rocznicy we wrześniu

ale opowiadasznapewno doczekacie tylejuż jesteście razem,życzę Ci aby wszystko się ułożyło ,każmy ma czasmi takie chwile ale wiesz po burzy wychodzi słońce-będzie dobrze

[pzs1]

Napisane przez GiGa007

ale opowiadasznapewno doczekacie tylejuż jesteście razem,życzę Ci aby wszystko się ułożyło ,każmy ma czasmi takie chwile ale wiesz po burzy wychodzi słońce-będzie dobrze

dzięki za ciepłe słowa ale jednak nie wydaje mi się, ostatnio czuję jakby stał się dla mnie obcą osobą a ja już naprawdę nie mam siły po raz tysięczny tłumaczyć tego samego, skoro nie chce się zmienić może czas się rozstać. Najgorsze jest to że boję się być sama

[GiGa007]

Napisane przez pzs1

dzięki za ciepłe słowa ale jednak nie wydaje mi się, ostatnio czuję jakby stał się dla mnie obcą osobą a ja już naprawdę nie mam siły po raz tysięczny tłumaczyć tego samego, skoro nie chce się zmienić może czas się rozstać. Najgorsze jest to że boję się być sama

myslisz,ze juz nic się nie da zrobic?? szkoda takiego długoletniego zwiazku moze to przejsciowy kryzys,tez tak mialam,że juz kompletnie mialam dość ale z czasem to minelo po prostu wrzuciłam na luz ,przestalam sie wszystkim tak przejmowac spojrzałam na wszystko z boku,zajelam sie soba i co oplacilo się,ja nie trułam t-żetowi nad uchem a po czasie sam przyszedl,z czasem wszystko sie uspokoiło zmienilam podejscie ,nabrałam dystansu moze i tobie takie cos pomoze ,ale trudno mi mówić bo nie mam pojeciaw czym tkwi problem,moze moge Ci jakoś pomóc ?? trzymaj sie

[Natalis23]

ja mojego poznałam jak miałam 15 lat teraz mam 19 a za 2 latka bierzemy ślub... czy za wczesnie...??? nie wydaje mi sie...

[201708220937]

Treść usunięta

[ksz23]

a ja jestem z moim Tz od 18r.z.
przez pierwsze 2 - 3 lata nie traktowalam tego zbyt powaznie. tzn bylo mi z nim super, bylam szczesliwa, ale nie zastanawialam sie jakos intensywnie, czy to ten jedyny, nie myslalam ani o slubie ani o nawet o zareczynach. dopiero pozniej odkrylam, ze to jest to.
szczerze mowiac troche jestem zdziwiona, ze tyle mlodych ludzi tak szybko wiaze sie na powaznie. ja oczywiscie kocham mojego Tz i chce byc z nim juz do konca, ale gdybym mogla wybierac, to chcialabym go poznac troche pozniej

[modliszka84]

Ja poznałam TZa gdy miałam niecałe 16 lat, on miał troche ponad 18.
Jesteśmy razem ponad 8 lat, od 3 miesięcy zaręczeni. Były wzloty i upadki, ale po tylu latach dotarliśmy się i jest super

Dwa razy się rozchodziliśmy na kilka dni, kilka razy miałam momenty załamania, że ten związek się rozpoczął właśnie tak wcześnie, ale teraz mi przeszło.
Bawiliśmy się razem, wspólne imprezy czy wyjścia. Gdy koleżanki uganiały się za chłopakami, wiedziałam że zawsze mam w nim oparcie, mam do kogo pójść i komu się zwierzyć. Jest dla mnie tylko facetem ale i przyjacielem.

[Nindża]

Ja mialam 16 lat, TŻ 17 smiesznie sie zaczelo-na kolonii we Wloszech...już 6 lat razem-za rok slub. jak sie razem dorasta, czuje sie wzajemna przyjazn,oddanie - nie mozna wyobrazic sobie zycia z kims innym-zupelnie obcym.wszystko jest "pierwsze" i smakuje inaczej z osoba, ktora kochamy i ktora stara sie nie zawodzic. dziekuje Bogu za Niego. Jest dla mnie ostoja, wielkim przyjacielem i mezczyzna, ktorego potrzebuje.

[inabell]

Nigdy nie jest za wcześnie, nigdy nie jest za późno i nie ma uniwersalnej recepty na szczęście.

[b80dbfebcb175f5cc16ebc14ca52adc6494c973a_67996f82093b8]

inabell cudownie to ujęłaś

[lasoie]

Większość z Was pisze, że poznałyście swoich mężów/chłopaków jak miałyście około 15-16 lat. Hmmm... ja właśnie mam dokładnie 15,5 lat. Jak do tej pory zero chłopaków, ogólnie zero wszystkiego. I żadnych jak narazie możliwości na jakieś zmiany. Czasem mi sie wydaje, że bycie z kimś nie jest mi pisane i nigdy nie spotkam nikogo odpowiedniego.

[najfajniejsza]

lasoie ja w Twoim wieku też tak myślałam.
wszystkie koleżanki miały chłopaków, albo chociaż ktoś się w nich kochał, tylko ja nie.
ale się odmieniło z czasem. pierwszego prawdziwego chłopaka miałam w wieku 18 lat, a moje życie uczuciowe rozkręciło się niewiele wcześniej, nie ma co się łamać
(a z moim obecnym chłopakiem [i mam nadzieję ostatnim ] jestem od 19 r.ż., na miłość nie ma reguł czasowych )

[Basiek19]

Napisane przez lasoie

Większość z Was pisze, że poznałyście swoich mężów/chłopaków jak miałyście około 15-16 lat. Hmmm... ja właśnie mam dokładnie 15,5 lat. Jak do tej pory zero chłopaków, ogólnie zero wszystkiego. I żadnych jak narazie możliwości na jakieś zmiany. Czasem mi sie wydaje, że bycie z kimś nie jest mi pisane i nigdy nie spotkam nikogo odpowiedniego.

Jak miałam 15lat myślałam dokładnie tak samo.... 5 miesiący przed 16 urodzinami poznałam przypadkiem(byłam tam gdzie bardzo nie chciałam jechać) chłopaka... jesteśmy szczęśliwi już 15 miesięcy

[lasoie]

Najfajniejsza... pewnie masz racje. Może i u mnie niedługo coś się zmieni.

A Tobie Basiek nie zostaje mi nic innego jak tylko pogratulować

[karolca]

Napisane przez ciasteczko 19

Siema zakochane wiżanki
Mam 18 latek i juz moge śmiało powiedzieć, że znalazłam tego jedynego !! jesteśmy już razem rok. Nie ma dla nas rzeczy niemożliwych, mamy do siebie zaufanie, obaj sie wsieramy i mówimy o wszystkich problemach. I tak patrzac na otaczajaca rzeczywistośc trudno o takiego faceta który nie zdrdza!! jest za swoja parnerka, kocha ja ponad życie i zrobiłby wszystko dla niej. Nie powiedział mi mój TŻ słó KOCHAM cie po tygodniu znajomosci, ale po pół roku. Jest dojrzały i odpowiedzialny. ISTNY MATERIAŁ NA MEZA> i nieco starczy, 4 lata.
on juz swoje sie wyszalała a ja nieukrywajmy, w pełni wieku: imprezy, szaleństwa, koledzy kolezanki. Nie mówie, że mi zabrania wychodzenia na imprezy samej lecz pewne ograniczenia już mam.
i tak niedawno myślałam że fajnie było tak za 2-3 latka juz wyjsc za mąż to nie żadna euforia, zauroczenie tylko decyzja przemyślana. wiem że jest w stanie utrzymac dom, rodzine, ma dobrze płatna prace.
wszystko co pisze zmierza do tego, czy wy tez tak miałyscie jak ja. że w tak wczesnym wieku znalazłyscie swoich mężów, i po jakim czasie podjeliscie TĄdecyzje. i czy tez szalałyście jak na swój wiek .
pozdrawiam .

Nigdy nie byłam typem osoby, któa lubi szaleć (imprezy). Jestem typem domatorki, która lubi spotkać się w gronie znajomych w spokojniejszym miejscu Swojego "księcia z bajki" poznałam tuż po 18. urodzinach. Dzieliło nas prawie 200 km. Po niespełna pół roku naszej znajomości oświadczył mi się. Jest 6,5 roku starszy ode mnie. Miał pracę, płacili jako tako, ale była. Potem przeprowadził się do mojego miasta, bo dostał tutaj pracę. Na wasne nogi stanęliśmy dopiero po ślubie (cywilnym). I szczerze - nie żałuję swojej decyzji. Mogę to powiedzieć po ponad trzech latach małżeństwa. Za rok bierzemy ślub kościelny i robimy wesele. Tak jak mi się zawsze marzyło

Oczywiście, nie mówię, że jest wszystko różowe, bo zdarza się pokłocić (o pierdoły), każde z nas ma gorszy dzień i łapie focha. Ale nie trwa to długo, bo tak się nie da
Piszesz o zdradzie. Ja czytałam, że kobiety zdradzają częściej
Na tym gruncie mamy z TŻ takie samo zdanie. Dla nas to nie jest jednorazowa pokusa, ale brak czegoś w związku, co później trudno naprawić. Z racji naszego "stylu żucia" darzymy się nieograniczonym zaufaniem i jedno drugiemu stara się nie dawać powodów do zazdrości i myślenia "a może kogoś ma?". Nie ma podejrzeń, nie ma niedomówień. wszystko jest jasne, proste. Dla nas

[DorissiriD]

Poznaliśmy się jak miałam 17 lat, on 18. Zaczęło się. Codowny rok - cała w skowronkach byłam. Potem dwa lata na odległość: najpierw 200, potem 100.
Wyjechał na studia. Po roku nie dostałam się na studia do tego samego miasta i po pierwszym roku sie przeniosłam. Mogliśmy się wydywać codziennie a nie raz na 2 tygodnie. Zaczęły się cięższe chwile, bo te 2 lata to ogromne zmiany w naszym życiu, które dokonywały sie jakby oddzielnie. Nie mieliśmy wiele wspólnego, a jednocześnie nie było to przyzwyczajenie. Był kryzys ogromny. On wątpił wcześniej, ja dopiero zaczynałam. W między czasie zakochał się w innej dziewczynie i odczuwał,że z wzajemnością. Nie zdradził mnie, ale z nią sie lepiej czuł, dogadywał... Udało się nawet nie wiem jak! wydzwignęliśmy się. Może dzięki temu, ze podczas kryzysu nie podejmowaliśmy żadnych znaczących decyzji! Przeczekaliśmy. Przemęczyliśmy dosłownie. Skutek: zaręczyny i ślub. Początkowo, jeszcze przed kryzysem myśleliśmy pobrać się po studiach, ale decyzja padła na 2008 rok - tydzień po naszej 5 rocznicy Tym sposobem żyjemy sobie teraz spokojnie razem. Jest znowu cudownie. Ale jak przyjdzie kryzys wiem, że go przetrzymamy.

[mijjenka]

Jak dla mnie nie ma jakiegoś limitu wieku lub czegoś w tym stylu... Niektórzy mogą mieć 30 lat ,kochać i rozejść się i nie powiemy,że to nie była miłość,a jak 17 latka zwiążę się na poważnie z facetem to oczywiście co? to nie jest miłość! Tak to już niestety jest... my przecież wiemy co czujemy,my podejmujemy decyzje...

Niestety różnie bywa i może się okazać że 17 latka jest bardziej gotowa,odpowiedzialna itp. niż niektóre 'dojrzałe' kobiety.

[Madelaine87]

Napisane przez mijjenka

Jak dla mnie nie ma jakiegoś limitu wieku lub czegoś w tym stylu... Niektórzy mogą mieć 30 lat ,kochać i rozejść się i nie powiemy,że to nie była miłość,a jak 17 latka zwiążę się na poważnie z facetem to oczywiście co? to nie jest miłość! Tak to już niestety jest... my przecież wiemy co czujemy,my podejmujemy decyzje...

Niestety różnie bywa i może się okazać że 17 latka jest bardziej gotowa,odpowiedzialna itp. niż niektóre 'dojrzałe' kobiety.

niestety ale to mało prawdopodobne. Z wątku wynika że wiele z Was od dość wczesnego wieku jest z jedną osobą a i tak ślub był trochę później niż w tak młodym wieku. Sama jetem z tż od kiedy skończyłam lat 16 a jakoś nie myślałam w wieku lat 17 czy 18 o ślubie z nim, wiedzieliśmy że chcemy być ze sobą, spędzić razem najbliższą przyszłość, mieć dzieci itd ale ślub? trzeba mieć warunki...