Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[zizou]

Napisane przez kolezankaa

jesteś młoda dlatego tak piszesz
każda kobieta po 20 po prostu nabiera instynktu macierzyńkiego i bardzo chce mieć dziecko.. no ale są wyjątki..

a dlaczego akurat po 20 roku zycia? kto ustalil ta magiczna granice?

nie mam instynktu macierzynskiego, watpie, zeby kiedykolwiek przyszedl. ale dziecko kiedys tam chyba chce miec. teraz moge napisac, dlaczego nie chce dzieciaka w tym momencie

[paula78]

Napisane przez awia

Moglabys nie atakować autorki wątku? Nie Tobie oceniac, czy są infantylne. Kazdy ma swoje.


Ja poniekąd rozumiem autorkę watku bo na dzien dzisiejszy nie chce miec dzieci i nie czuję, zeby to się mialo zmienic.
Nie mam instynktu macierzynskiego, nigdy nie lubilam dzieci, nie zachwycaja mnie "malenstwa", wozki i kołyski obchodzę szerokim łukiem.

Poza tym nie wyobrazam sobie posiadania dziecka, uwazam, ze bylabym fatalną matka, bo przenioslabym na dziecko wszytskie swoje fobie i najchetniej wszystko robilabym za nie.
W moje opini jest niewiele kobiet, ktore nadają sie na matki, a te ktore nie sie nie nadają a mają dzieci sa po prostu albo głupie albo są wielkimi ignorantkami.

Po prostu beda perfekcjonistką nie potrafilabym do tematu podejsc spokojnie, i bylabym typową matką-wariatką, z ktora z podrecznikami wychowania dzieci w ręku probowalabym nauczyc dziecko wszytskiego. naraz. za wczesnie.

nie chodzi mi w ogole o kwestie finansowe.
Po prostu to jest olbrzymia odpowiedzialnosc, chyba najwieksza z mozliwych.
wychowac dziecko na dobrego, madrego czlowieka, nie popelniajac bledów moich rodziców, zeby nie mialo moich kompleksow.
dla mnie mission impossible

dzieci fajnie pokazuja nasze fobie i bledy wychowawce naszych rodzicow ,a dzieci zazwyczaj maja swoje fobie na ktore rodzic by nie wpadl.

wazne zeby nie popelnic bledow swoich rodzicow a popelnic swoje a perfekCJonizm to b. powazny problem w wychowaniu ktory krzydzi dziecko.

popieram powazne podejscie do tematu i szczere mowienie o braku dzieci z powodów ww.

nie do pomyslenia bylo nie posiadanie dzieci w czasie moich rodzicow i zazwyczaj byl to problem medyczny o ktorym sie nie mowilo.
obecnie mowi sie duzo dlaczego nie masz dzieci i jest presja i dobrze ze sa ludzi ktorzy otwarcie
odpowiadaja.

[TmargoT]

może ja się wypowiem,choć mam jedno dziecko to więcej już nie chcę mieć.
pilnuję tego,aby nie zajść w ciążę.myślałam nad tym co by było gdyby i chyba skłaniałabym się nad aborcją.
jest to narazie tylko gdybanie,ale brałabym taką wersję pod uwagę.

dlaczego?odpowiedź jest prosta.bałabym się,że moje życie mogłoby się zmienić.już raz zostałam sama z malutkim dzieckiem i naprawdę było ciężko.wiem,że kobieta z jednym dzieckiem zawsze sobie poradzi,ale mając więcej dzieci ,bedzie ciężko.
mam wiele koleżanek rozwódek,ktore mają po dwoje i troje dzieci i szczerze nie ma chętnych kandydatwo do wychowywania cudzego potomstwa.mieszkają biedaczki u mamusi na jednym pokoju i łapią byle kogo.a w ostatecznym rezultacie dokładają siebie problemow z noiwym dzieckiem.

może jest to egoistyczne z mojej strony,bo dzieci to skarb,ale ja mam już swojego potomka.spełniłam się jako kobieta i matka,a "matką polką"nie zamierzam zostać i żyć z opieki społecznej.

[nask]

Nie powiedzialabym ze moje podejscie jest infantylne
Watek nasunal mi sie namysl po rozmowie dzisiejszej z moja kolezanka, ktora ma 23 lata, jest ze swoim mezczyzna (ktory ma 21 lat), mieszkaja ze znajomymi i oswiadczyla mi ze beda starac sie o dziecko. Na moje pytanie dlaczego chce miec dziecko, odpowiedziala ze przeciez powinno sie po studiach zeby czasu nie marnowac.
I to jest infantylne wedlug mnie.

Bardzo dobrze ujela to Awia - choroby. Mi takze byloby ciezko zyc z mysla ze moje dziecko jest chore. Poza tym jest wiele czynnikow, po ktorych moge podejrzewac ze moje i TZ dziecko mogloby odziedziczyc pewne choroby a tego bardzo bym nie chciala.

Mysle ze ciezko jest uchronic dziecko przed zagrozeniami wynikajacymi z czasow w jakich zyjemi i ciezko moze byc sie potem pozbyc wyrzutow sumienia.

A pewnie ze jestem mloda, ale jestem na swoim i moglibysmy sobie na to 'finansowo' pozwolic. I co z tego?

Mam troszke na odwrot niz Nisiulek uwielbiam ogladac katalogii z ubrankami i zabawkami ale nie chcialabym podejmowac tej odpowiedzialnosci.

Mamy z TZ krolika i chyba to nam wystarczy

Pozdrawiam!

[gosiaczek6]

Ty przynajmiej lubisz zwierzeta, ja nie lubię

[Suzi_Sun]

Mnie instynkt macierzynski zaatakowal tak gdzies ze 4 lata temu, w wieku 19 lat. W sensie ze zaczely mi sie podobac male dzieci, noworodki w wozkach. Lubie zagladac do wozkow, w ogole na rece wziasc takiego maluszka. Ale wcale nie znaczy to, ze juz bym chciala swoje. Czuje ze nie jestem gotowa. Musze skonczyc studia, pojsc od pracy, wziasc slub, troszke ustabilizowac sie finansowo, poczuc taka swobode po pracy, ze jestem ja i TZ i wolny czas dla nas. Trudno byc w dzisiejszym dobra matka i pracownikiem umyslowym i zona. Pogodzic to wszystko zeby nikt nie czul sie pomijany.Przy tym samemu byc zadowolonym z siebie i zycia.
Dziecko tak, ale moze kolo 28-30 lat. Pozniej uwazam ze jest juz za pozno.

Ah i nie cierpie jak ktos mowi ze chce miec dzieci zeby ktos mu pozniej na starosc "podal szklanke wody do lozka". Normalnie mna szarpie wtedy.

[Jula]

Nie lubię dzieci, nie czuję potrzeby ich posiadania, nie mam instynktu macierzyńskiego ani nawet opiekuńczego.
Moja mama praktycznie po dziś dzień nie przejawia instynktu macierzyńskiego (noo, może do psa ) a dzieci ma, bo w tamtych czasach nie było opcji "nie mam dzieci".

Ps. Z doświadczenia z poprzednich wątków (młode matki, młode mężatki etc. ) wiem, że tutaj za chwilę ktoś poczuje się obrażony D

[201803290936]

Napisane przez kolezankaa

jesteś młoda dlatego tak piszesz
każda kobieta po 20 po prostu nabiera instynktu macierzyńkiego i bardzo chce mieć dziecko.. no ale są wyjątki..

ja bym chętnie poczytała powody dla których jakaś wizażanka nie CHCIAŁA mieć dzieci.. a była właśnie w tym wieku po 20..
czekam na wypowiedzi kobiet po 30 i 40 roku życia bardzo mnie to ciekawi.. ;p

No są wyjątki i wcale nie jest ich mało. Chyba się muszę zbadac na okolicznośc bycia facetem, bo mam grubo po 20. a zero instynktu macierzyńskiego (a jestem w stałym, stabilnym udanym związku). I znam dużo kobiet grubo po 20. i nieco po 30., które również nie znają takiego uczucia. Co to w ogóle jest ów instynkt?

A co do tematu wątku: ja po prostu nie chcę miec dzieci, nie czuję (obecnie, może poczuję - nie wiem co przyniesie przyszłośc) takiej potrzeby. Nie zastanawiam się nad powodami (zbytnio).

[Vivienne]

Nie wiem czy chcę dzieci, czy nie... lubię małe brzdące, ale na myśl, że sama mogłabym takie posiadać, łapie mnie gęsia skórka.
Chcę studiować, potem pracować, rozwijać się, podróżować. Nie chcę poświęcać połowy życia, urody, sukcesu dla dziecka, którego nie chcę. Ponadto boję się chorób, boję się, że dziecko mogłoby urodzić się niepełnosprawne, z wadami genetycznymi czy chorobą psychiczną... Boję się, że z dzieckiem łączyłabym mnie nikła więź i nie potrafiłabym być dla niego dobrą matką. Może dla innych to szczyt egoizmu, trudno. Dzieki Bogu to moje zdanie i moje życie.
Nie mówię, że będzie tak zawsze. Może kiedyś poczuję ten instynkt macierzyński i poczuję, że dziecko to właśnie to czego pragnę najbardziej? Może. Ale teraz tak nie jest i nie zamierzam tego ukrywać.



Nask, dawno Cię nie widziałam na forum

[sine.ira]

Kurde ludzie, dziecko jest słodkim bobaskiem tylko przez kilka pierwszych lat życia ! Dlaczego większość kobiet mi znanych mówiąc "dziecko" myśli - słodkie bobo. Wygląda mi to jak rozczulanie się nad małym pieskiem albo kotkiem. Bobasy może są i słodkie, ale mają jedną szczególną cechę - DORASTAJĄ. I mnie właśnie ten późniejszy wiek dziecka przeraża, taki nastolatek w okresie buntu, ten lęk o to jaką drogę wybierze, z kim mu będzie po drodze, kogo pokocha i wreszcie: kim ja dla niego wtedy będę, jak będzie mnie traktował ? A co jak mi się nie uda, jak mi dzieciak na złą drogę zejdzie, jak będzie menelem, narkomanem, przestępcą ? Nie boicie się tego ? Znam kilku padalców wychowywanych przez poczciwych ludzi. Nie jest problemem spłodzić dzieciaka, urodzić i opiekować się niemowlakiem - to faktycznie urocze. Pytanie: co potem ?

Julo, moja babcia - matka mojego ojca i jego siedmiorga (sic!) braci i siostry wyznała mi kiedyś, że ona nigdy w sumie nie chciała mieć dzieci tylko tak jakoś...wyszło. I fakt, wychowywanie w jej wykonaniu to była raczej hodowla. Mam przez to dość mocno emocjonalnie pokręconego ojca i wujków Nie muszę dodawać, że nie pozostało to bez wpływu na jego (mojego ojca) zdolności wychowawcze. Taka karma

[awia]

Napisane przez evela28

nie wiele to znaczy ile 1/3 czy 1/100
dobrze że to tylko twoje zdanie bo poczułam się urażona

o matko
Ani ja nie znam ciebie, ani ty mnie.
Pisalam o wszystkich znanych sobie matkach, ktore kiedykolwiek spotkalam i na tej podstawie wyrobilam sobie opinie.
Wiec nie masz czym byc urazona....


Mam "ciekawy" przyklad sąsiadki z góry.
Solariowa blondyna lat +/- 28, chłpczyk kilkuletni, wprowadzili sie niedawno.
Calymi dniami slychac, jak sie drze na malego bo: placze/ bawi sie/ smieje/ demoluje mieszkanie/oddycha.
przez dluzszy czas nie wiadomo bylo jak chlopczyk ma na imie, mozna bylo przypuszczac ze ma na imie k*rwa.
Niemniej jednak dziecko calymi dniami siedzi w domu, bo z nieznanych przyczn matka gdzies raz w tygodniu wywleka go z domu, dziecko nudzi sie niemilosiernie, a ze nie ma czym sie bawic to biega po pokoju.
jak dostal organki to sobie zapamietale na nich gral, dopoki sie na niego nie wydarla po 15 minutach i mu nie zabrala.
jak mu cos upadnie, cos sie przewroci to sie babsztyl na dziecko drze.
my mieszkamy dokladnie pod nimi, moj pokoj jest pod pokojem dziecka, a sufit cienki. slychac niemal wszystko.

ta kkobieta nie ma pojecia jak sie bawic ze swoim dzieckiem. niejednokrotnie wlala mu w tylek pod blokiem czy na schodach.
ja rozumiem, ze denerwujące jest, ze dziecko placze, cos psuje
ale jak sie nie umie postepowac z dzieckiem, nie umie sie z nim bawic, zajmowac go czyms, nic sie z nim nie robi to nie powinno sie go miec.


ps. ja jestem pewna, ze niedlugo odbedzie sie tutaj wendetta szczesliwych matek, ktore bedac probowac udowodnic, ze jestesmy wynaturzonymi wybrykami natury, ktore szczesliwie nie mają dzieci. szczesliwie dla spoleczenstwa

[paula78]

Napisane przez awia

ps. ja jestem pewna, ze niedlugo odbedzie sie tutaj wendetta szczesliwych matek, ktore bedac probowac udowodnic, ze jestesmy wynaturzonymi wybrykami natury, ktore szczesliwie nie mają dzieci. szczesliwie dla spoleczenstwa

ja nie zamierzam brac w tym udzialu

szczesliwie kazdy moze decydowac za siebie a w tej kwestii lepiej nie decydowac sie zeby pozniej nie eksperymentowac .

[evela28]

bez przesady nie chcecie mieć dzieci wasza sprawa
i współczuję sąsiadki

[sine.ira]

Napisane przez awia

ps. ja jestem pewna, ze niedlugo odbedzie sie tutaj wendetta szczesliwych matek, ktore bedac probowac udowodnic, ze jestesmy wynaturzonymi wybrykami natury, ktore szczesliwie nie mają dzieci. szczesliwie dla spoleczenstwa

Kiedyś jedna z ciotek po tym jak przez nią zapytana o to, dlaczego JESZCZE nie zdecydowałam się na ślub i dziecko odparłam, że czemuż miałabym, rzekła cyt." a czemu miałabyś mieć lepiej w życiu ode mnie i milionów innych kobiet na świecie" pfff...

[Kamiletta]

tez od jakiegos czasu chcialam zalozyc taki watek ale balam sie linczu nawiedzonych kobietek usilnie przekonujacych, ze przeciez kazda kobieta ma instynkt macierzynski, a jak go nie ma to najlepiej taka odstrzelic.
ech.

ja osobiscie nie odczuwam instynktu, dzieci lubie tylko na odleglosc. nie wyobrazam sobie siebie w roli matki, z dzieckiem na reku. chyba za bardzo jestem wygodna. ale to moj wybor. i nikomu nic do tego.

nie mowie, biore pod uwage mozliwosc, ze moze za kilka lat mi sie odmieni i zapragne dziecka, nigdy nie mow nigdy.

jedno jest pewne, decyzja o posiadaniu dziecka musi byc w pelni swiadoma.

[pink69]

Napisane przez MonikaSk

nie dojrzałaś jeszcze do posiadania dziecka,a te argumnety ze zamiast sobie ,będziesz musiała kupić dziecku są egoistyczne i lekko infantylne.pozdrawiam

Bo co,bo ma własne zdanie inne niż ogólnoprzyjęta konieczność posiadania dzieci.

[Jula]

Julo, moja babcia - matka mojego ojca i jego siedmiorga (sic!) braci i siostry wyznała mi kiedyś, że ona nigdy w sumie nie chciała mieć dzieci tylko tak jakoś...wyszło. I fakt, wychowywanie w jej wykonaniu to była raczej hodowla. Mam przez to dość mocno emocjonalnie pokręconego ojca i wujków Nie muszę dodawać, że nie pozostało to bez wpływu na jego (mojego ojca) zdolności wychowawcze. Taka karma

Sine.ira, moja babcia, matka 6ciorga dzieci (matka mojej matki), powiedziała mi coś bardzo podobnego W sumie moje ciotki są dość macierzyńskie, moja mama jednak prawie wcale... Myślę, że najlepsze, co ja i siostra mogłyśmy zrobić, to w końcu dorosnąć - już nie mdleje i nie wymiotuje na hasło "zmienić pieluchę, podetrzeć pupę" - teraz ma partnerki do rozmów...

[Hultaj]

ten cytat Twojej ciotki to prawdziwy kawałek z brodą.

A jakie te padalce są, może te ludzie za poczciwe, po prostu, że nie dają sobie rady z dzieciakami..?

[sine.ira]

Napisane przez Hultaj

ten cytat Twojej ciotki to prawdziwy kawałek z brodą.

A jakie te padalce są, może te ludzie za poczciwe, po prostu, że nie dają sobie rady z dzieciakami..?

No a jak - ciotka też już w końcu leciwa to i nie takie kawałki zna

A ludzie może i za poczciwe. Z tych co na wszystko pozwalają. Z miłości do progenitury.

[Teje]

No to ja sie wypowiem, bo wiem, ze i o wypowiedzi starszych dziewczyn chodzilo. mam 43 lata, trzy tygodnie temu bylam na podwiazaniu jajowodow - nie mam dzieci, nie zaluje, niegdy nie poczulam instynktu maciezynskiego. Nie zminialo sie to, nie wpatrywalam sie w wozki, nie chcialam dotknac dziecka kolezanki itd. Moj maz jakos tez nigdy nie poczul potzreby zostania ojcem.

Oczywiscie, moge tu zaczac cale wielkie wyjasnianie, dlaczego, ale: czy to tak naprawde wazne. jak ludzie mowiaz, ze straraja sie o dziecko, to nikt sie nie pyta "dlaczego". To pytanie natomiast pojawia sie natychmiast, jak ktos mowi, ze dziecka nie chce. Wiem, ze gdybym wpadla, natychmaist bym ciaze usunela, wiem, ze kompletnie nie umialabym poswiecic w swoim zyciu NIC dla dziecka - to ono musialoby sie kompletnie dostosowawac do mnie. Wiec nie czuje, ze powinnam byc matka i nie zamierzam nia zostawac.

[Belcia]

Dzieci narazie nie planuję,nie czuję instynktu.
Moj tż kiedyś bardzo chciałby .Cóż, to będzie ewentualnie moja głównie decyzja, ja nosze te 9 miechów w brzuchu, nie on.Ja będę rodzić nie on.Faceci myślą, że to takie hop siup .

Poza tym dzieciaki mnie drażnią, są głośne, wszędzie lataję, wszystko by wzięło do buzi ( ja bym chyba przez to osiwiała, myśląc ile to bakterii wlasnie funduje sobie moje dziecko,jestem troche przewrażliwiona na punkcie bakterii ).Ciągle trzeba prać, bo dziecko się ubrudzi,ślini.Poprostu mnie irytują.

Mam awersję na ból i jak sobie pomyślę o szpitaluuu to mam ciarki .

Najbardziej bałabym sie tego, że moje ciało by się zmieniło, że stałabym się gruba ( czego panicznie się boję ), więcej rozstępów przybyło , że piersi by mi obwisły (tak wiem głupie ), ogólnie, że stałabym się nieatrakcyjna.Nie przeczę, są fajne mamuśki .

Nie wiem czy potrafiłabym kupować dziecku zabawki. Jestem z tych co nie potrzebują wiele, więc pewnie i dziecku kupiłabym 1, 2 i dla mnie to by wystarczalo. Nie rozumiem jak można dziecku dawać stosy zabawek.Trzeba od małego nauczać szanować rzeczy.A nie stosy walających się zabawek w mieszkaniu...brrrr

Dziecko też trzeba potrafić wychować, samo się nie nauczy jak żyć.Trzeba się chyba nieustannie pilnować, żeby być dobrym przykładem, a nie zawsze przeciez wychodzi.No i trzeba też zadbać o jego rozwój, zdrowie...Z każdym problemem latać jak z piórkiem.

No i na końcu fakt, jest to pewne ograniczenie.Nazbyt czuję wolność dlatego nie chciałabym poprzez dziecko stracić jej oraz niezależności.

Tak jest to egoistyczne podejście, i co z tego?Czy moim głównym zadaniem, misją w życiu jest posiadać męża i rodzić mu dzieci?Nie sądzę.

Pozdrawiam Mamuśki, chyle czoła, bo to kawał roboty ale i także dla Was masa radości

ale żem wysmarowała posta hahahha

[stargazer]

Powodów jest wiele....
1) Bo nie czuję instynktu macierzyńskiego. Skoro do tej pory się nie pojawił (a 30 zbliża się wielkimi krokami), to pewnie go nie posiadam.
2) Bo to za duża odpowiedzialność, do której nie dorosłam i sądzę, że nie dorosnę. Skoro czuję, ze sama nie radzę sobie z własnym życiem, to nie powinnam jeszcze brać na siebie odpowiedzialności za życie kogoś innego, kto byłby ode mnie całkowicie zależny.
3) Bo do spłodzenia i wychowania dziecka potrzebne sa dwie osoby, a póki co nie mam kandydata ani widoków na posiadanie go.
4) Bo się panicznie boję porodu. Jestem nadwrażliwa na ból i mam fobię na punkcie zabiegów lekarskich, szpitali itp. Gdy kiedyś przeczytałam o przecinaniu krocza, lewatywach itp., myślałam, że zemdleję....
5) Bo do niedawna nie mogłam żyć własnym życiem i chciałabym wreszcie zacząć.

[bess]

Nie chce ,bo nie czuje instynktu ,nie mam tez meza ale to maly nieistotny szczegol

nie zamykam sobie furtki mimo wieku ale obawiam sie ,ze przy moim zółwim tempie moze byc za pozno,ew zostanie adopcja jesli to cos poczuje

[201701160947]

Napisane przez stargazer

Powodów jest wiele....
1) Bo nie czuję instynktu macierzyńskiego. Skoro do tej pory się nie pojawił (a 30 zbliża się wielkimi krokami), to pewnie go nie posiadam.
2) Bo to za duża odpowiedzialność, do której nie dorosłam i sądzę, że nie dorosnę. Skoro czuję, ze sama nie radzę sobie z własnym życiem, to nie powinnam jeszcze brać na siebie odpowiedzialności za życie kogoś innego, kto byłby ode mnie całkowicie zależny.
3) Bo do spłodzenia i wychowania dziecka potrzebne sa dwie osoby, a póki co nie mam kandydata ani widoków na posiadanie go.
4) Bo się panicznie boję porodu. Jestem nadwrażliwa na ból i mam fobię na punkcie zabiegów lekarskich, szpitali itp. Gdy kiedyś przeczytałam o przecinaniu krocza, lewatywach itp., myślałam, że zemdleję....
5) Bo do niedawna nie mogłam żyć własnym życiem i chciałabym wreszcie zacząć.

Bardzo fajna wypowiedź.

[włoczykijka]

U mnie to jest tak: do 30 mi bardzo daleko,młoda jestem ale od zawsze nie miałam jakos specjalej ochoty na,,dziecko".U mnie w rodzinie dzieci pojawiały się raczej ,,przypadkowo' , kiedy to młode małżeństwo ledwo żyje w ciasnym mieszkanku ze słodkim bobasem.Cóż,u mnie może tak nie byłoby gdybym jednak zaszła za parenaście lat w ciąże,kto wie ale to dość zniechęcający powód.Druga sprawa jest taka,że widzę jak moja matka nie umie wychowywać dzieci, ja sama czuję że nie potrafiłabym się sprawdzić w roli matki,taka która jest matką do której dziecko wraca by,,pogadać' a nie odwiedzać bo,,tak trzeba,rodzice to w rodzice ,pójdę żeby sie nie czepiali",kiedy dziecko czuje że ma we mnie oparcie,potrafiłabym mu,,wpoić' wartości i wychować na dobrego człowieka itp.Biorąc pod uwage takie bardziej ,,moje' powody to: nie chcę ,żeby moje dziecko miało np trądzik, żebym po ciąży wyglądała niezaciekawie ,wstawać o 2,mieć dziecko cały czas na oku,z biegiem czasu myśl że ,,wyjazd"na odpoczynek jest praktycznie niemożliwy bez dzieci.Poród i jego pochodne też mnie przerażają.Także aktualnie nie widzę siebie w roli matki po prostu.

[architekt80]

Bo w tym momencie jestem zajęta swoją "karierą".

Kiedyś jedna z ciotek po tym jak przez nią zapytana o to, dlaczego JESZCZE nie zdecydowałam się na ślub i dziecko odparłam, że czemuż miałabym, rzekła cyt." a czemu miałabyś mieć lepiej w życiu ode mnie i milionów innych kobiet na świecie" pfff...

[gosiaczek6]

Napisane przez bess

Nie chce ,bo nie czuje instynktu ,nie mam tez meza ale to maly nieistotny szczegol

nie zamykam sobie furtki mimo wieku ale obawiam sie ,ze przy moim zółwim tempie moze byc za pozno,ew zostanie adopcja jesli to cos poczuje

ale jak masz chociazby TZ to wszystko mozliwe

[Eva ID]

Napisane przez nask

Sa watki na plotkowym o tym dlaczego chcemy miec dzieci
Ja chcialabym sie zapytac o Wasze powody dla ktorych nie chcecie miec dzieci.

To ja sie wypowiem jako, ze moj syn ma 20 lat.... nie chcialam miec dzieci, ale podczas studiow jakos tak sie zlozylo , ze jednak urodzilam, jednoczesnie kategorycznie postanowilam, ze wiecej dzieci nie chce.

Robilam wszystko aby moj syn mnie nie ograniczal i aby wyrosl na samodzielnego faceta a nie inwalide, tak sie tez stalo, gdy mial 1 rok powedrowal do zlobka i po kolei przedszkole, szkola, teraz studia. Jest tak samodzielny, ze sam sobie pierze, prasuje, gotuje i sprzata, oczywiscie mieszka sam.

Napisane przez nask

*chce robic w zyciu bardzo duzo, uczyc sie, studiowac, poznawac i mysle ze takie zobowiazanie mogloby mnie troszke ograniczac.

* W swoim zyciu osiagnelam duzo (to zalezy, co dla kogo to duzo znaczy), ale jak dla mnie jest OK` Realizuje sie zawodowo osiagajac coraz wyzsze stanowiska, kocham swoja prace, samodzielnie (bez meskiej pomocy) zarobilam na ladny dom i dobry samochod.

Napisane przez nask

*chcialabym podrozowac a z dzieckiem nie zawsze mozesz wskoczyc do samolotu i leciec gdzies bo okazyjnie kupilo sie bilety

*Podrozowalam bardzo duzo i NIGDY nie zwracalam uwagi, czy dziecko bedzie ze mna jechac, czy tez nie.

Napisane przez nask

*z dzieckiem nie mozesz mieszkac w byle jakim hotelu

* A Ty chcesz mieszkac w byle jakim hotelu ? To juz lepiej z dzieckiem pod namioty jechac i tez bedzie fajnie.

Napisane przez nask

*nie wiem czy potrafilabym 'odstapic' dziecko co moje. W koncu dzieciaczki male sa piekne, ale potem pojda do szkoly i bede coraz chcialy nowe zabawki i zamiast chodzic na zakupy sama trzeba by kupowac dzieciom.

* Nie odczulam dyskomfortu kupujac synowi markowe ubrania juz od malego, natomiast nauczylam sie przemyslanych zakupow, dzieki temu mam szafe ubran do noszenia, a nie przypadkowych okazji z wyprzedazy.

Napisane przez nask

*Nie mamy nigdy gwarancji, ze uda nam sie wychowac dziecko tak jakbysmy chcieli. Nie chcialabym zeby moje dziecko cierpialo przez to ze nie zgadzam sie z jego pogladami a czasami nie sposob sie zgodzic

* Nie chodzi o to aby wychowac dziecko tak jaby sie chcialo (pewnie Twoi i nie tylko Twoi rodzice to wiedza) ale jesli od razu popatrzymy na mlodego czlowieka jako partnera w zyciu to mozemy go wiecej nauczyc niz samym tylko wychowywaniem. Chodzi mi o to, ze ja zawsze mialam z moim synem kontakt partnersko-przyjacielski, nie byl nigdy do niczego zmuszany, kazda roznice zdan omawialismy wspolnie i razem dochodzilismy do wspolnych wnioskow, tak jest do teraz, sam zdal mature i wybral sobie kierunek studiow taki jaki chcial.

Napisane przez nask

*jak patrze co sie dzieje ze spoleczenstwem to sie boje i po prostu nie chcialabym zeby moj potomek zyl w takim swiecie. Z drugiej strony izolacja to tez zly pomysl.

* Jesli bedziesz zawsze szczera ze swoim dzieckiem i nigdy go nie oklamiesz, to masz pewnosc, ze bedzie Ci ufal, a wtedy Ty w pelni zaufasz jemu i bedziesz wiedziec, ze narkotyki, alkohol i glupie zachowania typu EMO omina go na pewno.
Moj syn nigdy nie wstydzil sie powiedziec "kocham Cie mamo", nawet w sklepie, gdy zdecydowalismy, ze kupimy dla niego dosc droga rzecz objal mnie i pocalowal, mowiac "dziekuje mamus".... mina sprzedawcy... bezcenna.

[gosiaczek6]

nie rozumiem po co to przekonywanie..przeciez wiadomo ze sa matki ktore nie chcialy miec dzieci a maja i jakos sobie radzą

[paula78]

Napisane przez Eva ID

To ja sie wypowiem jako, ze moj syn ma 20 lat.... nie chcialam miec dzieci, ale podczas studiow jakos tak sie zlozylo , ze jednak urodzilam, jednoczesnie kategorycznie postanowilam, ze wiecej dzieci nie chce.

Robilam wszystko aby moj syn mnie nie ograniczal i aby wyrosl na samodzielnego faceta a nie inwalide, tak sie tez stalo, gdy mial 1 rok powedrowal do zlobka i po kolei przedszkole, szkola, teraz studia. Jest tak samodzielny, ze sam sobie pierze, prasuje, gotuje i sprzata, oczywiscie mieszka sam.

ale nie udaloby ci sie to bez pomocy innych ludzi i instytucji a to wymaga przemyslenia i dobrej organizacji a to juz dla nikotrych ograniczenie wolnosci.

Napisane przez Eva ID

* W swoim zyciu osiagnelam duzo (to zalezy, co dla kogo to duzo znaczy), ale jak dla mnie jest OK` Realizuje sie zawodowo osiagajac coraz wyzsze stanowiska, kocham swoja prace, samodzielnie (bez meskiej pomocy) zarobilam na ladny dom i dobry samochod.

jw.

Napisane przez Eva ID

*Podrozowalam bardzo duzo i NIGDY nie zwracalam uwagi, czy dziecko bedzie ze mna jechac, czy tez nie.

no to akurat przykra sprawa.

Napisane przez Eva ID

* A Ty chcesz mieszkac w byle jakim hotelu ? To juz lepiej z dzieckiem pod namioty jechac i tez bedzie fajnie.

tu chyba bardziej chodzi o to ze jadac smemu mozna sie przekimac nawet na lotnisku,dworcu czy u kogos w szopie na sienia z rocznym dzieckiem tego nie zrobicsz -przynajmniej ja bym sie nie zdecydowala.studenci majacy dzieci nie stac na hotele powyzej jakies gwiazdy.jadac za granice sprawdzasz czy jest dostep do learza,nie pojedziesz stopem dookola swiata itp.a to jzu ograniczenie wolnosci.

Napisane przez Eva ID

* Nie odczulam dyskomfortu kupujac synowi markowe ubrania juz od malego, natomiast nauczylam sie przemyslanych zakupow, dzieki temu mam szafe ubran do noszenia, a nie przypadkowych okazji z wyprzedazy.

bo bylo cie stac na markowe i dla niego i siebie a na to musialas zapracowac kosztem dziecka w zlobku czy u niani.lub kupilas to za czyjes pieniadze.

Napisane przez Eva ID

* Nie chodzi o to aby wychowac dziecko tak jaby sie chcialo (pewnie Twoi i nie tylko Twoi rodzice to wiedza) ale jesli od razu popatrzymy na mlodego czlowieka jako partnera w zyciu to mozemy go wiecej nauczyc niz samym tylko wychowywaniem. Chodzi mi o to, ze ja zawsze mialam z moim synem kontakt partnersko-przyjacielski, nie byl nigdy do niczego zmuszany, kazda roznice zdan omawialismy wspolnie i razem dochodzilismy do wspolnych wnioskow, tak jest do teraz, sam zdal mature i wybral sobie kierunek studiow taki jaki chcial.



* Jesli bedziesz zawsze szczera ze swoim dzieckiem i nigdy go nie oklamiesz, to masz pewnosc, ze bedzie Ci ufal, a wtedy Ty w pelni zaufasz jemu i bedziesz wiedziec, ze narkotyki, alkohol i glupie zachowania typu EMO omina go na pewno.
Moj syn nigdy nie wstydzil sie powiedziec "kocham Cie mamo", nawet w sklepie, gdy zdecydowalismy, ze kupimy dla niego dosc droga rzecz objal mnie i pocalowal, mowiac "dziekuje mamus".... mina sprzedawcy... bezcenna.

wiesz wszytsko pienie tylko trudno roczniak ataktowc po partnersku czy nawet 10 latka bo pomimo swoich przeblyskow dorzalosc to jeszcze dziecko i swoim traktowaniem po partnesrku mozna go przytloczyc wiedza i swiadomoscia ktorej w tym wieku nie potrzebuje.

Oczywiscie rozumiem traktowanie po partnesrku 15-18 latka ale do tego czasu trzeba wlozyc mnostwo czasu i wysilku ,pieniedzy aby wyrosl na godnego partnera i nikt nie powie mi ze jest latwo i zawsze milo i nie ma rezygnacji z swojej wygody i czasu.

no i co innego miec 1 dziecko a co inngo wiecej ale w tej materii nie mam doswiadczenia.