Od miłości do nienawiści

[201803290936]

Napisane przez perseusz

A ja mam schorzenie fc58/49855214/85542 co znaczy że mogę grozić że się zabiję i wtedy trzeba mnie głaskać, poza tym pochodzę z patologicznej rodziny dzięki czemu musicie mi wybaczyć to że nie potrafię kochać, i muszę jeszcze dodać że to że kogoś wyzywam da się wytłumaczyć tym że w dzieciństwie spadł mi kamień na stopę....

Brawo Perseusz za te słowa.

Wiadomo, przeszłość wraca, traumy - szczególnie z dzieciństwa - rzutują na dorosłe życie człowieka, złe wspomnienia potrafią męczyć, ale kurde, z powodu tego, że było tak, a nie inaczej nikt nie ma prawa dręczyć swojego partnera i doprowadzać go na skraj załamania nerwowego. Co innego czasami dać się ponieść emocjom, mieć zły humor, wyżyć się na szklance, a co innego szantażować partnera, robić mu częste jazdy, skazywać na życie w ciągłej niepewności "czy dzisiaj mnie przytuli i będzie miło, czy zrobi awanturę o nic i będzie szantażować?". Dziewczyny - i chłopcy - nie warto tracić życia na osoby, które nie potrafią się uczyć na własnych błędach. Miłość to nie jest coś danego raz na wieki i "rób co chcesz, bo ja Cię kocham". Na normalną miłość i normalny, szczęśliwy związek składa się: szacunek, zaufanie, czułość, wspieranie się, motywowanie, wg mnie również dobry seks. Jak brakuje nawet jednej z tych rzeczy, to się wszystko może po pewnym czasie posypać. To jest jak z rośliną: może mieć słońce, odpowiednią wilgotność, ciszę i spokój, a mimo to zacznie marnieć, usychać - i okaże się, że zabrakło dobrej ziemi.

[Kaliopea]

Bardzo dziękuje za wsparcie. Naprawdę bardzo mi pomogłyście.

Nie wiem dlaczego tak długo jak było coś nie tak to ja czułam się winna. Teraz patrzę na to zupełnie inaczej. Czuje się szczęśliwa, że jest daleko ode mnie.

[Kaliopea]

Dziewczyny minęło już trochę czasu i chciałam tylko oznajmić, że od roku w szczęśliwym związku z dojrzałym i stabilnie emocjonalnym Partnerem

Może bez zbędnych słów... chciałam tylko napisać, że nie ma sensu tkwić w czymś co często ciężko nazwać związkiem (a raczej dziwną relacją, w której takie wartości jak szczerość, zaufanie i szacunek są totalną abstrakcją) naiwnie wierząc, że może coś się zmieni i może będzie lepiej.

Warto dać sobie prawo do szczęścia.

[marronelle]

Moja bliska znajoma była w podobnej sytuacji, jej narzeczony był chorobliwie o nią zazdrosny. Nawet, gdy dostała kwiatki z pracy na dzień kobiet podejrzewał zdradę, wyrwał jej bukiet i wrzucił do kosza w środku miasta, a to tylko jedna przykładowa i drobna sytuacja. Nie mogła się malować, najlepiej żeby chodziła w luźnych ubraniach jak najbardziej zasłaniających ciało.
W końcu dojrzała do myśli, że nic z tego nie będzie... rozstali się, było jej bardzo, bardzo ciężko. Nie zachowywał się wobec niej po rozstaniu agresywnie, wręcz przeciwnie, cały czas stara się być dla niej przyjacielem. Nie wiem jak obecnie wygląda jej sytuacja, wiem tylko tyle, że nie są ze sobą, ale kontakt utrzymują.

Dobrze, że podjęłaś taką decyzję. Teraz widzisz, jaki on jest naprawdę. Dasz radę, trzymaj się!

[wika82]

Trzymaj się i uważaj. Jeśli te obsesyjne smsy i telefony będą trwać dłużej, pamiętaj, że to podchodzi pod stalikng, który wszedł już do naszego ustawodawstwa. W razie czego nie wahaj się zgłosić na policję, nawet jeśli fizycznie nic Ci nie zrobi, nikt ni ema prawa napastować nikogo nawet przez telefon.

[bbc56c719832aa6c54491c9cdf9a4ac765a18bd7_6414ff01e71a2]

Trzymaj się! Muszę Ci powiedzieć, że miałam podobnego chłopaka, na całe szczęście... Miałam! Wiele razy mnie upokarzał, słownie, czynami, raz mnie nawet zdradził (o czym dowiedziałam się jakiś czas po ostatecznym zerwaniu). Potem uznał, że sobie mnie zostawi, porobi mi nadzieje, a na koniec tryumfalnie nazwie suką i dziwką oraz rozpowie to wszystkim, by na dodatek się odwrócili ode mnie. Jednak, zemsta była słodka. Po jakimś czasie przeprosił za wszystko, znowu się spiknęliśmy, a kiedy rozkochałam go w sobie, to zostawiłam, tj. odeszłam bez słowa jak on. Nie pierwszą tak zrobił, należało mu się. Też teraz jestem w szczęśliwym związku z chłopakiem który mnie kocha i szanuje! Dziewczyny, uciekajcie od takich, co was źle traktują, bo tacy się nie zmieniają!

[wandaweranda]

Napisane przez Kaliopea

Dziewczyny minęło już trochę czasu i chciałam tylko oznajmić, że od roku w szczęśliwym związku z dojrzałym i stabilnie emocjonalnym Partnerem

Może bez zbędnych słów... chciałam tylko napisać, że nie ma sensu tkwić w czymś co często ciężko nazwać związkiem (a raczej dziwną relacją, w której takie wartości jak szczerość, zaufanie i szacunek są totalną abstrakcją) naiwnie wierząc, że może coś się zmieni i może będzie lepiej.

Warto dać sobie prawo do szczęścia.

przeczytałam watek i cóż......... gratuluję Ci ciesze sie razem z Tobą. zagladaj czasem na forum i podpowiadaj innym dziewczynom w podobnej sytuacji, dziel sie swoimi doświadczeniami.
A to, co pogrubiłam-sama to powtarzam jak zdartą płytę

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:03 ----------

Napisane przez wika82

Trzymaj się i uważaj. Jeśli te obsesyjne smsy i telefony będą trwać dłużej, pamiętaj, że to podchodzi pod stalikng, który wszedł już do naszego ustawodawstwa. W razie czego nie wahaj się zgłosić na policję, nawet jeśli fizycznie nic Ci nie zrobi, nikt ni ema prawa napastować nikogo nawet przez telefon.

wika, to stary watek, spójrz na daty
juz wszsytko u autorki ok

[wika82]

Napisane przez wandaweranda

przeczytałam watek i cóż......... gratuluję Ci ciesze sie razem z Tobą. zagladaj czasem na forum i podpowiadaj innym dziewczynom w podobnej sytuacji, dziel sie swoimi doświadczeniami.
A to, co pogrubiłam-sama to powtarzam jak zdartą płytę

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:03 ----------


wika, to stary watek, spójrz na daty
juz wszsytko u autorki ok

No popatrz, a zawsze sprawdzam daty.. ))

[livin]

duzo takich zdan pisza dziewczyny w postach, ktore mnie opisują, np jak te zdania nizej, (w szczególności pogrubione z nich zdania), ponieważ ja taka jestem w moim zwiazku z TŻtem. Agresywna w kłotniach, problemowa często, drażni mnie wiele tematów, jestem nieprzystosowana do NORMALNEGO zycia, ponieważ wychowana zostalam i mieszkam niestety nadal w rodzinie patologicznej, mam problemy emocjonalne, stwierdzone zaburzenie F43.0, byłam keidys CHOROBLIWIE I MORDERCZO zaborcza i zazdrosna, maniakalnie do niego przywiazana i uzalezniona, ETCETERA - bo nie bede Wam poematu pisać

Tak tak usprawiedliwiaj się ciężkim życiem. Ja też mam sporo złych wspomnień, tez nie miałam zbyt przyjemnych przejść z bliskimi - ale staram się żyć normalnie! Nie jestem dla nikogo chamska, agresywna , bo "pochodze z rodziny patologicznej" - pracuje nad sobą i wiem, że nie powielam zachowania jakim mnie częstowano. Lepiej się zmień, bo staniesz się w końcu taka sama jak twoi kaci, usprawiedliwienia są nieważne, ważne żeby uczyć się na cudzych błędach.

[Kaliopea]

Dziękuję za wsparcie i słowa otuchy, ale na szczęście (tak jak zauważyła wandaweranda) to wszystko już za mną

Zgadzam się z livin. Nic nie usprawiedliwia takiego traktowania drugiego człowieka. Nadal jest dla mnie rzeczą niezrozumiałą jak można nawet nie zdawać sobie sprawy jak dużą krzywdę takim postępowaniem robi się tej drugiej osobie.

Ciężko jest znowu zaufać... ale warto, bo dookoła nas jest jeszcze sporo dojrzałych i wartościowych ludzi