Czy wyjazd za granicę do pracy na kilka miesięcy jest egoistyczny?

[v-x-n]

Napisane przez wika82

Zrezygnowałaś z Erasmusa...?
To on postępuje egoistycznie, nie Ty.

Ja właśnie wróciłam z Erasmusa. Powiem tyle - to były najlepsze dwa semestry w moim życiu. Pojechałam na jeden semestr, ale było tak super, że zostałam także na drugi Liznęłam trochę nowego języka, zawarłam mnóstwo nowych znajomości, pozwiedzałam, pracowałam w swoim przyszłym zawodzie... Dziewczyno.... szkoda, że zrezygnowałaś, bo naprawdę warto wyjechać w ramach Erasmusa jak ma się okazję, to chyba najlepsze, co może się zdarzyć na studiach.

Ja mam podejście takie: związek może minąć (niezależnie czy wyjedziesz czy nie), natomiast doświadczenie, przygody i tak dalej - to zostanie z Tobą na zawsze. I dlatego warto jechać jak masz taką szansę. A jak związek porządny, to przetrwa - miałam mnóstwo znajomych, którzy zostawili swoje połówki w PL i wcale im rozłąka nie zaszkodziła.

Związek to nie klatka, aktualnie nie mam partnera, ale gdybym miała - to jego samorozwój byłby dla mnie na pierwszym miejscu. (I tak samo mój, jak dla mnie to jest zdrowy "egoizm"). Ja nie wiem, teraz jest tyle możliwości kontaktu, tanie bilety lotnicze, komórki, maile, internet... Szkoda marnować szansę na świetny wyjazd.

[Fresa]

Napisane przez v-x-n

Ja właśnie wróciłam z Erasmusa. Powiem tyle - to były najlepsze dwa semestry w moim życiu. Pojechałam na jeden semestr, ale było tak super, że zostałam także na drugi Liznęłam trochę nowego języka, zawarłam mnóstwo nowych znajomości, pozwiedzałam, pracowałam w swoim przyszłym zawodzie... Dziewczyno.... szkoda, że zrezygnowałaś, bo naprawdę warto wyjechać w ramach Erasmusa jak ma się okazję, to chyba najlepsze, co może się zdarzyć na studiach.

Ja mam podejście takie: związek może minąć (niezależnie czy wyjedziesz czy nie), natomiast doświadczenie, przygody i tak dalej - to zostanie z Tobą na zawsze. I dlatego warto jechać jak masz taką szansę. A jak związek porządny, to przetrwa - miałam mnóstwo znajomych, którzy zostawili swoje połówki w PL i wcale im rozłąka nie zaszkodziła.

Związek to nie klatka, aktualnie nie mam partnera, ale gdybym miała - to jego samorozwój byłby dla mnie na pierwszym miejscu. (I tak samo mój, jak dla mnie to jest zdrowy "egoizm"). Ja nie wiem, teraz jest tyle możliwości kontaktu, tanie bilety lotnicze, komórki, maile, internet... Szkoda marnować szansę na świetny wyjazd.

Suuuuper rada od singielki


Autorko wątku
Jeśli poważnie myślisz o waszym związku to decyzję powinniście podjąć wspólnie. Ale przede wszystkim zadaj sobie pytanie, co jest dla ciebie ważniejsze - związek czy przeżywanie przygód w samotności.
Może uda się wam wypracować jednak jakiś kompromis? tak jak wcześniej wspominały dziewczyny: przecież możecie pojechać razem

[studi]

musisz sobie odpowiedzieć na pytanie czy stawiasz wyjazd nad związek, może te 3 miesiące wytrzymacie, ale na dłuższą metę może się związek rozlecieć z hukiem...Wytrzymasz taką długą rozłąkę bez TŻ?

[Alice in Wonderland]

ja bym sie tez zapyatla co Twoj TŻ na to? rozmawialas juz z nim?

[v-x-n]

Napisane przez Fresa

Suuuuper rada od singielki

A co to ma do rzeczy? Dla Twojej informacji zakończyłam niedawno ponad 5-letni związek, zresztą nie jedyny w moim życiu, mam doświadczenie w temacie, więc mam pełne prawo się wypowiadać. To, ze jestem teraz sama, nie znaczy, że nie wiem, o czym mówię Może wręcz odwrotnie - wręcz mam większe prawo udzielać rady w tym wątku, skoro sama przeżyłam długi wyjazd za granicę podczas trwania związku i wiem dokładnie z czym to się je, ha?


Btw, idąc tym tokiem rozumowania: może tak samo osoba, która nigdy nie zdradziła, nie powinna mówić, że zdrada jest be, bo przecież nie doświadczyła tego? (skoro już tak bardzo moje singielstwo obecne obruszyło koleżankę )

Już nie mówiąc o tym, że sama idea zabraniania komuś wyjazdu, który jest dla tej osoby szansą, zakrawa dla mnie na zaborczość, a to jest pierwszy sygnał dla mnie do przemyślenia związku.

[d0lcevita]

Napisane przez Aernax

Jeśli komuś wystarczą 3 miesiące rozłąki by rozpadł się związek, to sugerowałabym postawienie sobie prostego pytania: ile ten związek był wart?

własnie

[marta1210]

.

[Aernax]

Napisane przez marta1210

Nie wiem jak wyglądały Twoje związki, ale różnica jest taka że Autorka wyraźnie zaznaczyła że poważnie traktuje swojego partnera... co jednak w moim mniemaniu odbiega od Twojego podejścia, które Tobie akurat pasuje. Jednak "facet jest a zaraz go może nie być" z "traktuje kogoś poważnie" <jak rozumiem przyszłościowo, w sensie chce z nim być na całe życie>... niestety nie da się pogodzić.

Realizm, czyli świadomość tego, że nic nie trwa i nie musi trwać wiecznie, nie oznacza, że nie traktuje się partnera poważnie.

Poza tym mówicie, że facet jest egoistyczny... ale haloo.. dla jednych związek na odległość nawet przez jakiś czas to pikuś, a dla innych jest to męczarnia..

Bez przesady, dorosły facet nie powinien zachowywać się jak porzucone dziecko. Z doświadczenia wiem, że rozłąki nie są łatwe, ale nie dramatyzujmy, to da się przejść.

A jak dla mnie wszyscy zadajcie sobie pytanie czy w związku jest miejsce na tego rodzaju egoizm bo to nie jest mało ważna kwestia.

Egoizmem jest dla mnie ograniczanie partnera, trzymanie go na smyczy, hamowanie czyjegoś rozwoju, bo mi będzie ciężko. Będzie, ale zniosę to. Nie jestem dzieckiem, które samo sobie w życiu nie poradzi, kurczowo musi trzymać się partnera.

A tak na koniec, rozwój własnej osoby jest bardzo istotny, jednak jak dla mnie jeśli później nie masz z kim dzielić własnych sukcesów jak i nie masz z kim przejść przez porażki, to jakaś taka mało kolorowa jest ta przyszłość.

Wszyscy wiemy o co chodzi. Samotne karierowiczki, które przegapiły swoją szansę na miłość itp. Co kto woli. Wolałabym być w przyszłości aktywną zawodowo, realizującą się kobietą niż kurą domową bez ciekawych doświadczeń, szaleństw i wykształcenia. Ile osób, tyle poglądów.

[Klarissa]

Napisane przez Aernax

Realizm, czyli świadomość tego, że nic nie trwa i nie musi trwać wiecznie, nie oznacza, że nie traktuje się partnera poważnie.

Bez przesady, dorosły facet nie powinien zachowywać się jak porzucone dziecko. Z doświadczenia wiem, że rozłąki nie są łatwe, ale nie dramatyzujmy, to da się przejść.

Egoizmem jest dla mnie ograniczanie partnera, trzymanie go na smyczy, hamowanie czyjegoś rozwoju, bo mi będzie ciężko. Będzie, ale zniosę to. Nie jestem dzieckiem, które samo sobie w życiu nie poradzi, kurczowo musi trzymać się partnera.

Wszyscy wiemy o co chodzi. Samotne karierowiczki, które przegapiły swoją szansę na miłość itp. Co kto woli. Wolałabym być w przyszłości aktywną zawodowo, realizującą się kobietą niż kurą domową bez ciekawych doświadczeń, szaleństw i wykształcenia. Ile osób, tyle poglądów.

Wiesz różne ludzie mają podejście. Ja np. po to jestem w związku żeby być z kimś a nie sama i ten ktoś został o tym poinformowany już na początku - że ja się w związki na odległość nie bawię. Może się albo dostosować, albo znaleźć sobie kogoś innego do spółki bo wie, że ja się na długie wyjazdy godziła nie będę. Dla mnie max. to miesiąc co mogę zaakceptować jeśli idzie o wyjazdy mojego męża i koniec. A jak by chciał się realizować w związku na odległość to przykro mi, ale nie ze mną. Na szczęście on o tym wie i ma podobne zdanie.

Po drugie kury domowe wyobraź sobie, że mogą mieć na swoim koncie i wykształcenie i ciekawe doświadczenia. Napisałaś tak jakby istniały tylko dwie opcje do wyboru - super singielka i beznadziejna żona. A to już nie można np. po ślubie wyjechać tu czy tam? Przeżyć przygody? Porobić coś fajnego? Realizować się razem, a nie kosztem uczuć partnera?

Takie mamy życie jak je sobie ułożymy. Na prawdę małżeństwo i rodzina to nie jest koniec życia i można jeszcze wiele zrobić i przeżyć nawet będąc w takich relacjach. A w związku nie jesteśmy sami i branie uczuć partnera pod uwagę jest naszym obowiązkiem. Jak ktoś nie chce w związku iść na żaden kompromis to lepiej niech się nie angażuje bo potem tylko jest kłopot przy rozstaniu.

[Rena]

Napisane przez morelka1987

Jestem na 4 roku, za rok obrona mgr i szukanie stałej pracy. Kiedy byłam jeszcze w liceum moja znajoma wyjechała po studiach na 13 miesięcy do USA jako au pair, była bardzo zadowolona, bardzo mi się to spodobalo i sama powiedziałam, że po studiach też pojadę. Niedługo kończę studia i chciałabym ten pomysł zrealizować, ale... chodzi o mojego TŻ. Nie rozmawialam z nim jeszcze na ten temat, ale wiem że on nie popiera takich dlugich wyjazdów, twierdzi że szkodzą związkowi. Chciałam jechać w trakcie studów na Erasmusa, ale ze względu na to że mam chłopaka o którym myślę powaznie podarowałam sobie wyjazd. Nie muszę jechać koniecznie na rok, bo sama bym umarła z tęsknoty, ale np na 3 miesiące? Chcialabym jeszcze przeżyc jakąś przygodę, zanim wkroczę w poważne życie. Chciałam się Was zapytać, zanim porozmawiam z TŻ, bo nie wiem czy to że tak sobie chce sama wyjechać nie jest z mojej strony egoistyczne.

Jedzcie razem.

[v-x-n]

Napisane przez marta1210

A tak na koniec, rozwój własnej osoby jest bardzo istotny, jednak jak dla mnie jeśli później nie masz z kim dzielić własnych sukcesów jak i nie masz z kim przejść przez porażki, to jakaś taka mało kolorowa jest ta przyszłość.

Ja się odniosę tylko do tego, gdyż w innych punktach zgadzam się z Aernax, która już się odniosła do reszty wiadomości. Zdrowy egoizm i traktowanie partnera poważnie się nie wyklucza, jak już zresztą zostało powiedziane. Ja szukam faceta, który będzie mnie wręcz motywował do rozwoju, a nie, że po 10 latach razem zacznie się żal, że tego nie zrobiłam, tego nie zrobiłam, to poświęciłam dla niego... Mój ostatni związek tak funkcjonował - ja go dopingowałam do robienia różnych kursów, rozwijania swoich zainteresowań itd, nawet jeśli oznaczało to mniej czasu dla mnie. Mój wyjazd za granicę także został przyjęty jako szansa, nowe doświadczenie i za to mojemu ex jestem wdzięczna, bo wiem, że na pewno bym żałowała, gdybym nie pojechała.

Ja nie wiem - jeżeli wielce poważny związek nie jest w stanie przetrwać 3-miesięcznej rozłąki, to jak dla mnie ciężko go nazwać poważnym. Fajnie - każdy umie powiedzieć "chcemy być razem, może i do końca życia, jak to się ładnie mówi - na dobre i na złe", ale.. głupie 90 dni w odległości więcej niż dojazd autobusem może wszystko zniszczyć..? Ciekawe, naprawdę. To ja takiego związku nie chcę. Co za problem - jak uczucie jest silne, to 3 miesiące przetrwa bez problemu. Już nie mówiąc, że można wyjechać razem.

[marta1210]

.

[Fresa]

Napisane przez v-x-n

A co to ma do rzeczy? Dla Twojej informacji zakończyłam niedawno ponad 5-letni związek, zresztą nie jedyny w moim życiu, mam doświadczenie w temacie, więc mam pełne prawo się wypowiadać. To, ze jestem teraz sama, nie znaczy, że nie wiem, o czym mówię Może wręcz odwrotnie - wręcz mam większe prawo udzielać rady w tym wątku, skoro sama przeżyłam długi wyjazd za granicę podczas trwania związku i wiem dokładnie z czym to się je, ha?


Btw, idąc tym tokiem rozumowania: może tak samo osoba, która nigdy nie zdradziła, nie powinna mówić, że zdrada jest be, bo przecież nie doświadczyła tego? (skoro już tak bardzo moje singielstwo obecne obruszyło koleżankę )

Już nie mówiąc o tym, że sama idea zabraniania komuś wyjazdu, który jest dla tej osoby szansą, zakrawa dla mnie na zaborczość, a to jest pierwszy sygnał dla mnie do przemyślenia związku.

Ma do rzeczy i to całkiem sporo, bo jak wiadomo punkt widzenia zależy od punktu siedzenia (więc logiczne jest, że od samotnej osoby trudno oczekiwać rady "tak, postaw na związek w pierwszej kolejności")

Pozdrawiam

[Aernax]

Napisane przez Klarissa

Wiesz różne ludzie mają podejście. Ja np. po to jestem w związku żeby być z kimś a nie sama i ten ktoś został o tym poinformowany już na początku - że ja się w związki na odległość nie bawię.

Świetnie, Ty o tym wiesz, Twój partner o tym wie, oboje macie podobne podejście. Pogratulować.

Po drugie kury domowe wyobraź sobie, że mogą mieć na swoim koncie i wykształcenie i ciekawe doświadczenia. Napisałaś tak jakby istniały tylko dwie opcje do wyboru - super singielka i beznadziejna żona. A to już nie można np. po ślubie wyjechać tu czy tam? Przeżyć przygody? Porobić coś fajnego? Realizować się razem, a nie kosztem uczuć partnera?

Tak, zgadzam się. Problem polega na tym, że jeśli partner ogranicza partnerkę już teraz, kiedy nie są małżeństwem, to później będzie robił to tym bardziej. Jeśli można wyjeżdżać razem i razem realizować swoje marzenia, to naprawdę świetnie. Rzecz w tym, że nie zawsze można razem wyjechać, czasem jest to zwyczajnie niemożliwe.

Takie mamy życie jak je sobie ułożymy. Na prawdę małżeństwo i rodzina to nie jest koniec życia i można jeszcze wiele zrobić i przeżyć nawet będąc w takich relacjach. A w związku nie jesteśmy sami i branie uczuć partnera pod uwagę jest naszym obowiązkiem. Jak ktoś nie chce w związku iść na żaden kompromis to lepiej niech się nie angażuje bo potem tylko jest kłopot przy rozstaniu.

Oczywiście, dlatego sama wybieram raczej krótsze wyjazdy, biorąc pod uwagę uczucia TŻ. Przy czym krótsze to dla mnie właśnie miesiąc, dwa czy trzy. To jest właśnie kompromis - wyjeżdżam, owszem, ale mój wyjazd jest na tyle krótki, że spokojnie da się go przeżyć.
Poza tym TŻ wie, jak ważny jest dla mnie wolontariat więc nie robi mi awantur gdy wyruszam na drugi koniec Europy by pracować z dzieciakami. Z drugiej strony, gdy on wymyśla sobie wakacyjną pracę za granicą, również staram się go wspierać i mu kibicuję.

[marta1210]

.

[Aernax]

Napisane przez marta1210

Ładnie pięknie, ale taki tryb bycia ze sobą nie każdemu pasuje, i tyle.

Dokładnie to samo napisałam kilka postów wyżej.

Poza tym Autorka mówi że chce wyjechać na 3 miesiące, tyle że chyba się orientujesz że na dzień dzisiejszy wyjazd do USA na tylko 3 miechy z koniecznością utrzymania się, w ogóle się nie opłaca, dobrze będzie jeśli wyjdzie z tego wszystkiego na zero.

Nie, nie orientuję się i nie ma to nic do rzeczy. Nie rozmawiamy o sensowności wyjazdów za granicę tylko o fakcie bycia ograniczaną przez parnera.

[thordis_nanna]

Nie wydaje mi się, żeby związek dwojga kochających się i ufających sobie ludzi mógł się rozlecieć przez trzymiesięczną rozłąkę - szczególnie, że jest tyle możliwości kontaktu, rozmawiać przez Skype można choćby codziennie. Mój ojciec swego czasu wyjechał do pracy za ocean na 3 lata - i to w czasach, kiedy każdy list szedł miesiącami, po drodze stemplowany przez komuszą cenzurę. Miał jednak konkretny cel wyjazdu - zarobić pieniądze i rozwinąć się zawodowo. Dodam, że moi rodzice są dla mnie wzorem związku w ogóle, może dlatego mi samej było łatwiej w podejmowaniu podobnych decyzji.

Sama byłam przez rok w związku na odległość (też wyjazd do pracy), oczywiście tęskniliśmy, ale uważam to doświadczenie bardzo nas wzmocniło i nauczyło zaufania i dbania o dobro DRUGIEJ STRONY. Związek, który ogranicza rozwój nie jest niczym dobrym. Przecież dziewczyna nie chce nic złego - poznać język, poznać nowy kraj, czy to zbrodnia? Rezygnacja z Erasmusa też może nie była konieczna - można się odwiedzać, a jak dobrze pokombinować to pojechać razem (moja siostra np zabiera chłopaka ze sobą)

[marta1210]

.

[Aernax]

Napisane przez marta1210

Wybacz ale gadanie że nie ma to nic do rzeczy jest śmieszne.
Właśnie ma to ogromne znaczenie.
Gdyż jeśli powodem takiego wyjazdu jest kształcenie się czy zarobek to jest on zrozumiały, ma to jakiś konkretny cel.

W tym wypadku nie ma to żadnego znaczenia, ponieważ partner autorki ogranicza ją bez względu na to czy ta wybiera się za granicę po to by przeżywać przygody czy na Erasmusa (z którego zresztą zrezygnowała). Widzisz w tym coś śmiesznego?

A jeśli wyjazd nic z sobą nie niesie, a tylko powoduje kłótnie w związku to jest to bez sensu.

Każdy wyjazd coś ze sobą niesie, czasem może chodzić po prostu o to by przeżywać, doświadczać i poznawać świat. To mało? Jeśli nie można tego robić razem (a nie zawsze można) to znaczy, że nie można wcale?

Zarabianie, nauka itp. są bardzo ważne, ale na nich świat się nie kończy.
Nie trzeba mieć szczególnie szerokich choryzontów by to wiedzieć.

Potrafie zrozumieć chęć wyjazdu bo mam możliwość kształcenia się na zagranicznej uczelni, albo mam możliwość zarobić, odłożyć jakiś grosz i móc sobie pozwolić dzięki temu na jakiś konkretny zakup.

Ale wyjazd od tak sobie, wiedząc że mój partner będzie to przeżywał i nie rozważając na pierwszym planie wspólnego wyjazdu jest objawem tego złego egoizmu

Jaki wyjazd od tak sobie? Przecież autorka pisała o tym, że marzy o takiej wyprawie od dawna. To "od tak sobie" to są czyjeś marzenia!
Nie podoba Ci się argument z "przeżywaniem przygód". Uwierz, nie każdy kojarzy to ze zdradą, to może być po prostu chęć poznania czegoś nowego. Zbrodnia?

[marta1210]

.

[malenka2504]

cześć,
mam pytanie: chciałabym wyjechąć za granicę żeby coś zarobić bo wynajmuję mieszkanie i chodzę do technikum, rozmawiałam o tym z moim - on ze mną nie wyjedzie bo nie chce w ogóle wyjeżdżać z Polski, iuważa, że jeśli wyjadę to nasz związek się rozpadnie...

co o tym sądzicie? doradźcie mi

[thordis_nanna]

Jeśli masz możliwość podjęcia pracy za granicą, uważasz, że cię to rozwinie i czegoś nauczy - jedź. Chłopakowi możesz próbować tłumaczyć, że taki wyjazd niekoniecznie oznacza opuszczanie kraju 'na zawsze'.

[malenka2504]

a jaki to będzie miało wpływ na związek? jesteśmy ze sobą rok i 3 m-ce... czy to nie za mało żeby wystawiać go na próbę?

jeszcze żadnej oferty nie znalazłam, myślałam o tym żeby wyjechać w te wakacje...ale na razie dopiero się zastanawiam

[Irmina9891]

A jaka jest według was dojrzała decyzja?

1. Wyjeżdża jedno z partnerów - tzn. że związek jest dojrzały, bo obie strony są pewne, że ta rozłąka nie będzie miała negatywnych efektów, szanują swoją potrzebę samorealizacji
czy
2. Wyjeżdżają oboje - tzn. że związek jest dojrzały, bo mają wspólne życie i wspólne plany, które razem realizują.

[malenka2504]

on nie chcę żebym wyjeżdżała choć jeżeli będę chciała to powiedział że nie będzie mnie ograniczał....
nie wiem czy mogę go zostawić w kraju nawet na 3 miesiącę...


razem może kiedyś wyjedziemy w celach turystycznych ale w zarobkowych to jedyna możliwość jaka jest to że wyjadę bez niego

[thordis_nanna]

Napisane przez Irmina9891

A jaka jest według was dojrzała decyzja?

1. Wyjeżdża jedno z partnerów - tzn. że związek jest dojrzały, bo obie strony są pewne, że ta rozłąka nie będzie miała negatywnych efektów, szanują swoją potrzebę samorealizacji
czy
2. Wyjeżdżają oboje - tzn. że związek jest dojrzały, bo mają wspólne życie i wspólne plany, które razem realizują.

Obie powyższe są, wg mnie, dojrzałe i odpowiedzialne.

malenka2504 - z praca jest teraz wszędzie trudno, lepiej poszukaj zanim wyjedziesz. A rozłąka na 3 miesiące - jeśli po dwuletniej znajomości (bo w wakacje to chyba bedą ok dwa lata?) nie jesteście w stanie sobie na tyle zaufać, żeby przezyć tak krótki czas bez siebie (i przy tak łatwym jak teraz kontakcie), to raczej kiepsko...

[kenio26]

Ale Wy wtedy nie będziecie ze sobą tak krótko...
Zresztą to tylko 3 miesiące,ja w swoim związku miałam kiedyś taki związek na odległość przez rok i mieliśmy do siebie zaufanie 100%
Zależy od Was,jakie macie do siebie zaufanie i czy nikt Go nie nadszarpnie.
Ale jeśli nadszarpnie któreś z Was to tym lepiej,że stanie się to wcześniej niż później

[malenka2504]

thordis_nanna - to mówisz że lepiej najpierw poszukać w kraju a nie zastanawiać się nad wyjazdem?

---------- Dopisano o 21:22 ---------- Poprzedni post napisano o 21:20 ----------

kenio26 - ale ja nie chcę się z nim rozstawać ani teraz ani później, może na tym etapie związku jest na takie wyjazdy jeszcze za wcześnie..?

[thordis_nanna]

Napisane przez malenka2504

thordis_nanna - to mówisz że lepiej najpierw poszukać kraju a nie zastanawiać się nad wyjazdem?
--------- Dopisano o 21:22 ---------- Poprzedni post napisano o 21:20 ----------

zdecydowanie

[malenka2504]

tylko że za granicą się więcej zarobi niż w Polsce, np w Anglii...
zresztą już od tamtych wakacji szukam czegoś dorywczego ale bez efektu, dlatego zastanawiałam się nad wyjazdem ale chłopak nie chce jechać ze mną, a nie wiem czy to jest najlepszy pomysł żebym jechała za granicę a żeby on został w kraju...