Czy określenie człowieka normalnym ..?

[cava]

To jest bardzo skomplikowane zagadnienie, ponieważ:

osoby młodziutkie: nasto/dwudziestolaty, śnią po nocach , marzą i robią co się da, żeby normalnymi sie nie okazać, co w efekcie skutkuje tym, że chodzą stadami klonów, upodobnione jedno do drugiego jak bliźnięta jednojajowe i wyglądem i zachowaniem.
Powiedziec takiemu że jest normalny, to jak nasikać królowej angielskiej do filiżanki herbaty - obraza majestatu, rozpacz, płacz i depresja na rok.

Z tego się na szczęście na ogół wyrasta i następuje okres faktycznej normalności, człowiek robi swoje, nie za specjalnie sie przejmuje co inni gadają i nie za bardzo czas ma na zastanawianie się nad stanem swojej psyche i roztrząsanie czy jest normalny czy może taki z niego krejzol - na jakis czas kwestia normalności staje sie obojetna.


Potem coś się w mózgach przestawia i ludzie zaczynają wyraźnie dziwaczeć na starość, ekscentryczność staje się powszechna, co nie przeszkadza im wierzyć święcie i wmawiać wszystkim dookoła, ze są wzorem normalności i ostoją i naśladowac takiz wzór nalezy.
Ale zasugeruj staruszkowi że zdziwaczał, a dostaniesz laską za zniewagę tak, ze zobaczysz mgławicę Magellana bez lotu w kosmos. Bo im większy ekscentryk, tym usilniej twierdzi że prozaicznie normalny jest. normalnoś jest w koncu w cenie.


Podsumowując, to jest lepsze, czego akurat nie ma.

[rozowo]

Napisane przez Velamo

Oczekuje dłuższych wypowiedzi abyście uzasadnili dlaczego tak twierdzicie . Pewnie inaczej byłyby tylko odpowiedzi Tak bądź nie . Właśnie dlatego chciałam tego uniknąć .

no to moze Ty rowniez zabierzesz głos w tej dyskusji?czy tylko bedziesz ganić Wizażanki,że ich wypowiedzi sa za krotkie?

co do tematu to zgadzam sie,ze kwestia normalnosci i jej granic jest raczej subiektywna.

[Velamo]

Napisane przez balance <3

A jakie tam ono mądre? Normalne po prostu

Aha , to według ciebie mądre pytania to może ty zadajesz -,- ?

---------- Dopisano o 13:46 ---------- Poprzedni post napisano o 13:38 ----------

Napisane przez rozowo

no to moze Ty rowniez zabierzesz głos w tej dyskusji?czy tylko bedziesz ganić Wizażanki,że ich wypowiedzi sa za krotkie?

Przepraszam , czy ja choć jednej wiżance zwróciłam uwagę ponieważ jej wypowiedź jest za krótka ? Chodziło mi tylko uzasadnienie . Ale skoro dla takich '' inteligentek '' jak ty to za trudne no to sorry ..

[mel89]

Napisane przez cava

To jest bardzo skomplikowane zagadnienie, ponieważ:

osoby młodziutkie: nasto/dwudziestolaty, śnią po nocach , marzą i robią co się da, żeby normalnymi sie nie okazać, co w efekcie skutkuje tym, że chodzą stadami klonów, upodobnione jedno do drugiego jak bliźnięta jednojajowe i wyglądem i zachowaniem.
Powiedziec takiemu że jest normalny, to jak nasikać królowej angielskiej do filiżanki herbaty - obraza majestatu, rozpacz, płacz i depresja na rok.

Z tego się na szczęście na ogół wyrasta i następuje okres faktycznej normalności, człowiek robi swoje, nie za specjalnie sie przejmuje co inni gadają i nie za bardzo czas ma na zastanawianie się nad stanem swojej psyche i roztrząsanie czy jest normalny czy może taki z niego krejzol - na jakis czas kwestia normalności staje sie obojetna.


Potem coś się w mózgach przestawia i ludzie zaczynają wyraźnie dziwaczeć na starość, ekscentryczność staje się powszechna, co nie przeszkadza im wierzyć święcie i wmawiać wszystkim dookoła, ze są wzorem normalności i ostoją i naśladowac takiz wzór nalezy.
Ale zasugeruj staruszkowi że zdziwaczał, a dostaniesz laską za zniewagę tak, ze zobaczysz mgławicę Magellana bez lotu w kosmos. Bo im większy ekscentryk, tym usilniej twierdzi że prozaicznie normalny jest. normalnoś jest w koncu w cenie.


Podsumowując, to jest lepsze, czego akurat nie ma.

bardzo trafne!