Nie mam siły dłużej - rozwód? Pomocy!

[madana]

Serio uważasz, że facet, który opiekę nad dzieckiem sprowadza do puszczenia bajek zabrałby ci dziecko, którym trzeba się jednak AKTYWNIE też zajmować???? Nie daj sobie tych bajek wmówić.
Bez sensu był sam ślub, gdy już przed było źle, teraz masz szansę nie zmarować reszty życia- twój wybór.

I w sumie, skoro ty także pracujesz zawodowo, to DLACZEGO obsługujesz dorosłego, zdrowego chłopa? Rączek nie ma? Zacznij od tego: nie podsuwa się obiadu pod nos komuś, kto w domu NIC nie robi.

[Juliette88]

Napisane przez fiolka208

Powiem Ci tak-wychowałam się beż ojca i niczego mi nie brakowało.Dzięki mądrej Mamie miałam fajne dzieciństwo.Jeśli chcesz się męczyć-Twoja sprawa,ale dziecku wcale nie będzie dobrze z ojcem tyranem.Jeśli teraz od niego odejdziesz to dziecko kiedyś Ci za to podziękuje.

Ludzie mają skłonność do przesady Facet jest leniem i niechlujem, ale to jeszcze nie oznacza, że jest również tyranem, którego własne dziecko znienawidzi

[madana]

Tyle że facet, który uważa, że NIC nie musi robić, bo więcej zarabia, wymaga obsługi, poniża żonę, której każe zapier......ć, bo to jej rola- stosuje przemoc ekonomiczną. Tylko szalona osoba zdecyduje się na trwały związek z kimś takim. Pomijam, że ktoś taki jest anty-wzorem dla dziecka.

[Juliette88]

Napisane przez madana

Tyle że facet, który uważa, że NIC nie musi robić, bo więcej zarabia, wymaga obsługi, poniża żonę, której każe zapier......ć, bo to jej rola- stosuje przemoc ekonomiczną. Tylko szalona osoba zdecyduje się na trwały związek z kimś takim. Pomijam, że ktoś taki jest anty-wzorem dla dziecka.

Ale chyba nawet większym anty-wzorem dla dziecka jest matka, która pozwala się tak traktować, bo to ona utwierdza w dziecku przekonanie, że kobietę można traktować jak służącą.

[madana]

Ok, zgodzę się, cały związek wygląda na mocno toksyczny, tylko dziecka żal, ale tkwienie w takim związku to kanał na całego.
Osobiście znając swój wybuchowy temperament, gdyby usłyszała słowa, że mam podać obiad, bo pan więcej zarabiać, talerz wylądowałby na głowie bałwana, który głosi takie poglądy. Tyle że teoretyzuję, bo w życiu z takim kosmitą nie związałabym się.

[Karinio]

Napisane przez Tatyana

Witajcie! Mam złożony problem w postaci mojego męża.

Znamy się 6 lat, od 4 mieszkamy razem, od kilku miesięcy jesteśmy po ślubie. Mamy 2 letnie dziecko.
Gdzieś po porodzie zaczęły się problemy - spadek libido u mnie, ale po kilku miesiącach było już dobrze. Przed ślubem z powrotem zaczęły się problemy. Żeby Was nie skłamać od czterech miesięcy zero seksu... W ogóle do tego nie dążymy. Jest tak dlatego, że kłócimy się nieml codziennie o pierdoły. Poza tym, i to jest główny problem, mój mąż jest ogóle nieuczynny.W domu nie robi bsolutnie NIC prócz wynoszenia śmieci! Przed ślubem jeszcze mi miarę coś pomógł... Sprzątam, zakupy robię, piorę, dziecko kąpię... On twierdzi :"zarabiam więcej od ciebie, to ty możesz więcej zapierdalać!" A przecież też 8h pracuję! Obiad musi być podany (zawsze wybrzydza jak dziecko dodatkowo...), nawet jak wracam z popołudniówki prosi mnie o kolację, która raczej mi by się należała... Stwierdził nawet, że nasz kot jest tylko mój i też po nim nie sprżatnie... Robię wszystko, nie mam wyjścia, bo byśmy zarośli syfem. W ogóle zaczynam go nienawidzieć albo przestaję kochać. Nie pociga mnie już fizycznie, nie dba tak o higiene jak kiedyś, okropnie przytył. Ja dbam o siebie, staram się, a za niego muszę się wstydzić

Dodam, ze rozmowy nic nie dają, a jest jeszcze więcej problemów. Najbardziej dziecka żal. Ale czy jest sens się tak męczyć, kiedy naet teściowa zauaża jak on mnie trktuje? Koleżanki mówią, że jestem dla niego za dobra. I mają racje. Kocham mojego męża, ale to bardziej już przyzwyczajenie.

Omg niewiem gdzie ty miałaś oczy wychodząc za niego,chociaż napisałaś że w miare przed ślubem pomagał.No dobrze,ale coś stalo że się tak zmienił?Za chwilke doczytam reszte postów,może tam o tym już napisałaś.To fakt szkoda dziecka.A to czy warto się męczyć???Sama sobie odpowiedziałaś na te pytanie.Noi to zalezy od Ciebie,jak zadecydujesz o swoim,waszym dalszym zyciu przy boku takiego ehm męża vel pana i władcy.

[chimera_v]

Można powiedzieć "widziały gały co brały" i "masz za swoje", ale chyba dziewczyna ma na tyle oleju w głowie, że jakby wiedziała przed ślubem, że z gościem się nie da, to by nie próbowała nawet. Bo ślub to poważna decyzja, i nie można mieć w perspektywie takiego życia.

Problemy pojawiają się zawsze, większe lub mniejsze. Rodzice koleżanki przez prawie 10 lat po ślubie kłócili się co dzień, żyli w separacji, w perspektywie był rozwód... Ale później wyszlo słońce zza chmur i od 15 lat są przykładowym małżeństwem.

Wiem, że chcesz ratować ten związek, ale sama nic nie poradzisz, trzeba wielu poważnych rozmów z mężem i jego gotowości do podjęcia współpracy. Jeśli pomimo Twoich usilnych prób męża to przestanie obchodzić - to jest powód żeby zagrozić rozwodem. Żeby potem nie ważył się powiedzieć "nie próbowałaś!". Pozdrawiam i walcz!

[golgie]

porażka-tak wynika z Twojego opisu, zero partnerstwa....ja bym też straciła ochotę na cokolwiek
Porozmawiaj z nim poważnie, a jeśli to nic nie da, to masz dwa wyjścia-albo męczyć się tak dalej i pogodzić się z losem, albo powiedzieć panu do widzenia:/

[CytrynowaPannica]

A ja powiem tak:

Droga Autorko,

Bierz dupkę w troki i uciekaj dopóki Wasze dziecko jest małe i nie rozumie, co tak naprawdę się dzieje. Zastosuj terapię szokową, spakuj walizki i wyprowadź się. Niech hrabia zobaczy, że wcale nie jest tak, jak mu się wydaje. Ty sobie poradzisz, a On?
Proponuję obejrzeć odcinek miodowych lat, pt: "Walka płci" Pośmiejesz się trochę, może nabierzesz dystansu, i zobaczysz jak facetowi ciężko, kiedy odchodzi kobieta, która zwykle go wyręcza.

P.S. Wcale Ci się nie dziwię, że nie masz ochoty na seks. Gorącym kijem przez ścianę nie dotknęłabym takiego chama i niechluja.

[wandaweranda]

Napisane przez chimera_v

Ale później wyszlo słońce zza chmur i od 15 lat są przykładowym małżeństwem.

chyba miałaś na myśli przykładnym
sorry, ale nie mogłam sie powstrzymać, poza tym taka omyłka zupełnie wypacza sens wypowiedzi.

[maksikola]

burzliwe te odpowiedzi.... oczywiście łatwo napisać : Zostaw Go! ale to nie jest takie proste.

Tu trzeba czasu, jesteście po ślubie dopiero 4 miesiące i wiem ze swego doświadczenia i z doświadczenia swoich znajomych że do ok roku człowiek się dociera, kłóci się non stop i jest taki kryzys. Ale później już jest lepiej.
I trzeba się dobrze zastanowić czy wina leży tylko po jednej stronie - bo może i Ty jesteś nie fair wobec niego.
A skoro przed ślubem bardziej Ci pomagał, to znaczy że umie. Rozmawialiście o tym? Płakałaś że cierpisz z tego powodu i żeby Cie tak nie traktował,
A co do higieny to może go zmobilizuj do tego.
Wiadome jest że każdy facet bardziej się stara przed ślubem, a po ślubie jest inaczej, nie mówię że gorzej ale jest inaczej. tak jest w prawie każdym małżeństwie, a kto powiedział ze będzie łatwo.
Uczucie trzeba pielęgnować.
i związek budować na rozmowach.
I napewno nie poddawać się po 4rech miesiącach od ślubu,
Najbardziej szkoda dziecka.
Powodzenia.
Rozwód to najłatwiejsze wyjście ale czy najlepsze?... to nie wiem.

[wandaweranda]

Napisane przez maksikola

burzliwe te odpowiedzi.... oczywiście łatwo napisać : Zostaw Go! ale to nie jest takie proste.

Tu trzeba czasu, jesteście po ślubie dopiero 4 miesiące i wiem ze swego doświadczenia i z doświadczenia swoich znajomych że do ok roku człowiek się dociera, kłóci się non stop i jest taki kryzys. Ale później już jest lepiej.
I trzeba się dobrze zastanowić czy wina leży tylko po jednej stronie - bo może i Ty jesteś nie fair wobec niego.
A skoro przed ślubem bardziej Ci pomagał, to znaczy że umie. Rozmawialiście o tym? Płakałaś że cierpisz z tego powodu i żeby Cie tak nie traktował,
A co do higieny to może go zmobilizuj do tego.
Wiadome jest że każdy facet bardziej się stara przed ślubem, a po ślubie jest inaczej, nie mówię że gorzej ale jest inaczej. tak jest w prawie każdym małżeństwie, a kto powiedział ze będzie łatwo.
Uczucie trzeba pielęgnować.
i związek budować na rozmowach.
I napewno nie poddawać się po 4rech miesiącach od ślubu,
Najbardziej szkoda dziecka.
Powodzenia.
Rozwód to najłatwiejsze wyjście ale czy najlepsze?... to nie wiem.

no dokładnie. Autorka pisze, że go wręcz nienawidzi, targają nią skrajne emocje, mogę sie załozyć, że nawzajem sprawiają sobie wiele przykrości. Nawarstwiły się pretensje, utajone żale. Trzeba to błędne koło przerwać, rozplątać te wszystkie supełki. Taki kryzys nie oznacza jeszcze definitywnego końca.

[kalincia]

On uważa, że już cię ma i nic nie musi, oprócz przyniesienia kasy do domu. Przestań robić za służącą, i zobacz, co będzie. Albo zacznie się od kłótni i awantur, powiesz, co myślisz i dlaczego tak reagujesz, z czasem ustalicie zasady. Może się uda, może ...
Albo zacznie się od kłótni i awantur (jak wyżej), powiesz, co myślisz i dlaczego tak reagujesz, a on będzie chciał przemocą zmusić cię, abyś "znała swoje miejsce". Ta przemoc może narastać, więc po pierwszym jej użyciu, jednak rozwód...

[mysia111]

Marudzi przy posiłkach? To następnym razem niech sobie sam przygotuje.
Nie daj się i nie pozwól z siebie zrobić służącej. Zastosuj terapię szokową- przestań mu usługiwać.
Niech sam zajmie się domem, dzieckiem.

[majka242007]

Napisane przez wandaweranda

to po pierwsze

też tak uważam
Poza tym to jest takie zamknięte koło-on bedzie argumentował, ze się zmieniłaś po urodzeniu dziecka, że nie ma juz seksu, że czuje sie zaniedbany i niedoceniany (biedny miś , ale fakt - prawda z całą pewnościa leży gdzieś pośrodku). Terapia może wam pomóc, bo najwyraźniej nie umiecie się zrozumiale komunikować ze sobą. Warto spróbować współpracy ze specjalistą. I warto odpuścić regularne latanie ze ścierą i odkurzaczem, naprawdę.

Ale to jest prawda. Facet po narodzeniu dziecka często rywalizuje z dzieckiem. Nie świadomie oczywiście. Przecież to on był najważniejszy- teraz już nie.
Kobieta zmienia się po narodzinach dziecka. Nie ma dla niej nic ważniejszego niż ten malutki skarb, przez to facet schodzi na drugi plan.
Ja wiem jak było ze mną. Miałam depresję poporodową. Przez miesiąc nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Mąż mi pomógł strasznie, i przy dzidzi i przy mnie. Kocha mnie i córeczkę. Na szczęście nie rywalizuje o względy.... potrafimy się porozumieć i znaleźć "złoty środek".
Twój maż najwyraźniej nie radzi sobie z tym.
Ok... mój maż może też nie biega dzień w dzień z odkurzaczem i szmatą w ręce. Ale za to świetnie dogaduje się z córcią (ma prawie 3 latka)
Bawią się szaleją, tańczą , zabiera ją na spacery, na basen , na kurs tańca.... Daje mi tym samym czas bym i ja mogła odpocząć bo to ja wstaję do niej w nocy (niestety jeszcze sporo pije w nocy a potem lata siusiać), to ja gotuję, sprzątam itd.
Więc staramy się pomagać sobie na wzajem.
Natomiast jeśli Twój maż tego nie umie i ucieka do komputera to coś jest nie tak. Komputer i rzeczywistość wirtualna stały się jego światem. I nie ma w nim miejsca dla Was.
Powiedz mu : dosyć.
Nie można robić kompletnie wszystkiego.

---------- Dopisano o 23:10 ---------- Poprzedni post napisano o 23:08 ----------

Napisane przez madana

Serio uważasz, że facet, który opiekę nad dzieckiem sprowadza do puszczenia bajek zabrałby ci dziecko, którym trzeba się jednak AKTYWNIE też zajmować???? Nie daj sobie tych bajek wmówić.
Bez sensu był sam ślub, gdy już przed było źle, teraz masz szansę nie zmarować reszty życia- twój wybór.

I w sumie, skoro ty także pracujesz zawodowo, to DLACZEGO obsługujesz dorosłego, zdrowego chłopa? Rączek nie ma? Zacznij od tego: nie podsuwa się obiadu pod nos komuś, kto w domu NIC nie robi.

Wystarczy, że przestaniesz go obsługiwać... Nie dostanie obiadu, nie znajdzie czystych majtek w szufladzie... i mu może coś "zaświta" jeśli nie to wyprowadź się... Albo lepiej... Wyprowadź jego.

---------- Dopisano o 23:17 ---------- Poprzedni post napisano o 23:10 ----------

Po za tym łatwo Wam dziewczyny napisać... "widziały gały co brały" itp stwierdzenia....
Po ślubie jednak jest inaczej, jednak wiele się zmienia. Trzeba cały czas pracować nad związkiem. To nie jest tak, ze po ślubie to już można sobie odpocząć... dać spokój itd.
I inaczej się chyba też myśli.
Dziewczyna zastanawia się co ma zrobić...
Najlepszym rozwiązaniem wg mnie jest po pierwsze pokazanie, ze nie jest na usługach służącej w tym domu ... Po drugie nawiązanie kontaktu z mężem i udanie się do specjalisty.
Wiem, że może to tez tak łatwo powiedzieć... Ale psychoterapeuta może zdziałać cuda.

[wandaweranda]

Napisane przez majka242007

Ale to jest prawda. Facet po narodzeniu dziecka często rywalizuje z dzieckiem. Nie świadomie oczywiście. Przecież to on był najważniejszy- teraz już nie.

ale ja się domyślam, że po narodzeniu dziecka zmienia się bardzo wiele, teraz sęk w tym jak sobie poradzić z tą zmianą.

Napisane przez majka242007

Kobieta zmienia się po narodzinach dziecka. Nie ma dla niej nic ważniejszego niż ten malutki skarb, przez to facet schodzi na drugi plan.

gorzej, gdy kobieta zaczyna przeginać w tej dziedzinie
wtedy to już równia pochyła i kryzys jak w banku.

[majka242007]

To też prawda.
Ale widać że dziewczyna szuka wyjścia.... Już samo napisanie na forum jest dowodem na to, że szuka pomocy. Że nie chce tak żyć.
Ok. Może pozwoliła mu na zbyt wiele. Do tego stopnia, że on pozwala sobie na ubliżanie jej.
Ale wszystko da się naprawić. Jeśli chcą tego obie osoby.
Sex też jest bardzo ważny w związku. 4 miesiące przerwy to na prawdę dużo. Facet nie dość że stał się drugim dzieckiem to na dodatek nie ma swojej kobiety blisko. Wcale się nie dziwię, że doszło to tak daleko.
Jak się postarają- na pewno dojdą do porozumienia.
Trzeba tylko chcieć... No i mieć kogoś kto pomoże im nawiązać kontakt.

[Karena 73]

Napisane przez wandaweranda

ale ja się domyślam, że po narodzeniu dziecka zmienia się bardzo wiele, teraz sęk w tym jak sobie poradzić z tą zmianą.
gorzej, gdy kobieta zaczyna przeginać w tej dziedzinie
wtedy to już równia pochyła i kryzys jak w banku.

Nie jedna para wyszła z kryzysu zwycięsko. Nawet myślę, że nie dwom parom jest lepiej po kryzysie. Czasem trzeba dostać kopa, żeby zrozumieć, że tak naprawdę związek ewoluuje cały czas i trzeba się z tym pogodzić, i pracować nad nim Coś na zasadzie : tylko krowa nie zmienia swojego zdania.
W tym konkretnym przypadku nie jestem zwolenniczką szybkiego rozwodu.
Na to zawsze przyjdzie czas.

[wandaweranda]

Napisane przez Karena 73

Nie jedna para wyszła z kryzysu zwycięsko. Nawet myślę, że nie dwom parom jest lepiej po kryzysie. Czasem trzeba dostać kopa, żeby zrozumieć, że tak naprawdę związek ewoluuje cały czas i trzeba się z tym pogodzić, i pracować nad nim Coś na zasadzie : tylko krowa nie zmienia swojego zdania.
W tym konkretnym przypadku nie jestem zwolenniczką szybkiego rozwodu.
Na to zawsze przyjdzie czas.

no dokładnie. I ja na tym związku jeszcze bym nie postawiła krzyżyka.

[Marta_88]

Ja bym była ostrożna w ocenie całej sytuacji.

Był kiedyś taki wątek: dziewczyna opisała sytuację swojego małżeństwa, wniosek buc, burak, prostak - zostaw go.
Potem jej mąż zaczął się wypowiadać na forum i przedstawił całą sytuację ze swojego punktu widzenia i jakie były reakcje? Ona jest nierobem, niewdzięczna, puszcza się - zostaw ją XD

Nie wiem czy tamta sytuacja była prawdziwa, ale można się przekonać, że sprawa opisaną przez jedną stronę wcale nie daje pełnego obrazu sytuacji.

Autorko, jeżeli to co opisałaś jest w 100% prawdą, nie ma drugiego dna to Ci współczuję i może pomyśl o terapii. Pamiętaj - rozwód to ostateczność.

[cannabis]

Myślę, że te negatywne uczucia jak "nienawiść" o których pisze autorka to po prostu żal do męża, który powoduje niechęć itp.
Według mnie nie wszystko stracone, terapia szokowa to chyba najlepsze rozwiązanie.

Podam swój przykład (nie jesteśmy małżeństwem, ale jesteśmy parą od 4 lat, a od prawie 3 mieszkamy razem).
Mój TŻ na początku też nie za wiele robił jeśli chodzi o sprzątanie. To ja zmywałam naczynia, ścierałam kurze, sprzątałam łazienkę itp. On twierdził, że nie lubi myć naczyń i nie będzie tego robił (wtf- u niego w domu wszystkie takie prace mama wykonuje!!!)
Po wielu rozmowach, które nic nie dawały w końcu się wkurzyłam na maksa! Powiedziałam mu, że palcem nie dotknę brudnych naczyń i że mogą sobie kwitnąć na całego, ale ja nie będę za niego cały czas zmywać. To samo zrobiłam ze sprzątaniem pokoju, łazienki itp.
Wierzcie mi, że szlak mnie trafiał jak patrzyłam na ten syf ale jak powiedziałam A to trzeba było powiedzieć B.
W końcu TŻ sam się zaczął wkurzać na bałagan i ruszył dupkę. Coś tam sobie przemyślał i zaczął mi pomagać, stosowałam ten sposób za każdym razem gdy znowu wracało mu stare myślenie. Teraz jest inaczej, zmywamy na zmianę, sprzątamy na zmianę albo razem. Obrót o 180 stopni.

Niektórych mężczyzn to trzeba obuchem w głowę!! Wychowywani są w takich rodzinach gdzie matka robi wszystko w domu, a do tego nierzadko pracuje zawodowo. Tacy faceci poradzą sobie mieszkając sami, ale jak już mają towarzyszkę pod ręką to im się włącza inne myślenie. Wszystko zależy od zasad jakie sobie ustalamy i na co sobie pozwalamy.

Więc autorko, jeśli chcesz to jeszcze ratować to trochę cierpliwości i . Jeśli jednak nie chcesz już tego ciągnąć to im szybciej to zakończysz tym lepiej dla was.

[wandaweranda]

Napisane przez cannabis

Myślę, że te negatywne uczucia jak "nienawiść" o których pisze autorka to po prostu żal do męża, który powoduje niechęć itp.
Według mnie nie wszystko stracone, terapia szokowa to chyba najlepsze rozwiązanie.

Podam swój przykład (nie jesteśmy małżeństwem, ale jesteśmy parą od 4 lat, a od prawie 3 mieszkamy razem).
Mój TŻ na początku też nie za wiele robił jeśli chodzi o sprzątanie. To ja zmywałam naczynia, ścierałam kurze, sprzątałam łazienkę itp. On twierdził, że nie lubi myć naczyń i nie będzie tego robił (wtf- u niego w domu wszystkie takie prace mama wykonuje!!!)
Po wielu rozmowach, które nic nie dawały w końcu się wkurzyłam na maksa! Powiedziałam mu, że palcem nie dotknę brudnych naczyń i że mogą sobie kwitnąć na całego, ale ja nie będę za niego cały czas zmywać. To samo zrobiłam ze sprzątaniem pokoju, łazienki itp.
Wierzcie mi, że szlak mnie trafiał jak patrzyłam na ten syf ale jak powiedziałam A to trzeba było powiedzieć B.
W końcu TŻ sam się zaczął wkurzać na bałagan i ruszył dupkę. Coś tam sobie przemyślał i zaczął mi pomagać, stosowałam ten sposób za każdym razem gdy znowu wracało mu stare myślenie. Teraz jest inaczej, zmywamy na zmianę, sprzątamy na zmianę albo razem. Obrót o 180 stopni.

Niektórych mężczyzn to trzeba obuchem w głowę!! Wychowywani są w takich rodzinach gdzie matka robi wszystko w domu, a do tego nierzadko pracuje zawodowo. Tacy faceci poradzą sobie mieszkając sami, ale jak już mają towarzyszkę pod ręką to im się włącza inne myślenie. Wszystko zależy od zasad jakie sobie ustalamy i na co sobie pozwalamy.

Więc autorko, jeśli chcesz to jeszcze ratować to trochę cierpliwości i . Jeśli jednak nie chcesz już tego ciągnąć to im szybciej to zakończysz tym lepiej dla was.

brawa za konsekwencję poza tym wiele racji w tym co napisałaś
p.s. ja też stosuję tę dietę

[kalincia]

Oby była konsekwencja. Bez niej nawet zwierzątka domowego się nie wychowa.

[miranda181]

hej dziewczyny u mnie jest podobnie bylismy ze soba trzy lata przed ślubem teraz jest pięc po i się skończyło.....wyszlam za mąż jak mialam 19 lat od razu po ślubie pojawil sie syn chory na wodogłowie i wodonercze jeździlam po szpitalach po trzy miesiace wogole nie bywalismy w domu jak sie uspokoiło rok temu zrobiliśmy sobie do pary córeczkę;-) gdy miała 5 miesięcy zaczeło sie sypac wrócilam do pracy podzielilismy obowiazki i tak wychodzilo ze jak wracalam do domu o 23 to jeszcze zmywanie sprzatanie on dzieci dawal do mojej mamy bo mieszkamy u mnie na pietrze...przestalismy sie kochac a dziecko drugie zdrowe i wogole ale ok zeby nie bylo pozwalalam mu na wyjscia z kolegami co sie okazalo dwóch z nich sa rozwodniki i najwyrazniej mu sie zachcialo takiego zycia sprowokowal mnie zebym mu powiedziala zeby sie wyprowadzil i zrobil to bez mrugniecia oka...w grudniu na swieta (fajnie nie)jest teraz marzec nie wrócilismy do siebie teraz to wiem nie ma sensu się szarpac....chociaz go dalej kocham chce wreszcie rozwodu bym zaczela zyc mieszkam w małej wsi i kazdy mój wyjazd konczy sie gadaniem ze jade sie ku....a on biedny poszkodowany...chcialam rozwodu nie chce mi go dac daje na dzieci podzielilismy juz wstepnie majątek i nie wiem jak dalej postepowac???????????pomo cy????

[roksanula]

Napisane przez miranda181

hej dziewczyny u mnie jest podobnie bylismy ze soba trzy lata przed ślubem teraz jest pięc po i się skończyło.....wyszlam za mąż jak mialam 19 lat od razu po ślubie pojawil sie syn chory na wodogłowie i wodonercze jeździlam po szpitalach po trzy miesiace wogole nie bywalismy w domu jak sie uspokoiło rok temu zrobiliśmy sobie do pary córeczkę;-) gdy miała 5 miesięcy zaczeło sie sypac wrócilam do pracy podzielilismy obowiazki i tak wychodzilo ze jak wracalam do domu o 23 to jeszcze zmywanie sprzatanie on dzieci dawal do mojej mamy bo mieszkamy u mnie na pietrze...przestalismy sie kochac a dziecko drugie zdrowe i wogole ale ok zeby nie bylo pozwalalam mu na wyjscia z kolegami co sie okazalo dwóch z nich sa rozwodniki i najwyrazniej mu sie zachcialo takiego zycia sprowokowal mnie zebym mu powiedziala zeby sie wyprowadzil i zrobil to bez mrugniecia oka...w grudniu na swieta (fajnie nie)jest teraz marzec nie wrócilismy do siebie teraz to wiem nie ma sensu się szarpac....chociaz go dalej kocham chce wreszcie rozwodu bym zaczela zyc mieszkam w małej wsi i kazdy mój wyjazd konczy sie gadaniem ze jade sie ku....a on biedny poszkodowany...chcialam rozwodu nie chce mi go dac daje na dzieci podzielilismy juz wstepnie majątek i nie wiem jak dalej postepowac???????????pomo cy????

Poradzić się adwokata. Dlaczego nie chce Ci dać rozwodu, skoro sam odszedł?
A tak na marginesie - stosuj znaki przestankowe, ciężko się Ciebie czyta.

[ktosik1]

no to poniżej moja historia w skrócie, w tej chwili jestem na etapie zastanawiania się nad rozwodem...

jesteśmy małżeństwem od 3 lat, znamy się 8. Mój mąż zawsze był człowiekiem raczej negatywnym, pesymistycznym, smutnym i prawie zawsze niezadowolonym i bez życia...w czasie chodzenia ze sobą zrywałam z nim 3 razy, za każdym razem wracał do mnie odmieniony, bardziej pozytywny, uśmiechnięty, starający się, ale po jakimś czasie to zanikało. Mąż nie miał łatwo w domu, ale też nie chce zwalać wszystkiego na jego rodziców i sytuacje w domu, pewne jest to, że atmosfera w domu rodzinnym miała duży wpływ na nasz związek, on zrobił w tej chwili z naszego, mojego życia takie życie jakie on miał w swoim domu, a jak się stamtąd wyprowadził to poczuł niesamowitą ulgę i ja tak mam teraz, czuje, że odchodząc od niego poczuje się lepiej.
Mąż nigdy nie starał się o mnie, nie mówił komplementów, nie okazywał miłości, zaangażowania, że mu zależy...jakoś to przebolałam, chociaż często się o to kłóciliśmy. Zwykle mówił mi, ze to robię źle, tamto powinnam inaczej, żebym myślała jak coś robię itp...wiecznie chodziłam przygnębiona i bez uśmiechu, a jestem a raczej byłam osobą bardzo wesołą. Nasze życie to była taka " zaciśniętą pięść". On nigdy nie chciał się z nikim spotykać, choć twierdzi, ze to moja wina bo jestem bardzo niezdecydowana. Przyznał się do tego, że posiadanie żony, to był fakt, po prostu miał żonę i tyle i będzie ją miał zawsze...ja się zbuntowałam jakieś 4 miesiące temu i od tamtej pory olewam to co on mówi,a raczej olewałam bo teraz jesteśmy na etapie rozmów bez przerwy. Jestem bardzo zmęczona tym jaki on ma charakter, wieczne kłótnie o wydatki, według niego najlepiej nie wydawać, bo po co spodnie, po co bluzka....a zarówno on i ja zarabiamy, wystarcza nam na wszystko. Wakacje, to najlepiej na działce, bo za darmo...a ja chce zwiedzać świat(bez przesady) ale raz na rok można wyjechać chyba do ciepłych krajów, to on wiecznie nie bo kasa....ja nie czuje i nie czułam przez te lata że żyję....byliśmy z amoją namową za granicą i co usłyszałam, że wydaliśmy tyle kasy a co z tego mamy tylko zdjęcia....Kwestia seksu, ja bardzo lubie, on powiedział, że robi to tylko dlatego, że to lubie...i jest to przyjemne, ale żeby miał na to ochote to nie, bo się tylko spocić można, od tamtej pory postanowiłam, że nei koniec tego, nei chce to nie...
każdy dzień był smutny, przygnębiający, wieczne pretensje, problemy...

ale powiedzcie, czy to sa problemy, które mogą prowadzić do rozwodu?

ja się wypaliłam, to jest pewne, on twierdzi, że mu zależy, że kocha i że zmieni wszystko...ale ja się boję, że tak wcale nie będzie....
jestem bardzo zmęczona życiem z nim, mam 28 lat, nei mamy dzieci, wyszłam za mąż chyba dlatego, ze tak wypadało, bo długo się spotykaliśmy itp...
nigdy nie czułam się przy nim jak kobieta, mądra, piękna...nigdy!!!
jeśli o czymś nie napisałam to pytajcie, bardzo potrzebuje porady osób trzecich...

[201803290936]

Napisane przez ktosik1

no to poniżej moja historia w skrócie, w tej chwili jestem na etapie zastanawiania się nad rozwodem...

jesteśmy małżeństwem od 3 lat, znamy się 8. Mój mąż zawsze był człowiekiem raczej negatywnym, pesymistycznym, smutnym i prawie zawsze niezadowolonym i bez życia...w czasie chodzenia ze sobą zrywałam z nim 3 razy, za każdym razem wracał do mnie odmieniony, bardziej pozytywny, uśmiechnięty, starający się, ale po jakimś czasie to zanikało. Mąż nie miał łatwo w domu, ale też nie chce zwalać wszystkiego na jego rodziców i sytuacje w domu, pewne jest to, że atmosfera w domu rodzinnym miała duży wpływ na nasz związek, on zrobił w tej chwili z naszego, mojego życia takie życie jakie on miał w swoim domu, a jak się stamtąd wyprowadził to poczuł niesamowitą ulgę i ja tak mam teraz, czuje, że odchodząc od niego poczuje się lepiej.
Mąż nigdy nie starał się o mnie, nie mówił komplementów, nie okazywał miłości, zaangażowania, że mu zależy...jakoś to przebolałam, chociaż często się o to kłóciliśmy. Zwykle mówił mi, ze to robię źle, tamto powinnam inaczej, żebym myślała jak coś robię itp...wiecznie chodziłam przygnębiona i bez uśmiechu, a jestem a raczej byłam osobą bardzo wesołą. Nasze życie to była taka " zaciśniętą pięść". On nigdy nie chciał się z nikim spotykać, choć twierdzi, ze to moja wina bo jestem bardzo niezdecydowana. Przyznał się do tego, że posiadanie żony, to był fakt, po prostu miał żonę i tyle i będzie ją miał zawsze...ja się zbuntowałam jakieś 4 miesiące temu i od tamtej pory olewam to co on mówi,a raczej olewałam bo teraz jesteśmy na etapie rozmów bez przerwy. Jestem bardzo zmęczona tym jaki on ma charakter, wieczne kłótnie o wydatki, według niego najlepiej nie wydawać, bo po co spodnie, po co bluzka....a zarówno on i ja zarabiamy, wystarcza nam na wszystko. Wakacje, to najlepiej na działce, bo za darmo...a ja chce zwiedzać świat(bez przesady) ale raz na rok można wyjechać chyba do ciepłych krajów, to on wiecznie nie bo kasa....ja nie czuje i nie czułam przez te lata że żyję....byliśmy z amoją namową za granicą i co usłyszałam, że wydaliśmy tyle kasy a co z tego mamy tylko zdjęcia....Kwestia seksu, ja bardzo lubie, on powiedział, że robi to tylko dlatego, że to lubie...i jest to przyjemne, ale żeby miał na to ochote to nie, bo się tylko spocić można, od tamtej pory postanowiłam, że nei koniec tego, nei chce to nie...
każdy dzień był smutny, przygnębiający, wieczne pretensje, problemy...

ale powiedzcie, czy to sa problemy, które mogą prowadzić do rozwodu?

ja się wypaliłam, to jest pewne, on twierdzi, że mu zależy, że kocha i że zmieni wszystko...ale ja się boję, że tak wcale nie będzie....
jestem bardzo zmęczona życiem z nim, mam 28 lat, nei mamy dzieci, wyszłam za mąż chyba dlatego, ze tak wypadało, bo długo się spotykaliśmy itp...
nigdy nie czułam się przy nim jak kobieta, mądra, piękna...nigdy!!!
jeśli o czymś nie napisałam to pytajcie, bardzo potrzebuje porady osób trzecich...

Po tym, co wyżej napisałaś, poważnie potrzebujesz jeszcze czyjejkolwiek porady? Przecież Ty opisałaś obraz nędzy i rozpaczy, istny dramat, a nie związek, który da się uratować. Ty go ani nie lubisz, ani nie cenisz, ani nie szanujesz. A wychodzenie za mąż, bo wypadało... ręce opadają.

[ktosik1]

może nie do końca, że wypadało, wydawało mi się, że będzie nam razem dobrze....nie zastanowiłam się zbytnio przed powiedzeniem TAK, nie myślałam o tym, jak mi się będzie żyło z nim na dłuższą metę...

właśnie takich szczerych wypowiedzi potrzebuje, bo serio już sama nie wiem co mam myśleć....jestem tam zamotana, że masakra....

on twierdzi, że się zmieni, że teraz będę czuła się wyjątkowa i taka jak powinnam zawsze....i chce ostatnią szansę....

nie wiem, po prostu jest źle!!

[ktosik1]

dodam jeszcze, że mąż nie jest złym człowiekiem, umie zająć się domem, ugotuje...nie jest zły tak ogólnie, ale to nie tego kobieta potrzebuje w związku!!

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

Napisane przez Doris1981

Po tym, co wyżej napisałaś, poważnie potrzebujesz jeszcze czyjejkolwiek porady? Przecież Ty opisałaś obraz nędzy i rozpaczy, istny dramat, a nie związek, który da się uratować. Ty go ani nie lubisz, ani nie cenisz, ani nie szanujesz. A wychodzenie za mąż, bo wypadało... ręce opadają.

Może nie tyle, że bo wypadało, tylko wydawało mi się, że będzie nam dobrze, że dam rade żyć z jego charakterem i wadami....tak wyszło i już czasu nie cofnę...ale chcę zacząć żyć....chce być kochana, adorowana...

Jemu teraz bardzo zależy, mówi, że zmieni się, że będę się czuła wyjątkowa i taka jak zawsze powinnam się czuć...ale ja jestem wypalona, nie wiem czy rozpalę to na nowo....nei mam siły!!

a na takich opiniach mi właśnie zależy, szczerych....bo ja już sama nie wiem co mam robić...masakra!! męczę się bardzo, on też, bo nie wie na czym stoimy....

twierdzi, że stworzyłam barierę między nami itp...

[201803290936]

Napisane przez ktosik1

dodam jeszcze, że mąż nie jest złym człowiekiem, umie zająć się domem, ugotuje...nie jest zły tak ogólnie, ale to nie tego kobieta potrzebuje w związku!!

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

Może nie tyle, że bo wypadało, tylko wydawało mi się, że będzie nam dobrze, że dam rade żyć z jego charakterem i wadami....tak wyszło i już czasu nie cofnę...ale chcę zacząć żyć....chce być kochana, adorowana...

Jemu teraz bardzo zależy, mówi, że zmieni się, że będę się czuła wyjątkowa i taka jak zawsze powinnam się czuć...ale ja jestem wypalona, nie wiem czy rozpalę to na nowo....nei mam siły!!

a na takich opiniach mi właśnie zależy, szczerych....bo ja już sama nie wiem co mam robić...masakra!! męczę się bardzo, on też, bo nie wie na czym stoimy....

twierdzi, że stworzyłam barierę między nami itp...

Przeczytaj ten swój długi post - zobacz jak go opisujesz i ten związek, ile rzeczy jest złych, nie takich, jakie być powinny, a już kwestia seksu to gwóźdź do trumny tego związku. Niestety, dopieranie się z kimś w parę na zasadzie "bo ogólnie to dobry człowiek, może jakoś to będzie" tak się najczęściej kończy. Fajnych, w miarę pasujących do nas ludzi jest sporo, natomiast niewielu tych, którzy są tym właściwym połączeniem, czymś co będzie trwało i dobrze się toczyło, we właściwym kierunku. Człowiek, którego poślubiłaś z braku innych pomysłów (analogiczna sytuacja to zrobienie sobie dziecka, bo może to uzdrowi związek; dobrze, że Ty tylko się zdecydowałaś na ślub, bo to jest do odkręcenia), który seks z Tobą uprawia tylko dlatego, że Ty lubisz (czyli który Cię nie pragnie), którego tyle cech charakteru Cię odrzuca, to nie jest człowiek z którym doczekasz spokojne starości, z którym będziesz z przyjemnością patrzyła wstecz.

A niektóre fragmenty tej historii niestety wyglądają tak, jakby dla niego małżeństwo to była przykrywka (nie na zasadzie, że jest gejem, tylko człowiekiem, który ustawił się w jakieś sytuacji i póki fasada stoi, to niech tak będzie, bo ma święty spokój, nikt go on nic nie pyta; ma mentalność takiego "starego kawalera" z głębokiej prowincji, ale ślub wziął, bo dzięki temu nikt go nie męczy, nie chce swatać).

Trochę przerażające, że przy tylu minusach, niefajnych sytuacjach, problemach, widocznym jak na dłoni niedopasowaniu, zdecydowałaś się na ślub - czemu sobie to zrobiłaś, nie rozumiem.