Młode przyszłe żony i matki

[Kohnelia20]

hej jestem z tż 5latek z ogonkiem ślubik za rok i tak sobie planujemy

[karolca]

Napisane przez npg88

Spokojnie, lepiej się jednak troszkę wyszalej, bo później takie małżeństwa szybko się kończą...

Proszę, nie rozśmieszaj mnie.
Męża poznałam mając 18 lat, ślub wzięliśmy 1,5 roku później... i minęło nam już 6 lat od ślubu. Więc jeśli można - nie wrzucaj ze względu na wiek wszystkich do jednego worka, bo to jest bardzo krzywdzące.

[Kohnelia20]

przeciez nie miala na myśli ze kazde tylko statystycznie bez przesady... ja swojego poznalam jak mialam 16lat a jestesmy już razem 5 zawsze są wyjątki

[SekretnyWachlarz]

A ja muszę powiedzieć, że Was podziwiam w pozytywnym sensie. Zawsze mnie dziwiły młode osoby, które już chcą się ustatkować itd. Sama znam dziewczynę, co wyszła za mąż kilka dni po osiemnastych urodzinach i wcale w ciąży nie była, nic z tych rzeczy. Ja to zupełnie z tych innych osób. Już jestem po 20stce i nie zamierzam nigdy pójść w waszą stronę. Kiedyś wyczytałam w pewnej książce (nie wiem ile w tym prawdy), że do 2 roku życia nabywamy 90% cech, a 10% przez resztę życia i nie jest ważne czy będziemy żyć 20-40 czy 90 lat to zawsze będzie tylko 10%. Ja w wieku 5 lat już mówiłam, ze nigdy nie będę mieć męża i dzieci i rodziny i właśnie takiego życia. Jeżeli to prawda z tym, że do 2 roku życia nabywamy te 90% cech no to u mnie właśnie tak było. Oczywiście nikt 5, 10 czy 15 latki nie bierze serio. Dopiero nie dawno zaczęli mnie brać.
Mimo to wam gratuluję, bo skoro wy jesteście szczęśliwe w tym jak żyjecie to tylko można pozytywnie pozazdrościć.

[karolca]

Napisane przez Kohnelia20

przeciez nie miala na myśli ze kazde tylko statystycznie bez przesady... ja swojego poznalam jak mialam 16lat a jestesmy już razem 5 zawsze są wyjątki

Nie było to do Ciebie przecież, tylko do npg88, bo to jej pogląd. A statystycznie - to trzeba jeszcze te statystyki znać a nie wierzyć w to, co ktoś napisał.

[Niusia22]

Sekretny Wachlarz moja kol tez kiedys mówiła że nigdy nie bedzie miała dzieci a po jakimś roku czy dwóch mi mówi że jest w ciąży, nie moglam uwierzyć
teraz jej dzidzia ma 4latka i mówi że drugiego nie chce jak bedzie się okaże ślubu tez się zapiera że nie chce bo po co

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez Niusia22

Sekretny Wachlarz moja kol tez kiedys mówiła że nigdy nie bedzie miała dzieci a po jakimś roku czy dwóch mi mówi że jest w ciąży, nie moglam uwierzyć
teraz jej dzidzia ma 4latka i mówi że drugiego nie chce jak bedzie się okaże ślubu tez się zapiera że nie chce bo po co

Och... słyszę to od 10 roku życia, ten sam tekst. Że mi przejdzie, że ktoś tam zmienił zdanie, że ktoś miał wpadkę, a potem był najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. To są standardowe teksty, uwierz coś o tym wiem. Na szczęście aby mieć dziecko są potrzebne (teoretycznie ) dwie osoby, a ja pomimo moich ponad 20 lat nigdy jeszcze nawet chłopaka nie miałam, więc jak widać naprawdę mi się nie spieszy. Śmieję się, że pierwszego partnera po 30 będę mieć.

[Niusia22]

Lepiej późno niż wcale

[Pioggia]

Witajcie! Widzę, że wątek się rozwija, co bardzo mnie cieszy

npg88, historia Twoich zaręczyn jest niesamowita, bajkowa wręcz! Wyobrażam sobie jakim fantastycznym człowiekiem jest Twój mąż Piękna opowieść... achhhh

Anastazja86, witam Cię ciepło i serdecznie! Twoja historia sprawia, że łzy same napływają mi do oczu Uświadomiłaś mi, że inni mają naprawdę większe problemy od moich. Ja też mam pewne zobowiązania, które nieco blokują mi drogę do rozpoczęcia wspólnego życia z moim TŻ, ale choroba Twojej mamy jest dużo poważniejszą sprawą... Co się stało, jeśli mogę zapytać? I czy jest szansa, aby Twoja mama wróciła do pełni sił? Ściskam Cię mocno!

SekretnyWachlarz, ja tam się mądrować nie będę - Twoje życie i Twoje decyzje. Znam jednak historię całkiem podobną do tej opowiedzianej przez Niusia22. Koleżanka broniła się rękami i nogami przed zakładaniem rodziny, potrafiła wręcz szydzić z tego typu kwestii, a teraz jako jedyna z mojego otoczenia ma dwójkę słodkich dzieciaczków Zabawnie się to życie układa czasami...

[Czarnooka_Paula]

Hej

To i ja sie dołączę Mam 24 lata ( za tydzien), mój TZ ma 25
Jestem z moim TŻ prawie 2 lata, mieszkamy od roku razem i planujemy ślub za rok

[Pioggia]

Czarnooka_Paula, witaj Widzę, że coraz więcej dziewczyn pojawia się z zamiarem ślubowania w przyszłym roku. Będziemy mogły się wzajemnie wspierać i sobie doradzać

[Gusia140109]

A jak tam Wasze przygotowania do slubu? Robicie cos juz w tym kierunku?

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez Gusia140109

A jak tam Wasze przygotowania do slubu? Robicie cos juz w tym kierunku?

o heeeej ;*


w poniedziałek sie nasi rodzice spotykaja i wszystko beda ustalac _

[Gusia140109]

Widzisz i nawet tu sie spotkalysmy
To super, ze pomalu cos idzie. U nas rodzicow nie chcemy mieszac w to, wolimy wszystko sami. Nasi rodzice maja calkiem odmienne zdania, wiec by sie nie dogadali.

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez Gusia140109

Widzisz i nawet tu sie spotkalysmy
To super, ze pomalu cos idzie. U nas rodzicow nie chcemy mieszac w to, wolimy wszystko sami. Nasi rodzice maja calkiem odmienne zdania, wiec by sie nie dogadali.

mnie przerazaja te wszystkie przygotowania, a rodzice zrobia tak jak my chcemy
my mówimy, a oni robia ;D u nas wesele bedzie na 150osob ( tyle zapraszamy) to full roboty z tym wszystkim bedzie

[Pioggia]

U nas póki co marnie z przygotowaniami... Trochę mnie nawet to martwi, bo niby oboje bardzo już chcemy tego ślubu a jednak z organizacją strasznie się ociągamy. Sama nie wiem, może gdzieś tam w środku przeraża nas ogrom pracy nad tym wszystkim (choć to żadne wytłumaczenie)

Do rodziców na rozmowę wybieramy się od ..... hmmm, no właśnie, od kiedy???

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez Pioggia

U nas póki co marnie z przygotowaniami... Trochę mnie nawet to martwi, bo niby oboje bardzo już chcemy tego ślubu a jednak z organizacją strasznie się ociągamy. Sama nie wiem, może gdzieś tam w środku przeraża nas ogrom pracy nad tym wszystkim (choć to żadne wytłumaczenie)

Do rodziców na rozmowę wybieramy się od ..... hmmm, no właśnie, od kiedy???

jak juz Was przycisnie to sie zmobilizujecie

u nas jest problem z tym ze ja jestem bardzo nerwowa i łatwo wpadam w załamke obronilam mgr w czerwcu i do dzisiaj szukam pracy ;/ nic nie ma;/ mam dosc bezrobocia, wiec teraz planowanie slubu mnie przerasta, jak bym zdobyla prace to bym byla w 7 niebie

[npg88]

na razie ślubu nie planujemy, tzn planowaliśmy na przyszły rok, jednak moja mama od 4 lutego jest w śpiączce i nie chcę ślubu na którym nie będzie mojej mamy
dzieci na razie nie planujemy z tego samego powodu bo mama jest w domu i codziennie całymi dniami nią się opiekuję więc nie ma szans żebym ją dźwigala w ciąży czy opiekowała się nią z maleństwem na rękach

Ojejku, współczuję Ci z całego serca. Trzymam kciuki za mamę i wierzę, że będzie dobrze, a Wy spełnicie swoje marzenie dot. ślubu.

Cytat:
Napisane przez npg88
Spokojnie, lepiej się jednak troszkę wyszalej, bo później takie małżeństwa szybko się kończą...

Proszę, nie rozśmieszaj mnie.
Męża poznałam mając 18 lat, ślub wzięliśmy 1,5 roku później... i minęło nam już 6 lat od ślubu. Więc jeśli można - nie wrzucaj ze względu na wiek wszystkich do jednego worka, bo to jest bardzo krzywdzące.

Nie chciałam generalizować. Może tak zabrzmiało. Jednak znam wiele dziewczyn, które się pospieszyły, biorąc ślub jeszcze w liceum. 3 takie moje znajome są już rozwódkami w wieku 23 lat z dziećmi... Oczywiście, nie wszystkie małżeństwa, gdzie małżonkowie mają ok 20stki albo i mniej, od razu są skazane na klęskę. No i tylko pogratulować Wam szczęśliwego związku!

Uwierzcie mi, że dzień Waszego ślubu wynagrodzi Wam te wszystkie stresy, zgrzyty itp, bo będziecie najszczęśliwsze na świecie

[Anastazja86]

Napisane przez Pioggia

Anastazja86, witam Cię ciepło i serdecznie! Twoja historia sprawia, że łzy same napływają mi do oczu Uświadomiłaś mi, że inni mają naprawdę większe problemy od moich. Ja też mam pewne zobowiązania, które nieco blokują mi drogę do rozpoczęcia wspólnego życia z moim TŻ, ale choroba Twojej mamy jest dużo poważniejszą sprawą... Co się stało, jeśli mogę zapytać? I czy jest szansa, aby Twoja mama wróciła do pełni sił? Ściskam Cię mocno!

mamie pękł tętniak na mózgu co do prognoz to ciężko powiedzieć bo mamusia może być w takim stanie do końca życia lekarze dają 50% szans że się obudzi
najgorsze jest to że w sumie jestem na miejscu tylko ja i tata, pielęgniarka przychodzi 4 razy w tygodniu na 40 min;/ poza tym rehabilitacja, która jest bardzo potrzebna a zarazem bardzo kosztowna i dlatego pracuję po nocach, mam na tyle dobrze że jestem księgową i pracuję w domu

ja dzisiaj cały dzień oczywiście byłam u rodziców, ale mój bratanek przyjechał więc mam pociechę w domu, ma 2 latka, przyjechał z mamą, kocham dzieci

[npg88]

Napisane przez Anastazja86

lekarze dają 50% szans że się obudzi

a więc jest duża szansa, że się obudzi. będzie dobrze

[Kohnelia20]

Anastazja mam nadzieje ze mama wroci do zdrowia musisz w to mocno wierzyć! powiem ze ci że moj tata tez byl krok od śmierci przezyl cięzki wypadek samochodowy martwiliśmy się że nie będzie chodzil i normalnie mialam lzy w oczach jak usiadl pierwszy raz przy po 3 miesiącach o swoich silach i jak zacząl chodzić przy kulach po pol roku ale zaczal trzeba wierzyć

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez Pioggia

SekretnyWachlarz, ja tam się mądrować nie będę - Twoje życie i Twoje decyzje. Znam jednak historię całkiem podobną do tej opowiedzianej przez Niusia22. Koleżanka broniła się rękami i nogami przed zakładaniem rodziny, potrafiła wręcz szydzić z tego typu kwestii, a teraz jako jedyna z mojego otoczenia ma dwójkę słodkich dzieciaczków Zabawnie się to życie układa czasami...

Tak, ale co innego jest bronić się przed zakładaniem rodziny, a co innego w ogóle przed związkami. Ja np. w ogóle nie chcę być w związku i nie jestem i tak jak mówiłam mam ponad 20 lat. Po prostu uważam, że to nie dla mnie. Czasami mi ludzie mówią, że trochę aspołeczna jestem. Ach... i ja nie szydzę z osób, co zakładają. Tak jak mówiłam - jeżeli są szczęśliwe w tym jak żyją to tylko pozytywnie można pozazdrościć. Każdy z nas przecież chce być szczęśliwy.

[Kohnelia20]

wydaje mi się ze jak się zakochasz to zmienisz zdanie

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez Kohnelia20

wydaje mi się ze jak się zakochasz to zmienisz zdanie

A to możliwe, że się zakocham. Staram się nie używać słowa nigdy, ale rodzinka (dzieci, mąż, ślub) to raczej na pewno nie. Związek na tzw kocią łapę bez zobowiązań możliwe.

[npg88]

wydaje mi się ze jak się zakochasz to zmienisz zdanie

dokładnie!

ale rodzinka (dzieci, mąż, ślub) to raczej na pewno nie.

To raczej czy na pewno?

wiązek na tzw kocią łapę bez zobowiązań możliwe.

Czy uważasz, że związek na kocią łapę i dzieci to jest słuszna decyzja? Nie sądzę. Po pierwsze ślub do czegoś zobowiązuje i ma się tą pewność, że to ten jedyny, który już nie opuści. Poza tym są to przede wszystkim korzyści dla dzieci. Nie ma problemów, które nazwisko, jakie ubezpieczenie, a przede wszystkim weźmy pod uwagę te emocjonalne aspekty. W pełnej stabilnej rodzinie dziecko czuje się bezpiecznie, a tam gdzie ojciec niby jest, a niby go nie ma, to dziecko nie ma później tego przykładu, jaki mieć powinno. Poza tym po jakimś czasie bycia razem tak czy inaczej zobowiązania się pojawiają, czy tego chcemy czy nie. Mi się wydaje, że Ty po prostu jeszcze chyba nie dorosłaś do poważnego związku, decyzji. Bez urazy, nie chcę Cię obrazić, ale takie odnoszę wrażenie...

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez npg88

dokładnie!

To raczej czy na pewno?

Czy uważasz, że związek na kocią łapę i dzieci to jest słuszna decyzja? Nie sądzę. Po pierwsze ślub do czegoś zobowiązuje i ma się tą pewność, że to ten jedyny, który już nie opuści. Poza tym są to przede wszystkim korzyści dla dzieci. Nie ma problemów, które nazwisko, jakie ubezpieczenie, a przede wszystkim weźmy pod uwagę te emocjonalne aspekty. W pełnej stabilnej rodzinie dziecko czuje się bezpiecznie, a tam gdzie ojciec niby jest, a niby go nie ma, to dziecko nie ma później tego przykładu, jaki mieć powinno. Poza tym po jakimś czasie bycia razem tak czy inaczej zobowiązania się pojawiają, czy tego chcemy czy nie. Mi się wydaje, że Ty po prostu jeszcze chyba nie dorosłaś do poważnego związku, decyzji. Bez urazy, nie chcę Cię obrazić, ale takie odnoszę wrażenie...

Na pewno nie.
I napisałam, że rodzinka czyli maż i dzieci nie, ale sam związek na kocią łapę (bez dzieci, nigdzie dzieci nie uwzględniłam) właściwie czemu nie. Źle zrozumiałaś moją wypowiedzieć. Wiesz nie mogłam dojrzeć do decyzji takiej jak małżeństwo skoro ja jeszcze nigdy nie miałam nawet jednego chłopaka. Nie mam chłopaka, bo nie lubię być w kajdanach, co nie oznacza, że łażę na imprezy i każdego wieczoru mam innego w łóżku, bo absolutnie tego nie robię. Ja to taki wolny ptak. Moi znajomi np. wiedzą, ze potrafię wyjechać i nie ma mnie np. miesiąc i się przez ten miesiąc to nikogo nie odzywam. Znikam i się pojawiam. Lubię otaczać się ludźmi, ale niekoniecznie z nimi mieszkać pod jednym dachem. Lubię ich słuchać, ale niekoniecznie z nimi rozmawiać, dlatego napisałam, że ktoś kiedyś mi powiedział, że jestem trochę aspołeczna i wyalienowana. Myślę, że nie ma w tym nic złego dopóki nie szkodzę innym ludziom. Tak samo jak nie ma nic złego w tym, że ktoś chce mieć męża i gromadkę dzieci dopóki nie narzuca zdania innym.

P.S. I nie czuję się urażona. Każdy ma prawo wyrazić swoje zdanie.

[npg88]

SekretnyWachlarz, jasne, każdy w końcu ma prawo żyć jak mu się podoba. Jednak nie chcę krakać i gdyby to było jeszcze możliwe to... pożyjemy zobaczymy... i pogadamy za parę lat (gdy się zakochasz, a w małej istotce, której darujesz życie, znajdziesz sens życia...)

[Pioggia]

Anastazja86, to naprawdę straszne co się Tobie i Twoim najbliższym przytrafiło Ale tak jak napisała npg88 50% to jednak jest spora szansa na odzyskanie sił przez Twoją mamę, a przykład taty Kohnelii20 daje naprawdę ogromną nadzieję. Ja osobiście będę bardzo mocno wierzyć, że wszystko ułoży się dla Was pomyślnie!!! Trzymaj się Kochana i dużo zdrowia dla Twojej Mamusi

SekretnyWachlarz, ja Cię cenię za własne poglądy, serio! A co każdemu z nas przyniesie życie ... tego nikt nie wie

U mnie dziś straszna szarówa na dworze - najlepiej byłoby udać się do wyrka... A tu niestety obowiązki, praca ...

[Stokrotek90]

Ja raczej jeszcze poczekam (mam 21 lat). Najpierw planuję skończyć studia i dopiero po znalezieniu pracy brać się za męża i dzieci Jestem w dość młodym, ale bardzo szczęśliwym związku i zobaczy się co z tego wyjdzie! Jestem dobrej myśli.
npg88 - wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia.
Anastazjo86 - wytrwałości dla Ciebie i zdrowia dla mamy.
SekretnyWachlarz - masz silne poglądy i dobrze. Nie każdy musi iść tą samą drogą i dlatego też świat w swej różnorodności jest piękny!

[Kohnelia20]

Napisane przez npg88

dokładnie!

To raczej czy na pewno?

Czy uważasz, że związek na kocią łapę i dzieci to jest słuszna decyzja? Nie sądzę. Po pierwsze ślub do czegoś zobowiązuje i ma się tą pewność, że to ten jedyny, który już nie opuści. Poza tym są to przede wszystkim korzyści dla dzieci. Nie ma problemów, które nazwisko, jakie ubezpieczenie, a przede wszystkim weźmy pod uwagę te emocjonalne aspekty. W pełnej stabilnej rodzinie dziecko czuje się bezpiecznie, a tam gdzie ojciec niby jest, a niby go nie ma, to dziecko nie ma później tego przykładu, jaki mieć powinno. Poza tym po jakimś czasie bycia razem tak czy inaczej zobowiązania się pojawiają, czy tego chcemy czy nie. Mi się wydaje, że Ty po prostu jeszcze chyba nie dorosłaś do poważnego związku, decyzji. Bez urazy, nie chcę Cię obrazić, ale takie odnoszę wrażenie...

dla mnie to akurat bzdura mimo ze ślub bierzemy to nie uwazam że slub daje mi jakakolwiek pewność że mnie nigdy nie opuści ....
po pierwsze w życiu rożnie bywa po ślubie tez można się rozstać a po drugie nie potrzebuje ślubu żeby miec 100%pewności że tż mnie kocha itd ale to jest moje zdanie oczywiscie rozumiem że każdy może miec inne podejscie