Straciłam wszystkie przyjaciółki przez facetów.

[201803290936]

Napisane przez Regista

Ale dlaczego w tej sytuacji czujesz się winna? Jeśli gościa nie prowokowałaś, nie podrywałaś, nie dawałaś mu żadnej nadziei, to przecież nie Twoja wina, że coś mu się w głowie ubzdurało. Nawet jeśli rzucił swoją dziewczynę bo zakochał się w Tobie, to przecież też nie Twoja wina. Nie miałaś przecież wpływu na jego uczucia i postępowanie. Przyjaciółka powinna to zrozumieć, nawet mimo bólu po stracie chłopaka. W końcu Ty do niego nic nie miałaś, a za jego czyny nie możesz być, ani czuć się odpowiedzialna.

O to samo chciałam zapytać.

Autorko wątku, dlaczego zerwałaś znajomość z przyjaciółką nr 4? Facet z nią zerwał, potem zaczął się do Ciebie dostawiać (i co z tego? kop w d... i po problemie), a Ty zamiast trzymać z nią sztamę, zerwałaś z nią znajomość. Bardzo dziwne, a wręcz podejrzane.

[awki]

Jak już pisałam, w tej sytuacji po prostu stchórzyłam. Praktycznie rzecz biorąc miałam dwa wyjścia: powiedzieć jej i nie powiedzieć. Gdybym jej powiedziała, prawdopodobnie by mnie obwiniała - i całkiem słusznie. Wbrew temu, co piszecie, miałam wpływ na jego uczucia. Kiedy oni się kłócili, ja byłam tą, z którą mógł pogadać. Nigdy nie robiłam mu wyrzutów. Znałam ją dobrze, więc pomagałam mu rozwiązywać problemy w związku. Pozwoliłam, żebym stała się mu zbyt bliska i nawet tego nie zauważyłam. Gdybym wtedy wzięła go na bok i powiedziała - "sorry, stary, ale nic z tego nie będzie, bo dla mnie już zawsze będziesz jej chłopakiem, byłym czy nie", to może by coś do niego dotarło i zakończyłby związek jak normalny człowiek albo się ogarnął. Odsuwając się od niego, jeszcze bardziej zwiększyłam jego mętlik w głowie i odciągnęłam jego uwagę od niej. Oboje strasznie cierpieli - ona, bo coś nagle przestało grać i nie wiedziała, co. On, bo stracił osobę, dla której porzucił swoją dziewczynę, również nie wiedząc, dlaczego. Czemu mu nie powiedziałam? Bo miałam tylko kilka przesłanek, częste rozmowy, niby przypadkowy dotyk, cieplejszy głos, kiedy zwracał się do mnie. Bałam się, że kiedy mu powiem, że nic z tego nie będzie, on odpowie "z czego?" i po prostu wyjdę na głupią. Może trochę liczyłam, że jak zniknę z jego życia, to problem sam się rozwiąże...

W każdym razie, nie chciałam być do końca świata postrzegana jako "ta, która odbiła chłopaka". No i nie powiedziałam jej o tym nigdy. Skąd wiem, że zakochał się we mnie? Sam mi powiedział. W akcie ostatecznej desperacji. Od tamtej rozmowy nie mam z nim kontaktu.

Powiedzcie mi, czy byłybyście w stanie po czymś takim, normalnie rozmawiać z dziewczyną? Zastanawiać się z nią na głos, dlaczego ją zostawił? Byłam zbyt wielkim tchórzem, żeby się przyznać. Z drugiej strony nie byłam w stanie udawać, że nic się nie wiem. Przeczekałam z nią ten najgorszy okres i odeszłam. Czy gdybym została, nie byłabym fałszywą przyjaciółką?

[201803290936]

Napisane przez awki

(...)
Powiedzcie mi, czy byłybyście w stanie po czymś takim, normalnie rozmawiać z dziewczyną? Zastanawiać się z nią na głos, dlaczego ją zostawił? Byłam zbyt wielkim tchórzem, żeby się przyznać. Z drugiej strony nie byłam w stanie udawać, że nic się nie wiem. Przeczekałam z nią ten najgorszy okres i odeszłam. Czy gdybym została, nie byłabym fałszywą przyjaciółką?

Przyjaciółce powiedziałabym prawdę - najwyżej ona podjęłaby decyzję o końcu przyjaźni. Najwidoczniej masz nieco inną definicję przyjaźni, niż niektórzy ludzie. Dla mnie ktoś, kogo mega lubię i mam z nim wspólne tematy, ale nie potrafię być wobec tej osoby szczera, to dobry znajomy, nie przyjaciel.Nie obraź się - po prost wg mnie dziwnie się zachowałaś. Tak, jakbyś podzielała częściowo uczucia tego chłopaka lub miała wyrzuty sumienia, że w jakiś sposób go zachęcałaś (nie mówię, że tak było, mówię jak to z boku może wyglądać).

[awki]

Napisane przez Doris1981

Przyjaciółce powiedziałabym prawdę - najwyżej ona podjęłaby decyzję o końcu przyjaźni. Najwidoczniej masz nieco inną definicję przyjaźni, niż niektórzy ludzie. Dla mnie ktoś, kogo mega lubię i mam z nim wspólne tematy, ale nie potrafię być wobec tej osoby szczera, to dobry znajomy, nie przyjaciel.Nie obraź się - po prost wg mnie dziwnie się zachowałaś. Tak, jakbyś podzielała częściowo uczucia tego chłopaka lub miała wyrzuty sumienia, że w jakiś sposób go zachęcałaś (nie mówię, że tak było, mówię jak to z boku może wyglądać).

Mamy dokładnie taką samą definicję przyjaźni Gdybym była jej prawdziwą przyjaciółką, powiedziałabym jej prawdę. I mam wyrzuty sumienia, że go zachęcałam - nieświadomie. Nie byłam jej prawdziwą przyjaciółką, więc jaki był sens zostawania przy niej i udawania takowej?

[karookarolina]

Napisane przez awki

Zastanawia mnie czasami, jak facet, który od dziecka godzinami biega za piłką po boisku, nie jest w stanie wytrzymać 30 minut na zakupach, bo go nogi bolą Jednak upieram się, że to nie to samo. Gdybym miała faceta tak blisko, jak miałam dziewczyny, to pewnie w końcu pojawiłoby się jakieś głębsze uczucie. Z przyjaciółmi oglądam mecze przy piwie, oceniam laski w barze, gadam o grach komputerowych. Gdybyśmy mieli skulić się pod kocem z lodami i oglądać jakiś babski film... To byłoby po prostu niewłaściwe.

Mam "przyjaciela" z którym mogę robić wszystko to o czym piszesz. Moge robić z Nim wszystko, co tylko chce. Trzeba umiec też postawić sobie granicę. Raz niechcący rozwinęło się uczucie miedzy mną a moim kolegą z paczki, to chyba był najgorszy błąd jaki mogłam zrobic, bo zniszczyłam ciekawą znajomość. Ze swoim "przyjacielem" nieraz oglądaliśmy horrory, przytulałam się jak się bałam. Zostawałam u Niego na noc, spaliśmy w jednym łózku, nawet się nie dotykając. Patrząc na niego widzę świetnego faceta, ale bardziej przyjaciela niż mężczyznę. Tylko właśnie tu odpada picie alkoholu w wiekszych ilościach, bo właśnie wtedy robi się niebezpiecznie

Ewentualnie możesz się zaprzyjaźnic z gejem Mój dobry znajomy jest gejem i z Nim naprawdę czuje się jak kobieta,mogę pooceniać facetów, kobiety. Idąc na zakupy z Nim zawsze mi powie jak w czymś źle wyglądam, pocieszy mnie, pomoże, znosi godzinne zakupy i pomaga wybrać kosmetyki. Nawet jak się spotykamy z jego partnerem to jest wesoło. Nawet jak mam okres to wie jak mi pomóc, żebym się nie złościła, robi mi wieczór komediowy, kładzie termofor na brzuchu i pasie mnie czekoladą. Jak muszę się wypłakać zawsze użyczy mi swojej bluzy. Zawsze jak przyjdę nieogarnięta to prosto z mostu mówi, że wyglądam fatalnie
Może to byłoby dobre rozwiązanie?

[avista]

Ewentualnie możesz się zaprzyjaźnic z gejem Mój dobry znajomy jest gejem i z Nim naprawdę czuje się jak kobieta,mogę pooceniać facetów, kobiety. Idąc na zakupy z Nim zawsze mi powie jak w czymś źle wyglądam, pocieszy mnie, pomoże, znosi godzinne zakupy i pomaga wybrać kosmetyki. Nawet jak się spotykamy z jego partnerem to jest wesoło. Nawet jak mam okres to wie jak mi pomóc, żebym się nie złościła, robi mi wieczór komediowy, kładzie termofor na brzuchu i pasie mnie czekoladą. Jak muszę się wypłakać zawsze użyczy mi swojej bluzy. Zawsze jak przyjdę nieogarnięta to prosto z mostu mówi, że wyglądam fatalnie
Może to byłoby dobre rozwiązanie? [/QUOTE]

w tych nietolerancyjnych czasach wydaje mi sie że raczej nikt się nie afiszuje z tym że jest homoseksualny.. więc wydaje mi się że bardzo trudno znaleźć sobie geja.. ale to było by dobre rozwiązanie

[jodame]

karookarolina, fajnie, że znalazłaś taką bratnią duszę Ale nie wierzę w to, że wystarczy znaleźć sobie jakiegoś geja i już po problemie, bo będzie on najlepszym przyjacielem człowieka..
Każdy jest inny. A taki stereotyp, że gej jest lepszy od najlepszej przyjaciółki jest dość głupi.
Ale oczywiście, jeśli trafi się na fajnego geja i heteryka, to w relacji z gejem odpada problem ewentualnego zakochania się.. .

[karookarolina]

U mnie jest właśnie to,że ja się nie zaprzyjaźniam. Ja mam osoby z którymi może wygląda to jak przyjaźń, ale nią nie jest. Nie mówie, że gej bedzie lepszy od przyjaciółki, ale mysle, ze w tych czasach ciężko o prawdziwą przyjaźń. Napisałam o gejach właśnie dlatego, że tu odpada problem zakochania się. Geje może się nie afiszują, ale łatwo poznać kto jest jakiej orientacji, przynajmniej mi, wystarczy chwila rozmowy. Zależy kto czego potrzebuje. Ja mam typowo męski charakter i nie potrzebuje przyjaciółek, wystarczą kolezanki jako takie

[awki]

Znam kilku gejów i są stanowczo zbyt zadufani w sobie, więc przyjaźń z nimi odpada. Zastanawiam się, czy istnieje prawdziwa przyjaźń między dwoma kobietami? Bo z tego, co czytam, to żadna z was nie miała takiej prawdziwej przyjaciółki na dobre i na złe...

[Ashaai]

Napisane przez awki

Znam kilku gejów i są stanowczo zbyt zadufani w sobie, więc przyjaźń z nimi odpada. Zastanawiam się, czy istnieje prawdziwa przyjaźń między dwoma kobietami? Bo z tego, co czytam, to żadna z was nie miała takiej prawdziwej przyjaciółki na dobre i na złe...

Też mnie to bardzo zastanawia... Poza książkami i filmami nie znałam w całym swoim życiu ani jednego przykładu szczerej, fajnej przyjaźni pomiędzy dwiema kobietami... Na linii kobieta- mężczyzna również( bo dla mnie to niemożliwe). Jedyne przykłady to facet-facet. Takich czystych, idealnych przyjaźni znam tutaj dużo przykładów.

[awki]

Znam grupkę trzech dziewczyn, przyjaciółki na dobre i na złe, aż mnie zazdrość bierze, jak pokazują mi zdjęcia ze wspólnych wypraw, itp. Wcześniej była ich czwórka, ale jedna z nich... znalazła faceta oczywiście Wszystkie są singielkami. Jeśli komuś ma się udać taka przyjaźń, to tylko im.

[Ashaai]

Napisane przez awki

Znam grupkę trzech dziewczyn, przyjaciółki na dobre i na złe, aż mnie zazdrość bierze, jak pokazują mi zdjęcia ze wspólnych wypraw, itp. Wcześniej była ich czwórka, ale jedna z nich... znalazła faceta oczywiście Wszystkie są singielkami. Jeśli komuś ma się udać taka przyjaźń, to tylko im.

No i tyle w tym temacie

Z chęcią zobaczyłabym jak potoczą się losy ich przyjaźni jak znajdą sobie facetów. Albo tylko część z nich będzie kogoś miała.

[jodame]

Ja wierzę w przyjaźń między kobietami
Oczywiście, nie jest to zbyt popularne, ale jednak się zdarza. Mam dwie znajome, które przyjaźnią się od lat. Robią wiele rzeczy wspólnie, rozmawiają o wszystkim, są na bieżąco ze swoimi sprawami. Jedna z nich miała faceta, potem jakiś czas nie, a teraz od paru lat jest z innym. Ta druga jest raczej singielką (jakieś pojedyncze, krótkotrwałe "związki"). Jakość ich przyjaźni nie zmienia się wraz z nowym facetem którejś z nich, albo sukcesem czy porażką.
Wśród licznych "psiapsiółek" trafiają się też prawdziwe przyjaźnie. Ale trzeba o nie dbać ;].

[avista]

takiej przyjaźni to tylko pozazdrościć często jest tak że jak już jedna pozna kogoś płci przeciwnej to przestaje dbać o tą przyjaźń.. a relacje z facetem stają się najważniejsze