jak to jest z tą 'miłością' ona istnieje?

[niewyspana91]

Tylko, że pomiędzy taką, co "chodzi i daje na prawo i lewo po klubach." a taką, co "trzyma do ślubu" jest spora przestrzeń. I takie dziewczyny, mimo doświadczenia seksualnego, też mogą się szanować.

[uparta Marti]

Napisane przez izolcia

A mi o to , że sporo jest takich dziewczyn , które chodzą i dają na prawo i lewo po klubach.

może lubią, nikomu nic do tego. sama nie pochwalam takiego zachowania w swoim otoczeniu ale nie wnikam jeśli ktoś lubi mnie to nie dotyczy.

czy miłosc istnieje ? a kto tam wie.. ja mam niewiele więcej lat niż Ty i w miłosc nie wierze. nie z powodu ,że zostałam zraniona.ot tak poprostu. byłam zakochana/zauroczona na zabój z dwa razy w zyciu-tak maksymalnie intensywnie ale czy to było można nazwac miłością ? myślę,że kiedys będe potrafiła to zdefiniowac.

nie martw się tym,że jesteś sama. masz dopiero 20 lat, nie szukaj usilnie drugiej połowy-z tego nigdy nic nie wychodzi.

[3asiex]

Napisane przez izolcia

A mi o to , że sporo jest takich dziewczyn , które chodzą i dają na prawo i lewo po klubach.

Jestem pewna że nawet Takie potrzebują chwili odpoczynku, może nawet są na tyle kochliwe że co tydzień spotykają tego jedynego, albo nie mają szczęścia, albo tak jak ty jesteś dumna z dziewictwa tak one mają duży temperament a nie lubią akcesoriów z sexshopu i dobrze im z tym...

[Ivi 1988]

I ja bylam zakochana pare razy w zyciu (jako nastka). Za kazdym razem szalenie (jak to nastolatka,hehe), na zaboj, bardzo intensywnie. Za kazdym razem nieodwzajemnienie
Potem spotykam moich chlopakow i w nikim nie bylam zakochana "tak mocno, szalenie" po prostu bardzo mi sie podobali, chcialam z nimi byc i w koncu pokochuje.
To jest takie dziwne.. Widze kogos i totalnie odlatuje i nie moge sobie znalezc miejsca a kiedy go przeboleje, nagle spotykam kogos innego w moim typie i zachowuje sie "normalnie" Bez intensywnych emocji, spokojnie...
Te wszystkie uczucia sa dziwne..

[izolcia]

nad uczuciami cięzko zapanować...

[Ivi 1988]

Napisane przez izolcia

nad uczuciami cięzko zapanować...

Hehe, oj to prawda
Choc nieraz wolalabym tych wszystkich motylkow nie miec.
Z drugiej strony znam ludzi, ktorzy nigdy nie byli zakochani i nie wiedza jak (beznadziejnie czasem) to jest

[izolcia]

Napisane przez Ivi 1988

Hehe, oj to prawda
Choc nieraz wolalabym tych wszystkich motylkow nie miec.
Z drugiej strony znam ludzi, ktorzy nigdy nie byli zakochani i nie wiedza jak (beznadziejnie czasem) to jest

Motylki są fajne

[Ivi 1988]

Napisane przez izolcia

Motylki są fajne

Zwlaszcza te odwzajemnione

[izolcia]

mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przypomni mi się jak to jest z tymi motylkami
Dzisiaj dostałam propozycję pierwszego razu (seks) , śmiać mi się z tego chce

[Alinka_91]

Napisane przez izolcia

Witam was
Postanowiłam założyć ten wątek, chciałabym poznać wasze opinie na ten temat, wyciągnąć wnioski i być może uwierzyć , że miłość istnieje

Przejdę do sedna.
W moim życiu pojawiało się wielu facetów, w różnych okresach życia, jednak każdy z nich albo wprost pokazywał, że chodzi mu o seks, albo pojawiali się, po krótkim czasie znikali... mam 20 lat i do tej pory nie zaznałam silnego uczucia. Nie kłamiąc, był kilka lat temu chłopak , w którym wówczas myślałam ,że jestem zakochana na ''zabój'' jednak to było długie i silne zauroczenie. Teraz wiem , że to nie była miłość. 2 lata po mimo tego, jestem nadal sama ;-)
Ocknęłam się po jakimś czasie, zaczęłam umawiać się z facetami, uwierzyłam w siebie, zmieniłam podejście, jednak to nadal trafiam na samych dupków.Po czym następuje we mnie rezygnacja. Przeszła mi zupełna chęć na poznawanie facetów w necie, jestem tego pewna. Czy to ze mną coś nie tak? Być może staram się szukać na siłę? A czy nie szukając, miłość sama zapuka do mych drzwi ? Czy wreszcie ktoś normalny pojawi się na moim froncie.. Większośc wolnego czasu zajmuje mi praca..
nie chcę być samotna, chcę ,by w moim życiu się coś zmieniło. ale czy warto czekać ? Samo napewno się nie pojawi..

Boję się, że będę wiecznie sama. Przecież już tyle czasu minęło..
W sumie cały czas kogoś poznaję, wychodzę do ludzi.
Problem tkwi w tym ,że wmówiłam sobie do główki, że jeśli ja sama go nie znajdę, to tymbardziej on nie znajdzie mnie. Rozumiecie?
Być może wyolbrzymiam wszystko, nie potrafię tego wprost wyjaśnić.

doradźcie mi coś, bo sama się gubię..

Zacznę od tego że jesteśmy rówieśniczkami Pół roku temu byłam skłonna zakładać podobne wątki.Jakiś czas temu spotykałam się z 7 lat starszym facetem, myslałam że moje uczucie to miłość,że muszę z nim być itp. itd.
Na szczęście opamiętałam się, nie doszło do niczego poważnego. Znowu lamentowałam jaka to ja samotna, aż postanowiłam cieszyć się życiem i nie szukać więcej,aż samo przyjdzie. I przyszło
Od pół roku jestem w szcześliwym związku.Prawdziwa miłośc istnieje i nie musi to być łomotanie serca, dygocące kolana i stada motyli w brzuchu. Zostalismy parą z moim najlepszym przyjacielem.
Czym to rózniło się od zauroczenia? Zastanawiałam sie tylko na początku.Kiedy podjęłam tą niełatwą decyzje wszelkie wątpliwości zniknęły.Z dnia nadzień było coraz lepiej. Nie zastanawiałam się co będzie,czy już czas na seks, czy on mnie kocha a czy ja jego.Wszystko dzieje się samo,cudownie jest się siebie uczyć, być obok, słuchać. Miłość to potrzeba uszczęśliwienia tej osoby. Istnieje wtedy kiedy nie wątpliwości typu "czy to ten". My to po prostu wiemy, nie jesteśmy ostrożni w wyznawaniu sobie miłości ani w planowaniu przyszłości,mimo że to dopiero początek.

Podsumowując- nie ma co szukać ,lamentować, myśleć.Podaję swój przykład żeby Ci pokazać że prawdziwe uczucie przychodzi samo, często ze strony i w czasie którego zupełnie się nie spodziewasz.Los jest przewrotny-da Ci to,kiedy przestaniesz szukać
Życzę powodzenia i luzu

[izolcia]

dziękuję wam dziewczyny Wszystko zrozumiałam i czuję się o wiele lepiej