nienawidzę świąt

[201604301943]

Napisane przez madana

- nie robię tony żarcia (od kilku lat nic prawie nie wyrzucam ), nie robię świąt na pokaz- bo robię święta tak, jak lubię, nikomu niczego nie muszę udowadniać. Może dlatego lubię święta.

u mnie też nie ma tony żarcia (3 potrawy, kilka słodkości), nie ma świateł przed domem, nawet ze sprzątaniem jest względny spokój odkąd babcia sił tyle na nie nie ma, latanie po sklepach też nie bardzo... a mimo to - jak w tytule - nienawidzę świąt. ale wiem że to przez moją rodzinę. wiem że gdybym miała odwagę powiedzieć że nie przyjadę na święta i nie byłoby mi głupio zabierać mojego TŻa jego rodzinie to spędzilibyśmy te święta razem. i wtedy byłyby to fajne święta, komercyjne ale fajne...

[kycia1]

Dołaczam się. Ja nienawidze ponieważ wiem, ze juz nigdy nie beda takie same ;(. Tatuń mój Naujukochańszy zmarł 3 sierpnia ;(.

[KOCI]

Napisane przez makarona

Ja nie lubię świąt, męczą mnie. Ale z nienawiścią jestem raczej ostrożna.
Wszystko w tych dniach jest takie na pokaz. Musi być tona karpia, hektolitry barszczu, kilogramy uszek i pierogów oraz inne bzdury. A mało kto pamięta o miłości, szczerości, bliskości, uśmiechu.
Dlatego, gdy mój dzieciak się już urodzi to będzie miał najpiękniejsze święta pod słońcem. Jak z bajki. Bo będzie kochanym dzieckiem.

Oj zgadzam się. U mnie w domu od 3 dni jest sajgon, mama lata, gotuje jak dla pułku żołnierzy a nas będzie 4 ale oczywiście trzeba nagotować tone jedzenia nie wiadomo po co. Potem w czasie Wigilii będzie narzekanie że tego nie zjedliśmy a ona się narobiła ( choć w sumie wszyscy gotują czy sprzątają bo im każe).
Ciesze się ze 1 dzień świat spędzam z rodzina Tz - tak zupełnie inny klimat - nie ma tony jedzenia, ludzie nie są przemęczeni i źli że ich praca poszła na marne bo po prostu jedzenia jest mniej i z reguły kupne.

[2016070953]

kycia tulę Cię mocno do serducha

[201609062117]

Moja nienawiść do świąt zmieniła się w obojętność w momencie wyprowadzki z domu. Teraz spokojnie tłumaczę sama sobie, że wypadałoby pójść na zakupy, żeby mieć co jeść w święta i to jest w sumie jedyny "akcent" odczuwalny dla mnie. Nikt mnie nie goni ze ścierką, nie każe 3dni stać przy garach, nie marudzi, że mam być miła i grzeczna dla gości i nie ględzi, że wielkość bombki jest nieadekwatna do danej gałązki na choince Więc w tym momencie cieszę się, że sklepy są czynne do 22

[manymanyways]

ja też nie lubię swiąt. a w tym roku w dodatku jadę do rodziny TŻta pierwszy raz na święta i się stresuję już nie mówiąc o tym że mieszkają oni w domku na takim za...upiu gdzie jest pełno pająków a ja mam arachnofobię

[anannke]

Dołączam i ja też nie lubię świąt.

U mnie podobnie jak u części z was święta w domu = sprzątanie, gotowanie pieczenie urobienie się po pachy i padanie ze zmęczenia przez następne dni szczególnie w wykonaniu mamy (nie wiem co te mamy mają). Choinka mnie już nie rusza, światełka też podobnie jak kolędy, denerwują mnie dzikie tłumy w sklepach chwyty marketingowe by ludziom wszystko wcisnąć, nagonka "święta święta". Kupno prezentów widzę przez pryzmat problemu - bo co kupić nie mam pomysłu większość rzeczy mega droga jak już coś wymyślę albo ktoś powie co chce a mi gotówki nie zbywa.. ciągła gonitwa żeby tylko zdążyć na czas, załatwić kupić ugotować normalnie wyścig z czasem A i radości ze spotkania rodzinnego nie ma żadnej - w domu siedzenie przed tv i gapienie się bezsensu i udawanie że jest fajnie. W gości z musu bo wypada bo powinnam też wszyscy sztucznie uśmiechnięci co roku klepią te same życzenia... a mnie to do szczęścia nie jest potrzebne. więc nie wiem ale możliwe że w tym roku się zbuntuje chociaż dziwnie mi z tą myślą bo zawsze byłam nauczona że powinnam a nie ważne co chcę. Ale zaczynam się z tego leczyć. I też mam nadzieję że jak pójdę na swoje to święta przestaną być męczarnią. Że w końcu będzie po mojemu lub naszemu (mojemu z partnerem) i nie będę myśleć w kategorii muszę a chcę i robię to bo sprawia mi to radość. i wtedy święta będą cudowne

[Ineczka33]

Napisane przez 79 Marta

teraz mam swoją rodzinę, własne mieszkanie, święta chcemy spędzić w trójkę ( ja ,mąż, malutka). Będzie fajnie

Napisane przez madana

właśnie tak zaczyna lubić się swoje życie, więc i święta: gdy przestaje się żyć pod dyktando, "bo wypada, bo rodzina, bo...", a zaczyna się liczyć też to, aby samemu czuć się dobrze. Jesteś na dobrej drodze

Napisane przez pinkswan

Moja nienawiść do świąt zmieniła się w obojętność w momencie wyprowadzki z domu. Teraz spokojnie tłumaczę sama sobie, że wypadałoby pójść na zakupy, żeby mieć co jeść w święta i to jest w sumie jedyny "akcent" odczuwalny dla mnie. Nikt mnie nie goni ze ścierką, nie każe 3dni stać przy garach, nie marudzi, że mam być miła i grzeczna dla gości i nie ględzi, że wielkość bombki jest nieadekwatna do danej gałązki na choince Więc w tym momencie cieszę się, że sklepy są czynne do 22

Dziewczyny, które postanowiłyście spędzać święta po swojemu, w gronie osób, rodziny, z którymi się dobrze czujecie - co na to Wasza rodzina, z której towarzystwa zrezygnowałyście w święta? Jak to 'przeżyli'? Obrazili się? Zrozumieli? Pytam z powodów osobistych- jestem na tej samej - mam nadzieję-dobrej drodze

[chwast]

oj czytajac wypowiedzi to chcialabym zeby u mnie w domu bylo duzo ludzi, sprzatanie, gotowanie, przygotowania... zazdroszcze.

[myszkaooo1]

oj nie jesteś sama, ja przez tamte lata tak się cieszyłam, że idą święta a w tym roku nic . tata robi wszystko, żeby tylko zepsuć atmosferę . bo zawsze jego rodzina była ważniejsza niż rodzina mamy. u teściowej z pół roku nie był choć ma 400 m a u swojej mamy co 2 tyg, żeby tylko . jeszcze teraz brat narobił grandy to już całkowicie nie mam zamiaru życzyć mu wesołych świąt za to wszystko . wigilia zawsze była z bratem mamy i mamą mamy czyli moją babcią a w tym roku mój taata nie chce z Nimi, a brat mamy znowu też nie chce bo jest na diecie i tak nie poje - takie jest jego tłumaczenie . a dzisiaj mamma powiedziała jeszcze, że mogą być to ostatnie święta spędzone z Nią więc z tego względu poudaje, że jest dobrze ale najchętniej to zamknęłabym się w swoim pokoju ze słuchaawkami w uszach i flaszką wódki . . bo ostatnio to koszmar w moim domu jest . wierzę w Boga ale z drugiej strony czego on nas tak karze za wszystko skoro świat to ponoć dobroć.
więc nielubie świąt , mam zapsuty humor zwykle po nich i tyle . a nawet nie po nich tylko nawet przed nimi .

---------- Dopisano o 20:02 ---------- Poprzedni post napisano o 19:58 ----------

Napisane przez Bananalama

Ja lubię otoczkę Świąt. Uwielbiam lampki choinkowe, pięknie przystrojone domy, zagrać kolędy na flecie czy pianinie. Wkurza mnie natomiast obowiązek dzielenia się opłatkiem (co roku to samo). Nie lubię tego udawania wielkiej miłości, gdy w rzeczywistości ktoś niemożliwie działa mi na nerwy. Lubię, gdy w domu jest dużo ludzi, bo jest wesoło. Zwłaszcza kocham, gdy przyjeżdża mój starszy brat. Obawiam się jednak, że w tym roku siostra i szwagier znowu zepsują mi święta. No cóż, zobaczymy.

Cieszy mnie fakt, że na Wigilii w tym roku będzie u nas o 3 osoby więcej i nikogo nie zabraknie. Nie wszyscy mają takie szczęście

zgadzam się z udawaniem wielkiej miłości skro najchętniej wydrapałabym danej osobie oczy...

[kycia1]

Napisane przez hardgirl123

kycia tulę Cię mocno do serducha

Dziękuję

[tipsiara]

Dla tych którzy Świąt nienawidzą, nie przejmujcie się, 3 dni i po Świętach ....ja znów cały rok bęe na nie czekać , więc nie dam sobie ich zepsuć teraz

[201604301943]

Napisane przez Ineczka33

Dziewczyny, które postanowiłyście spędzać święta po swojemu, w gronie osób, rodziny, z którymi się dobrze czujecie - co na to Wasza rodzina, z której towarzystwa zrezygnowałyście w święta? Jak to 'przeżyli'? Obrazili się? Zrozumieli? Pytam z powodów osobistych- jestem na tej samej - mam nadzieję-dobrej drodze

podbijam pytanie, bo też jestem ciekawa i też mam podobne plany

[KOCI]

Ja własnie powiadomiłam moja rodzinę że jestem u nich tylko w Wigilie i no cóż nie zrozumieli. Jest wielki żal i pretensje.

[Ineczka33]

Napisane przez KOCI

Ja własnie powiadomiłam moja rodzinę że jestem u nich tylko w Wigilie i no cóż nie zrozumieli. Jest wielki żal i pretensje.

A z jakich powodów wypisujesz się ze wspólnego obchodzenia swiąt - ogolnych - wymienionych przez nas powyżej czy masz jakieś konkretne, osobiste?

[linka_12]

A już się zastanawiałam, czy nie założyć takiego wątku.

Tak jak sporo osób tutaj lubię, a wręcz uwielbiam, atmosferę świąt - udekorowane lampkami choinki, lodowiska, przyozdobione domy i podwórka, świąteczne piosenki płynące z głośników. Podoba mi się również wyobrażenie świąt, jako czasu spędzonego z rodziną, czasu spokoju, świętowania, dobrych uczynków. Niestety, święta w mojej rodzinie oznaczają sprzątanie, odkurzanie, mycie, wycieranie, gotowanie i pieczenie w ilościach hurtowych. Poza tym w tym roku mama i tata (a właściwie ich rodziny) nie mogły się dogadać, co do miejsca organizacji świąt i w efekcie święta są u nas, co oznacza, że do środy będę musiała dzielić pokój z częścią rodziny, za którą, delikatnie mówiąc, nie przepadam. Nie cierpię też dzielenia się opłatkiem, bo co mogę życzyć osobie której po raz sześćset osiemdziesiąty piąty składam jakieś życzenia? Na dodatek nie ma u nas tradycji śpiewania kolęd, ani innych świątecznych piosenek i na kolędowanie zawsze w drugi dzień świąt wynoszę się do koleżanki, co też nie sprzyja rodzinności świeta. A podsumowując to święta w wykonaniu mojej rodziny sprawiają, że staję się poirytowana.

[KOCI]

Napisane przez Ineczka33

A z jakich powodów wypisujesz się ze wspólnego obchodzenia swiąt - ogolnych - wymienionych przez nas powyżej czy masz jakieś konkretne, osobiste?

Inaczka w sumie się nie wypisuje , po prostu moja mama nie potrafi zrozumieć ze teraz rodzina jest większą bo doszli moi teściowie wiec wypada mi tez i z nimi spędzić czas. Mama natomiast była przyzwyczajona dotychczas do tego ze mój Tz przyjeżdżał w Wigilie do mojej rodziny a potem jechał w 1 dzień świąt do siebie.

Ja od pól roku walczę by mamie uświadomić ze zakładam swoja rodzinę i nie trzeba mnie traktować jak 15 latki.

[Ineczka33]

Rozumiem, ale czasem trzeba postawić na swoim, żeby być szczęśliwym. Życzę Ci powodzenia!

My spędzamy pierwsze święta bez rodziny męża (moja mieszka daleko), czyli w gronie naszej 4 osobowej rodzinki, ja, mąż i 2 dzieci i na pewno będzie miło, ciepło, przytulnie i rodzinnnie. A tam wszystko było szybko, zacząć punktualnie, bo jak ktoś się spóźnił to dostał opieprz, pierwsze danie, szybciej, bo już kolejne, żeby szybko zjeść, posprzątać ze stołu, potem raz -dwa prezenty i uff, wreszcie można usiąść na kanapie i ...odpocząć. To nie moja bajka. Chcę swoim dzieciom przekazać inne przeżywanie świąt, ze śmiechem, gadaniem przy stole, gonitwą dzieci. A nie czuć się jak 5 koło u wozu, bo babci małe dzieci przeszkadzają przeżywać powagę świąt, które są przez to nadęte i sztuczne.

[SuperNova24]

Ja też nienawidzę świąt. Jednym plusem jest to,że inni dają mi prezenty (bo ja nigdy) i to, że jest wolne. Ale itak wolałabym żeby nie było tej głupiej szopki. Można się porzygać od tych bombek i światełek wszędzie do okoła. :-(

[ZamyslonaRoztargniona]

Oo, miałam taki wątek zakładać

Nie lubię świąt bożego narodzenia. Za to bardzo lubię wielkanoc.
Nie lubię choinek i kolęd granych od października, tłumów w sklepach, tej całej otoczki. Dopóki trwało to tylko przez cały grudzień, było znośne, ale listopad i pół października to już przegięcie.

Z bożym narodzeniem kojarzą mi się święta w moim rodzinnym domu, czyli nerwy. Nerwowa atmosfera, bo trzeba szybko i dokładnie sprzątać. Nerwowo, bo zgodnie z nauką proboszcza, dopiero w wigilię można choinkę ubierać, a to czas zajmuje i nie daj boże jakaś bombka się stłucze, igły posypią na wylizane podłogi.
Latanie po zakupy spożywcze, potem podgrzewanie gotowców, bo na gotowanie nie ma czasu, jak rodzice czasami w wigilię szli jeszcze do pracy.
Nerwy, nerwy, nerwy. Tylko tak to wspominam. I awantury wynikające z tych nerwów. I tempo, bo przecież do kolacji za późno usiąśc nie można, bo na pasterkę trzeba zdążyć.
I po tych nerwach, awanturach, trzeba było być dla siebie miłym i życzenia sobie składać.
Najbardziej pamiętam życzenia, które składała mi moja matka: "życzę ci, żebyś była lepszą córką, żebyś szanowała swoją matkę".
Później 2 dni snucia się po domu i czekania aż miną. Telewizora włączyć nie można, bo ksiądz zakazał. gadać nie ma o czym. Lekcji w święta się nie robi bo to "święty czas". No a ile można na spacery łazić.
I ulga jak 27 grudnia rodzice do pracy szli i wreszcie było normalnie.

Spędziłam też kiedyś wieczór wigilijny w pracy. Byłam między ludźmi. Najgorsi byli ludzie którzy mi współczuli, że w taki czas muszę pracować.

No i mam też na koncie samotny wigilijny wieczór. To jeden z najsmutniejszych dni w moim życiu. Obserwowałam jak inni krzątają się, noszą choinki, zakupy, później siadają z bliskimi do stołu. A ja sama w 4 ścianach. Słabo.
Rok później na wigilię zaprosiła mnie mama kolegi. Miły gest.

Później chyba był 2 wigilie u rodziny mojego męża, czyli 30-40 osób przy stole. Niby super. Wreszcie rodzinnie, duże grono, ale jednak za dużo ludzi jak dla mnie. I to siedzenie przy stole od rana do wieczora.

Teraz spędzamy święta sami z dziećmi tak jak chcemy. Siadamy do stołu kiedy mamy na to ochotę. Rodzinę odwiedzamy ale nie musimy spędzać tam całego dnia. Godzinka wystarczy.

[_Aneta]

Też nie lubię świąt. Ani Bożego Narodzenia ani Wielkanocnych (ale te akurat idzie znieść, nie są tak napompowane). Cały rok miałam w domu awantury a w święta wszyscy nagle mili do porzygu, takie to sztuczne było. Magii świąt nigdy nie czułam. Kiedyś pracowałam na stacji i z przyjemnością poszłam w te dni do pracy w tym roku cieszę się na święta tylko z jednego powodu - będziemy mieć z tż chwile dla siebie, bo zazwyczaj się w domu mijamy.

[201801191006]

metal_fish, chciałam zacytować Twoją wypowiedź, ale zauważyłam, że jest z 2011 więc mam nadzieję, że już nieaktualne

ogólnie dołączę do grona nielubiących świąt.

[mogg]

ja za świętami też nie przepadam. Rodzice po rozwodzie, tata ma drugą żonę i ten dom nie jest moim domem i nigdy nie będzie. Nie lubię tego całego udawania, kłótni rodziców Tż ( których bardzo lubię) gdzie mamy jeść obiad a gdzie mamy jeść kolację. Kłótni ciotki tż która uważa że ona jest ważniejsza niż moja babcia czy rodzice. Nie lubię tego jeżdżenia po domach i w kółko karzą jeść i jeść.. bo nie rozumieją że jak zjem jedno danie to już więcej nie chcę. Kupowanie prezentów to już w ogóle kosmos.
Chciałabym aby moje święta jak juz będę miała dziecko wyglądały inaczej

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[201604301943]

Napisane przez loloo

metal_fish, chciałam zacytować Twoją wypowiedź, ale zauważyłam, że jest z 2011 więc mam nadzieję, że już nieaktualne

ogólnie dołączę do grona nielubiących świąt.

Faktycznie ktoś odgrzebał prehistoryczny wątek Pewnie z racji nadchodzących świąt. Do idealnych świąt jeszcze brakuje - aż zrobimy je sami z TŻ

[201801191006]

Napisane przez metal_fish

Faktycznie ktoś odgrzebał prehistoryczny wątek Pewnie z racji nadchodzących świąt. Do idealnych świąt jeszcze brakuje - aż zrobimy je sami z TŻ

no to widzę, że mamy tak samo w tej kwestii

[_Jinx_]

Również już spędzam Święta z TŻ, ale i tak ich nie cierpię, bo trzeba całą rodzinę okłamać, że wyjeżdżamy za granicę.

[_Aneta]

Napisane przez _Jinx_

Również już spędzam Święta z TŻ, ale i tak ich nie cierpię, bo trzeba całą rodzinę okłamać, że wyjeżdżamy za granicę.

My też spędzamy sami i niestety rodzice nie są tym faktem zachwyceni wpadamy do nich na obiad tylko a i jedni i drudzy by chcieli żeby u nich spędzić najlepiej całe 3 dni

[Siberian_Woman]

Więc nie jestem sama Również nie lubię świąt BN.

Wiele rzeczy się na to składa:
* jestem ateistką, więc nic dla mnie nie znaczą
* nie lubię tej całej komercyjnej otoczki, denerwuje mnie ona okropnie
* nie lubię tego przedświątecznego napięcia, kłótni, masy roboty sprzątaniowo-gotowawczej, a później (po świętach) jedzenie trzeba kolanem w lodówce upychać
* atmosfery jaka panuje u nas przy stole... nie chodzi o nieszczerość, ponieważ szczerze chcemy dla siebie jak najlepiej, ale dwie starsze osoby przy stole (na 4 ogólnie) zawsze sprowadzają wszystkie tematy na: choroby, śmierć, problemy, znowu choroby i w ogóle to już chyba umierać trzeba...
* nie lubię tego, że inni tak mocno naciskają na mnie "Jak to nie lubisz świąt? Dlaczego taka antyrodzinna jesteś?"... albo przekonują na wszelkie sposoby (na siłę), że święta są super. Proszę bardzo, ja im naprawdę nie zabraniam cieszenia się nimi, ale dlaczego mnie uszczęśliwiać na siłę...

Ale... w tym roku moja mama stwierdziła, że zrobi mi przyjemność i wyjeżdżamy razem we dwie na święta na wycieczkę

[201803090921]

Ja lubiłam święta jak byłam dzieckiem - ze względu na naiwnie magiczną atmosferę, prezenty, nawet te nieszczęsne spotkania z rodziną. Później, kiedy przekonałam się, że za tymi paroma godzinami stoją o wiele dłuższe przygotowania, stanie przy garach (nienawidzę!), latanie za prezentami, sprzątanie, nerwy, dziecięca fascynacja zaczęła jakoś tak mijać (aspekt religijny pomijam, bo choć rodzina mocno wierząca, to mi ten temat zwisa i powiewa odkąd pamiętam).
Obecnie..hmm...po pierwsze to kilka wolnych dni, które trzeba jakoś zagospodarować, coby nie umrzeć z nudów. Po drugie pogoda najczęściej jest na tyle plugawa, że ośnieżone choinki można pooglądać jedynie w kiczowatych produkcjach familijnych. Co drugi rok uskuteczniamy kilkusetkilometrową podróż do rodziny teraz już męża, więc zostaje jeszcze kwestia zapewnienia opieki kotom.
Jedyne co pozostało, to moja sympatia dla dostawania prezentów, resztę "świątecznej magii" szlag trafił. Po prostu nie chce się.