Święta, jak odzyskać siostrę

[Zelda]

Tyene: Myślę, że się mylisz. Nie zamierzam namawiać siostry do przyjazdu do mamy. Szanuję jej decyzję. W kilku ostatnich postach pisałam, że jedyne, do czego spróbuję ją namówić, to aby pozwoliła mi przyjechać nie samej, a z mężem. Mąż stracił w tym roku rodziców, nie zostawię go samego.

Widzę, że temat wzbudza bardzo emocjonalne reakcje.

[tyene]

Napisane przez Zelda

Tyene: Myślę, że się mylisz. Nie zamierzam namawiać siostry do przyjazdu do mamy. Szanuję jej decyzję. W kilku ostatnich postach pisałam, że jedyne, do czego spróbuję ją namówić, to aby pozwoliła mi przyjechać nie samej, a z mężem. Mąż stracił w tym roku rodziców, nie zostawię go samego.

Widzę, że temat wzbudza bardzo emocjonalne reakcje.

Twoja mama nie szanuje oraz nie rozumie decyzji swojej siostry.

Moim zdaniem namawianie siostry na Twój przyjazd jest błędem. Powiedz jej, że nie możesz przyjechać bez męża i że życzysz jej wesołych świąt i masz nadzieje, że spędzi ten czas tak, jak chce i tyle. Nie ma potrzeby, byś tam jechała. Nie ma potrzeby, byś ją na nic namawiała. Zostaw, po prostu. Jak będzie chciała, sama Was zaprosi, oboje. Daj jej zakreślić swoje granice, daj jej poczuć konsekwencje swoich wyborów również, potraktuj ją jak dorosłą osobę i zajmij się SOBĄ.

[Zelda]

Chętnie bym tak zrobiła, ale co jeśli to będzie za mało? Siostra była zaproszona do przyjaciół na Święta, ale odmówiła im, bo chce być sama. Ta
Z drugiej strony mówi, że jak będzie sama, to sobie coś zrobi.
Chce szanować jej wolność, nie wtrącać się nadmiernie. Macie rację, ma prawo decydować, jak chce spędzić Święta.
Nie chcę jej jednak zostawić, jeśli potrzebuje pomocy. Nie chcę by sobie coś zrobiła.

[tyene]

Napisane przez Zelda

Chętnie bym tak zrobiła, ale co jeśli to będzie za mało? Siostra była zaproszona do przyjaciół na Święta, ale odmówiła im, bo chce być sama. Ta
Z drugiej strony mówi, że jak będzie sama, to sobie coś zrobi.
Chce szanować jej wolność, nie wtrącać się nadmiernie. Macie rację, ma prawo decydować, jak chce spędzić Święta.
Nie chcę jej jednak zostawić, jeśli potrzebuje pomocy. Nie chcę by sobie coś zrobiła.

Jeżeli siostra mówi coś takiego, to mówisz jej: "bardzo cię kocham i nie chcę, żeby coś ci się stało. Jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu. Mam jednak też własną rodzinę i zobowiązania. Nie zostawię mojego męża na święta. Jeżeli chcesz być sama, to okej, rozumiem. Będę pod telefonem. Mówienie mi, że jak będziesz sama, to sobie coś zrobić, a jednocześnie nie pozwalanie mi na przyjechanie z własnym mężem to szantaż emocjonalny".

I swoją drogą - nie mówię tego złośliwie - ale terapia w Waszej rodzinie coś źle funkcjonowała. Ty NADAL masz rolę wiecznej ratowniczki - dla mamy, dla ojca, dla siostry. Twoja mama nadal jest bierną ofiarą, która marzy o pełnej i kochającej rodzinie i nie umie realnie dostrzec tego, co się z jej rodziną stało. Marzy o pełnym domu na Święta, a nie rozumie, że tu trzeba reanimować wiele relacji, że tak się nie da. Ojciec nadal nie umie się ukorzyć, przeprosić i zapewne nie za bardzo rozumie, o co we wszystkim chodzi.

Ty masz dbać o siebie. Zdystansować się. Mama odwoła Święta? Spędzisz je na kanapie z mężem, pijąc kakao. Spędzisz je jak WY chcecie. Jak mama płacze i dzwoni do Ciebie, to mówisz "rozumiem, że ci przykro, ale X ma prawo zostać w domu. Uszanujmy jej uczucia, tak czy siak możemy mieć miłe święta", jak chce odwołać to mówisz "przykro mi, że tak mówisz. Jesteś pewna, że tego chcesz? W takim razie my zapraszamy Was na skromną kolacje/my spędzimy święta razem/jakokolwiek opcja Ci pasuje".

NIE JESTEŚ DOBRYM DUSZKIEM TYCH ŚWIĄT. Twoją rolą NIE JEST ratowanie wszystkich wokół. Wyznacz granice i się ich trzymaj. Czy to jest łatwe? Nie. Ja doskonale wiem, co to znaczy, jak ktoś przywołuje próby samobójcze jako coś, co może się stać. Mam matkę z ciężką depresją. Ale musisz wyznaczyć granice. Musisz.

[201604190949]

Napisane przez tyene

Jeżeli siostra mówi coś takiego, to mówisz jej: "bardzo cię kocham i nie chcę, żeby coś ci się stało. Jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu. Mam jednak też własną rodzinę i zobowiązania. Nie zostawię mojego męża na święta. Jeżeli chcesz być sama, to okej, rozumiem. Będę pod telefonem. Mówienie mi, że jak będziesz sama, to sobie coś zrobić, a jednocześnie nie pozwalanie mi na przyjechanie z własnym mężem to szantaż emocjonalny".

I swoją drogą - nie mówię tego złośliwie - ale terapia w Waszej rodzinie coś źle funkcjonowała. Ty NADAL masz rolę wiecznej ratowniczki - dla mamy, dla ojca, dla siostry. Twoja mama nadal jest bierną ofiarą, która marzy o pełnej i kochającej rodzinie i nie umie realnie dostrzec tego, co się z jej rodziną stało. Marzy o pełnym domu na Święta, a nie rozumie, że tu trzeba reanimować wiele relacji, że tak się nie da. Ojciec nadal nie umie się ukorzyć, przeprosić i zapewne nie za bardzo rozumie, o co we wszystkim chodzi.

Ty masz dbać o siebie. Zdystansować się. Mama odwoła Święta? Spędzisz je na kanapie z mężem, pijąc kakao. Spędzisz je jak WY chcecie. Jak mama płacze i dzwoni do Ciebie, to mówisz "rozumiem, że ci przykro, ale X ma prawo zostać w domu. Uszanujmy jej uczucia, tak czy siak możemy mieć miłe święta", jak chce odwołać to mówisz "przykro mi, że tak mówisz. Jesteś pewna, że tego chcesz? W takim razie my zapraszamy Was na skromną kolacje/my spędzimy święta razem/jakokolwiek opcja Ci pasuje".

NIE JESTEŚ DOBRYM DUSZKIEM TYCH ŚWIĄT. Twoją rolą NIE JEST ratowanie wszystkich wokół. Wyznacz granice i się ich trzymaj. Czy to jest łatwe? Nie. Ja doskonale wiem, co to znaczy, jak ktoś przywołuje próby samobójcze jako coś, co może się stać. Mam matkę z ciężką depresją. Ale musisz wyznaczyć granice. Musisz.

Zgadzam się z tym postem jak jeszcze z żadnym na wizażu.

[Cherry Blossom Girl]

Napisane przez Zelda

----
banana84: Tak, do tej pory przyjeżdżała na każde święta i poza nimi, rozmawiała też z ojcem, choć nie sprawiało jej to przyjemności. Dopiero po tym, jak nie wpuściłam ojca do domu się to zmieniło. Myślę więc, że jestem w dużej mierze odpowiedzialna za całą sytuację, jest w tym moja wina.

A ja sądzę, że w siostrze w końcu coś pękło i odważyła się powiedzieć głośno, że nie chce spędzać świąt ze swoim oprawcą. Miałam podobnie, po rozwodzie sądziłam, że powinnam dbać o dobre relacje pomimo tyraństwa, przy oczywistym braku skruchy mojego ojca, ale po upływie około dwóch lat coś we mnie zebrało się na odwagę i powiedziałam dość. I wiesz co? Czuję się z tym wspaniale.

Napisane przez Ashaai

Boże

Nie dość, że dziewczyna przeszła dużo w życiu to jeszcze w ten jeden dzień w roku, jej matka nadal wybiera ojca tyrana przez którego straciła swoje dziecko zamiast ją. Na dodatek wymusza się na niej, by odstawiła na bok swoje krzywdy, przyjechała do domu na święta i uśmiechała się szeroko przy rodzinnej kolacji.

Autorko, przykro mi to mówić ale mimo, że Ty bardzo bronisz swojej matki, ja uważam, że to ona jest najbardziej winna tej sytuacji. Co więcej- jeśli siostra faktycznie nie poradzi sobie z tym psychicznie, matka będzie współwinna. Ja na miejscu Twojej siostry poza tym, że nie chciałabym znać ojca- matki też bym nie chciała widzieć na oczy.
Pozwoliła traktować w taki sposób jakiemuś tyranowi swoje dzieci. Teraz dla niego traci kontakt z jedną ze swoich córek. Na dodatek w tym wszystkim nie jest najważniejsze co czuje siostra, tylko chęć pełnej rodzinki przy kolacji.

Zakichanym obowiązkiem matki jest bronić swoje dzieci. Ona nie reagując- dawała agresorowi przyzwolenie na taki postępowanie.
A po tym wszystkim zamiast wynagrodzić choć trochę córce to wszystko, spędzić z nią święta- ona znów wybiera męża.

Bingo.

[yoona]

Napisane przez banana84

Ale do tej pory siostra na swietach bywala?
Dopiero w tym roku odmowila?

Co do siostry mam mieszane uczucia. Mimo glebokiego urazu do ojca nie ma oporow do brania od niego sporej kasy (takze kosztem jak napisalas matki), mieszkaniem tez nie pogardzila (twoim kosztem)..teraz na swieta przyjedzie tylko pod warunkiem gdy ojca w domu nie bedzie (wczesniej przyjedzala gdy byl - dopuki nie zostal karnie "wysiudany")..z Toba moze laskawie spedzic swieta..ale bez Twojego meza ...

Jest dorosla ale skaczecie kolo niej jak kolo malego dziecka, wszystko by jej bylo dobrze i wygodnie. A jej chyba prypasowala rola ofiary.


aaa i jestem z podobnego jak i nie gorszego domu (bo agresja i przemoc nie zniknela - tylko jest rzadsza) i tez jakis tam zal jest do mamunci za to ze moze mogla cos zrobic, ale ona taka kochana..ze choc ojca nie cierpie to i tak na swieta bym przyjechala dla niej albo wziela ja do siebie.

zgadzam sie. rowniez jestem z podobnego domu i reakcja siostry wydaje mi sie moze nie przesadzona, ale dziwna, jak zbierze sie to wszystko do kupy, lacznie z braniem pieniedzy od ojca oraz niechecia do psychoterapii. ile ona ma lat?

poza tym, niezla szantażystka z niej, a Ty sie dajesz.

[201607050913]

Teraz rozumiem, że nie możesz zostawić męża, to że stracił rodziców zupełnie zmienia sytuację. W sumie nie dziwię jej się, że nie chce spędzać Świąt z przyjaciółmi, na takich spotkaniach trzeba potrójnie udawać, że jest dobrze, a nie jest. Takie stawianie sprawy "będę sama" to dobijanie się, uczucie bycia ofiarą jest jej znane i w to ucieka, na pewno nie robi tego specjalnie, ale nie umie inaczej. Spróbuj przeforsować przyjazd z mężem. Zgodziła się, żebyś Ty była, to już krok do przodu. Może przygotuj wszystko i zadzwoń do niej w samym dniu Wigilii, że macie pyszne jedzenie i przyjedziecie, ludzie o takim podejściu ofiary i ślepego uporu przeważnie w ostatniej chwili miękną. Gdyby naprawdę chciała być sama, nie komunikowałaby tego w ten sposób, tylko ściemniła Wam że idzie do przyjaciół.

[Black Rainbow]

Napisane przez Melanchton

Pewnie jesteś dzieckiem z modelowej rodziny i stąd ten brak empatii.
Sama miałam nieszczególne dzieciństwo i żadne pieniądze ani mieszkania nigdy mi tego nie wynagrodzą.
Ludzie "straszący samobójstwem" jak to nazywasz, może niekoniecznie chcą się naprawdę zabić, ale na pewno wołają o pomoc. Wiem, bo sama przeszłam przez podobne stadium dziesięć lat temu, a mój ojciec wyżywał się na mnie tylko trochę.

Dziewczyna jest opuszczona przez bliskich i nie może nawet pojechać do domu na święta, a Ty mówisz o jakimś "azylu"...?
Wszyscy łącznie z jej "wielkoduszną" siostrą zgrywają szczęśliwą rodzinkę i robią fochy, bo ona nie chce spędzać świąt z ojcem-tyranem, przed którym jej egoistyczna matka nie chciała jej nigdy obrobić.

Nie dziwię się, że dziewczyna ma problemy ze sobą. Autorka traktuje kupienie jej mieszkania jako przejaw troski, a prawda jest taka, że jej siostra stała się przez to zwyczajnym wyrzutkiem, od którego teraz wymaga się, żeby przyszedł się ukorzyć przed swoim oprawcą, który nigdy nie powiedział nawet "przepraszam".

Modelowa rodzina? Tu się troszkę mylisz, w patologii nie dorastałam, ale swoje problemy mieliśmy.

Pytanie: od kiedy siostra wspomina o samobójstwie? Jeśli od dłuższego czasu, to nie mam wątpliwości, że trzeba jej pomóc. Natomiast jeśli nagle zaczęła coś przebąkiwać o odebraniu sobie życia - jest to dla mnie naciągane, aczkolwiek NIE WOLNO TEGO LEKCEWAŻYĆ!

Opuszczona? Przecież ma siostrę, która chce dla niej jak najlepiej, i która dookoła niej skacze praktycznie od dziecka. Nawet jeśli nie ma wsparcia w matce i nie traktuje jej jak bliską osobę, o siostrze tego powiedzieć nie może. Poza tym, gdyby czuła się opuszczona, prawdopodobnie przyjechałaby do autorki i jej męża na święta, lub sama ich zaprosiła.

A nie, przepraszam, nie zrobi tego, bo szwagier... JEST NUDNY. Co to w ogóle za wytłumaczenie? Wolałabym tak spędzić święta, ze spokojnym i nudnym szwagrem i fajną siostrą, niż sama jak palec zadręczając się.

Ale przecież dla skrzywdzonej siostrzyczki to nic nie znaczy, że mąż siostry stracił rodziców i święta spędziłby sam jak palec. Nudny jest, to niech se sam siedzi, nie?

Poza tym każde mieszkanie, w którym nie ma jej ojca to AZYL. Może nie? A na pewno takie, o którym wie, że jest jej i nie musi się martwić, że właściciel zrezygnuje z wynajmu, a ona nie daj boże do domu rodzinnego będzie musiała wrócić.

Teraz to już przesadziłaś Obwiń jeszcze jej siostrę za to, że panna nie chce pójść do specjalisty. Sorry, ale upośledzona nie jest i skoro żyje jej się źle, ma problemy, z których zdaje sobie sprawę, to dlaczego nie pójdzie do specjalisty. Nie chce, by ktoś jej pomógł? Ale kasę od swojego oprawcy bierze bez mrugnięcia okiem.

[Hultaj]

nie będę cytować postów czy fragmentów, z którymi się zgadzam, ale uważam, w oparciu o to, co napisałaś, że Twoja siostra zachowuje się bardzo egoistycznie i wykorzystuje sytuację (czyli, że wszyscy się nad nią pochylają z troską, a jej to pasuje). Matka popelniła błędy, ale to są jej błędy, natomiast obie jesteście już dorosłe, dokonujecie własnych ocen sytuacji. Uważam, że bardzo to wygodne, dostać chatę od ''starszych'', wysokie w komforcie utrzymanie (przy czym matka np. oszczędza na ogrzewaniu) oraz stawiać matce żądania i wymagania. Aha, i bdb znam problem, o którym piszesz, a mimo to nie przyznaję racji Twojej siostrze (ojca w żadnym razie nie bronię). Pozdrawiam.

---------- Dopisano o 19:19 ---------- Poprzedni post napisano o 19:10 ----------

Napisane przez 1000days

Zgadzam się z tym postem jak jeszcze z żadnym na wizażu.

Napisane przez tyene

Jeżeli siostra mówi coś takiego, to mówisz jej: "bardzo cię kocham i nie chcę, żeby coś ci się stało. Jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu. Mam jednak też własną rodzinę i zobowiązania. Nie zostawię mojego męża na święta. Jeżeli chcesz być sama, to okej, rozumiem. Będę pod telefonem. Mówienie mi, że jak będziesz sama, to sobie coś zrobić, a jednocześnie nie pozwalanie mi na przyjechanie z własnym mężem to szantaż emocjonalny".

I swoją drogą - nie mówię tego złośliwie - ale terapia w Waszej rodzinie coś źle funkcjonowała. Ty NADAL masz rolę wiecznej ratowniczki - dla mamy, dla ojca, dla siostry. Twoja mama nadal jest bierną ofiarą, która marzy o pełnej i kochającej rodzinie i nie umie realnie dostrzec tego, co się z jej rodziną stało. Marzy o pełnym domu na Święta, a nie rozumie, że tu trzeba reanimować wiele relacji, że tak się nie da. Ojciec nadal nie umie się ukorzyć, przeprosić i zapewne nie za bardzo rozumie, o co we wszystkim chodzi.

Ty masz dbać o siebie. Zdystansować się. Mama odwoła Święta? Spędzisz je na kanapie z mężem, pijąc kakao. Spędzisz je jak WY chcecie. Jak mama płacze i dzwoni do Ciebie, to mówisz "rozumiem, że ci przykro, ale X ma prawo zostać w domu. Uszanujmy jej uczucia, tak czy siak możemy mieć miłe święta", jak chce odwołać to mówisz "przykro mi, że tak mówisz. Jesteś pewna, że tego chcesz? W takim razie my zapraszamy Was na skromną kolacje/my spędzimy święta razem/jakokolwiek opcja Ci pasuje".

NIE JESTEŚ DOBRYM DUSZKIEM TYCH ŚWIĄT. Twoją rolą NIE JEST ratowanie wszystkich wokół. Wyznacz granice i się ich trzymaj. Czy to jest łatwe? Nie. Ja doskonale wiem, co to znaczy, jak ktoś przywołuje próby samobójcze jako coś, co może się stać. Mam matkę z ciężką depresją. Ale musisz wyznaczyć granice. Musisz.

Rzeczywiście, bardzo moim zdaniem mądry post.

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Napisane przez leniwca

Szczerze- to było pierwsze, co mi przyszło do głowy po przeczytaniu tekstu. Albo raczej rzuciło się w oczy.
Szczególnie fragment

To wygląda trochę tak, że rodzice w pewien sposób próbują wkupić się w jej łaskę, rozpieszczają, myślą, że kasą ją rozmiękczą.

Może siostra uważa, że przez te krzywdy wszystko jej się należy? A sama od siebie nic nie daje, chociażby jeśli chodzi o pójście na terapię, tak dla samej siebie.

Dokładnie, też mi tak to wygląda.
Rozpieszczona dziewczynka nie spędzi świąt z mężem autorki 'bo nie'. I tak jak można zrozumieć, że z ojcem spędzić tych dni nie chce, tak w przypadku dorosłej kobiety argument 'bo jest nudny' brzmi śmiesznie i pokazuje dokładnie, że siostra uważa, że jest pępkiem świata i wszystko jej się należy. I pomimo, że taaaak strasznie cierpi, nie ma problemu, żeby od tego 'strasznego' ojca ciągnąć kasę.
Najbardziej tylko żal Waszej mamy.

---------- Dopisano o 18:34 ---------- Poprzedni post napisano o 18:32 ----------

Napisane przez Hultaj

nie będę cytować postów czy fragmentów, z którymi się zgadzam, ale uważam, w oparciu o to, co napisałaś, że Twoja siostra zachowuje się bardzo egoistycznie i wykorzystuje sytuację (czyli, że wszyscy się nad nią pochylają z troską, a jej to pasuje). Matka popelniła błędy, ale to są jej błędy, natomiast obie jesteście już dorosłe, dokonujecie własnych ocen sytuacji. Uważam, że bardzo to wygodne, dostać chatę od ''starszych'', wysokie w komforcie utrzymanie (przy czym matka np. oszczędza na ogrzewaniu) oraz stawiać matce żądania i wymagania. Aha, i bdb znam problem, o którym piszesz, a mimo to nie przyznaję racji Twojej siostrze (ojca w żadnym razie nie bronię). Pozdrawiam.

---------- Dopisano o 19:19 ---------- Poprzedni post napisano o 19:10 ----------


Rzeczywiście, bardzo moim zdaniem mądry post.

Dokładnie

[olenkasz]

A dlaczego ona nie może spędzić tych świąt sama, tak jak chce?

[K1987]

Dawno żadna historia mnie tak nie poirytowała...

Może zostanę zjechana, i sorry jeśli poczujesz się urażona, ale z Twojej siostry jest niezła manipulatorka i cwaniara. Na ojca nawet nie spojrzy bo ją skrzywdził, krzywd się nie da odkupić, ale kaskę chcętnie weźmie, pomimo, że z tego co piszesz musi dobiegać 30, skoro o 4 lata przedłużyła studia, i czas najwyższy żyć na własny rachunek...
Nie neguję trudnego dzieciństwa, traumy itp, i gdybyś powiedziała, że ma rodzine w d.... i nie chce mieć w ogóle nic z rodzicami wspólnego rozumiałabym, ale teraz widzę po prostu wyrachowaną osobę, która chce ustawić wszystkich pod swoje dyktando.
Kwestia spędzania świąt bez Twojego mężą to w ogóle dla mnie totalna abstrakcja, i nie ważne czy miałby z kim spędzić święta, nigdy nie zgodziłabym się go zostawić na okres świąt, bo jest zbyt nudny, żeby siostra chciała spędzić z nim czas. Poza tym, jeśli faktycznie jest typem naukowca itp podsunęłaby mu jakąś ciekawą książkę i miałaby szwagra na parę godz z głowy. A jej obecna postawa i brak chociażby zwykłego współczucia pokazuje jej roszczeniową postawę, chociaż wydawało by się, że akurat ona powinna Twojego męża zrozumieć.
Co do Ciebie Autorko, zgadzam się z Wizażankami, które sugerują, że za bardzo się angażujesz. Odetnij wreszcie tę pępowinę, nie jesteś jej matką i nie jest to malutkie dziecko nad którym trzeba skakać. Powiedz, że jeśli Cię potrzebuje zawsze jej pomożesz, ale po pierwsze musi na prawdę chcieć sobie pomóc, a po drugie nie będziesz niczego robić kosztem własnego życia. W końcu Ty też miałaś trudne dzieciństwo i ona najwyraźniej ma to w nosie.

Co do samych świąt, dajcie spokój z rodzinnymi świętami na siłę. Niech siostra spędzi je sama, skoro to jej najbardziej odpowiada, a wtedy zarówno ona jak i rodzice będa mieli czas żeby sobie pewne kwestie przemyśleć

[la'Mbria]

mnie w tej całej rodzinie zastanawia tylko jedna rzecz-czemu święta MUSZĄ być spędzane Z KIMŚ???
ja rozumiem, że większość ludzi woli z kimś wtedy być, najlepiej, żeby tym kimś była kochająca rodzina/partner. Ale do ciężkiej cholery- nie ma obowiązku spędzania świąt w większym gronie!
Jak dziewczyna CHCE spędzić je sama, to dajcie jej wybierać i decydować o JEJ życiu.

Juz nie ważne, czy siostra jest manipulatorką, czy egoistyczną i wyrachowaną cwaniarą,czy ofiarą przemocy rodzinnej czy może po trosze jednym i drugim...nie ważne, dorosła jest, chce spędzic święta sama- dajcie jej to.
Nie wiem czemu panuje taki dziwny pogląd, że trzeba rodzinę niejako na siłe uszczęśliwiać..bo co?! Bo w TV mówią, że święta są rodzinne i wypada z rodziną spędzić?
A psu na budę taka rodzinka gdzie cały rok są wieczne żale, pretensje i agresja..a w święta niby "wielka miłość"?!
DZiwczynie dać spokój- to pierwsza rada,
zaproponowac jej spędzenie świąt u Autorki z jej nudnym mężem- zechce to przyjedzie. Nie zechce- to Autorka powinna uszanować jej decyzję i MIEĆ SWOJE ŻYCIE.

[Zelda]

Dzięki za odzew i wszystkie refleksje.

Muszę wszystko przemyśleć, zdystansować się trochę.
Temat wzbudził wiele emocji w Was, Wasze odpowiedzi wzbudziły wiele emocji we mnie.
Chciałabym uprzedzać, że nie będę teraz zaglądać na forum, dlatego nie będę mogła odpowiedzieć na ewentualne pytania.
Muszę trochę wystygnąć, przemyśleć na spokojnie.

Dziękuję i pozdrawiam.

[madzia0007]

Napisane przez Zelda

I właśnie ta moja kochana mama, coraz starsza, już po 60-tce, ale stale pracująca po 10 godzin dziennie, aby wykształcić swoją młodszą córkę (moją siostrę) i dać rodzinie, tyle ile tylko może, póki może, od kilku dni płacze i słabnie, i już nawet nie ma siły rozmawiać, bo jej młodsze dziecko nie chce przyjechać na Święta do domu.

W naszym domu nie było łatwo, głównie za sprawą mojego ojca, który ma bardzo wybuchowy charakter. Za bardzo wybuchowy. Więcej wolałabym nie pisać, bo to dla mnie zbyt bolesne.
Cierpieliśmy przez to wszyscy, ale najbardziej moja siostra.

Gdy siostra dorosła, namówiłam rodziców byśmy złożyli się dla niej na małe mieszkanko, zamiast kupować je mi (rodzice chcieli kupić po mieszkaniu nam obu - na start, ale przez wzrost cen nieruchomości sprzed kilku lat starczyło tylko na jedno). Dzięki temu siostra zyskała własne miejsce, które teraz nazywa domem. Ojciec zrobił siostrze krzywdę, potem starał się to odkupić. Mama nie potrafiła jej uchronić przed krzywdą, potem przepraszała, kochała zawsze.

Juz sie tak nie lituj nad ta swoja matka bo jest ona winna waszemu cierpieniu w takim samym stopniu jak i ojciec. Facet byl agresywny w stosunku do niej jak i do was, krzywdzil was a ona, matka ktora zawsze powinna chronic wlasne dzieci, zamiast zareagowac i wyniesc sie, zlozyc pozew o rozwod i alimenty to wolala nie robic sobie problemow i przeczekac poswiecajac tym samym wasze dziecinstwo. Skoro pracuje 10 godzin i rozwazaliscie kupno dwoch mieszkan to na pewno poradzilaby sobie finansowo, tym bardziej nie rozumiem jej postawy. Sama sobie jest teraz winna tej sytuacji i wciaz zachowuje sie egoistycznie chcac sciagnac twoja siostre na ta wigilie - zeby mogla miec pozor szczesliwej rodzinki, nie liczac sie z corki uczuciami.
Twoja siostra tez nie zachowuje sie w porzadku - byla w stanie brac mieszkanie i pieniadze od ojca a teraz nie jest w stanie usiasc z nim przy wigilijnym stole? Jak tak bardzo chce sie od niego odciac to powinna zwrocic to co od niego dostala, hipokryzja na calego. I bardzo nie w porzadku jest takie dyktowanie ci ze mozesz przyjsc ale bez meza skoro wie jaka on ma sytuacje. Dla mnie takie cos byloby nie do przyjecia. Jezeli pojdziesz to idz z mezem albo wcale. Zostaw ich w spokoju, w wigilie zadzwon jeszcze do siostry i upewnij sie ze jest ok, przypomnij ze moze wpasc albo wy do niej wpadniecie. Ale nie naprawiaj niczego na sile bo nic z tego nie bedzie.

[Elfir]

Twoja siostra nie lubi twojego faceta - dlaczego?
Ma uraz na tle mężczyzn?
Ma myśli samobócze. Siedzi samotna w domu. Nawet łzy matki jej nie wzruszają.

Może to nie były tylko krzyki, dlatego nawet nie toleruje jakiegokolwiek kontaktu z waszym ojcem? Nawet myśli o nim są dla niej cierpieniem?

[kasia5580]

Wydaje mi sie, ze Twoja siostra jeszcze nie jest na to gotowa. Musisz mieć na uwadze nie tylko uczucia matki, ale i siostry.
Moze lepiej nie naciskać...? Co jesli to pogorszy wszystko... :/

tyenedobrze wie, co mówi. Nie przekraczają granic, stosunki miedzy nimi mogą sie pogorszyć co sie skumuluje uderzy w ciebie!!Piszesz o mężu-zadbaj przede wszystkim o niego, nie uda ci zadowolic wszystkich

elfirzelda o tym nie pisze, bo to zbyt bolesne,nie mamy raka doczekać i wtrącać sie. Możemy poradzić aby nie zrobiła nic na sile

[Elfir]

kasia

Matka pozwala gnębić dzieci i trzyma w domu brutalnego chama? To ma być objaw milości do dzieci? Sorry, ale to tłumaczenie brzmi jak klasyczny tekst ofiary przemocy. Czyli jest głupie z samego założenia.
Chamów się wykopuje na zbity pysk i zawala odszkodowaniami i wysokimi alimentami, aż zrozumie błąd. A jak nie zrozumie, to przynajmniej odczuje jak to być zgnojonym.

EDIT
Edytowałaś wypowiedź. Chyba sama zrozumiałaś jaka była bez sensu.

[201604190949]

Napisane przez kasia5580

Wydaje mi sie, ze Twoja siostra jeszcze nie jest na to gotowa. Musisz mieć na uwadze nie tylko uczucia matki, ale i siostry.
Moze lepiej nie naciskać...? Co jesli to pogorszy wszystko... :/

tyenedobrze wie, co mówi. Nie przekraczają granic, stosunki miedzy nimi mogą sie pogorszyć co sie skumuluje uderzy w ciebie!!Piszesz o mężu-zadbaj przede wszystkim o niego, nie uda ci zadowolic wszystkich

elfirzelda o tym nie pisze, bo to zbyt bolesne,nie mamy raka doczekać i wtrącać sie. Możemy poradzić aby nie zrobiła nic na sile

Nic nie zrozumiałam.

[kasia5580]

Napisane przez 1000days

Nic nie zrozumiałam.

Prościej : nie pchac sie tam gdzie to nas nie chcą, wszystko ma swój czas..
Lepiej pilnować własnego szczęścia, niż próbować uszczesliwiac innych

---------- Dopisano o 05:28 ---------- Poprzedni post napisano o 05:19 ----------

Napisane przez Elfir

kasia

Matka pozwala gnębić dzieci i trzyma w domu brutalnego chama? To ma być objaw milości do dzieci? Sorry, ale to tłumaczenie brzmi jak klasyczny tekst ofiary przemocy. Czyli jest głupie z samego założenia.
Chamów się wykopuje na zbity pysk i zawala odszkodowaniami i wysokimi alimentami, aż zrozumie błąd. A jak nie zrozumie, to przynajmniej odczuje jak to być zgnojonym.

EDIT
Edytowałaś wypowiedź. Chyba sama zrozumiałaś jaka była bez sensu.

Nie była bez sensu, ale nie zostałaby zrozumiała i dyskusja o tym jak pomoc autorce zamienilaby sie w kłótnie kto zawinił a kto nie.

Tak, to klasyczna odpowiedz z domu z przemocą, ale dlatego ja patrzę inaczej i jej nie oceniam bo nie wiem co w tym domu sie działo. U mnie było poniżanie, wyzywanie, głownie na podłożu gnojenia. Moja mama nie wytrzymała i stanęła w obronie.Skutki tego omine... Podpowiem tylko tyle,
Jedyna podpora opracy przechodzi na druga stronę.Wtedy juz są wrogowie, i zaczyna sie piekło.

---------- Dopisano o 05:30 ---------- Poprzedni post napisano o 05:28 ----------

Napisane przez Elfir

kasia

Matka pozwala gnębić dzieci i trzyma w domu brutalnego chama? To ma być objaw milości do dzieci? Sorry, ale to tłumaczenie brzmi jak klasyczny tekst ofiary przemocy. Czyli jest głupie z samego założenia.
Chamów się wykopuje na zbity pysk i zawala odszkodowaniami i wysokimi alimentami, aż zrozumie błąd. A jak nie zrozumie, to przynajmniej odczuje jak to być zgnojonym.

EDIT
Edytowałaś wypowiedź. Chyba sama zrozumiałaś jaka była bez sensu.

Nie była bez sensu, ale nie zostałaby zrozumiała i dyskusja o tym jak pomoc autorce zamienilaby sie w kłótnie kto zawinił a kto nie.

Tak, to klasyczna odpowiedz z domu z przemocą, ale dlatego ja patrzę inaczej i jej nie oceniam bo nie wiem co w tym domu sie działo. U mnie było poniżanie, wyzywanie, głownie na podłożu gnojenia. Moja mama nie wytrzymała i stanęła w obronie.Skutki tego omine... Podpowiem tylko tyle,
Jedyna podpora oprawcy przechodzi na druga stronę... Wrogowie? Co z nimi zrobić...??
Myślisz ze człowiek ma żal do matki na nic nie robiła?

[Monian]

autorko masz nieźle wyrafinowaną siostrę, która dodatkowo jest olbrzymią maniupulatorką .Mieszkanko za free dostała, tatuś z mamusią pieniążki przesyłają (a z Twoich postów wynika, że na pewno jest +25 już). Do rodziny na święta nie pojedzie, ale z Tobą ich nie spędzi, bo Twój mąż jest NUDNY (oczywiście w pupie ma, że jego rodzice zmarli i to będą również ciężkie święta dla niego). A co tam jej dupsko najważniejsze. Zaproszenia od znajomych odrzuciła. Jeszcze szantażuje, że jeśli święta spędzi sama to popełni samobójstwo Zajmij się lepiej sobą i swoim mężem bo siostrze nigdy nie dogodzisz

[blekitne_niebo]

Napisane przez Melanchton

Pewnie jesteś dzieckiem z modelowej rodziny i stąd ten brak empatii.
Sama miałam nieszczególne dzieciństwo i żadne pieniądze ani mieszkania nigdy mi tego nie wynagrodzą.
Ludzie "straszący samobójstwem" jak to nazywasz, może niekoniecznie chcą się naprawdę zabić, ale na pewno wołają o pomoc. Wiem, bo sama przeszłam przez podobne stadium dziesięć lat temu, a mój ojciec wyżywał się na mnie tylko trochę.

Dziewczyna jest opuszczona przez bliskich i nie może nawet pojechać do domu na święta, a Ty mówisz o jakimś "azylu"...?
Wszyscy łącznie z jej "wielkoduszną" siostrą zgrywają szczęśliwą rodzinkę i robią fochy, bo ona nie chce spędzać świąt z ojcem-tyranem, przed którym jej egoistyczna matka nie chciała jej nigdy obrobić.

Nie dziwię się, że dziewczyna ma problemy ze sobą. Autorka traktuje kupienie jej mieszkania jako przejaw troski, a prawda jest taka, że jej siostra stała się przez to zwyczajnym wyrzutkiem, od którego teraz wymaga się, żeby przyszedł się ukorzyć przed swoim oprawcą, który nigdy nie powiedział nawet "przepraszam".
Bardzo dobrze widać, że nie tylko matka (czy też raczej "matka") obarcza siostrę Autorki winą za zaistniałą sytuację, ale sama Autorka także. Mamusia jest taka biedna i tak się starała, a wyrodna córka tego nie docenia... Tymczasem jakie konsekwencje swojego zachowania poniósł tatuś...?

Uważam, że gdyby matka tych dziewczyn była czymś więcej niż podłą egoistką pojechałaby na Święta do młodszej córki, którą zawiodła tyle razy i której tyle razy dała do zrozumienia, że ważniejszy jest dla niej człowiek, który przez lata krzywdził jej dzieci. Sądzę też, że właśnie tego ta córka potrzebuje. Pozdrawiam.

Napisane przez Elfir

kasia

Matka pozwala gnębić dzieci i trzyma w domu brutalnego chama? To ma być objaw milości do dzieci? Sorry, ale to tłumaczenie brzmi jak klasyczny tekst ofiary przemocy. Czyli jest głupie z samego założenia.
Chamów się wykopuje na zbity pysk i zawala odszkodowaniami i wysokimi alimentami, aż zrozumie błąd. A jak nie zrozumie, to przynajmniej odczuje jak to być zgnojonym.

EDIT
Edytowałaś wypowiedź. Chyba sama zrozumiałaś jaka była bez sensu.

Zgadzam się z powyższymi postami