zazdrość w małżeństwie

[bardotka86]

Dziękuje Wam Kochane Wizażanki za dobre rady i słowa krytyki

[natash88]

Napisane przez bardotka86

Dziękuje Wam Kochane Wizażanki za dobre rady i słowa krytyki

Nie obraź się, ale Twój facet jest psychiczny.
Co da się zrobić? Wg mnie nie męczyć się z nim nigdy więcej.

[bardotka86]

już Ci kochana odpowiadam. Jeśli chodzi o suknię ślubną to uparłam się i mocno awanturowałam o to żeby to było tylko w mojej gestii załatwienie tej sprawy, długo nie ustępowałam ale i tak wyszło na jego. A jeśli chodzi o fryzjera to jak wróciłam z nową fryzurą i świetnym humorem to nie miałam skrupułów i powiedziałam co na ten temat myślę i że chyba jest nienormalny że robi mi wyrzuty o fryzjera- dosłownie tak powiedziałam. Wszystkie myślicie, że jestem tą cichą myszką, ale tak nie jest. Też potrafię dopiec i się awanturować i w przeszłości było mnie stać na zerwanie zaręczyn ale w tym przypadku po prostu jestem bezsilna bo niestety już jestem w formalnym związku. On jest uparty a ja również i są kłótnie ale w części przypadków i tak wychodzi na jego i tak.

[chwast]

no to super małżeństwo masz I co ile lat tak chcesz w nim tkwić? A może taki 'związek' daje Ci szczęście?
Co z tego, że jesteś w formalnym związku? Rozwód istnieje.

[leniwca]

Napisane przez bardotka86

już Ci kochana odpowiadam. Jeśli chodzi o suknię ślubną to uparłam się i mocno awanturowałam o to żeby to było tylko w mojej gestii załatwienie tej sprawy, długo nie ustępowałam ale i tak wyszło na jego. A jeśli chodzi o fryzjera to jak wróciłam z nową fryzurą i świetnym humorem to nie miałam skrupułów i powiedziałam co na ten temat myślę i że chyba jest nienormalny że robi mi wyrzuty o fryzjera- dosłownie tak powiedziałam. Wszystkie myślicie, że jestem tą cichą myszką, ale tak nie jest. Też potrafię dopiec i się awanturować i w przeszłości było mnie stać na zerwanie zaręczyn ale w tym przypadku po prostu jestem bezsilna bo niestety już jestem w formalnym związku. On jest uparty a ja również i są kłótnie ale w części przypadków i tak wychodzi na jego i tak.

Co z tego, że postraszyłaś go zerwaniem zaręczyn, skoro i tak za niego wyszłaś? Co z tego, że awanturowałaś się o sukienkę, jak i tak odpuściłaś? Gdzie konsekwencja? Stanowczość?
Jesteś jak mały piesek, który głośno i dużo szczeka i...tyle. Nie ugryzie.
Pogadasz, pomarudzisz, pokrzyczysz i odpuścisz. Trudno kogoś takiego traktować poważnie.

Takie zachowanie prędzej budzi śmiech niż szacunek.

Co z tego, że umiesz się awanturować? To ma być dobra cecha?
Pan i władca mówi siedź w domu, nie idź do pracy, a ty go słuchasz i siedzisz.

Wszelkie zmiany rozpocznij od uniezależnienia się finansowo.
Bo teraz tylko fikasz, pyskujesz jak zbuntowana nastolatka. A jak przyjdzie co do czego, to się zamkniesz skruszona, bo jesteś od niego zależna.

[Panna Mia]

Napisane przez natash88

Nie obraź się, ale Twój facet jest psychiczny.
Co da się zrobić? Wg mnie nie męczyć się z nim nigdy więcej.

zgadzam się.. ale domyślam się, że nie po to brałaś ślub żeby się zaraz rozwodzić więc jedyną Twoją szansą jest postawienie się i to twardo od zaraz + jakaś terapie dla faceta, bo to nie jest zazdrość tylko jakaś chora obsesja (np. powód dla którego rezygnujecie ze świat u rodziny) w dodatku podsuwająca myśl, że może sam ma coś na sumieniu skoro tak Cię sprawdza..

myślę, że wychodząc za niego za mąż popełniłaś największy błąd w swoim życiu i będziesz długo za to pokutować :/

[jesienny_lisc]

Napisane przez bardotka86

już Ci kochana odpowiadam. Jeśli chodzi o suknię ślubną to uparłam się i mocno awanturowałam o to żeby to było tylko w mojej gestii załatwienie tej sprawy, długo nie ustępowałam ale i tak wyszło na jego. A jeśli chodzi o fryzjera to jak wróciłam z nową fryzurą i świetnym humorem to nie miałam skrupułów i powiedziałam co na ten temat myślę i że chyba jest nienormalny że robi mi wyrzuty o fryzjera- dosłownie tak powiedziałam. Wszystkie myślicie, że jestem tą cichą myszką, ale tak nie jest. Też potrafię dopiec i się awanturować i w przeszłości było mnie stać na zerwanie zaręczyn ale w tym przypadku po prostu jestem bezsilna bo niestety już jestem w formalnym związku. On jest uparty a ja również i są kłótnie ale w części przypadków i tak wychodzi na jego i tak.

Skoro tak, to dlaczego wychodzi na jego? Dlaczego siedzisz w domu, nie możesz pracować? Coś powoduje to, że ustępujesz, że on "wygrywa". Co by się stało, gdybyś zaczęła wychodzić, oświadczyła, że idziesz do pracy? Jedziesz na wigilię do rodziny? Jednym słowem - gdybyś to Ty "postawiła na swoim"?

[naamarelle]

według mnie zaręczyny były szybkie, bo on wiedział że nie będzie mógł "grać" roli wspaniałego wyrozumiałego mężczyzny bardzo długo...

Ty być może wysyłałaś mu sygnały że masz zadatki na bardzo uległą (jesteś cicha czy nieśmiała) , silnej kobiety by się bał...więc z taką by się nie związał.

Teściowa co miała powiedzieć? Gdyby jej maż albo synuś by się dowiedzieli że się wygadała jacy są panowie z ich rodu to nie trudno się domyślić że miałaby istny sajgon... :/

Dopóki on wierzy że ma cię w garsći to będzie "bezkarny", będzie tobą pomiatał jak szmatą..
Znajdź siłę i postaw mu się, bo nie zasługujemy na takie traktowanie.
On nie jest męski jak o sobie pewnie myśli, jest zakompleksiony a najczęściej tacy mężczyźni "władzę" mają tylko w domu bo w normalnym życiu nikt się ich nie boi oprócz żony.

Mój sąsiad to taka przysłowiowa c...pa, żone lał bez opamiętania, w pracy- zero szacunku a jak przyszło mu coś zrobić i naprawić to dwie lewe ręce... :/

[201803290936]

Napisane przez madana

- równie dobrze mogłaś wziąć kamień, rzucić w jakiegoś faceta i pewnie lepiej byś trafiła
Już się nie dziwię, ze przeżywasz teraz dysonans poznawczy

Moje hasełko. I kolejny wątek jest właśnie o tym: o wiązaniu się (i to "na poważnie") z kimś w sumie przypadkowym. Ale cóż, staropanieństwo najwidoczniej groziło...

Autorko wątku, o ile nie robisz sobie z nas tzw. jaj, to pamiętaj: nie jest za późno na zmiany, na odkręcenie pewnych rzeczy, a przede wszystkim na to, abyś przestała być cielątkiem prowadzonym na rzeź w tym związku, a postawiła się na miejscu partnerki, dorosłej osoby, która ma prawo o sobie decydować. Bo na razie zachowujesz się jak dziecko, które przeszło z rąk do rąk - od rodziców pod skrzydełka mężulka, który wymyślił, że będzie Twoim bogiem. Na razie nie jest za późno, bo za kilka lat, jeżeli nie zaczniesz działać, będzie - Ty będziesz wystraszoną życiem, stłamszoną lebiodą, a on któregoś dnia uzna, że może Cię uderzyć lub wymieni na lepszy, bardziej przebojowy model (bo tacy panowie często sami sobie przeczą - chcą bezwolnej żony, a potem uciekają do pań mających charakter).

---------- Dopisano o 22:22 ---------- Poprzedni post napisano o 22:19 ----------

Napisane przez bardotka86

już Ci kochana odpowiadam. Jeśli chodzi o suknię ślubną to uparłam się i mocno awanturowałam o to żeby to było tylko w mojej gestii załatwienie tej sprawy, długo nie ustępowałam ale i tak wyszło na jego. A jeśli chodzi o fryzjera to jak wróciłam z nową fryzurą i świetnym humorem to nie miałam skrupułów i powiedziałam co na ten temat myślę i że chyba jest nienormalny że robi mi wyrzuty o fryzjera- dosłownie tak powiedziałam. Wszystkie myślicie, że jestem tą cichą myszką, ale tak nie jest. Też potrafię dopiec i się awanturować i w przeszłości było mnie stać na zerwanie zaręczyn ale w tym przypadku po prostu jestem bezsilna bo niestety już jestem w formalnym związku. On jest uparty a ja również i są kłótnie ale w części przypadków i tak wychodzi na jego i tak.

Ale Ty nie rozumiesz, że związek nie powinien polegać na "awanturowaniu się" z partnerem o rzeczy, które go w sumie nie powinny nawet obchodzić? Nie tupaniem nóżką powinnaś wywalczać sobie możliwość podejmowania pewnych decyzji, ba - Ty w ogóle nie powinnaś musieć walczyć o coś takiego, bo jesteś wolnym, dorosłym człowiekiem. Prawo do decydowania o sobie w pewnych powinnaś po prostu mieć i tyle.

To co opisujesz to jest relacja dziecko - rodzic - dziecko się buntuje, awanturuje, tupie nóżką, rodzic nie ustępuje, ale dziecko dalej swoje, w końcu i tak się zmęczy i rodzic postawi na swoim.

[allmode]

Jeśli ten wątek to nie prowokacja to mogę powiedzieć jedno - ale wdepnęłaś....
Sytuacja jest chora - i mam nadzieję, że to widzisz. Szkoda tylko, że nie zauważyłaś wczesniej. Nie jedziesz na świąta do domu rodzinnego, bo mąż zabronił z jakiegoś durnego powodu? I nakłamiesz rodzicom, wymyślisz jakiś głupi powód? Odcina Cię od rodziny, a docelowo odetnie od wszystkich. A nie wykluczone, że z czasem zacznie się i przemoc.
Nie masz dzieci, zobowiązań większych z tym człowiekiem chyba też nie. Zastanów się dobrze, czy chcesz takiego życia, w którym będziesz zniewolona, przesłuchiwana, kontrolowana. A będzie jeszcze gorzej, to jest dopiero początek.
I zgodzę się z Doris - Ty nie jesteś w związku na pozycji pełnoprawnego partnera.

[201803290936]

Napisane przez allmode

Jeśli ten wątek to nie prowokacja to mogę powiedzieć jedno - ale wdepnęłaś....
Sytuacja jest chora - i mam nadzieję, że to widzisz. Szkoda tylko, że nie zauważyłaś wczesniej. Nie jedziesz na świąta do domu rodzinnego, bo mąż zabronił z jakiegoś durnego powodu? I nakłamiesz rodzicom, wymyślisz jakiś głupi powód? Odcina Cię od rodziny, a docelowo odetnie od wszystkich. A nie wykluczone, że z czasem zacznie się i przemoc.
Nie masz dzieci, zobowiązań większych z tym człowiekiem chyba też nie. Zastanów się dobrze, czy chcesz takiego życia, w którym będziesz zniewolona, przesłuchiwana, kontrolowana. A będzie jeszcze gorzej, to jest dopiero początek.
I zgodzę się z Doris - Ty nie jesteś w związku na pozycji pełnoprawnego partnera.

Ona już jest ofiarą przemocy - psychicznej.

[allmode]

A to inna sprawa, myślałam o przemocy fizycznej - bo to raczej pewnie, że prędzej czy później podniesie rękę na nią. Choćby dlatego, że był listonosz i pewnie się do niego mizdrzyła - albo on ją podrywał...

[Monian]

Autorko możesz gadać,co chcesz ale nie wierze, że przed ślubem nie było żadnych symptomów. Nagle po ślubie mu odbiło? Błagam. Byłaś po prostu ślepa. Jesteś w głębokim gównie a będzie co raz gorzej. Facet wyniósł z domu jakieś dziwne "mądrości" i teraz je kontynuuje. A nie możesz po prostu zacząć szukać pracy? Potrzebujesz zgody tego ewenementa na to?

[Sadek]

Dzwoń do prawnika i szykuj papiery rozwodowe - już masz kiepskie życie a za kilka lat zmieni się w koszmar.

Weź pod uwagę, że wzięłaś ślub z pierwszym lepszym bo takie są fakty... Wyciagnij wnioski na przyszłość. Jak myslisz, dlaczego wiele osób ( kobiet i mężczyzn) szuka kandydata na męża/żonę przez lata, zrywają wieloletnie związki, chodzą na 20 randek w miesącu, testują..własnie dlatego aby w przyszłości zminimalizować ryzyko "wpadki".

[jesienny_lisc]

Napisane przez Doris1981

Moje hasełko. I kolejny wątek jest właśnie o tym: o wiązaniu się (i to "na poważnie") z kimś w sumie przypadkowym. Ale cóż, staropanieństwo najwidoczniej groziło...

Autorko wątku, o ile nie robisz sobie z nas tzw. jaj, to pamiętaj: nie jest za późno na zmiany, na odkręcenie pewnych rzeczy, a przede wszystkim na to, abyś przestała być cielątkiem prowadzonym na rzeź w tym związku, a postawiła się na miejscu partnerki, dorosłej osoby, która ma prawo o sobie decydować. Bo na razie zachowujesz się jak dziecko, które przeszło z rąk do rąk - od rodziców pod skrzydełka mężulka, który wymyślił, że będzie Twoim bogiem. Na razie nie jest za późno, bo za kilka lat, jeżeli nie zaczniesz działać, będzie - Ty będziesz wystraszoną życiem, stłamszoną lebiodą, a on któregoś dnia uzna, że może Cię uderzyć lub wymieni na lepszy, bardziej przebojowy model (bo tacy panowie często sami sobie przeczą - chcą bezwolnej żony, a potem uciekają do pań mających charakter).


Ale Ty nie rozumiesz, że związek nie powinien polegać na "awanturowaniu się" z partnerem o rzeczy, które go w sumie nie powinny nawet obchodzić? Nie tupaniem nóżką powinnaś wywalczać sobie możliwość podejmowania pewnych decyzji, ba - Ty w ogóle nie powinnaś musieć walczyć o coś takiego, bo jesteś wolnym, dorosłym człowiekiem. Prawo do decydowania o sobie w pewnych powinnaś po prostu mieć i tyle.

To co opisujesz to jest relacja dziecko - rodzic - dziecko się buntuje, awanturuje, tupie nóżką, rodzic nie ustępuje, ale dziecko dalej swoje, w końcu i tak się zmęczy i rodzic postawi na swoim.

Przeczytałam jeszcze raz i uważam, że tutaj zdanie Doris jest absolutnie najtrafniejsze. Szczególnie pogrubione.

[dodi0502]

Czy on dąży do "ubezwlasnowolnienia" ciebie??
On sie nie zmieni-ale ty masz szanse sie uratować!

[vyenna]

chyba troll
albo autorka brała ślub z kimś obcym w ciemno

[maszToCoChcesz]

a nie był taki wcześniej?

[agniesiaa]

Nie wiem, czemu za niego wyszłaś
Przecież to jakiś psychol.

[tacyta]

Napisane przez Doris1981

Moje hasełko. I kolejny wątek jest właśnie o tym: o wiązaniu się (i to "na poważnie") z kimś w sumie przypadkowym. Ale cóż, staropanieństwo najwidoczniej groziło...

Autorko wątku, o ile nie robisz sobie z nas tzw. jaj, to pamiętaj: nie jest za późno na zmiany, na odkręcenie pewnych rzeczy, a przede wszystkim na to, abyś przestała być cielątkiem prowadzonym na rzeź w tym związku, a postawiła się na miejscu partnerki, dorosłej osoby, która ma prawo o sobie decydować. Bo na razie zachowujesz się jak dziecko, które przeszło z rąk do rąk - od rodziców pod skrzydełka mężulka, który wymyślił, że będzie Twoim bogiem. Na razie nie jest za późno, bo za kilka lat, jeżeli nie zaczniesz działać, będzie - Ty będziesz wystraszoną życiem, stłamszoną lebiodą, a on któregoś dnia uzna, że może Cię uderzyć lub wymieni na lepszy, bardziej przebojowy model (bo tacy panowie często sami sobie przeczą - chcą bezwolnej żony, a potem uciekają do pań mających charakter).

---------- Dopisano o 22:22 ---------- Poprzedni post napisano o 22:19 ----------



Ale Ty nie rozumiesz, że związek nie powinien polegać na "awanturowaniu się" z partnerem o rzeczy, które go w sumie nie powinny nawet obchodzić? Nie tupaniem nóżką powinnaś wywalczać sobie możliwość podejmowania pewnych decyzji, ba - Ty w ogóle nie powinnaś musieć walczyć o coś takiego, bo jesteś wolnym, dorosłym człowiekiem. Prawo do decydowania o sobie w pewnych powinnaś po prostu mieć i tyle.

To co opisujesz to jest relacja dziecko - rodzic - dziecko się buntuje, awanturuje, tupie nóżką, rodzic nie ustępuje, ale dziecko dalej swoje, w końcu i tak się zmęczy i rodzic postawi na swoim.

Strzał w samo sedno!

[preetamsingh]

Autorko, mam wrażenie, że jesteś na takim etapie,, że jeszcze zachowanie tż cię dziwi, jeszcze pytasz czy to normalne, itp. Czyli jakieś resztki szacunku do siebie samej masz. Ale za jakiś czas uznasz taki stan rzeczy za zwyczajny, będziesz (a może już jesteś) więźniem czterech ścian, bez kontaktów z rodziną (no bo każdy chce cię poderwać), bez przyjaciół (skutecznie cię odseparowuje od nich), kompletnie sama z panem i władcą.

Czy chcesz dla siebie takiego życia?

p.s. nie mieszkaliście razem przed ślubem?

[filia_]

z ciekawości:
macie ślub cywilny czy kościelny też?

[bardotka86]

witajcie. To ja , autorka tego postu. Dziś stało się coś nieprawdopodobnego. Otworzył moją pocztę i zobaczył rzeczy które pisałam i które radziłyście. I po raz pierwszy widziałam jak mój mąż płacze... i jest załamany. Powiedzieliśmy sobie wszystko i oczywiście ja też płakałam. On był przekonany że nie robi nic złego i że nie miał pojęcia że to mnie rani i przygniata. Obiecał, że rzeczy, które do tej pory miały miejsce zostaną na stałe wymazane.

[preetamsingh]

Napisane przez bardotka86

witajcie. To ja , autorka tego postu. Dziś stało się coś nieprawdopodobnego. Otworzył moją pocztę i zobaczył rzeczy które pisałam i które radziłyście. I po raz pierwszy widziałam jak mój mąż płacze... i jest załamany. Powiedzieliśmy sobie wszystko i oczywiście ja też płakałam. On był przekonany że nie robi nic złego i że nie miał pojęcia że to mnie rani i przygniata. Obiecał, że rzeczy, które do tej pory miały miejsce zostaną na stałe wymazane.

no to klasyk gatunku

[paula78]

Napisane przez bardotka86

witajcie. To ja , autorka tego postu. Dziś stało się coś nieprawdopodobnego. Otworzył moją pocztę i zobaczył rzeczy które pisałam i które radziłyście. I po raz pierwszy widziałam jak mój mąż płacze... i jest załamany. Powiedzieliśmy sobie wszystko i oczywiście ja też płakałam. On był przekonany że nie robi nic złego i że nie miał pojęcia że to mnie rani i przygniata. Obiecał, że rzeczy, które do tej pory miały miejsce zostaną na stałe wymazane.

Drzyzga by jeszcze łyknęła twoja opowieść, ja nie

[chwast]

No tak bo takie zachowania wystarczy wymazać w jeden dzień i już niiigdy nie powrócą eh jakby ludzie tak potrafili świat byłby lepszy o jakieś 50%

[madana]

Napisane przez bardotka86

witajcie. To ja , autorka tego postu. Dziś stało się coś nieprawdopodobnego. Otworzył moją pocztę i zobaczył rzeczy które pisałam i które radziłyście. I po raz pierwszy widziałam jak mój mąż płacze... i jest załamany. Powiedzieliśmy sobie wszystko i oczywiście ja też płakałam. On był przekonany że nie robi nic złego i że nie miał pojęcia że to mnie rani i przygniata. Obiecał, że rzeczy, które do tej pory miały miejsce zostaną na stałe wymazane.

- serio aż taki dzieciak z ciebie, że myślisz, iż tak to działa? Pstryk, płacz i jestem inny?

[Sophie86]

Trzeba tutaj konkretów z jego strony. Zaproponował, że pójdzie na terapię? To, ze sama pójdziesz do psychologa naprawdę nie rozwiąże sedna problemu.

I trochę offtop, bo z ciekawości przeczytałam zdania, że problem w związkach, gdzie trafia się na sytuację, że jedna ze stron jest patologicznie zazdrosna, albo krzywdzi swoim zachowaniem wynika z tego, że decyzja o ślubie zapadła za szybko. I najlepiej mieszkać ze sobą przed. Nie żebym była za pośpiechem, ale mam wśród znajomych kilka par, które podjęły decyzję o zaręczynach 3-6 miesięcy od początków chodzenia. Są świetnymi małżeństwami, bez patologii.

[TmargoT]

twój facet ni tylko jest chorobliwie zazdrosny,ale i rządny władzy nad tobą.
najgorsze jest to,że on się nie zmieni,a jego zachowanie się tylko nasili.oby tylko nie doszlo do przemocy

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez bardotka86

witajcie. To ja , autorka tego postu. Dziś stało się coś nieprawdopodobnego. Otworzył moją pocztę i zobaczył rzeczy które pisałam i które radziłyście. I po raz pierwszy widziałam jak mój mąż płacze... i jest załamany. Powiedzieliśmy sobie wszystko i oczywiście ja też płakałam. On był przekonany że nie robi nic złego i że nie miał pojęcia że to mnie rani i przygniata. Obiecał, że rzeczy, które do tej pory miały miejsce zostaną na stałe wymazane.

trolololo...