Co jest lepsze życie, czy śmierć i dlaczego?

[maryanna3]

Nawet jeśli chcieć podyskutować filozoficznie pytanie jest źle zadane. Bo nie jest przeciwieństwem życia, naszego życia na ziemi śmierć, przeciwieństwem życia, na tej zasadzie na jakiej zadane jest to pytanie, byłoby życie po śmierci. Śmierć to tylko moment, środek do celu, dobrze jeśli jest bez bólu, bez upokorzenia ale ogólnie rzecz biorąc nie może być lepsza od życia.
Natomiast czy życie po śmierci jest lepsze od życia na ziemi nikt z nas nie jest w stanie odpowiedzieć bo nikt z nas nawet jeśli wierzy w boga jakiegokolwiek nie wie nawet czy w ogóle takie życie istnieje a co dopiero jak wygląda. Może jedynie wierzyć ale NIE WIE.

Natomiast co do samobójców to dla nich prawdopodobnie lepsza jest niekiedy nawet ewentualna nicość niż życie.

[Elfir]

Zdecydowanie lepsza jest śmierć. Ja już jestem po śmierci 30 lat i jest git!

[Lea_ny]

Napisane przez Bananalama

Natomiast ciekawa jestem poglądu ludzi, których wierzenia zakładają nagrodę w niebie itp. Czy oni wolą żyć na ziemi, czy też być szczęśliwi przy stwórcy? Słyszałam już różne opinie.

Ja w to wierzę. Chciałabym żyć sobie szczęśliwie w niebie, aczkolwiek to nie oznacza, że uśmiecha mi się umierać już teraz - najpierw wolałabym w pełni przeżyć swoje ziemskie istnienie, bo tutaj mogą wydarzyć się rzeczy, których zapewne w niebie nie doświadczę (bo wyobrażam sobie, że tam to bardziej takie "szczęśliwe bytowanie", a nie życie pełne przeróżnych sytuacji). Zakłada się, że w niebie życie jest lepsze - i wierzę, że tak jest, ale to nie znaczy, że tego "gorszego" życia chciałabym się wyrzec: na tamto będę mieć wieczność, więc zdążę się nim nacieszyć A tego mam tylko chwilę (bo czym jest te [na ogół] kilkadziesiąt lat względem wieczności?), więc nie chciałabym go jeszcze bardziej skracać. Poza tym muszę mieć czas żeby zasłużyć sobie na tę wieczną szczęśliwość

[sine.ira]

Ja tam nie wierzę w żadne życie po życiu. Po prostu umierasz, nie ma cie, koniec. Tak jak cie nie było zanim się urodziłeś/aś.
To być może dla niektórych straszne, takie obrócenie się w nicość. Ale co poradzić

[Clemence]

Napisane przez _SHIRO ISHII_

Ja mam zupełnie inne podejście.
Kiedyś rozmawiając, ze znajomymi na temat kruchości życia, wypadków etc. - zdziwiłem wszystkich tym, że stwierdziłem, iż w razie wypadku grożącego wózkiem, wolałbym rozwalić się "na amen".
Nie chcę wyjść na pseudomądralę, który "szczela" cytatami, ale mam taki, który bardzo lubię (i o dziwo zapamiętałem):
"Raczej umrzeć stojąc niż żyć na kolanach"
- by Camus




Brzmi jak jakieś emo-blablabla. Nie lubię tej subkultury - dzieciaków gadających o śmierci, żeby zwrócić na siebie uwagę. Te makijaże, styl ciągłe pierdzenie, o tym jakie to wszystko jest do dupy. Skoro życie się nie podoba? - droga wolna, jest tyle sposobów (to nie jest konkretnie do Ciebie).
Ciekawe jakbyś się zachowywała, gdyby dorwał Cię np.: Jigsaw?
Walczyłabyś o kluczyk?

Mówię co myślę a do emo baardzo mi daleko
W zasadzie nawet wręcz nienawidzę tej subkultury ;p

[Mileva_]

Bez sensu pytanie. Na razie i tak większość z nas ma zycie do przeżycia. Śmierć i tak pozostaje nieznana, więc nie bardzo wiem co miałyby dać rozważania o niej.