czy mam talent? sprawdź,oceń

[chwast]

Napisane przez kropeczkaa89

Ogólnie zarys nie najgorszy, ale powinnaś popracować trochę nad walorami językowymi, bo na razie jest to pisane trochę patetycznym językiem. Osobiście uważam, że te opisy krajobrazu ujmują zawsze opowiadaniom, powieściom itp. Można dać jakiś krótki, ale po co od razu się rozpisywać na nie wiadomo ile zdań.

to zależy jeśli ktoś umie pisać to zainteresuje nawet i opisem krajobrazu

[majczusia]

Przede wszytkim to rażą w oczy małe litery bez względu na to czy jest to początek zdania czy nie oraz interpunkcja. Co do pierwszej odsłony to dla mnie zbyt poetycka, musisz bardziej skupić się na akcji. Drugi fragment ma w sobie ciekawy pomysł na fabułę, ale w ogóle nie czuć tego napięcia. Ona powinna nagle zobaczyć, że nie ma torebki albo siłować się z nim i wtedy pisać o emocjach jakie odczuwa, a nie proste: i stało się jasne ktoś wyrwał jej torebkę. Jednak nie rezygnuj z marzeń, staraj się tylko polepszyć warsztat, zakup np. poradniki o tym jak pisać książki. Z tego co mi wiadomo, na początku najlepiej wymyślić zarys, całej, głównej fabuły, by potem nie gubić wątku i wiedzieć co się pisze. Generalnie ocenianie przez fragmenty jest ciężkie, bo nie można się za bardzo utożsamić z bohaterem, a są też takie książki, których początek zniechęca, a w późniejszych działach rozkręca się i zaczyna podobać.

[Helianka]

Ten tekst jest o niczym, nie interesuje mnie co bedzie dalej. Bez ladu i skladu.

[ulfrinn]

Napisane przez Zuzik06

jak szukasz profesjonalnej porady to źle trafiłaś.
Po 1: ludzie lubią gnoić i szukać dziury w całym.
Po2: nikt nie lubi konkurencji, a dużo młodych ludzi zabiera sie za pisanie, wiec dobrze zgnoic, bo moze ktos sie przestraszy i sobie daruje
Po3: Jesli Ty w siebie nie uwierzysz nikt w Ciebie nie uwierzy i nie popchnie Cie dalej.
Po4: Jesli chcesz wydac ksiazke to zrobisz to tylko i wyłącznie jesli bedzie mega zdeterminowana i jesli nie przerazi Cie pierwszy kilkadziesiąt odmów.
Po5: startuj w konkursach literackich. A nóż widelec ktoś Cie doceni i doda skrzydeł
Po 6: Niestety nie liczyłabym ani na wielką kariere ani na fajną kase.
Po 7: opis w porzadku, jest kilka błędów ale widze w tym sens. Mógłby być równie dobrze fragmentem wyciągniętym z grocholi czy jakiejś innej i nikt by sie nie poznał.
Po8: Półtora roku temu wyszedł mój debiut książkowy jeśli masz jakieś konkretne pytania, albo potrzebujesz wsparcia wal na pw Powodzenia!

W tej chwili wszędzie, również w internecie, jest tak ogromna konkurencja w każdej dziedzinie, że trzeba stworzyć coś mega zeby się przebić. Niekoniecznie musi to być na najwyższym poziomie artystycznym (choć to też może zostać docenione), ale musi z takich lub innych przyczyn trafiać w gust większej grupy ludzi, dlatego sądzę, że pytanie na takich niespecjalistycznych forach, co się ludziom podoba, a co nie, ma swój sens.
Punkt 3 i 4 są bardzo ważne. Jak w siebie nie uwierzysz, to nie rozwiniesz talentu, który jest po prostu zbiorem pewnych umiejętnosci.

[Zuzik06]

Napisane przez Wredonisia

Nie wiem czemu to zdanie mnie rozwaliło:P czytałam "żmiję", trafiłaś w sedno.


Po 1-sze: absolutnie masz rację, przecież od tego jest wizaż.
Po 7-me: Grocholi nie czytam, ale Kalicińską tak, i wiesz jak jest między prozą autorki, a wymienionych pisarek różnica? U nich wszystko jest na swoim miejscu, a tu muszę się zastanawiać "Czy Polacy Kopernikowi pomnik zbudowali czy Kopernik Polakom..."
A, i sądzę że one z pisarstwa żyją całkiem nieźle

BTW, a co na fakt że drugi fragment autorka dopisała na kolanie, tylko żeby coś pokazać? Pisać do szuflady, poprawiać, szlifować

piszac tamta notke nie przeczytalam drugiego fragmentu
Pierwszy jest nienajgorszy, ale na publikacje w takim stanie sie nie nadaje, natomiast jesli autorka wiąże z tym swoją przyszłość, to solidna praca może znacząco poprawić warsztat pisarski Nie każdy od razu urodził się Sienkiewiczem i nie wolno zrażać się drobnymi potknięciami.

Napisane przez ulfrinn

W tej chwili wszędzie, również w internecie, jest tak ogromna konkurencja w każdej dziedzinie, że trzeba stworzyć coś mega zeby się przebić. Niekoniecznie musi to być na najwyższym poziomie artystycznym (choć to też może zostać docenione), ale musi z takich lub innych przyczyn trafiać w gust większej grupy ludzi, dlatego sądzę, że pytanie na takich niespecjalistycznych forach, co się ludziom podoba, a co nie, ma swój sens.
Punkt 3 i 4 są bardzo ważne. Jak w siebie nie uwierzysz, to nie rozwiniesz talentu, który jest po prostu zbiorem pewnych umiejętnosci.

Pewnie masz rację, tylko mam taką obserwację, że niekoniecznie każda ukazujaca się na rynku książka jest dobrą książką. Niejednokrotnie z ołówkiem w ręku poprawiałam błędy czegoś, co bylo juz wydrukowane:/ Po drugie w internecie każdy jest anonimowy i łatwo jest napisać, że coś jest kiepskie, bez sensu i się nie pdooba. Jasne jest to wyrażenie opinii poniekąd przyszłych czytelników, ale dla mnie bardziej miarodajne były zwykle opinie osób parających się pisaniem, tudzież literaturoznawców, pisarzy, jurorów konkursowych. Takie osoby bardziej konkretnie podpowiedzą co w warsztatcie twórczym jest do doszlifowania, a co jest calkiem niezłe - czasem samemu ciężkie pewne rzeczy obiektywnie wychwycić, a i odbiorca internetowy nie zawsze te szczegóły zauważy - chętniej skomentuje : spoko, albo do bani, ale autorce to niewiele da.

[grzechotka NI]

Fragment wyciągniety z Grocholi czy jakiejś innej i Nikt by się nie poznał?!

Zapewniam cie, że wrażliwa osoba z pewnością by się poznała. Grochola jest oryginalna i nikt nie pisze tak jak ona, ma specyficzny styl.

[coffee]

Napisane przez dziobek909

"Był ciepły wrześniowy wieczór,słońce skryło się za chmurami,a w powietrzu dało się wyczuć nadchodzącą jesień.
Parkiem w otoczeniu pożółkłych już liści szła dziewczyna.
Na jej kasztanowe włosy padały promienie zachodzącego słońca,
dając piękny miedziany połysk.Usta miała pełne,a oczy wielkie,zielone,wydawały się wyrażać ogromny smutek.Mijali ją różni ludzie.Para emerytów idąca powolnym krokiem w stronę przystanku autobusowego,a także dwójka młodych ludzi.Trzymali się za ręce,widac było,że darzą się ogromnym uczuciem.
Dziewczyna przystanęła na chwilę i z tęsknotą wpatrywała się w mijającą ją właśnie parę"

Wg mni trochę to grafomańskie. Drugiego fragmentu nawet komentować nie będę - nie powinno się rzeczy niedopracowanych, pisanych na kolanie pokazywać ludziom i prosić o ocenę. Trochę to się mija z celem.

Po pierwsze - brakuje logiki. Słońce schowało się za chmurami, ale świeciło na włosy.
Wrześniowy wieczór i już żółte, opadnięte liście? Już czuć jesień w powietrzu? Wydaje mi się, że trochę za wcześnie.
Wpatrywała się z tęsknotą - z tęsknotą za czym?
Trzymanie za ręce wyraża ogromne uczucie?
Spacer w parku i kierowanie się w stronę przystanku - można jednoznacznie i z pewnością stwierdzić, że w jego stronę się kierowali? Jakoś nie umiem sobie wyobrazić parku z przystankiem.
Która para trzymała się za ręce?
W którą parę się wpatrywała? Minęły ją dwie...
Skąd wiadomo, że para staruszków to emeryci?
Promienie słońca dawały miedziany połysk? Dawały?
Po drugie - banały (wg mnie). Duże oczy, pełne usta, ruda i zielonooka, oczy wyrażające smutek, powolny krok, wpatrywanie z tęsknotą, ciepły, jesienny wieczór... Mnóstwo takich określeń i epitetów w książkach, trochę nudne są - myślę, że można coś bardziej wyjątkowego wymyślić.
Po trzecie - forma. Interpunkcja leży, błędy logiczne i składniowe.

Sam początek powinien wg mnie wprowadzić coś, co zachęci do dalszego czytania. To, co zamieściłaś jest trochę nudne i banalne. Spacer smutnej dziewczyny po parku. Nie wiadomo dlaczego smutna, dlaczego sama spaceruje, dlaczego gapi się na obcych... Nie zrażaj się, szukaj pomysłów, uciekaj od oczywistości (np. wg mnie oczywiste jest, że para staruszków będzie szła powoli i przez to nie bardzo widzę sens podkreślania tego), postaw się na miejscu czytelnika, który nie widzi tego, co Ty. Co to znaczy, że widać, że para darzy się uczuciem? Jedynie w tym, że trzymają się za ręce to widać?

[Zuzik06]

Napisane przez grzechotka NI

Fragment wyciągniety z Grocholi czy jakiejś innej i Nikt by się nie poznał?!

Zapewniam cie, że wrażliwa osoba z pewnością by się poznała. Grochola jest oryginalna i nikt nie pisze tak jak ona, ma specyficzny styl.

specyficzny styl to miala Szymborska, albo Bułhakow...
A Grochola pisze do rosołu.

[grzechotka NI]

Napisane przez Zuzik06

specyficzny styl to miala Szymborska, albo Bułhakow...
A Grochola pisze do rosołu.

Grochola ma bardzo specyficzny styl, prawdziwy, trafny, niebanalny, bardzo celnie opisuje, dostrzega rzeczy, których inni nie dostrzegają. Umie odpowiednie dać rzeczy słowo - dokładnie. No a jak ktoś zna Grocholę tylko z romansów to już inna bajka.

[ulfrinn]

Napisane przez Zuzik06

specyficzny styl to miala Szymborska, albo Bułhakow...
A Grochola pisze do rosołu.

"Mistrz i Małgorzata" to moja ulubiona powieść. Czytam niewiele tego typu książek (wolę poradniki, psychologiczne i takie tam) ale jak już to jestem nieco wybredna i lubię specyficzne poczucie humoru.
Te fragmenty, które tu autorka pokazała faktycznie nie są zbyt fascynujące, ale to żaden powód do wydawania wyroków czy się nadaje czy nie. Pisanie opowiadań, to żadna sztuka tajemna ani też fizyka kwantowa. Przeciętny człowiek moim zdaniem jest w stanie to opanować, a ćwiczenie czyni mistrza jak mówi stare ludowe przysłowie. Z własnego doświadczenia wiem, że jak jest się zawziętym i popracuje, to można się samemu nauczyć nawet rzeczy, które wydawały się niemożliwe do opanowania

[eyo]

powiem tak - da się to przeczytać tylko, że tekst jest absolutnie o niczym a forma przekazu jest najzwyczajnie w świecie płytka
generalnie - moim zdaniem to wygląda jak to co większość ludzi uważa za "napisanie" czegoś - czyli żeby było dużo epitetów, dużo opisów i w ogóle dużo ładnych słów. Tylko, że treści brak.
Pracuj nad językiem i wyobraźnią - języka zawsze można się nauczyć ale wyobraźni to ja tu nie widzę za grosz, no nic a nic ciekawej treści w tym nie ma.

Chociaż jak tak ostatnio wpadła mi w ręce twórczość niejakiej pani E.L James (odchodząc od tematu to się wciąż zastanawiam czy ktokolwiek to przyczytał przed publikacją ?!) to już wydaje mi się, że każdy może zrobić karierę na byle czym (chwała, że nie każdemu o to się rozchodzi). Na pocieszenie powiem Ci, że twoje zdania mają więcej sensu niż jej więc może jeszcze coś z tego będzie.

[ulfrinn]

Napisane przez eyo

Pracuj nad językiem i wyobraźnią - języka zawsze można się nauczyć ale wyobraźni to ja tu nie widzę za grosz, no nic a nic ciekawej treści w tym nie ma.

Też myslę, że należałoby zacząć od wymyslenia czegoś zwyczajnie ciekawego, a forma jest drugorzędna i zawsze mozna się jej nauczyć.

[Zuzik06]

Napisane przez grzechotka NI

Grochola ma bardzo specyficzny styl, prawdziwy, trafny, niebanalny, bardzo celnie opisuje, dostrzega rzeczy, których inni nie dostrzegają. Umie odpowiednie dać rzeczy słowo - dokładnie. No a jak ktoś zna Grocholę tylko z romansów to już inna bajka.

tylko, ze niestety grochola zlewa sie w jedna całosc. poza jakimis ekranizowanymi ksiazkami malo kto jest w stanie wymienic jakiekolwiek jej tytuły. A Bułhakowa jak sie raz przeczyta to sie zawsze pamieta i mnie o to w pisarstwie chodzi.

Napisane przez ulfrinn

"Mistrz i Małgorzata" to moja ulubiona powieść. Czytam niewiele tego typu książek (wolę poradniki, psychologiczne i takie tam) ale jak już to jestem nieco wybredna i lubię specyficzne poczucie humoru.
Te fragmenty, które tu autorka pokazała faktycznie nie są zbyt fascynujące, ale to żaden powód do wydawania wyroków czy się nadaje czy nie. Pisanie opowiadań, to żadna sztuka tajemna ani też fizyka kwantowa. Przeciętny człowiek moim zdaniem jest w stanie to opanować, a ćwiczenie czyni mistrza jak mówi stare ludowe przysłowie. Z własnego doświadczenia wiem, że jak jest się zawziętym i popracuje, to można się samemu nauczyć nawet rzeczy, które wydawały się niemożliwe do opanowania

no ja sie np nauczyłam deski heblować

Napisane przez eyo

powiem tak - da się to przeczytać tylko, że tekst jest absolutnie o niczym a forma przekazu jest najzwyczajnie w świecie płytka
generalnie - moim zdaniem to wygląda jak to co większość ludzi uważa za "napisanie" czegoś - czyli żeby było dużo epitetów, dużo opisów i w ogóle dużo ładnych słów. Tylko, że treści brak.
Pracuj nad językiem i wyobraźnią - języka zawsze można się nauczyć ale wyobraźni to ja tu nie widzę za grosz, no nic a nic ciekawej treści w tym nie ma.

Chociaż jak tak ostatnio wpadła mi w ręce twórczość niejakiej pani E.L James (odchodząc od tematu to się wciąż zastanawiam czy ktokolwiek to przyczytał przed publikacją ?!) to już wydaje mi się, że każdy może zrobić karierę na byle czym (chwała, że nie każdemu o to się rozchodzi). Na pocieszenie powiem Ci, że twoje zdania mają więcej sensu niż jej więc może jeszcze coś z tego będzie.

co do tego pierwszego: wiesz jak ja wezme czasem (juz nie biore bo schowałąm głeboko albo wyrzuciłam) jakieś moje rzeczy sprzed lat, to sie za głowe łapie... przerost formy nad treścią i ogromne usiłowanie zrobienia show tam gdzie go nie ma... No i porównując z dzisiejszym, to ciężko powiedzieć, ze autor ten sam, wiec nie należy się zrażać- Aboslutnie niczym i nigdy.
A to ostatnie miłe

Napisane przez ulfrinn

Też myslę, że należałoby zacząć od wymyslenia czegoś zwyczajnie ciekawego, a forma jest drugorzędna i zawsze mozna się jej nauczyć.

nie zgodze sie, tzn. na pcozatku drogi owszem forma jest w jakis sposób 'drugorzedna', ale później czesto jest tak, ze to forma gra pierwsze skrzypce i jakas ksiazka tylko dzieki niebanalnemu konceptowi jest taka dobra, gdyby ułozyc ją w innej, bardziej banalnej formie nie bylaby niczym niezwykłym.

[eyo]

Napisane przez Zuzik06

(...)

co do tego pierwszego: wiesz jak ja wezme czasem (juz nie biore bo schowałąm głeboko albo wyrzuciłam) jakieś moje rzeczy sprzed lat, to sie za głowe łapie... przerost formy nad treścią i ogromne usiłowanie zrobienia show tam gdzie go nie ma... No i porównując z dzisiejszym, to ciężko powiedzieć, ze autor ten sam, wiec nie należy się zrażać- Aboslutnie niczym i nigdy.
A to ostatnie miłe

Sama jak czasem biorę własne bazgroły z czasów nastoletnich to aż oczy przecieram ze zdziwienia, że ja mogłam coś takiego uznać za dobre myślę osobiście, że najlepiej pisanie wychodzi wtedy kiedy się człowiek nie wysila, prosty przekaz na ogół na bardziej pochłania



nie zgodze sie, tzn. na pcozatku drogi owszem forma jest w jakis sposób 'drugorzedna', ale później czesto jest tak, ze to forma gra pierwsze skrzypce i jakas ksiazka tylko dzieki niebanalnemu konceptowi jest taka dobra, gdyby ułozyc ją w innej, bardziej banalnej formie nie bylaby niczym niezwykłym.

czerwone wyżej moje
plus
co do formy - myślę, że tym akurat razem nie jest tragicznie bo przede wszystkim da się to przeczytać bez niechęci - fakt nie jest to nic ciekawego i pochłaniające ale dla odmiany nie odrzuca samym doborem słów dlatego sądzę, że to można jeszc ze uratować
czasem ktoś pisze tak, że po pierwszych 5 słowach czytać się zwyczajnie już nie daje bo oczy bolą.. ale to już myślę są przypadki nie do odratowania

[ulfrinn]

Napisane przez Zuzik06

nie zgodze sie, tzn. na pcozatku drogi owszem forma jest w jakis sposób 'drugorzedna', ale później czesto jest tak, ze to forma gra pierwsze skrzypce i jakas ksiazka tylko dzieki niebanalnemu konceptowi jest taka dobra, gdyby ułozyc ją w innej, bardziej banalnej formie nie bylaby niczym niezwykłym.

No może i tak. Ciekawe jakby brzmiał Gombrowicz w takiej uproszczonej formie "Wyjechałam z Polski i tam za granicą był taki facet, co cały czas palcami młynka kręcił, jak coś gadał. I w ogóle taka ambiwalencja od niego waliła. Dziwak jakiś. Potem poznałem kolejnego i był jeszcze dziwniejszy. Tragedia"
Chodzi mi o to, ze tutaj w tym opowiadaniu autorki nie widzę żadnego pomysłu, a jednak od tego chyba bym zaczęła na jej miejscu

[Zuzik06]

Napisane przez eyo

czerwone wyżej moje
plus
co do formy - myślę, że tym akurat razem nie jest tragicznie bo przede wszystkim da się to przeczytać bez niechęci - fakt nie jest to nic ciekawego i pochłaniające ale dla odmiany nie odrzuca samym doborem słów dlatego sądzę, że to można jeszc ze uratować
czasem ktoś pisze tak, że po pierwszych 5 słowach czytać się zwyczajnie już nie daje bo oczy bolą.. ale to już myślę są przypadki nie do odratowania

swoją drogą mnie np wspomniany juz Gombrowicz po kilku stronach tak mierził, ze rzuciłam książką o ścianę... Przeleżała na podłodze kilka dni, po czym podniosłam, odłożyłam na półkę i tak skończyłam romans z tym panem

---------- Dopisano o 12:56 ---------- Poprzedni post napisano o 12:54 ----------

Napisane przez eyo

czerwone wyżej moje
plus
co do formy - myślę, że tym akurat razem nie jest tragicznie bo przede wszystkim da się to przeczytać bez niechęci - fakt nie jest to nic ciekawego i pochłaniające ale dla odmiany nie odrzuca samym doborem słów dlatego sądzę, że to można jeszc ze uratować
czasem ktoś pisze tak, że po pierwszych 5 słowach czytać się zwyczajnie już nie daje bo oczy bolą.. ale to już myślę są przypadki nie do odratowania

Napisane przez ulfrinn

No może i tak. Ciekawe jakby brzmiał Gombrowicz w takiej uproszczonej formie "Wyjechałam z Polski i tam za granicą był taki facet, co cały czas palcami młynka kręcił, jak coś gadał. I w ogóle taka ambiwalencja od niego waliła. Dziwak jakiś. Potem poznałem kolejnego i był jeszcze dziwniejszy. Tragedia"
Chodzi mi o to, ze tutaj w tym opowiadaniu autorki nie widzę żadnego pomysłu, a jednak od tego chyba bym zaczęła na jej miejscu

Albo dajmy na to stylizowany na mowę potoczną styl Stachury, albo sposób narracji chociażby w "Się"... Ale masz racje, to wyższa szkoła jazdy, o której na początku swojej drogi nawet nie bardzo powinno się myśleć. Tylko ćwiczenia, ćwiczenia i do znudzenia ćwiczenia