Pro-ana

[iza_wiosenna]

to prawda, lekarze potrafią być wręcz nieludzcy, np moja endokrynolog manipulowała mamą wymyślając nazwy chorób, żebym tylko jak najszybciej przytyła; zleciła badanie USG ginekologiczne i na skierowaniu napisała diagnoza anorexia . gdy szanowny pan dr ujrzał diagnozę, zaczal się na mnie wyzywac, mowic ze sama sie w to wpakowalam i teraz musi tracic czas na moje badania. co wiecej, nie mialam 18lat, wiec musialam przyjsc z opiekunem - mama nie miala czasu, przyszedł ze mną "tatuś - a dr w ramach zemsty nie zgodzil sie na moja prosbe, by ojciec wyszedl z gabinetu podczas wykonywania badania ginekologicznego.

[redheart]

To przerazajace

[MeredithMer]

Napisane przez iza_wiosenna

to prawda, lekarze potrafią być wręcz nieludzcy, np moja endokrynolog manipulowała mamą wymyślając nazwy chorób, żebym tylko jak najszybciej przytyła; zleciła badanie USG ginekologiczne i na skierowaniu napisała diagnoza anorexia . gdy szanowny pan dr ujrzał diagnozę, zaczal się na mnie wyzywac, mowic ze sama sie w to wpakowalam i teraz musi tracic czas na moje badania. co wiecej, nie mialam 18lat, wiec musialam przyjsc z opiekunem - mama nie miala czasu, przyszedł ze mną "tatuś - a dr w ramach zemsty nie zgodzil sie na moja prosbe, by ojciec wyszedl z gabinetu podczas wykonywania badania ginekologicznego.

To wręcz nieetyczne i obrzydliwe zachowanie lekarza:/

[201604211131]

A gdzie etyka lekarska ja się pytam - całkowity brak empatii ze strony lekarza - Izuś - bardzo ci współczuję

[iza_wiosenna]

chyba nie potrzeba tak wiele empatii by zachować się profesjonalnie... zwłaszcza, że mama była kilka dni wcześniej i pytała, czy ojciec musi być obecny przy badaniu (powiedzieli, że nie, bo nie znali diagnozy ).

tata byl tak mily, ze stanal przy drzwiach, ale przyzylam jedno z najwiekszych upokorzen swojego życia... teraz jak o tym mysle, na pewno zachowalabym sie inaczej, a nie siedziala potulnie ze łzami w oczach i nie protestowala, gdy lekarz mnie gnoił:/, ale zwazajac na moj stan fizyczny i psychiczny w tym czasie, cóż, nie dałąm rady inaczej, bo rzeczywiscie przyjelam cala wine na siebie.

ps. sprostuje ze nie bylo to badanie dopochwowe, ale "po brzuchu" (bardzo, baaaaaaaaaardzo na dole po brzuchu... ). mimo to nie usprawiedliwiam zachowania lekarza, ktory nakazal ojcu przy tym byc mimo moich usilnych prosb by bylo inaczej.

[iza251]

Napisane przez trucizna007

dzięki wielkie za odpowiedzi..

jak myślicie, czy powinnam się udać do jakiegoś psychologa,
czy kogoś ? jak wam się udało ?
mówicie, że mam iść do dietetyka. ale obsesję nadal
mam w głowie

bardzo, ale to bardzo dziękuję

Może powinnaś.Wydaje mi się,że masz obsesję na tym punkcie.Sam twój podpis o tym świadczy.
biodra: 94cm
pas: 80cm
udo: 54cm
talia: 71cm

uda się ? musi
......
Obsesja!!!

[201604211131]

Napisane przez iza_wiosenna

chyba nie potrzeba tak wiele empatii by zachować się profesjonalnie... zwłaszcza, że mama była kilka dni wcześniej i pytała, czy ojciec musi być obecny przy badaniu (powiedzieli, że nie, bo nie znali diagnozy ).

tata byl tak mily, ze stanal przy drzwiach, ale przyzylam jedno z najwiekszych upokorzen swojego życia... teraz jak o tym mysle, na pewno zachowalabym sie inaczej, a nie siedziala potulnie ze łzami w oczach i nie protestowala, gdy lekarz mnie gnoił:/, ale zwazajac na moj stan fizyczny i psychiczny w tym czasie, cóż, nie dałąm rady inaczej, bo rzeczywiscie przyjelam cala wine na siebie.

ps. sprostuje ze nie bylo to badanie dopochwowe, ale "po brzuchu" (bardzo, baaaaaaaaaardzo na dole po brzuchu... ). mimo to nie usprawiedliwiam zachowania lekarza, ktory nakazal ojcu przy tym byc mimo moich usilnych prosb by bylo inaczej.

Takie badania to bardzo intymna sfera kobiety. Żaden mężczyzna nie powinnien być przy nim. Dla mnie zachowanie lekarza było karygodne. I dla mnie nie powinien pracować w zawodzie, jeśli nie umie zachować dyskrecji oraz odpowiedniej intymności przy badaniu - to niedopuszczalne. Gdy ja byłam u doktor ginekolog - poprosiłam by mama wyszła - nie ma problemu - mama wyszła i wszystko było normalne.

[aoii]

też uważam, że tacy ludzie nie powinni pracować :/
ginekolog to był facet? ja zawsze chodze do kobiet, chociaż one też potrafią być wredne.

[Majeczka993xy]

;p

[iza_wiosenna]

Napisane przez aoii

też uważam, że tacy ludzie nie powinni pracować :/
ginekolog to był facet? ja zawsze chodze do kobiet, chociaż one też potrafią być wredne.

to nie był ginekolog, a zwykły lekarz od usg, zresztą mimo, że koło trzydziestki, żył jak widać w czasach, gdy anoreksja zaliczana byla jeszcze do tematow TABU

Napisane przez wirlandia

Takie badania to bardzo intymna sfera kobiety. Żaden mężczyzna nie powinnien być przy nim. Dla mnie zachowanie lekarza było karygodne. I dla mnie nie powinien pracować w zawodzie, jeśli nie umie zachować dyskrecji oraz odpowiedniej intymności przy badaniu - to niedopuszczalne. Gdy ja byłam u doktor ginekolog - poprosiłam by mama wyszła - nie ma problemu - mama wyszła i wszystko było normalne.

dokładnie.

a co u Ciebie tak w ogole?

[201604211131]

Izuś - dobrze, choć dalej nie jestem na P (a powinnam) - wiem, ochrzan mi się należy i to solidny. Poza tym zdałam sesję poprawkową (5 egzaminów) - 5, dwie czwórki, dwie trójki.

[Truuuskawek]

Napisane przez iza_wiosenna

to prawda, lekarze potrafią być wręcz nieludzcy, np moja endokrynolog manipulowała mamą wymyślając nazwy chorób, żebym tylko jak najszybciej przytyła; zleciła badanie USG ginekologiczne i na skierowaniu napisała diagnoza anorexia . gdy szanowny pan dr ujrzał diagnozę, zaczal się na mnie wyzywac, mowic ze sama sie w to wpakowalam i teraz musi tracic czas na moje badania. co wiecej, nie mialam 18lat, wiec musialam przyjsc z opiekunem - mama nie miala czasu, przyszedł ze mną "tatuś - a dr w ramach zemsty nie zgodzil sie na moja prosbe, by ojciec wyszedl z gabinetu podczas wykonywania badania ginekologicznego.

Iza_wiosenna Jeśli mogę wtrącic to powiem, że ten lekarz to zwykła świnia Pomyślałby facet, że w pewnym sensie robi Ci w ten sposób krzywdę i zapewne pozostanie to w Twojej pamięci i tak szybko tego z niej nie wymażesz. Współczuję Ci i nie obwiniaj się za to, że po prostu "pozwoliłaś" na coś takiego, sama pisałaś, iż Twój stan był nieciekawy, więc nawet nie próbuj zwalac winy na siebie żal mi takich ludzi pokroju tego kolesia szkoda, że takie bezmózgi chodzą po tej ziemi i niszczą innym życie zwykły prymityw, o

[trucizna007]

Napisane przez iza251

Może powinnaś.Wydaje mi się,że masz obsesję na tym punkcie.Sam twój podpis o tym świadczy.
biodra: 94cm
pas: 80cm
udo: 54cm
talia: 71cm

uda się ? musi
......
Obsesja!!!

ja chcę po prostu schudnąć, nic więcej ! już 4 rok moim życiem rządzi jedzenie. nie ja nim rządzę, a on mną.. jestem do niczego ! nie wierzę, że to wszystko tyle trwa...
albo jem za mało, albo jem za dużo. nienawidzę za to siebie, że nie potrafię w niczym wytrwać. szukam wsparcia gdzie się da. raz chcę być chuda, raz szczupła (płaski brzuch itp.) są dni, że robię to dobrze, są dni, że robię to źle. jestem chyba w jakimś matrixie. współczuję sama sobie..
iza_wiosenna, współczuję.. jak można się z czegoś wyleczyć, skoro nikt nie chce ci pomóc. nie chce ci pomóc ktoś, kto jak najbardziej powinien..
boże, rzeczywistość mnie przeraża.

[iza_wiosenna]

Napisane przez trucizna007

ja chcę po prostu schudnąć, nic więcej ! już 4 rok moim życiem rządzi jedzenie. nie ja nim rządzę, a on mną.. jestem do niczego ! nie wierzę, że to wszystko tyle trwa...
albo jem za mało, albo jem za dużo. nienawidzę za to siebie, że nie potrafię w niczym wytrwać. szukam wsparcia gdzie się da. raz chcę być chuda, raz szczupła (płaski brzuch itp.) są dni, że robię to dobrze, są dni, że robię to źle. jestem chyba w jakimś matrixie. współczuję sama sobie..
iza_wiosenna, współczuję.. jak można się z czegoś wyleczyć, skoro nikt nie chce ci pomóc. nie chce ci pomóc ktoś, kto jak najbardziej powinien..
boże, rzeczywistość mnie przeraża.

powinnas zaczas sie leczyc, chyba ze podoba Ci się takie życie.

co do mnie, najbardziej powinien pomoc mi psycholog - i pomaga a ten lekarz, no cóż, na szczescie wizyta u niego jest juz wspomnieniem - niemilym, ale wspomnieniem

[trucizna007]

czy mogłabyś mi wysłać na prywatną wiadomość jego
namiary ? bo mówisz, że powinnam się leczyć,
ale dietetyk czy psycholog ? czy jedno i drugie ?
a poza tym ile kosztuje takie leczenie ?

[redheart]

trucizna ja mam to samo, lecze sie u psychologa i psychiatry, ale mysle, ze dietetyk tez bylby wskazany.

[firstdayofherlife]

hej, chciałam napisac ponieważ również mnie to dotyczy
co do reakcji innych - śmiech. naprawdę.. to tak jakbym powiedziała, o hej - wiesz co ? mam (hm..) zaburzenia odżywiania . - tak? hahaha
nie mówiłam o tym nikomu, rodzice domyślili się, znaleźli 'ślady' a ja choc chciałam z tego wyjsc byłam wściekła. ojciec zaczął straszyc mnie 'psychiatrykiem' matka zaczęła poważne rozmowy a ja udawałam że mnie to nie obchodzi bo jestem jak najbardziej zdrową chorą psychicznie nastolatką, tak jest pięknie!
i tak walczę sobie do dziś sama

[trucizna007]

odświeżam wątek, bardzo bym was prosiła o podanie namiarów na jakieś psychologa, ośrodek, nie wiem, numeru, adresu..
firstdayofherlife: znam ten ból
tak bardzo chciałbym nie mieć zaburzeń odżywiania.. dlaczego jak już zjem coś słodkiego, zjadam 1kg cukierków ?..

[iza_wiosenna]

Napisane przez trucizna007

odświeżam wątek, bardzo bym was prosiła o podanie namiarów na jakieś psychologa, ośrodek, nie wiem, numeru, adresu..
firstdayofherlife: znam ten ból
tak bardzo chciałbym nie mieć zaburzeń odżywiania.. dlaczego jak już zjem coś słodkiego, zjadam 1kg cukierków ?..

a skąd jesteś? wiesz co, radze Ci wejsc na forum głodne.pl tam jest wiele adresów terapeutów, dobrych.

[trucizna007]

z Krakowa, tak samo jak ty
przepraszam, że tak późno. dzięki za adres forum.

[Olara]

Pro ana to nie choroba jak wiekszośc myśli ;/


_________________________ ___________
edytowane przez moderatora

[201604211128]

Napisane przez Olara

Pro ana to nie choroba jak wiekszośc myśli ;/


_________________________ ___________



edytowane przez moderatora

Wybacz to jest choroba

[iza_wiosenna]

Olara umieszczanie w wątku adresów stron pro ana grozi BANEM.

dziś skończy się na punktach karnych.

[znikajac]

Czytam to wszystko i mam łzy w oczach... właściwie to już się popłakałam. Sama nie wiem czemu. Może dlatego, że chciałabym z tego wyjść, a z drugiej strony wciąż chciałabym być chuda, bo czuje jak po każdym kęsie (a muszę jeść...) zaczyna mi rosnąc brzuch...
Tak bardzo chciałabym cofnąć czas i móc się odchudzać, pisać zeszyty o pro -anie, wiedząc, że nikt tego nie przeczyta; czytać książki o ed, gazety o odchudzaniu... Nic nie jest takie jak kiedyś - matka pilnuje, do psychologa juz nie chodze, bo nie pomaga - byłam raz, ale po tej wizycie miaałam tylko jeszcze wiekszą silną wolę by moc sie odchudzic i schudlam 2,5 kg (ktore wrocily wraz z powrotem do zdrowia - mialam grypę)...
Mam dość, bo sama juz nie wiem co robić. Boje sie każdego kroku, pójścia do kuchni, słowa jedzenie, rozmow na temat mojej 'choroby' (rzekomo; matka uwaza ze mam anoreksje i wszyscy pozostali z najblizszej rodziny; ja uwazam jedynie ze mam anoreksje psychiczna bo jakos zbytnio chuda nie jestem - 46 kg przy 156 cm to nie jest malo, pozatym mam wystajacy brzuch i okropne uda, i na prawde), tych CHORYCH słodyczy, które matka mi ciagle wciska, tego, ze nie moge sie napic oczyszczajacej herbaty, ktorej smak i zapach mnie uzaleznil ( jest pyszna ), mam dosc tego, ze czasem jedzac mam ochote jesc tak bez wyrzutow sumienia, jak kiedyś, a czasem nie chce jesc nic przez cały dzień. Wszystko mi sie miesza, i plata jedno z drugim - nie wiem, gdzie szukac pomocy, nie chce jechac do psychologa, prosic o wizyte - ONI BEDA MNIE CHCIELI UTUCZYC, a ja nie chce tyc, wrecz przeciwnie: chce z tego wyjsc, ale tak, by jeszcze pozbyc sie wystajacego brzucha i tluszczu na udach... watpie, ze ktokolwiek mnie zrozumie, ale cóż. Napisałam to, bo nie wiem co robić. Nie wiem, jak mam sobie radzić. Strasznie zmieniłam się przez pro-anę, właściwie wychodze tylko do szkoly, siedze w domu, sama, dre sie na każdego, mam napady zlosci/placzu, odizolowalam sie od ludzi... chcialabym zyc normalnie, jak kiedys...

[Morfina]

Napisane przez znikajac

Czytam to wszystko i mam łzy w oczach... właściwie to już się popłakałam. Sama nie wiem czemu. Może dlatego, że chciałabym z tego wyjść, a z drugiej strony wciąż chciałabym być chuda, bo czuje jak po każdym kęsie (a muszę jeść...) zaczyna mi rosnąc brzuch...
Tak bardzo chciałabym cofnąć czas i móc się odchudzać, pisać zeszyty o pro -anie, wiedząc, że nikt tego nie przeczyta; czytać książki o ed, gazety o odchudzaniu... Nic nie jest takie jak kiedyś - matka pilnuje, do psychologa juz nie chodze, bo nie pomaga - byłam raz, ale po tej wizycie miaałam tylko jeszcze wiekszą silną wolę by moc sie odchudzic i schudlam 2,5 kg (ktore wrocily wraz z powrotem do zdrowia - mialam grypę)...
Mam dość, bo sama juz nie wiem co robić. Boje sie każdego kroku, pójścia do kuchni, słowa jedzenie, rozmow na temat mojej 'choroby' (rzekomo; matka uwaza ze mam anoreksje i wszyscy pozostali z najblizszej rodziny; ja uwazam jedynie ze mam anoreksje psychiczna bo jakos zbytnio chuda nie jestem - 46 kg przy 156 cm to nie jest malo, pozatym mam wystajacy brzuch i okropne uda, i na prawde), tych CHORYCH słodyczy, które matka mi ciagle wciska, tego, ze nie moge sie napic oczyszczajacej herbaty, ktorej smak i zapach mnie uzaleznil ( jest pyszna ), mam dosc tego, ze czasem jedzac mam ochote jesc tak bez wyrzutow sumienia, jak kiedyś, a czasem nie chce jesc nic przez cały dzień. Wszystko mi sie miesza, i plata jedno z drugim - nie wiem, gdzie szukac pomocy, nie chce jechac do psychologa, prosic o wizyte - ONI BEDA MNIE CHCIELI UTUCZYC, a ja nie chce tyc, wrecz przeciwnie: chce z tego wyjsc, ale tak, by jeszcze pozbyc sie wystajacego brzucha i tluszczu na udach... watpie, ze ktokolwiek mnie zrozumie, ale cóż. Napisałam to, bo nie wiem co robić. Nie wiem, jak mam sobie radzić. Strasznie zmieniłam się przez pro-anę, właściwie wychodze tylko do szkoly, siedze w domu, sama, dre sie na każdego, mam napady zlosci/placzu, odizolowalam sie od ludzi... chcialabym zyc normalnie, jak kiedys...

ja też chcialam wyzdrowiec nie tyjąc... nie udalo sie. Musialam przytyc.

[gruboduszna]

masz rację Redheart takie są wlasnie "przyjaciele" kolezanki znajomi rodzina...

dlatego mi np pomaga kiedy nikt nie zwraca uwagi na to czy coś jem, czy nie jem, bo wtedy nie mam komu udowodnic ze potrafie to kontrolować...
wole pozostawać sama... chociaz samotności nie znosze ;(

[kesiii]

Hej. Kiedyś się odchudzałam, liczyła się dla mnie tylko pro-ana, prowadziłam bloga, głodowałam, chudłam itd. Teraz gdy tego nie robię, nie mogę się opanować bez jedzenia ... W ciąż tyje i nie mogę przestać utrzymać wagi ( Jednocześnie wiem, że jeżeli znowu zacznę się odchudzać to już nie skończę Nie wiem co mam robić, nie mogę na siebie patrzeć, mimo że regularnie ćwicze, tyje, tyje i tyje ... co dwa miesiące przynajmniej kg w górę ... Od pół roku przytyłam 5 kg ! Wyglądam strasznie Co mam robić?

[Paula_95]

Chciałam odswieżyć wątek...
W pro-anie siedze do niecałego miesiąca. Wcześniej odchudzałam się normalnie-jadłam zdrowe rzeczy, unikałam slodyczy, biegałam. Taka normalna, zdrowa dieta, żeby pozbyć się nadwagi. I nie wiedzieć czemu, uznałam, że to za malo. Jakoś z googli trafiłam na ta cała pro-anę...przeklinam ten dzień... gapiłam się jak wół na malowane wrota w te chude modelki...jezu, jaka ja byłam glupia...od tamtej pory ciągle się ograniczam-tylko dieta, dieta i dieta. To mój jedyny temat. I często schodze poniżej 1000 kcal-jestem zła na siebie czasami, że przekraczam te 500 kcal ;/ nie mogę nad tym zapanowac . Obiecuję sobie że jutro już bedę jadła normalnie, nie wejdę już na żadną z takich stron...ale jak rano staje na wadze i wodze pół kilo mniej-wymiękam...rozsadza mnie od środka szczęście. I znowu to samo.
Co jest w tym najgorsze? Że wiem że robie sobie krzywdę, a cały czas to robię. Jestem psychiczna, zamknełam się w sobie. Mam dosyć. Jak mam sobie pomóc?

[Olivvek]

Napisane przez Aper

Crepuscule, dzięki za to co napisałaś... Ludzie czasem są jak debile, i mówią co ślina na język... I to Ci, którzy powinni mieć empatię - lekarze, pielęgniarki, nauczyciele. (...)

Uwaga w 100% trafna! Nienawidzę ludzi pomijając pozycję społeczną, wykształcenie itd zastanawiam się, jak można NIE ROZUMIEĆ, że można być chorym, że dusza może chorować... Może u Was jest inaczej, mam nadzieję, że tak jest. Bo u mnie mam wrażenie, że wokół same bananowe dzieci. Albo wpadłam w kompleks wyższości

Nie mam zaburzeń odżywiania. Ale Utożsamiam się z Wami, jestem CHORĄ PSYCHICZNIE KRETYNKĄ
I powiem Wam od siebie kretyńskie zdanie- idźcie do lekarza, walczcie o siebie! Samemu naprawdę jest trudno biegajcie, nie dajcie się zbyć.. Wiem, że łatwo się mówi, ale co innego zrobić? Może jestem naiwna, ale nadal mam wiarę w lekarzy. Bo jak oni nie pomogą, to kto??
Trzymajcie się ciepło

[Paula_95]

To wkrada się w życie. Nawet nie wiesz kiedy.
z dnia na dzień...dzisiaj normalnie się odchudzasz, jutro jesz 200 kcal i cztery godziny ćwiczeń. ''Chcę byc jak modelka, lekka jak motylek!''-dziewczyno, czy ty wogóle wiesz o czym ty p.......isz?
Heh.
Szkoda że tak późno się ogarnełam. ;/

Błagam, niech ONA mnie zostawi, da mi spokój...