Czy warto dojeżdżać?

[anuluu]

Napisane przez mary_poppins

Nie przesadzasz czasem? Dziewczyna ma wybór, więc pyta. Jakby nie miała wyboru to by dojeżdżała, ale nie każdy musi się męczyć dla zasady, "bo inni nie mają wyjścia" i "bo ich nikt nie pyta". Autorka zadała sensowne pytanie, nie wiem czy miałaś kiedykolwiek chorobę lokomocyjną ale ja owszem i wiem jaki to koszmar, poza tym 2h dziennie na dojazd to dużo, nie oszukujmy się. Szczególnie w zimie męczy to koszmarnie. Nie wyobrażam sobie nie wziąć tego pod uwagę, a potem płakać, że się po powrocie do domu już nie ma siły nawet kiwnąć palcem.

Dziewczyny tutaj rzuciły dobry pomysł z bursą, według mnie to sensowne rozwiązanie.

wiem co to choroba lokomocyjna, całe gimnazjum miałam problem z jakimikolwiek wyjazdami autobusem/autokarem, ale nie miałam innego wyjscia i musiałam dojeżdżać autobusem. I nie przesdzam, z mojej miejscowości jedzie sie autobusem do miasta ponad godzinę. I wiem, doskonale również że te dwie godziny da się spędzić pożytecznie w autobusie (ucząc się lub troche odespać).
Powiem wam jedno, jeśli nie dojezdżaliście nigdzie na codzień autobusem godzinę lub więcej to nie zrozumiecie tego, że można się do tego przyzwyczaić i wyrobić swój indywidualny rytm życia. Znajomi, którzy mieszkają w tym samym mieście co szkoła dalej nie mogą zrozumieć, że nam (kilka osób z miejscowości w podobnej odległości) chce się tyle w autobusie siedzieć. Jak dla mnie kwestia przyzwczajenia.

[Aimee_J]

Napisane przez Agata_21

Oczywiście, wiem że wszyscy dopiero zaczną się poznawać, ale właśnie:kiedy? po szkole oczywiście. Kino, zakupy, spacery. A ja bedę musiała wracać do domu. I będę odludkiem

Ja z ludźmi poznawałam się w szkole Nie były mi do tego potrzebne spacery po lekcjach - to zaczęło się później, gdy już się znaliśmy. Poza tym napisałam Ci, ze przecież nie musisz po szkole od razu wsiadać w autobus i gnać do domu. Wypad na godzinę na kawę, czy spacer naprawdę nie zajmuje aż tyle czasu, tym bardziej, ze nikt nie będzie latał na spacerki dzień w dzień.

[kkkkllll]

Napisane przez mary_poppins

Masz dwie opcje:
- spróbować w innym mieście, w dobrej szkole i przenieść się jeśli nie dasz rady do tego u Ciebie (ale to się łączy z poczuciem porażki)
lub
- spróbować w tym u Ciebie, a jeśli stwierdzisz, że poziom jest za niski przenieść się do lepszej szkoły (tutaj poczucie wygranej, acz sporo do nadrabiania)

Ja wybrałabym drugą opcję z tego względu, że praca własna jest ważna, ale równie ważny jest po prostu wypoczynek. Przepracowany umysł i zmęczone ciało nie przyjmą więcej informacji niż niezbędne minimum, tak wynika z moich osobistych doświadczeń. Warto mierzyć wysoko, ale tak na dobrą sprawę trzeba myśleć racjonalnie, żeby nie strzelić sobie w stopę.

Już bez przesady z tym zmęczeniem. Z takim podejściem jakie masz to lepiej w ogóle nic nie zaczynać.

[Arabelas]

ja przez 3 lata dojezdzalam 1,5h lub 1h w jedną stronę do liceum. u mnie w miescie są trzy licea, ale nie są jakies bardzo dobre. i nie załuję!
w prawdzie kontakty z moimi znajomymi bardzo sie rozluzniły, a w weekendy nawet nie chcialo mi sie isc na jakas impreze bo marzylam tylko o tym zeby to sobie troche odespac i odpocząc, ale mimo, że studiuję juz od kilku lat to znajomości z liceum przetrwały.
może pod względem towarzyskim to były 3 najgorsze lata mojego zycia i nie chciałabym tego powtórzyć, to wiem, że u mnie w miescie w liceum pewnie byłabym najlepszą uczennica w klasie i bym osiadła na laurach. w liceum do ktorego dojezdzalam byłam raczej w tej gorszej połowie uczniow i to motywuje do nauki.
dzieki tym trzem latom "drogi przez meke" dostałam na na super studia. na moje studia trudno sie dostac, ale pozniej trudno tez z nich wyleciec, dzieki czemu mozna bardziej sie poswiecic zyciu towarzyskiemu i poznac znajomych na cale zycie :P