Związek a religia

[Kolor Bzu]

Napisane przez verumka

Zaczyna się już właściwie od początku - ślub kościelny. Dla osoby wierzącej to coś bardzo ważnego, więc nie ma się co dziwić Twojemu TŻ, że chce takiego ślubu a nie innego. Z prostej przyczyny - sam cywilny dla takiej osoby nie znaczy właściwie nic. Z drugiej strony branie ślubu kościelnego przez osobę niewierzącą jest czystą kpiną, po przecież nie można przysięgać wobec kogoś, w kogo się nie wierzy. Chociaż chyba jest coś takiego jak "ślub jednostronny" dla związków mieszanych. Nie orientuję się zbyt dobrze, ale chyba w przypadku takiego małżeństwa strona katolicka musi przysiąc, że wychowa dzieci w wierze katolickiej i że je ochrzci. I tu może powstać kolejny problem. I tak dalej, i tak dalej...

Tak- istnieje ślub jednostronny. Moi rodzice taki brali. Strona wierząca przysięga, że będzie wychowywała potomstwo w wierze katolickiej i ma całość przysięgi małżeńskiej. Strona niewierząca, przysięga, że nie będzie przeszkadzała w katolickim wychowaniu potomstwa i nie ma fragmentów przysięgi odwołujących się do Boga.

[WDM]

Napisane przez Kolor Bzu

Strona niewierząca, przysięga, że nie będzie przeszkadzała w katolickim wychowaniu potomstwa i nie ma fragmentów przysięgi odwołujących się do Boga.

Więc jednak.

[Kolor Bzu]

Napisane przez WDM

Więc jednak.

No tak, ale nie widzę w tym niczego sprzecznego. W teorii jedne rodzic, zabiera dziecko do kościoła, opowiada o zasadach wiary, uczy modlitw i obrzędów, a drugi rodzic po prostu na to pozwala. Nie musi aktywnie robić absolutnie niczego. Co więcej ja to pojmuję w taki sposób, że może nawet mówić o swoim systemie wierzeń i przedstawiać swój światopogląd, byle nie odcinać dziecka od katolicyzmu.

[WDM]

Napisane przez Kolor Bzu

No tak, ale nie widzę w tym niczego sprzecznego.

Ja też nie - w tym sensie, że zobowiązanie się wewnętrzne do uszanowania pewnych rzeczy, przy ślubie z wierzącym, to i tak zobowiązanie. W praktyce więc ta część formalnego przyrzeczenia czy jej brak nie wpływa na pozycję strony niewierzącej w związku. To ona na ustępstwa idzie.

Spostrzeżenie miało charakter ciekawostki obrzędowej dla mnie.

Napisane przez Kolor Bzu

Nie musi aktywnie robić absolutnie niczego.

No ale może chciałby.

[verumka]

Napisane przez WDM

No ale może chciałby.

Co więcej: miałby do tego prawo.

Gdybym ja była w związku z ateistą (na szczęście tak nie jest), to i tak za wszelką cenę chciałabym ochrzcić dziecko i wychować je w katolickiej wierze, bo wierzę, że zrobiłabym to dla jego dobra. Ale wcale nie dziwiłabym się jego ojcu, że nie jest z tego powodu zadowolony, bo przecież on również chciałby mieć wpływ na wychowywanie swojego dziecka i przekazać mu swój światopogląd.

Dlatego ja mówię wielkie NIE związkom mieszanym, zarówno wierzący + ateista, jak i katolik + innowierca.

[WDM]

Napisane przez verumka

Co więcej: miałby do tego prawo.

W takim momencie już tylko prawo, którego się zbył.

[Black Rainbow]

Przykro mi to pisać, jednak Twój związek autorko z tym mężczyzną nie ma po prostu racji bytu. Nie uda się wam być razem. Z prostej przyczyny: jest on najzwyczajniej w świecie męskim moherem, który wierzy w swoje racje, w swoje przekonania i dla innych poglądów jest nietolerancyjny i chamski.

Jak można powiedzieć osobie, którą się rzekomo kocha, że jest pusta w środku, bo nie chodzi do kościoła? Moim zdaniem to co powiedział i co mówi cały czas, jest po prostu podłe i obrzydliwe.

Nigdy bym nie mogła być z takim człowiekiem. On już teraz narzuca Ci swoje przekonania i próbuje Cię ustawiać wg jego wiary. Masz pościć, chodzić do kościoła i co jeszcze?

Po ewentualnym ślubie byłoby jeszcze gorzej. Zostaw go i znajdź kogoś, komu wiara nie będzie przysłaniała świata i kto będzie widział ludzi takimi jacy są, niezależnie od wyznania.

[dominikmeller25]

Napisane przez Black Rainbow

On już teraz narzuca Ci swoje przekonania i próbuje Cię ustawiać wg jego wiary. Masz pościć, chodzić do kościoła i co jeszcze?

taki nowy Terlikowski z niego, kobieta do garów i opieki nad gromadą dzieci poczętych po Bożemu, z odbiornikiem Radia Maryja włączonym 24h na dobę.

[verumka]

Napisane przez Black Rainbow

Z prostej przyczyny: jest on najzwyczajniej w świecie męskim moherem, który wierzy w swoje racje, w swoje przekonania i dla innych poglądów jest nietolerancyjny i chamski.

Nazywanie kogoś chamskim moherem też nie jest szczególnym przejawem tolerancji

To, że facet wierzy w swoje racje i przekonania jest jak najbardziej słuszne. To, jak się ta jego wiara przejawia, to już inna para kaloszy. Inna sprawa, że nie znamy jego punktu widzenia, a ten, jak wiadomo, zmienia się wraz z miejscem siedzenia. Widzimy całą sprawę tylko oczami autorki, bo ona nam ją opisała. Jeśliby jednak subiektywnie na sprawę spojrzeć i wysłuchać opinii obydwojga, to mogłoby się okazać, że np. autorka podchodzi do wszystkiego bardzo emocjonalnie i trochę koloryzuje pisząc o oczernianiu itp. Nie wiemy jak jest w rzeczywistości.

Zakładając jednak, że rzeczywiście jest tak, jak opisała to autorka: gość po prostu jest w związku, w którym być nie powinien i tyle. Jestem pewna, że gdzieś na świecie znalazłaby się dziewczyna, której jego zachowanie i postrzeganie wiary by odpowiadało.
Tkwienie w tym związku zarówno dla autorki tematu jak i dla jej faceta jest bezsensowne i bezcelowe, bo żadne z nich nie będzie szczęśliwe.

taki nowy Terlikowski z niego, kobieta do garów i opieki nad gromadą dzieci poczętych po Bożemu, z odbiornikiem Radia Maryja włączonym 24h na dobę.

To zabawne, jak bardzo nawołujecie do tolerancji a same/sami jej nie macie dla innych po pierwsze: (dla jasności: nie lubię Terlikowskiego, działa mi na nerwy on i jego opinie) ale najwyraźniej jego żona zgadza się na takie życie. Po drugie: to, że ktoś jest katolikiem, nie oznacza że jest męską, szowinistyczną świnią. To zależy od charakteru człowieka.

[201605161006]

Moim zdaniem powinnaś go zostawić, a nie ślub z nim brać! Związek ateisty/agnostyka z normalnym katolikiem jest trudny, a co dopiero z takim fanatykiem i hipokrytą, jakim jest Twój facet. Olej prostaka.

[Majka1503]

A ja za cholerę nie potrafię zrozumieć, jak niedługo przed ślubem może wyjść sprawa wiary?
Przecież to wychodzi w normalnej rozmowie i nawet w związku być nie trzeba

I związek między takimi osobami (tymi konkretnymi z wątku) nie ma przyszłości, no ale takie "modne" nadal jest przekonanie, że przecież "my się tak mocno kochamy"

[kalincia]

Napisane przez kasia89pl

To po cholerę wiązał się z kobietą o tak różnych poglądach? Później się człowiek dziwi, że związek się rozpada. Jak ktoś ma aż takie różne podejście to wiadomo, że związek nie przetrwa.

Wiesz, jakby człowiek wiedział, ze się przewróci, to by się położył. Często coś nie przeszkadza, a zaczyna narastać i przeszkadzać z czasem. Ona też się z nim związała wiedząc, że gorliwym katolikiem nie jest. Wtedy nie widzieli w tym dużego problemu, miłość przesłania wiele rzeczy.
Ale jeśli już teraz facet autorki daje jej do zrozumienia, że ma ją za gorszą, zagubioną i na przemian lituje się nad jej "błędem" i wytyka jej go, to ja bym się w to nie pakowała.

---------- Dopisano o 13:41 ---------- Poprzedni post napisano o 13:36 ----------

Napisane przez Kolor Bzu

Tak- istnieje ślub jednostronny. Moi rodzice taki brali. Strona wierząca przysięga, że będzie wychowywała potomstwo w wierze katolickiej i ma całość przysięgi małżeńskiej. Strona niewierząca, przysięga, że nie będzie przeszkadzała w katolickim wychowaniu potomstwa i nie ma fragmentów przysięgi odwołujących się do Boga.

Są też takie (częste) przypadki, że ślub kościelny jest brany tylko przez przywiązanie do tradycji, i jest dla kogoś bez znaczenia czy weźmie taki, czy nie, robi więc to spokojnie dla partnera i tyle. Szczególnie wśród ludzi z pokolenia moich rodziców, a waszych dziadków, był normą (z wyjątkiem zagorzałych komunistów) i brało się go, bo tak wypada i już.

[Kolor Bzu]

Napisane przez kalincia

Są też takie (częste) przypadki, że ślub kościelny jest brany tylko przez przywiązanie do tradycji, i jest dla kogoś bez znaczenia czy weźmie taki, czy nie, robi więc to spokojnie dla partnera i tyle. Szczególnie wśród ludzi z pokolenia moich rodziców, a waszych dziadków, był normą (z wyjątkiem zagorzałych komunistów) i brało się go, bo tak wypada i już.

Jasne, że są ja po prostu odpowiadałam na post verumki, która pisała, że nie jest do końca pewna jak taki jednostronny ślub wygląda.

[skrywana_fantazja]

,,Jeśli nie wierzysz w Boga to wiedz, ze Bog wierzy w Ciebie" - czy jakoś w tym stylu. Taki jest stosunek prawdziwie wierzącego człowieka do ateistów.
Twój facet wielce się podnieca, że jest katolikiem, naprawdę łatwo pomylić wiarę w Boga z wiarą w KK. W to i to powinno się wierzyć, ale wiara w Boga jest nadrzędna, a wiara w KK powinna wynikać z wiary w Boga. A wiara w Boga, Jezusa jak tu jedna wizażanka napisała nie potepia niewierzących/innowierców, wręcz przeciwnie prawdziwie godny naśladowania człowiek kochający Boga będzie miał szacunek i takt do ateistów szczególnie jeśli Ci ateiści są tak dla niego bliscy jak Ty dla swojego chłopaka.
Tez znam takiego co zerwał ze swoją dziewczyną, bo wolała mszy z okna wysłuchać niż iść do kościoła.
I mimo, że katoliczką jestem to będę ganić takich ludzi.

[kajasiak]

Napisane przez WDM

Prawo kanoniczne określa kwestie prawa, czyli kwestie np. ważności, jej warunków, zdolności do aktów ważnych.

Katechizm określa etos, zasady postępowania i podstawy wiary, na jakich to się opiera.

Duża różnica.



Acha, bo z Twoich wypowiedzi zrozumiałam, że z chrztem się wstrzymaliście.


Edit: nie uważam, że to offtop, to co zrobiłyśmy.

Katechizm jasno wynika z prawa kanonicznego. Ale nie o nomenklaturę chodzi, odniosłam się do Twojej wypowiedzi,ze KKK mówi katolikom , co im wolno, a czego nie.

Pisałam wcześniej :

Otóż, ja znając wartości religijne mojego męża i jego rozsądną argumentację , kolokwialnie mówiąc - przemawiającą za chrztem, nie oponowałam.

Co do małżeństw mieszanych biorących ślub w Kościele Katolickim,strona niekatolicka jest dyspensowana, oczywiście o taka dyspensę trzeba wystąpić.

Kolor Bzu - strona niekatolicka nie składa przysięgi, ona składa oświadczenie - znów nomenklatura, ale dość znacząca.

[Black Rainbow]

Napisane przez verumka

Nazywanie kogoś chamskim moherem też nie jest szczególnym przejawem tolerancji

I to nie miało zabrzmieć tolerancyjnie, bo takiego radykalnego zachowania nie toleruję. Podobnie jak nie toleruję rasizmu.

Facet jest katolikiem, który wierzy w Boga, jego dobroć i miłosierdzie. Sam zamiast je okazywać, piętnuje dziewczynę, którą kocha i szydzi z niej, że jest pusta. Zmusza i namawia na siłę do przestrzegania obrządków jego religii. Jaki jest tego sens, skoro ona w to nie wierzy?

Czy on uważa, że wystarczy złożyć ręce do modlitwy kilka razy i siłą rzeczy i ot tak, po prostu spłynie na nią wiara?

[verumka]

Napisane przez Black Rainbow

I to nie miało zabrzmieć tolerancyjnie, bo takiego radykalnego zachowania nie toleruję. Podobnie jak nie toleruję rasizmu.

Facet jest katolikiem, który wierzy w Boga, jego dobroć i miłosierdzie. Sam zamiast je okazywać, piętnuje dziewczynę, którą kocha i szydzi z niej, że jest pusta. Zmusza i namawia na siłę do przestrzegania obrządków jego religii. Jaki jest tego sens, skoro ona w to nie wierzy?

Czy on uważa, że wystarczy złożyć ręce do modlitwy kilka razy i siłą rzeczy i ot tak, po prostu spłynie na nią wiara?

Ależ ja się z Tobą jak najbardziej zgadzam w tej kwestii, nie lubię tylko, jak ktoś nawołuje do tolerancji, a sam jakoś specjalnie jej nie przestrzega. Najlepiej zacząć od siebie, a potem innym zwracać uwagę

Jak już wyżej napisałam: gość jest po prostu fanatykiem i znalazł nieodpowiednią dla siebie dziewczynę. Ona z kolei jest ateistką i również ma nieodpowiedniego dla siebie faceta. Powinni się rozstać, znaleźć sobie inne "drugie połówki" i być szczęśliwi. Obydwoje. Ale osobno.

[WDM]

Napisane przez kajasiak

Katechizm jasno wynika z prawa kanonicznego.

Absolutnie nie - i to jest bardzo ogólne i mocne przeczenie, bo w ogólności zasady etyczne (inne niż pragmatyczne i powiązane z uznaniem ważności słów) nie wynikają z prawnych konwencji. Wynikania w tę stronę nie ma tu za grosz, nawet w potocznym rozumieniu.

Zarówno prawo kanoniczne, jak i katechizm powstają wg katolików w jedności myślowej Kościoła fundowanej przez Ducha Świętego (od Ducha Świętego pochodzą).

Co do Katechizmu, to ta jedność manifestuje się tam właśnie w swojej istocie: bo chociaż Ewangelie są tekstem kultury poddającym się przeróżnym interpretacjom i katolicka jest tylko jedną z możliwych, to w Katechizmie spisano jedyną interpretację wiary i powinności uznaną przez KK i podaną wiernym do wierzenia.

Napisane przez kajasiak

Pisałam wcześniej :
"Otóż, ja znając wartości religijne mojego męża i jego rozsądną argumentację , kolokwialnie mówiąc - przemawiającą za chrztem, nie oponowałam".

Teraz rozumiem, po prostu w pierwszym swoim poście tak się powołałaś na chrzest, jakby to chrztu dosięgnął wspomniany kompromis czy porozumienie. Ale było tak jak musiało: chrzest został udzielony, Ty się nie wtrącałaś.

[Safu]

Napisane przez verumka

Ależ ja się z Tobą jak najbardziej zgadzam w tej kwestii, nie lubię tylko, jak ktoś nawołuje do tolerancji, a sam jakoś specjalnie jej nie przestrzega. Najlepiej zacząć od siebie, a potem innym zwracać uwagę

Jak już wyżej napisałam: gość jest po prostu fanatykiem i znalazł nieodpowiednią dla siebie dziewczynę. Ona z kolei jest ateistką i również ma nieodpowiedniego dla siebie faceta. Powinni się rozstać, znaleźć sobie inne "drugie połówki" i być szczęśliwi. Obydwoje. Ale osobno.

Tolerancja nie ma nic do rzeczy jeżeli chodzi o szkodę drugiego człowieka. Takich postaw się nie toleruje. Jej słowa nie są oznaką "nietolerancji", tylko zdrowego rozsądku

[szarri]

Napisane przez verumka

Ależ ja się z Tobą jak najbardziej zgadzam w tej kwestii, nie lubię tylko, jak ktoś nawołuje do tolerancji, a sam jakoś specjalnie jej nie przestrzega. Najlepiej zacząć od siebie, a potem innym zwracać uwagę

Jak już wyżej napisałam: gość jest po prostu fanatykiem i znalazł nieodpowiednią dla siebie dziewczynę. Ona z kolei jest ateistką i również ma nieodpowiedniego dla siebie faceta. Powinni się rozstać, znaleźć sobie inne "drugie połówki" i być szczęśliwi. Obydwoje. Ale osobno.

Dlatego wszyscy pragnący tolerancji powinni przytulić do serca i głasiać po główkach wszystkich rasistów, homofobów, antysemitów itd., bo przecież nietolerowanie nietolerancji jest czystą hipokryzją. Kamaaan, trochę zdrowego rozsądku by się przydało... "Tolerancja" w rozumieniu "akceptacja odmienności innych" polega na niewchodzeniu sobie w drogę i przyjęciu do wiadomości, że ludzie są różni i każdy ma prawo do bycia sobą, pod warunkiem, że daje żyć innym. NIE POLEGA natomiast na akceptowaniu chamstwa, patologii, szowinizmu, fanatyzmu i tym podobnych, bo ktoś ma takie widzimisię, a my mamy to przyjąć bez mrugnięcia okiem . Gdyby chłopak po prostu chodził sobie do kościoła i czytał Gościa Niedzielnego, żyjąc zgodnie ze swoim dekalogiem i miłując bliźnich, to żadna z nas by złego słowa na jego temat nie powiedziała, a ja byłabym pierwszą, która by go broniła.

Ale z resztą wypowiedzi się oczywiście zgadzam

[Blaires]

Takie "mieszane" związki mają rację bytu. Pod pewnymi warunkami. Strona wierząca nie ma prawa obrażać strony niewierzącej i o ile można (trzeba!) o tych sprawach rozmawiać, to nie można niczego narzucać, na siłę ciągać po kościołach, oczekiwać przestrzegania zasad religijnych (np. post) czy na siłę nawracać. Nikogo nie da się na siłę nawrócić.

U Was niestety tego nie widzę i szczerze, nie rozumiem, jak można chcieć być w związku z człowiekiem, który nie szanuje Twoich (jakie by nie były odmienne) poglądów. Mi się wydaje, że ten chłopak nie traktuje Cię poważnie. Co więcej, mam wrażenie, że gdy dowiedział się o Twoim podejściu do religii, za cel obrał sobie udowodnienie Ci, że "zaraz Ci przejdzie", że to zwyczajny "bunt" i że jak odpowiednio Cię "wychowa", to Cię nawróci i będzie cud malina. Na dodatek Twój chłopak ma fanatyczne podejście do religii, co nie wróży jednak pogodzenia się z Twoimi poglądami.

U nas taka sytuacja jest (ateista+katoliczka), ale nigdy, żadna strona nie obraziła drugiej, nie próbowałam na siłę niczego narzucać. Owszem, pewne rzeczy pokazuję, wyjaśniam, rozmawiamy, dyskutujemy, ale nigdy w życiu nie usłyszałam/poczułam/powiedziałam mu czegoś takiego jak Ty usłyszałaś.

Przemyśl jeszcze raz ślub i w ogóle ten związek, bo to, co się teraz między Wami dzieje, to dopiero czubek góry lodowej. Pierwszy ślub, co z Twoją spowiedzią, komunią, słowami "tak mi dopomóż Bóg"? Później wspólne życie, naprawdę myślisz, że nie będziesz przez niego zmuszona do chodzenia do kościoła wspólnie "jako małżeństwo"? Ktoś przede mną wspominał o ewentualnej antykoncepcji, co z tym tematem? Później chrzest, wychowanie dzieci, spowiedź i komunia co najmniej na wszystkie ważniejsze święta kościelne. Naprawdę chcesz udawać całe życie albo całe życie się z nim wykłócać o tak podstawowe różnice poglądowe?

[kalincia]

Napisane przez Blaires

Takie "mieszane" związki mają rację bytu. Pod pewnymi warunkami. Strona wierząca nie ma prawa obrażać strony niewierzącej i o ile można (trzeba!) o tych sprawach rozmawiać, to nie można niczego narzucać, na siłę ciągać po kościołach, oczekiwać przestrzegania zasad religijnych (np. post) czy na siłę nawracać. Nikogo nie da się na siłę nawrócić.

U Was niestety tego nie widzę i szczerze, nie rozumiem, jak można chcieć być w związku z człowiekiem, który nie szanuje Twoich (jakie by nie były odmienne) poglądów. Mi się wydaje, że ten chłopak nie traktuje Cię poważnie. Co więcej, mam wrażenie, że gdy dowiedział się o Twoim podejściu do religii, za cel obrał sobie udowodnienie Ci, że "zaraz Ci przejdzie", że to zwyczajny "bunt" i że jak odpowiednio Cię "wychowa", to Cię nawróci i będzie cud malina. Na dodatek Twój chłopak ma fanatyczne podejście do religii, co nie wróży jednak pogodzenia się z Twoimi poglądami.

U nas taka sytuacja jest (ateista+katoliczka), ale nigdy, żadna strona nie obraziła drugiej, nie próbowałam na siłę niczego narzucać. Owszem, pewne rzeczy pokazuję, wyjaśniam, rozmawiamy, dyskutujemy, ale nigdy w życiu nie usłyszałam/poczułam/powiedziałam mu czegoś takiego jak Ty usłyszałaś.

Przemyśl jeszcze raz ślub i w ogóle ten związek, bo to, co się teraz między Wami dzieje, to dopiero czubek góry lodowej. Pierwszy ślub, co z Twoją spowiedzią, komunią, słowami "tak mi dopomóż Bóg"? Później wspólne życie, naprawdę myślisz, że nie będziesz przez niego zmuszona do chodzenia do kościoła wspólnie "jako małżeństwo"? Ktoś przede mną wspominał o ewentualnej antykoncepcji, co z tym tematem? Później chrzest, wychowanie dzieci, spowiedź i komunia co najmniej na wszystkie ważniejsze święta kościelne. Naprawdę chcesz udawać całe życie albo całe życie się z nim wykłócać o tak podstawowe różnice poglądowe?

Spowiedź, komunia, ślub chrzciny, komunie dzieci. A, i seks, nie zapominaj o różnicach w podejściu do seksu...I też staniesz się "złym przykładem dla dzieci" - jak mój.

[WDM]

Napisane przez szarri

Tolerancja" w rozumieniu "akceptacja odmienności innych" polega na niewchodzeniu sobie w drogę i przyjęciu do wiadomości, że ludzie są różni i każdy ma prawo do bycia sobą, pod warunkiem, że daje żyć innym. NIE POLEGA natomiast na akceptowaniu chamstwa, patologii, szowinizmu, fanatyzmu i tym podobnych, bo ktoś ma takie widzimisię, a my mamy to przyjąć bez mrugnięcia okiem .

Słowo tolerancja dosłownie oznacza cierpliwe znoszenie czegoś.
Nie akceptację (przyjmowanie, np. rozumienie).
By była tolerancja, najpierw musi być więc przynajmniej jakaś niechęć.
Myślę, że szkoda tracić tak precyzyjne narzędzie.

Cierpliwe znoszenie, czyli np. w zależności od okoliczności również znoszenie chamstwa, szowinizmu oraz patologii - w każdym miejscu na Ziemi coś się teraz dzieje. A ja mam tylko swój czas i swoje priorytety, wszystkiego nie ogarnę i z różnych względów też nie chcę. Cierpliwe znoszenie w granicach mojej godności, mojego bezpieczeństwa, mojego instynktu.

[Blaires]

Napisane przez kalincia

Spowiedź, komunia, ślub chrzciny, komunie dzieci. A, i seks, nie zapominaj o różnicach w podejściu do seksu...I też staniesz się "złym przykładem dla dzieci" - jak mój.

Dokładnie o tym mówię. Taki związek to bardzo ciężka praca, wiele kompromisów i ustępstw, zderzenie dwóch bardzo różnych światopoglądów które wpływają na niemal każdą dziedzinę życia! Nie można wyjść z kościoła i "zamknąć temat" - religią i wiarą się żyje, cały czas. To nie tylko chodzenie do kościoła raz w tygodniu...

[madana]

Napisane przez Blaires

Dokładnie o tym mówię. Taki związek to bardzo ciężka praca, wiele kompromisów i ustępstw, zderzenie dwóch bardzo różnych światopoglądów które wpływają na niemal każdą dziedzinę życia! Nie można wyjść z kościoła i "zamknąć temat" - religią i wiarą się żyje, cały czas. To nie tylko chodzenie do kościoła raz w tygodniu...

- dokładnie, dlatego też, sama będąc osobą wierzącą i poważnie tę sferę życia traktującą, nie chciałam w tej sprawie iść na kompromisy, za to chciałam być z osobą o takim jak ja światopoglądzie- i jestem; w ogóle życie we dwoje to są rożne kompromisy, w tej sprawie ich nie chciałam.
Za to do założycielki wątku, która zamilkła i zniknęła: jakoś nie wierzę w tę całą sprawę, że dopiero przed ślubem wyszło, jak bardzo różnicie się od siebie, jak mocno, jak bardzo wielu spraw nie omówiliście- pomijam, że nie podoba mi się to, jak on ciebie traktuje, w końcu wiedział chyba , z kim się wiąże, z kim planuje ślub- no chyba że to kolejny przykład wizażowego "umierania na raka", czyli postawy: "a my się kochamy i szybko, szybko i szybciej ślub, dzieci itp.".

[kajasiak]

Napisane przez WDM

Absolutnie nie - i to jest bardzo ogólne i mocne przeczenie, bo w ogólności zasady etyczne (inne niż pragmatyczne i powiązane z uznaniem ważności słów) nie wynikają z prawnych konwencji. Wynikania w tę stronę nie ma tu za grosz, nawet w potocznym rozumieniu.
Zarówno prawo kanoniczne, jak i katechizm powstają wg katolików w jedności myślowej Kościoła fundowanej przez Ducha Świętego (od Ducha Świętego pochodzą).

I tu jest sedno tego do czego zmierzałam, jakoś ogródkami chyba, skoro dopiero teraz znalazłam wspólny mianownik.

Napisane przez WDM

Co do Katechizmu, to ta jedność manifestuje się tam właśnie w swojej istocie: bo chociaż Ewangelie są tekstem kultury poddającym się przeróżnym interpretacjom i katolicka jest tylko jedną z możliwych, to w Katechizmie spisano jedyną interpretację wiary i powinności uznaną przez KK i podaną wiernym do wierzenia.

Prosta konstrukcja Katechizmu nie pozwala na dowolność interpretacji, która generalnie nie jest dobrze postrzegana przez KK.

Konstrukcja prawa kanonicznego, również dowolności nie pozostawia.

Napisane przez WDM

Teraz rozumiem, po prostu w pierwszym swoim poście tak się powołałaś na chrzest, jakby to chrztu dosięgnął wspomniany kompromis czy porozumienie. Ale było tak jak musiało: chrzest został udzielony, Ty się nie wtrącałaś.

otóż to

[WDM]

Napisane przez kajasiak

Konstrukcja prawa kanonicznego, również dowolności nie pozostawia.

Również nie, przynajmniej w zakresie jego litery i ducha. Ale dotyczy ograniczonych aspektów życia, i wychowania dziecka na nim nie oprzesz.

[kajasiak]

Napisane przez WDM

Również nie, przynajmniej w zakresie jego litery i ducha. Ale dotyczy ograniczonych aspektów życia, i wychowania dziecka na nim nie oprzesz.

Ja nie oprę, bądź pewna

Niewątpliwie jednak, to prawo kanoniczne nakazuje wychowanie w wierze.

[WDM]

Napisane przez kajasiak

Ja nie oprę, bądź pewna

Niewątpliwie jednak, to prawo kanoniczne nakazuje wychowanie w wierze.

Nie nakazuje. Wskazuje warunek
Bądź co bądź fajnie było pogadać patrząc z zewnątrz. Na konstrukcję

[kajasiak]

Napisane przez WDM

Nie nakazuje. Wskazuje warunek
Bądź co bądź fajnie było pogadać patrząc z zewnątrz. Na konstrukcję

Na szczęście nie mnie stawiane są te warunki. Szczerze -ja bym nie udźwignęła.

Ale "standardowo" nie jest, szczególnie w katolickie święta.
O tym też niewiele osób myśli, wchodząc w taki "układ".