Gdzie mieszkac po slubie, jak im to powiedziec.... ?

[201607110949]

Napisane przez takasobie93

Całe mnostwo. Dziewczyny pisaly, ze nawet jak tesciowa jest spoko i w ogóle to tak sie dłużej nie da.

Ja mam spoko teściową, naprawdę. Ale i ona i ja mamy swoje nawyki. Choćby odnośnie głupiego gotowania. Czułabym się w JEJ kuchni co najmniej dziwnie. Czułabym się źle wiedząc, że jak się pokłócę z mężem to będzie o tym wiedzieć 5 minut później bo wszystko słychać.

Mieliśmy propozycję i z jednej i z drugiej strony żeby mieszkać w domu rodzinnym, i to na osobnym piętrze. Nie skorzystaliśmy i wcale tego nie żałujemy, mimo, że oszczędzilibyśmy sobie mnóstwa wydatków. Moim zdaniem komfort własnego gniazdka jest bezcenny.

Napisane przez Slonko112

ja mam niby zrobic, zmusic narzeczonego zeby odszedl z firmy ktora przynosi dobre zyski do jakiejs marnej pracy gdzie bedziemy ledwo wiazac koniec z koncem i zyc od miesiaca do miesiaca. Czy moze postawic dom obok trzeci a dwa mamy wolne...

a po kiego grzyba narzeczony musiałby rezygnować z pracy?

[klempaa]

Autorko, a Ty - pracujesz?

[mary_poppins]

Napisane przez Slonko112

Moze dla Ciebie jest to proste, ale nie wiesz jak to wszystko wyglada.

To szkoda że nie napisałaś, bo jestem szalenie ciekawa co to za firma, że się z domu rodzinnego do końca życia nie można ruszyć

[madana]

Napisane przez Slonko112

Jaki ma związek mieszkanie z firmą?
Mieszkajcie sami i niech ziom pracuje w firmie z rodzicami. Proste.



Moze dla Ciebie jest to proste, ale nie wiesz jak to wszystko wyglada.
Ani ja ani moj narzeczony nie jestesmy jedynakami, tylko zostalismy ostatni w domu akurat tak sie zlozylo. Wszyscy sa tacy madrzy zeby mieszkac osobno a ciekawe ile jest takich ludzi tak naprawde tutaj.


Dziekuje wszystkim ktorzy wyrazili swoje zdanie na moj temat i ocenili moj problem w ten czy inny sposob. Oczekiwalam czegos innego ale i tak dzieki.

- no ja na przykład i jakoś w odniesieniu do własnych dzieci -także nie bardzo widzę sens mieszkania razem. Ty masz problem z określeniem własnych granic-tak jakbyś spod skrzydeł rodziców miała wejść "za służbę" do męża i to on teraz będzie rządził, a ty "będziesz męża słuchać"- nie widzisz, JAK źle i słabo to brzmi?
Chcesz wyjść za mąż, a jakby brak pomysłu: PO CO?

[Lexie]

Nie rozumiem, dlaczego narzeczony nie może dalej pracować tam gdzie pracuje, a mimo to się wyprowadzić? Przecież może tam jechać codziennie rano i pracować? Może podjechać po południu jak coś będzie trzeba zrobić w firmie?
Ogólnie też uważam, że słabym pomysłem jest mieszkanie z rodzicami po ślubie. Ktoś kto się nie wyniósł na swoje nigdy może tego nie rozumieć bo nie doświadczył, ale to jest co innego - mieszkać jako para samodzielnie, a mieszkać u rodziców. Ja się wyprowadziłam już jakiś czas temu (choć też męża nie mam ) i odczuwam bardzo wyraźne zmiany w relacjach rodzinnych, w samopoczuciu, w samodzielności... Uważam też, że to dużo bardziej komfortowe, niż mieszkanie z rodzicami nawet jeśli dom jest duży. Wolę na własnych 40 metrach niż na całym piętrze domu, ale z rodzicami nad głową
Zastanów się autorko czego TY chcesz, jak widzisz Wasze dalsze życie. Nie masz obowiązku się nikogo "słuchać", ani męża, ani rodziców. Możesz się zgadzać na jakieś rozwiązania lub się nie zgadzać.

[Kalini]

Szczęka trochę mi opadła. Dziewczyno to Twoje życie, nie możesz go opierać na słuchaniu mamy, albo słuchaniu męża. Sama podejmuj decyzje, inaczej będziesz nieszczęśliwa.
Ja także uważam, że powinniście zamieszkać osobno, przynajmniej na początku własnego małżeństwa. Ja wiem, że jest zasada, szczególnie w małych miejscowościach, że któreś z dzieci układa sobie życie mieszkając w domu z rodzicami. Rozumiem aspekt ekonomiczny, jednak uważam, że to bardzo złe dla związku. Szczególnie w sytuacji, gdy oboje nie wyfrunęliście z gniazda i wciąż myślicie "co powie mama, co powie tata". W takiej sytuacji będzie wam trudno zbudować prawdziwe małżeństwo, które ma być czymś autonomicznym.

---------- Dopisano o 17:37 ---------- Poprzedni post napisano o 17:36 ----------

Napisane przez lexie

Nie rozumiem, dlaczego narzeczony nie może dalej pracować tam gdzie pracuje, a mimo to się wyprowadzić? Przecież może tam jechać codziennie rano i pracować? Może podjechać po południu jak coś będzie trzeba zrobić w firmie?
Ogólnie też uważam, że słabym pomysłem jest mieszkanie z rodzicami po ślubie. Ktoś kto się nie wyniósł na swoje nigdy może tego nie rozumieć bo nie doświadczył, ale to jest co innego - mieszkać jako para samodzielnie, a mieszkać u rodziców. Ja się wyprowadziłam już jakiś czas temu (choć też męża nie mam ) i odczuwam bardzo wyraźne zmiany w relacjach rodzinnych, w samopoczuciu, w samodzielności... Uważam też, że to dużo bardziej komfortowe, niż mieszkanie z rodzicami nawet jeśli dom jest duży. Wolę na własnych 40 metrach niż na całym piętrze domu, ale z rodzicami nad głową
Zastanów się autorko czego TY chcesz, jak widzisz Wasze dalsze życie. Nie masz obowiązku się nikogo "słuchać", ani męża, ani rodziców. Możesz się zgadzać na jakieś rozwiązania lub się nie zgadzać.

40? To już niezłe wymagania, mnie wystarczy 20

[mir mur]

Zacznij od popracowania nad asertywnością

[201604181004]

Napisane przez lexie

Nie rozumiem, dlaczego narzeczony nie może dalej pracować tam gdzie pracuje, a mimo to się wyprowadzić? Przecież może tam jechać codziennie rano i pracować? Może podjechać po południu jak coś będzie trzeba zrobić w firmie?
Ogólnie też uważam, że słabym pomysłem jest mieszkanie z rodzicami po ślubie. Ktoś kto się nie wyniósł na swoje nigdy może tego nie rozumieć bo nie doświadczył, ale to jest co innego - mieszkać jako para samodzielnie, a mieszkać u rodziców. Ja się wyprowadziłam już jakiś czas temu (choć też męża nie mam ) i odczuwam bardzo wyraźne zmiany w relacjach rodzinnych, w samopoczuciu, w samodzielności... Uważam też, że to dużo bardziej komfortowe, niż mieszkanie z rodzicami nawet jeśli dom jest duży. Wolę na własnych 40 metrach niż na całym piętrze domu, ale z rodzicami nad głową
Zastanów się autorko czego TY chcesz, jak widzisz Wasze dalsze życie. Nie masz obowiązku się nikogo "słuchać", ani męża, ani rodziców. Możesz się zgadzać na jakieś rozwiązania lub się nie zgadzać.

J/W kto jak pisklaczek przeszedł od skrzydełek do skrzydełek i nigdy nie uświadczył 100% wolności, nie wie co traci

[Cherry Blossom Girl]

Napisane przez Slonko112

Jaki ma związek mieszkanie z firmą?
Mieszkajcie sami i niech ziom pracuje w firmie z rodzicami. Proste.



Moze dla Ciebie jest to proste, ale nie wiesz jak to wszystko wyglada.
Ani ja ani moj narzeczony nie jestesmy jedynakami, tylko zostalismy ostatni w domu akurat tak sie zlozylo. Wszyscy sa tacy madrzy zeby mieszkac osobno a ciekawe ile jest takich ludzi tak naprawde tutaj.


Dziekuje wszystkim ktorzy wyrazili swoje zdanie na moj temat i ocenili moj problem w ten czy inny sposob. Oczekiwalam czegos innego ale i tak dzieki.

Ja Z narzeczonym na 37 metrach, własne, przytulne, niezależne. Nie wiem jakich odpowiedzi oczekiwałaś (że powiemy Ci byś namówiła faceta do mieszkania z Twoimi rodzicami?). Póki co, nadal jesteś niedojrzała i bierna. Twój facet tez jest wygodny. Jakby chciał, to dałoby się kontynuować pracę w rodzinnej firmie i mieszkać osobno.

[allmode]

Ja też się przyłączam do pytania, czemu zamieszkanie osobno ma być równoznaczne z porzuceniem pracy przez narzeczonego?
Autorko, nie tędy droga. Tym sposobem to sobie nawyżej strzelicie w kolano. Małżeńskie.
Twoje podejście też wymaga znacznej refleksji i zmiany, począwszy od określenia się jako odrębnej jednostki/ Na razie jawisz się jako dziecko, które jest dorosłe, a boi się rodziców i uznaje swoją niższość wobec mężczyzny.

[201604181004]

Napisane przez Slonko

Wszyscy sa tacy madrzy zeby mieszkac osobno a ciekawe ile jest takich ludzi tak naprawde tutaj.

Ja. Skromne dwa pokoje. A jakże błogo nam tutaj.

[awia]

Napisane przez drabineczka

Ja. Skromne dwa pokoje. A jakże błogo nam tutaj.

I ja, z mężem. Tesciowa mieszka sama w dużym domu.
My mamy niewielkie mieszkanie, kredyt na 25 lat.

I jesteśmy szczesliwi

[201604181004]

Napisane przez awia

I ja, z mężem. Tesciowa mieszka sama w dużym domu.
My mamy niewielkie mieszkanie, kredyt na 25 lat.

I jesteśmy szczesliwi

J/W tylko że u nas staranie się o kredyt jest w fazie przemyśleń jeszcze
Dla mnie oszczędzać to można na przykład na artykułach papierniczych, a nie na komforcie życiowym (czy zdrowiu)

[niebieskie_oczko]

Ja mieszkam sama z dala od rodziców, a nie mam męża

Również nie kumam, co to za firma, że wymaga tego, by twój mąż musiał mieszkać nadal ze swoimi rodzicami

[leniwca]

Pewnie jak się wyprowadzi to rodzice się go wyrzekną, wydziedziczą i wyrzucą z firmy Niewdzięcznika jednego.

[zielona87]

Napisane przez Slonko112

Dobrze, pewnie macie racje ze zle jest mieszkac z rodzicami czy z tesciami ale co ja mam niby zrobic, zmusic narzeczonego zeby odszedl z firmy ktora przynosi dobre zyski do jakiejs marnej pracy gdzie bedziemy ledwo wiazac koniec z koncem i zyc od miesiaca do miesiaca. Czy moze postawic dom obok trzeci a dwa mamy wolne...

Nie rozumiem czemu nie możecie wynając czegos małego a TŻ by dalej pracował tam gdzie pracuje?

My z mężem mieszkamy od 3 lat (cale narzeczeństwo) na 20m kwadratowych. W kawalerce. I da się. Serio. I doceniamy siebie, swoją wolność i prywatność....

A Ty się zastanów czy ten ślub to dobry pomysł. Będziesz tak spełniać zyczenia męża do końca życia? Pomyśl o sobie!! Powiedz czego Ty chcesz!!

[_ema_]

Napisane przez skazana_na_bluesa

tak, wiemy, ty będziesz mieszkać z teściami po ślubie. tylko w tym przypadku niezależnie od miejsca zamieszkania para powinna przede wszystkim dorosnąć. oboje zachowują się jak dzieciaki, a może nawet "chwilowe" pomieszkanie razem da im ogląd sytuacji.
przy tak nieprzeciętej pępowinie to ja bym radziła zacząć od wspólnego mieszkania, a do rodziców którychkolwiek się zdążą zawsze wprowadzić. nawet i po kilku latach po ślubie mogą to zrobić.

Już chyba na prawdę nie miałaś co powiedzieć. Będę mieszkać z teściową bo nie mam innego wyjścia, jakbym mogła to bym nie mieszkała, bo ani ja ani TZ jedynakami nie jesteśmy i uwierz, że wcale o wspólnym domu nie marzyłam. Nie mam natomiast kompletnie pojęcia co ma moje sytuacja życiowa, skrajnie odmienna od autorki, do faktu, że uważam stawianie trzeciego domu na kredyt gdy ma się do wyboru dwa bez podziału z rodzeństwem, za głupotę? Może raczysz wyjaśnić?
Bo jesli już powołujesz się na moje życie, to może chociaż wchodź w szczegóły

Nie pisałam o autorce, tylko odnośnie zarzutu, że KAŻDY ma musi i powinien mieszkać osobno. Raczę czytać posty przed odpowiedzeniem na nie

[Lexie]

Napisane przez Kalini

40? To już niezłe wymagania, mnie wystarczy 20

Hah, odniosłam się akurat do tego ile wynajmuję 44 m, spokojnie wystarczające dla dwóch osób. Polecam autorce

Napisane przez _ema_

Nie mam natomiast kompletnie pojęcia co ma moje sytuacja życiowa, skrajnie odmienna od autorki, do faktu, że uważam stawianie trzeciego domu na kredyt gdy ma się do wyboru dwa bez podziału z rodzeństwem, za głupotę?
]

No ale w sumie co za różnica czy do podziału z rodzeństwem czy nie, skoro tak czy inaczej dzieli się dom z drugą komórką społeczną, czyli rodzicami? I siłą rzeczy zawsze takie relacje będą w jakimś stopniu typu rodzice-dzieci, nie są w pełni partnerskie... Nie wiem, ja w takiej sytuacji nie mogłabym się poczuć w pełni komfortowo i swobodnie, nawet gdy dom jest spory - wciąż trzeba się liczyć z faktem, że mieszka się w nim z kimś. Swoboda zachwiana, prywatność zachwiana, a rodzice pewnie czują się w takim układzie bardziej u siebie.
Więc ja rozumiem, że ktoś może mieć takie same odczucia jak ja i woleć jednak coś swojego, niż życie w jednym domu z rodzicami, moimi czy faceta

[_ema_]

Napisane przez lexie

Hah, odniosłam się akurat do tego ile wynajmuję 44 m, spokojnie wystarczające dla dwóch osób. Polecam autorce



No ale w sumie co za różnica czy do podziału z rodzeństwem czy nie, skoro tak czy inaczej dzieli się dom z drugą komórką społeczną, czyli rodzicami? I siłą rzeczy zawsze takie relacje będą w jakimś stopniu typu rodzice-dzieci, nie są w pełni partnerskie... Nie wiem, ja w takiej sytuacji nie mogłabym się poczuć w pełni komfortowo i swobodnie, nawet gdy dom jest spory - wciąż trzeba się liczyć z faktem, że mieszka się w nim z kimś. Swoboda zachwiana, prywatność zachwiana, a rodzice pewnie czują się w takim układzie bardziej u siebie.
Więc ja rozumiem, że ktoś może mieć takie same odczucia jak ja i woleć jednak coś swojego, niż życie w jednym domu z rodzicami, moimi czy faceta

Ok, rozumiem, ale dalej nie rozumiem, co ma do tego moja sytuacja życiowa Czy wywleczenie w ironicznym tonie tego faktu miało w ogóle jakiś cel?
Wiem, że to nie powinno być pytanie do Ciebie, tylko do skazanej

Co do prywatności itd, rozumiem argument, to chyba jeden z najbardziej do mnie przemawiających. Po prostu gdybym miała postawić się w roli rodzica i jego oczami na to spojrzeć raczej cięzko by mi było ogarnąć motywy dziecka I jeszcze raz powtórzę, także wolałabym mieszkać sama.

Co do rodzeństwa - różnica jest ogromna, bo po śmierci rodziców dom pozostaje pusty. Druga sprawa, że wyprowadzka dalej niż o kilkanaście kilometrów znacznie utrudnia opiekę nad rodzicami, zwłaszcza gdy pracuje się zawodowo i ciężko znaleźć czas na odwiedziny - a wykluczam opcję, że rodzice w wieku 60+ są na siebie skazani. Oczywiście, są to osoby samodzielne, ale koszenie trawników, drobne prace remontowe, przerzucanie węgla, odnawianie domu - to nie powinny być już ich obowiązki, zwłaszcza jesli szwankuje im kręgosłup bądź mają jakieś inne przewlekła schorzenia (a kto w tym wieku nie ma?)

[Lexie]

Hm, ale nie wiemy w jakim wieku są rodzice. Autorka ma jeśli pamiętam dobrze 23 lata, jej rodzice mogą być spokojnie przed 50 Zanim będą mieli lat 60+ może minąć 10 lat lub więcej... Myślę że jeśli faktycznie ma się rodziców już wymagających takiego wsparcia można rozważać mieszkanie z nimi (ale też niekoniecznie, bo zawsze można mieszkać niedaleko, ale osobno), tylko że chyba to nie jest ten przypadek. Jak za 10 czy 15 lat będzie taka potrzeba, wtedy autorka może taką opcję rozważać. teraz są młodą parą ledwo zaczynającą wspólne życie i myślę, że niezależnie od "dostępnych" domów rodzinnych lepiej by było iść na swoje i tam się "docierać".

Po śmierci rodziców dom może i zostanie pusty, ale po swoje zgłosi się rodzeństwo - autorka pisała, że nie są jedynakami. Więc tak czy inaczej dom będzie do podziału albo trzeba będzie kogoś spłacać.

No ale w sumie produkujemy się tu, a przecież narzeczony i tak nie może się wynieść z domu bo prowadzi z rodzicami firmę , więc zasadniczo ten problem się rozwiązuje sam, decyzja się sama podejmuje, pozostaje tylko kwestia rodziców autorki, urażonych faktem, że córka nie respektuje ich planów wobec niej i nie szanuje ich krwawicy

[paula78]

Ja proponuję mieszkac tydzień u jego rodziców a tydzien u twoich. Ew. twoi nie muszą wiedzieć, że mieszkacie także u jego rodzicw , możecie mówic, że wyjezdzacie służbowo albo na urlop

Prowo- ja dorosla dziewczyna może wypisywac takie farmazowny.

[201607110949]

Napisane przez _ema_

Co do rodzeństwa - różnica jest ogromna, bo po śmierci rodziców dom pozostaje pusty. Druga sprawa, że wyprowadzka dalej niż o kilkanaście kilometrów znacznie utrudnia opiekę nad rodzicami, zwłaszcza gdy pracuje się zawodowo i ciężko znaleźć czas na odwiedziny - a wykluczam opcję, że rodzice w wieku 60+ są na siebie skazani. Oczywiście, są to osoby samodzielne, ale koszenie trawników, drobne prace remontowe, przerzucanie węgla, odnawianie domu - to nie powinny być już ich obowiązki, zwłaszcza jesli szwankuje im kręgosłup bądź mają jakieś inne przewlekła schorzenia (a kto w tym wieku nie ma?)

dom można sprzedać/wynająć a samemu przeprowadzić się do komfortowego, niezbyt dużego (czyli łatwego w utrzymaniu) mieszkania /odpada wiele domowych prac/w pobliżu rodziny. Niby starych drzew się nie przesadza ale nie chciałabym być rodzicem, który aż tak wiąże swoje dzieci z tym a nie innym miejscem. Ba, domem.

[szprotka_]

Napisane przez Slonko112

Czesc wszystkim. Jestem tu nowa ale mam taki problem ktory mnie meczy i nie umiem sobie z tym sama poradzic. Pewnie bylo juz takich wakow duzo ale ja nie wiem gdzie szukac i dlatego napisze tutaj co mnie meczy. Chodzi o to ze rok wychodze za maz. jestem z tego powodu szczesliwa ale mam pelno obaw co z mieszkaniem. Zaczne od poczatku. Mam duzy dom i jestem sama teraz w nim z rodzicami, wiem ze rodzice chca zebym tu zamieszkala z nimi po slubie z mezem ale moj narzeczony nie chce tutaj mieszkac tylko chce zebysmy mieszkali z jego rodzicami. Co prawda u niego mielibysmy lepszy start w zycie i juz sie przekonalam do tego ale nie umiem powiedziec o tym swoim rodzicom, boje sie ich reakcji. Boje sie ze mama bedzie plakac ze zostawiam caly ich dorobek, ze nik nie szanuje ich wysilku itd. Z drugiej strony boje sie jak to bedzie mieskac z tesciowa pod jednym dachem ale narzeczony ciagle mi mowi zebym sie nie martwila bo on chc dobrze dla nie i dla naszej przyszlej rodziny. Ale jak ja mam to powiedziec mamie ze odchodze po slubie. ja jestem slaba psychicznie i nie wiem czy dam rade im to powiedziec. Zostana sami na starosc w tak duzym domie, jest mi smutno jak o tym pomysle i czuje sie zle ale wiem ze musze sluchac przyszlego meza. strasznie mnie to meczy i nie umiem z tym sobie poradzic. Powiedzcie co mam robic...

o, matko i córko... tu jest Polska, a nie Zjednoczone Emiraty Arabskie, żeby być ślepo posłuszna mężowi.

jaka ty jesteś bezwolna. rodzice to, narzeczony siamto, a ty niczym latawiec na wietrze, jak zawieje to tam jesteś. a co ty chcesz i jakbyś chciała mieszkać.

[Vilqa]

Napisane przez Cherry Blossom Girl

Ja Z narzeczonym na 37 metrach, własne, przytulne, niezależne. Nie wiem jakich odpowiedzi oczekiwałaś (że powiemy Ci byś namówiła faceta do mieszkania z Twoimi rodzicami?). Póki co, nadal jesteś niedojrzała i bierna. Twój facet tez jest wygodny. Jakby chciał, to dałoby się kontynuować pracę w rodzinnej firmie i mieszkać osobno.

Burżuj! Burżuj!!!
My mamy 25

[zielona87]

Napisane przez Vilqa

Burżuj! Burżuj!!!
My mamy 25

Moje 20 ciagle wygrywa

[cranberry juice]

Napisane przez _ema_

No tak, dwoje jedynaków, dwa wielkie domy do dyspozycji - wynajmijcie coś! Choćby klitkę!
Ludzie, ja rozumiem samodzielność, ale ja bym się na miejscu rodziców w głowę popukała, gdyby młodzi mieli dwa domy do dyspozycji a uparcie stawiali trzeci, albo mieszkali na kupie u obcych ludzi.

Młodzi nie mają dwóch domów "do dyspozycji", bo w każdym z nich mieszkają już rodzice (tzn. są zajęte ). Jak jedna para rodziców się przeprowadzi, to wtedy będzie dom do dyspozycji

Napisane przez Slonko112

Wszyscy sa tacy madrzy zeby mieszkac osobno a ciekawe ile jest takich ludzi tak naprawde tutaj.

Pomińmy już moich rodziców, bo jestem z typowego polskiego blokowiska, a rodzice TŻ-a mieszkają sami na 200 metrach i ja bym się w głowę popukała, gdyby mi ktoś zaproponował zamieszkanie tam. Swoboda robienia wszystkiego we "własnym" (choćby i wynajętym) domu po swojemu jest bezcenna.

[martullenka]

Napisane przez allmode

Ja też się przyłączam do pytania, czemu zamieszkanie osobno ma być równoznaczne z porzuceniem pracy przez narzeczonego?
Autorko, nie tędy droga. Tym sposobem to sobie nawyżej strzelicie w kolano. Małżeńskie.
Twoje podejście też wymaga znacznej refleksji i zmiany, począwszy od określenia się jako odrębnej jednostki/ Na razie jawisz się jako dziecko, które jest dorosłe, a boi się rodziców i uznaje swoją niższość wobec mężczyzny.

Napisane przez Slonko112

wiem ze musze sluchac przyszlego meza.

Raczej musicie się słuchać wzajemnie. Jesteś od przyszłego męża zależna, że tak się go słuchasz? Gdzie w tym wszystkim jesteś TY?

[meta_morfoza]

też mieszkamy z mężem osobno i nie chciałabym mieszkać z rodzicami ani teściami, ale nie uważam wcale, że problem autorki jest bzdurny. Czy to, że dziewczyna nie chce zawieść swoich rodziców jest takie złe?widzi ich oczekiwania i to, że chyba uznali za pewnik, iż młodzi zamieszkają z nimi, więc nie chce ich rozczarować.
Zgadzam się jednak z madaną, że założenie rodziny, małżeństwo powinno prowadzić do tego, że mąż/żona staje dla nas na pierwszym miejscu, to z nim/nią podejmuję najważniejsze decyzje i mając na uwadze przede wszystkim nasze wspólne dobro wybieramy to czy inne wyjście.
Jeśli chcecie mieszkać z rodzicami, oboje podjęliście taką decyzję, widzicie w tym szansę dla siebie, to czemu nie?skoro jest taka opcja, jest duzy dom (a nawet dwa) i nie macie nic przeciwko obecności rodziców/teściów, to po co się na siłę wyprowadzać?
Jeśli zdecydowaliście, że będziecie mieszkać u teściów, to poinformuj rodziców jak najszybciej, by nie snuli planów i nie liczyli na coś, co nie będzie miało miejsca. Im dłużej zwlekasz tym gorzej.

[awia]

Napisane przez zielona87

Moje 20 ciagle wygrywa

48,5 m2
ale mamy 2 koty

[Lexie]

Napisane przez awia

48,5 m2
ale mamy 2 koty

Ależ licytacja

44 m2 i dwa psy