Potrzebna pomoc.

[Alexandra92x]

Napisane przez Majka1503

Tak, z całą pewnością on ją bardzo kocha

Przez jego zazdrość płacze, a gdy ona chce z nim zerwać to lata za nią. Szkoda mi jej strasznie, ale nic do niej nie dociera. Kocha ją na swój sposób, ale nie tak powinien funkcjonować związek, nie wie jak się wobec niej zachować. Chyba musi na własnej skórze przekonać się, że to nie jest facet dla niej, a trwa to już 2,5 roku....

[piniata]

Napisane przez Alexandra92x

Przez jego zazdrość płacze, a gdy ona chce z nim zerwać to lata za nią. Szkoda mi jej strasznie, ale nic do niej nie dociera. Kocha ją na swój sposób, ale nie tak powinien funkcjonować związek, nie wie jak się wobec niej zachować. Chyba musi na własnej skórze przekonać się, że to nie jest facet dla niej, a trwa to już 2,5 roku....

niestety w takich przypadkach rzadko kiedy mozna pomoc takiej osobie,zazwyczaj konczy sie to bolesnym rozstaniem albo przemiana.wszystko zalezy od tych dwojga, ich relacji i uczucia.

[Alexandra92x]

Napisane przez piniata

niestety w takich przypadkach rzadko kiedy mozna pomoc takiej osobie,zazwyczaj konczy sie to bolesnym rozstaniem albo przemiana.wszystko zalezy od tych dwojga, ich relacji i uczucia.

Uważam też, że osoby w gimnazjum nie powinny wchodzić w poważne związki z osobami o kilka lat starszymi. Moja siostra (15 lat) i jej chłopak (19 lat) nie tworzą fajnego związku... To jest najlepszy czas na poznawanie ludzi, na zabawę i naukę. Może jestem dziwna, ale myślę, że najpierw trzeba dobrze poznać siebie, żyć ze sobą w zgodzie, a nie za wszelką cenę wchodzić w związki.

Nie jestem zwolenniczką wchodzenia w poważne związki w tak młodym wieku... w dodatku z tyle lat starszymi mężczyznami.

[piniata]

Alexandra92x no nie zawsze jest latwo sie dobrac.mama mi powtarzala dokladnie to co Ty napisalas w poscie ale ja nie posluchalam i wcale nie cierpie z tego powodu.przeciwnie

[Majka1503]

Napisane przez Alexandra92x

Uważam też, że osoby w gimnazjum nie powinny wchodzić w poważne związki z osobami o kilka lat starszymi. Moja siostra (15 lat) i jej chłopak (19 lat) nie tworzą fajnego związku... To jest najlepszy czas na poznawanie ludzi, na zabawę i naukę. Może jestem dziwna, ale myślę, że najpierw trzeba dobrze poznać siebie, żyć ze sobą w zgodzie, a nie za wszelką cenę wchodzić w związki.

Nie jestem zwolenniczką wchodzenia w poważne związki w tak młodym wieku... w dodatku z tyle lat starszymi mężczyznami.

To, że oni nie tworzą nic nie znaczy.
Gimnazjum? W takim razie to samo można powiedzieć o liceum i studiach. Wniosek: nie wiązać się do końca studiów
Można całe życie nie potrafić żyć ze sobą w zgodzie, wieku tu nie determinuje niczego.

Swoją drogą, może warto zastanowić się dlaczego i jedna, i druga siostra tworzą toksyczne związki?

[_ema_]

Napisane przez Majka1503

To, że oni nie tworzą nic nie znaczy.
Gimnazjum? W takim razie to samo można powiedzieć o liceum i studiach. Wniosek: nie wiązać się do końca studiów
Można całe życie nie potrafić żyć ze sobą w zgodzie, wieku tu nie determinuje niczego.

Wybaczcie, jesli kogoś urażę, ale ja osobiście nie wierzę, że można przeżyć gimnazjum i liceum będąc cały czas w jednym 'poważnym' związku, który dodatkowo jeszcze oznacza 'należymy do siebie, papużki nierozłączki, zero imprez, zero przyjaźni, zero samodzielności' - a następnie tego nie żałować. Nie wierzę. Zawsze jest poczucie, że za szybko zaczęło się ograniczać i nie pozwoliło sobie na beztroskę i zabawę.
Co innego jak zaczyna się być ze sobą w liceum/ na studiach - powiedzmy, że raz - tu już był czas jakoś się wybawić, dwa - ludzie są mądrzejsi i nie zawsze związek = ograniczenia, jak to ma miejsce w 'poważnych relacjach' gimnazjalistów.

[Majka1503]

Napisane przez _ema_

Wybaczcie, jesli kogoś urażę, ale ja osobiście nie wierzę, że można przeżyć gimnazjum i liceum będąc cały czas w jednym 'poważnym' związku, który dodatkowo jeszcze oznacza 'należymy do siebie, papużki nierozłączki, zero imprez, zero przyjaźni, zero samodzielności' - a następnie tego nie żałować. Nie wierzę. Zawsze jest poczucie, że za szybko zaczęło się ograniczać i nie pozwoliło sobie na beztroskę i zabawę.
Co innego jak zaczyna się być ze sobą w liceum/ na studiach - powiedzmy, że raz - tu już był czas jakoś się wybawić, dwa - ludzie są mądrzejsi i nie zawsze związek = ograniczenia, jak to ma miejsce w 'poważnych relacjach' gimnazjalistów.

Nie wiem, czemu cytujesz moją wiadomość, jestem tego samego zdania. Ale tekst, że gimnazjum najlepszy czas na zabawę, naukę, poznawanie ludzi do mnie po prostu w 100% nie trafia.
Jestem z Tż od I klasy LO, wiele razy zdarzało nam się iść samemu na jakąś imprezę, 18stkę, rozumieliśmy, że solenizant mógł nie mieć pieniędzy, żeby zapraszać z osobami towarzyszącymi, za to miałam znajome pary, które bez siebie na krok się nie ruszały. Dla mnie co najmniej dziwne.
Poza tym, Tż nie przeszkadza w wybawieniu się, a jeśli dla kogoś tak jest, to nie chcę wiedzieć, bo taka osoba rozumie przez wybawienie się

[Alexandra92x]

Napisane przez _ema_

Wybaczcie, jesli kogoś urażę, ale ja osobiście nie wierzę, że można przeżyć gimnazjum i liceum będąc cały czas w jednym 'poważnym' związku, który dodatkowo jeszcze oznacza 'należymy do siebie, papużki nierozłączki, zero imprez, zero przyjaźni, zero samodzielności' - a następnie tego nie żałować. Nie wierzę. Zawsze jest poczucie, że za szybko zaczęło się ograniczać i nie pozwoliło sobie na beztroskę i zabawę.
Co innego jak zaczyna się być ze sobą w liceum/ na studiach - powiedzmy, że raz - tu już był czas jakoś się wybawić, dwa - ludzie są mądrzejsi i nie zawsze związek = ograniczenia, jak to ma miejsce w 'poważnych relacjach' gimnazjalistów.

Znam wiele przykładów na potwierdzenie tego, co napisała _ema_. Moja siostra za kilka lat powie, że była głupia, bo jej chłopak ją strasznie ogranicza, a sam sobie na wszystko pozwala, bo uwaga! jest starszy.

Jeśli ten gimnazjalny związek przetrwa to , ale niestety rzadko tak się dzieje.

Nie mówię, że to całkowity zakaz spotykania się z chłopakami, bo sama przez całe liceum poznawałam, spotykałam, pierwsze pocałunki, randki. Ale ani mi ani moim bliskim koleżankom nie były w głowie poważne związki. Nie żałuję ani dnia mojego życia. Nie żałuję, że nie byłam wcześniej w poważnym związku.

Teraz jest mi dobrze, bo mam dojrzałego partnera, który mnie w żaden sposób nie ogranicza (no czasami bywa nadopiekuńczy, ale to dla mnie zaleta, nie wada).

To, że ja nie jestem zwolenniczką wcześnie zaczętych związków nie znaczy, że ktoś nie ma prawa mieć własnego zadania. To jest MOJA opinia.

Znam też przypadek dziewczyny, która w wieku 14 lat zaczęła chodzić z 19latkiem. I mimo iż ten związek przetrwał 8 lat to facet ewidentnie ma zadatki na Ferdka Kiepskiego, a ona nawet nie mogła się przekonać, że mogła poznać kogoś bardziej odpowiedniego dla niej. Drugi przykład mojej znajomej - 15 chłopak 4 lata starszy, 17 - ciąża, po dwóch latach ślub. Teraz ona studiująca zaocznie bardzo opłacalny kierunek bez możliwości rozwoju z mężem, który po zawodówce nie potrafi się wysłowić tylko "g*wno Cię to obchodzi", klnie jak szewc i nie, nie jest z tych co świetnie zarabiają i są ogarnięci, a zawodówka to był świadomy wybór żeby mieć wyuczony zawód. Wymieniać dalej?

[_Desolation]

Autorko zrobisz jak uważasz, dla mnie różnica nie jest kolosalna i sama w Twoim wieku umawiałam się ze starszymi chłopakami bo ci w moim wieku mnie zupełnie nie interesowali, więc Cię rozumiem. Z resztą zostało mi to do dzisiaj. Również jak Majka1503 jestem z tż od 1 klasy LO, a nawet poznaliśmy się jeszcze w wakacje przed 1 klasą.
Jesteśmy już razem pare ładnych lat, a TŻ jest sporo starszy ode mnie.

[Alexandra92x]

Napisane przez Majka1503

To, że oni nie tworzą nic nie znaczy.
Gimnazjum? W takim razie to samo można powiedzieć o liceum i studiach. Wniosek: nie wiązać się do końca studiów
Można całe życie nie potrafić żyć ze sobą w zgodzie, wieku tu nie determinuje niczego.

Swoją drogą, może warto zastanowić się dlaczego i jedna, i druga siostra tworzą toksyczne związki?

To ciągle ta sama siostra tylko w nawiasach podałam wiek, w którym się poznali. Jeśli wprowadziłam Cię w błąd - przepraszam.

[Majka1503]

Napisane przez Alexandra92x

Znam też przypadek dziewczyny, która w wieku 14 lat zaczęła chodzić z 19latkiem. I mimo iż ten związek przetrwał 8 lat to facet ewidentnie ma zadatki na Ferdka Kiepskiego, a ona nawet nie mogła się przekonać, że mogła poznać kogoś bardziej odpowiedniego dla niej. Drugi przykład mojej znajomej - 15 chłopak 4 lata starszy, 17 - ciąża, po dwóch latach ślub. Teraz ona studiująca zaocznie bardzo opłacalny kierunek bez możliwości rozwoju z mężem, który po zawodówce nie potrafi się wysłowić tylko "g*wno Cię to obchodzi", klnie jak szewc i nie, nie jest z tych co świetnie zarabiają i są ogarnięci, a zawodówka to był świadomy wybór żeby mieć wyuczony zawód. Wymieniać dalej?

Możesz wymieniać, bo dla mnie to są przykłady głupoty, o której można przeczytać w co piątym wątku tutaj, przy czym dziewczyny są w bardzo różnym wieku, a nie kwestia wieku.

Koleżanka druga studiująca jest, "niedojrzałą 15stką" nie jest już dawno, więc co to ma do wieku w tym momencie?

Napisane przez Alexandra92x

To ciągle ta sama siostra tylko w nawiasach podałam wiek, w którym się poznali. Jeśli wprowadziłam Cię w błąd - przepraszam.

Wybacz, zrozumiałam to właśnie jako dwie siostry w różnym wieku.

[_ema_]

Napisane przez Majka1503

Koleżanka druga studiująca jest, "niedojrzałą 15stką" nie jest już dawno, więc co to ma do wieku w tym momencie?

Wiesz, chyba chodzi o to, że po prostu biorąc sobie kogoś w wieku 15 lat na całe życie grasz na loterii - bo w sumie nie wiesz jeszcze ani jak Ty się zmienisz, ani ten człowiek. I w ostatecznym rozliczeniu może wyjść, że oboje wyrośliście na zupełnie inne osoby, on jest kimś kto w ogóle Ci nie odpowiada. Ale zostawisz? No jak. To pierwszy facet, pierwsza miłość, i najlepszy argument - tyle lat szkoda zmarnować. I tak to się ciągnie, bo brało się nasionko, a potem okazało się, że wyrósł chwast. Tylko do chwasta się już przez te 7-8-9 lat przywiązało i jest problem.

[Majka1503]

Napisane przez _ema_

Wiesz, chyba chodzi o to, że po prostu biorąc sobie kogoś w wieku 15 lat na całe życie grasz na loterii - bo w sumie nie wiesz jeszcze ani jak Ty się zmienisz, ani ten człowiek. I w ostatecznym rozliczeniu może wyjść, że oboje wyrośliście na zupełnie inne osoby, on jest kimś kto w ogóle Ci nie odpowiada. Ale zostawisz? No jak. To pierwszy facet, pierwsza miłość, i najlepszy argument - tyle lat szkoda zmarnować. I tak to się ciągnie, bo brało się nasionko, a potem okazało się, że wyrósł chwast. Tylko do chwasta się już przez te 7-8-9 lat przywiązało i jest problem.

No ja rozumiem, ale to nie jest tak, że BUM i ta osoba się zmienia. To wyrastanie jest jednak jakiś proces, chyba się widzisz, co się dzieje ze mną, z partnerem.
Pogrubione: to już w ogóle niepojęte dla mnie, ale może ja dziwna jestem, że zapędów na Halinkę nie mam

[Alexandra92x]

Napisane przez Majka1503

Możesz wymieniać, bo dla mnie to są przykłady głupoty, o której można przeczytać w co piątym wątku tutaj, przy czym dziewczyny są w bardzo różnym wieku, a nie kwestia wieku.

Koleżanka druga studiująca jest, "niedojrzałą 15stką" nie jest już dawno, więc co to ma do wieku w tym momencie?

W wieku 15 lat związała się z osobą, z którą w wieku 17 lat wpadła i teraz nie może wykorzystać swoich możliwości. Po prostu.

Niestety ja w swoim otoczeniu widzę więcej przykładów negatywnych...

Sama przypominając sobie w kim podkochiwałam się w wieku 15/16 lat cieszę się, że nic wtedy z tego nie wyszło . Podkreślam jest to MOJA opinia i jeśli komuś udało się stworzyć w tak młodym wieku dobry, dojrzały związek to

[piniata]

Napisane przez Alexandra92x

W wieku 15 lat związała się z osobą, z którą w wieku 17 lat wpadła i teraz nie może wykorzystać swoich możliwości. Po prostu.

Niestety ja w swoim otoczeniu widzę więcej przykładów negatywnych...

Sama przypominając sobie w kim podkochiwałam się w wieku 15/16 lat cieszę się, że nic wtedy z tego nie wyszło . Podkreślam jest to MOJA opinia i jeśli komuś udało się stworzyć w tak młodym wieku dobry, dojrzały związek to

to dziekuje za brawa :P i zycze autorce i wszytskim tutaj szczescia w milosci

[optymistt]

Jak zauważyłam Wiele z Was ma doświadczenie lub jest "obeznana" w temacie związku ze starszym chłopakiem. Moje przyjaciółki, że tak powiem "obserwowały całą sytuację , i same stwierdziły, że fajny z Niego chłopak, miły, inteligentny, opiekuńczy... Doszło do tego, że całowaliśmy się kilka razy, długo rozmawialiśmy, powolutku poznawaliśmy siebie... Ma w sobie to coś co przyciąga.

[piniata]

mozna Tobie jedynie zyczyc rozwagi i madrosci (choc zakochanym ludziom tego zyczyc nie ma sensu )i pomyslnosci w tej milosci!

[Fleur_D]

Napisane przez optymistt

Jak zauważyłam Wiele z Was ma doświadczenie lub jest "obeznana" w temacie związku ze starszym chłopakiem. Moje przyjaciółki, że tak powiem "obserwowały całą sytuację , i same stwierdziły, że fajny z Niego chłopak, miły, inteligentny, opiekuńczy... Doszło do tego, że całowaliśmy się kilka razy, długo rozmawialiśmy, powolutku poznawaliśmy siebie... Ma w sobie to coś co przyciąga.

Oj dziecko, dziecko.
Już samo założenie tego wątku świadczy o tym, że do dojrzałości Ci daleko, nawet jak na swój wiek. Toż rozsądna 15-latka wie, że jeśli się nie ma problemu i nie chce porady, to się o radę nie prosi. Jak nie chcesz ciastka, to też mamę o ciastko prosisz?
Natomiast nie zgodzę się, z większością Wizażanek, które twierdzą, że jesteście z chłopakiem na zupełnie różnych poziomach rozwoju. Gdybyście byli, to nigdy by się Tobą nie zainteresował. Po prostu jest niedojrzały i nie ma szans u rówieśniczek- taka jest prawda. I nie piszcie mi tu, że miłość nie wybiera. Jaka miłość? On z premedytacją podrywa naiwną małolatę. O tym, że "miłość nie wybiera" mówi się, gdy ktoś walczy z uczuciem, które spadło na niego nagle i nieoczekiwanie, nie gdy sam pakuje się w dziwny układ.

[201701300929]

Napisane przez _ema_

b) niewielka ta wartość kiedy wynika z braku chętnego
c) niewielka to wartość w ustach dziewczyny prezentującej połowie Polski swoje zdjęcie wykadrowane na cycki

xD to najlepszy post jaki ostatnio czytalam

Napisane przez Fleur_D

Natomiast nie zgodzę się, z większością Wizażanek, które twierdzą, że jesteście z chłopakiem na zupełnie różnych poziomach rozwoju. Gdybyście byli, to nigdy by się Tobą nie zainteresował. Po prostu jest niedojrzały i nie ma szans u rówieśniczek- taka jest prawda. I nie piszcie mi tu, że miłość nie wybiera. Jaka miłość? On z premedytacją podrywa naiwną małolatę. O tym, że "miłość nie wybiera" mówi się, gdy ktoś walczy z uczuciem, które spadło na niego nagle i nieoczekiwanie, nie gdy sam pakuje się w dziwny układ.

Z ta niedojrzaloscia to sie zgodze ale ona chyba dotyczy mezczyzn tak geenralnie - stad zwykle facet jest starszy - a studia przedluzaja teraz ta niedojrzalosc i "dziecinstwo" bo to dla wiekszosci ludzi dalej stan zycia jak w LO-dorabia sie czasem kase na swoje potrzeby ale mieszka u rodzicow, mama gotuje,placi rachunki, daje kieszonkowe i kasa na imprezki, ciuchy zostaje
Nie powiedzialabym natomiast,ze on z premedytacja podrywa malolate - jakby nie patrzec dziewczyna ma prawo mu sie podobac-a 15/16 latka to tez nie jest juz dziecko-troche zalezy tez od wygladu i stylu zachowania ale mnie w jej wieku brali zwykle za studentke... ale wracajac do tematu gdyby facet mial 30lat to moznaby to nazwac podrywaniem z premedytacja ale 21 to nie jest znowu tak duzo - a na pewno nie z jego punktu widzenia, zwlaszcza jesli chlopak studiuje dziennie bo wtedy to niemal nie ma roznicy w mentalnosci (LO czy studia)

[gallina1]

w wieku 16 lat miałam faceta 6 lat starszego, myślałam, że będzie super, bo przecież jestem coraz dojrzalsza, on dorosły, będzie super.. a problemy zaczęły się bardzo szybko i żałuję, że tego nie zakończyłam zanim jeszcze było można. przemyśl to (:

[VanOlg]

Napisane przez _ema_

Wybacz szczerość, ale dziewictwo nie jest wartością samą w sobie. Stanowi wartość dopiero wtedy, gdy jest wynikiem świadomej decyzji oraz pewnej ideologii przez człowieka przyjętej. Jest cenne i godne podziwu kiedy idzie w parze z całym światopoglądem celebrującym czystość i szacunek do siebie. Staje się wtedy wartościowe - ale nie dla świata, nie jako cnota bezwzględna, tylko jako cecha wartościowa dla 'posiadacza', jako dowód wytrwałości w swoich ideałach.
Wnioski:
a) nie ma się czym chwalić, bo dziewictwo powinno być cenne tylko dla Ciebie samej, nie dla ogółu społeczeństwa
b) niewielka ta wartość kiedy wynika z braku chętnego
c) niewielka to wartość w ustach dziewczyny prezentującej połowie Polski swoje zdjęcie wykadrowane na cycki

Jedno pozwolę sobie do tego dorzucić, bo sama jestem dziewicą. Dziewictwo to nie jest dowód wytrwałości. To nie jest tak, że trzeba być wytrwałym, żeby zachować dziewictwo. Bo kiedy się ma ten cały światopogląd, o którym napisałaś, to zachowywanie tego dziewictwa jest naturalne i nie jest żadnym wyrzeczeniem niczego. (choć Ty akurat pewnie nie to miałaś na myśli, ale wiele osób słowo "wytrwałość" łączy z wyrzekaniem się i zaciskaniem zębów, dlatego piszę)

Podam przykład z innej beczki. Załóżmy, że kocham śpiewać. Zaczęłam śpiewać jako mała dziewczynka. Robiłam to mimowolnie, na przykład w przerwach w nauce, albo na podwórku, albo po prostu wtedy, kiedy mi się jakaś piosenka spodobała. Wyobrażałam sobie, jakby to było mieć lekkość w tym śpiewaniu i nic innego mnie nie interesowało. I tak sobie śpiewałam. Aż w końcu, jak już byłam starsza zaczęłam słyszeć komplementy na temat swojego śpiewu. A potem kolejne. I kolejne. Ludzie pytali: jak często śpiewasz? A ja nie umiałam na to odpowiedzieć. Nie interesowało mnie to. Nie musiałam używać samodyscypliny, żeby nauczyć się śpiewać. Nie musiałam się do tego motywować. Po prostu robiłam to, bo to było dla mnie naturalne.

Tak samo jest z dziewictwem. Ten pogląd jest tak zgodny ze mną, że przestaje być zasadą. Jak to kiedyś ktoś mądry powiedział: "Żadna świętość nie dokonała się jeszcze przez wyrzeczenie.". Dużo możnaby o tym pisać. Długo możnaby się rozwodzić. Jeżeli chcesz przestrzegać 10 przykazań, ale tak perfekcyjnie, w każdej minucie Twojego życia, to nie powtarzaj sobie ich tysiące razy dziennie, ani tysiące tysięcy. Wręcz przeciwnie. Zapomnij o nich, tak, jak ta mała, śpiewająca dziewczynka zapomniała o samodyscyplinie. Tylko stań się kimś takim, żeby one były dla Ciebie naturalne.

Ok Przepraszam, taka "króciutka refleksja" lubię snuć teologiczne rozkminy, przepraszam!

A co do tematu, to razi mnie on niedojrzałością na kilometr. W większości z resztą tematów widzę coś takiego. To nie jest miłość. To jest mentalne przyklejenie się.

[uwielbienie]

Ja powiedz z wlasnej obserwacji.
Kolezanka mojej mlodszej siostry jest w 1 kl liceum, ma 16 lat. Jej chlopak jest o 8 lat starszy. Poznali sie gdy ona miala jeszcze nie cale 15. I sa naprawde fajna, kochajaca sie para
Wiec roznie sie w zyciu uklada

[8ad6f24efccc55ffad105769f687a45fdbccc950_6696fb763c81f]

Napisane przez Majka1503

Rzuciłyście się na autorkę, pojęcia nie mam dlaczego
Czy jest dojrzała Waszym czy jej zdaniem, czy nie, to dlaczego ma nie spróbować? Też uważam, że to duża różnica wieku jak na tę chwilę, ale nie takie rzeczy się udają w życiu.



A co to ma do rzeczy w wątku i co to kogo obchodzi?
O jakie rzeczy niby zapytała autorka, o które nie powinna?
Zwracania się "dziewczynko" nie skomentuję.



Dołączam się do życzeń
Autorko, nic na siłę i wbrew sobie, dajcie sobie szansę

A może dlatego,że poprzednia nazwa postu wygląda tak "potrzebna pomoc w seksie"

---------- Dopisano o 10:49 ---------- Poprzedni post napisano o 10:47 ----------

Napisane przez kisielova

aha.
Post Emy jest najlepszą z odpowiedzi na to, co napisałaś.

Jeśli odsyłasz kogoś do zajęcia się ortografią, polecam zwrócić uwagę na to, co sama piszesz ("na internecie").

Ironia i sarkazm,wiesz co to?
Napiszę inaczej NA INTERNETACH !
przeżywaj dalej

---------- Dopisano o 10:54 ---------- Poprzedni post napisano o 10:49 ----------

Napisane przez _ema_

Wybacz szczerość, ale dziewictwo nie jest wartością samą w sobie. Stanowi wartość dopiero wtedy, gdy jest wynikiem świadomej decyzji oraz pewnej ideologii przez człowieka przyjętej. Jest cenne i godne podziwu kiedy idzie w parze z całym światopoglądem celebrującym czystość i szacunek do siebie. Staje się wtedy wartościowe - ale nie dla świata, nie jako cnota bezwzględna, tylko jako cecha wartościowa dla 'posiadacza', jako dowód wytrwałości w swoich ideałach.
Wnioski:
a) nie ma się czym chwalić, bo dziewictwo powinno być cenne tylko dla Ciebie samej, nie dla ogółu społeczeństwa
b) niewielka ta wartość kiedy wynika z braku chętnego
c) niewielka to wartość w ustach dziewczyny prezentującej połowie Polski swoje zdjęcie wykadrowane na cycki

i umoralnia mnie osoba z jakąś postacią z bajki na avatarze? chociaż mam swoje zdjęcie

---------- Dopisano o 10:56 ---------- Poprzedni post napisano o 10:54 ----------

Napisane przez piniata

przeciez tu nie ma zadnego problemu,przynajmniej ja nie widze.poza tym mam teraz 25lat,swojego o 6 lat starszego chlopaka poznalam majac wlasnie 15lat i co..jestesmy razem do dzis i jakos nie ma w tym zadnego problemu.no ale moze to jakis dziwny wyjatek ,sadzac po postach powyzej..

---------- Dopisano o 11:43 ---------- Poprzedni post napisano o 11:34 ----------




Twoje dziewictwo Twoja sprawa,no chyba ze mamy bic Ci brawo?moim skromnym zdaniem po przeczytaniu tego postu powinno byc"mam 22 lata i jestem jeszcze dziewczynka"

---------- Dopisano o 11:46 ---------- Poprzedni post napisano o 11:43 ----------




pieknie powiedziane, dalabym lajka ale tu nie ma wiec oklaski

Dalej twierdzę,że to dziecko powinno wziąć się za naukę a nie brać się za takie rzeczy,dzieci robią dzieci... damn.. pozdrawiam
miłego komentowania mojej osoby