Dziwny kryzys w związku

[Fleur_D]

Napisane przez Halina_Ha

nie wiem czemu to zostalo wykropkowane, nie bylo tu zadnego wulgaryzmu

Dobra, dobra i tak Ci nie wierzymy

[Stookrotka]

Ja nie rozumiem tego sapu na autorkę. Ona przecież wie ze źle się zachowała.
Powinnaś dać trochę wytchnienia facetowi, niech wyjdzie z kumplami i się odstresuje, krzyki i awantury nic nie dadzą. Badz konsekwentna i nie odzywaj sie.

Z drugiej strony facet "musi sobie przemyśleć i ochłonąć" u kumpla, gdzie sie może dobrze bawi.
Gdyby mój facet pracował od rana do 22, nie dzielił ze mną obowiązków a z tego co rozumiem to w cale on nie łoży na autorkę, ona sama się utrzymuje to nie rozumiem czemu ona nie ma być zła? Płacą po połowie, nikt na nikogo nie łoży a obowiązki wszystkie ma przejąć ona? No i nic dziwnego że czuje się samotna, facet pracuje co dwa tygodnie weekend. Gdy jest sposobność pobyć razem to on idzie do kumpli. Tez bym była zła, ale Ty źle zareagowałaś...

[Tanesha72]

Oboje powinniście się zdystansować do tego, Ty zbytnio ograniczasz , a On jak mu się nie podoba to zbiera manatki i do kolegi.

____________________
Prawda w oczy kole doradca finansowy poznań takie mamy ceny!

[chwast]

Tak naprawde to nie znamy całego związku. Być może tak się zachował bo ma gdzieś autorkę. Osoba, która się tak zachowuje raczej na innych polach też może zachowywać się dziwnie, tu jest WIELKI problem z komunikacją choćby i przyjacielską nie tylko związkową więc nie uwierzę, że wszystko jest idealnie i tylko ta jedna, jedyna sytuacja, w której to zły facet mówi "idź spać na podłogę jak ci nie pasi"
a nawet gdyby to mówię, żeby ktoś powiedziął coś takiego w takiej sytuacji to musi taki być. I znów - idealny chłopak tylko to... no nie ma czegoś takiego.

[kleo1991]

Napisane przez Vendia

Witam.
Od dawna czytam forum, ale pierwszy raz poczułam potrzebę aby osobiście się czymś podzielić. Jestem z moim chłopakiem od pięciu lat. Od trzech mieszkamy razem. Zawsze było idealnie, oczywiście zdarzały się kłótnie, ale nigdy nie trwały dłużej niż jeden dzień. On ostatnio bardzo dużo pracuje. Na tyle dużo, że prawie go nie widuje. Było mi z tym źle, bo do tej pory zawsze byliśmy razem. Czekałam aż wróci, a gdy wracał bywałam zła, albo smutna. W zeszłym tygodniu poinformował mnie, że wychodzi ze znajomymi i naprawdę się wściekłam, kiedy po pracy poszedł do klubu i wrócił o trzeciej w nocy. Zachowałam się bardzo nie w porządku. Dostałam okropnego szału i sytuacja przez kilka dni była mocno napięta, nie mogliśmy już normalnie rozmawiać. No i... Któregoś dnia stwierdził, że nie wraca na noc, przenocuje u znajomego z pracy i ja muszę sobie wszystko przemyśleć. Wydzwaniałam jak paranoiczka, przepraszałam, błagałam żeby wrócił. To pogorszyło sytuację. Przyjechał i oznajmił, że musimy kilka dni od siebie odpocząć, że on nerwowo nie daje rady. Zaznaczył, że to nie jest żadna "przerwa w związku", tylko że musimy ochłonąć i za sobą zatęsknić. Dobija mnie to, nie jestem w stanie funkcjonować. Od wczoraj stwierdziłam, że nie będę już dzwonić, bo to nie pomaga. On wysyła smsy, pisze "dobranoc" i jak minął mu dzień, ale nie wspomniał ani słowem o tym żebyśmy się spotkali... Zostałam sama z bagażem w postaci dwóch psów i pustego mieszkania. Nie umiem sobie z tym poradzić, ciężko mi nie rozmawiać z osobą, która jest mi najbliższa na świecie. Boję się, że jeśli wróci to po to żeby to zakończyć, z drugiej jednak strony nie wiem jak w ten sposób może się zakończyć tak mocny związek... Czy ktoś miał w swoich relacjach podobne przejścia? Jeśli tak to jak one się skończyły?

On wraca zmeczony z pracy a ty się na niego wściekasz? To ja mu się nie dziwie. On chce wrócic do swojego gniazdka i ukochanej, ale nie moze bo go czeka awantura. Ogarnij się i postaw na miejscu faceta, nie badz kobieta bluszcz. Facet też musi miec swoj świat

[hoacynka]

Autorko, szczerze mówiąc nie wiem o co zrobiłaś tą awanturę.
Chyba po prostu miałaś w sobie zbyt wiele nagromadzonych emocji i na kimś musiałaś je wyładować .

Na miejscu Twojego faceta też bym się wkurzyła - nie zrobił w sumie nic złego, a mu się delikatnie mówiąc oberwało .

[201607040940]

Wyobrażam sobie że Twój partner wraca z pracy, kładzie się na kanapie i leży odłogiem zmęczony . Chyba najbardziej Cię wkurzyło że wszystkie domowe obowiązki przerzuca na Ciebie a jak ma chwilę wolnego to idzie z kumplami na imprezę. Też by mi nerwy puściły. Teraz możesz mu wysłać smsa że dziś późno wracasz żeby wyprowadził psy albo żeby kupił i przywiózł karmę dla psów. Przecież nie będziesz tego dźwigać. Jak już zaczniecie rozmawiać to powiedz mu że nie odpowiada Ci przerzucanie odpowiedzialności za dom na Ciebie. Musicie konkretnie "wydzielić" obowiązki jakie będziecie wykonywać. Np rano przed pracą on wyprowadza psy, po południu Ty, wieczorny spacer on. Zakupy "ciężkie" razem co drugi weekend. Sprzątanie w tygodniu Ty, w co drugi weekend on. Pranie - co za problem żeby on rano załadował i wstawił pralkę, Ty później wywiesisz, prasowanie - każdy swoje. Jak przejmie domowe obowiązki to może szybciej zmieni pracę na mniej absorbującą. Wygodnie się urządził, napracuje się , wraca późno a darmowa służąca obsłuży.

[Joline]

Napisane przez Marudna Krolewna

Chłopak zapieprza w pracy, a Ty w domu serwujesz mu wąty bo Ci przeszkadza, że on pracuje (!!!) a później robisz dziką awanturę, że poszedł się zrelaksować na miasto (o czym cię poinformował jak sądze). No też bym nie miała ochoty na taką emocjonalną karuzelę.

Zrelaksować na miasto można pójść razem, szczególnie jak się z kimś mieszka pod jednym dachem.
Po drugie facet nie wrócił na noc. Ciekawe czy byś tak samo zareagowała jakby Twój mąż wracał nad ranem do domu.

Ja się autorce wcale nie dziwię. Przemyśl czy chcesz być z kimś takim bo on ewidentnie ma Cię gdzieś.

[Deborah100]

Napisane przez Vendia

Witam.
Od dawna czytam forum, ale pierwszy raz poczułam potrzebę aby osobiście się czymś podzielić. Jestem z moim chłopakiem od pięciu lat. Od trzech mieszkamy razem. Zawsze było idealnie, oczywiście zdarzały się kłótnie, ale nigdy nie trwały dłużej niż jeden dzień. On ostatnio bardzo dużo pracuje. Na tyle dużo, że prawie go nie widuje. Było mi z tym źle, bo do tej pory zawsze byliśmy razem. Czekałam aż wróci, a gdy wracał bywałam zła, albo smutna. W zeszłym tygodniu poinformował mnie, że wychodzi ze znajomymi i naprawdę się wściekłam, kiedy po pracy poszedł do klubu i wrócił o trzeciej w nocy. Zachowałam się bardzo nie w porządku. Dostałam okropnego szału i sytuacja przez kilka dni była mocno napięta, nie mogliśmy już normalnie rozmawiać. No i... Któregoś dnia stwierdził, że nie wraca na noc, przenocuje u znajomego z pracy i ja muszę sobie wszystko przemyśleć. Wydzwaniałam jak paranoiczka, przepraszałam, błagałam żeby wrócił. To pogorszyło sytuację. Przyjechał i oznajmił, że musimy kilka dni od siebie odpocząć, że on nerwowo nie daje rady. Zaznaczył, że to nie jest żadna "przerwa w związku", tylko że musimy ochłonąć i za sobą zatęsknić. Dobija mnie to, nie jestem w stanie funkcjonować. Od wczoraj stwierdziłam, że nie będę już dzwonić, bo to nie pomaga. On wysyła smsy, pisze "dobranoc" i jak minął mu dzień, ale nie wspomniał ani słowem o tym żebyśmy się spotkali... Zostałam sama z bagażem w postaci dwóch psów i pustego mieszkania. Nie umiem sobie z tym poradzić, ciężko mi nie rozmawiać z osobą, która jest mi najbliższa na świecie. Boję się, że jeśli wróci to po to żeby to zakończyć, z drugiej jednak strony nie wiem jak w ten sposób może się zakończyć tak mocny związek... Czy ktoś miał w swoich relacjach podobne przejścia? Jeśli tak to jak one się skończyły?

Co do pogrubionego - po co, pytam się po co zniżać się do jego poziomu?
Jesteście szmat czasu, wspólne życie i facet zachowuje się jak dzieciak. Nocuje u kolegi? Sorry ale to nie mężczyzna, to chłoptaś.
Dojrzały facet usiadłby i pogadał z dziewczyną co jemu nie pasuje.
Na pewno nocuje u kolegi? Bo może to kłamstwo ?

Poza tym mam wrażenie, ze niektórzy ludzie nie rozumieją co znaczy zamieszkać razem ze sobą. Bo dla mnie to normalnie wspólne życie, planowanie przyszłości- niewiele różniące się od małżeństwa.
Za dużo ludzi w wieku 19-23 lat decyduje się na coś takiego. Nie uwierzę, że facet w wieku np. 22 lat jest mega dojrzały. Dla niego to wygodne rozwiązanie- posprząta, uprasuje, sex jest, wychodzić nie trzeba, jak można czas razem spędzić w domu.
A później wychodzą z tego kłopoty. Do wszystkiego trzeba dojrzeć.

[201607040940]

Napisane przez Deborah100

Co do pogrubionego - po co, pytam się po co zniżać się do jego poziomu?
Jesteście szmat czasu, wspólne życie i facet zachowuje się jak dzieciak. Nocuje u kolegi? Sorry ale to nie mężczyzna, to chłoptaś.
Dojrzały facet usiadłby i pogadał z dziewczyną co jemu nie pasuje.
Na pewno nocuje u kolegi? Bo może to kłamstwo ?

Poza tym mam wrażenie, ze niektórzy ludzie nie rozumieją co znaczy zamieszkać razem ze sobą. Bo dla mnie to normalnie wspólne życie, planowanie przyszłości- niewiele różniące się od małżeństwa.
Za dużo ludzi w wieku 19-23 lat decyduje się na coś takiego. Nie uwierzę, że facet w wieku np. 22 lat jest mega dojrzały. Dla niego to wygodne rozwiązanie- posprząta, uprasuje, sex jest, wychodzić nie trzeba, jak można czas razem spędzić w domu.
A później wychodzą z tego kłopoty. Do wszystkiego trzeba dojrzeć.

coś w tym jest, Autorko zastanów się nad swoim związkiem, bo nie bez przyczyny byłaś taka sfrustrowana i zła że zrobiłaś awanturkę.

[kiciun]

Ja nie widze powodu żeby potępiać tego faceta. Że wyszedł z kumplami na męski wieczór, serio to takie straszne, że jej nie zabrał? Raz kiedyś można, a nawet wskazane moim zdaniem. Wy na babskie spotkania zabieracie zawsze swoich facetów? Taka co wciąż wisi facetowi na ramieniu chyba jest postrzegana jako bluszcz, a facet pantofel?
Autorka się wściekła, dostała szału i zrobiła awanture, facet nie poszedł se od razu ale sytuacja była napięta przez kilka dni. Kilka była wściekła za męski wieczór po pracy? Dla mnie to błahy powód żeby się wściec, a na kilka dni to nawet sobie nie wyobrażam. Facet wyszedł bo nie mógł już tego znieść, uprzedzając autorkę, że to nie jest żadna przerwa. Może sądził, że to dobre wyjście, żeby wreszcie przemyśleć to sobie spokojnie i zakończyć ten kilkudniowy spór? Może dobrze chciał chłopak, w końcu ile można. A ona jeszcze zachowała się jak histeryczka i bluszcz typowy wydzwaniając i błagając i nie dając mu chwili oddechu. Nic dziwnego, że się gość zniesmaczył i stwierdził, że musi se to przemyśleć, ja bym z takim histerykiem nie chciała być, a Wy?

Serio ja bym nie wytrzymała jakby mi facet przez babski wieczorek takie jazdy robił.

Ja bym doradzala pokazać się od spokojniejszej, stabilniejszej i bardziej opanowanej strony. Na miłe dobranoc i dzien dobry odpowiadaj równie miłym dobranoc i dzien dobry i poczekaj aż sam wróci. Bez błagania, pretensji, ciągłego dopytywania się. Poczekaj aż sam się zainteresuje co porabiasz. A jak nie będzie chciał wrócić to trudno, pokaż że sama też sobie poradzisz.

[kennedy]

autorka chyba nie rozumie co to partnerstwo. to ze dajesz tyle kasy co on to nie oznacza ze macie sie dzielic obowiazkami po polowie. bo to nie jest sprawiedliwe sprawiedliwe jest ze ta osoba ktora ma wiecej czasu nie pracujac wykonuje wiecej w domu.

[Marudna Krolewna]

Napisane przez Joline

Zrelaksować na miasto można pójść razem, szczególnie jak się z kimś mieszka pod jednym dachem.
Po drugie facet nie wrócił na noc. Ciekawe czy byś tak samo zareagowała jakby Twój mąż wracał nad ranem do domu.

Ja się autorce wcale nie dziwię. Przemyśl czy chcesz być z kimś takim bo on ewidentnie ma Cię gdzieś.

Nie rozśmieszaj mnie - on od jej wątów ma uciec z nią? Poza tym chłop raz poszedł na miasto z kolegami. Akurat go na męski wieczór zaprosili - miał ją ciągnąć na siłę? Nie robi tego co dwa dni. Nie wrócił na noc ale poinformował o tym i podał powód, a nie zapił i spał w rowie a ona odchodziła od zmysłów. A mój mąż po baletach z kolegami wraca nad ranem, podobnie jak ja ze swoich i nikt problemu z tego nie robi.

Skoro on was nie utrzymuje obojga najsensowniejszym wyjściem będzie podział obowiązków i spokojna rozmowa, ale tak czy siak autorka więcej czasu spędza w domu fizycznie tam jest i trudno żeby psy miały 10h czekać dla samej zasady, że to jego kolej.

[Kaja-ja]

Napisane przez kiciun

Ja nie widze powodu żeby potępiać tego faceta. Że wyszedł z kumplami na męski wieczór, serio to takie straszne, że jej nie zabrał? Raz kiedyś można, a nawet wskazane moim zdaniem. Wy na babskie spotkania zabieracie zawsze swoich facetów? Taka co wciąż wisi facetowi na ramieniu chyba jest postrzegana jako bluszcz, a facet pantofel?
Autorka się wściekła, dostała szału i zrobiła awanture, facet nie poszedł se od razu ale sytuacja była napięta przez kilka dni. Kilka była wściekła za męski wieczór po pracy? Dla mnie to błahy powód żeby się wściec, a na kilka dni to nawet sobie nie wyobrażam. Facet wyszedł bo nie mógł już tego znieść, uprzedzając autorkę, że to nie jest żadna przerwa. Może sądził, że to dobre wyjście, żeby wreszcie przemyśleć to sobie spokojnie i zakończyć ten kilkudniowy spór? Może dobrze chciał chłopak, w końcu ile można. A ona jeszcze zachowała się jak histeryczka i bluszcz typowy wydzwaniając i błagając i nie dając mu chwili oddechu. Nic dziwnego, że się gość zniesmaczył i stwierdził, że musi se to przemyśleć, ja bym z takim histerykiem nie chciała być, a Wy?

Lepiej bym tego nie ujęła.

Czeka Was rozmowa Autorko. Poważna rozmowa. Pewnie długa rozmowa.
Zamiast rzucać fochami, spać po kolegach itp. po prostu porozmawiajcie...

[Halina_Ha]

Napisane przez Gosiaczek1969

Wyobrażam sobie że Twój partner wraca z pracy, kładzie się na kanapie i leży odłogiem zmęczony . Chyba najbardziej Cię wkurzyło że wszystkie domowe obowiązki przerzuca na Ciebie a jak ma chwilę wolnego to idzie z kumplami na imprezę. Też by mi nerwy puściły. Teraz możesz mu wysłać smsa że dziś późno wracasz żeby wyprowadził psy albo żeby kupił i przywiózł karmę dla psów. Przecież nie będziesz tego dźwigać. Jak już zaczniecie rozmawiać to powiedz mu że nie odpowiada Ci przerzucanie odpowiedzialności za dom na Ciebie. Musicie konkretnie "wydzielić" obowiązki jakie będziecie wykonywać. Np rano przed pracą on wyprowadza psy, po południu Ty, wieczorny spacer on. Zakupy "ciężkie" razem co drugi weekend. Sprzątanie w tygodniu Ty, w co drugi weekend on. Pranie - co za problem żeby on rano załadował i wstawił pralkę, Ty później wywiesisz, prasowanie - każdy swoje. Jak przejmie domowe obowiązki to może szybciej zmieni pracę na mniej absorbującą. Wygodnie się urządził, napracuje się , wraca późno a darmowa służąca obsłuży.

tez tak to wlasnie widze