Mama niszczy mi życie

[Mick]

Napisane przez 0_luska

Znajomi też mają dość humorów mamy, wiadomo jak ich poprosi to kupią. Do tej pory ja przyjeżdżałam co 2 tygodnie i robiłam jej mega duże zakupy. Piekarnię i mięsny mamy pod domem więc po chleb czy wędlinę pójdzie sama gorzej z większymi zakupami. Najbardziej wkurza mnie to, że robię jej te zakupy, a jak za 2 tyg przyjeżdżam to większość jedzenia jest w lodówce do wyrzucenia. Oczywiście przez ten czas było narzekanie, że nie ma co jeść, a jak pytam czemu nie zrobiła sobie czegoś to albo że nie miała na to ochoty, albo że nie wypada jeść kurczaka w tygodniu tylko w niedzielę..... mam już poprostu dość.
Mówiłam mamie nie raz, rodzina jej powtarza że mam 26 lat i w tym wieku kobiety mają mężów i dzieci a ona dalej traktuje mnie jak swoją własność na każde zawołanie.

Straszne. Bardzo Ci współczuję.

Twoja mama zachowuje się jak dziecko i niestety musisz ją tak traktować, co oznacza konieczność zachowania żelaznej konsekwencji. Na groźby o alimentach możesz się odgryźć, że ją ubezwłasnowolnisz i umieścisz w szpitalu psychiatrycznym.

[skara]

Te alimenty to tylko gadanie. Po pierwsze kobiecie nie chce się iść do sklepu to do sądu pójdzie? Po drugie jeśli ma jakieś dochody to alimentów nie dostanie. Bądź konsekwentna, idziesz w dobrym kierunku, nie daj się zastraszyć.

[86lola]

Jesli ma rente, czy emeryture plus oszczednosci to zadnych alimentow sad nie przyzna.

[allmode]

Przeżyłam identyczną sytuację. Z tą różnicą, że byłam na miejscu Twojego tż. I matka mojego chłopaka nie chorowała na nic, była zdrowa. Ale poza tym to samo - sklep pod nosem, ale sama zakupów nie zrobiła. Za to latać po całym mieście, po koleżankach, jeździć na działkę mogła bez problemu. Jak on tylko wyszedł za próg - od razu telefony do całej rodziny, jakie to podłe dziecko, matkę samą, głodną, bez pieniędzy zostawił.
Ja byłam "najgorsza suką", która "porządnego chłopaka zabiera starej, samotnej, schorowanej kobiecie". Nie miałam "żadnej moralności, bo jak to tak, spotykać się tak często"? Byłam w jej opinii brzydka, miałam nie takie włosy, nie taką figurę, nie taką cerę, i w ogóle wszystko nie takie.
Pewnego dnia powiedziałam "dość". Uznałam, że ten związek nie jest wart wszystkich przykrości, jakich doznawałam, a chłopak był totalnie uwiązany do mamusi i na każde skinienie leciał. Z tego, co wiem, mamusia nie pozwoliła mu ułożyć sobie życia.

Dobrze, że się zapisałaś do psychologa. To jest toksyczna relacja i musisz ją przerwać.
A terapia pomoże Ci przez to przejść. A łatwo nie będzie na pewno. Ale musisz to przepracować, dla Ciebie też jest ważne mentalne przecięcie pępowiny, bo relacje z matką kładą się cieniem na Twoim związku.
Co innego samotność, a co innego tłamszenie dziecka i brak akceptacji dla jego własnego życia.

[madzia0007]

Napisane przez 0_luska

Tak jak radziłyście zapisałam się do psychologa i czekam na wizytę. Nie odzywałam się do mamy ponad tydzień, dziś zadzwoniłam i znowu się zaczęło. Pretensja o wszystko, że nie ma co jeść, ma tylko suchy chleb, głoduje i to wszystko przeze mnie bo nie przyjechałam zrobić jej zakupów. Nie mogłam tego słuchać, więc zakończyłam rozmowę, po czy oddzwoniła informując mnie że poda mnie do sądu o alimenty. Orientujecie się jak to wygląda? Nie zarabiam kokosów, przeciętna pensja, mama ma dość spore oszczędności na koncie, tylko jest strasznie skąpa i na wszystkim oszczędza.
Znowu jestem w rozsypce

Twoja matka stosuje perfidny szantaż emocjonalny, próbuje wzbudzić w tobie poczucie winy żebyś tańczyła tak jak ona ci zagra. Pomagasz jej a ona grozi ci ze poda cię do sadu? Tak nie zachowuje sie kochająca matka. Siega juz po wszystkie srodki zeby cie zastraszyc. Naprawde ci współczuje. Jej sie chyba wydaje ze pomaganie jej i skakanie wokół niej należy jej sie jak psu buda z racji ze jest twoja matka. Ja bym ograniczyła kontakty do minimum bo nigdy nie ułożysz sobie zycia ciagle sie na nia oglądając. A cokolwiek zrobisz to i tak nasluchasz sie pretensji jaka to z ciebie okropna córka więc co za różnica.