Mama kontra mama - nowy program

[iizabelaa]

Napisane przez CzasKomety

Nie masz potrzeby karania swojego dziecka, gdy zrobi coś źle? Czy może wszystko robi dobrze? Nie rozumiem.

A co 3 latek może robić źle? Bo nie rozumiem.

[Miramej]

Napisane przez mamasierpniowa

widziałam dzisiaj urywek jak mama kazała zjeśc dziecku za karę papryczkę chilli. Matki porównaly to do sadyzmu. Co o tym myślicie? Ja jeszcze nie mam zdania bo moje dziecko jest za małe zeby myśleć o systemie nagród i kar ale nie wydaje mi się to sadystyczne. Nic złego mu się nie działo, to tylko cos niesmacznego co trzeba zjesc a dziecko odczuło konsekwencje na własnej skórze. Z drugiej strony został zmuszony do czegos czego ewidentnie nie chciał doświadczyc. Czy moze sie wypowiedzieć mama która ma już jakiś obraz sytuacji czy takie rzeczy przynoszą rezultaty czy wręcz odwrotnie?

Tak, myślę, że to sadyzm. Dziecko powinno na mamusię zwymiotować tę papryczkę, żeby jej głupie pomysły już nie przychodziły do głowy

[201708160922]

Napisane przez iizabelaa

A co 3 latek może robić źle? Bo nie rozumiem.

Hmmmm... Pomyślmy... :mysli:

[_vixen_]

Ja nie uznaję "karania" dzieci, bo jak dla mnie te wszystkie kary są bezsensowne, nielogiczne, głupie (typu stawianie w kąt), przez dzieci i tak niezrozumiałe i niczego dobrego nie przynoszą.

[AniaKW]

Mój stoi w kącie. Ma czas, aby wtedy się uspokoić i przemyśleć, co zrobił źle. Dla mnie zjedzenie czegoś za karę to sadyzm. Dość wymyślna kara obliczona na cierpienie fizyczne. Obrzydliwe.

[michalova]

Napisane przez _vixen_

Ja nie uznaję "karania" dzieci, bo jak dla mnie te wszystkie kary są bezsensowne, nielogiczne, głupie (typu stawianie w kąt), przez dzieci i tak niezrozumiałe i niczego dobrego nie przynoszą.

moim zdaniem przynoszą dużo korzyści, pod warunkiem, że są adekwatne do przewinienia i wieku dziecka. Uczą ponoszenia konsekwencji za swoje czyny. Dziecko nie posprząta swoich zabawek mimo próśb mamy - straci na jeden dzień ulubioną zabawkę. Jest niegrzeczne na placu zabaw (zabiera zabawki innym dzieciom, wchodzi na urządzenia, na które mama nie pozwala wchodzić) i upomnienia nie przynoszą skutku - trudno, idziemy do domu, koniec zabawy na placu zabaw. Szkolne dziecko wraca ze szkoły i zamiast odrabiać lekcje siada do komputera - szlaban na komputer na tydzień. To tylko przykłady. Dziecko w ten sposób zauważa, że musi myśleć o konsekwencji swojego czynu. Jezeli Ty w pracy nie dopełnisz swoich obowiązków, to też czekają Cie konsekwencje. Kiedy chcesz nauczyć tej zależności swoje dziecko? Tzn., nie krytykuję cudzych metod wychowawczych dopóki dziecku krzywda się nie dzieje, nie czepiam się tego, że nie stosujesz kar - próbuję tylko przedstawić swoje zdanie osobiście nie wyobrażam sobie wychowywania dzieci bez systemu kar i nagród, konsekwencji i przede wszystkim rozmów.

---------- Dopisano o 22:29 ---------- Poprzedni post napisano o 22:28 ----------

Napisane przez AniaKW

Mój stoi w kącie. Ma czas, aby wtedy się uspokoić i przemyśleć, co zrobił źle. Dla mnie zjedzenie czegoś za karę to sadyzm. Dość wymyślna kara obliczona na cierpienie fizyczne. Obrzydliwe.

zgadzam się w 100%. Kara nie jest po to by krzywdzić dziecko, a po to by miało możliwość przemyślenia swojego zachowania.

[karolca]

Napisane przez mamasierpniowa

widziałam dzisiaj urywek jak mama kazała zjeśc dziecku za karę papryczkę chilli. Matki porównaly to do sadyzmu. Co o tym myślicie? Ja jeszcze nie mam zdania bo moje dziecko jest za małe zeby myśleć o systemie nagród i kar ale nie wydaje mi się to sadystyczne. Nic złego mu się nie działo, to tylko cos niesmacznego co trzeba zjesc a dziecko odczuło konsekwencje na własnej skórze. Z drugiej strony został zmuszony do czegos czego ewidentnie nie chciał doświadczyc. Czy moze sie wypowiedzieć mama która ma już jakiś obraz sytuacji czy takie rzeczy przynoszą rezultaty czy wręcz odwrotnie?

Chciałabyś jako konsekwencję złego zachowania zjeść coś, czego nienawidzisz, przyprawia cię o ból brzucha, może i wymioty? Ja nie. Wolę ponieść konsekwencje adekwatne do błędu a nie być zmuszana do czegoś, co sprawia ogromny dyskomfort.
Jak dla mnie "karanie" jedzeniem to pierwszy krok, aby dziecko nabawiło się w przyszłości chorób zaburzenia łaknienia.
Równie dobrze można dziecku sprawiać inny dyskomfort, nie wiem nawet jaki, bo u mnie nie ma czegoś takiego.

Swoją drogą dobre pytanie padło, co 3-latek może robić źle.
Zbyt krótko skupia uwagę na danej czynności? Sprzątnięcie swoich zabawek to dwie godziny?

[_vixen_]

Nie wierze w te głębokie przemyślenia o winie u dziecka stojącego w kacie. W dodatku w pewnym wieku choćby człowiek na glowie stanął, dziecko i tak robi, co chce, np. moja dwuletnia córkę resztki rozumu opuszczają jak jest w dużym sklepie, i co, mam ja za to karać? Większość takich zachowań wynika z niedojrzałości emocjonalnej i glupota jest karanie za to. Trzeba dawać dobry przykład, być opanowanym, tłumaczyć, w sytuacjach krytycznych wynosić osobnika z pola konfliktu, ale nie karać dla samej sztuki karania i poprawienia swojego samopoczucia, ze jest sie surowym rodzicem, a nie takim, co puszcza wolno rozwydrzone bachory.

[201708160922]

Napisane przez karolca

Swoją drogą dobre pytanie padło, co 3-latek może robić źle.
Zbyt krótko skupia uwagę na danej czynności? Sprzątnięcie swoich zabawek to dwie godziny?

Nie rozumiem.

[iizabelaa]

Napisane przez michalova

Szkolne dziecko wraca ze szkoły i zamiast odrabiać lekcje siada do komputera - szlaban na komputer na tydzień.

Nie rozróżniasz kary od konsekwencji swoich zachowań. To są 2 różne rzeczy.

Jeśli usiądzie do kompa zamiast do lekcji to
kara: np. zakaz kompa, tv, inny wymysł rodzica jak zjedzenie papryczki
konsekwencja: jedynka w szkole

To tak jakby szefa za nie zrobienie czegoś zamiast mnie zwolnić bądź nie dać premii, zabronił by mi w domu tv oglądać.

[_vixen_]

Dla mnie czym innym jest kara, a czym innym konsekwencja, niestety to jest często mylone. Kara nie ma zwykle żadnego związku logicznego z przewinieniem, właśnie stanie w kacie jest tego przykładem. Konsekwencja jest zabranie zle zachowującego sie delikwenta z placu zabaw.

[iizabelaa]

Napisane przez karolca

Swoją drogą dobre pytanie padło, co 3-latek może robić źle.

Też jestem ciekawa co źle może robić małe dziecko.

[_vixen_]

Ludzie lubią wychowywać dzieci na pokaz, miec takie karne i posluszne, żeby się babci, cioci i teściowej podobalo, stad popularność wszelkich systemów kar i nagród w celu wytresowania dziecka jak malpy w zoo. Zapomina sie o prostej prawdzie, ze najlepiej radzą sobie w zyciu ludzie wewnątrzsterowni, a nie zewnątrz, i najlepsza motywacja plynie ze środka, a nie z leku przed kara czy z chęci zasluzenia na nagrodę.

[mamasierpniowa]

to ten chłopiec miał 3 lata? Za co go ukarała?
Karolca, pewnie że bym nie chciała.Mam malutkie dziecko i zielonego pojęcia o wychowywaniu starszych dzieci. Swojego jeszcze nie wychowuję systemem kar i nagród bo jest za małe, nie wiem nawet czy będę to robić stąd pytanie które tu padło z mojej strony

[AniaKW]

Zaraz zrobimy tu kopię programu

[karolca]

Napisane przez CzasKomety

Nie rozumiem.

Wydajesz dziecku polecenie - posprzątaj pokój/pozbieraj zabawki. Za 5 minut wchodzisz do pokoju a dziecko zamiast sprzątać bawi się. I tak raz, drugi, dziesiąty.
Dla dorosłego polecenie jest polecenie, dziecko swoją uwagę na sprzątaniu skupia kilka minut, trafi na "ulubioną" zabawkę i zacznie się bawić zamiast układac na miejsce. To miałam na myśli.

Napisane przez mamasierpniowa

to ten chłopiec miał 3 lata? Za co go ukarała?
Karolca, pewnie że bym nie chciała.Mam malutkie dziecko i zielonego pojęcia o wychowywaniu starszych dzieci. Swojego jeszcze nie wychowuję systemem kar i nagród bo jest za małe, nie wiem nawet czy będę to robić stąd pytanie które tu padło z mojej strony

Moja na kary też jest za mała. Ale na ponoszenie konsekwencji już nie. Jeśli mówię, że kończy się czas oglądania bajek, a ona koniecznie musi włączyć kolejną, wyłączam i tego dnia na pewno bajki nie będzie. Jest przez chwilę płacz bądź niezadowolenie. Później tłumaczę, że jeśli mówię, że jest przerwa w bajkach to trzeba zrobić przerwę i wrócimy do oglądania po zrobieniu innej czynności. W związku, że tego nie zrobiła, to bajki nie będzie wcale. Staram się być konsekwentna w tym, na ogół się udaje. Podobnie jest z zabawkami (głównie puzzlami). Nie posprzątasz - zgubią się. Raz jeden się zgubił, był wrzask ale od tamtej pory wie, że miejsce puzzli jest w pudełku.

[Debrah]

Napisane przez _vixen_

Nie wierze w te głębokie przemyślenia o winie u dziecka stojącego w kacie. W dodatku w pewnym wieku choćby człowiek na glowie stanął, dziecko i tak robi, co chce, np. moja dwuletnia córkę resztki rozumu opuszczają jak jest w dużym sklepie, i co, mam ja za to karać? Większość takich zachowań wynika z niedojrzałości emocjonalnej i glupota jest karanie za to. Trzeba dawać dobry przykład, być opanowanym, tłumaczyć, w sytuacjach krytycznych wynosić osobnika z pola konfliktu, ale nie karać dla samej sztuki karania i poprawienia swojego samopoczucia, ze jest sie surowym rodzicem, a nie takim, co puszcza wolno rozwydrzone bachory.

Bo o jakim wieku mówisz Michalowa? ze niby ma juz nadejsc ta glęboka refleksja nad czynem ?

Napisane przez iizabelaa

Nie rozróżniasz kary od konsekwencji swoich zachowań. To są 2 różne rzeczy.

Jeśli usiądzie do kompa zamiast do lekcji to
kara: np. zakaz kompa, tv, inny wymysł rodzica jak zjedzenie papryczki
konsekwencja: jedynka w szkole

To tak jakby szefa za nie zrobienie czegoś zamiast mnie zwolnić bądź nie dać premii, zabronił by mi w domu tv oglądać.

Napisane przez iizabelaa

A co 3 latek może robić źle? Bo nie rozumiem.

Iza, no normalnie jak rzadko ( chyba poza tematami o modzie dzieciecej pozytywnie się zdziwilam i jak najbardziej się zgadzam!

Napisane przez _vixen_

Ludzie lubią wychowywać dzieci na pokaz, miec takie karne i posluszne, żeby się babci, cioci i teściowej podobalo, stad popularność wszelkich systemów kar i nagród w celu wytresowania dziecka jak malpy w zoo. Zapomina sie o prostej prawdzie, ze najlepiej radzą sobie w zyciu ludzie wewnątrzsterowni, a nie zewnątrz, i najlepsza motywacja plynie ze środka, a nie z leku przed kara czy z chęci zasluzenia na nagrodę.

Brawo, otoż to.

Napisane przez mamasierpniowa

to ten chłopiec miał 3 lata? Za co go ukarała?

Karolca, pewnie że bym nie chciała.Mam malutkie dziecko i zielonego pojęcia o wychowywaniu starszych dzieci. Swojego jeszcze nie wychowuję systemem kar i nagród bo jest za małe, nie wiem nawet czy będę to robić stąd pytanie które tu padło z mojej strony

Mamosierpniowa : a jestes chetna by sięgnac po jakąś literaturę w temacie?

[karolca]

Napisane przez AniaKW

Zaraz zrobimy tu kopię programu

jakby dobrze przewertować MzK to materiału byłoby na kilkanaście lat "Mama kontra mama"

[AniaKW]

Vixen, każdy ma swoje zdanie i myślę, że bez sensu jest dorabianie ideologii. Ja traktuję syna tak jakbym sama chciała być traktowana. Bez upokorzania, bo to często dominuje w niektórych karach. Np. ta z papryczką jest dla mnie chora, czy polewanie dziecka wodą (koleżankę tak karał ojciec). Stanie w kącie to nie stanie dla stania, tylko moment na wygaszenie złych emocji. Sama jak jestem zła też wychodzę się wyciszyć. Potem przychodzi czas na pytania czemu i jak to poprawić. Ale każdy wychowuje po swojemu jedni wierzą w to, inni w tamto. Grunt to nie sprawiać cierpienia, nie upokarzać itp.

[iizabelaa]

Napisane przez karolca

jakby dobrze przewertować MzK to materiału byłoby na kilkanaście lat "Mama kontra mama"

I co to by był za program

[Debrah]

Napisane przez karolca

Wydajesz dziecku polecenie - posprzątaj pokój/pozbieraj zabawki. Za 5 minut wchodzisz do pokoju a dziecko zamiast sprzątać bawi się. I tak raz, drugi, dziesiąty.
Dla dorosłego polecenie jest polecenie, dziecko swoją uwagę na sprzątaniu skupia kilka minut, trafi na "ulubioną" zabawkę i zacznie się bawić zamiast układac na miejsce. To miałam na myśli.


Moja na kary też jest za mała. Ale na ponoszenie konsekwencji już nie. Jeśli mówię, że kończy się czas oglądania bajek, a ona koniecznie musi włączyć kolejną, wyłączam i tego dnia na pewno bajki nie będzie. Jest przez chwilę płacz bądź niezadowolenie. Później tłumaczę, że jeśli mówię, że jest przerwa w bajkach to trzeba zrobić przerwę i wrócimy do oglądania po zrobieniu innej czynności. W związku, że tego nie zrobiła, to bajki nie będzie wcale. Staram się być konsekwentna w tym, na ogół się udaje. Podobnie jest z zabawkami (głównie puzzlami). Nie posprzątasz - zgubią się. Raz jeden się zgubił, był wrzask ale od tamtej pory wie, że miejsce puzzli jest w pudełku.

to jest kara.

[michalova]

Napisane przez _vixen_

Ludzie lubią wychowywać dzieci na pokaz, miec takie karne i posluszne, żeby się babci, cioci i teściowej podobalo, stad popularność wszelkich systemów kar i nagród w celu wytresowania dziecka jak malpy w zoo. Zapomina sie o prostej prawdzie, ze najlepiej radzą sobie w zyciu ludzie wewnątrzsterowni, a nie zewnątrz, i najlepsza motywacja plynie ze środka, a nie z leku przed kara czy z chęci zasluzenia na nagrodę.

nie zamierzam wychowywać dziecka na pokaz, dziwne podejście. Co do tego, że dziecko nie będzie broić ze strachu przed karą - o tym pisałam wcześniej. Kara powinna być taka, by dziecka nie krzywdzić tym. Skoro krzywdy mu to nie wyrządza (nie boli go, nie upokarza) to nie będzie się bać kary, ale będzie w końcu analizować swoje zachowania (a przynajmniej starać się je analizować, dorośli też czasem najpierw robią a później myślą). A jeżeli chodzi o nagradzanie - o pozytywnym wzmocnieniu słyszałaś? Potrafi działać cuda, fakt że jest to motywacja zewnętrzna ale sprawdza się. Mówiąc o nagrodach mam na myśli nagrody niekoniecznie materialne i "namacalne", chodzi mi o wszelkie pochwały, chociażby słowne za każdą dobrą rzecz. Piszę o tym, bo część ludzi w ogóle nie chwali swoich dzieci. Domyślam się, że dla Was chwalenie dzieci to norma (tak jak dla mnie), ale to właśnie jest pozytywne wzmocnienie.

Napisane przez AniaKW

Zaraz zrobimy tu kopię programu

to ja się wymiksuję zanim się zrobi drugi program :P nie lubię oceniać innych i staram się tego nie robić. Jezeli z moich wypowiedzi jednak odczytujecie, że kogoś oceniam - to wybaczcie wyrażam tylko swoje zdanie, z którym nikt nie musi się zgadzać

Napisane przez Debrah

Bo o jakim wieku mówisz Michalowa? ze niby ma juz nadejsc ta glęboka refleksja nad czynem ? .

nie chodzi o głęboką refleksję. Chodzi o zauważenie związku przyczynowo-skutkowego. Po kilku razach gdy dziecko dostanie karę zacznie rozumieć, że lepiej będzie jak posłucha rodziców. A jeżeli chodzi o kary w kącie (czy gdziekolwiek indziej) - to jest czas dziecka na wyciszenie się. Nie będziesz przeciez tłumaczyć czegokolwiek dziecku które płacze. A w tym wszystkim najważniejsza jest konsekwencja, bez niej robi się dziecku wodę z mózgu.

sama na razie mam małe dziecko, zanim zacznie broić mogę zmienić zdanie jeszcze sto razy. Aktualne założenie jest takie, że rozmowa jest dla mnie najważniejsza. Chciałabym nie musieć karać mojego syna, chciałabym żeby wystarczyła rozmowa i tłumaczenie.

Pozdrawiam serdecznie

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Aż sprawdziłam różnicę między karą a konsekwencją
http://adhd.org.pl/index.php?option=...alne&Itemid=98

To u nas są konsekwencje, ale nie za włączenie sobie bajki bez pozwolenia, bo tego nie robi, nie za niesprzątanie- bo rozumiem, że bawi się, zamiast sprzątać i robimy to razem, albo razem zaczynamy, a córka kończy itp.; dotyczą tylko zachowań szkodzących jej zdrowiu lub agresywnych oraz specjalnego niszczenia otoczenia.
To jest to, co 3-latek robi źle (zaczęło się ok. 2.5 rż i nasilało po obserwacji kuzynów).
Kiedy np. gryzła kredki lub mazała po meblach, mimo zwracania uwagi i proszenia- następowało, po ostrzeżeniu- zabieranie przedmiotu na dobę. To samo z przedmiotami, którymi rzucała w kogoś lub coś, np. okno, telewizor. W przypadku agresywnego zachowania zabieranie przyjemności typu bajka- w danym dniu.
Niestety czasem tak się zachowuje i nie zawsze w złości, często np. rzucanie, mazanie jest zabawą- wie, że niedozwoloną (choć jest trochę typem złośnika i lubi też sprawdzać, ile wytrzyma otoczenie -tylko w stosunku do rodziców, na szczęście- przez innych spostrzegana jest jako pogodne, grzeczne dziecko). W przedszkolu i w odwiedzinach zachowuje się dobrze, więc tłumaczenia, co wolno, a czego nie, do niej trafiają
Ostatnio rzucanie i niszczenie mebli już prawie nie występuje, nadal walczymy z "jedzeniem" kredek i pisaków.
Jeżeli dziecko szczypie i kopie ( a samo tego nie doświadcza) - u nas zdarza się to w czasie ubierania, którego nie znosi po prostu- to dobre efekty daje mówienie mu, jak to boli (rozumie, bo sama ma częste drobne urazy- zbyt szybko przemieszcza się po domu) a nawet rozpłakanie się - od razu próbuje to naprawić, przeprasza i głaszcze, żeby nie bolało. Też coraz rzadziej - za to dłużej zbiera się do ubierania.

Nie stosujemy karnych kątów, jeżyków itp. i kar bez ostrzeżenia.
A kiedy płacze, bo jest nieszczęśliwa z powodu kary, czasem wręcz rozpacza, to nie uspokaja się w samotności, wręcz odwrotnie- nakręca jeszcze bardziej i lepiej po chwili ją wyciszyć przytulając, żeby ochłonęła, a potem tłumaczyć. U nas to się najlepiej sprawdza.

[iizabelaa]

Napisane przez michalova

Skoro krzywdy mu to nie wyrządza (nie boli go, nie upokarza)

Dla mnie by było upokarzające gdyby ktoś kazał mi stanąć w kącie

[michalova]

[1=95b84f0cb57718c1b68287b 1ccb1b977c909159a_5f79027 3693ad;48232033]Aż sprawdziłam różnicę między karą a konsekwencją
http://adhd.org.pl/index.php?option=...alne&Itemid=98

To u nas są konsekwencje, ale nie za włączenie sobie bajki bez pozwolenia, bo tego nie robi, nie za niesprzątanie- bo rozumiem, że bawi się, zamiast sprzątać i robimy to razem, albo razem zaczynamy, a córka kończy itp.; dotyczą tylko zachowań szkodzących jej zdrowiu lub agresywnych oraz specjalnego niszczenia otoczenia.
To jest to, co 3-latek robi źle (zaczęło się ok. 2.5 rż i nasilało po obserwacji kuzynów).
Kiedy np. gryzła kredki lub mazała po meblach, mimo zwracania uwagi i proszenia- następowało, po ostrzeżeniu- zabieranie przedmiotu na dobę. To samo z przedmiotami, którymi rzucała w kogoś lub coś, np. okno, telewizor. W przypadku agresywnego zachowania zabieranie przyjemności typu bajka- w danym dniu.
Niestety czasem tak się zachowuje i nie zawsze w złości, często np. rzucanie, mazanie jest zabawą- wie, że niedozwoloną (choć jest trochę typem złośnika i lubi też sprawdzać, ile wytrzyma otoczenie -tylko w stosunku do rodziców, na szczęście- przez innych spostrzegana jest jako pogodne, grzeczne dziecko). W przedszkolu i w odwiedzinach zachowuje się dobrze, więc tłumaczenia, co wolno, a czego nie, do niej trafiają
Ostatnio rzucanie i niszczenie mebli już prawie nie występuje, nadal walczymy z "jedzeniem" kredek i pisaków.
Jeżeli dziecko szczypie i kopie ( a samo tego nie doświadcza) - u nas zdarza się to w czasie ubierania, którego nie znosi po prostu- to dobre efekty daje mówienie mu, jak to boli (rozumie, bo sama ma częste drobne urazy- zbyt szybko przemieszcza się po domu) a nawet rozpłakanie się - od razu próbuje to naprawić, przeprasza i głaszcze, żeby nie bolało. Też coraz rzadziej - za to dłużej zbiera się do ubierania.

Nie stosujemy karnych kątów, jeżyków itp. i kar bez ostrzeżenia.
A kiedy płacze, bo jest nieszczęśliwa z powodu kary, czasem wręcz rozpacza, to nie uspokaja się w samotności, wręcz odwrotnie- nakręca jeszcze bardziej i lepiej po chwili ją wyciszyć przytulając, żeby ochłonęła, a potem tłumaczyć. U nas to się najlepiej sprawdza.[/QUOTE]

moim zdaniem właśnie chodzi o to, by robić to, co działa na dziecko. Każde dziecko jest inne i skoro Twojej małej lepiej się wyciszyć w objęciach mamy, to super. I też uważam, że każdemu należy się druga szansa, więc nie uznaję kar za pierwsze przewinienie. Jeżeli rozmowa nie przynosi skutków, wtedy trzeba pójść o krok dalej

a wracając do tematu programu. Widziałyście ostatnią mamę? Jak płakała przy dziecku (o rudych włosach), przez to, że sama ma rude włosy i że nienawidzi tego koloru? Dla mnie masakra. W pewnie sposób wpaja dziecku, że powinna nie lubić swoich włosów i mieć przez to kłopoty. Co myślicie o edukacji domowej? W tym przypadku właśnie wystąpiła przez strach matki o to, że dzieci będą dokuczać jej przez kolor włosów, tak przynajmniej można wywnioskować z jej wypowiedzi.

---------- Dopisano o 08:59 ---------- Poprzedni post napisano o 08:53 ----------

Napisane przez iizabelaa

Dla mnie by było upokarzające gdyby ktoś kazał mi stanąć w kącie

dlatego napisałam "w kącie (czy gdziekolwiek indziej)", bo to nie chodzi mi o kąt konkretnie. Stanie w kącie kojarzy mi się z karą za moich czasów przedszkolnych. Dziecko nabroiło, miało stanąć w kącie tyłem do grupy - i to moim zdaniem jest upokarzające, tym bardziej gdy widzi to grupa. A mnie konkretnie chodzi o to, by znaleźć miejsce na wyciszenie - może to być chociażby lóżko w sypialni rodziców. Nie napisałam o tym w kontekście kary, a czasu dla dziecka na wyciszenie się gdy wpada w histerie.

[karolca]

Napisane przez michalova

a wracając do tematu programu. Widziałyście ostatnią mamę? Jak płakała przy dziecku (o rudych włosach), przez to, że sama ma rude włosy i że nienawidzi tego koloru? Dla mnie masakra. W pewnie sposób wpaja dziecku, że powinna nie lubić swoich włosów i mieć przez to kłopoty. Co myślicie o edukacji domowej? W tym przypadku właśnie wystąpiła przez strach matki o to, że dzieci będą dokuczać jej przez kolor włosów, tak przynajmniej można wywnioskować z jej wypowiedzi.

O, fajnie, że o tym przypomniałaś.
Z jednej strony trochę rozumiem tę matkę, bo wiem co to znaczy, kiedy komuś całe życie dokuczają za to, jak się wygląda. Ja piętno tego noszę do dziś, choc mam prawie 30 lat. O dziwo, nikt nigdy nie nabijał się, że mam krzywe zęby a z tego, że byłam chuda (i tak jestem odbierana przez starych znajomych, jako chudzielec). Przez lata nabawiłam się miliona kompleksów, moje poczucie wartości spadło poniżej zera i wiele czasu musiało minąć, zanim zaakceptowałam siebie.

Edukacja domowa nie jest u nas zbyt popularna ale jeśli ktoś ma odpowiednie ku temu wykształcenie i jest w stanie uczyć w domu, to nie mam nic przeciwko, jednak nie wiem jak to wygląda w późniejszych klasach. Temat do zgłębienia.

Powód, dla jakiego dziecko uczy się w domu jest... z dupy wzięty Jakby córka była blondynką albo miała wadę wzroku to też uczyłaby się w domu, bo może być obiektem do śmiechu?
Problem matki za bardzo wyolbrzymiony.

[mamasierpniowa]

Debrah, bardzo chętnie bym się oczytała. Duzo czytam i namiętnie kupuję ksiazki, aczkolwiek obecnie jestem na etapie rozwoju dziecka zblizonego wiekiem do mojego. Nie wiem nawet od kiedy mozna dziecka uczyc konsekwencji( tzn. już staram się tłumaczyć ale mała jeszcze nie rozumie) , jestem ciekawa od jakiego wieku do dziecka w ogóle zaczyna docierać co wolno robić a czego nie i dlaczego. Wiele ksiązek które przeczytałam hołduje sposobom wychowawczym z którymi ja się nie zgadzam i uważam za nieskuteczne, ale dowiedziałam się o tym dopiero w kontakcie z moim dzieckiem. Wcześniej wszystkie mądrości chłonęłam jak gąbka i chciałam stosowac.

Co ten dzieciak zrobił ze musiał zjeśc papryczkę?


Jeśli chodzi o rudą mamę to z takim podejściem wychowa małą zakompleksioną niedorajdę. Jeśli córka faktycznie nie poszła do szkoły bo jest ruda to chyba mama ma problem ze sobą. Ja uwazam rudy kolor włosów za piekny i zawsze uważałam rude kobiety za urodziwe, nawet zazdrościłam.Jak dla mnie to jakis straszny kompleks tej mamy, a dziecko na tym cierpi.

[AniaKW]

Michalova, dzięki za wyjaśnienie o co chodzi z kątem. To miałam na myśli i kończę ten temat, bo wiadomo każdy ma swoje zdanie. Kąt nie ma być publicznym pręgierzem.

Dziecko jest barometrem. Jak matka płacze to łapie jej emocje. Ja noszę okulary ponad 30 lat i jedyna moja obawa to wzrok dziecka, by nie był zbyt słaby. Nie to, co kto mu powie. Ale widziałam już wręcz płacz pod gabinetem, że jak to... okularnik i co ludzie powiedzą! Że koniecznie muszą być szkła kontaktowe, by uchronić przed docinkami... I dla takiego dziecka nagle tylko okulary to.katasrofa.

[michalova]

Napisane przez mamasierpniowa

Debrah, bardzo chętnie bym się oczytała. Duzo czytam i namiętnie kupuję ksiazki, aczkolwiek obecnie jestem na etapie rozwoju dziecka zblizonego wiekiem do mojego. Nie wiem nawet od kiedy mozna dziecka uczyc konsekwencji( tzn. już staram się tłumaczyć ale mała jeszcze nie rozumie) , jestem ciekawa od jakiego wieku do dziecka w ogóle zaczyna docierać co wolno robić a czego nie i dlaczego. Wiele ksiązek które przeczytałam hołduje sposobom wychowawczym z którymi ja się nie zgadzam i uważam za nieskuteczne, ale dowiedziałam się o tym dopiero w kontakcie z moim dzieckiem. Wcześniej wszystkie mądrości chłonęłam jak gąbka i chciałam stosowac.

Co ten dzieciak zrobił ze musiał zjeśc papryczkę?


Jeśli chodzi o rudą mamę to z takim podejściem wychowa małą zakompleksioną niedorajdę. Jeśli córka faktycznie nie poszła do szkoły bo jest ruda to chyba mama ma problem ze sobą. Ja uwazam rudy kolor włosów za piekny i zawsze uważałam rude kobiety za urodziwe, nawet zazdrościłam.Jak dla mnie to jakis straszny kompleks tej mamy, a dziecko na tym cierpi.

coś z kartami do gry. Tzn. Mama grała z synami i ten młodszy chłopiec nie trzymał się zasad gry. Jak dla mnie to był znudzony i to był powód łamania zasad gry.

[mamasierpniowa]

nie chciał grac w karty i za kare musiał zjesc papryczke? Ten fakt całkowicie zmienia moje podejście do tej sprawy. I mama to konsultowała z lekarzem?Dobre

a tak w ogóle jest jakiś temat stricte o tym w jakim wieku i czego oraz jak warto zacząc uczyc dziecko? Mówie konkretnie o zasadach społecznych. Chetnie bym tam zajrzała.