Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!)

[Candy_lips]

Napisane przez drabineczka

przekichane, od 2 lat jestem na zleceniu, nie wróciłam do mamci i się nie zanosi
nie wiem w jakim świecie żyjesz ale wśród osób które znam umowa o pracę i to na czas nieokreślony to raczej luksus

Zgadzam się. Ja szukam pracy, mój chłopak też i wszelkie oferty praktycznie, to jest zlecenie.. No albo okazuje się, że zlecenie na spotkaniu. Nie odrzucam tego, ale po prostu na umowę o pracę sama widzę, że jest teraz ciężko. Kiedyś było z tym lepiej, a teraz oszczędzają pracodawcy na czym się da. A te prace z umową o pracę, to jak widzę to grosz tych wszystkich, naprawdę nieduża część jak tak patrzę heh. A w urzędach np są o prace, ale jest to gros wszystkich ofert, ale bardzo ciężko się dostać itp.

[Lexie]

Napisane przez _czarny_kot

Dziwi mnie powszechny pogląd, że lepiej wynajmować pokój z obcymi ludźmi niż mieszkać z rodzicami. Wolałabym mieszkać z rodzicami posiadając własny pokój - niż z obcymi ludźmi, z którymi musisz dzielić łazienkę, kuchnię itp. Jedyna akceptowalna przeze mnie forma usamodzielnienia się to wynajem całego mieszkania, a nie pokoju (może być nawet kawalerka). Niestety wtedy koszty znacznie wzrastają.

Część osób woli z rówieśnikami niż z rodzicami

No i czasem naprawdę opisywane sytuacje domowe są takie, że jedyna radą jaką można dać jest "dąż do wyprowadzki jak najszybciej bo się wykończysz". Ale chyba w tym przypadku nie jest wcale tak źle, więc na miejscu autorki bym się wstrzymała.

[Velvet Wave]

Dziękuję Wam za rady i odpowiedzi .
Większość ludzi, których pytam o radę puka się w głowę, że chcę się wyprowadzić... Oczywiście, absolutnie nie jestem w złej sytuacji. Mieszkam w dużym mieście od urodzenia, rodzice dają mi możliwość utrzymania dopóki będzie to potrzebne, mogę spokojnie studiować i pracować. W mojej rodzinie nie jest źle, niedogodności zdarzają się w każdej rodzinie, wiem to. Tak jak zauważyłyście, nie ma żadnej patologii. Ktoś tam trafił w samo sedno, studiuję pedagogikę co uwielbiam, obecnie jestem pomocą nauczyciela w przedszkolu, dlatego zdecydowałam się na studia zaoczne, żeby jednocześnie zdobywać doświadczenie. Moje obawy to takie, że takim tokiem myślenia, nigdy nie będzie odpowiedniego czasu na wyprowadzkę...
Przemyślałam raz jeszcze. Odkładam dalej kasę, zrobię licencjat, może dostanę awans czy lepszą robotę... Jeśli nie, będę musiała się faktycznie przebranżowić .

[201609102148]

Napisane przez drabineczka

przekichane, od 2 lat jestem na zleceniu, nie wróciłam do mamci i się nie zanosi
nie wiem w jakim świecie żyjesz ale wśród osób które znam umowa o pracę i to na czas nieokreślony to raczej luksus

A to chyba zależy od zawodu. W "moim świecie" umowa o pracę to z kolei standard.

---------- Dopisano o 19:32 ---------- Poprzedni post napisano o 19:28 ----------

Napisane przez _czarny_kot

Dziwi mnie powszechny pogląd, że lepiej wynajmować pokój z obcymi ludźmi niż mieszkać z rodzicami. Wolałabym mieszkać z rodzicami posiadając własny pokój - niż z obcymi ludźmi, z którymi musisz dzielić łazienkę, kuchnię itp. Jedyna akceptowalna przeze mnie forma usamodzielnienia się to wynajem całego mieszkania, a nie pokoju (może być nawet kawalerka). Niestety wtedy koszty znacznie wzrastają.

A to z kolei zależy od wieku i charakteru. Jak się ma te +/-20 lat, to mieszkanie z rówieśnikami jest super. Z jednej strony samemu trzeba o siebie zadbać, z drugiej nie jest się samotnym jak w kawalerce.

Mieszkam tak już trzeci rok, za nic nie wróciłabym teraz do domu rodzinnego na stałe. Trochę mi się już drogi z rodzicami rozeszły, nie ma co ukrywać.

[nelciak]

Napisane przez Velvet Wave

Przemyślałam raz jeszcze. Odkładam dalej kasę, zrobię licencjat, może dostanę awans czy lepszą robotę... Jeśli nie, będę musiała się faktycznie przebranżowić .

Bardzo slusznie

[201708160922]

Jeśli nie ma patologii (a z twojego opisu wynika, że nie ma), to mieszkałabym dalej z rodzicami. U mnie w grupie na studiach (zaocznych) chyba nie było osób, które mieszkałyby same (na wynajmie). Były to osoby mieszkające z rodzicami lub partnerem, bo samemu jest ciężko się utrzymać płacąc za studia.

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Napisane przez lexie

Część osób woli z rówieśnikami niż z rodzicami

No i czasem naprawdę opisywane sytuacje domowe są takie, że jedyna radą jaką można dać jest "dąż do wyprowadzki jak najszybciej bo się wykończysz". Ale chyba w tym przypadku nie jest wcale tak źle, więc na miejscu autorki bym się wstrzymała.

Zdaje Wam się. Mówi Wam to osoba,która teraz, do 5roku mieszkała z rodzicami. Byłam nerwowo wykończona. Rodzina dość specyficzna. Nie wchodząc w szczegóły... np. ja wstawałam o 5 (żeby dojechać na 8, tak trzeba było), więc do łóżka o 22. A rodzinka, bracia, do 1-2 w nocy, tv, radio, komputer. "Co mnie to obchodzi, że masz o 5 wstać, ja mam szkołę/pracę pod nosem"...
I wiele takich sytuacji, rozumiem autorkę, ja uważam, że o 2 lata za długo już tu jestem...człowiek potrzebuje spokoju po pewnym czasie.
Ale W KOŃCU się wyprowadzam!!!

[nelciak]

Napisane przez Jabluszko9

Zdaje Wam się. Mówi Wam to osoba,która teraz, do 5roku mieszkała z rodzicami. Byłam nerwowo wykończona. Rodzina dość specyficzna. Nie wchodząc w szczegóły... np. ja wstawałam o 5 (żeby dojechać na 8, tak trzeba było), więc do łóżka o 22. A rodzinka, bracia, do 1-2 w nocy, tv, radio, komputer. "Co mnie to obchodzi, że masz o 5 wstać, ja mam szkołę/pracę pod nosem"...
I wiele takich sytuacji, rozumiem autorkę, ja uważam, że o 2 lata za długo już tu jestem...człowiek potrzebuje spokoju po pewnym czasie.
Ale W KOŃCU się wyprowadzam!!!

No ale studiujesz dziennie, a to roznica kilkuset złotych w stałych miesięcznych wydatkach.
Ja wyprowadzilam sie idac na studia i teraz juz sobie nie wyobrazam, ze moglabym wrocic do rodziny, ale zazdroszczę troche osobom, ktore maja mozliwosc studiowania w miescie rodzinnym - mniej zmartwien finansowych.

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Napisane przez nelciak

No ale studiujesz dziennie, a to roznica kilkuset złotych w stałych miesięcznych wydatkach.
Ja wyprowadzilam sie idac na studia i teraz juz sobie nie wyobrazam, ze moglabym wrocic do rodziny, ale zazdroszczę troche osobom, ktore maja mozliwosc studiowania w miescie rodzinnym - mniej zmartwien finansowych.

W sumie tak, ale chciałam tylko zaznaczyć fakt, że mieszkanie z rodzicami wcale nie jest kolorowe. Jasne, odchodzi zamartwianie się o finanse, ale istnieje ta zależność - "ja Ci płacę, to rób/sprzątaj/gotuj", mimo, że człowiek chce zacząć dorosłe życie.

Mimo wszystko szukałabym jakimiś kanałami, źródłami, dojścia od znajomych o jakichś wolnych, tanich pokojach. Da się znaleźć taniej, na pewno Jeśli ma się tam spać i umyć to luksusów nie trzeba, a komfort psychiczny (bez rodziców) jest ważniejszy niż złote kafelki w wynajmowanym mieszkaniu.

[invisible_01]

Napisane przez Velvet Wave

W odczuciu moich rodziców, przecież mieszkam z nimi w dużym mieście, oni mnie utrzymują (coś też dokładam do tzw. życia, ok. 300 zł no i oczywiście płacę za szkołę, kartę miejską i pierdoły), więc po co mam się wyprowadzać?

Autorko, skoro Twoje wydatki miesięczne to w sumie 700 zł (te 300 zł + 400 zł czesnego), to odkładasz resztę wypłaty? Bo jeśli pracujesz już od jakiegoś czasu, to zapewne masz spore oszczędności, które byłyby przydatne na początek.

Ja wyprowadziłam się z domu mając 19 lat, bo studiowałam i pracowałam w innym mieście. Bardzo szybko się dzięki temu usamodzielniłam, ale gdybym mieszkała w moim studenckim mieście, to nie wyprowadzałabym się zapewne aż do licencjatu, tylko oszczędzała.

[_Tola]

Można, ale trzeba chcieć!
Z tego co wyliczyłaś, faktycznie brakuje Ci parę stów. Może dobrym pomysłem byłoby poszukanie lepiej płatnej pracy? Może udałoby Ci się coś znaleźć- to zawsze coś!
Jeśli chodzi o wynajem mieszkania to jeśli nei masz wśród znajomych osoby z którą mogłabyś mieszkać, to na pewno w sieci jest full ogłoszeń od ludzi którzy także szukają współlokatora! Zawsze koszty idą na pół. Wiadomo, nie każdemu odpowiada mieszkanie z obcą osobą, ale zawsze też jest to jakieś wyjście, no i sama decydujesz czy ta osoba chociażby na pierwszy rzut oka Ci pasuje

Fajnie by było też zarobić trochę więcej, odłożyć trochę kasy. Może w wakacje wyjedziesz do pracy za granicę, albo w ogóle zdecydujesz się na urlop dziekański i wyjedziesz na rok do pracy? To też jest ciekawa opcja. Moja koleżanka która ma 20 lat, także planuje wyprowadzkę i wyjechała na 2 miesiące do pracy za granicę, przywiozła ze sobą 8 tysięcy I od razu lepiej sytuacja wygląda

[GgochaA]

Napisane przez _Tola

Można, ale trzeba chcieć!
Z tego co wyliczyłaś, faktycznie brakuje Ci parę stów. Może dobrym pomysłem byłoby poszukanie lepiej płatnej pracy? Może udałoby Ci się coś znaleźć- to zawsze coś!
(...)
Moja koleżanka która ma 20 lat, także planuje wyprowadzkę i wyjechała na 2 miesiące do pracy za granicę, przywiozła ze sobą 8 tysięcy I od razu lepiej sytuacja wygląda

"You know, it occurs to me you could solve all your problems by obtaining more money"

8 tysięcy w perspektywie usamodzielnienia się, kiedy nie posiada się wystarczających zarobków to NIC. W kilka miesięcy rozejdzie się na rachunki albo życie, a jeżeli przez ten czas autorka nie zdobędzie lepszej pracy to i tak prędzej czy później zacznie jej brakować.

Nie czytałam całego wątku, ale nie rozumiem ciśnienia na "usamodzielnienie się" poprzez mieszkanie na kupie z obcymi ludźmi. Mając do wyboru to, i mieszkanie z własną mamą, we własnym domu - wybrałabym to drugie (zakładając że ich relacje są ok).

[Kolor kremowy]

Napisane przez paollino

Jak słyszę/czytam argument "w tym kraju" to mnie się coś robi, więc to pominę milczeniem

Mnie tak samo. Mam ochotę wyjmować kałacha, gdy słyszę ten tekst. A przynajmniej odejść od osoby, która to powiedziała, i nie rozmawiać z nią nigdy więcej.
Jeśli "w tym kraju" jest tak źle, to może lepiej będzie w Somalii, Iraku albo Chinach?

[Lexie]

Gdy mieszka się z obcymi ludźmi ma się zwykle więcej swobody, bo oni się nie martwią jak się wróci później, nie wtrącają się w nic, nie ma się wobec nich szczególnych zobowiązań.

[GgochaA]

Ale mogą robić imprezy o dziwnych porach, mieć dziwne nawyki, nie sprzątać po sobie, zatruwać atmosferę itd.
Nie wpominając już o tym że czesto podaje się jako przykład usamodzielnienia wynajęcie pokoju z kimś na spółkę. Wtedy chcąc nie chcąc musisz się tym kimś przejmować - bo moze chcesz pospać, a on chce słuchać radia, albo chciałabyś spędzić wieczór z chłopakiem, ale przecież nie wygonisz nikogo z domu itd.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez GgochaA

Ale mogą robić imprezy o dziwnych porach, mieć dziwne nawyki, nie sprzątać po sobie, zatruwać atmosferę itd.
Nie wpominając już o tym że czesto podaje się jako przykład usamodzielnienia wynajęcie pokoju z kimś na spółkę. Wtedy chcąc nie chcąc musisz się tym kimś przejmować - bo moze chcesz pospać, a on chce słuchać radia, albo chciałabyś spędzić wieczór z chłopakiem, ale przecież nie wygonisz nikogo z domu itd.

Czasami lepsze to niż nieraz patologia w domu. Trust me.

[201604181004]

Nie czytałam całego wątku, ale nie rozumiem ciśnienia na "usamodzielnienie się" poprzez mieszkanie na kupie z obcymi ludźmi. Mając do wyboru to, i mieszkanie z własną mamą, we własnym domu - wybrałabym to drugie (zakładając że ich relacje są ok).

zakładając że ich relacje są ok

i to jest absolutny klucz do całej dalszej dyskusji