Czy zapytac o ślub?

[verumka]

Napisane przez GoyaLi

Zaskakujące pytanie i równie zaskakujące odpowiedzi.

Autorko, jeśli dla Ciebie kwestia ślubu jest fundamentalną i na deklaracji o chęci jego brania zamierzasz oprzeć cały związek, to oczywiście rozmawiaj.
Tylko nie bardzo rozumiem, czego oczekujesz? Facet powie Ci, że oczywiście, za jakiś czas chciałby się z Tobą ożenić. A później zmieni zdanie, bo na przykład dojdzie do wniosku, że to jednak nie Ty dostąpisz zaszczytu bycia jego żoną, albo po prostu uświadomił sobie, że nie jest fanem małżeństwa. I co wtedy? Rozliczysz go z wcześniejszych ustaleń? Rzucisz nawet pomimo tego, że związek jest fantastyczny?
Zdaje sobie sprawę, że moje podejście może być lekko wypaczone, ale nie rozumiem kobiet, dla których ślub jest najważniejszy na świecie i proponują wręcz rozmowy na jego temat po pół roku związku.
I najważniejsze, jeśli odpowie, że ślubu nie chce, to co wtedy? Jesteś gotowa bronić swoich potrzeb i natychmiastowo się rozstać?
Rozumiem, że można ustalać wcześniej kwestię chęci posiadania dzieci, bo to jest bardzo ważne i zmienia całe życie. Ale ślub? Można być szczęśliwym bez niego i nieszczęśliwym w małżeństwie. To od Was zależy, jak będzie wyglądał Wasz związek, a ewolucja związku wcale nie musi oznaczać ślubu.

Ale są kobiety dla których ślub jest istotny. I widocznie do nich należy Autorka. I ma prawo chcieć tego ślubu - tak samo jak jej partner ma prawo go nie chcieć. I tu właśnie pojawia się problem, bo jaka by nie była wtedy decyzja tej pary, zawsze ktoś będzie nieszczęśliwy. Dlatego w tak istotnych i kluczowych sprawach, para powinna się zgadzać ze sobą.

Ja tam rozumiem Autorkę, bo ja sama należę do kobiet, którym nie widzi się na dłuższą metę związek bez konkretnej deklaracji. Dla mnie ślub jest oczywistym i naturalnym następstwem kilkuletniego, poważnego związku. I tak, miałabym wątpliwości, czy żyć dalej w związku razem z człowiekiem, którego nie obchodzi fakt, iż ślub jest dla mnie istotny. Z dorosłym człowiekiem, który się boi dojrzałej decyzji i odpowiedzialności. Bo ja tak to widzę.

[2016050952]

Ślub to w dzisiejszych czasach niewielka odwaga i odpowiedzialność, szybko można powrócić do poprzedniego stanu cywilnego.
Ja rozumiem i nawet szanuje parcie na ślub tylko w jednym wypadku: jeśli jest to kwestia podyktowana wiarą. Ale przedmałżeński seks się z tym raczej kłóci, więc chyba niewiele osób bierze obecnie ślub z powodu religii.
Jasne, że jeśli ktoś tego ślubu bardzo chce, to nie będzie szczęśliwy żyjąc bez niego. Fascynujące mnie tylko powody tego "chcenia".

[verumka]

Napisane przez GoyaLi

Ślub to w dzisiejszych czasach niewielka odwaga i odpowiedzialność, szybko można powrócić do poprzedniego stanu cywilnego.
Ja rozumiem i nawet szanuje parcie na ślub tylko w jednym wypadku: jeśli jest to kwestia podyktowana wiarą. Ale przedmałżeński seks się z tym raczej kłóci, więc chyba niewiele osób bierze obecnie ślub z powodu religii.
Jasne, że jeśli ktoś tego ślubu bardzo chce, to nie będzie szczęśliwy żyjąc bez niego. Fascynujące mnie tylko powody tego "chcenia".

A mnie fascynuje coś innego - skoro to taka "niewielka" odwaga i odpowiedzialność, to czemu się jej obawiać i odmawiać drugiej osobie, którą się podobno kocha? Skoro to takie nieznaczące "nic" to chyba nie powinno tyle kontrowersji wywoływać...

[201607040940]

Napisane przez GoyaLi

Ślub to w dzisiejszych czasach niewielka odwaga i odpowiedzialność, szybko można powrócić do poprzedniego stanu cywilnego.
Ja rozumiem i nawet szanuje parcie na ślub tylko w jednym wypadku: jeśli jest to kwestia podyktowana wiarą. Ale przedmałżeński seks się z tym raczej kłóci, więc chyba niewiele osób bierze obecnie ślub z powodu religii.
Jasne, że jeśli ktoś tego ślubu bardzo chce, to nie będzie szczęśliwy żyjąc bez niego. Fascynujące mnie tylko powody tego "chcenia".

ja akurat chcę pobrać się z TŻ bo chcę z nim spędzić życie. I nie potrzebuję do tego sztucznych konstrukcji prawnych (związek partnerski), notarialnych pełnomocnictw, zapisów w dokumentacji medycznej skoro wystarczy ślub.

Nie wiem czy wiesz ale partner nie będzie mógł decydować o sposobie Twojego leczenia jeżeli przywiozą Cię nieprzytomną do szpitala. Tylko gdyby był Twoim mężem.

---------- Dopisano o 20:36 ---------- Poprzedni post napisano o 20:35 ----------

Napisane przez verumka

A mnie fascynuje coś innego - skoro to taka "niewielka" odwaga i odpowiedzialność, to czemu się jej obawiać i odmawiać drugiej osobie, którą się podobno kocha? Skoro to takie nieznaczące "nic" to chyba nie powinno tyle kontrowersji wywoływać...

cała prawda o ślubie, takie mało znaczące "nic" ale wołami nie zaciągną do ołtarza.

[zielonkava]

Napisane przez GoyaLi

Ślub to w dzisiejszych czasach niewielka odwaga i odpowiedzialność, szybko można powrócić do poprzedniego stanu cywilnego.
Ja rozumiem i nawet szanuje parcie na ślub tylko w jednym wypadku: jeśli jest to kwestia podyktowana wiarą. Ale przedmałżeński seks się z tym raczej kłóci, więc chyba niewiele osób bierze obecnie ślub z powodu religii.
Jasne, że jeśli ktoś tego ślubu bardzo chce, to nie będzie szczęśliwy żyjąc bez niego. Fascynujące mnie tylko powody tego "chcenia".

Ślub to spore ułatwienie i przywileje, zapewnia stabilność, bezpieczeństwo finansowe małżonkowi, dzieciom. Skoro chcesz z kimś spędzić resztę życia, to czemu sobie tego nie ułatwić? Mnie z kolei fascynuje, dlaczego ludzie tak się przed tym bronią? Nie ufają, boją się, nie są pewni? W czym ten ślub, bądź zawarcie umowy cywilnoprawnej (dla tych mniej romantycznych ;p) przeszkadza? Koszt minimalny to 84zł, reszta wg własnego widzimisię. Koszt notariusza- testament, przepisanie majątku na partnera, podatek od ewentualnego spadku etc. wyjdzie drożej. Zwyczajnie partner/konkubent nie ma takich praw jak małżonek.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez zielonkava

Ślub to spore ułatwienie i przywileje, zapewnia stabilność, bezpieczeństwo finansowe małżonkowi, dzieciom. Skoro chcesz z kimś spędzić resztę życia, to czemu sobie tego nie ułatwić? Mnie z kolei fascynuje, dlaczego ludzie tak się przed tym bronią? Nie ufają, boją się, nie są pewni? W czym ten ślub, bądź zawarcie umowy cywilnoprawnej (dla tych mniej romantycznych ;p) przeszkadza? Koszt minimalny to 84zł, reszta wg własnego widzimisię. Koszt notariusza- testament, przepisanie majątku na partnera, podatek od ewentualnego spadku etc. wyjdzie drożej. Zwyczajnie partner/konkubent nie ma takich praw jak małżonek.

Bo przy zerwaniu trzeba się obcym ludziom tłumaczyć z przyczyn i w ogóle ciężko to odkręcić.

[2016050952]

Dyskusja o wyższości ślubu nad związkiem partnerskim już gdzieś tu była.
Dla mnie zwyczajnie te przywileje nie są konieczne. Zresztą, jak mi się zachce to bez mrugnięcia okiem wezmę ślub. Mnie interesuje to, że można stawiać pod znakiem zapytania udany związek tylko dlatego, że nie ma ślubu. Najwyraźniej jestem większą romantyczką niż myślałam.
A bezpieczeństwo materialne sobie i przyszłym dzieciom jestem w stanie zapewnić sobie sama.

[Chatul]

Napisane przez GoyaLi

Tylko nie bardzo rozumiem, czego oczekujesz? Facet powie Ci, że oczywiście, za jakiś czas chciałby się z Tobą ożenić. A później zmieni zdanie, bo na przykład dojdzie do wniosku, że to jednak nie Ty dostąpisz zaszczytu bycia jego żoną, albo po prostu uświadomił sobie, że nie jest fanem małżeństwa. I co wtedy? Rozliczysz go z wcześniejszych ustaleń? Rzucisz nawet pomimo tego, że związek jest fantastyczny?

Jeśli ktoś chce wziąć ślub, to związku, który do ślubu nie prowadzi raczej nie uzna za absolutnie fantastyczny.

Rozumiem, że można ustalać wcześniej kwestię chęci posiadania dzieci, bo to jest bardzo ważne i zmienia całe życie. Ale ślub? Można być szczęśliwym bez niego i nieszczęśliwym w małżeństwie. To od Was zależy, jak będzie wyglądał Wasz związek, a ewolucja związku wcale nie musi oznaczać ślubu.

To, co napisałaś to jedno z wielu możliwych podejść do związku i małżeństwa. Dla wielu osób ślub to jednak ważna sprawa. Pewna przysięga składana przed innymi osobami, deklaracja, że to TEN związek.
Nie mówiąc o tym, że ślub cywilny daje masę różnych udogodnień, które dla wielu osób są powodem, by się na niego zdecydować.

[zielonkava]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;50496049]Bo przy zerwaniu trzeba się obcym ludziom tłumaczyć z przyczyn i w ogóle ciężko to odkręcić.[/QUOTE]
Jak się kończy związek partnerski kilkunastoletni z kredytem na mieszkanie i dwójką dzieci to też łatwo nie jest. A jakoś to nie przeszkadza, żeby z kimś się wiązać na dłużej i pakować się w zobowiązania, więc dla mnie to żaden argument przeciwko ślubowi.

Dla mnie zwyczajnie te przywileje nie są konieczne.

Skoro dla wielu osób te przywileje są konieczne, potrzebne, to oczywiste, że związek bez tego nie będzie satysfakcjonujący. Ty nie rozumiesz, jak można stawiać pod znakiem zapytania udany związek tylko z powodu braku ślubu, a ja nie rozumiem, czemu się przed tym ślubem tak wzbraniać, skoro i tak para chce ze sobą być, a ten ślub może im wiele ułatwić.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez zielonkava

Jak się kończy związek partnerski kilkunastoletni z kredytem na mieszkanie i dwójką dzieci to też łatwo nie jest. A jakoś to nie przeszkadza, żeby z kimś się wiązać na dłużej i pakować się w zobowiązania, więc dla mnie to żaden argument przeciwko ślubowi.

To, że łatwo nie jest nie oznacza, że nie może być jeszcze trudniej. Sprawa rozwodowa rozstania nie ułatwia. Po prostu przy ślubie powstaje kilka różnych zależności prawnych, które dla niektórych ludzi mogą być uciążliwe. Do tego mogą dojść jakieś względy społeczne w stylu "bo co ludzie powiedzą" albo naleganie na organizowanie wesela. Powodów niechęci do ślubu są miliony.

[zielonkava]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;50497217]To, że łatwo nie jest nie oznacza, że nie może być jeszcze trudniej. Sprawa rozwodowa rozstania nie ułatwia. Po prostu przy ślubie powstaje kilka różnych zależności prawnych, które dla niektórych ludzi mogą być uciążliwe. Do tego mogą dojść jakieś względy społeczne w stylu "bo co ludzie powiedzą" albo naleganie na organizowanie wesela. Powodów niechęci do ślubu są miliony.[/QUOTE]
Powiem ci, że argumenty same w sobie rozumiem. Ale jakoś nie pasują mi do zgranego związku, gdzie faktycznie myśli się o sobie serio. W mojej wizji 'jest nam super razem, chcę spędzić z tobą życie, mieć dzieci etc' zwyczajnie się gryzie z 'a co jak się rozstaniemy, a bo wywlekanie brudów w sądzie, a co ludzie powiedzo'. Jak ktoś chce mieć łatwy i przyjemny związek, to po co wspólny kredyt, po co dzieci? To też rodzi problemy po ewentualnym rozstaniu, powiedziałabym, że rozwód przy tym to pikuś.
Ja osobiście nie wiem, czy jakikolwiek argument byłby w stanie mnie przekonać, żeby żyć z facetem bez ślubu, bo np. te, które podałaś, byłyby dla mnie argumentem, dlaczego powinnam poważnie rozważyć rozstanie.

[verumka]

Napisane przez GoyaLi

Mnie interesuje to, że można stawiać pod znakiem zapytania udany związek tylko dlatego, że nie ma ślubu.

Jeśli ktoś zlewa totalnie potrzeby swojego partnera czy partnerki, bezpodstawnie odmawiając ślubu "bo tak", a jednocześnie wiedząc, że tej drugiej połowie na tym zależy i marzy o tym ślubie (ot tak, po prostu - tak jak marzy się o każdej innej rzeczy) to pytanie czy mamy do czynienia z udanym związkiem.

Mnie się zawsze wydawało, że miłość to pragnienie dobra dla drugiej osoby. Skoro dla mnie ten ślub hipotetycznie nic nie znaczy, ale dla mojej wybranki czy wybranka znaczy tak wiele, to jaki jest problem w tym, żeby spełnić jej marzenie, choćby po to, żeby się poczuła jeszcze bardziej szczęśliwa? Przecież dla mnie cały ten "ślub" to takie nic, prawda?

[Rena]

ja juz pisalam w innym watku. Jak ktos sobie az tak dobrze zaplanuje co zrobi w razie rozstania, to potem az zal bedzie sie nie rozstac by tego super planu nie zrealizowac. I w druga strone. Jak ktos ma kiepska wizje wspolnego zycia, to w ktoryms momencie straci wszelkie motywy by to kontynuowac.

[2016050952]

Napisane przez Rena

ja juz pisalam w innym watku. Jak ktos sobie az tak dobrze zaplanuje co zrobi w razie rozstania, to potem az zal bedzie sie nie rozstac by tego super planu nie zrealizowac. I w druga strone. Jak ktos ma kiepska wizje wspolnego zycia, to w ktoryms momencie straci wszelkie motywy by to kontynuowac.

A jak związek będzie do d.., to i ślub i wspólne dzieci nie pomogą. Tu nie chodzi o planowanie, co i jak w razie rozstania, tylko o to, że niektórzy traktują ślub jako gwarancję "bezpieczeństwa" związku, a to najgłupsze myślenie z możliwych.

---------- Dopisano o 13:48 ---------- Poprzedni post napisano o 13:45 ----------

Napisane przez verumka

Jeśli ktoś zlewa totalnie potrzeby swojego partnera czy partnerki, bezpodstawnie odmawiając ślubu "bo tak", a jednocześnie wiedząc, że tej drugiej połowie na tym zależy i marzy o tym ślubie (ot tak, po prostu - tak jak marzy się o każdej innej rzeczy) to pytanie czy mamy do czynienia z udanym związkiem.

Mnie się zawsze wydawało, że miłość to pragnienie dobra dla drugiej osoby. Skoro dla mnie ten ślub hipotetycznie nic nie znaczy, ale dla mojej wybranki czy wybranka znaczy tak wiele, to jaki jest problem w tym, żeby spełnić jej marzenie, choćby po to, żeby się poczuła jeszcze bardziej szczęśliwa? Przecież dla mnie cały ten "ślub" to takie nic, prawda?

A może wybranka będzie chciała szczęścia dla partnera i odstąpi od ślubu, skoro on nie chce go brać? To działa w dwie strony. Dlaczego naginać ma się ten, kto ślubu nie chce?

[madana]

Napisane przez GoyaLi

A jak związek będzie do d.., to i ślub i wspólne dzieci nie pomogą. Tu nie chodzi o planowanie, co i jak w razie rozstania, tylko o to, że niektórzy traktują ślub jako gwarancję "bezpieczeństwa" związku, a to najgłupsze myślenie z możliwych.

- zgadzam się, tylko że bardzo często były już wątki, gdy taką "gwarancją bezpieczeństwa" miał też być pierścionek i zaręczyny, urodzenie dziecka, sam fakt "zamieszkania razem" itd., ale też zakładanie , że wystarczy nie wyjść za mąż, a wszystko "będzie łatwiejsze" też mi średnio odpowiada jako podejście.
Pomijam, że warto jednak dobrać się odnośnie tzw. ważnych dla nas rzeczy- z osobą, która ma podobne widzenie czegoś, co ma dla nas wartość. Bo znam przypadek, gdy dziewczyna kilka lat mieszkała z chłopem, który "miał się zmienić i z nią ożenić", czego nie zrobił, za to z następną panną ożenił się po kilku miesiącach.

[verumka]

Napisane przez GoyaLi

To działa w dwie strony. Dlaczego naginać ma się ten, kto ślubu nie chce?

Bo w myśl tego, że "ślub nic nie znaczy" on ma mniej do "stracenia"? Mniej poświęca?

[elvegirl]

Napisane przez GoyaLi

A może wybranka będzie chciała szczęścia dla partnera i odstąpi od ślubu, skoro on nie chce go brać? To działa w dwie strony. Dlaczego naginać ma się ten, kto ślubu nie chce?

Jeśli oboje mają skrajnie różne poglądy na kwestię ślubu, to się powinni po prostu rozstać. I nie wiem dlaczego zrozumiała Ci się wydaje chęć dopasowania w kwestii dzieci, a w kwestii ślubu już nie.

---------- Dopisano o 13:59 ---------- Poprzedni post napisano o 13:58 ----------

Napisane przez madana

Bo znam przypadek, gdy dziewczyna kilka lat mieszkała z chłopem, który "miał się zmienić i z nią ożenić", czego nie zrobił, za to z następną panną ożenił się po kilku miesiącach.

Takich przypadków jest bardzo dużo

[verumka]

Napisane przez elvegirl

Jeśli oboje mają skrajnie różne poglądy na kwestię ślubu, to się powinni po prostu rozstać. I nie wiem dlaczego zrozumiała Ci się wydaje chęć dopasowania w kwestii dzieci, a w kwestii ślubu już nie.

Otóż to
Analogicznie mozna nie rozumieć co takiego jest w dzieciach, że ludzie są gotowi poświęcić nawet udany związek, jeśli partner nie chce ich mieć.

Ślub, dzieci - to są tak kluczowe kwestie związku, że nie wyobrażam sobie, aby się w nich nie zgadzać.

[madana]

Napisane przez elvegirl

Jeśli oboje mają skrajnie różne poglądy na kwestię ślubu, to się powinni po prostu rozstać. I nie wiem dlaczego zrozumiała Ci się wydaje chęć dopasowania w kwestii dzieci, a w kwestii ślubu już nie.

---------- Dopisano o 13:59 ---------- Poprzedni post napisano o 13:58 ----------

Takich przypadków jest bardzo dużo

- zgadzam się, z przypadków też znam kilka. Dlatego są sprawy, które dla nas ważne, nie powinny być "dopasowane". Podobnie jest np. z dziećmi- np. urodzić dziecko nie dlatego, że się chce, a dlatego, że "chłop mnie rzuci/mamusia chce być babcią/co ludzie powiedzą" albo chcieć dziecka, ale zrezygnować, bo "chłop nie chce i mnie rzuci" (pracowałam z taką kobietą, która coś takiego zrobiła, zrezygnowała z dziecka, pan ją rzucił, gdy była trochę już po 40, za to szybciutko zapłodnił następną panią i ojcem został ok. 50).
Dlatego nie wyobrażam sobie rezygnacji z rzeczy dla mnie ważnych, podstawowych dla kogoś i wolę jednak być z kimś, kto w tych sprawach ma podobne podejście.

[Rhapsody1]

Napisane przez GoyaLi

Zaskakujące pytanie i równie zaskakujące odpowiedzi.

Autorko, jeśli dla Ciebie kwestia ślubu jest fundamentalną i na deklaracji o chęci jego brania zamierzasz oprzeć cały związek, to oczywiście rozmawiaj.
Tylko nie bardzo rozumiem, czego oczekujesz? Facet powie Ci, że oczywiście, za jakiś czas chciałby się z Tobą ożenić. A później zmieni zdanie, bo na przykład dojdzie do wniosku, że to jednak nie Ty dostąpisz zaszczytu bycia jego żoną, albo po prostu uświadomił sobie, że nie jest fanem małżeństwa. I co wtedy? Rozliczysz go z wcześniejszych ustaleń? Rzucisz nawet pomimo tego, że związek jest fantastyczny?
Zdaje sobie sprawę, że moje podejście może być lekko wypaczone, ale nie rozumiem kobiet, dla których ślub jest najważniejszy na świecie i proponują wręcz rozmowy na jego temat po pół roku związku.
I najważniejsze, jeśli odpowie, że ślubu nie chce, to co wtedy? Jesteś gotowa bronić swoich potrzeb i natychmiastowo się rozstać?
Rozumiem, że można ustalać wcześniej kwestię chęci posiadania dzieci, bo to jest bardzo ważne i zmienia całe życie. Ale ślub? Można być szczęśliwym bez niego i nieszczęśliwym w małżeństwie. To od Was zależy, jak będzie wyglądał Wasz związek, a ewolucja związku wcale nie musi oznaczać ślubu.

Popieram.

W ogóle odpowiedzi ze powinna go o to pytać po 0,5 roku związku to dla mnie paranoja.

Co jej facet ma odpowiedzieć? Zwyczajnie kocham cię kochanie, jestesmy razem zobaczymy co czas pokażę.

Nie chce mi się dyskutować na ten temat, ale zwyczajnie bym się przeraził gdyby dziewczyna po blisko 6 miesiącach zepytała mnie o ślub.

Można przedstawić swoje podeście do tego i zapytać faceta jakie ma podejście również do tej sprawy.
Ale bez zobowiązań, na ten czas. Nikt ci nie zagwarantuję, żaden facet że za rok się z tobą ożeni.



Określony czas mieszkania razem i decyzja?

Dajesz facetowi limit czasu żebyście weszli na wyższy etap związku? Kobito warunki jakieś dyktujesz, i chyba szukasz jelenia i chcesz żeby się już od ciebie nie odczepił - po prostu się boisz. Dzwine podejście, ale ludzi mają różne myślenie.

[201803290936]

Napisane przez madana

(...)
Bo znam przypadek, gdy dziewczyna kilka lat mieszkała z chłopem, który "miał się zmienić i z nią ożenić", czego nie zrobił, za to z następną panną ożenił się po kilku miesiącach.

Mnóstwo jest takich przypadków. Bo prawda jest taka, że pewne rzeczy się w udanym, stabilnym związku po prostu WIE dosyć szybko (co oczywiście nie oznacza konieczności hajtania się po kilku miesiącach), a nie że trzeba się 5 lat zastanawiać "czy ja chcę, czy ja nie chcę". Oczywiście mam na myśli osoby po 20-tce, nie jakieś dzieci i "chodzenie ze sobą" w gimnazjum.

[201607040940]

Napisane przez Rhapsody1

Popieram.

W ogóle odpowiedzi ze powinna go o to pytać po 0,5 roku związku to dla mnie paranoja.

Co jej facet ma odpowiedzieć? Zwyczajnie kocham cię kochanie, jestesmy razem zobaczymy co czas pokażę.

Nie chce mi się dyskutować na ten temat, ale zwyczajnie bym się przeraził gdyby dziewczyna po blisko 6 miesiącach zepytała mnie o ślub.

Można przedstawić swoje podeście do tego i zapytać faceta jakie ma podejście również do tej sprawy.
Ale bez zobowiązań, na ten czas. Nikt ci nie zagwarantuję, żaden facet że za rok się z tobą ożeni.

i o to chodzi żeby rozmawiać, żeby dowiedzieć się jakie zdanie na ważny dla nas temat ma partner/ partnerka.

A nie rozstanie po 10 latach związku bo partner / partnerka NIGDY nie chcieli mieć dzieci/ NIGDY nie chcieli małżeństwa ale nigdy wcześniej nie zgadało na ten temat

[Rhapsody1]

Napisane przez Gosiaczek1969

i o to chodzi żeby rozmawiać, żeby dowiedzieć się jakie zdanie na ważny dla nas temat ma partner/ partnerka.

A nie rozstanie po 10 latach związku bo partner / partnerka NIGDY nie chcieli mieć dzieci/ NIGDY nie chcieli małżeństwa ale nigdy wcześniej nie zgadało na ten temat

Czytam autorkę i wnioskuję że nie tylko o poglądy jej chodzi.

Może niech lepiej zapyta jakie ma poglądy na temat ile powinno trwać wspólne mieszkanie i kiedy zamawiać termin śluby bo teraz trzeba chyba z ponad rocznym wyprzedzeniem

Napisane przez longhair23

Lecz takie poznawanie się i wspólne mieszkanie powinno trwac przez określony czas (np. rok) i później powinno się zrobic jakiś krok do przodu (np. zaręczyc się i ustalic date ślubu) lub się rozstac i nie marnowac sobie wzajemnie czasu. Czy mam rację?

Ty mu się oświadcz autorko, widziałem kiedyś taki temat na forum.

[elvegirl]

Napisane przez Rhapsody1

cytat" Lecz takie poznawanie się i wspólne mieszkanie powinno trwac przez określony czas (np. rok) i później powinno się zrobic jakiś krok do przodu (np. zaręczyc się i ustalic date ślubu) lub się rozstac i nie marnowac sobie wzajemnie czasu. Czy mam rację?"

No są ludzie, którzy tak uważają. I warto wiedzieć, czy człowiek, którego się wybrało na partnera życiowego, ma podobne podejście do tematu. Serio, nie wiem co jest takiego dziwnego w chęci porozmawiania o tym i skonfrontowania swoich stanowisk. Czysty zysk czasu, emocji, konkretne postawienie sprawy, uniknięcie niedomówień i rozczarowań.

[2016050952]

Napisane przez madana

- zgadzam się, tylko że bardzo często były już wątki, gdy taką "gwarancją bezpieczeństwa" miał też być pierścionek i zaręczyny, urodzenie dziecka, sam fakt "zamieszkania razem" itd., ale też zakładanie , że wystarczy nie wyjść za mąż, a wszystko "będzie łatwiejsze" też mi średnio odpowiada jako podejście.
Pomijam, że warto jednak dobrać się odnośnie tzw. ważnych dla nas rzeczy- z osobą, która ma podobne widzenie czegoś, co ma dla nas wartość. Bo znam przypadek, gdy dziewczyna kilka lat mieszkała z chłopem, który "miał się zmienić i z nią ożenić", czego nie zrobił, za to z następną panną ożenił się po kilku miesiącach.

To jest wręcz klasyka gatunku

[201607040940]

Napisane przez Rhapsody1

Czytam autorkę i wnioskuję że nie tylko o poglądy jej chodzi.

Może niech lepiej zapyta jakie ma poglądy na temat ile powinno trwać wspólne mieszkanie i kiedy zamawiać termin śluby bo teraz trzeba chyba z ponad rocznym wyprzedzeniem


Ty mu się oświadcz autorko, widziałem kiedyś taki temat na forum.

wystarczy miesiąc wcześniej w USC zgłosić, zapłacić 84 zł i sprawa załatwiona. Sala/ zespół/ dj/ fotograf - to trzeba załatwiać wcześniej.


wiesz są osoby które mają takie oczekiwania że ślub do 25 roku życia bo później źle się na zdjęciach wychodzi

[2016050952]

Napisane przez Doris1981

Mnóstwo jest takich przypadków. Bo prawda jest taka, że pewne rzeczy się w udanym, stabilnym związku po prostu WIE dosyć szybko, a nie że trzeba się 5 lat zastanawiać. Oczywiście mam na myśli osoby po 20-tce, nie jakieś dzieci i "chodzenie ze sobą" w gimnazjum.

Ale to, że się "wie" nie musi prowadzić do ślubu, prawda?

[201607040940]

Napisane przez elvegirl

No są ludzie, którzy tak uważają. I warto wiedzieć, czy człowiek, którego się wybrało na partnera życiowego, ma podobne podejście do tematu. Serio, nie wiem co jest takiego dziwnego w chęci porozmawiania o tym i skonfrontowania swoich stanowisk. Czysty zysk czasu, emocji, konkretne postawienie sprawy, uniknięcie niedomówień i rozczarowań.

o ile partner/ka szczerze przedstawi swoje stanowisko.

[Rhapsody1]

Napisane przez elvegirl

No są ludzie, którzy tak uważają. I warto wiedzieć, czy człowiek, którego się wybrało na partnera życiowego, ma podobne podejście do tematu. Serio, nie wiem co jest takiego dziwnego w chęci porozmawiania o tym i skonfrontowania swoich stanowisk. Czysty zysk czasu, emocji, konkretne postawienie sprawy, uniknięcie niedomówień i rozczarowań.

Podejście do tematu to jedno a planowanie ślubu po określonym " przebiegu " związku to drugie.

I na to drugie nie ma zasady, a określanie się w tej kwestii zaraz po zamieszkaniu razem to głupie podejście.

Żaden zdrowo myślący facet i kobieta nie poślubią kogoś bez dotarcia się.

A tutaj mowa o tym że miała go zapytać po 0,5 roku związku czy od razu po zamieszkaniu czy " za rok, dwa bierzemy ślub " i tak autorka napisała.

Rozumiem po roku mieszkania podejmować decyzje kiedy drugą osobę zna się na tyle - nawet walić ten temat.

Ślub łatwo załatwić, jeśli mowa o cywilnym nawiązaniu małżeństwa. Nie będę polemizował ale ciekawe która z was zadowoli się tylko cywilnym ślubem.

Pomijając już kwestie ślubu kościelnego na który często odkłada się 2 lata żeby go w ogóle zorganizować.



Dla mnie dziwne podejście i zgadzam się z GoyaLi, że określanie zasad czasowych odnośnie kiedy, gdzie i jak jest głupie.






A z tym oszczędzaniem czasu:


Ja bym odpowiedział że nie nie potrafię się określić, bo na razie nie jestem w stanie powiedzieć co będzie za rok czy dwa. Ale w przyszłości jak wszystko będzie ok, to na pewno tak - bo mam taki model budowy rodziny

I co wtedy ma dziewczyna zrobić? Zerwać bo nie wiem czego chcę? Przecież z nią jestem, a to że mam rozsądniejsze myślenie i potrzebuję poznać drugą osobę to chyba normalne.

[2016050952]

Napisane przez Rhapsody1

Czytam autorkę i wnioskuję że nie tylko o poglądy jej chodzi.

Może niech lepiej zapyta jakie ma poglądy na temat ile powinno trwać wspólne mieszkanie i kiedy zamawiać termin śluby bo teraz trzeba chyba z ponad rocznym wyprzedzeniem






Ty mu się oświadcz autorko, widziałem kiedyś taki temat na forum.

Nie wiem skąd się bierze ten pęd do wyznaczania sobie jakichś ram czasowych. Ojej, mieszkamy już rok razem, trzeba zrobić następny krok. Ojej, nie oświadcza mi się, jak mogę go przymusić?