Odwołanie ślubu?

[magnusia]

Napisane przez aglaoto

Co do przytycia w ciąży - wg niego kobieta ma prawo przytyć wtedy max 8-10 kg. A kiedy pytam co by zrobił, jakbym przytyła 15 kg, to mówi że by mnie zostawił, bo to by znaczyło, że go nie kocham...

idiota. sorki ale pusty śmiech mnie ogarnął

[cherry1988]

Napisane przez aglaoto

Myślę, że oboje będziemy szczęśliwsi kiedy się rozstaniemy. Niestety on jest teraz za granicą i wraca dopiero za tydzień. Przynajmniej mam dużo czasu na spakowanie się

Trzymam kciuki i gratuluję mądrej decyzji!

Napisane przez Iwona 25

hej
historia inna od mojej, ale podobna pod względem uczuć, chciałam odwoływać ślub kościelny ...i głupia nie odwołałam,

byłam nieszczęśliwa, rozwiodłam się, miałam depresję ostrą i spotkałam nowego zupełnie innego człowieka- mojego drugiego męża,

teraz jest mi dobrze, jestem wesoła, może nie radosna jak daawno temu, ale jestem wesoła i pełna nadziei na jeszcze lepsze życie jestem szczęśliwie zakochana tak jak powinno być
mamy dziecko- cukierkowo nie jest, bo jest ząbkowanie:brzyd al:

ODEJDZ OD TEGO CZŁOWIEKA, TO BEZ SENSU, TO NIE JEST MIŁOŚĆ
powodzenia

Czasem lepiej późno niż wcale. Najważniejsze, że jesteś szczęśliwa

[cornflower_girl]

Napisane przez aglaoto

Co do przytycia w ciąży - wg niego kobieta ma prawo przytyć wtedy max 8-10 kg. A kiedy pytam co by zrobił, jakbym przytyła 15 kg, to mówi że by mnie zostawił, bo to by znaczyło, że go nie kocham...

Autorko, uciekaj drzwiami, oknami - byle dalej od tego typa. Jeśli tak stawia sprawę, to naprawdę niewart uczuć i planowania przyszłości razem z nim.

Uważam, że podejmujesz bardzo dobrą decyzję, trzymam kciuki, żebyś znalazła dużo siły w sobie i mogła liczyć na bliskie Ci osoby

[Elfir]

wziąć ślub i rozpocząć życie, którego tak bardzo się boję, bo tylko liczę na to że będzie lepiej, że mu wybaczę i pokocham

Ślub to taka magiczna ceremonia zmieniająca charakter człowieka czy co?

[Deborah100]

Napisane przez cleopadra

Wiesz,ja na Twoim miejscu podalabym zwiazek w zawieszenie,wyprowadzilab ym sie od narzeczonego na pewien czas ,zeby wszystko na spokojnie przemyslec.Mi nie podoba sie ze on nie akceptuje Twojej rodziny,rozumiem gdyby to byla patologia od ktorej Ty ucieklas,ale tylko dlatego ze sa biedni.

Co tu zawieszac? Tu trzeba uciekac. Z jej postu wnika,ze ten zwiazek to patalogia. Kazac dziewczynie robic sie na anorektyczke?? Przy jej wzroscie spokojnie moze wazyc 60 kg ale nie 50!
Zaslugujesz na osobe,ktora Cie pokocha i bedzie szanowac Ciebie oraz Twoja rodzine.
Wiej jak najszybciej!

[palinnka0]

Napisane przez aglaoto

C
Więc forma, którą wybraliśmy (urząd) była moim wielkim, życiowym ustępstwem. Jednak ostatnio powiedział mi, że żałuje że nie ma wesela. Wyciągnęłam też od niego, że wstydzi się mojej rodziny przed swoją. . Już wtedy powinno zapalic mi się czerwone światło.
Ale byłam ślepo zakochana. Starszy, przystojny, inteligentny, zdolny, niezależny. Ja jestem dziewczyną z biednej rodziny ze wsi, bez szczególnych zainteresowan. Dlatego tak chętnie dla niego się zmieniałam – schudłam, przestałam chodzić na imprezy, poświęcałam mu cały wolny czas, porzuciłam znajomych.
Od kiedy dostał pracę widzimy się tylko raz w tygodniu, postanowił więc że to idealny moment na ślub. Ja już wtedy dusiłam w sobie ogromną chęć na zakonczenie tego, ale nie byłam gotowa. . Wtedy pierwszy raz chciało mi się płakać. Kiedy się dłużej nie widzimy nie tęsknię za nim, kiedy się spotykamy czasami nawet się nie przytulamy. Kiedyś miałam wrażenie, że mogę wszystko, teraz nie mam energii życiowej. Jestem już zgorzkniała, mam depresję.
Mam wrażenie, że się żenić głównie ze strachu przed samotnością i że nie znajdzie cytuję „drugiej tak mądrej i ładnej”. Gdyby mnie naprawdę kochał, inaczej wyglądałby ślub, relacje z moją rodziną. Czułabym to, np. podczas rozmów. A on potrafi mowić tylko o sobie lub motorach. Nie interesuję go, kiedy zaczynam temat albo nie słyszy, albo szybko zmienia. Bardzo rzadko mnie rozśmiesza, nie lubi się bawić. Chce planować za mnie moje życie.
W wielu kwestiach bardzo się różnimy. On w soim życiu kieruje się w duzej mierze pieniedzmi, ja szukam głębi. Nie mam z nim szans na duchowe tematy, czego mi strasznie brakuje. On nie lubi ludzi niewykształconych (moja rodzina), ja w każdym chcę widzieć coś dobrego, nikogo nie oceniam. To z mojej strony też błędne, bo kiedy inni odradzali mi narzeczonego, ja chciałam go poznać, poszukać głębi. Jest pesymistą, uważa, że oboje jesteśmy już starzy.
Prawie wszystko co tu napisalam, zdążyłam już mu powiedzieć. Raz nawet postanowiliśmy odwołać ślub – poczułam się wtedy szczęśliwa jak nigdy. Jednak narzeczony szybko odwołał odwołanie ze względu chyba na rodzicow.
Jest mi za siebie wstyd, że stałam się tak słaba i uległa przy nim. Kocham go na swój sposób, bardzo wiele wspólnie przeszliśmy, zależy mi na tym by był szczęśliwy. Rozumiem niektóre jego zachowania. Tylko czy ja mogę być jeszcze szczęśliwa z nim? Czy jakoś znaleźć w sobie energię na zerwanie? czy jest sens brania ślubu z takimi wątpliwościami?

Kochana, jak to się stało, że Ty dopiero teraz uświadomiłaś sobie w jakim związku jesteś? Wcześniej było inaczej, był inny?

Co do ślubu, to najpiękniejszy dzień w życiu, a nie jedno wielkie ustępstwo. Owszem kompromisy są bardzo potrzebne, ale kompromis to nie to samo co ustąpienie...
Jak on może mieć pretensje do Ciebie, że twoja rodzina nie jest wykształcona? To nie twoja wina.. A on jest wyraźnie pusty, myśli tylko o pieniądzach, o swojej rodzinie - jak oni zareagują na Twoją stronę.

Mam wrażenie , że ten związek Cię wykańcza. Po co być z kimś, z kim bycie nie daje Ci siły, radości życia, chęci do działania? Przecież chyba o to w miłości chodzi.

Skoro poczułaś się bardzo szczęśliwa chcąc odwołać ślub, to zrób to, bo ten związek według mnie nie ma przyszłości. Jesteś wspaniałą, mądrą kobietą, na pewno znajdziesz kogoś godnego siebie, kogoś kto obdarzy Cię uczuciem i przebywanie z nim będzie tym czego będziesz pragnęła przez całe życie. To jest prawdziwe szczęście, miłość. To powinno popychać ludzi do ślubu. Bo ślub na siłę, niestety nie poprowadzi cię do czegoś lepszego, zniszczysz sobie tylko przyszłość i będziesz gorzko żałowała.

[aglaoto]

Dziękuje za rady i wsparcie Wszyscy moi bliscy mówili podobnie, nawet ci, co go lepiej znali. Kilka dni temu wyprowadziłam się, powiedziałam że oczywiście ślubu nie będzie. Że ostatnie miesiące były dla mnie wyjątkowo ciężkie i jedyne czego teraz chcę, to odpoczynek i skupienie na sobie, zastanowienie się czego pragnę w życiu. On to przyjął dobrze, ze zrozumieniem. Podziękował mi nawet za tę lekcję. Sms-ujemy od tamtego czasu, dwa razy nawet rozmawialiśmy przez telefon. Jednak nie wiem czy to dobrze, bo on chce się spotkać w tym tygodniu. A mi mimo wszytsko jest ciężko, brakuje mi go i chcę wierzyć w jego przemianę... Poza tym myślałam, że łatwiej będzie mi podjąć tą decyzję, a ja do ostatniej chwili się wahałam. Teraz nie żałuję, ale też nie czuję jakiegoś szczęścia. Muszę chyba pobyć sama i ukrócić te smsy.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez aglaoto

Dziękuje za rady i wsparcie Wszyscy moi bliscy mówili podobnie, nawet ci, co go lepiej znali. Kilka dni temu wyprowadziłam się, powiedziałam że oczywiście ślubu nie będzie. Że ostatnie miesiące były dla mnie wyjątkowo ciężkie i jedyne czego teraz chcę, to odpoczynek i skupienie na sobie, zastanowienie się czego pragnę w życiu. On to przyjął dobrze, ze zrozumieniem. Podziękował mi nawet za tę lekcję. Sms-ujemy od tamtego czasu, dwa razy nawet rozmawialiśmy przez telefon. Jednak nie wiem czy to dobrze, bo on chce się spotkać w tym tygodniu. A mi mimo wszytsko jest ciężko, brakuje mi go i chcę wierzyć w jego przemianę... Poza tym myślałam, że łatwiej będzie mi podjąć tą decyzję, a ja do ostatniej chwili się wahałam. Teraz nie żałuję, ale też nie czuję jakiegoś szczęścia. Muszę chyba pobyć sama i ukrócić te smsy.

Ja bym na Twoim miejscu dała sobie spokój z tymi smsami. Taki człowiek nigdy nie zmieni diametralnie swoich poglądów. A na pewno będzie próbował Ciebie ugłaskać i wyprosić powrót, początkowo na pewno byłoby dobrze, ale prawdziwe oblicze zawsze wraca...

[kala2505]

Napisane przez aglaoto

Dziękuje za rady i wsparcie Wszyscy moi bliscy mówili podobnie, nawet ci, co go lepiej znali. Kilka dni temu wyprowadziłam się, powiedziałam że oczywiście ślubu nie będzie. Że ostatnie miesiące były dla mnie wyjątkowo ciężkie i jedyne czego teraz chcę, to odpoczynek i skupienie na sobie, zastanowienie się czego pragnę w życiu. On to przyjął dobrze, ze zrozumieniem. Podziękował mi nawet za tę lekcję. Sms-ujemy od tamtego czasu, dwa razy nawet rozmawialiśmy przez telefon. Jednak nie wiem czy to dobrze, bo on chce się spotkać w tym tygodniu. A mi mimo wszytsko jest ciężko, brakuje mi go i chcę wierzyć w jego przemianę... Poza tym myślałam, że łatwiej będzie mi podjąć tą decyzję, a ja do ostatniej chwili się wahałam. Teraz nie żałuję, ale też nie czuję jakiegoś szczęścia. Muszę chyba pobyć sama i ukrócić te smsy.

Brawo dziewczyno
Naprawdę za Tobą najważniejszy krok teraz, tym samym dałaś sobie szansę na szczęście !
Bądź silna tak dalej ! A niedługo sama zobaczysz i zrozumiesz jaką dobrą decyzję podjęłaś...

[ZakochanaZabka]

Brawo!
z sms zrezygnuj bo skoro troche Ci go brakuje ( myślę, że z przyzwyczajenia) to będzie Ci ciężej, jeżeli się z nim spotkasz on pokaże się z najlepszej strony i możesz być niepewna swojej decyzji i nie daj Boże ją zmienić. To była najlepsza decyzja jaką mogłaś podjąć a zobaczysz to z perspektywy czasu.
Odnów stare znajomości, wyjdź do ludzi, robi się ciepło, jakieś imprezy, spotkania. Zaznaj nowego życia a zobaczysz jak wszystko sie ułoży. najgorsze to siedzieć w domu i myśleć! Powodzenia i wytrwałości

[_Margaret_]

Napisane przez aglaoto

Dziękuje za rady i wsparcie Wszyscy moi bliscy mówili podobnie, nawet ci, co go lepiej znali.

Masz potwierdzenie, że podjęłaś słuszną decyzję. Wiadomo, że przez jakiś czas po rozstaniu będzie Ci go brakować, ale postaraj się wytrwać w swojej decyzji, a będziesz coraz szczęśliwsza. W jego szybką przemianę nie wierz... Spotkałaś się kiedyś z sytuacją, gdy dany człowiek w ciągu tygodnia lub dwóch zmienił swoje podejście do życia? Na pewno nie (wykluczając nieuleczalne choroby, śmierć bliskiej osoby czy inne traumatyczne przeżycia, do których oczywiście można zaliczyć rozstanie, ale po tym co Ci mówił i jak się zachowywał nie liczyłabym na to), bo do tego trzeba czasu i ogromnej pracy nad sobą.
Daj sobie czas . Napisz mu, że potrzebujesz teraz zająć się sobą, więc chcesz ograniczyć z nim kontakt.
Trzymam kciuki, że będzie jedynie lepiej .

Napisane przez ZakochanaZabka

Odnów stare znajomości, wyjdź do ludzi, robi się ciepło, jakieś imprezy, spotkania. Zaznaj nowego życia a zobaczysz jak wszystko sie ułoży. najgorsze to siedzieć w domu i myśleć!

Dokładnie!

[aglaoto]

Dziękuję Tak właśnie mam zamiar zrobić! Cudownie, że zaczęła się wiosna. Jest mi teraz smutno, ponieważ opłakuję jeszcze stare życie; minie trochę czasu zanim zacznę cieszyć się nowym. Muszę skupić się na sobie, starać jak najpełniej spędzać swój czas, poznać siebie.


Kiedy mam chwilę, że żałuję, przychodzę na to forum i czytam jeszcze raz to wszystko. To pomaga. Jesteście dobrymi ludźmi, że chce Wam się pochylić nad żalami i problemami kogoś takiego jak ja

[skazana_na_bluesa]

nie spotykaj się z nim, jeszcze nie teraz.
gratuluję decyzji.

[cherry1988]

Napisane przez aglaoto

Dziękuje za rady i wsparcie Wszyscy moi bliscy mówili podobnie, nawet ci, co go lepiej znali. Kilka dni temu wyprowadziłam się, powiedziałam że oczywiście ślubu nie będzie. Że ostatnie miesiące były dla mnie wyjątkowo ciężkie i jedyne czego teraz chcę, to odpoczynek i skupienie na sobie, zastanowienie się czego pragnę w życiu. On to przyjął dobrze, ze zrozumieniem. Podziękował mi nawet za tę lekcję. Sms-ujemy od tamtego czasu, dwa razy nawet rozmawialiśmy przez telefon. Jednak nie wiem czy to dobrze, bo on chce się spotkać w tym tygodniu. A mi mimo wszytsko jest ciężko, brakuje mi go i chcę wierzyć w jego przemianę... Poza tym myślałam, że łatwiej będzie mi podjąć tą decyzję, a ja do ostatniej chwili się wahałam. Teraz nie żałuję, ale też nie czuję jakiegoś szczęścia. Muszę chyba pobyć sama i ukrócić te smsy.

Gratuluję mądrej decyzji! Zobaczysz jaka będziesz szczęśliwa
A kontakty przez smsy, telefon nie mają sensu, nie spotykaj się też z nim, bo to bez sensu już.

[tamtaglista]

Nie daj się, trzymaj się swojej wersji, bo zniszczysz sobie życie.

[Nelia89]

I może dobrze numer zmienić?