za mało seksu w związku

[blo]

Martiene brak mi słów, jak można osobie którą sie kocha powiedzieć nie chce mi się, nasunęło mi sie jedno zapytanie, czy Twoj TŻ zaspokaja się sam przy Tobie? nie ma szans włączyć się do zabawy, czy wspólnego oglądania filmu, jak chce sam to niech sobie też sam gotuje pierze i sprząta a Ty w tym czasie spróbuj sama lub z koleżankami wyjść do kina knajpki zjedz sama kolacje ... byłam w podobnej sytuacji moj maż nawet mi powiedział że w sumie to mnie nie kocha ale dzieci i.... zmieniłam się w stylu bycia oszalal na moim punkcie ale niestety moment w którym mi powiedział że mnie nigdy nie kochał był dla mnie końcem i nawet sie nie starałam uratować mojego małżeństwa, bo po co ... Ale Ty próbuj bo masz miłość na której warto budowac ...nie no nie idzie mi w parze miłość i brak zainteresowania osobą która sie kocha na korzyść pornusowych lal. Pracuje w kawiarence internetowej i często obserwuję facetów którzy po piwku lubią się nabuzować , pogadać z panienkami przez net ,poogladaja filmiki a poźniej co sił w nogach biegna poprzytulać sie do zony...
W Twoim przypadku jak on nie chce sama bym pogadała ze specjalistą na pewno Cie ukierunkuje...a ty sie upewnij że miłości jeszcze sie tli z jego strony, a nie przyjaźń czy przywiązane
Chyba tak trudnego problemu jeszcze nie doczytałam na tym forum tak bardzo chciało by sie doradzić ale w sumie ręce opadaja ;-(
I niczego nie żałuj większość jest tu z Toba
pozdrawiam

To może być zastałość wyciagaj go ze sobą nawet na siłe ma się zmusić i juz bo dla Ciebie na pewno warto

[pixie7]

Martuś strasznie Ci współczuję. Miałam nie pisać tu o własnych doświadczeniach, ale przyznam się, że sama przeżyłam podobny związek (tyle że trwał dużo krócej). Mojemu ex nagle przestało się chcieć. I tak samo jak Ty próbowałam wielu sztuczek: witałam go w sexi negliżu, ćwiczyłam striptizy, przynosiłam erotyczne filmy.. I nic. Nagła impotencja mentalna (bo fizyczna bynajmniej). Czułam się okropnie odrzucona, nieatrakcyjna, wybrakowana jakaś. W dodatku cierpiałam, bo byłam zakochana, a seks - jak napisała Nan - jest największą formą bliskości w związku, dla mnie to także wyraz uczucia. Fakt, że facet go unika od razu kojarzył mi się jednoznacznie: już mnie nie kocha. I tak właśnie niestety było... Okazało się, że był ze mną z rozpędu, nawet nie dla wygody, bo nie mieszkaliśmy razem (choć wspinałam się na wyżyny udowadniania mu swojej miłości i oddania - gotując ). Nawet nie miał odwagi podjąć decyzji o rozstaniu, coś tam bełkotał o "przerwie", że on przemyśli, etc. Choć bardzo mnie to bolało, odeszłam. Dzisiaj nie mogę się nadziwić, że w ogóle chciałam być z kimś, kto tak jawnie lekceważył moje potrzeby, a ja przesuwałam stale granicę swojej tego tolerancji. Wolę być sama niż tkwić w niesatysfakcjonującym związku.
Nie namawiam Cię oczywiście do rozstania, przepraszam jeśli tak to zabrzmiało. Ale piszesz, że rozmowy z Twoim lubym nie przynoszą rezultatu... Nie napisałaś, jaki był Wasz seks w pierwszej fazie związku: czy tylko częsty, czy w ogóle z większym polotem niż te sporadyczne zbliżenia teraz? Może Twój chłopak zawsze był w łóżku leniwy, tylko Ty tego nie zauważyłaś?... Może faktycznie przyjrzyj się tym jego filmom, może jest w nich jakaś wskazówka?... A może daj mu wyraźnie do zrozumienia, że nie jest jedynym facetem na ziemi, a w dodatku ci inni mają na Ciebie wielką ochotę i Ty też możesz jej nabrać? Może to go otrzeźwi?
Trzymaj się cieplutko.

[stokrotka_to_ja]

Miałam kiedyś w związku cos podobnego.Ja byłam młoda (on nieco starszy) mialam mniejsze potrzeby i w ogóle... Seks go kompletnie nie interesował. Pieszczoty tak (ale tylko na zasadzie "ręka w majtki" (sory za obrazowość). On mnie,ja jego. Po prostu w seksie nie widział nic podniecającego.Porno tez uwielbiał Ja myslę podobnie jak dziewczyny,że to jakiś rodzaj uzależnienia :film i ręka.
Podziwiam Cię Martiene ,ja bym nie wytrzymała tak długo. Na Twoim miejscu postawiłabym sprawe na ostrzu noża (chociaz wiem,że to cięzko,tak jakbyś się o cos upominała) ,powiedziała jasno,że juz tak nie mogę. Niech on cos z tym zrobi,niech weżmie odpowiedzialnośc za to ,a nie tylko przytakuje i tkiw w tym samym.
Trzymaj się

[Midi]

Wydaje mi się, że tu są dwie uzupełniające się przyczyny: po pierwsze jeśli Twój chłopak jest starszy, to możliwe, że okres najwyższej aktywności seksualnej ma już za sobą. U kobiety średnio jest to ok. 29-30 roku życia, a u mężczyzny ok. 22, o ile dobrze pamiętam. Do tego nalezy dodać fakt, że jesteście ze sobą długo, więc pierwsza fascynacja seksualna zwyczajnie minęła.
Teraz drugi aspekt, bardziej fizyczny. Z własnych obserwacji: im więcej się siedzi w biurze albo w mieszkaniu przy komputerze, prowadzi siedzący tryb życia bez wychodzenia na świeże powietrze i sportu, tym ochota na seks (zwłaszcza partnerski) jest mniejsza. Widzę to u siebie i mojego męża też - zdarzają się dni, kiedy po prostu to znużenie siedzeniem nad robotą (wcale nie stresującą czy męczącą fizycznie, tylko monotonną, siedząco-komputerową, długotrwałą) włazi nam do łóżka i nic się wtedy nie chce - ani kochać, ani wstać, ani posprzątać, ani ładnie wyglądać. Panaceum na to, jak już ktoś tu napisał, jest aktywność fizyczna, jakiś sport albo chociaż spacery na świeżym powietrzu. My (też po prawie 5 latach związku) się częściej kochamy latem, bo więcej mamy wtedy ruchu na dworze, ale i przez pozostałą część roku widzę różnicę pomiędzy "okresami treningowymi" a "leniwcowymi".
A może jest to też kwestia tego, że Ty lubisz inne pory dnia, niż on. Np. chciałabyś uprawiać seks wieczorem, a on jest zmęczony i woli wtedy spać, bo i tak sobie to powetuje np. w południe. Jeśli ma to jakiś wpływ na sytuację, to może moglibyście znaleźć kompromisową porę.
Co do masturbacji, to ja bym nie przesadzała z uzależnieniem: to może być tylko przyzwyczajenie, które można zmienić, zwłaszcza, jeśli Twój partner nie robi tego jakoś chorobliwie często. Tak czy inaczej, konsultacja seksuologa by nie zaszkodziła.
Zapytaj chłopaka, co radzi zrobić Tobie; może poza tym, że zdaje sobie sprawę ze swojego problemu, zacznie sobie też zdawać sprawę z Twojego - bo tak to trochę wygląda, że zastanawiacie się, jak pomóc jemu, a przecież to Ty jesteś w sumie poszkodowana. Więc niech on Ci powie, jak sobie wyobraża Twoje dalsze życie seksualne, skoro nie może / nie chce mu się w nim zbyt często uczestniczyć.

[jaga_2001]

no wlasnie, siedzi przed kompem. Jakby pare razy poszedl na silownie to od razu skoczyloby mu libido Przykro mi to mowic, ale facet zbabial. Wspolczuje ci

[soulsweeper]

A próbowałaś kiedyś obejrzeć jakiś filmik z nim? Może wtedy zająłby się Tobą, a nie swoją ręką... Ale nawet jeśli, to to nie jest rozwiązanie, tylko chyba jakiś poważniejszy problem

[201608040942]

Napisane przez martiene

Podejrzewam, ze bede gorzko zalowac zalozenia tego watku, ale powiem wam, co mi lezy na watrobie, moze jak sie okaze, ze nie ja jedna mam ten problem, bedzie mi latwiej, moze pomozecie mi znalezc rozwiazanie?
Otoz nie mam wiecej kompleksow niz przecietna kobieta, nie narzekam na brak zainteresowania u INNYCH facetow, poza wlasnym. jestesmy razem piaty rok. On jest 6 lat starszy. Na poczatku zwiazku dopadl nas syndrom krolika, seks ciagle i wszedzie. I po pol roku jakby ktos go wylaczyl. Pewnego dnia przestalo mu sie chciec. Czy mam barchany, czy koronkowy pas do
ponczoch, ganz egal. Czy ocieram sie o niego, czy zgrywam niedostepna, ganz egal. Czy jestem ulegla i slodka, czy gadam swinstwa, nie ma roznicy. On nie ma ochoty. Kiedy zaproponowalam mu striptiz, o malo nie umarl ze smiechu. Od dwoch lat kochamy sie szesc razy w roku. W tym roku seks mialam trzy razy. Jak juz przychodzi co do czego, ogranicza sie to do pieszczot piersi (nie przepadam, mowilam mu to) i kilku przyslowiowych szybkich pchniec - wtedy mysle, ze niepotrzebnie sie stresowalam ze seksu nie ma, bo tego i tak seksem nazwac nie mozna. Mamy za soba wiele rozmow. Powiedzial mi miedzy innymi, ze woli obejrzec pornusa i sam zrobic sobie dobrze, bo z kobieta trzeba sie starac, a on nie ma ochoty. Ze faktycznie mamy problem i on to zmieni, po czym od 4 lat jest tak samo. Zreszta za kazdym razem, jak zaczynam o tym mowic, on odpowaida co innego, albo przyznaje, ze tak, mamy problem i na tym sie sprawa konczy. A ja lubie seks, lubie sie calowac, lubie sie piescic, lubie seks szybki i spontaniczny, lubie powolne rozgrzewanie atmosfery, naprawde, lubie wiele roznych rzeczy. Ale moj facet chyba mnie nie lubi. Mowi, ze kocha, ze jestem kobieta jego zycia, ze jestem piekna i madra i... nic z tego nie wynika. Rozmowy koncza sie przyznaniem mi racji (na czym mi wbrew pozorom nie zalezy) i dalej jest tak, jak bylo. A szkoda... Pol roku temu zeszlam z pigulek (po co sie truc na szesc razy w roku) i w czasie owulacji normalnie dostaje na glowe. Inni faceci chetnie by mi "pomogli", ale chyba nie na tym ma to polegac...? co o tym myslicie?

Jezu jakbym czytala o sobie. Na pocztaku syndrom krulika hihih fajne okreslenie, ale u mnie tez tak bylo, po pol roku koniec. Po 9 miesiacach wspolnego mieszkania wzielismy slub, to byl pazdziernik, a malzenstwo skonsumowalismy dopiero w lutym. Niby tuz przed slubem zmienil miejsce pracy, tzn pracuje w tej samej firmie(poczta), ale zmienili mú dzielnice i ma wiecej paczek teraz do dostarczenia. Rozumialam to, wiecej pracy rowna sie zmeczenie, po jakims czasie mu przejdzie, ale nie przeszlo. Jak chodzilam za nim i gadalam to mialam seks raz na miesiac, a jak sie nic nie odzywalam czekalam kiedy on do mnie przyjdzie to raz na 3-4 miesiace, ale to tez dlatego, ze mierpliwosc puscila i zaczelam sie dopominac. Raz nie bylo nawet pol roku. W listopadzie 2003 roku postanowilismy ze juz czas na dziecko, oczywiscie musialam za nim chodzic, zeby cos raz na miesiac bylo, az wkoncu w czerwcu 2004 roku udalo sie ze moj malzonek nabral ochoty tuz po moich dniach polodnych i klaplo. Potem udalo mi sie namowic go na seks jak bylam w drugim miesiacu ciazy, a potem to juz za zadne skarby , bronil sie nogami i rekami. Powiedzial, ze jeszcze dziecku cos zrobi. Na moje zapewniemia, ze dziecku sie nic nie moze stac, dostalam odpowiedz, ze jak dlugo ten plecak z przodu nosze tak dlugo moge zapomniec. Zrozumialam to, czasami sa tacy faceci, ze boja sie w ciazy kochac, albo poprostu kobieta z duzym brzuchem ich nie pociaga. Po poprdzie nadal nic. Kazal mi isc na kontrole i jak bedzie ok, to zobaczymy. Poszlam na kontrole po trzech miesiacach od porodu i nadal nic. Synek skonczyl juz 8 miesiecy, a moj maz znow dal mi zapewnienie, ze w tym miesiacu napewno cos bedzie, ale ja sie nie nastawiam juz pare razy tak mowil. Wogole dalam sobie spokuj, maleznstwo i milosc musza pielegnowac obie strony, a ja juz nie mam sily. Czekam jak on do mnie przejdzie. Owszem czasami cos tam nabomkne i sobie pozartujemy, ale nie wyrywam sie z motykom na slonce. Mam dosc. Doszlo juz do tego, ze ja juz nie czuje potrzeby. Oddalamy sie od siebie, coarz czesciej fukniemy na siebie(konkretnych klutni miedzy namyi nie ma, ale tylko patrzec, jak sie zaczna). Jak by nas ktos obserwowal, to by nie powiedzial, ze cos jest nie tak, wygladamy na normalne malzenstwo, ktore sie posmieje, da sobie calusa. Z tym calowaniem to juz mnie wczesniej szlag trafial. Chcialabym zeby mnie pocalowal , jak caluje sie kobiete, a ja co dosatje? Cmoka , tak to ja sie moge z kazdym na przywitanie calowac. Jak mu o tym mowi, to zaczyna sie wyglupiac i strzelac miny, ze mnie tylko rozsmiesza, albo tak gebe wykrzywia, ze sie nie da pocalowac tak namietnie, jak kobieta z mezczyzna powinni sie calowac. Nimfomanka nie jestem, ale ten raz na tydzien to mysle , ze to normalka. Moj mowi mi ze jest zmeczony, ale ile mozan byc zmeczonym, na stwierdzienie, ze jest problem, ze pojdziemy do seksuologa, ze przeciez powinien juz sie dawno do nowej pracy przyzwyczaic i powinno wszystko wrocic do normy, to dostaje odpowiedz, ze jest dobrze, a jak nastawam na wizyte u lekarza to odrazu jest zly. Poprostu dalam sobie juz spokuj, bedac w ciazy, zrozumialam, ze teraz jego kolej, ja oczywiscie delikatnie probuje, ale nie licze na zmiane. On uwaza , ze jest ok, ze sie od soebie nie odsuwamy, ja czuje co innego. Mam dosc i niestety, jak sie cos ma zmeinic, to niech on cos robi, bo ja juz z siebie wszystko dalam. teraz jego kolej. Dodam ze nie mielismy ze soba seksu juz rok i 3 miesiace i jakos sie dalej nie zanosi

[awia]

przepaszam ze nie na temat, ale jak tak czytam to sie zastanawiam skad te kawaly facetow ze zona/dziewczyna nie chce mu "dać" sie biora....



chyba ze mowia o sobie probojac osmieszyc plec przeciwna...
ale to jest naprawde okropne.
to factowi powinno "w oku" blyskac na widok kobiety w neglizu i bezwzglednie dazyc do łóżka
swiat na glowie stanal, naprawde.

[Marilyn]

Napisane przez awia

przepaszam ze nie na temat, ale jak tak czytam to sie zastanawiam skad te kawaly facetow ze zona/dziewczyna nie chce mu "dać" sie biora....



chyba ze mowia o sobie probojac osmieszyc plec przeciwna...
ale to jest naprawde okropne.
to factowi powinno "w oku" blyskac na widok kobiety w neglizu i bezwzglednie dazyc do łóżka
swiat na glowie stanal, naprawde.

A wiesz, że masz rację z tym stawaniem na głowie..faceci niebezpiecznie zblizają się do granicy feminizacji swojej płci i to mnie przeraza..Albo to my jestesmy coraz bardziej "męskie" albo jaka cholera..

sory za offtopic

[konfitura]

Potraktowałabym go brutalnie: albo on idzie do lekarza albo ja odchodzę.
Ty wiele juz zrobiłaś dla tego związku. Jeśli nie zacząłby się starać to pal z nim licho, tego kwiatu to pół światu.

[Gonia1]

Napisane przez ona1982

Cierpliwa jesteś i wytrwała...Brakuje mi trochę słów po tym co przeczytałam, bo ja bym chyba nie wytrzymała w takim związku. Bo jeśli kocha się drugą osobę to chce się zaspokajać jej potrzeby pod każdym względem. I nie jest to obowiązkiem czy robieniem czegokolwiek pod przymusem. Gdyby mój partner w taki sposób podchodził to spraw intymnych chyba bym popadła w depresję, być może czułabym się nieatrakcyjna i niepotrzebna. Musisz koniecznie rozmówić się ze swoim partnerem, poważnie, długo , szczerze do bólu, głupio piszę, nie musisz, ja bym tak zrobiła, gdybym była na Twoim miejscu. Bo takie pożycie seksualne byłoby dla mnie jakimś wskaźnikiem, że coś szwankuje ogólnie w związku. A ja chcę czuć się zaspokajana pod każdym względem, w łóżku również. Ale jeśli ludzie otwierają się na siebie,szczerze chcą to rozumieją swoje potrzeby...Eh, nie wiem co więcej napisać, bo cięzko mi ogarnąć Twoją sytuację. I jak pomyślę o tym ile razy w ciągu roku...

Nic dodać nic ująć.

[nineczka]

przypomnial mi sie jeden z odcinkow Oprah (to taki talk show).. na temat homoseksualistow, ktorzy zenia sie bo sami nie chca sie przyznac przed samym soba, ze woleliby byc w zwiazku i w lozku z ta sama plcia. Trwaja w malzenstwie, maja dzieci.. po prostu zmuszaja sie do seksu raz na jakis czas.. a potem jak banka mydlana wszystko pryska bo dalej nie potrafia tego ukrywac przed soba i innymi..

ale to oczywiscie wcale nie musi miec nic wspolnego z opisywanymi tutaj przypadkami..

Moni- dziwie sie, ze w ogole zdecydowalas sie na dziecko ze swoim mezem.. przepraszam, ze tak pisze, ale jak jest sie samemu, to latwiej jakos odejsc..a jak jest juz dziecko to troche trudniej.

[st_ella]

Napisane przez Midi

Wydaje mi się, że tu są dwie uzupełniające się przyczyny: po pierwsze jeśli Twój chłopak jest starszy, to możliwe, że okres najwyższej aktywności seksualnej ma już za sobą. U kobiety średnio jest to ok. 29-30 roku życia, a u mężczyzny ok. 22, o ile dobrze pamiętam. Do tego nalezy dodać fakt, że jesteście ze sobą długo, więc pierwsza fascynacja seksualna zwyczajnie minęła.
Teraz drugi aspekt, bardziej fizyczny. Z własnych obserwacji: im więcej się siedzi w biurze albo w mieszkaniu przy komputerze, prowadzi siedzący tryb życia bez wychodzenia na świeże powietrze i sportu, tym ochota na seks (zwłaszcza partnerski) jest mniejsza. Widzę to u siebie i mojego męża też - zdarzają się dni, kiedy po prostu to znużenie siedzeniem nad robotą (wcale nie stresującą czy męczącą fizycznie, tylko monotonną, siedząco-komputerową, długotrwałą) włazi nam do łóżka i nic się wtedy nie chce - ani kochać, ani wstać, ani posprzątać, ani ładnie wyglądać. Panaceum na to, jak już ktoś tu napisał, jest aktywność fizyczna, jakiś sport albo chociaż spacery na świeżym powietrzu. My (też po prawie 5 latach związku) się częściej kochamy latem, bo więcej mamy wtedy ruchu na dworze, ale i przez pozostałą część roku widzę różnicę pomiędzy "okresami treningowymi" a "leniwcowymi".
A może jest to też kwestia tego, że Ty lubisz inne pory dnia, niż on. Np. chciałabyś uprawiać seks wieczorem, a on jest zmęczony i woli wtedy spać, bo i tak sobie to powetuje np. w południe. Jeśli ma to jakiś wpływ na sytuację, to może moglibyście znaleźć kompromisową porę.
Co do masturbacji, to ja bym nie przesadzała z uzależnieniem: to może być tylko przyzwyczajenie, które można zmienić, zwłaszcza, jeśli Twój partner nie robi tego jakoś chorobliwie często. Tak czy inaczej, konsultacja seksuologa by nie zaszkodziła.
Zapytaj chłopaka, co radzi zrobić Tobie; może poza tym, że zdaje sobie sprawę ze swojego problemu, zacznie sobie też zdawać sprawę z Twojego - bo tak to trochę wygląda, że zastanawiacie się, jak pomóc jemu, a przecież to Ty jesteś w sumie poszkodowana. Więc niech on Ci powie, jak sobie wyobraża Twoje dalsze życie seksualne, skoro nie może / nie chce mu się w nim zbyt często uczestniczyć.

dokładnie - ja też podobnie pisałm, naprawdę nie warto dorabiać głebszej ideologii i wpadać w depresję!
przestańcie z tym homosekzualizmem, że ktos kogoś nie kocha - oczywiscie moze i tak być, ale ni popadajmy w skrajności!

martiene spójrz na to obiektywnie, zacznijcie się razem ruszać!!

[ona1982]

Zaglądam i zaglądam do tego tematu i wciąż jestem w szoku, że tyle kobiet może mieć problemy w tej dziedzinie, że mężczyźni, z ktorymi są, przebywają na codzień nie potrafią zadbać o fizyczne i psychiczne potrzeby swoich wybranek. Psychiczne- bo dla mnie seks to kwestia myślenia, emocji, pobudzenia, które rodzi się tak naprawdę w głowie, a poźniej ogarnia całe ciało. Przyczyn może być wiele dlaczego partner nie chce, począwszy od problemów w pracy, niedomagań zdrowotnych na braku uczuć kończąc. Ale naistotniejsza wydaje mi się chęć zmiany, bo co z tego, że zauważa się, że coś nie gra, kiedy nie robi się nic, aby poprawić ten stan rzeczy. Wizyta u seksuologa wydaje mi się konieczna, ale tak jak to bywa w przypadku, gdy problem dotyczy dwóch osób bez zainteresowania drugiej strony, mężczyzny nawet najwspanialsze recepty na udane pożycie mało dadzą. Ale myślę, że bądź co bąź osoba wykwalifikowana może rozjaśni widzenie problemu, może dostrzeże jego przyczyny, może naświetli cokolwiek, da choćby małą wskazówkę jak działać dalej... a to już będzie cenne.

[volunteer]

nie no, zaraz zaraz. ja mam faceta od trzech lat powiedzmy. na poczatku kochlismy sei codziennie... taka poczatkowa fascynacja tak widocznie dziala. teraz jest tak ze faktycznie mnie sie chce czesciej niz jemu... ale generalnie kochamy sie powiedzmy raz na trzy dni. ale nie wyobrazam sobie sytuacji, ze mojemu facetowi sie nie chce i w ogole olewa moje potrzeby - to jakies ogromne nieporozumienie!!!! MARTIENE! to jest cos nie tak - i nie pisz mi ze poza tym wszystko jest ok bo to nie dotyczy tylko seksu! on poprostu olewa twoje potrzeby... ja wiem, ze nawet jak mojemu facetowi nie bedzie sie chcialo kochac ze mna, i moze nawet nie bedzie mogl czy cokolwiek, to poprostu zrobi mi dobrze w inny sposob - bo o mnie dba i wie ze seks jest wazny i zdrowy, a Twoj TZ poprotsu olewa twoje potrzeby i to jeszcze jak mozna powiedziec osobie ktora sie kocha ze fajniej jest zjechac na recznym niz sie z nia kochack, przytulac, piescic... albo ten facet ma jakies problemy do ktorych nei chce sie przyznac - i to byloby chyba lepsze nawet dla waszego zwiazku - albo cos mu sie w glowie poprzestawialo, jak moze nie chceic mu sie o ciebie dbac?!! to jest nie do pomyslenia przy zalozeniu ze cie kocha i chce byc do konca zycia tylko z toba.... ja ci mowie - pogadaj z nim tylk nie pod tematem - za malo seksu - a raczej, dlaczego nie dbasz o mnie?! przepraszam jezeli cos za ostro powiedzialam, ale naprawde mnie to zdenerwowalo.... egoizm z tego wychodzi i tyle.

[201608040942]

Napisane przez nineczka

przypomnial mi sie jeden z odcinkow Oprah (to taki talk show).. na temat homoseksualistow, ktorzy zenia sie bo sami nie chca sie przyznac przed samym soba, ze woleliby byc w zwiazku i w lozku z ta sama plcia. Trwaja w malzenstwie, maja dzieci.. po prostu zmuszaja sie do seksu raz na jakis czas.. a potem jak banka mydlana wszystko pryska bo dalej nie potrafia tego ukrywac przed soba i innymi..

ale to oczywiscie wcale nie musi miec nic wspolnego z opisywanymi tutaj przypadkami..

Moni- dziwie sie, ze w ogole zdecydowalas sie na dziecko ze swoim mezem.. przepraszam, ze tak pisze, ale jak jest sie samemu, to latwiej jakos odejsc..a jak jest juz dziecko to troche trudniej.

Ja nie che od niego odejsc, to najwspanialszy facet jakiego w moim zyciu spotkalam. Nie ma wyzywania sie od najgorszych, nikt mnie nie gwalci, nie bierze na przymus, bo i taki mi sie trafil, zyjemy bardzo udanie. On dba o mnie, tylko w tej sferze troche zaczelo szwankowac, juz do tego przywyklam, ale nie ukrywam, ze chcialbym troche wiecej w sferze intymnej. Inni tluka sobie garnki na glowie, a my zyjemy jak przykladne szczesliwe malzenstwo, tylko nie ma seksu. Moj maz nigdy mi nie powiedzial , tak jak facet autorce watku, ze woli sie sam zadowolic, albo woli obejrzec pornusa. Wrecz przeciwnie, zapewnilo mnie ze nadal jestem atrakcyjna, ze nie ma nikogo, a pornoli nie oglada. Zreszta kiedy by mial latac za babami, jak pracy ma od groma. Ja widze, ze on coraz bardziej wraca zmeczony z pracy i wiem, ze to jest przyczyna jego impotencji, tylko ze przydalo by sie isc do specjalisty, zeby pomogl,, bo na zmniejszenie pracy nie ma szans. Juz mi wczoraj powiedzial, co firma wymyslila na Boze Narodzenie, nie wiem czy on wogole zdarzy na kolacje wigilijna do domu wrocic. Inni jego koledzy jerzdza z paczkami do 18-tej, a moj maz jest najpozniej o 16-tej w domu, a ma najwiecej z calej poczty. Lata jak maly pyr , pyr , ale widze, ze jego organizm juz nie daje rady, ze gdzies ten limit jest, a szefostwo ciagle mu doklad,a bo glupi Pan Pogrzeba sie zawsze wyrobi. Takie jest moje zdanie. Juz go nawet prosilam, zeby sie tak do domu nie spieszyl, ze jak zobaczym, ze on si etez juz nie wyrabia jak inni, to moze wkoncu zatrudnia nowych ludzi zamiast zwalniac i dokladac kazdemu roboty, ale moj maz chce byc z nami, chote te pare godzin wieczorkiem zanim synek i ja pojdziemy spac. Chcialabym, bo widze, ze lepiej nie jest i pewnie nie bedzie, zeby specjalista pomogl, ale moj maz uwaza , ze nie ma problemu, ze to sie unormuje i tak juz 3 lata sie normuje, a on coraz bardziej zmeczony przychodzi z pracy. Czemu faceci sa tacy uparci? Przeciez to nic takiego poprosic specjaliste o pomoc, moze lekarz by zaradzil mimo,ze ma tyle roboty ktora go wykancza, to jakos jego organizm wrocil by do formy.

[katechana]

Moni, a ile Twój mąż ma lat? Mój również ciężko pracuje i długo, a nie koliduje to w żaden sposób z naszym życiem intymnym.

[201608040942]

Napisane przez katechana

Moni, a ile Twój mąż ma lat? Mój również ciężko pracuje i długo, a nie koliduje to w żaden sposób z naszym życiem intymnym.

Moj maz tak jak facet autorki watku jest starszy ode mnie o 6 lat, a dokladnie 1-go marca tego roku skonczyl 35 lat czyli idzie mu juz 36 lat.
Nie wyobrazam sobie zyc bez niego tyle lat szukalam takiego faceta. Wkoncu mam kogos z kim moge porozmawiac, kto mnie wyslucha, kto przytuli jak jest mi zle i zapewni, ze bedzie dobrze i z regoly jest dobrze. jesli moge dodac, to zanim zaczelo nasze pozycie zanikac, to to byl jedyny facet ktory wiedzial jak mnie do orgazmu doprowadzic. Inni tylko gadali, ze zaspokojenie kobiety jest wazne,, a jak przyszlo co do czego to "rzneli" mnie jak stare drzewo,(sory za takie a nie inne slowo, ale ono oddaje to jak bylo z moimi chlopakami zamim poznalam mojego meza), sobie zrobili dobrze, a ja czesto nawet nie bylam w polowie drogi jak oni juz skonczyli. Nawet byly pretensje ze nie mam orgazmu, chodz zapewnialam, ze nie zawsze musi byc orgazm, zeby mimo to bylo fajnie. Moj maz pokazal mi, co to znaczy seks, ile przyjemnosci moze dac. On jesli czul sie nie w formie to nawet nie chcial zaczynac, bo jak sam twierdzil, na to zebysmy oboje byli zaspokojeni to potrzeba minimum godzinke( i tak bylo), a on by byl gotowy juz w 10-20min, a nie chcial zrobic sobie przyjemnosci a ja zebym sie tylko obeszla smakiem. Ta postawa bardzo mi zaimponowal. Wkoncu pozadny facet, ktory mysli o kobiecie, a nie zeby sobie zrobic przyjemnosc. No, ale wyszlo, ze coraz czesciej nie czul sie w formie, az ktoregos dnia ta aktywnosc w naszym zwiazku zanikla. Moglabym o jego zaletach pisac i pisac, ale to chyba by trzeba bylo napisac w watku ktory leci obok, gdzie wychwalaja wizazanki swoich panow, za co ich kochaja. My sie tak naprawde nigdy nie poklocilismy, od kiedy przyszedl na swiat nas synek czasami fukniemy na siebie, ale to nie jest jakas klotnia, oboje jestesmy zmeczeni i poddenerwowani, ale jeszcze nigdy nie padly slowa ktorych sie nie da zapomniec, jakies wyzwiska, czy tym podobne rzeczy. Jakby nas ktos obserwowal, to by sie zdziwil, ze my tak charmonijnie zyjemy, gdyby wiedzial, ze w strefie intymnej nic sie nie dzieje. To jest facet przy ktorym chce sie zestarzec, doczekac sie wnukow.

[ANKA20]

Moni, ja wierzę, że on może byc najwspanialszym facetem pod słońcem, jednak brak seksu spowoduje żal u ciebie, taki ukryty, który będzie wybuchał przy pierwszym lepszym spięciu

[noana]

bede sie jednak upierac,ze to nie jest normalne.

a moze on jest perfekcjonista? skoro mowisz, ze on twierdzil,ze skoro juz sie za cos zabieracie, to tak zebyscie oboje cos z tego mieli. no i moze,fakt,ze on nie mogl tak dlugo jakby ci toodpowiadalo, badzo go krepowal. moze dlatego zaczal unikac seksu. nie wiem. uwazam jednak,ze powinniscie cos z tym zrobic, skoro tobie taki uklad nie odpowiada. jesli tego nie wyjasnicie, to po pewnym czasie bedziesz sfrustrowana i nieszczesliwa.

[nan]

Wbrew temu do się sądzi, kłótnie w związku są zjawiskiem poztywnym (nie mówię tu o rękoczynach i wyzwiskach). Trzeba pamiętać, że w każdym związku łączą się dwie różne osoby, dwie jednostki i każda ma trochę inne spojrzenie na świat. Prędzej czy później musi dojść do starcia na tym tle, nie ma siły. Jeżeli nie dochodzi, to znaczy najczęściej, że ktoś komuś ustępuje (najczęściej ta sama strona). Nierozwiązane konfilkty mają tendencję do narastania i wybuchów - często dość nieoczekiwanych dla drugiej strony - niby wszystko ładnie, pięknie, tacy jesteśmy zgodni, a tu raptem awantura i pretensje! Przypomina mi się historia pewnego małżeństwa z dwudziestoletnim stażem, gdzie mąż żonie nagle wypomniał, że na podróż poślubną zabrała swoją matkę i zrobił z tego piekielną awanturę. Niby zrozumiałe, ale czemu nie załatwili tego wcześniej? Kłótnia jest próbą rozwiązania konfliktu, przemilczenie powoduje, że konflikt urasta. Naturalnie nie jest to wcale takie proste, bo kłócić też się trzeba umieć, jest to sztuka. Ale jeżeli w związku coś jest nie tak, lepiej jest się pokłócić niż przemilczeć. To taka mała dygresja.

Czytając ten wątek dziewczyny, zastanawiałam się długo nad powodami, dla których macie takie a nie inne doświadczenia z waszymi mężczyznami. I powiem szczerze - nie wiem. Jednak jestem zdania, że brak seksu w związku (nie z przyczyn zdrowotnych) jest objawem problemów z bliskością i uczuciami. Ludzie różnią się od siebie temperamentami, jedni potrzebują więcej seksu inni mniej, zmienia się to też wraz z wiekiem. Kobiety z wiekiem potrzebują coraz więcej, mężczyźni mniej (w dużym uproszczeniu). Ale seks w związku to nie tylko przyjemność fizyczna, nie tylko zaspokojenie popędu, to wyraz miłości i bliskości. Martiene - z Twoich wypowiedzi wynika, że Twój facet oddalił się od Ciebie nie tylko na polu seksualnym, ale też psychicznie - jego wypowiedzi, które przytaczałaś są zimne i egoistyczne. W związku ważna jest równowaga między zaspokajaniem własnych potrzeb, a zaspokajaniem potrzeb partnera - istotne jest by odpowiednio to wyważyć, nie jest dobre ani nadmierne poświęcanie siebie dla drugiej osoby, ani egoistyczne branie wszystkiego bez oglądania się na drugą stronę. Twój facet patrzy niestety tylko na siebie. Czy próbowałaś już rozmawiać z nim, kładąc nacisk na Twoje potrzeby? Jak on ustosunkował się do faktu, że przez jego bierność czujesz się nieszczęśliwa? Czy w ogóle to zrobił? Pytałaś go o to? Często w takich rozmowach popełniamy błąd, zaczynając zdania od "bo ty...", zamiast mówić o swoich odczuciach. Z osobistymi odczuciami drugiej osoby nie można dyskutować, za to można się przekonać jaki one mają wpływ na partnera w rozmowie, czyli czy go to w ogóle obchodzi, mówiąc wprost.
Martiene, mam nadzieję, że choć trochę pomogłam, choć wiem, że w takich sprawach nie ma prostych odpowiedzi, prostych rozwiązań i prostych, zawsze skutecznych rad. Pozdrawiam Cię serdecznie

[201608040942]

Napisane przez nan

Wbrew temu do się sądzi, kłótnie w związku są zjawiskiem poztywnym (nie mówię tu o rękoczynach i wyzwiskach). Trzeba pamiętać, że w każdym związku łączą się dwie różne osoby, dwie jednostki i każda ma trochę inne spojrzenie na świat. Prędzej czy później musi dojść do starcia na tym tle, nie ma siły. Jeżeli nie dochodzi, to znaczy najczęściej, że ktoś komuś ustępuje (najczęściej ta sama strona). Nierozwiązane konfilkty mają tendencję do narastania i wybuchów - często dość nieoczekiwanych dla drugiej strony - niby wszystko ładnie, pięknie, tacy jesteśmy zgodni, a tu raptem awantura i pretensje! Przypomina mi się historia pewnego małżeństwa z dwudziestoletnim stażem, gdzie mąż żonie nagle wypomniał, że na podróż poślubną zabrała swoją matkę i zrobił z tego piekielną awanturę. Niby zrozumiałe, ale czemu nie załatwili tego wcześniej? Kłótnia jest próbą rozwiązania konfliktu, przemilczenie powoduje, że konflikt urasta. Naturalnie nie jest to wcale takie proste, bo kłócić też się trzeba umieć, jest to sztuka. Ale jeżeli w związku coś jest nie tak, lepiej jest się pokłócić niż przemilczeć. To taka mała dygresja.

To fakt klocic sie trzeba umiec. Raz nawet sie poklociclismy, chyba moge to klotnia nazwac. To byla trzecia rozmowa, na ten temat. Maz oczywiscie mowil, ze ´wszystko jest ok, ze to minie, juz niedlugo dojdzie do ladu z praca i tym calym stresem i wszystko wroci do porzadku. Wtedy ja przyparlam go troche do moru. Przyznaje , mialam dosc tego zapewnienia i dalej nic nie robienia, chcialam woz ,albo przewoz i nacisnelam na niego , bo delikatne rozmowy nic nie dawaly. Powoiedzialam, ze pojdziemy do seksuologa, bo jak nie to koniec. Maz wtedy pierwszy raz odezwal sie do mnie uniesionym glosem, mowiac w delikatny spodsob. Byl zly i to okazal. Powiedzial w nerwach, ze jak mi tak zalezy to pojdzie do lekarza, ale sama sie przekonam, ze nic z tego nie bedzie, bo to musi samo sie uregulowac. Ze my kobiety jak tylko cos jest nie tak, to zaraz wysylamy wszystkich do lekarza itp. Uczepilam sie tej nadzieji, ale maz nie poszedl do lekarza, a przeciez chcialam isc z nim, zeby czul sie, ze i mnie ta sprawa dotyczy(bo i w jakims stopniu dotyczy), ze to nie on jest ten gorszy. Bylam zawiedziona, sflustrowana. teraz dziecko zajmuje mi tyle czasu, ze przez ten caly czas , ciazy i po, wyciszylam swoj popend. Samo sie tak stalo. Czje sie jak kiedys, kiedy bylam sama, nie mialam partnera, wiec i seksu nie bylo i bylo mi z tym dobrze. Maz ostatnio zaczyna zagadywac, ze juz niedlugo..., ale powiem wam szczerze, ze jesli zeczywiscie tym razem dotrzyma slowa, to ja sama nie wiem czy chce. Ja juz tego nie potrzebuje. Bedzie musial sie troche nagimnastykowac, zeby mnie rozbudzic. Chodz nie ukrywam, ze juz samo myslenie, ze znow bedziemy tak blisko, jest dla mnie przyjemne. Znow bede mogla okazac mu w ten szczegolny sposob , jaki on jest dla mnie wazny.
Do tego jak patrze jak zajmuje sie malym, chodz przychodzi zmeczony z pracy, uswiadamia mi, ze chodz tak dlugo nic nie bylo i kto wie kiedy znow cos bedzie, ze dobrze wybralam.

[nineczka]

ja rozumiem, ze teraz duzo i dlugo sie pracuje.. ja rozumiem, ze kazdy jest zmeczony... tylko nie rozumiem dlaczego Ty masz to zrozumiec i zaakcepotowac a dlaczego np Twoj maz nie moze zrozumiec i zaakceptowac Twoich potrzeb? Dlaczego Ty musisz a on nie? Dlaczego Ty spychasz swoje potrzeby a on nie musi?
Rozumiem, ze ludzie sa coraz bardziej padnieci po dlugim dniu.. ale czy to usprawiedliwia brak milosci fizycznej przez tak dlugi okres? Moglabym to zrozumiec, gdybyscie mieli seks np raz w tygodniu.. W zwiazkach gdzie milosc fizyczna jest raz na pare miesiecy cos mi nie gra... i bede tutaj egoistka i powiem, nie obchodzi mnie ze jestes zmeczony, ja tez pracuje, sprzatam, gotuje, opiekuje sie dzieckiem i tez jestem bardzo zmeczona a jednak chce wyrazic moja milosc do ciebie i chce sie z toba kochac! bo kochanie sie to nie obowiazek czy ciezka praca..ale przyjemnosc, oderwanie sie od klopotow, stresow... to wydzielajace sie hormony szczescia..

Jezeli chodzi o moja sytuacje, to ja nie narzekam.. i czasami zdarza mi sie nie miec ochoty ale bardzo czesto tak jest, ze ta ochota przychodzi po paru minutach od rozpoczecia calowania sie z mezem. Dlatego, gdy tak sie zdarze, ze nie mam ochoty bo po prostu mi sie nie chce i jestem zmeczona, to daje te pare minut na "rozgrzewke" i zawsze potem przychodzi autentyczna ochota na bliskosc z moim mezem.

[ona1982]

Napisane przez nineczka

ja rozumiem, ze teraz duzo i dlugo sie pracuje.. ja rozumiem, ze kazdy jest zmeczony... tylko nie rozumiem dlaczego Ty masz to zrozumiec i zaakcepotowac a dlaczego np Twoj maz nie moze zrozumiec i zaakceptowac Twoich potrzeb? Dlaczego Ty musisz a on nie? Dlaczego Ty spychasz swoje potrzeby a on nie musi?
Rozumiem, ze ludzie sa coraz bardziej padnieci po dlugim dniu.. ale czy to usprawiedliwia brak milosci fizycznej przez tak dlugi okres? Moglabym to zrozumiec, gdybyscie mieli seks np raz w tygodniu.. W zwiazkach gdzie milosc fizyczna jest raz na pare miesiecy cos mi nie gra... i bede tutaj egoistka i powiem, nie obchodzi mnie ze jestes zmeczony, ja tez pracuje, sprzatam, gotuje, opiekuje sie dzieckiem i tez jestem bardzo zmeczona a jednak chce wyrazic moja milosc do ciebie i chce sie z toba kochac! bo kochanie sie to nie obowiazek czy ciezka praca..ale przyjemnosc, oderwanie sie od klopotow, stresow... to wydzielajace sie hormony szczescia..

Sama bym lepiej nie napisała. Mam też wrażenie jakby Monika trochę za bardzo broniła swojego męża. Tutaj nikt nie podważa faktu, że jest wartościowym człowiekiem, ale sama Moniko zauważasz pewien problem, albo sygnał wskazujący, że coś jest nie tak. Czy chcesz już naprawdę tylko żyć czekaniem i nadzieją na jakiekolwiek wyrazy bliskości z jego strony? A gdy one nadejdą i będą nawet ubogie będziesz wyniesiona na szczyty szczęścia? Bo w końcu są, mimo, że szczątkowe.

[201608040942]

Napisane przez ona1982

Sama bym lepiej nie napisała. Mam też wrażenie jakby Monika trochę za bardzo broniła swojego męża. Tutaj nikt nie podważa faktu, że jest wartościowym człowiekiem, ale sama Moniko zauważasz pewien problem, albo sygnał wskazujący, że coś jest nie tak. Czy chcesz już naprawdę tylko żyć czekaniem i nadzieją na jakiekolwiek wyrazy bliskości z jego strony? A gdy one nadejdą i będą nawet ubogie będziesz wyniesiona na szczyty szczęścia? Bo w końcu są, mimo, że szczątkowe.

Wiesz, ja juz nie czekam, nie mam nadzieji. Jak napisalam w moim pierwszym poscie, teraz niech on da os z siebie, ja juz nie chce, a raczej mi sie juz nie chce. Nie czuje juz potrzeby tej bliskosc, usnela ta potrzeba we mnie, albo calkiem sie juz zatracila? Nie wiem. Na poczatku , owszem, wsciekalam sie, probowalam rozmawiac, a i probowalam to wyegzekwowac i naciskalam, ze trzeba cos zrobic, jak normalne rozmowy nie przynosily skutkow. Bedac w ciazy sie poddalam, bo i po co sie wsciekac, dziecko bylo dla mnie najwazniejsze, zeby bylo zdrowe, a wiadomo, stres nie jest dobry dla rozwoju malenstwa. I tak sobie zyje nadal. Juz nie czuje,. ze wegetuje(a tak czulam sie wczesniej), juz nie mam mysli erotycznych, juz nie mam snow erotycznych. Wszystko sie jakos uspilo, zaniklo. Jest mi dobrze tak jak jest. Tylko ten watek przypomnial mi jak to bylo kiedys i dlatego chcialam dolozyc swoje 5 groszy. Ogolem jest mi dobrze, chodz dzieki temu watkowi zaczelam myslec nad tyme aspektem zycia, o ktorym juz zapomnialam. Ja sie czuje(to juz pisalam wczesniej), jak za czasow jeszcze przed moim mezem kiedy bylam sama, nie mialam partnera, wiec i moje potrzeby seksualne nie istnialy, nawet mysli o seksie nie powodowaly u mnie zadnego ciepelka, zadnej tesknoty za bliskoscia z druga osoba. Zyje sobie bardzo dobrze, tylko seksu nie ma. Dziwne co? Ja sie chyba juz odnalazlam w tej sytuacji. I chyba gdyby nie ten watek, to bym nawet nie zaczela myslec o seksie. Chyba i ja sie juz rozleniwilam.

[ona1982]

Napisane przez MonikaPogrzeba

Sama bym lepiej nie napisała. Mam też wrażenie jakby Monika trochę za bardzo broniła swojego męża. Tutaj nikt nie podważa faktu, że jest wartościowym człowiekiem, ale sama Moniko zauważasz pewien problem, albo sygnał wskazujący, że coś jest nie tak. Czy chcesz już naprawdę tylko żyć czekaniem i nadzieją na jakiekolwiek wyrazy bliskości z jego strony? A gdy one nadejdą i będą nawet ubogie będziesz wyniesiona na szczyty szczęścia? Bo w końcu są, mimo, że szczątkowe.

Wiesz, ja juz nie czekam, nie mam nadzieji. Jak napisalam w moim pierwszym poscie, teraz niech on da os z siebie, ja juz nie chce, a raczej mi sie juz nie chce. Nie czuje juz potrzeby tej bliskosc, usnela ta potrzeba we mnie, albo calkiem sie juz zatracila? Nie wiem. Na poczatku , owszem, wsciekalam sie, probowalam rozmawiac, a i probowalam to wyegzekwowac i naciskalam, ze trzeba cos zrobic, jak normalne rozmowy nie przynosily skutkow. Bedac w ciazy sie poddalam, bo i po co sie wsciekac, dziecko bylo dla mnie najwazniejsze, zeby bylo zdrowe, a wiadomo, stres nie jest dobry dla rozwoju malenstwa. I tak sobie zyje nadal. Juz nie czuje,. ze wegetuje(a tak czulam sie wczesniej), juz nie mam mysli erotycznych, juz nie mam snow erotycznych. Wszystko sie jakos uspilo, zaniklo. Jest mi dobrze tak jak jest. Tylko ten watek przypomnial mi jak to bylo kiedys i dlatego chcialam dolozyc swoje 5 groszy. Ogolem jest mi dobrze, chodz dzieki temu watkowi zaczelam myslec nad tyme aspektem zycia, o ktorym juz zapomnialam. Ja sie czuje(to juz pisalam wczesniej), jak za czasow jeszcze przed moim mezem kiedy bylam sama, nie mialam partnera, wiec i moje potrzeby seksualne nie istnialy, nawet mysli o seksie nie powodowaly u mnie zadnego ciepelka, zadnej tesknoty za bliskoscia z druga osoba. Zyje sobie bardzo dobrze, tylko seksu nie ma. Dziwne co? Ja sie chyba juz odnalazlam w tej sytuacji. I chyba gdyby nie ten watek, to bym nawet nie zaczela myslec o seksie. Chyba i ja sie juz rozleniwilam.

Moniko, gdy czytam takie wypowiedzi jak Twoje to jednocześnie jest we mnie głęboki smutek,ze zdarzają się takie sytuacje, a z drugiej strony odzywa sie we mnie myśl" walcz jeszcze". Bo piszesz,ze przyzwyczaiłaś się, tak jakby pogodziłam, dla mnie ta wypowiedz ma brzmienie słów osoby, która już przeżyła swoje i na więcej nie czeka. A tak nie powinno być, bo przed Tobą całe życie. Mam nadzieję, że coś się w nim zmieni na lepsze, życzę CI tego z całego serca.

[Kavala]

To i ja mogę dołączyć do grona żon facetów którym się nie chce. Już o tym kiedyś pisałam. U mnie to trochę inaczej wygląda. Mój Tż kocha się ze mną, ale kiedy ja inicjuję seks. Gdy nie ma z mojej strony inicjatywy, o seksie możnaby zapomnieć.Nawet gdy kładę się koło niego w seksi piżamce, obejmuje mnie tylko i od razu zasypia, momentalnie. Tłumaczy siezmęczeniem. W dzień nie ma mowy o kochaniu się, bo "nie ma czasu i są dzieci". Doszłam do wniosku, że w ogóle nie ma kiedy się kochać. Nie ma mowy o komplementach, seksownych uwagach i flitrtowaniu, jesteśmy jak kumple. Ostatnio powiedział mi "jak chcesz się kochać to bierz co twoje". Problem w tym, że ja chcę żeby to on mnie pragnął i żeby czasami od niego wyszła inicjatywa. Wiem, że jak mu włożę rękę do spodni to go podniecę, alę chciałabym go raczej podniecać sobą...
Czytając poprzednie posty dochodzę do pewnych wniosków, nasi faceci mają coś wspólnego (poprawcie jeśli się mylę) - mają dużo pracy, są po 30stce, związek trwa już kilka lat. Może więc to nuda? A może zawsze tak bywa, tylko rodzice nam nigdy tego nie powiedzieli?
Mnie też już ogarnia zniechęcenie. Ciągle się o "to" kłócimy. Kładę się do łózka z myślą co będzie? Po kłótni często jest lepiej, ale tylko na chwilę. Już mi się przestaje chcieć starać. Coraz częściej myślę, żeby się dowartościować i znaleźć sobie kochanka.

[ona1982]

Napisane przez Kavala

To i ja mogę dołączyć do grona żon facetów którym się nie chce. Już o tym kiedyś pisałam. U mnie to trochę inaczej wygląda. Mój Tż kocha się ze mną, ale kiedy ja inicjuję seks. Gdy nie ma z mojej strony inicjatywy, o seksie możnaby zapomnieć.Nawet gdy kładę się koło niego w seksi piżamce, obejmuje mnie tylko i od razu zasypia, momentalnie. Tłumaczy siezmęczeniem. W dzień nie ma mowy o kochaniu się, bo "nie ma czasu i są dzieci". Doszłam do wniosku, że w ogóle nie ma kiedy się kochać. Nie ma mowy o komplementach, seksownych uwagach i flitrtowaniu, jesteśmy jak kumple. Ostatnio powiedział mi "jak chcesz się kochać to bierz co twoje". Problem w tym, że ja chcę żeby to on mnie pragnął i żeby czasami od niego wyszła inicjatywa. Wiem, że jak mu włożę rękę do spodni to go podniecę, alę chciałabym go raczej podniecać sobą...
Czytając poprzednie posty dochodzę do pewnych wniosków, nasi faceci mają coś wspólnego (poprawcie jeśli się mylę) - mają dużo pracy, są po 30stce, związek trwa już kilka lat. Może więc to nuda? A może zawsze tak bywa, tylko rodzice nam nigdy tego nie powiedzieli?
Mnie też już ogarnia zniechęcenie. Ciągle się o "to" kłócimy. Kładę się do łózka z myślą co będzie? Po kłótni często jest lepiej, ale tylko na chwilę. Już mi się przestaje chcieć starać. Coraz częściej myślę, żeby się dowartościować i znaleźć sobie kochanka.

O matko, kobiety...czytam te wypowiedzi, bo tak jak napisałaś Kavalo" A może zawsze tak bywa, tylko rodzice nam nigdy tego nie powiedzieli?". I zastanawiam się nad różnymi opcjami. Według mnie obydwu stronom, nawet jesli w związek wkradnie się nuda powinno zależeć na wymyśleniu jakiegoś sposoby, by związek miał szansę na nowo rozkwitnąć. Przeciez na tym też polega Miłość, ze wciąż trzeba się starać, pielęgnować ją. To nie rzecz, którą mamy i możemy odłożyć na półkę, kiedy już nas przestanie zachwycać, bawić. Gdy przeczytałam wzmiankę o kochanku to szczęka mi opadła. Rozumiem, że takie myśli mogą chodzić po głowie, ale gdybym ja będąc w związku zaczęła rozpatrywać taką opcję to byłby dla mnie sygnał, żeby naprawdę mocno zastanowić się nad trwaniem dalej w niesatysfakcjonującym związku. Nie chodzi tu tylko o seks. Ja po prostu nie dopuszczam możliwości spotykania się z innym mężczyzną, gdy jest się z kimś związanym. Nie dopuszczam możliwości uporczywego fantazjowania o innych, kiedy przy boku ma się człowieka, którego naprawdę się Kocha. Zastanawiam się gdzie mają swoje podłoże opisywane przez was historie i co zrobić, żeby uleczyć niezdrową w każdym razie sytuację...

[kasia191273]

Mój mąż ma 26 lat, wiele pracy, zasadniczo ciagle przed komputerem, ja zreszta tez. Nie chce sie nam obojgu wlasciwie i tu podejrzewam, ze winowajca jest to 'zasiedzenie', o ktorym pisala ktoras z Was: brak ruchu, brak swiezego powietrza, stres, ciagle niewyrabianie sie z praca.
Roznica jest tylko taka, ze ja ten prawie celibat ( sex raz na dwa, trzy tygodnie) uwazam za niepokojacy, mowie o tym, dostrzegam. Mam wrazenie, ze on nie albo - jak to facet- udaje, ze problemu nie ma, bo rozmowy unika za wszelka cene.
Naturalnie rowniez jak kobieta natychmiast szukam w sobie problemu- ze juz mu sie nie podobam, ze sie mna znudzil, ze nie kocha itd.
Nie zanosi sie jednak na poprawe tej 'zewnetrznej' sytuacji- pracy nie ubedzie, chcemy miec dziecko ( tylko przy tej czestotliwosci seksu to chyba nie bedzie latwe;-))), wiec zmeczeni bedziemy ciagle. Obiecalismy sobie ostatnio, ze za wszelka cene musimy ustalic jakies jedno w tygodniu popoludnie i wieczor TYLKO dla nas dwojga, bo jak na razie dzien w dzien + weekendy siedzimy kazde w swoim pokoju przed swoim komputerem przy robocie. Nie wiem, czy to pomoze, ale moze warto sprobowac?

[ona1982]

Napisane przez kasia191273

Mój mąż ma 26 lat, wiele pracy, zasadniczo ciagle przed komputerem, ja zreszta tez. Nie chce sie nam obojgu wlasciwie i tu podejrzewam, ze winowajca jest to 'zasiedzenie', o ktorym pisala ktoras z Was: brak ruchu, brak swiezego powietrza, stres, ciagle niewyrabianie sie z praca.
Roznica jest tylko taka, ze ja ten prawie celibat ( sex raz na dwa, trzy tygodnie) uwazam za niepokojacy, mowie o tym, dostrzegam. Mam wrazenie, ze on nie albo - jak to facet- udaje, ze problemu nie ma, bo rozmowy unika za wszelka cene.
Naturalnie rowniez jak kobieta natychmiast szukam w sobie problemu- ze juz mu sie nie podobam, ze sie mna znudzil, ze nie kocha itd.
Nie zanosi sie jednak na poprawe tej 'zewnetrznej' sytuacji- pracy nie ubedzie, chcemy miec dziecko ( tylko przy tej czestotliwosci seksu to chyba nie bedzie latwe;-))), wiec zmeczeni bedziemy ciagle. Obiecalismy sobie ostatnio, ze za wszelka cene musimy ustalic jakies jedno w tygodniu popoludnie i wieczor TYLKO dla nas dwojga, bo jak na razie dzien w dzien + weekendy siedzimy kazde w swoim pokoju przed swoim komputerem przy robocie. Nie wiem, czy to pomoze, ale moze warto sprobowac?

O właśnie, przynajmniej spróbowaliście coś ustalić, doszliście do jakiś wniosków. Mam nadzieję, że to jedno popołudnie i wieczór w tygodniu znowu was do siebie zbliży