o co chodzi z tymi facetami?

[Fleur_D]

Napisane przez zlotniczanka

dlatego mówię Ci - zaskocz go swoim zachowaniem. Pokaż, że nie jest Twoim pępkiem świata i nie będziesz siedziała, jak trusia, gdy jaśnie książe ma foszka. Niech wróci parę razy do domu, gdzie Was nie ma (tzn dzieci i Ciebie) i nie ma dla panicza obiadu, niech się zastanawia, czemu się uśmiechasz albo dokąd idziesz w ładnej sukience, gdy on ma zostać z dziećmi. Niech chłop zobaczy, że nie ma wszystkiego na tacy podane. Odpuść sobie trochę harówę, a skup się na zabawie - swojej i maluchów, jedźcie sobie nad jezioro, idźcie na długaśny spacer itp. Wykorzystaj ładną pogodę, idź na grilla, umów się z koleżanki na wypad na kawę bez dzieci (te niech zostaną z paniczem).
Potrzebujesz odskoczni i dystansu. Inaczej z siebie zrobisz cichą męczennice, a on będzie i tak się oddalał. Masz jedno życie, korzystaj z niego, pokaż dzieciom, że można być zadowolonym, że można robić fajne rzeczy. Wiem, że jest Ci ciężko, ale nie daj się

Nie lubię gierek, ale sporo racji jest w tej radzie. Jak długo można pytać i zabiegać? Poza tym ten pan jest też ojcem, a przy dzieciach się nie "pomaga", a się nimi "zajmuje", więc pomysł z częstszym zostawianiem ich z ojcem jest bardzo dobry.

Odradzałabym natomiast zabieranie go do uroczej knajpki i tworzenie atmosfery- facet to nie małe dziecko i na prawdę nie trzeba go utwierdzać w przekonaniu, że może zachowywać się jak tylko chce, a żona będzie pokornie o niego zabiegać. Może jeszcze czerwona bielizna do tego? W normalnych układach takie wieczory są, oczywiście, wskazane.

Myślę, że tu zadziałał klasyczny schemat- "dobra" żona, która wszystko bierze na siebie, łącznie z opieką nad dziećmi i mąż, który wraca z pracy, siada przy komputerze i wymyśla sobie problemy. Dodajmy do tego, że on już wcześniej zachowywał się podobnie, tylko krócej to trwało i mamy powód. Jak nie będzie zabiegania i odgadywania powodu "humorków", to mu to z głowy wywietrzeje, Taki typ.

[lovender]

Napisane przez Elfir

rozumiem, że twój się w domu nie udzielał?

Może stąd wybrałaś taki a nie inny model swojej rodziny? Brak było wzorców układu partnerskiego i jak twoja matka, odsunęłaś faceta na boczny tor rodziny, robiąc wszystko sama?

Moja matka nie odsunęła. Ciężko odsunąć kogoś, kto nigdy nie był na torze.
Co do mnie. Faktycznie, chciałam być zaradna i zorganizowana, a obudziłam się z głową w nocniku. Nie wiem jednak czy to w niektórych przypadkach wina kobiet, bo ciężko kogoś odsuwać, kto po ślubie wszedł w tryb - zaklepana - można już spocząć na laurach i gnić na kanapie.
U nas zadziałało zaślepienie - ja nie dostrzegałam drobnych przesłanek, on jeszcze się starał. Gdy wszystko opadło ja przejrzałam, on wszedł w tryb j/w.

[Elfir]

przecież też mogłaś gnić na kanapie.
Do robienia obiady czy sprzątania nikt cię nie zapędzał

Problem w tym, że matki potem wychowują takich chłopów, przekonanych, że kobieta wszystko dla nich zrobi. A on ma się tylko uczyć/zarabiać.

[lovender]

Na szczęście nie mam synów.

[niebieskie_oczko]

No trzeba porozmawiać, inaczej się nie da. Pytanie tylko, czy wczesniej umieliście ze sobą rozmawiać? Może było niby wszystko ok, a jak się zaczęły problemy to wychodzi brak umiejętnej komunikacji?
Na pewno takie zachowanie nie jest normalne.

I dla pocieszenia ja znam normalnych facetów, którzy są wspaniali dla swojej rodzinki od wielu lat Najbliżej sięgając: mój tata, wujek, tata mojego faceta.

[Rena]

W moim domu rodzinnym domowe obiadki byly od swieta, ja z siostra bylysmy zapisane do stolowki szkolnej, rodzice jedli w pracy, po szkole do swietlicy do 16-17, plus wczesniej bylo przedszkole z ktorego bylysmy odbierane prawie jako ostatnie dzieci czyli tez kolo 17stej.

[201803290936]

Napisane przez niebieskie_oczko

No trzeba porozmawiać, inaczej się nie da. Pytanie tylko, czy wczesniej umieliście ze sobą rozmawiać? Może było niby wszystko ok, a jak się zaczęły problemy to wychodzi brak umiejętnej komunikacji?
Na pewno takie zachowanie nie jest normalne.
(...)

Dokładnie. Taki związek "buzi buzi, cacy cacy", bo może nie było większych problemów i jedna ze stron zawsze ustępowała.

[Elfir]

Napisane przez Rena

W moim domu rodzinnym domowe obiadki byly od swieta, ja z siostra bylysmy zapisane do stolowki szkolnej, rodzice jedli w pracy, po szkole do swietlicy do 16-17, plus wczesniej bylo przedszkole z ktorego bylysmy odbierane prawie jako ostatnie dzieci czyli tez kolo 17stej.

Twoi rodzicie cię zaniedbywali! Masz na pewno traumę i powinnaś iśc na terapię!

[Rena]

Napisane przez Elfir

Twoi rodzicie cię zaniedbywali! Masz na pewno traumę i powinnaś iśc na terapię!

wezme tez TZta na terapie, bo biedak tez byl na diecie stolowkowej w dziecinstwie.

[201803290936]

Napisane przez Rena

wezme tez TZta na terapie, bo biedak tez byl na diecie stolowkowej w dziecinstwie.

Dawali Wam ryż z takim różowym sosem? Moje ulubione danie.

[Elfir]

ja nie znosiła wątróbki i kaszy mannej jako deseru w stołówce

[Rena]

Napisane przez Doris1981

Dawali Wam ryż z takim różowym sosem? Moje ulubione danie.

hitem mojej stolowki byly ozorki wolowe w sosie karmelowym.

[Elfir]

mieliście kucharkę z fantazją

[201803290936]

Napisane przez Rena

hitem mojej stolowki byly ozorki wolowe w sosie karmelowym.

Eee, to Wy mieliście jakieś stołówkowe VIP. U nas bardziej przyziemnie.

[chmura lamp neonowych]

Ja tylko nie wierzę w udane życie seksualne >10 lat po ślubie, bo mam wrażenie, że rutyna zabije seks, a facetowi opadnie pożądanie w stosunku do partnerki.
W bycie całe życie z jednym partnerem i w to, że będziecie się dobrze rozumieć albo, że on będzie miał dobry kontakt z dziećmi wierzę.

[Elfir]

łoj tam. Prawdziwy menszczyzna uświadomił wizażanki że wystarczy lubić anal, a potem proponowac trójkąty z koleżanką.

[Rena]

Napisane przez Doris1981

Eee, to Wy mieliście jakieś stołówkowe VIP. U nas bardziej przyziemnie.

danie bylo tak luksusowe, ze nikt nie czul sie godny tego jesc.

watrobke zjem, ale jezyki to jednak za duzo szczescia.

[201605090958]

U mnie były nerki...
I kompot z makaronem nazywało się o zupą
Kiedyś mama dowiedziala się, że nie chodzę na obiady-poprosilłam ją że zanim na mnie nakrzyczy niech zje chociaż jeden-odpadła przed spróbowaniem.
W internacie kasza była moim przekleństwem, zawsze była przypalona i z koszmarków wolowina, na ktorej można było widelce wyłamywać.

[zlotniczanka]

Napisane przez Doris1981

Eee, to Wy mieliście jakieś stołówkowe VIP. U nas bardziej przyziemnie.

mortadela w panierce była hitem w mojej



Ja nie proponuję gierek, tylko nabranie dystansu. Kobiety bardzo się dołują takimi sytuacjami, jesteśmy stworzone do współpracy i naprawiania. A co tu zrobić, jak druga strona nie chce rozmawiać? Można albo dołować się tym dalej albo nabrać oddechu i dystansu. Ja proponuję to drugie. Związki są dla nas bardzo ważne, sama wiem, jak boli taka oziębłość. Ale czasami trzeba dostrzec, że na jednym facecie życie się nie kończy, że są w życiu inne fajne aspekty i zacząć z nich korzystać, z nim lub bez niego. Moja mama lubiła w dzieciństwie być taką cichą męczennicą, nienawidziłam tego stanu, obiecywałam sobie, że ja nigdy taka nie będę. Ale łapię się, że też miewam takie zapędy. Warto się zastanowić wtedy, czy naprawdę szorowanie kafli przez łzy albo robienie dwudaniowego obiadu gburowi to wszystko czego w życiu chcemy? Zwłaszcza, że Autorka nie jest sama - ma dzieci. Byłam dzieckiem, które patrzało na taką "poświęcającą się" matkę. To nic fajnego, naprawdę. Nie zależało mi na 20 potrawach na wigilię, mojej siostrze też nie. A miałyśmy wrażenie, że właśnie to jest czasami ważniejsze od nas, na dodatek jeszcze mama złościła się, że my tego nie doceniamy... Teraz mamy normalniejszą atmosferę w domu, moja mama na lodówce ma magnesik z napisem "Tylko nudne kobiety mają idealnie czyste domy". Poddała się z wieloma rzeczami, ale za to wygrała więcej czasu dla siebie, na realizację swoich pasji, bieganie za ziołami po lesie, robienie jakiś dziwnych nalewek itp.

[201803290936]

Napisane przez zlotniczanka

(...)
Warto się zastanowić wtedy, czy naprawdę szorowanie kafli przez łzy albo robienie dwudaniowego obiadu gburowi to wszystko czego w życiu chcemy?
(...)

A w życiu. Z jakiej racji? Mam nadzieję, że autorka weźmie to sobie do serca i przestanie nadskakiwać panu fochatkowi.

[monika470]

Mąż przemówił. Jak gdyby nigdy nic po powrocie z pracy zapytał co robilismy, jak nam minał dzień itp. Stwierdził, że już dochodzi do siebie. Odpowiedziałam, że może w końcu będzie normalnie. Nawet przeprosił.

Ale ta normalność ulegnie małej modernizacji. Tzn żona częściej poza domem. SAMA No chyba, że mąż zaprosi mnie na randkę
Mam tylko nadzieję, że zrozumie, iż jego zmęczenie nie jest moją winą.
Generalnie zobaczymy co dalej.

PS: Co do wzorcu rodziny: Moja mama nalezy do tych kobiet, które nie lubią sprzątać ani gotować (( i nie robi tego ).
chyba dlatego zaparłam się że ja będę inna. Trochę wyluzuję

[Fleur_D]

Napisane przez monika470

Mąż przemówił. Jak gdyby nigdy nic po powrocie z pracy zapytał co robilismy, jak nam minał dzień itp. Stwierdził, że już dochodzi do siebie. Odpowiedziałam, że może w końcu będzie normalnie. Nawet przeprosił.

Ale ta normalność ulegnie małej modernizacji. Tzn żona częściej poza domem. SAMA No chyba, że mąż zaprosi mnie na randkę
Mam tylko nadzieję, że zrozumie, iż jego zmęczenie nie jest moją winą.
Generalnie zobaczymy co dalej.

PS: Co do wzorcu rodziny: Moja mama nalezy do tych kobiet, które nie lubią sprzątać ani gotować (( i nie robi tego ).
chyba dlatego zaparłam się że ja będę inna. Trochę wyluzuję

Super, ale nadal nie rozwiązaliście problemu.

[201803290936]

Napisane przez monika470

Mąż przemówił. Jak gdyby nigdy nic po powrocie z pracy zapytał co robilismy, jak nam minał dzień itp. Stwierdził, że już dochodzi do siebie. Odpowiedziałam, że może w końcu będzie normalnie. Nawet przeprosił.

Ale ta normalność ulegnie małej modernizacji. Tzn żona częściej poza domem. SAMA No chyba, że mąż zaprosi mnie na randkę
Mam tylko nadzieję, że zrozumie, iż jego zmęczenie nie jest moją winą.
Generalnie zobaczymy co dalej.

PS: Co do wzorcu rodziny: Moja mama nalezy do tych kobiet, które nie lubią sprzątać ani gotować (( i nie robi tego ).
chyba dlatego zaparłam się że ja będę inna. Trochę wyluzuję

Obyś się tego trzymała. Nie dawaj facetowi poczucia, że ma Cię daną raz, na zawsze i już nic nie musi.

[monika470]

Powiedziałam co mnie boli, on zrozumiał, że związek to nie tylko myslenie o sobie. Teraz będzie mi łatwiej jesli znów coś podobnego się wydarzy.

Z innej beczki: Padło w komentarzu, że może nie mielismy większych problemów. Mieliśmy i to niemałe. Najgorzej było kiedy młodszy syn pierwszy rok swojego życia strasznie chorował. Byłam z nim nawet w szpitalu ponad tydzień. Wtedy mąż powiedział, że nie żałuje ani jednego dnia ze mną i że dla nas zrobi i przetrzyma wszystko. Pora sobie o tym przypomnieć.

będę mądrzejsza o Wasze rady i też zacznę mieć swój mały wielki świat.
Kobieta często ma wyrzuty sumienia kiedy zostawia dzieci w domu i wychodzi gdzieś. Kwestia wychowania czy pozostałości w kulturze, nie wiem.
U mnie też tak było. Mój tato uważał ( kiedy urodził się starszy synek ) że powinnam tylko siedzieć w domu i być znim. Oczywiście dzieci na pierwszym miejscu, ale jak to mowią szczęśliwa mama to szęśliwe dzieci. Teraz sam zrozumiał jak trzeba się napracować.
Jednym słowem - ruszmy się "Matki Polki"