nie ufa mi

[JaPoczatkujacy]

Napisane przez carolina662

Idź stąd, trollu. Mieszaj gdzie indziej

Dlaczego trollu?

Wysłane z mojego SM-G531F przy użyciu Tapatalka

[Karcia955]

Napisane przez Lexie

Ale teraz tak naprawdę też JESTEŚ SAMA i nie masz się do kogo zwrócić.
Więc Twoja sytuacja się nie pogorszy, a może się z czasem poprawić, jeśli pozbędziesz się jego ze swojego życia i przejmiesz nad własnym życiem kontrolę.

Rozumiem, że się boisz, bo w takim związku, gdzie ktoś inny Cię kontroluje, możesz czuć się paradoksalnie bezpiecznie - w końcu jak ktoś inny kontroluje, to na Tobie nie spoczywa pełna odpowiedzialność. I myślę, że właśnie tego się boisz, że nagle miałabyś zacząć sama decydować o tym, o czym dotąd decydował on tak naprawdę. Ale czego tu się bać? Co jest groźnego w podjęciu decyzji czy wyjdziesz z koleżanką, czy wolisz zostać w domu? Nic Ci naprawdę nie "grozi", nie bój się wolności tylko dlatego, że przywykłaś do "klatki".

Trafiłaś w sedno.. to jest to czego się boję. Zaczęliśmy ze sobą być w liceum gdzie poważnych decyzji do podjęcia było niewiele. Teraz czas żebym zaczęła stawiać pierwsze kroki samodzielnie. Życie przynosi wiele niespodzianek a może akurat moi dawni przyjaciele nie przekreślili mnie i wciąż mogę na nich liczyć. Pora spróbować i zacząć cieszyć się tym co mam. Poświęcać więcej czasu rodzinie i trochę odetchnąć..

[Rose969]

Pomyśl co byś radziła koleżance, która byłaby w takiej sytuacji jak Ty. Spójrz na to z boku. Jak partner, może mieć pretensje o kontakty z rodziną? Co będzie jak razem zamieszkacie? Założy kamery? Podsłuch? Przecież on ma zadatki na psychopate.. Nie marnuj sobie życia. To nie jest kwestia tego że on Ci nie ufa, on ma problemy emocjonalne i to poważne. Nie wyobrazam sobie odbierać telefonu od TŻ co godzinę :O

[Lexie]

Napisane przez Karcia955

Trafiłaś w sedno.. to jest to czego się boję. Zaczęliśmy ze sobą być w liceum gdzie poważnych decyzji do podjęcia było niewiele. Teraz czas żebym zaczęła stawiać pierwsze kroki samodzielnie. Życie przynosi wiele niespodzianek a może akurat moi dawni przyjaciele nie przekreślili mnie i wciąż mogę na nich liczyć. Pora spróbować i zacząć cieszyć się tym co mam. Poświęcać więcej czasu rodzinie i trochę odetchnąć..

Poza znajomymi i przyjaciółmi masz jeszcze rodzinę, bo nie wierzę, że rodzina by Cię skreśliła.
Poza tym możesz napisać do osób, które były Ci najbliższe i spróbować wytłumaczyć, przeprosić - nic w ten sposób nie tracisz, a masz szanse na odbudowanie chociaż części znajomości. A jak się nie uda, to cóż - jesteś młoda, możesz poznać nowe osoby, nawiązać nowe przyjaźnie.
Ale może to później, na razie skup się na zerwaniu z nim i zbliżeniu się do rodziny. Staraj się sobie sama tłumaczyć, że tak na logikę - nie masz się czego bać.

[Karcia955]

Napisane przez Rose969

Pomyśl co byś radziła koleżance, która byłaby w takiej sytuacji jak Ty. Spójrz na to z boku. Jak partner, może mieć pretensje o kontakty z rodziną? Co będzie jak razem zamieszkacie? Założy kamery? Podsłuch? Przecież on ma zadatki na psychopate.. Nie marnuj sobie życia. To nie jest kwestia tego że on Ci nie ufa, on ma problemy emocjonalne i to poważne. Nie wyobrazam sobie odbierać telefonu od TŻ co godzinę :O

Pewnie próbowałabym ją przekonać de zakończenia tego.. Czytam te komentarze i coraz bardziej uświadamiam sobie ile już straciłam i ile jeszcze mogę stracić jeśli tego nie zatrzymam.. To się samo napędzało a teraz jestem w kropce. 4 lata stracone na dawanie kolejnych szans i stawiania siebie w przegranej pozycji Jestem bardzo wdzięczna za otworzenie mi oczu. Jego zachowania faktycznie nadają do leczenia.. Muszę zacząć sama budować swoją przyszlość. Czasem wydawało mi się że bez niego nic nie osiągnę ale przecież to moje osiągnięcia i sama na nie pracowałam. Czy z nim czy bez niego wciąż będę tak samo ambitna

[Rose969]

Napisane przez Karcia955

Pewnie próbowałabym ją przekonać de zakończenia tego.. Czytam te komentarze i coraz bardziej uświadamiam sobie ile już straciłam i ile jeszcze mogę stracić jeśli tego nie zatrzymam.. To się samo napędzało a teraz jestem w kropce. 4 lata stracone na dawanie kolejnych szans i stawiania siebie w przegranej pozycji Jestem bardzo wdzięczna za otworzenie mi oczu. Jego zachowania faktycznie nadają do leczenia.. Muszę zacząć sama budować swoją przyszlość. Czasem wydawało mi się że bez niego nic nie osiągnę ale przecież to moje osiągnięcia i sama na nie pracowałam. Czy z nim czy bez niego wciąż będę tak samo ambitna

Powiedziałabym nawet, że będziesz bardziej ambitna. Nie będziesz się bała że każdy Twój krok, każda znajomość będzie podsumowana awanturą. Żeby się rozwijać trzeba nawiązywać kontakty, trzeba poszerzać horyzonty, to on hamuje Twoje życie i bez niego osiągniesz wiele więcej. W związku powinno się wspierać i motywować druga osobę w jej dążeniu do celow, a nie blokować każdy krok

[Karcia955]

Napisane przez Lexie

Poza znajomymi i przyjaciółmi masz jeszcze rodzinę, bo nie wierzę, że rodzina by Cię skreśliła.
Poza tym możesz napisać do osób, które były Ci najbliższe i spróbować wytłumaczyć, przeprosić - nic w ten sposób nie tracisz, a masz szanse na odbudowanie chociaż części znajomości. A jak się nie uda, to cóż - jesteś młoda, możesz poznać nowe osoby, nawiązać nowe przyjaźnie.
Ale może to później, na razie skup się na zerwaniu z nim i zbliżeniu się do rodziny. Staraj się sobie sama tłumaczyć, że tak na logikę - nie masz się czego bać.

Więc zaczynam działać. Decyzja już podjęta. Dziękuję naprawdę za wsparcie teraz już wszystko ode mnie zależy.. Chciałabym zakończyć to tak, żeby więcej nie musiala się z nim spotkać ale razem pracujemy więc będzie ciężko no cóż.. musze być stanowcza.. a na rodzinę mogę zawsze liczyć i teraz ona będzie moim priorytetem

[Rose969]

Daj znać jak poszło i jak sobie radzisz ;*

[Karcia955]

Napisane przez Rose969

Powiedziałabym nawet, że będziesz bardziej ambitna. Nie będziesz się bała że każdy Twój krok, każda znajomość będzie podsumowana awanturą. Żeby się rozwijać trzeba nawiązywać kontakty, trzeba poszerzać horyzonty, to on hamuje Twoje życie i bez niego osiągniesz wiele więcej. W związku powinno się wspierać i motywować druga osobę w jej dążeniu do celow, a nie blokować każdy krok

To też racja.. Miałam bardzo dobre wyniki z matury (oboje chodziliśmy do tej samej szkoły) On zamiast się cieszyć i pogratulować że tak mi wyszlo zrobił mi awanturę że poszlo mi lepiej niż jemu.. kilka tygodni nie mogłam z nim o tym porozmawiać bo mnie odrzucał. Podobnie było z wyborem studiów.. mówiłam mu że chciałabym studiować dwa kierunki jeden dziennie drugi zaocznie na to stwierdził że sobie nie poradzę. Głupia posłuchałam chociaż teraz wiem że popełniłam błąd.. Każdy mój sukces zamieniał w porażke a kiedy mu się coś udało to drwił ze mnie i śmiał się że jestem gorsza i że mnie pokonał.. Związek też powinien mobilizować do działania a nie chorej rywalizacji

---------- Dopisano o 09:47 ---------- Poprzedni post napisano o 09:44 ----------

Napisane przez Rose969

Daj znać jak poszło i jak sobie radzisz ;*

Dziś o 18 jestem umówiona z nim w neutralnym miejscu i obiecałam sobie że będę pewna siebie, stanowcza i dam radę. Więc muszę dać ! Dziękuję jeszcze raz i dam znać oczywiście

[thirky]

Napisane przez Karcia955

To też racja.. Miałam bardzo dobre wyniki z matury (oboje chodziliśmy do tej samej szkoły) On zamiast się cieszyć i pogratulować że tak mi wyszlo zrobił mi awanturę że poszlo mi lepiej niż jemu.. kilka tygodni nie mogłam z nim o tym porozmawiać bo mnie odrzucał. Podobnie było z wyborem studiów.. mówiłam mu że chciałabym studiować dwa kierunki jeden dziennie drugi zaocznie na to stwierdził że sobie nie poradzę. Głupia posłuchałam chociaż teraz wiem że popełniłam błąd.. Każdy mój sukces zamieniał w porażke a kiedy mu się coś udało to drwił ze mnie i śmiał się że jestem gorsza i że mnie pokonał.. Związek też powinien mobilizować do działania a nie chorej rywalizacji

---------- Dopisano o 09:47 ---------- Poprzedni post napisano o 09:44 ----------



Dziś o 18 jestem umówiona z nim w neutralnym miejscu i obiecałam sobie że będę pewna siebie, stanowcza i dam radę. Więc muszę dać ! Dziękuję jeszcze raz i dam znać oczywiście

Co za kretyn
Trzymam kciuki, odetnij się od tego palanta i zacznij żyć

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

Daj znać jak sobie dasz radę. Trzymam kciuki. Zobaczysz odetchniesz.

[ajah]

Straszny typ. Dla mnie takie zachowanie jest nie do zaakceptowania. On się zachowuje jak klawisz w więzieniu, a nie partner. Zaslugijesz na coś lepszego niż związek z despota.

Sent from my HTC One using Tapatalk

[Lexie]

Napisane przez Karcia955

To też racja.. Miałam bardzo dobre wyniki z matury (oboje chodziliśmy do tej samej szkoły) On zamiast się cieszyć i pogratulować że tak mi wyszlo zrobił mi awanturę że poszlo mi lepiej niż jemu.. kilka tygodni nie mogłam z nim o tym porozmawiać bo mnie odrzucał. Podobnie było z wyborem studiów.. mówiłam mu że chciałabym studiować dwa kierunki jeden dziennie drugi zaocznie na to stwierdził że sobie nie poradzę. Głupia posłuchałam chociaż teraz wiem że popełniłam błąd.. Każdy mój sukces zamieniał w porażke a kiedy mu się coś udało to drwił ze mnie i śmiał się że jestem gorsza i że mnie pokonał.. Związek też powinien mobilizować do działania a nie chorej rywalizacji

Co za palant.

Trzymam kciuki, żebyś dała radę to zakończyć i jak najszybciej doszła do siebie. Jestem pewna, że bez niego będziesz się czuła lepiej (może nie od razu, bo na początku zawsze może boleć, ale później). I na pewno możesz więcej osiągnąć bez niego i jego dołujących tekstów.

Wygląda na to, że próbował Ci odbierać wiarę w siebie, żebyś czuła się słaba, gorsza, bezradna, uzależniona od niego. To podle manipulacje, musisz pamiętać, że to nie jest prawda.

[Adrianna_8]

Życzę Ci powodzenia. Nie ma wątpliwości, że podjęłaś dobrą decyzję. Powinnaś jednak być gotowa na akcje, które będzie urządzał po rozstaniu. Byłam w podobnej sytuacji i naprawdę potrzebowałam wtedy mnóstwo samozaparcia i silnej woli. Nie poddawaj się i nie ulegaj! Nic na dobre się nie zmieni, gdy do siebie wrócicie.

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

Napisane przez Adrianna_8

Życzę Ci powodzenia. Nie ma wątpliwości, że podjęłaś dobrą decyzję. Powinnaś jednak być gotowa na akcje, które będzie urządzał po rozstaniu. Byłam w podobnej sytuacji i naprawdę potrzebowałam wtedy mnóstwo samozaparcia i silnej woli. Nie poddawaj się i nie ulegaj! Nic na dobre się nie zmieni, gdy do siebie wrócicie.

Święte słowa

[Karcia955]

Napisane przez Rose969

Daj znać jak poszło i jak sobie radzisz ;*

Poszło w miarę dobrze.. ale chyba jeszcze to do mnie nie dotarło.. myślałam że będę sie gorzej czuć.. może to przyjdzie za kilka dni dopiero?

Dziękuję za rady mam nadzieję że naprawdę to dużo zmieni w moim życiu

[Lexie]

Mogło jeszcze trochę nie dotrzeć. Możliwe też, że byłaś na tyle zmęczona tą relacją, że ulga wychodzi na pierwszy plan.
Ale super, że doprowadziłaś to do końca i nie zmieniłaś nagle zdania. A on coś mówił, próbował Cię przekonać?

[Karcia955]

Napisane przez Lexie

Mogło jeszcze trochę nie dotrzeć. Możliwe też, że byłaś na tyle zmęczona tą relacją, że ulga wychodzi na pierwszy plan.
Ale super, że doprowadziłaś to do końca i nie zmieniłaś nagle zdania. A on coś mówił, próbował Cię przekonać?

Nie wlaśnie.. spłynęlo to po nim całkowicie :/ Powiedział że to moja decyzja i będzie jak chce.. rozmowa trwała z 10 minut może.. potem nie pisał, nie dzwonił, nie było mu przykro.. dziwna reakcja tym bardziej że chcial za mnie wyjść..

[Lexie]

To tylko pokazuje dobitniej, że dobrze zrobiłaś.
Albo mu totalnie nie zależało, albo uważa, że na tyle Cię okręcił wokół palca, że sama będziesz zaraz chciała do niego wracać...

[Rose969]

Napisane przez Karcia955

Nie wlaśnie.. spłynęlo to po nim całkowicie :/ Powiedział że to moja decyzja i będzie jak chce.. rozmowa trwała z 10 minut może.. potem nie pisał, nie dzwonił, nie było mu przykro.. dziwna reakcja tym bardziej że chcial za mnie wyjść..

Może u niego to też szok, może wydaje mu się że sama zmienisz zdanie i wrócisz.. Chociaż życzę Ci żeby tak pozostało i żeby nie starał się w żaden sposób, bo będzie Ci łatwiej