Facet z wadą serca

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

dla własnego dobra odpuść sobie
żyła byś w ciągłym stresie dzieci mogłyby odziedziczyc wadę ,on zapewne przed 40tka przejdzie kolejny zawał
to nie jest bajka

[201610130935]

Napisane przez Lexie

Niby nigdy nie wiesz, ale tu jest sytuacja, gdzie ryzyko jest widoczne i spore. W wieku 30 lat jest po 2 zawałach i trzeciego prawdopodobnie nie przeżyje. To nie to samo, co "może mnie autobus rozjechać jak pójdę po bułki". To nie jest losowe.
A co do ewentualnych dzieci, dość egoistyczne jest skazywanie ich na wczesną śmierć rodzica plus może też narażanie ich na odziedziczenie choroby.

Nawet jeśli nie planuje się rodziny, no... po prostu nie chciałabym przeżywać bólu po stracie. Skoro jego ojciec zmarł w wieku 40 lat, on w wieku 30 miał już 2 zawały, to prawdopodobieństwo, że w przeciągu kilku lat on umrze, a ja będę cierpieć i zostanę sama, jest bardzo duże. Nawet jakbym się zakochała, to dalej... bardziej kocham siebie i jeśli istnieje bardzo duża szansa, że związek skończy się dla mnie cierpieniem i bólem to w niego nie wchodzę. Wiadomo, zdrowego partnera też zawsze może potrącić samochód, ale to jest kwestia ...przypadku. W tej sytuacji, świadomie podejmuje się ryzyko.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Suprises

Bez. Poza tym nie znasz sytuacji ,mężczyzna autorki może mieć zawał ale nie musi ,może umrzeć teraz a może za piękne 25 lat. Nigdy nie wiesz.
Każdy może umrzeć, dziś jutro zaraz , każda z nas może mieć wypadek, zakrztusic się woda i umrzeć, cholera ! Co to za dziwny zwyczaj skreslania ludzi bo są chorzy... wg wizażu to widzę, że facet najlepiej poszedł by do odstrzalu teraz i juz...
Dokąd ten świat zmierza... 🙊

myślisz że jak umrze za 25 lat to jej lżej będzie?
55letni człowiek to nie stary dziad
dzieci będą na uniwersytecie kredyt za mieszkanie nie spłacony ona już w takim wieku że ciężko wszystko zacząć od nowa
poza tym przez te 25 lat żyć w ciągłym stresie plus wielkie prawdopodobieństwo dziedziczenia choroby przez dzieci to nie będzie sielanka
odradzam świadome ładowanie się w problemy

[pfffh]

Napisane przez kazurro

właśnie m. in. o tym trąbię - gość nie jest jurnym, zdrowym samcem, więc jest u wielu z Was na indeksie. A z opisu jest do rany przyłóż.

A to że wiele z Was już go kładzie na marach - nie skomentuję

jak już cytujesz czyjeś wypowiedzi to chociaż cytuj dokładnie. O ile pierwsza cytowana wypowiedź jest moja to druga już nie (aczkolwiek zgadzam się z nią).

[201610130935]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;63948271]myślisz że jak umrze za 25 lat to jej lżej będzie?
55letni człowiek to nie stary dziad
dzieci będą na uniwersytecie kredyt za mieszkanie nie spłacony ona już w takim wieku że ciężko wszystko zacząć od nowa
poza tym przez te 25 lat żyć w ciągłym stresie plus wielkie prawdopodobieństwo dziedziczenia choroby przez dzieci to nie będzie sielanka
odradzam świadome ładowanie się w problemy[/QUOTE]

Jeszcze sie okaże, że przeżyje swoje dziecko, a ciężko o gorsze doświadczenie.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez CzerwonaArcyksiezniczka

Perspektywa wczesnego wdowieństwa + dziedziczna choroba (bo może się zdarzyć dziecko, które odziedziczy tę chorobę) skutecznie zniechęciłyby mnie do takiego związku.

dawno mnie nie było na wizażu i od progu takie pierdy. zanim pojawią się ewentualne dzieci czy będzie ślub, mogą się rozejść ze sto razy.

[Keket]

Napisane przez Djuno

Ale o tym przecież jest ten temat: czy decydować się na związek z osobą chorą, nie wiedząc, jak dalej rozwinie się choroba. Gdyby autorka nie miała takich wątpliwości, nie zakładałaby tematu. I dobrze, bo jeśli ktoś nie jest pewien, nie powinien wchodzić w taką relację.
Natomiast decydowanie się na potomstwo w takim przypadku to duży egoizm i brak odpowiedzialności. I tak, każdy rodzic może umrzeć, a każde dziecko może urodzić się chore. Ale tutaj chodzi o świadome ryzykowanie.
Jesteś pewna, że chodzi o przeszczep?

Albo o dziecko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Djuno]

Napisane przez skazana_na_bluesa

dawno mnie nie było na wizażu i od progu takie pierdy. zanim pojawią się ewentualne dzieci czy będzie ślub, mogą się rozejść ze sto razy.

Nie chciałabym, żeby ktoś się ze mną umawiał z braku laku. Wolę zakładać, że w tym momencie jestem tą jedyną na całe życie, a nie zapchajdziurą, a jak już się zaangażuję, to nara, bo wiesz, przemyślałem sobie i to nie jest dobry pomysł.

[dorris23]

Napisane przez kazurro

właśnie m. in. o tym trąbię - gość nie jest jurnym, zdrowym samcem, więc jest u wielu z Was na indeksie. A z opisu jest do rany przyłóż.

A to że wiele z Was już go kładzie na marach - nie skomentuję

Mozesz przestac grać role tego wizazowego smieszka kreweta? Nie wychodzi Ci, nie jestes smieszny. Jestes żałosny. Jemu te teksty nieraz wychodzily, bylo smiesznie. Tobie nie wychodzi.

[Lexie]

Napisane przez skazana_na_bluesa

dawno mnie nie było na wizażu i od progu takie pierdy. zanim pojawią się ewentualne dzieci czy będzie ślub, mogą się rozejść ze sto razy.

Mogą, ale mogą też się zakochać i chcieć być razem, mieć dzieci, wziąć ślub. Nie weszłabym w związek z podejściem "a co tam, przecież bardzo możliwe, że się kiedyś rozstaniemy, więc czemu bym miała nie zaakceptować X, Y i Z?". Nie widzę w tym żadnego sensu. Jak już wybieram partnera, to takiego, żeby mi odpowiadał gdyby nam się właśnie ułożyło i mielibyśmy się nie rozstać.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Byłam w 5-letnim związku z chłopakiem z tetralogią Fallota. W wieku 3 lat operowany, lekarze nie dawali szansy na przeżycie do 18stki a poznałam go gdy miał 21. Jeśli się zdecydujesz na taki związek to musisz być przygotowana na wizyty u lekarzy, leki, złe samopoczucie i strach z tyłu głowy. Jeśli czujesz się na siłach by podjąć to wyzwanie to próbuj. Pamiętaj, że ta walka samej z sobą będzie odgrywać się w Twojej głowie więc musisz być przede wszystkim pewna czy masz na tyle siły.

[Frezja__]

Ja bym się związała. Tylko ja nie będę miała dzieci. Gdybym planowała założenie rodziny to raczej bym się zastanowiła poważnie nad takim związkiem i wątpię bym się w niego pakowałam.
Dla mnie miałoby też podejście faceta do choroby. Czy byłby bidny, bezradny i umierający i marudzący i trzeba na niego dmuchać och ach.

[201803090921]

Napisane przez Frezja__

Ja bym się związała. Tylko ja nie będę miała dzieci. Gdybym planowała założenie rodziny to raczej bym się zastanowiła poważnie nad takim związkiem i wątpię bym się w niego pakowałam.
Dla mnie miałoby też podejście faceta do choroby. Czy byłby bidny, bezradny i umierający i marudzący i trzeba na niego dmuchać och ach.

Ja tak samo. Patrzyłabym po prostu na całokształt faceta, jakim jest człowiekiem i czy jest między nami ta słynna chemia; potem brałabym ze wspólnego życia ile się da, bez reżyserowania w głowie co to będzie za x lat.

[Suprises]

Napisane przez Sziket

Ja tak samo. Patrzyłabym po prostu na całokształt faceta, jakim jest człowiekiem i czy jest między nami ta słynna chemia; potem brałabym ze wspólnego życia ile się da, bez reżyserowania w głowie co to będzie za x lat.

I o tym wlasnie i ja trąbiłam

[Lexie]

Ja jednak wolę się zastanowić co będzie za x lat, bo nie chciałabym być stosunkowo młodą wdową w wieku, kiedy raczej trudniej będzie sobie poukładać życie na nowo, niż obecnie.

[201610130935]

Napisane przez Sziket

Ja tak samo. Patrzyłabym po prostu na całokształt faceta, jakim jest człowiekiem i czy jest między nami ta słynna chemia; potem brałabym ze wspólnego życia ile się da, bez reżyserowania w głowie co to będzie za x lat.

To taka romantyczna wersja: jakoś będzie.

[dorris23]

Gdybym kochała tego mężczyzne nie zastanawiałabym sie i związałabym się z nim. Nie wiadomo czy szybko umrze, a moze bedzie zyl dlugo? Medycyna idzie do przodu. Dałabym nam szanse.
Nie mozna mowic ze nie chce go bo niedlugo pewnie umrze, jest to prawdopodobne ale wcale nie musi tak być.
A co gdyby jedna z druga nagle dowiedzialy sie o chorobie męża/narzyczonego/partnera. O nieuleczalnej chorobie? Zostawilybyscie go bo trzeba sobie zdazyc "ulozyc zycie"?
Nikt nie wie ile będzie zyl i co sie w zyciu przytrafi czy nagle nie zachorujesz na raka czy cos innego.
Nie każdy tez chce miec dzieci, więc dla osoby, która nie chce napewno bedzie latwiej podjac decyzje.

[I am Rock]

Napisane przez hesiulek

do tej pory byłam głównie obserwującą na wizażu, ale przyszedł taki dzień, że postanowiłam w końcu się odezwać i zapytać o radę.

poznałam faceta, który nie tylko mi się po prostu i zwyczajnie podoba, ale i w którego towarzystwie bardzo dobrze się czuję. fajnie nam się spędza czas, sporo nas łączy, dobrze nam się rozmawia i jakby tego było mało facet wykazuje zainteresowanie mną. brzmi idealnie, prawda? jest tylko jeden problem - ma nieuleczalną i poważną wadę serca. mimo, że za chwilę stuknie mu dopiero trzydziestka ma już za sobą dwa zawały i szczerze powiedział, że trzeciego nie przeżyje. i w związku z tym nie wiem czy rozwijanie tej znajomości w kierunku ewentualnego związku jest rozsądne czy nie. biję się z myślami i nijak nie jestem w stanie dojść do żadnego sensownego wniosku.
z jednej strony skreślanie kogoś tylko z tego powodu byłoby poniekąd i niesprawiedliwe i głupie, zwłaszcza, że naprawdę widzę tu jakieś pole do rozwoju i szansę na stworzenie czegoś naprawdę fajnego, z drugiej strony nie jestem pewna czy jestem na tyle silna psychicznie i odporna emocjonalnie na związek z taką a nie inną perspektywą... o założeniu rodziny już w ogóle nie wspominając.

słowem, mam we łbie pożar morza i nie wiem co robić. szkoda mi byłoby tej znajomości, ale też nie chciałabym zranić ani jego ani... siebie.

Bez jaj. To zbyt podobne do czołówki serialu "Rosewood" z kanału Fox, bym wzięła to na poważnie.

[201803090921]

Napisane przez CzerwonaArcyksiezniczka

To taka romantyczna wersja: jakoś będzie.

No niezbyt romantyczna; po prostu wyrosłam już z przekonania, że wszystko da się zaplanować. Próbować owszem, można, ale nie ma gwarancji, że życie ułoży się po naszej myśli.
Nawet na pozornie zdrowym osobniku można się nieźle "przejechać", no, chyba, że na wstępie będziemy żądać aktualnych wyników wszelakich badań, włącznie z genetycznymi

[ajah]

Nie miałabym z problemu z tym, by być z osobą chorą na serce.
Nie stosuje stanu zdrowia jako głównego kryterium atrakcyjności znajomych/ bliskich.
Nie traktuje też związków na zasadzie biznesplanu czy bilansu zysku i strat.

Teksty o smutku , żałobie, potencjalnie osieroconych dzieciach mnie nie przekonują.
Nie ma obowiązku posiadania potomstwa.

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Napisane przez dorris23

A co gdyby jedna z druga nagle dowiedzialy sie o chorobie męża/narzyczonego/partnera. O nieuleczalnej chorobie? Zostawilybyscie go bo trzeba sobie zdazyc "ulozyc zycie"?
Nikt nie wie ile będzie zyl i co sie w zyciu przytrafi czy nagle nie zachorujesz na raka czy cos innego.
Nie każdy tez chce miec dzieci, więc dla osoby, która nie chce napewno bedzie latwiej podjac decyzje.

Ja dowiedziałam się (a raczej my dowiedzieliśmy się, bo dopiero postawiono diagnozę) o chorobie mojego wtedy chłopaka wtedy, kiedy już go kochałam, był moim poważnym partnerem. Nie zostawiłam. Aczkolwiek gdybym od samego początku wiedziała, że choruje na chorobę przewlekłą, która niesie za sobą ryzyko raka i generalnie wcześniejszej śmierci to nie wiem czy bym się w to pchała... Ale musiałabym się dowiedzieć o tym mając jeszcze trzeźwe spojrzenie, bez miłosnych klapek na oczach.

Na szczęście u mnie historia ma szansę zakończyć się happy endem. Więc może i w tym przypadku faktycznie warto się zastanowić, czy trzeci zawał to naprawdę tylko kwestia czasu, czy może jednak odpowiedni tryb życia i dbanie o siebie + leki i postęp medycyny nie dają szansy na dłuższe życie chorego...

[I am Rock]

A dlaczego on ma umrzeć, czemu nie przeszczep serca?

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Jesli chcesz miec dzieci, a wada jest genetyczna to bym zrezygnowala. Ja osobiscie jestem przeciw robieniu dzieci gdy rodzic moze przekazac powazna chorobe. Ja bym nie miala serca skazywac jakiekolwiek dziecko na taki los.
Zastanow sie tez czy dziecko bez ojca to dobry pomysl.

Jesli jestes silna psychcznie i nie planujesz rodziny to bym sprobowala.

[3a032fcd5bcbee239629acde3cc1a01c42f8ddce_607622724de4b]

Napisane przez Doris1981

Moja znajoma miała męża z takimi rokowaniami - jego ojciec umarł młodo, on również wiedział, że raczej umrze nie w podeszłym wieku. Przeżył ok. 4 zawałów (w sensie ostatniego już nie), umarł po 40-tce, ale ile dokładnie miał, to nie wiem. Jego żona była pogodzona z losem, doczekali się córki, byli szczęśliwymi małżeństwem. Ale do takiego związku trzeba mieć określony typ osobowości. Ona jest bardzo silną i pogodną osobą, taką "z jajcem". Po prostu wzięła życie takim, jakie jest. I to była chyba wielka miłość.

Skreśl to "chyba"

[ThinkingAboutUs]

Strasznie wyrachowane baby tu są. Skreślać faceta bo ma wadę serca? Serio?
Mój facet też ma. Może nie tak poważną, że umrze za rok, czy dwa, ale na pewno wcześniej niż powinien. Jest po operacjach na otwartym sercu. Czy ja bym w ogóle rozważała, czy z nim być, bo jest chory? Nie, nigdy.

[201703060948]

To chyba zależy od tego, czy go po prostu lubisz, czy ci się podoba, czy cię pociąga, itp.

U wielu ludzi, zwłaszcza po trzydziestce, rozpoczynają się różne problemy zdrowotne. Niektórzy z moich znajomych już nie żyją. Niektórzy przeżyli raka... Wielu z nas takie problemy spotkają, więc kierowałabym się tu raczej sercem nie rozumem.

[Niekonwencjonalna_blog]

Zrobiło mi się przykro. Sama jestem wadliwa i często borykam się z myślą "nikomu nie powinnam zawracać sobą dupy". A potem słyszę, że to bzdura i mam prawo do szczęscia...
Kiedy czytam coś takiego znów mam ochotę mieć ludzi w dupie, skoro ktoś zaczyna kalkulować mnie na czas. Warto? A może za miesiąc padnę, więc może nie...

[Fajtlapka33]

Napisane przez pfffh

Zgadzam się z lolita96. A tak swoją drogą to On z taką "perspektywą" życia a chce wchodzic w jakikolwiek zwiazek i zakladac rodzinę?

Uważasz, że tylko zdrowi ludzie zasługują na szczęście i miłość a chorzy ludzie to już nie ? Wybacz ale nie chciałabym mięć takiej osoby jak Ty blisko siebie. Miłość czyni cuda, zdziwilibyście się jak wielkie. Autorko gdybym była na Twoim miejscu nie wahałabym się ani chwili...

[madana]

Napisane przez MalyRycerzyk

On niedługo umrze. A ty będziesz musiała brac leki uspokajające i miesiącami wychodzić z depresji.
Nie warto.

Powiedziało jakże dojrzałe i racjonalne dziecko pewne odnośnie długości swojego życia

---------- Dopisano o 12:40 ---------- Poprzedni post napisano o 12:29 ----------

Napisane przez Sziket

No niezbyt romantyczna; po prostu wyrosłam już z przekonania, że wszystko da się zaplanować. Próbować owszem, można, ale nie ma gwarancji, że życie ułoży się po naszej myśli.
Nawet na pozornie zdrowym osobniku można się nieźle "przejechać", no, chyba, że na wstępie będziemy żądać aktualnych wyników wszelakich badań, włącznie z genetycznymi

W sumie dopiero po takim kieeedyś odkryciu poczułam się, że dorosłam, będąc od lat już wtedy 18+

A przykład, konkretny, który podała Doris (witaj ) jest przykładem, CO powinno być odnośnikiem wchodzenia w poważny związek.

[Madzia94]

Jak patrzę na wypowiedzi niektórych z Was, to mój facet nie powinien się ze mną wiązać bo ma wadę wzroku (kiedyś może całkowicie stracić wzrok), a ja nie powinnam się wiązać z nim bo mam wadę serca (teraz jest stabilnie bo mam dobrze dobrane leki ale z wiekiem może być gorzej). Do końca życia powinniśmy być sami? Nie ogarniam...