Czy miłośc na odlełośc ma prawo przetrwać?

[aniya]

Ja byłam ponad cztery lata w związku na "odległość". On - Polak - mieszkał w Kanadzie, ja w Polsce. Widzieliśmy się tylko w wakacje (około 2 miesięcy). W wieku 20 lat wzięliśmy ślub i juz tak trzy lata upajamy się sobą na codzień. W moim przypadku warto było czekać i pielęgnowanie tego związku zaowocowało naprawdę wspaniałym małżeństwem, które myślę, że przetrwa do samego końca. Teraz już nawet nie pamiętam tamtego bólu rozłąki.

[sportsmenka86]

Ja również żyję w związku na odległość. On, że ponieważ uprawia czynnie sport, jest więc 250km daleko ode mnie. Tak jest od paru lat. Widywujemy się kilka razy na miesiąc. Najdłużej byliśmy ze sobą razem dwa miesiące - to były zeszłe wakacje (z powodu jego choroby miał przerwę w treningach). A i był taki okres, że nie widywałam TŻ miesiąc (na ten czas był w Brazylii na obozie). Ten rok będzie naszym przełomowym, bowiem planujemy wspólne zamieszkanie, jego zmiana klubu i podpisanie nowego kontraktu, zmiana moich studiów, itp. Ale dla tych planów warto było czekać. Oboje po prostu wiedzieliśmy od początku, że chcemy żyć razem i nie wyobrażamy sobie przyszłości bez siebie. Teraz kiedy niedługo będziemy razem już na zawsze, jestem szczęśliwa, wiem, że to jest nagroda za tęsknotę, cierpliwość i wytrwałość. Taka miłość na odległość pokazała każdą jej stronę i wiele mnie nauczyła, a TŻtowi dziękuję, że na każdym kroku uświadamia mi, jak ja jestem dla niego ważna.

[Minia78]

Mnie i mojego, teraz już męża, dzieliło 300 km. Z początku nie wierzyłam, że może nam się udać, myślałam, że jak skończą się wakacje to skończy się również nasza miłość. Trwa to jednak ponad cztery lata, widywaliśmy się w raz miesiąc czasem rzadziej oprócz tego w ferie, święta no icałe wakacje spędzaliśmy razem. Po skończeniu szkoły było już łatwiej, mój TŻ przeprowadził się do mojego miasta, a wkrótce potem zamieszkaliśmy razem. Trwało to kilka ładnych lat i zakończyło się ślubem. Teraz już wiem, że jeśli się kocha to dzieląca odległość nie jest ważna.

[Marlenusia]

Napisane przez aniya

Ja byłam ponad cztery lata w związku na "odległość". On - Polak - mieszkał w Kanadzie, ja w Polsce. Widzieliśmy się tylko w wakacje (około 2 miesięcy). W wieku 20 lat wzięliśmy ślub i juz tak trzy lata upajamy się sobą na codzień. W moim przypadku warto było czekać i pielęgnowanie tego związku zaowocowało naprawdę wspaniałym małżeństwem, które myślę, że przetrwa do samego końca. Teraz już nawet nie pamiętam tamtego bólu rozłąki.

ayC.. chwała Ci za to.. z całego serducha gratuluje, teraz wiem że warto czekać że to Coś może przetrwać..

[Elwinga]

Myśmy byli 2 lata w związku na odległość (dzieliło nas 3,5 godz. lotu samolotem). A w tym roku będziemy obchodzić szóstą rocznicę ślubu.

Powodzenia i wytrwałości życzę!

[wilczyca]

ja własnie skonczylam 1szy semestr studiow, w innym miescie niz On wiec zwiazek na odleglosc, widywalismy sie co tydzien ale nie na 24h tylko po jego pracy albo po jego szkole zaocznej (czasem dopiero o 19 w sobote o o 16 w niedziele!)...wlasnie 2 dni temu rozstalismy sie bo nie wytrzymałam ale nie dlatego że odległosc tylko dlatego że nie bylam szczęśliwa, nie dawał mi tego czego potrzebowalam, nie było nic świątecznego w naszych spotkaniach i były kłótnie co tydzien
jesli w zwiazku jest dobrze to przetrwa wszystko, u nas juz przed rozłąką bylo tak sobie...
smutno mi, 3 lata życia przekreślić...a on nawet o mnie nie walczył

[Marlenusia]

Napisane przez wilczyca

ja własnie skonczylam 1szy semestr studiow, w innym miescie niz On wiec zwiazek na odleglosc, widywalismy sie co tydzien ale nie na 24h tylko po jego pracy albo po jego szkole zaocznej (czasem dopiero o 19 w sobote o o 16 w niedziele!)...wlasnie 2 dni temu rozstalismy sie bo nie wytrzymałam ale nie dlatego że odległosc tylko dlatego że nie bylam szczęśliwa, nie dawał mi tego czego potrzebowalam, nie było nic świątecznego w naszych spotkaniach i były kłótnie co tydzien
jesli w zwiazku jest dobrze to przetrwa wszystko, u nas juz przed rozłąką bylo tak sobie...
smutno mi, 3 lata życia przekreślić...a on nawet o mnie nie walczył

No właśnie najgorzej jak już na końcu nie starają się nawet tego naprawić cokolwiek zmienić, to przkre buuu

[sportsmenka86]

Napisane przez Minia78

Mnie i mojego, teraz już męża, dzieliło 300 km. Z początku nie wierzyłam, że może nam się udać, myślałam, że jak skończą się wakacje to skończy się również nasza miłość. Trwa to jednak ponad cztery lata, widywaliśmy się w raz miesiąc czasem rzadziej oprócz tego w ferie, święta no icałe wakacje spędzaliśmy razem. Po skończeniu szkoły było już łatwiej, mój TŻ przeprowadził się do mojego miasta, a wkrótce potem zamieszkaliśmy razem. Trwało to kilka ładnych lat i zakończyło się ślubem. Teraz już wiem, że jeśli się kocha to dzieląca odległość nie jest ważna.

Gratuluję, jesteście sobie przeznaczeni

Napisane przez wilczyca

ja własnie skonczylam 1szy semestr studiow, w innym miescie niz On wiec zwiazek na odleglosc, widywalismy sie co tydzien ale nie na 24h tylko po jego pracy albo po jego szkole zaocznej (czasem dopiero o 19 w sobote o o 16 w niedziele!)...wlasnie 2 dni temu rozstalismy sie bo nie wytrzymałam ale nie dlatego że odległosc tylko dlatego że nie bylam szczęśliwa, nie dawał mi tego czego potrzebowalam, nie było nic świątecznego w naszych spotkaniach i były kłótnie co tydzien
jesli w zwiazku jest dobrze to przetrwa wszystko, u nas juz przed rozłąką bylo tak sobie...
smutno mi, 3 lata życia przekreślić...a on nawet o mnie nie walczył

W twojej bilblii przeznaczenia pisany jest Tobie inny meżczyzna. Jestem pewna, że bedzie ten o Ciebie walczył

[aniya]

Napisane przez Marlenusia

ayC.. chwała Ci za to.. z całego serducha gratuluje, teraz wiem że warto czekać że to Coś może przetrwać..

Dziękuje I życzę wszystkim takiej wytrwałości.

[sadza]

dzięki
pomogłyście mi dziś przetrwać "kryzys"

[kiciamała]

Jestem już z moim mężem razem i jest strasznie - czasem fajnie a czasem nie nie fajnie.Pięć lat razem w tym cztery wspólnego mieszkania. Dotarliśmy się,byliśmy swoimi najlepszymi przyjaciółmi.Było dobrze, bez względu na kase czy prace.Nagle w ciągu jednego dnia, on sie spakował i wyjechał do Niemiec.Myślałam że oszaleje.On tak samo.Tak było przez dwa lata.W czasie jednej rozmowy telefonicznej śmiałam, sie płakałam i kończyłam zła na niego siebie i świat.Jak przyjeżdzał to chciałam żeby sobie jechał. Serduszko zmieniło mi się w głaz. Przetrwaliśmy.Wzieliśmy ślub i w końcu po 3 miesiącach mogłam do niego pojechać.Wiele się zmieniło i budujemy bliskość miedzy nami.Ale jest coraz lepiej.To czy związek przetrwa zależy od tego czego oczekujesz od partnera i od siebie.Rozłąka wymaga sił i wiary.Nikt nie wskoczy w samolot i nie zjawi się w pieć minut tylko dlatego że teraz płacze...

[KNOPFLER]

Miłość na odległość..

Według mnie, nie tylko ma prawo, ale - w naszym, czyli Lubej i moim - i obowiązek przetrwać

Pierwszy raz spotkaliśmy się w sierpniu 2005. Od tamtej pory spotkaliśmy się chyba z 6 razy po każdym z 1 tydzień widzenia...

Trzeba mieć siłę, być stosunkowo wytrwałym.. ale z drugiej strony pocieszamy się tym, że gdy się widzimy, to radość jest przeogromna, i nuda nie wkroczy, i jest fajowo


To nie była dyskoteka..

To nie był sklep samoobsługowy....


... pomyśleć, że jednego lutowego wieczoru roku 2004, dzięki katalogowi publicznemu komunikatora internetowego, Knopfler poznał Agnes...

[side85]

ja ci powiem tak. moja mama i tato od zawsze od kiedy siegam w ich historie byli osobno. Sa juz razem 42 lata od dnia ślubu i wciaz sie kochaja. mama ma 60 lat, tato 65 a wciaz trzymaja sie za raczke i caluja jak nikt ich nie widzi. najpierw wiem bywalo bardzo ciezko, gdy tato pracowal w Czechach czy Niemczech, ale pozniej wypracowali system, przyzwyczaili sie do takiego zycia, raz na trzy tygodnie wspolny weekend, wspolne cale wakacje, gdy mama do niego wyjezdzala. Pozniej przytrafilo im sie cos jeszcze dziwniejszego, bo tato gdy ja mialam przyjsc na swiat, ale mama jeszcze nei wiedziala ze sie w niej rozwijam, wyjechal na ponad rok do Iranu. Wtedy nie bylo tak jak dzis samolotow dla kazdego smiertelnika na wyciagniecie rek, tymbardziej do teheranu, wiec jak wyjechal tak go zobaczyla jak juz nosila maluszka odchowanego pieknie I przetrwali. To piekne gdy dzis czytam ich listy z tego okresu, gdy widze ich milosc, jak mama opisuje mu dokladnie wszystko: jaka jest pogoda, jak sie usmiecham, jak moja starsza siostra robi w jajo pieciu chlopakow na raz , co sie dzieje w jej ulubionym serialu. No pieknie sie to czyta z perspektywy tych 21 juz lat. Ale przyznam tez szczerze ze wiem iz mama wiele tacie wybaczala i poblazala i tato do konca taki swiety zawsze nie byl. Ale mysle ze prawdziwa milosc przetrwa wszystko i nawet potkniecia drugiej strony.
Ja sama neidawno probowalam utrzymac taki zwiazek, ale zabraklo we mnie milosci, szkoda ze on czul to tak pieknie a ja nie umialam i sie posypalo.....na szczescie jest juz inny TŻ

[malkol13]

naprawde tylko pozazdroscic... mam nadzieje( pisalam o moim zwiazku wyzej) ze tez wytrwamy, przetrwamy i zawsze bedzie tak cudownie

[sadza]

.. a ja jade po 4 miesiącach niewidzenia się na długi weekend do niego!! To jak na razie najdłuższy okres osobno. Strasznie się ciesze ale też i boje. Jest we mnie tyle emocji i boje się że "wybuchną" ...
Ale nawet jak przerycze pierwszy dzień i będę wyglądać koszmarnie to wiem że i tak będzie mnie kochać!

[kociaczek]

odkad pamietam pakowalam sie w jakies znajomosci na odleglosc ale wiem dlaczego nic z tego nie wychodzilo po prostu wciaz kocham innego faceta i stad takie niepowodzenia w tej kwestii.ale wierze ze taka milosc ma szanse jestem pewna ze kazdej z was a i moze kiedys mnie sie uda w takiej milosci wytrawac to powodzenia zycze wam wszystkim moje drogie wizazanki

[Ray]

a ja moge napisac ze po ciezkim roku bycia osobno razem 400 km;0 jestesmy juz razem na codzien i za rok bierzemy slub wszystko jest mozliwe

[sportsmenka86]

Napisane przez Ray

a ja moge napisac ze po ciezkim roku bycia osobno razem 400 km;0 jestesmy juz razem na codzien i za rok bierzemy slub wszystko jest mozliwe

Calkiem podobnie ze mna Gratuluje

[1maria1]

Rozłąka gasi mały a roznieca duży płomień

[ka_ma]

Napisane przez 1maria1

Rozłąka gasi mały a roznieca duży płomień

cos w tym jest....
moj kolega spotykal sie z dziewczyna ponad 4 lata na odleglosc, spotykali sie jedynie w weekendy i tez nie kazde, wiadomo wakacje byly wieksza okazja do spotkan, po skonczeniu studiow wzieli slub i teraz mieszkaja razem
ja bardzo podziwiam takie pary, znajac swoj charakter podejrzewam ze nie dalabym tak rady, aczkolwiek ciezko powiedziec bo prawdziwa milosc pokonuje tak naprawde wszystko

[Guni]

Napisane przez paula78

Nikt nie da ci jednoznacznej odpowiedzi.
wszytsko zalezy do ludzi,okolicznosci ,niektorym sie udaje niektórym nie.

jesli to prawdziwa milosc i ludzie sa cierpliwi to jak najbardziej. Wyznaje zasade ze jest w naszym zyciu tylko jedna prawdziwa milosc i to juz wlasnie taka na cale zycie, ktorej plomienia nic a nic nie ugasi...

[ewcia26]

Ja kiedys tez powiedzialabym ze milosc na odleglosc nie ma szansy przetrwac. Moze tylko dlatego ze bylam jeszcze na to za mloda . mialam w swoim zyciu dwie takei sytuacje pierwszy raz mialam zwiazek ktory przetrwal i mozna powiedziec ze do dnia dzisiej szego utrzymujemu nadal kontakt z tym ze teraz na stopie juz przyjacielskiej. Kiedys dzielilo nas 500km ale po dluzszym czasie mielismy dosc. Teraz kiedy to pisze to wlasnie sie szykuje na lotnisko po mojego TZ ktorego poznalam kilka iesiecy temu Dzieli nas olbzymia odleglosc on mieszka w Nowym Jorku a ja w Polsce. Na poczatku nie sadzilam ze to sie uda ale teraz juz wiem ze ta milosc jest prawdziwa i prztrwa wszystko.
Zycze kazdej z was aby wasze zwiazki na odleglosc skonczyly sie szczesliwie i trwaly wiecznie
Uciekam na lotnisko

[Motylek666]

Moj TZ jest oddalony ode mnie 74km a jak jest na studiach to ponad 300km i jestesmy ze soba juz ponad 4 lata i niedlugo w planach sa zareczyny a po jakims tam czasie pewnie slub
Takze to wszystko zalezy od ludzi

Aha moja przyjaciolka ktora mieszka w moim miescie ma swojego TZ z tego samego miasta co moj i sa ze soba jakies 3 lata i juz sa po zareczynach a za rok we wrzesniu planowyny slubek no coz bede swiadkowa

[natee]

zalezy to od siły uczucia ja od pół roku widze TŻta tylko w weekendy i świeta , bo on studiuje w innym miescie a ja przerwałam i mam przerwe , ponadto 2 razy wyjezdzalam na całe wakacje za granice zostawiając go ... i jestesmy

[aprzybyla]

dot.: pytania w tytule - TAK! ja dzieki temu wychodze za mąż!
wpływ na to ma wiele czynników i jest wiele zagrożeń dla takiego zwiazku, ale JeSt To WyKoNaLne!!!!!!

[wiga]

hej!
czytam sobie wasze wypowiedzi i mysle o swoim związku, w ktorym jestem juz ponad 4 lata. Otrzymalam ostatnio oferte pracy w miescie oddalonym od mojego i mojego TŻa miejsca zamieszkania o 85 km (godzina jazdy samochodem). Mozliwe, ze ze wzgledu na charakter pracy bede sie musiala tam przeprowadzic, wiec tez bede sie widywac z moim TZ w weekendy. Co ciekawe, gdy mu o tym wspomnialam stwerdzil,ze to chyba nie wypali, że z biegiem czasu nasz związek sie rozpadnie. Czy to normalne??? Czytam tutaj piekne historie gdzie ludzie byli oddaleni o kilkaSET a nie kilkadziesiat km i przetrwali. Poza tym w sytuacji gdy tysiace ludzi wyjezdzaja do pracy np. na wyspy czy do innych dosc odleglych krajow cos takiego stanowi problem??
masakra po prostu.... :-(((
Co radzicie?

[Szczepcio]

Napisane przez wiga

hej!
czytam sobie wasze wypowiedzi i mysle o swoim związku, w ktorym jestem juz ponad 4 lata. Otrzymalam ostatnio oferte pracy w miescie oddalonym od mojego i mojego TŻa miejsca zamieszkania o 85 km (godzina jazdy samochodem). Mozliwe, ze ze wzgledu na charakter pracy bede sie musiala tam przeprowadzic, wiec tez bede sie widywac z moim TZ w weekendy. Co ciekawe, gdy mu o tym wspomnialam stwerdzil,ze to chyba nie wypali, że z biegiem czasu nasz związek sie rozpadnie. Czy to normalne??? Czytam tutaj piekne historie gdzie ludzie byli oddaleni o kilkaSET a nie kilkadziesiat km i przetrwali. Poza tym w sytuacji gdy tysiace ludzi wyjezdzaja do pracy np. na wyspy czy do innych dosc odleglych krajow cos takiego stanowi problem??
masakra po prostu.... :-(((
Co radzicie?

Wiga Nie rozumiem dlaczego Twój TŻ od razu stwierdził, że to chyba nie wypali. Nie można tak myśleć, bo związki na odległość naprawdę istnieją. A 85km to nie jest jeszcze tak daleko i jak piszesz możecie się spotykać w weekendy. Może Twój TŻ wystraszył się tego, że będziecie się teraz rzadziej spotykać. Ja uważam, że powinnaś przyjąć tą pracę, bo w końcu to Twoje życie Porozmawiaj z nim. Ja myślę, że z czasem by to zaakceptował, a może mógłby do Ciebie dołączyć?

Wiem jak to jest widywać się tylko w weekendy i to co tydzień lub dwa. Przez 2 lata związku właśnie tak było i do tej pory jesteśmy razem. To naprawdę nie jest problem Tylko obie strony muszą chcieć.

[Ray]

75 km to jest nci to tylko godzinka hehe ja musialam jechac 6 h czasem do mojego tz a czasem z opznieniami i 8!! to dopiero byla jazda az mam wstret do pkp heheh... przetrwac taka milsoc ma szanse u nas przetrwala za to meczy sie teraz na miejscu nam lepiej bylo na odeglosc niz teraz hehehe..... na odleglosc nie zaniedbywalam obiwazkow miaalmc za sie wyspac spotkac sie z ludzmi za to w weekend bylam tak ste4skniona ze sie klocic nawet nie umialam tylko minuty liczylam, byle dluzej razem hehe i chyba teraz nadrabiamy stracone klotnie echhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh h

[sadza]

Wróciłam z "wakacji". Całe 9 dni z moim TŻ !! Było cudnie dziewczyny, co prawda zdążyliśmy sie pokłucić ale tego też mi brakowało. Warto było poczekać- serio. Teraz musimy poczekać aż minie sesja ale jestem tak naładowana pozytywną energią że nie widze problemu.

[moksa]

0