Odpieluszkowe Zapalenie Mózgu.

[ciri15]

Napisane przez Demotywacja

Tatusiowie z OZM też się zdarzają. Mój dawno temu, gdy odbierał mnie z przedszkola usłyszał od pani na placu zabaw, że jej córeczka już się sama bez pomocy huśta... Zostałam posadzona na huśtawce z zakazem zejścia z niej aż się nie zacznę huśtać bo w końcu jestem dużo zdolniejsza niż tamto dziecko...

Znam też innego tatę, który za jakieś przekręcenie przez inne dziecko podczas zabawy imienia jego córki (koleżanka nazwała bodajże Weronikę Werą) zaczął krzyczeć na dziecko (miało ono 5 lat?) aż tamto wybuchło płaczem. Poczucie tożsamości koleżanka zabiera nieszczęsnej córce.

Masakryczne te historie, choć ta pierwsza to raczej nie ozm. Mój tata raczej tego nie miał, a pamiętam jak było w szkole, jak dostałam 5 : "A były jakieś 6? Czemu nie 6?"

---------- Dopisano o 23:39 ---------- Poprzedni post napisano o 23:36 ----------

Napisane przez nati-mo

Byłam w niedzielę w Ikei. OZM - dwie rodziny z malutkimi dziećmi spotkały się w alejce, stanęli obok siebie tarasując całe przejście. Jedna rodzina chwaliła dziecko drugiej, druga pierwszej i tak się razem zachwycali, nie zważając na to, że koło nich zrobił się "mały"zator. Na kulturalne zwróceni uwagi jedna z matek zareagowała krzykiem, że dzieci małe w wózkach, ludzie wokoło przyzwoitości nie mają, że ich tak z miejsca na miejsce przeganiają, a oni są w końcu rodziną z DZIECKIEM, i NALEŻY poczekać, aż się przemieszczą, ewentualnie wrócić się i iść na około Fajnie. W Ikei iść na około...

Tylko to im się należy.

[Luba]

Napisane przez Bananalama

Nie wiem, jak była ze mną nad morzem przez 2 tygodnie, nie pytałam ją i sobie radziła. Któż to wiedzieć może. Na szczęście to nie temat o rozwoju dziecka i sikaniu, więc EOT

Jednakowoż jest to dość istotna informacja w tym momencie: dziecko jest opóznione w rozwoju. Zaczynam się zastanawiać, ile to jeszcze takich istotnych informacjo zostało przez Ciebie czy innych tutaj "pominiętych", bo były niewygodne.

[mikia20]

Napisane przez Luba

Jednakowoż jest to dość istotna informacja w tym momencie: dziecko jest opóznione w rozwoju. Zaczynam się zastanawiać, ile to jeszcze takich istotnych informacjo zostało przez Ciebie czy innych tutaj "pominiętych", bo były niewygodne.

Dyskusji o OZM matek niepełnosprawnych nawet wolę nie zaczynać.
To jest dopiero ciężki temat. Wiem coś o tym.

W Polsce zwrócenie uwagi matce dziecku niepełnosprawnemu jest równoważne z samobójstwem normalnie. Nieważne, że czasami trzeba to zrobić dla dobra dziecka. Ja osobiście bylam w szoku jak wiele matek przekroczyło granicę "zrobię dla mojego chorego dziecka wszystko" do wręcz zniszczenia mu zdrowia fizycznego i psychicznego w innych aspektach. Na ich obronę - często to robią w zupełniej rozpaczy nieświadomie. Ale bardzo często są zafiksowane i nie przyjmują do wiadomości żadnych krytycznych uwag, traktując każdą jak zamach na ją i dziecko.

[monicar]

Napisane przez ciri15

Masakryczne te historie, choć ta pierwsza to raczej nie ozm. Mój tata raczej tego nie miał, a pamiętam jak było w szkole, jak dostałam 5 : "A były jakieś 6? Czemu nie 6?"

-Co dostałaś ze sprawdzianu?-Czwórkę. A czemu nie 5?Były jakieś 5?A Kasia, co dostała?
-Dostałam 6!-Pff...pewnie z wf albo plastyki, z matematyki byś lepiej dostała.
-Dostałam 5 z matematyki!-Aha.
-A wiesz co Kasia dostała?-A co mnie inni interesują, martw się o siebie.

[candy02]

Lato, na nogach miałam sandałki, oglądam buty w sklepie, nagle czuję ból, chlopiec nadepnął mi na moje gołe palce buuuu. Syknęłam z bólu, ale nie przerwałam oglądania, po czym po chwili usłyszałam matkę mówiącą do mnie z ogromnym wyrzutem: TO TYLKO DZIECKO!! W tym momencie w ogóle zerknęłam na dziecko, na oko 5 lat, więc już chyba matka powinna go uczyć, ze w takiej sytuacji trzeba przeprosić? A poza tym to AŁŁAA wyrwało mi się z bólu, a nie żeby cos komuś pokazać. Poza tym spodziewałabym się raczej przepraszam od matki a nie takiego tekstu. Jeżeli tak będziemy wychowywać dzieci, to będziemy żyć w społeczeństwie egoistów...

Mobilnie

[150f22149d232a15625e38a732d46b6c6e220cbb_63e043022f3b0]

Napisane przez monicar

-Co dostałaś ze sprawdzianu?-Czwórkę. A czemu nie 5?Były jakieś 5?A Kasia, co dostała?
-Dostałam 6!-Pff...pewnie z wf albo plastyki, z matematyki byś lepiej dostała.
-Dostałam 5 z matematyki!-Aha.
-A wiesz co Kasia dostała?-A co mnie inni interesują, martw się o siebie.

Siostro!

[Anoula]

Napisane przez monicar

-Co dostałaś ze sprawdzianu?-Czwórkę. A czemu nie 5?Były jakieś 5?A Kasia, co dostała?
-Dostałam 6!-Pff...pewnie z wf albo plastyki, z matematyki byś lepiej dostała.
-Dostałam 5 z matematyki!-Aha.
-A wiesz co Kasia dostała?-A co mnie inni interesują, martw się o siebie.

Moja mama niestety tak robiła :/ a już najgorsze było:
- Ale 4 to była najlepsza ocena, inni mieli gorsze.
- Inni mnie nie interesują. (tylko wtedy kiedy dostawali gorsze oceny)

[Demotywacja]

Napisane przez monicar

-Co dostałaś ze sprawdzianu?-Czwórkę. A czemu nie 5?Były jakieś 5?A Kasia, co dostała?
-Dostałam 6!-Pff...pewnie z wf albo plastyki, z matematyki byś lepiej dostała.
-Dostałam 5 z matematyki!-Aha.
-A wiesz co Kasia dostała?-A co mnie inni interesują, martw się o siebie.

To akurat norma. To jednak co innego niż zakazanie dziecku zejścia z huśtawki (nawet do łazienki) do czasu aż nie zacznie się samo huśtać.
Edit: Ha, chciałam zaznaczyć neutralnym kolorem i wybrałam dokładnie kolor tła :P

[Bananalama]

Napisane przez Luba

Jednakowoż jest to dość istotna informacja w tym momencie: dziecko jest opóznione w rozwoju. Zaczynam się zastanawiać, ile to jeszcze takich istotnych informacjo zostało przez Ciebie czy innych tutaj "pominiętych", bo były niewygodne.

Słuchaj, przestaje mi się podobać Twój ton w moim kierunku. To nie jest o tym wątek. Napisałam, że moja bratanica jest trochę opóźniona, co widać akurat nie po sikaniu, a czymś innym. Napisałam też, że będąc ze mną nad morzem nie miała problemów z posikaniem się, gdy ktoś jej nie przypomniał. Ale oczywiście pomijam istotne informacje. Nie znasz mnie, więc nic nie daje Ci prawa do pewnych spekulacji, jakobym pomijała pewne fakty, żeby coś udowodnić. Jeżeli jeszcze czymś zechciałabyś mnie urazić, zapraszam na pw., bo nie mam zamiaru odpowiadać już na tego typu hasła w tym wątku.

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:54 ----------

Napisane przez candy02

Lato, na nogach miałam sandałki, oglądam buty w sklepie, nagle czuję ból, chlopiec nadepnął mi na moje gołe palce buuuu. Syknęłam z bólu, ale nie przerwałam oglądania, po czym po chwili usłyszałam matkę mówiącą do mnie z ogromnym wyrzutem: TO TYLKO DZIECKO!! W tym momencie w ogóle zerknęłam na dziecko, na oko 5 lat, więc już chyba matka powinna go uczyć, ze w takiej sytuacji trzeba przeprosić? A poza tym to AŁŁAA wyrwało mi się z bólu, a nie żeby cos komuś pokazać. Poza tym spodziewałabym się raczej przepraszam od matki a nie takiego tekstu. Jeżeli tak będziemy wychowywać dzieci, to będziemy żyć w społeczeństwie egoistów...

Mobilnie

To już nawet bólu nie można okazywać, bo komuś się nie podoba? Lol

---------- Dopisano o 19:58 ---------- Poprzedni post napisano o 19:56 ----------

Napisane przez mikia20

Dyskusji o OZM matek niepełnosprawnych nawet wolę nie zaczynać.
To jest dopiero ciężki temat. Wiem coś o tym.

W Polsce zwrócenie uwagi matce dziecku niepełnosprawnemu jest równoważne z samobójstwem normalnie. Nieważne, że czasami trzeba to zrobić dla dobra dziecka. Ja osobiście bylam w szoku jak wiele matek przekroczyło granicę "zrobię dla mojego chorego dziecka wszystko" do wręcz zniszczenia mu zdrowia fizycznego i psychicznego w innych aspektach. Na ich obronę - często to robią w zupełniej rozpaczy nieświadomie. Ale bardzo często są zafiksowane i nie przyjmują do wiadomości żadnych krytycznych uwag, traktując każdą jak zamach na ją i dziecko.

Dokładnie. Nawet jak dziecko jest niepełnosprawne, trzeba uczyć go samodzielności w najprostszych sprawach na ile to możliwe. Zresztą można i życiową kalekę zrobić ze zdrowego dzieciaka, jak się za niego wszystko robi.

[monicar]

Napisane przez Demotywacja

To akurat norma. To jednak co innego niż zakazanie dziecku zejścia z huśtawki (nawet do łazienki) do czasu aż nie zacznie się samo huśtać.
Edit: Ha, chciałam zaznaczyć neutralnym kolorem i wybrałam dokładnie kolor tła :P

A co ma huśtawka do mojego postu

[201710120930]

o.widzę że zaczyna się jazda po mamach dzieci niepełnosprawnych
wyrastają nam w wątku ekspertki od takich dzieci
brawo dziewczęta brawo



szczerze ? oby los nie był taki przewrotny, i nie dał szansy Wam tej wiedzy przekuć w swoim osobistym życiu

[karolca]

Ja mam niepełnosprawnego brata. Z opisu jak wygląda takie OZM, to ma to u nas cała rodzina.
Tak jak pisała Łajka, oby życie było łaskawe i nie doświadczyło was w ten sposób. Każda niepełnosprawność jest dla rodziny bólem. Ciężko wychować chore dziecko na osobę całkowicie samodzielną, niezależną, bo zawsze będzie zależna od kogoś zdrowego. Nie mam na myśli osoby, która nie ma palca czy ta niepełnosprawność jest naciągana.

[kennedy]

Napisane przez ŁAJKA

o.widzę że zaczyna się jazda po mamach dzieci niepełnosprawnych
wyrastają nam w wątku ekspertki od takich dzieci
brawo dziewczęta brawo



szczerze ? oby los nie był taki przewrotny, i nie dał szansy Wam tej wiedzy przekuć w swoim osobistym życiu

Moze dal. A to ze maja niepelnosprawne dziecko i tak nie usprawiedliwia pewnych zachowan.

[ciri15]

Napisane przez Demotywacja

To akurat norma. To jednak co innego niż zakazanie dziecku zejścia z huśtawki (nawet do łazienki) do czasu aż nie zacznie się samo huśtać.

To, że dużo rodziców tak się zachowuje w stosunku do dziecka to nie znaczy, że to norma i że tak można robić.

[golgie]

Napisane przez ŁAJKA

o.widzę że zaczyna się jazda po mamach dzieci niepełnosprawnych
wyrastają nam w wątku ekspertki od takich dzieci
brawo dziewczęta brawo



szczerze ? oby los nie był taki przewrotny, i nie dał szansy Wam tej wiedzy przekuć w swoim osobistym życiu

Nie tylko od takich, od wszystkich przecież
A ile w tym zacietrzewienia, złośliwośći...
Zastanawiam się tylko z czego to może wynikać.

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Dokładnie. Nawet jak dziecko jest niepełnosprawne, trzeba uczyć go samodzielności w najprostszych sprawach na ile to możliwe. Zresztą można i życiową kalekę zrobić ze zdrowego dzieciaka, jak się za niego wszystko robi.

No niestety, moja przyjaciółka ma niepełnosprawnego brata(jak na niego patrzę, to nie jest to duży stopień upośledzenia) i takie robienie za niego wszystkiego, zmuszanie jej do robienia mu kanapek, sprzątania za niego, to, że dostawał wszystko, co sobie wymyślił(mimo że rodzina biedna) doprowadziło do tego, że dziewczyna nie lubi brata i ogólnie osób niepełnosprawnych.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez golgie

Zastanawiam się tylko z czego to może wynikać.

a ja wiem z czego i wiem,ze to mija zwykle

[Luba]

Napisane przez mikia20

Dyskusji o OZM matek niepełnosprawnych nawet wolę nie zaczynać.
To jest dopiero ciężki temat. Wiem coś o tym.

W Polsce zwrócenie uwagi matce dziecku niepełnosprawnemu jest równoważne z samobójstwem normalnie. Nieważne, że czasami trzeba to zrobić dla dobra dziecka. Ja osobiście bylam w szoku jak wiele matek przekroczyło granicę "zrobię dla mojego chorego dziecka wszystko" do wręcz zniszczenia mu zdrowia fizycznego i psychicznego w innych aspektach. Na ich obronę - często to robią w zupełniej rozpaczy nieświadomie. Ale bardzo często są zafiksowane i nie przyjmują do wiadomości żadnych krytycznych uwag, traktując każdą jak zamach na ją i dziecko.

Uważam, że takie zachowania matek wynikają z braku informacji. Taka matka zostaje z problemem sama, musi albo szukać wsparcia na forach dla rodziców chorych dzieci (kórzy też uczą się na swoich błędach) albo polegać na swojej intuicji, wyczuciu itd.

Poza tym, że nie dostają fachowej informacji, to wprost przeciwnie, dostają jej nadmiar od tzw społeczenstwa, każdy ma coś do powiedzenia na temat dziecka (zresztą zdrowego także, ale przy chorych fala ekspertów rośnie) i każdy ma "złotą" radę odnośnie wychowania, opieki, zachowania matki, dziecka, wujka i kuzynki z trzeciej linii. Każdy postronny obserwator ma coś do powiedzenia i "doradzenia" nie dziwię się więc, że i dobre rady wpieniają tych rodziców niemożebnie, bo zwyczajnie są u kresu sił, jeśli chodzi o to całe doradztwo.

Przede wszytskim należałoby pomyśleć nad tym jak umożliwić tym rodzicom dostęp do fachowej informacji, jak pomóc im w opiece nad dzieckiem, jak mają się zachowywać w stosunku do dziecka, jak je wychowywać, gdzie szukać pomocy, nie "zamykać" ich wszystkich w domach, ale to jest temat dla szeroko pojętej służby zdrowia a nie dla ludzi z ulicy.

Napisane przez ciri15

To, że dużo rodziców tak się zachowuje w stosunku do dziecka to nie znaczy, że to norma i że tak można robić.

Dużo? Serio?
Tak wielu rodziców znęca się nad dziećmi?

[alkaxy]

Napisane przez candy02

Lato, na nogach miałam sandałki, oglądam buty w sklepie, nagle czuję ból, chlopiec nadepnął mi na moje gołe palce buuuu. Syknęłam z bólu, ale nie przerwałam oglądania, po czym po chwili usłyszałam matkę mówiącą do mnie z ogromnym wyrzutem: TO TYLKO DZIECKO!! W tym momencie w ogóle zerknęłam na dziecko, na oko 5 lat, więc już chyba matka powinna go uczyć, ze w takiej sytuacji trzeba przeprosić? A poza tym to AŁŁAA wyrwało mi się z bólu, a nie żeby cos komuś pokazać. Poza tym spodziewałabym się raczej przepraszam od matki a nie takiego tekstu. Jeżeli tak będziemy wychowywać dzieci, to będziemy żyć w społeczeństwie egoistów...

Mobilnie

Zgadzam się. Niestety ostatnio kilka razy widziałam takie właśnie stawianie dziecka na pierwszym miejscu. I to w dodatku chodziło o zachowanie względem babci Tż'ta, które ma 75 lat. Mamuśki z dziećmi i to nie takimi małymi, bo raczej 5-10 lat, uznały, że mogą wcisnąć się w kolejkę przed nią do muzeum. Kilka dni później to samo w wc w ikei. Babcia jest z tych kruchych starszych pań, widać, że w uderzeniu łokciem czy sprintach nie wygra. I jeszcze nasłuchałyśmy się, że dzieci powinny mieć pierwszeństwo, niby mówione później nie do nas a do tych dzieci, jak już je wysłałam za nas. Jestem ciekawa jak te dzieci będą traktować swoich rodziców na stare lata.

[karolca]

Napisane przez kennedy

Moze dal. A to ze maja niepelnosprawne dziecko i tak nie usprawiedliwia pewnych zachowan.

na przykład jakich?

Napisane przez ciri15

No niestety, moja przyjaciółka ma niepełnosprawnego brata(jak na niego patrzę, to nie jest to duży stopień upośledzenia) i takie robienie za niego wszystkiego, zmuszanie jej do robienia mu kanapek, sprzątania za niego, to, że dostawał wszystko, co sobie wymyślił(mimo że rodzina biedna) doprowadziło do tego, że dziewczyna nie lubi brata i ogólnie osób niepełnosprawnych.

mój brat też dostawał więcej niż ja z siostrą, ale rozumiałam to, bo wielu rzeczy i tak nie mógłby dostać, rodzice chcieli dać mu więc to, co mogli aby poniekąd "wynagrodzić" cierpienie jakie musi znosić. Sensownie to tłumaczyli, choć czasem czułam zazdrość, że on może dostać a ja nie. Z czasem minęło.

[mikia20]

Napisane przez ŁAJKA

o.widzę że zaczyna się jazda po mamach dzieci niepełnosprawnych
wyrastają nam w wątku ekspertki od takich dzieci
brawo dziewczęta brawo
szczerze ? oby los nie był taki przewrotny, i nie dał szansy Wam tej wiedzy przekuć w swoim osobistym życiu

To było do mnie?

Napisane przez karolca

Ja mam niepełnosprawnego brata. Z opisu jak wygląda takie OZM, to ma to u nas cała rodzina.
Tak jak pisała Łajka, oby życie było łaskawe i nie doświadczyło was w ten sposób. Każda niepełnosprawność jest dla rodziny bólem. Ciężko wychować chore dziecko na osobę całkowicie samodzielną, niezależną, bo zawsze będzie zależna od kogoś zdrowego. Nie mam na myśli osoby, która nie ma palca czy ta niepełnosprawność jest naciągana.

No uderz w stół... nie ma jednej i takiej samej niepełnosprawności. I wiem, że każda jest bólem. Ale mój post jest napisany z moich własnych, subiektywnych doświadzeń - miałam trochę z nimi do czynienia. Zarówno z matkami jak i z dziećmi niepełnosprawnymi.

[karolca]

Napisane przez mikia20

To było do mnie?



No uderz w stół... nie ma jednej i takiej samej niepełnosprawności. I wiem, że każda jest bólem. Ale mój post jest napisany z moich własnych, subiektywnych doświadzeń - miałam trochę z nimi do czynienia. Zarówno z matkami jak i z dziećmi niepełnosprawnymi.

Tak, uderz w stół. Bo wzięłaś w ogóle pod uwagę takie szufladkowanie? Wzięłaś pod uwagę, że można sprawić przykrość takim gadaniem? Zwłaszcza bez określenia tej niepełnosprawności. Samo stwierdzenie, że jest niepełnosprawny to tak, jakbyś powiedziała, że blondynki są głupie a rude fałszywe.

Tak się składa, że ja w środowisku niepełnosprawnych funkcjonuję od 20 lat, też trochę widziałam (pozytywnych i negatywnych zachować wobec jednej choroby). Znam doświadczenia rodziców, dzieci. Ba, nawet szkolną ławkę dzieliłam z niepełnosprawnymi rówieśnikami.

[mikia20]

Napisane przez Luba

Uważam, że takie zachowania matek wynikają z braku informacji. Taka matka zostaje z problemem sama, musi albo szukać wsparcia na forach dla rodziców chorych dzieci (kórzy też uczą się na swoich błędach) albo polegać na swojej intuicji, wyczuciu itd.

Poza tym, że nie dostają fachowej informacji, to wprost przeciwnie, dostają jej nadmiar od tzw społeczenstwa, każdy ma coś do powiedzenia na temat dziecka (zresztą zdrowego także, ale przy chorych fala ekspertów rośnie) i każdy ma "złotą" radę odnośnie wychowania, opieki, zachowania matki, dziecka, wujka i kuzynki z trzeciej linii. Każdy postronny obserwator ma coś do powiedzenia i "doradzenia" nie dziwię się więc, że i dobre rady wpieniają tych rodziców niemożebnie, bo zwyczajnie są u kresu sił, jeśli chodzi o to całe doradztwo.

Przede wszytskim należałoby pomyśleć nad tym jak umożliwić tym rodzicom dostęp do fachowej informacji, jak pomóc im w opiece nad dzieckiem, jak mają się zachowywać w stosunku do dziecka, jak je wychowywać, gdzie szukać pomocy, nie "zamykać" ich wszystkich w domach, ale to jest temat dla szeroko pojętej służby zdrowia a nie dla ludzi z ulicy.



Dużo? Serio?
Tak wielu rodziców znęca się nad dziećmi?

Widzę że Luba zrozumiała o co mi chodzi. Wiem, że to też jest wina społeczeństwa, złego traktowania, braku dostępu do fachowej i sprawdzonej informacji, podczas gdy internet jest pełen hochsztaplerstwa, samozwańczych doktorów (w czym często przodują niestety rodzice dzieci...). Ja się spotkałam wręcz z zachowania conamniej sekciarskimi.

Sęk w tym że ja w pewnym temacie siedzę, ba, nawet u mnie samej zdiagnozowano (w bardzo niewielkim stopniu) dane zaburzenie. Mam na myśli tutaj ZA/autyzm. Udzielałam się też w fundacji, pracowałam wspólnie z specjalistami. Byłam w szoku, jak niektórzy rodzice potrafili mnie potraktować, jacy byli agresywni czasami, przekonani o swojej racji. Z jednej strony przychodzą po pomoc, z drugiej każda próba powiedzenia im "powinieneś inaczej" kończyła się histerią wręcz, zarzutem że ja ich nie rozumiem, nie znam się i tak dalej. Praca z jednej strony ciekawa i fascynująca, z drugiej bardzo obciążąjąca.

Ale to za ciężki temat na ten wątek, tak sobie teraz myślę. Napisałam to, żeby nikt nie myślał, że stałam się samozwańczą ekspertką od wychowania wszystkich niepełnosprawnych dzieci

---------- Dopisano o 11:25 ---------- Poprzedni post napisano o 11:21 ----------

Napisane przez karolca

Tak, uderz w stół. Bo wzięłaś w ogóle pod uwagę takie szufladkowanie? Wzięłaś pod uwagę, że można sprawić przykrość takim gadaniem? Zwłaszcza bez określenia tej niepełnosprawności. Samo stwierdzenie, że jest niepełnosprawny to tak, jakbyś powiedziała, że blondynki są głupie a rude fałszywe.

Tak się składa, że ja w środowisku niepełnosprawnych funkcjonuję od 20 lat, też trochę widziałam (pozytywnych i negatywnych zachować wobec jednej choroby). Znam doświadczenia rodziców, dzieci. Ba, nawet szkolną ławkę dzieliłam z niepełnosprawnymi rówieśnikami.

No to skoro już jesteś tyle lat w tym środowisku to nie wiesz, jakie czasami akcje odchodzą? Jak czasami ciężko się dogadać z takim rodzicem? Jakie podstawowe błędy robi się w wychowaniu dzieci niepełnosprawnych?

Naprawdę, to jest tylko forum, nie bierz też tak tego do siebie. Poza tym to jest dokładnie to co czym mówie, kosmiczne przewrażliwienie na punkcie swoim i swojej rodziny.

[karolca]

Napisane przez mikia20

No to skoro już jesteś tyle lat w tym środowisku to nie wiesz, jakie czasami akcje odchodzą? Jak czasami ciężko się dogadać z takim rodzicem? Jakie podstawowe błędy robi się w wychowaniu dzieci niepełnosprawnych?

Naprawdę, to jest tylko forum, nie bierz też tak tego do siebie. Poza tym to jest dokładnie to co czym mówie, kosmiczne przewrażliwienie na punkcie swoim i swojej rodziny.

Wiesz, że nie wiem. Mam do czynienia z innym rodzajem niepełnosprawności (niewidomi [w tym z chorobami sprzężonymi], głuchoniewidomi, zespół Downa, porażenie mózgowe).
Tylko w tym przypadku opisane wyżej zachowania rzadko mają miejsce, są przegięcia w stronę nadopiekuńczości w obawie, że dziecko może zrobić sobie krzywdę. I mam wrażenie, że rodzice dzieci z tymi rodzajami niepełnosprawności są jakoś bardziej otwarci na świat i pomoc innych ludzi.

Ale nie o tym wątek. Z moje strony kończę ot

[glamorous90]

Dziewczyny wyluzujcie, w tamtym wątku była gadka o tym, żeby przenieść rozmowę na plotkowe i tam wrzucać śmieszne/chamskie historie, a zaczyna się robić to, co w poprzednim wątku

[sublime]

Dziewczyny, część z was to szanuje, część ignoruje; O ile coś nie jest przykładem ozm - kolorujemy. Nie chcę zabić dyskusji, stąd nie karam za offy, ale j.w. szarości itp, a jak off ma się ciągnąć stronami to czas na założenie nowego wątku

Radzę również wrócić do pierwszego postu jeżeli któraś ma wątpliwości o czym jest wątek

P.S.
Za uporczywe niestosowanie się do mojej prośby polecą kartki lub będę wycinać posty.

[Bananalama]

Napisane przez ŁAJKA

o.widzę że zaczyna się jazda po mamach dzieci niepełnosprawnych
wyrastają nam w wątku ekspertki od takich dzieci
brawo dziewczęta brawo



szczerze ? oby los nie był taki przewrotny, i nie dał szansy Wam tej wiedzy przekuć w swoim osobistym życiu

Już mi dał sporo przypadków w otoczeniu, więc też mam nadzieję, że już więcej nie będzie. Dzięki za dobre życzenia.

[ciri15]

Napisane przez karolca

mój brat też dostawał więcej niż ja z siostrą, ale rozumiałam to, bo wielu rzeczy i tak nie mógłby dostać, rodzice chcieli dać mu więc to, co mogli aby poniekąd "wynagrodzić" cierpienie jakie musi znosić. Sensownie to tłumaczyli, choć czasem czułam zazdrość, że on może dostać a ja nie. Z czasem minęło.

nie wiem na ile Twój brat jest niepełnosprawny.
Uważam, ze to niesprawiedliwe, nie powinno się tak traktować rodzeństwa, a osoba niepełnosprawna powinna być traktowana najnormalniej jak to możliwe, by nie czuła, że jej więcej się należy, że jej więcej wolno. Powinna mieć jakieś obowiązki odpowiednie do swoich możliwości. W końcu też jest członkiem społeczeństwa.

[Bananalama]

Napisane przez golgie

Nie tylko od takich, od wszystkich przecież
A ile w tym zacietrzewienia, złośliwośći...
Zastanawiam się tylko z czego to może wynikać.

Bez urazy, ale zacietrzewienie i złość to tu jest nie od strony koleżanek opisujących ozm, a z drugiej strony

[karolca]

Napisane przez ciri15

nie wiem na ile Twój brat jest niepełnosprawny.
Uważam, ze to niesprawiedliwe, nie powinno się tak traktować rodzeństwa, a osoba niepełnosprawna powinna być traktowana najnormalniej jak to możliwe, by nie czuła, że jej więcej się należy, że jej więcej wolno. Powinna mieć jakieś obowiązki odpowiednie do swoich możliwości. W końcu też jest członkiem społeczeństwa.

no to proszę wytłumacz jak można przejść obojętnie i tak w 100% normalnie traktować niewidzące małe dziecko? Zabawkami bawić się nie bawi, bo żadna to frajda, bajki nie obejrzy, pozostają ciekawe słuchowiska. Grono znajomych ograniczone, bo nikt nie chce bawić się z kaleką, która nie może złapać piłki albo za nią biegać. Kiedyś ktoś mu dokuczał, lubi bawić się dyktafonami, dźwiękiem, nagrywa więc różne rzeczy i tworzy coś swojego. Odpowiedział tylko, żeby dać mu spokój, bo przecież nie będzie puszczał samolocików.
Do tego choruje na lekooporną padaczkę, ma kilka napadów dziennie, leki również nie wpływają korzystnie na samopoczucie, niedawno stracił oko, w którym miał znikome poczucie światła (więc wiedział kiedy jest dzień a kiedy noc). Po napadzie śpi, budzi się, kolejny napad. Nie ma więc szansy na samodzielność, na pracę, na własną rodzinę. Może być tak, że któregoś dnia nie wyjdzie z napadu, zostanie upośledzona funkcja oddychania na zbyt długi okres. Każdy napad powoduje mikrouszkodzenia mózgu. Owszem, jako małe dziecko był żywiołowy, biegał, skakał i nikt nie powiedziałby, że nie widzi lub poważnie choruje.
Z perspektywy lat nie mam rodzicom absolutnie za złe, że brat dostawał pewne rzeczy, podczas kiedy ja z siostrą już nie. Ale nie czułam się gorsza, rozumiałam powagę sytuacji, szczególnie, że przynajmniej raz w tygodniu na kilka dni lub tygodni karetka zabierała go na sygnale.