Skarpety w sandałach w kolejkę się pchają - Janusz z Grażyną do dyskusji zapraszają (

[Veredise]

Napisane przez Limonka2738

Jakby mi zmarła matka za godzinę, to mam głęboko w zadzie, co uważasz o moim limonkowym płaszczu.

Fajnie coś mieć, ale pogrzeb to nie jest uroczystość, o której dowiadujesz się pół roku wcześniej, więc jak nie masz, to ostatnią rzeczą, o jakiej myślisz jest "o kurcze, potrzebuję nowej garderoby".

Z jednej strony masz rację, z drugiej niekoniecznie. Rok temu zmarł mój tata, dość nagle. Ja mam dużo czarnych ciuchów, moja mama nie miała ani jednego, poza bluzką, w której już była na pogrzebie babci. Pomiędzy śmiercią a pogrzebem owszem, jest masa rzeczy do załatwienia, ale jest też kilka dni, więc bez problemu poszłyśmy kupić jej coś czarnego. Bo po pierwsze wiedziała, że wszyscy będą jej składać kondolencje i nie chciała się czuć jeszcze gorzej w jakimś niestosownym ciuchu. Bo po drugie nie chciała zostać obgadana, bo o ile najbliższa rodzina by zrozumiała, to już inni ludzie, dalsi znajomi itp niekoniecznie. I po trzecie, paradoksalnie nam to pomogło, bo pozwoliło na pół h zająć umysł czymś innym niż rozmyślaniem o śmierci najbliższej osoby. Tak wiem, o to jest żałoba, tylko jak się nie ma nic do roboty i tylko siedzi i rozmyśla, to naprawdę można zwariować.
Więc różnie to bywa. Nie oceniałabym nikogo za wygląd na pogrzebie, no chyba że by przyszedł naprawdę nieodpowiednio ubrany, czyli bardziej jak na wesele w remizie niż na smutną uroczystość to by wzbudził moje zdziwinie. Ale to nie w kontekście koloru jedynie, ale całego "imidżu". Mimo to i tak byłabym wdzięczna że przyszedł i był ze mną w ten ciężki dzień.

[Lottie69]

Przykre to jest to, że czuła się zmuszona do ubrania czarnych rzeczy "bo co ludzie powiedzo". Jeśli komuś jest lepiej, jak się tak ubierze, to proszę bardzo, ale społeczne wymuszanie takich zachowań to masakra.

Ludzie różnie przeżywają żałobę, moja mama i babcia by nie wyszły do sklepu, bo nie dały rady. Wszystkie ubrania kupował na oko mój ojciec, za przeproszeniem ze stanikami włącznie. Sprawy pogrzebowe załatwiał brat babci, sąsiadka wpadła pomóc ogarnąć w domu. Pamiętam, że przez dobry tydzień żyliśmy na chińskich zupkach i jakiś czekoladach, bo nikt nie miał głowy do gotowania najprostszych rzeczy. Dużo zależy kto umiera, w jaki sposób, jak kto przeżywa żałobę. Dlatego szlag mnie trafia jak ktoś ocenia żałobę innych osób: "ona za mało płakała na pogrzebie, nie kochała go wcale", "czekała na jego śmierć, dwa dni później już poszła do pracy", "nie są na czarno, tylko czekali na spadek i sie cieszą". Takie teksty wzbudzają we mnie straszną agresję

[trzyrazypiec]

Napisane przez cojarobietu_uu

Znajomej jakiś czas temu zmarła mama. Mówiła, że w żałobie nie potrafiła nosić wesołych kolorów. Po prostu psychicznie lepiej się czuła w czymś ciemnym, niekoniecznie czarnym, ale ciemnym. Z czasem wróciła do pełnej gramy kolorystycznej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I co w związku z tym? O czym to ma świadczyć/co ma udowadniać/w jakim celu zostało napisane?

Dyskutowanie o tym, w jaki sposób ktoś przeżywa żałobę, traumę, inne ciężkie wydarzenie jest grazynowaniem x100000

[Lena_94]

Napisane przez Czarna2000

A ja sądzę, że dorosły, w pełni zdrowy człowiek powinien ubierać się stosownie do okazji. To czy jego ubranie kosztowało 1 zł cz 10000 zł mnie nie interesuje. I nie pasuje mi zarówno wściekły róż na pogrzebie (podparty kolorową chustką), ani japonki i smerfy na ślubie, ani te dzieci w codziennych ubraniach na weselu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się z Tobą.

[visionAM]

Napisane przez kejtiCe

Ja byłam w identycznej sytuacji.
Moja mama zmarła w marcu. Nie miałam czarnej kurtki, to pojechałam kupić. Później ubierałam się tylko i wyłącznie na czarno. Ale nie robiłam tego 'bo co ludzie powiedzo', tylko po prostu ja psychicznie lepiej czułam się w takim kolorze (albo źle się czułam w kolorowych ubraniach).
Teraz już wracam do kolorów, choć moja żałoba wcale nie minęła.

Miałam dokładnie to samo.
Jak dowiedziałam się o śmierci taty to kupiłam czarną sukienkę stricte na pogrzeb. Potem też chodziłam w ciemnych kolorach... tak po prostu.

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7505243 6]A według mnie to zależy od konkretnych ludzi. Gdy żegnaliśmy bardzo bliskiego członka rodziny było nam bardzo serdecznie wszystko jedno kto w czym przyszedł, jakoś mieliśmy głowę gdzie indziej. I ani wujek w błękitnej koszuli, ani drugi w białej, ani ciocia w żółtym w żaden sposób ani nam, ani zmarłemu nie uchybli. Sama o ile się nie mylę miałam na sobie swoją ulubioną czerwoną koszulę, a marynarkę później zdjęłam.[/QUOTE] Ale ja nigdzie nie napisałam, że ktoś ma być ubrany na czarno. Napisałam o eleganckich ubraniach stosownych do okazji, w stonowanych kolorach. Nie mam nic przeciwko jasnej koszuli czy sukience na pogrzebie. Byle było schludnie, elegancko i stonowanie Pogrzeb mojego taty był przy ponad 30sto stopniowym upale i mało osób było ubranych na czarno, ale też nikt nie przyszedł (chyba) w żadnych walących po oczach kolorach.

p.s. akurat czerwonej koszuli bym nie założyła na niczyj pogrzeb, ale ja to ja

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Veredise

Zmoja mama nie miała ani jednego, poza bluzką, w której już była na pogrzebie babci.

Pogrubione - no i...? W czym problem gdyby poszłaby w niej tym razem?

Rozumiem zakupy jako oderwanie się od tego wszystkiego, niektórym to pomaga i bardzo dobrze, mają chociaż chwilę oddechu. Ale pomijając już fakt, że nie każdy tak ma, nie rozumiem takiego myślenia, że ciuch raz założony już się po raz drugi nie nadaje do "zaprezentowania w tym samym towarzystwie". W latach gimnazjalno-licealnych budziła moją wesołość koleżanka, która co kilka miesięcy narzekała, że znoooowu musi iść kupować sukienkę, bo na nowe wesele ciotki jadzi nie pójdzie przecież w tej, w ktorej była na weselu kuzyna błażeja.

Ja to w ogóle jakaś nieprzystosowana jestem, bo mam tylko jedną jedyną sukienkę, i to małą czarną

[201712071518]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7505634 1]Pogrubione - no i...? W czym problem gdyby poszłaby w niej tym razem?

Rozumiem zakupy jako oderwanie się od tego wszystkiego, niektórym to pomaga i bardzo dobrze, mają chociaż chwilę oddechu. Ale pomijając już fakt, że nie każdy tak ma, nie rozumiem takiego myślenia, że ciuch raz założony już się po raz drugi nie nadaje do "zaprezentowania w tym samym towarzystwie". W latach gimnazjalno-licealnych budziła moją wesołość koleżanka, która co kilka miesięcy narzekała, że znoooowu musi iść kupować sukienkę, bo na nowe wesele ciotki jadzi nie pójdzie przecież w tej, w ktorej była na weselu kuzyna błażeja.

Ja to w ogóle jakaś nieprzystosowana jestem, bo mam tylko jedną jedyną sukienkę, i to małą czarną [/QUOTE]

to nie jest wcale taki odosobniony pogląd - połowa mojej żeńskiej rodziny na każde wesele/imprezę kupuje nową kieckę ''bo w tamtej już ją widzieli"

[Limonka2738]

Napisane przez cojarobietu_uu

Znajomej jakiś czas temu zmarła mama. Mówiła, że w żałobie nie potrafiła nosić wesołych kolorów. Po prostu psychicznie lepiej się czuła w czymś ciemnym, niekoniecznie czarnym, ale ciemnym. Z czasem wróciła do pełnej gramy kolorystycznej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Możliwe, że nie kupiłabym niczego kolorowego. Ale na pewno nie leciała na zakupy między śmiercią, a pogrzebem.

---------- Dopisano o 13:13 ---------- Poprzedni post napisano o 13:10 ----------

Napisane przez Veredise

Z jednej strony masz rację, z drugiej niekoniecznie. Rok temu zmarł mój tata, dość nagle. Ja mam dużo czarnych ciuchów, moja mama nie miała ani jednego, poza bluzką, w której już była na pogrzebie babci. Pomiędzy śmiercią a pogrzebem owszem, jest masa rzeczy do załatwienia, ale jest też kilka dni, więc bez problemu poszłyśmy kupić jej coś czarnego. Bo po pierwsze wiedziała, że wszyscy będą jej składać kondolencje i nie chciała się czuć jeszcze gorzej w jakimś niestosownym ciuchu. Bo po drugie nie chciała zostać obgadana, bo o ile najbliższa rodzina by zrozumiała, to już inni ludzie, dalsi znajomi itp niekoniecznie. I po trzecie, paradoksalnie nam to pomogło, bo pozwoliło na pół h zająć umysł czymś innym niż rozmyślaniem o śmierci najbliższej osoby. Tak wiem, o to jest żałoba, tylko jak się nie ma nic do roboty i tylko siedzi i rozmyśla, to naprawdę można zwariować.
Więc różnie to bywa. Nie oceniałabym nikogo za wygląd na pogrzebie, no chyba że by przyszedł naprawdę nieodpowiednio ubrany, czyli bardziej jak na wesele w remizie niż na smutną uroczystość to by wzbudził moje zdziwinie. Ale to nie w kontekście koloru jedynie, ale całego "imidżu". Mimo to i tak byłabym wdzięczna że przyszedł i był ze mną w ten ciężki dzień.

Nie chciala być obgadana przez ludzi, którzy będą jej skladać kondolencje z powodu śmierci męża. Czy ty czytasz, co piszesz?

Serio, uważasz, że to spoko?

---------- Dopisano o 13:15 ---------- Poprzedni post napisano o 13:13 ----------

Napisane przez Lottie69

Przykre to jest to, że czuła się zmuszona do ubrania czarnych rzeczy "bo co ludzie powiedzo". Jeśli komuś jest lepiej, jak się tak ubierze, to proszę bardzo, ale społeczne wymuszanie takich zachowań to masakra.

Ludzie różnie przeżywają żałobę, moja mama i babcia by nie wyszły do sklepu, bo nie dały rady. Wszystkie ubrania kupował na oko mój ojciec, za przeproszeniem ze stanikami włącznie. Sprawy pogrzebowe załatwiał brat babci, sąsiadka wpadła pomóc ogarnąć w domu. Pamiętam, że przez dobry tydzień żyliśmy na chińskich zupkach i jakiś czekoladach, bo nikt nie miał głowy do gotowania najprostszych rzeczy. Dużo zależy kto umiera, w jaki sposób, jak kto przeżywa żałobę. Dlatego szlag mnie trafia jak ktoś ocenia żałobę innych osób: "ona za mało płakała na pogrzebie, nie kochała go wcale", "czekała na jego śmierć, dwa dni później już poszła do pracy", "nie są na czarno, tylko czekali na spadek i sie cieszą". Takie teksty wzbudzają we mnie straszną agresję

Jak umarł mój dziadek, mama spędziła miesiąc w łóżku. A ja chodzilam do przedszkola bez majtek, bo tata robił co mógł, ale nie pomyślał o wszystkim.

Nie mam pojęcia, co ktokolwiek mial na pogrzebie. Pewnie nie zauważyłabym gdyby któraś ciotka przyjechała na różowym jednorożcu.

[visionAM]

Limonka, pisałaś że ostatni pogrzeb u Ciebie był 10 lat temu. U mnie rok temu dwa pogrzeby w jednym miesiącu, musiałam jakoś funkcjonować, byłam w sklepie po ubrania na pogrzeb, ba - cały pogrzeb ojca sama organizowałam, bo nie miałam wyjścia. Nie każdy po śmierci bliskiej osoby leży miesiąc w łóżku i nie kontaktuje, każdy inaczej przyjmuje takie rzeczy i inaczej sobie z nimi radzi. Nikt Ci od dawna nie zmarł, więc nie wiesz co byś robiła w takiej sytuacji.

---------- Dopisano o 13:40 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Pamiętam niektórych z pogrzebu mojego taty i mniej więcej wiem, że większość mężczyzn była ubrana w jasne koszule. W sumie to dużo pamiętam z pogrzebu. Pewnie jestem Grażyną w Twoich oczach

[Limonka2738]

Napisane przez visionAM

Limonka, pisałaś że ostatni pogrzeb u Ciebie był 10 lat temu. U mnie rok temu dwa pogrzeby w jednym miesiącu, musiałam jakoś funkcjonować, byłam w sklepie po ubrania na pogrzeb, ba - cały pogrzeb ojca sama organizowałam, bo nie miałam wyjścia. Nie każdy po śmierci bliskiej osoby leży miesiąc w łóżku i nie kontaktuje, każdy inaczej przyjmuje takie rzeczy i inaczej sobie z nimi radzi. Nikt Ci od dawna nie zmarł, więc nie wiesz co byś robiła w takiej sytuacji.

---------- Dopisano o 13:40 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Pamiętam niektórych z pogrzebu mojego taty i mniej więcej wiem, że większość mężczyzn była ubrana w jasne koszule. W sumie to dużo pamiętam z pogrzebu. Pewnie jestem Grażyną w Twoich oczach

Pisałam, że to hipotetyczna sytuacja, nie moja.

No to gratuluję, ale pozwól wszystkim przeżywać żałobę tak, jak tego potrzebują.

[niemanicka]

jedni zauważają więcej szczegółów, inni mniej. jednych coś razi innych nie. będziemy się teraz przekomarzać kto ma rację i czyja racja jest bardziej racjonalna? ile ludzi tyle poglądów

[visionAM]

Napisane przez Limonka2738

Pisałam, że to hipotetyczna sytuacja, nie moja.

No to gratuluję, ale pozwól wszystkim przeżywać żałobę tak, jak tego potrzebują.

a komu ja zabraniam cokolwiek przeżywać po swojemu? To Ty wypisujesz czego to byś nie mogła robić po śmierci bliskiej osoby, nie ja

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Trochę ciężko mi uwierzyć, że ktoś jest tak pogrążony w żałobie, że nie widzi oczoebnej kurtki na pogrzebie wśród samych stonowanych ubiorów. Nawet przez mgłę spowodowaną łzami taka kurtka zwraca jednak uwagę.

[trzyrazypiec]

I po co się licytujecie na Wasze "żałoby"? I to co NOSIŁYŚCIE na sobie po śmierci kogoś bliskiego? No tego jeszcze nie grali.

Nie widzicie jakie to grazynowate? Zarówno jedna, jak i druga strona próbuje coś udowodnić w temacie, który nie powinien być tematem dyskusji. Przeżywanie cierpienia po śmierci bliskiej osoby to osobisty temat i na pewno nie podlega żadnej ocenie, a tym bardziej "graza czy nie graza", "dasie czy niedasie"

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Nie wiem, czy to licytowanie.

Jedna strona uwaza, ze sa jakies odgorne prawa, ktore nakazuja ludziom przezywac zalobe w konkretny sposob.

Druga grupa mowi, ze kazdy ma prawo przezywac zalobe na swoj sposob i nikomu nic do tego.

[trzyrazypiec]

Napisane przez Hiiro

Nie wiem, czy to licytowanie.





Jedna strona uwaza, ze sa jakies odgorne prawa, ktore nakazuja ludziom przezywac zalobe w konkretny sposob.





Druga grupa mowi, ze kazdy ma prawo przezywac zalobe na swoj sposob i nikomu nic do tego.

Nie no ja tu widzę z obu stron konkretną licytację.

[Veredise]

Napisane przez Limonka2738

Nie chciala być obgadana przez ludzi, którzy będą jej skladać kondolencje z powodu śmierci męża. Czy ty czytasz, co piszesz?

Serio, uważasz, że to spoko?

Tak, czytam Dokładnie tak było. To co jej miałam powiedzieć? Że głupio myśli? Że na ...uj jej czarny płaszcz? Pokłócić się z własną matką, która właśnie straciła męża? Czuła, że musi być ubrana na czarno, choć nie cierpi tego koloru, to ja wsparłam i poszłam z nią na zakupy. Jaki problem? Mogłam się z tym nie zgadzać, mogłam uważać, że to bez sensu, ale to było jej odczucie, nie moje.

Może Ty się zastanów nad tym, co Ty piszesz. Nie jesteś pępkiem świata i Twoja opinia nie jest jedyną prawdziwą. Niestety, ludzie gadają. Ludzie się gapią. Ludzie obgadują. To że Tobie to wisi, nie znaczy że innym też. Niektórzy są na to bardziej wrażliwi. Odrobinę empatii, a mniej egoizmu i egocentryzmu.

---------- Dopisano o 14:07 ---------- Poprzedni post napisano o 14:06 ----------

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7505634 1]Pogrubione - no i...? W czym problem gdyby poszłaby w niej tym razem?[/QUOTE]

Źle zrozumiałaś, a ja też nie doprecyzowałam. Żaden problem. W niej właśnie poszła. Ale pogrzeb babci był w lipcu, przy 30 stopniowym upale, a pogrzeb taty w kwietniu, przy może 10 stopniach i trzeba było coś jeszcze na tę bluzkę ubrać. Więc poszłyśmy szukać czarnego płaszcza/trencza, który kupiłyśmy w pierwszym sklepie w najbliższej galerii.

---------- Dopisano o 14:14 ---------- Poprzedni post napisano o 14:07 ----------

Napisane przez Limonka2738

Jak umarł mój dziadek, mama spędziła miesiąc w łóżku. A ja chodzilam do przedszkola bez majtek, bo tata robił co mógł, ale nie pomyślał o wszystkim.

Nie mam pojęcia, co ktokolwiek mial na pogrzebie. Pewnie nie zauważyłabym gdyby któraś ciotka przyjechała na różowym jednorożcu.

Jak latałaś do przedszkola bez majtek, czyli miałaś mniej niż 6 lat, to prawdopodobnie nie wiedziałbyś nawet, że wojna wybuchła, więc argument co najmniej z d...

[jag_na]

Myślę, że jeżeli nawet dana osoba jest w takim szoku po stracie bliskiego, że nie ogarnia spraw przyziemnych, to w jej otoczeniu znajdzie się jakaś siostra, kuzynka, przyjaciółka, dobra sąsiadka, no ktokolwiek kto zainteresuje się, zapyta: A ty kochana masz się w co ubrać? Wiem, że nie masz teraz do tego głowy, więc pomogę ci kupić, pożyczę itd.

[liselotta]

W ogóle mam wrażenie że mówimy o dwóch rożnych rzeczach:
1) przeżywanie żałoby (niezależne od ubioru)
2) strój na pogrzeb (tutaj uważam że obowiązują reguły by wybrać ubiór stonowany)

Natomiast ocenianie osób którym wlasnie zmarła bliska osoba jest głęboko nie na miejscu choćby miały przyjść w dresach na pogrzeb.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Veredise]

Napisane przez liselotta

Natomiast ocenianie osób którym wlasnie zmarła bliska osoba jest głęboko nie na miejscu choćby miały przyjść w dresach na pogrzeb.

Zgadzam się. Tak samo jak ocenianie osoby, która jednak zdecydowała się w dresach ani w jasnych kolorach nie przyjść, tylko jednak w czymś czarnym, co musiała zakupić na ostatnią chwilę.

[visionAM]

Napisane przez liselotta

W ogóle mam wrażenie że mówimy o dwóch rożnych rzeczach:
1) przeżywanie żałoby (niezależne od ubioru)
2) strój na pogrzeb (tutaj uważam że obowiązują reguły by wybrać ubiór stonowany)

Natomiast ocenianie osób którym wlasnie zmarła bliska osoba jest głęboko nie na miejscu choćby miały przyjść w dresach na pogrzeb.

[Bananalama]

Na pogrzebie mojego taty miesiąc temu były dwie Graże. Nie wiem, po jaki grzyb w ogóle przyszły. Jedna gadała w kościele z mężem, kto w co jest ubrany, jak wygląda itp. Druga oceniała, że moje siostrzenice są zbyt wrażliwe, bo zanosiły się szlochem w kaplicy.
Co o mnie mówili i mówią, to mam w zadzie. Tak jak vision napisała, każdy po swojemu pewne rzeczy przyjmuje. Dzień po śmierci ojca pojechałam po żakiet, bo nie miałam żadnego ciemnego. Też musiałam jeździć i załatwiać wszystko, z moim rodzeństwem, bo mama nie dała rady. Na pogrzebie nie płakałam, bo z reguły staram się nie płakać na oczach obcych ludzi. W komunii nie byłam, bo jestem niewierząca. Pewnie jakaś Graża mnie oplotkowała, ale właśnie to jest dla mnie objawem Grażynizmu. Obgadywanie w czym kto jest na pogrzebie, kto jak wygląda w trumnie, kto jak się zachował.

---------- Dopisano o 15:36 ---------- Poprzedni post napisano o 15:34 ----------

aaa i moje ulubione. Ocenianie uczuć wobec zmarłego na podstawie noszenia żałoby ileś miesięcy po pogrzebie.

[201712071518]

Napisane przez Bananalama

Na pogrzebie mojego taty miesiąc temu były dwie Graże. Nie wiem, po jaki grzyb w ogóle przyszły. Jedna gadała w kościele z mężem, kto w co jest ubrany, jak wygląda itp. Druga oceniała, że moje siostrzenice są zbyt wrażliwe, bo zanosiły się szlochem w kaplicy.
Co o mnie mówili i mówią, to mam w zadzie. Tak jak vision napisała, każdy po swojemu pewne rzeczy przyjmuje. Dzień po śmierci ojca pojechałam po żakiet, bo nie miałam żadnego ciemnego. Też musiałam jeździć i załatwiać wszystko, z moim rodzeństwem, bo mama nie dała rady. Na pogrzebie nie płakałam, bo z reguły staram się nie płakać na oczach obcych ludzi. W komunii nie byłam, bo jestem niewierząca. Pewnie jakaś Graża mnie oplotkowała, ale właśnie to jest dla mnie objawem Grażynizmu. Obgadywanie w czym kto jest na pogrzebie, kto jak wygląda w trumnie, kto jak się zachował.

---------- Dopisano o 15:36 ---------- Poprzedni post napisano o 15:34 ----------

aaa i moje ulubione. Ocenianie uczuć wobec zmarłego na podstawie noszenia żałoby ileś miesięcy po pogrzebie.

sąsiadka mojej babci chodziła na pogrzeby każdego kogo znała chociażby ze słyszenia. (a że małe miasteczko, to znała tak prawie każdego) A potem właśnie plotkowała o tym ile ludzi było, kto dał jaki wieniec a jaką wiązankę, kto był jak ubrany etc etc.
Takie hobby

[Bananalama]

Napisane przez stupid-girl

sąsiadka mojej babci chodziła na pogrzeby każdego kogo znała chociażby ze słyszenia. (a że małe miasteczko, to znała tak prawie każdego) A potem właśnie plotkowała o tym ile ludzi było, kto dał jaki wieniec a jaką wiązankę, kto był jak ubrany etc etc.
Takie hobby

sympatyczna kobieta

[201712071518]

Napisane przez Bananalama

sympatyczna kobieta

niestety niemili ludzie nie zrewanżowali się tym samym i na jej pogrzebie tłumów nie było

[_vixen_]

Hobby dla niektórych jest tez czytanie klepsydr i komentowanie, kto umarł.

[201712071518]

Napisane przez _vixen_

Hobby dla niektórych jest tez czytanie klepsydr i komentowanie, kto umarł.

i snucie teorii dlaczego i jak

[jag_na]

Napisane przez _vixen_

Hobby dla niektórych jest tez czytanie klepsydr i komentowanie, kto umarł.

oooo mam takiego klienta, starszego pana, systematycznie sprawdza kto (jak to on mówi) wszedł na afisz 😊

[201712071518]

Napisane przez jag_na

oooo mam takiego klienta, starszego pana, systematycznie sprawdza kto (jak to on mówi) wszedł na afisz 😊

skojarzyło mi się z tym

[201803111829]

Napisane przez _vixen_

Hobby dla niektórych jest tez czytanie klepsydr i komentowanie, kto umarł.

Ja czytam! Ale nie komentuje.

Wysłane z mojego ALE-L21 przy użyciu Tapatalka