Psychiatra

[pralinka_]

Długo nie pisałam, ale jakoś nie było kiedy...
Wczoraj poszłam pierwszy raz do nowej szkoły. Jak szłam to jeszcze miałam myśli, żeby zwiać, ale jakoś się powstrzymałam.
Ogólnie klasa fajna. Więcej chłopaków niż dziewczyn. Dwie dziewczyny od razu mnie nie polubiły (tj. nawet nie chciały sie ze mną przywitać... ale olać je). Reszta jest bardzo fajna. Nauczyciele na pierwszy rzut oka też ok (chociaż babka od histy jest dziwna, od razu jakieś teksty typu, że przenoszę się na koniec roku).
Dzisiaj byłam drugi dzień.
Aaa no i okazało się, że do tej klasy chodzi dziewczyna, którą kieeedyś znałam. Potem straciłyśmy kontakt na dłuższy czas, ale teraz go odnowimy. Przyjemnie było zobaczyć choć jedną znajomą twarz.
I co mi się podoba w tej klasie to to, że nie ma tam podziału na lepszych, gorszych, że nie ma obgadywania. Wszyscy są w hm przyjacielskich stosunkach.
Wf mamy z inną klasą i ta druga klasa też jest całkiem fajna (tj. dziewczyny, bo tylko z nimi mamy).

Przepraszam, że zaśmiecam Wam wątek, ale po prostu chciałam komuś to powiedzieć, a nie mam komu.

[miss90]

no i byłam dzisiaj u tego psychiatry (psycholog ją polecił) i mam stwierdzone zaburzenia depresyjno-lękowe czyli inaczej mówiąc nerwice. przepisała mi tabletki które działają na lęki i depresje, i mam chodzić na terapie.

a decyzja w sprawie indywidualnym ma byc w czwartek bądź piątek.

[bini6]

Ja dzisiaj przezylam koszmar na lekcji polskiego musialam stanac na srodku klasy i przeczytac to co napisalam czyli o reklamie to byl koszmar rece mi sie czesly tchu mi brakowalo w koncu pani kazala wziasc sobie krzeslo na srodek klasy i usiasc wiec troche mi stres opadl ale bylo to dla mnie okropnie stresujace ale ogolnie jestem zadowolona bo dostalam czworke a u tej nauczycielki dostac tak wysoka ocene to sukces

[miss90]

już Ci pisałam, gratulacje
ja właśnie niedawno wróciłam od lekarza bo byłam na pobraniu krwi i oczywiscie zasłabłam. wyniki będą po południu.

[bini6]

Napisane przez miss90

już Ci pisałam, gratulacje
ja właśnie niedawno wróciłam od lekarza bo byłam na pobraniu krwi i oczywiscie zasłabłam. wyniki będą po południu.

jeszcze raz dziekuje

[_Magda]

W piątek mam wizyte kolejna u psycholożki.Z pewnych względów byc może babka zastosuje na mnie hipnoze,zobaczymy(nie jest to jeszcze ustalone)...Mam nadzieje,ze mi pomoże.

[Margaret90]

Dziewczyny jestem z Was dumna mam nadzieję, że będzie coraz lepiej

[bini6]

Napisane przez Margaret90

Dziewczyny jestem z Was dumna mam nadzieję, że będzie coraz lepiej

A co u ciebie mam nadzieje ze tez coraz lepiej ?

[miss90]

od dwóch dni dostaje same dobre wiadomości
ah
dzisiaj rano gadałam z mamą na temat który mnie bardzo pochłania i odpowiedź jest pozytywna
a teraz przed chwilą dzwoniła psycholog że jest decyzja o przyznaniu mi indywidualnego i też jest pozytywna
nawet nie wiecie jak ja sie ciesze
a co tam u Was ?

[neska951]

Dziewczyny cieszę się że wszystko dobrze Wam się ułada
pozdrawiam Was cieplutko

[_Magda]

Byłam wczoraj u swojej psycholożki(3 wizyta),jak zwykle mi pomogło co mnie cieszy.Babka namawia mnie na antydepresanty i chyba się zdecyduje,bo już naprawde nie mogę
Wkurza mnie w depresji to,że logika tak 'mało może'.
Wiecie,na 'zwykłe' doły często wystarczało mi kiedyś-albo po prostu pomagało-wytłumaczenie samej sobie różnych kwestii albo postanowienie ,że już koniec z czymś tam,po prostu koniec i już.No,zawsze zdarzały się chwile zwątpienia,ale i tak to wszystko inaczej wyglądało.A teraz nic nie pomaga.Wiem,ze coś nie ma sensu,że powinnam iśc dalej,zostawić to,ale i tak czuje ten przytłaczający smutek,ten okropny stan.
Nie wiem czy kiedyś z tego wyjdę.

[Margaret90]

Droga Magdo lekarstwa + psychoterapia = większa i szybsza szansa na wyzdrowienie. Nie warto tak się męczyć i pogłębiać w smutku Ja również mam wątpliwości i nie widzę swojej przyszłości zbyt jasno, ale warto walczyć. Biorę tabletki już ponad tydzień, zaczynają działać tylko jestem zmęczona, ciągle śpię i nie mogę jeść, ale tłumaczę sobie, że niedługo to wszystko się skończy Spróbuj wziąć antydepresanty, one pomagają normalnie żyć. Czasami mam uczucie jakby ktoś nagle wymazał smutek z mojej pamięci i myśli stały się tak nagle czyste. Powodzenia!

[_Magda]

Napisane przez Margaret90

Droga Magdo lekarstwa + psychoterapia = większa i szybsza szansa na wyzdrowienie. Nie warto tak się męczyć i pogłębiać w smutku Ja również mam wątpliwości i nie widzę swojej przyszłości zbyt jasno, ale warto walczyć. Biorę tabletki już ponad tydzień, zaczynają działać tylko jestem zmęczona, ciągle śpię i nie mogę jeść, ale tłumaczę sobie, że niedługo to wszystko się skończy Spróbuj wziąć antydepresanty, one pomagają normalnie żyć. Czasami mam uczucie jakby ktoś nagle wymazał smutek z mojej pamięci i myśli stały się tak nagle czyste. Powodzenia!

Tak,chyba się zdecyduje.Babka mi opowiedziała jak działają,powiedziała,ze naprawde pomagają,a często ludzie są przeciwnego zdania,bo za krótko je biorą.Trzeba conajmniej pół roku bez przerwy nawet jak jest poprawa i wydaje się,ze już są niepotrzebne.Nie wolno wtedy odstawić,bo depresja może powrócić...
Jest mi tak ciężko,że już mi wszystko jedno.

[miss90]

ja od psychiatry dostałam seronil.
w ogóle jestem ciekawa jak to będzie wyglądało z tym indywidualnym, i czy uda mi sie zdać 1kl.

[kiniaczeq]

Napisane przez _Magda

Byłam wczoraj u swojej psycholożki(3 wizyta),jak zwykle mi pomogło co mnie cieszy.Babka namawia mnie na antydepresanty i chyba się zdecyduje,bo już naprawde nie mogę
Wkurza mnie w depresji to,że logika tak 'mało może'.
Wiecie,na 'zwykłe' doły często wystarczało mi kiedyś-albo po prostu pomagało-wytłumaczenie samej sobie różnych kwestii albo postanowienie ,że już koniec z czymś tam,po prostu koniec i już.No,zawsze zdarzały się chwile zwątpienia,ale i tak to wszystko inaczej wyglądało.A teraz nic nie pomaga.Wiem,ze coś nie ma sensu,że powinnam iśc dalej,zostawić to,ale i tak czuje ten przytłaczający smutek,ten okropny stan.
Nie wiem czy kiedyś z tego wyjdę.

mam dokładnie to samo co ty, ale jednak wierze że dasz rade


ja czekałam prawie miesiąc na psychiatrę i wkońcu przyszedł termin i okazało się że to psycholog i facet źle nas zapisał a mama powtarzała mu 3 razy też czasem sądzicie że nie ma ratunku.. ?

[Nemezja]

Witam po długiej przerwie,której i tak pewnie nikt nie zauważył.
Często sądziłam ,że nie ma ratunku.Ostatnio aż za często.Całe moje życie wypełniał lęk,towarzysząc mi niemal przez 24 godziny.Wreszcie zrozumiałam mechanizm jego powstawania,skąd się wziął,jakie czynniki na to wpłynęły.Zrozumiałam,że nie mogę uciekać,tylko stawić temu czoło,że muszę zdusić to w zarodku,jeśli znów się pojawi.Czeka mnie dużo pracy,odzyskuję powoli dawny spokój i staram się nauczyć żyć na nowo.Nie wiem,czy poradzę sobie,kiedy to wróci,ale jest mi teraz o wiele łatwiej.Spada wielki ciężar,kamień z serca,powoli wychodzę na prostą.Tak wiele się nauczyłam,zdałam sobie sprawę z wielu rzeczy.A przecież dziś mogłoby mnie tutaj nie być...

[kiniaczeq]

Napisane przez Nemezja

Witam po długiej przerwie,której i tak pewnie nikt nie zauważył.
Często sądziłam ,że nie ma ratunku.Ostatnio aż za często.Całe moje życie wypełniał lęk,towarzysząc mi niemal przez 24 godziny.Wreszcie zrozumiałam mechanizm jego powstawania,skąd się wziął,jakie czynniki na to wpłynęły.Zrozumiałam,że nie mogę uciekać,tylko stawić temu czoło,że muszę zdusić to w zarodku,jeśli znów się pojawi.Czeka mnie dużo pracy,odzyskuję powoli dawny spokój i staram się nauczyć żyć na nowo.Nie wiem,czy poradzę sobie,kiedy to wróci,ale jest mi teraz o wiele łatwiej.Spada wielki ciężar,kamień z serca,powoli wychodzę na prostą.Tak wiele się nauczyłam,zdałam sobie sprawę z wielu rzeczy.A przecież dziś mogłoby mnie tutaj nie być...

Ciesze się że dałaś radę naprawdę jestem z Ciebie dumna

[Nemezja]

Napisane przez kiniaczeq

Ciesze się że dałaś radę naprawdę jestem z Ciebie dumna

Dzięki.I Ty też dasz radę i Wy wszystkie.Ale sama bym sobie nie poradziła.

[_Magda]

Napisane przez kiniaczeq

mam dokładnie to samo co ty, ale jednak wierze że dasz rade
też czasem sądzicie że nie ma ratunku.. ?

Ja nawet nie czasem tak myślę,ale w sumie przez cały czas ostatnioAle próbuje sobie tłumaczyć,że ratunek jest -tylko inny niż ten mój 'wymarzony'.Po prostu przyzwyczajenie do nowej sytuacji,nauczenie się życia w innych warunkach,w samotności.Na to trzeba czasu.

[bini6]

Napisane przez Nemezja

Witam po długiej przerwie,której i tak pewnie nikt nie zauważył.
Często sądziłam ,że nie ma ratunku.Ostatnio aż za często.Całe moje życie wypełniał lęk,towarzysząc mi niemal przez 24 godziny.Wreszcie zrozumiałam mechanizm jego powstawania,skąd się wziął,jakie czynniki na to wpłynęły.Zrozumiałam,że nie mogę uciekać,tylko stawić temu czoło,że muszę zdusić to w zarodku,jeśli znów się pojawi.Czeka mnie dużo pracy,odzyskuję powoli dawny spokój i staram się nauczyć żyć na nowo.Nie wiem,czy poradzę sobie,kiedy to wróci,ale jest mi teraz o wiele łatwiej.Spada wielki ciężar,kamień z serca,powoli wychodzę na prostą.Tak wiele się nauczyłam,zdałam sobie sprawę z wielu rzeczy.A przecież dziś mogłoby mnie tutaj nie być...

No i wielkie gratulacje bardzo bardzo sie ciesze jestem z ciebie dumna

[anusiaMania1111]

[Margaret90]

Ciesze się, że wreszcie się przemogłaś o powiedziałaś o swoim problemie mamie oraz nam na forum to już duży plus, jestem z Ciebie dumna ludzie potrafią zniszczyć drugiemu człowiekowi życie, mam nadzieję, że psychoterapia pomoże Ci się przemóc. Trzymam kciuki!

[kiniaczeq]

Napisane przez anusiaMania1111

Witam serdecznie.
Ja mam ze sobą mnóstwo problemów. Borykam się z nimi od 2 klasy gimnazjum, kiedy to kolega, z którym nie chciałam być (nawiasem mówiąc, straszny gówniarz), zaczął mnie gnębić. Niby nic strasznego. Przecież w dzisiejszym świecie bardzo często spotykamy się z agresją, ale mnie to wybitnie podłamało. Przezywał mnie, wyśmiewał przy całej klasie, obgadywał, nakręcał innych przeciwko mnie itd. To było straszne. Od tamtej pory stałam się lękliwa, niepewna, nienawidzę tego jakim jestem człowiekiem, jak wyglądam, jak się zachowuję, jaki mam charakter. Mam coś takiego, że boję się sama wychodzić z domu, odnoszę wrażenie, że wszyscy się na mnie gapią, widzą, jaka jestem brzydka i beznadziejna. Nie potrafię rozmawiać z nowopoznanymi ludźmi, nie umiem powiedzieć nic mądrego w ich towarzystwie, okropnie się czerwienię, pocą mi się dłonie, w ogóle, czuję się strasznie głupia. Nie mam na nic ochoty. Zawalam szkołę, w ogóle się nie uczę, nie potrafię zmusić się do nauki. W domu też nie pomagam mamie, czasami myślę nad tym, jak jej musi być ciężko, skoro ma cały dom na głowie, ale nie potrafię się przemóc. Zdarza mi się coś zrobić, ale bardzo rzadko i to jeszcze bardziej mnie dobija. Ostatnio nie wytrzymałam i opowiedziałam o wszystkim mamie. O tym jak się czuję, co się ze mną dzieje, a ona powiedziała, że mi pomoże. Teraz tylko czekam, aż znajdzie dla mnie jakiegoś dobrego psychologa. Uff, musiałam się wygadać, bo z nikim, oprócz mamy, o tym nie rozmawiałam...

no to jest wielki krok dla Ciebie.. powiedzieć mamie.. wiem jakie to trudne i jestem z ciebie dumna

Napisane przez _Magda

Ja nawet nie czasem tak myślę,ale w sumie przez cały czas ostatnioAle próbuje sobie tłumaczyć,że ratunek jest -tylko inny niż ten mój 'wymarzony'.Po prostu przyzwyczajenie do nowej sytuacji,nauczenie się życia w innych warunkach,w samotności.Na to trzeba czasu.

czasu.. ale ile można sie męczyć..

[Margaret90]

Nemezja a leki Ci coś pomagają?

[bini6]

Hej dziewczyny ja mam okropny nastroj chcialabym juz spac i sie juz jutro nie obudzic

[Brook]

dawno tu nie zagladalam ,ale to tylko dlatego ze probuje si euporac z moimi problemami- ale wciaz pamiuetam o Was i rowniez za Was wszystkie 3mam kciuki!
mam pytanie do dziewczyn ktore chorowaly na depresje? czy towarzyszyla wam bezsennosc wtedy rowniez? bowiem ja nie czuje sie jakbym miala depresje ale cierpie na bezsennosc noi nie wiem jak wyleczyc sie ,rodzice uwazaja ze mam depresje byc moze lekka ale czy ona moze byc gdzies gleboko w swiadomosci w takim razie?

bini wlacz sobie ulubiona muzyczke albo film pomoc powinno chociaz troche

Pozdrawiam was wszystkie i 3majcie sie!

[miss90]

bini trzymaj się cieplutko

[_Magda]

Napisane przez kiniaczeq

czasu.. ale ile można sie męczyć..

Cóż...Tojest pytanie które zadaje sobie każdego dnia

Napisane przez Brook

mam pytanie do dziewczyn ktore chorowaly na depresje? czy towarzyszyla wam bezsennosc wtedy rowniez?

Ja mam depresje na granicy lekkiej i umiarkowanej,jeśli chodzi o sen to jest gorszy,budze się też rano czesto,ale jako takiej bezsenności nie mam.

[bini6]

Napisane przez Brook
mam pytanie do dziewczyn ktore chorowaly na depresje? czy towarzyszyla wam bezsennosc wtedy rowniez?

Za nim rozpoczelam leczenie rzadko kiedyt udalo mi sie spac w nocy potrafilam psiedziec prawie cala noc w pokoju czytajac ksiazke i pijac herbate w tej chwili bywa roznie mam noce kiedy spie jak zabita a sa takie noce kiedy sie mecze

[bini6]

bini wlacz sobie ulubiona muzyczke albo film pomoc powinno chociaz troche

dziekuje