Bezdzietność a starość

[Misia452]

Napisane przez Mija62

Dziecko wyjedzie na inny kontynent i tyle będzie z tej pomocy.

---------- Dopisano o 22:23 ---------- Poprzedni post napisano o 22:21 ----------

Zawsze można na tyle zabezpieczyć się finansowo, że na starość połowa dalszej rodziny, będzie skakać wokół ciebie, licząc na spadek

Powiem ci,że nawet nie musi wyjeżdżać, może mieszkać w tym samym mieście i mieć w rodziców totalnie wyrąbane

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[showmust]

Jak patrzę na przykłady po mojej rodzinie/ otoczeniu to jednak większość dzieci w taki czy inny sposób pomaga:

1) moja babcia- ponad 90 lat, od ponad 20 lat słabo słyszy od kilkunastu lat mało sprawna umysłowa, fizycznie jest niezle. Ale mieszka od 10 lat z bratem mojego ojca. Zgromadziła sporo oszczędności, ale co złego jak kompletnie nie byłaby w stanie tym zarządzić. Po prostu by zginęła bez pomocy wuja.

2) mój wujek- bezdzietny kawaler, mieszkał całe życie z mama która zmarła. Popadł w kleptomanię i zbieractwo po jej śmierci, czasem odwiedzają go siostry, które trochę starają się go ogarnąć, ale czasu za dużo nie maja bo maja swoje rodziny i problemy.

3) znajoma mojej mamy- od wielu lat wdowa, trzy córki które mieszkają w Kanadzie/ USA. Przez jakiś czas mieszkała u jednej z nich, ale nie odnalazla się tam, wiec uparła się na powrót. Córki zrzuciły się dla niej na opiekunkę i kontrolują sytuacje, co jakiś czas odwiedzają ale rzadko, bo to bardzo daleko.



Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

[squirrelqa]

Wątek dotyczy starości u bezdzietnych, więc wyliczanie, kto jaką pomoc dostaje od dzieci mija się z celem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PumpkinEyes]

Napisane przez showmust

Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

Pożyjemy zobaczymy. Nie wiadomo jak będzie wyglądał świat za te kilkadziesiąt lat. Poza tym ja nie mam pewności czy będę w Polsce. A jak nie eutanazja to pozostaje zawsze samobójstwo. Na własną rękę pewnie bardziej bolesna i skomplikowana opcja, ale i teraz przecież się zdarza, że chorzy, zdesperowani ludzie odbierają sobie życie. Mam jednak nadzieję, że dostęp do bardziej cywilizowanych metod się zmieni na plus.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez showmust

Jak patrzę na przykłady po mojej rodzinie/ otoczeniu to jednak większość dzieci w taki czy inny sposób pomaga:

1) moja babcia- ponad 90 lat, od ponad 20 lat słabo słyszy od kilkunastu lat mało sprawna umysłowa, fizycznie jest niezle. Ale mieszka od 10 lat z bratem mojego ojca. Zgromadziła sporo oszczędności, ale co złego jak kompletnie nie byłaby w stanie tym zarządzić. Po prostu by zginęła bez pomocy wuja.

2) mój wujek- bezdzietny kawaler, mieszkał całe życie z mama która zmarła. Popadł w kleptomanię i zbieractwo po jej śmierci, czasem odwiedzają go siostry, które trochę starają się go ogarnąć, ale czasu za dużo nie maja bo maja swoje rodziny i problemy.

3) znajoma mojej mamy- od wielu lat wdowa, trzy córki które mieszkają w Kanadzie/ USA. Przez jakiś czas mieszkała u jednej z nich, ale nie odnalazla się tam, wiec uparła się na powrót. Córki zrzuciły się dla niej na opiekunkę i kontrolują sytuacje, co jakiś czas odwiedzają ale rzadko, bo to bardzo daleko.



Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

Jak ja bede miec 80-90 lat to moje dzieci tez juz beda stare ;-)
60-70 i same moga potrzebowac pomocy
Eutanazja jest do załatwienia jak sie o tym pomysli wystarczajaco wczesnie ,niemniej jednak mam nadzieje ze zanim dojde do wieku w ktorym bede potrzebowac uspienia (mysle ze okolo 30lat) to wszystko sie zmieni na lepsze i bedzie dostepne tu gdzie mieszkam a procedury zostana uproszczone

[karamelli]

Napisane przez showmust

Jak patrzę na przykłady po mojej rodzinie/ otoczeniu to jednak większość dzieci w taki czy inny sposób pomaga:

1) moja babcia- ponad 90 lat, od ponad 20 lat słabo słyszy od kilkunastu lat mało sprawna umysłowa, fizycznie jest niezle. Ale mieszka od 10 lat z bratem mojego ojca. Zgromadziła sporo oszczędności, ale co złego jak kompletnie nie byłaby w stanie tym zarządzić. Po prostu by zginęła bez pomocy wuja.

2) mój wujek- bezdzietny kawaler, mieszkał całe życie z mama która zmarła. Popadł w kleptomanię i zbieractwo po jej śmierci, czasem odwiedzają go siostry, które trochę starają się go ogarnąć, ale czasu za dużo nie maja bo maja swoje rodziny i problemy.

3) znajoma mojej mamy- od wielu lat wdowa, trzy córki które mieszkają w Kanadzie/ USA. Przez jakiś czas mieszkała u jednej z nich, ale nie odnalazla się tam, wiec uparła się na powrót. Córki zrzuciły się dla niej na opiekunkę i kontrolują sytuacje, co jakiś czas odwiedzają ale rzadko, bo to bardzo daleko.



Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

dokladnie. wogole odpowiedzi wielu osob sa totalnie oderwane od rzeczywistosci.

[Nuova]

Napisane przez karamelli

dokladnie. wogole odpowiedzi wielu osob sa totalnie oderwane od rzeczywistosci.

Oderwane, bo nie zgadzają się z jedyna słuszna wizja?

Ciekawe co maja powiedzieć rodzice dzieci niepełnosprawnych, one się na pewno na starość bie „przydadzą”


Sent from my iPhone using Tapatalk

[karamelli]

Napisane przez Nuova

Oderwane, bo nie zgadzają się z jedyna słuszna wizja?

Ciekawe co maja powiedzieć rodzice dzieci niepełnosprawnych, one się na pewno na starość bie „przydadzą”


Sent from my iPhone using Tapatalk

powaznie?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez karamelli

powaznie?

co cie tak dziwi?

[Misia452]

Ale tu jest mowa o osobach bezdzietnych, a nie dzieciatych, chyba o to chodziło. Raczej bezdzietni nie będą mieli też dzieci z niepełnosprawnością

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[skara]

Też mnie trochę dziwią odpowiedzi osób dzieciatych, bo pomimo, że wiele w ich życiu wiele może się wydarzyć, to jednak te dzieci są. Może te dzieci wyjadą na inny kontynent a może zostaną niedaleko i będą pomagać. 50% szans. Bezdzietni mają 0% szans na pomoc od własnych dzieci, więc przemyślenia mają inne. I to tego dotyczy wątek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez showmust

Jak patrzę na przykłady po mojej rodzinie/ otoczeniu to jednak większość dzieci w taki czy inny sposób pomaga:

1) moja babcia- ponad 90 lat, od ponad 20 lat słabo słyszy od kilkunastu lat mało sprawna umysłowa, fizycznie jest niezle. Ale mieszka od 10 lat z bratem mojego ojca. Zgromadziła sporo oszczędności, ale co złego jak kompletnie nie byłaby w stanie tym zarządzić. Po prostu by zginęła bez pomocy wuja.

2) mój wujek- bezdzietny kawaler, mieszkał całe życie z mama która zmarła. Popadł w kleptomanię i zbieractwo po jej śmierci, czasem odwiedzają go siostry, które trochę starają się go ogarnąć, ale czasu za dużo nie maja bo maja swoje rodziny i problemy.

3) znajoma mojej mamy- od wielu lat wdowa, trzy córki które mieszkają w Kanadzie/ USA. Przez jakiś czas mieszkała u jednej z nich, ale nie odnalazla się tam, wiec uparła się na powrót. Córki zrzuciły się dla niej na opiekunkę i kontrolują sytuacje, co jakiś czas odwiedzają ale rzadko, bo to bardzo daleko.



Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

A mi się z ciebie chcę śmiać. Nie masz zielonego pojęcia co będzie za 30 lat, jedno jest pewne, świat będzie całkiem inny. Ja też nie mam, ale nie będę pisać, że na pewno coś tam. Na pewno to się umrze, reszta to wielka niewiadoma.

W ogóle nie rozumiem czemu tu się wypowiadają ludzie których to nie dotyczy.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[chacaos]

Napisane przez skara

Też mnie trochę dziwią odpowiedzi osób dzieciatych, bo pomimo, że wiele w ich życiu wiele może się wydarzyć, to jednak te dzieci są. Może te dzieci wyjadą na inny kontynent a może zostaną niedaleko i będą pomagać. 50% szans. Bezdzietni mają 0% szans na pomoc od własnych dzieci, więc przemyślenia mają inne. I to tego dotyczy wątek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Niczego innego nie oczekiwałam. Nie mówiąc już, że autorka w pierwszym poście zaznaczyła, że nie chodzi jej o dywagacje o tym, na ile dzieci będą pomagać i czy mają taki obowiązek, więc oczywiście większość postów jest dokładnie o tym.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89513895]Jak ja bede miec 80-90 lat to moje dzieci tez juz beda stare ;-)
60-70 i same moga potrzebowac pomocy
Eutanazja jest do załatwienia jak sie o tym pomysli wystarczajaco wczesnie ,niemniej jednak mam nadzieje ze zanim dojde do wieku w ktorym bede potrzebowac uspienia (mysle ze okolo 30lat) to wszystko sie zmieni na lepsze i bedzie dostepne tu gdzie mieszkam a procedury zostana uproszczone[/QUOTE]

U Ciebie eutanazji jest dopuszczalna?
Zazdroszczę.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Tolvaj]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89514018]U Ciebie eutanazji jest dopuszczalna?

Zazdroszczę.[/QUOTE]U mnie jest. Ale to wcale nie takie proste jak się wydaje. Trzeba być w pełni władz umysłowych w momencie składania wniosku jak i wykonania eutanazji, czyli w przypadku demencji lub innej choroby umysłowej jest to niemożliwe, chyba że to wczesne stadium, kiedy jest się jeszcze świadomym. Oraz konieczny jest wymóg stałego cierpienia bez możliwości poprawy/wyleczenia (cierpienie psychiczne się w to wlicza).

Sent from my Pixel 6a using Tapatalk

---------- Dopisano o 15:06 ---------- Poprzedni post napisano o 15:05 ----------

U mnie jest. Ale to wcale nie takie proste jak się wydaje. Trzeba być w pełni władz umysłowych w momencie składania wniosku jak i wykonania eutanazji, czyli w przypadku demencji lub innej choroby umysłowej jest to niemożliwe, chyba że to wczesne stadium, kiedy jest się jeszcze świadomym. Oraz konieczny jest wymóg stałego cierpienia bez możliwości poprawy/wyleczenia (cierpienie psychiczne się w to wlicza).

Sent from my Pixel 6a using Tapatalk

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez skara

Też mnie trochę dziwią odpowiedzi osób dzieciatych, bo pomimo, że wiele w ich życiu wiele może się wydarzyć, to jednak te dzieci są. Może te dzieci wyjadą na inny kontynent a może zostaną niedaleko i będą pomagać. 50% szans. Bezdzietni mają 0% szans na pomoc od własnych dzieci, więc przemyślenia mają inne. I to tego dotyczy wątek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

wydaje mi sie ze masz problem ze zrozumieniem ze ja jako osoba dzieciata ,absolutnie nie chce aby moje dzieci sie mna zajmowaly na starosc,tak ukladam swoje zycie ze w momencie starosci bede w stanie oplacic ewentualna pomoc lub zakoncze wlasna egzystencje

zakladanie ze posiadajac dziecko masz 50% szans na to ze ktos bedzie wycieral twoj tylek i placil za twoja opieke jest egoizmem i ludzie ktorzy na to licza nie powinni miec dzieci

[Nuova]

Napisane przez karamelli

powaznie?

Nie rozumiem reakcji. Większość wypowiedzi na temat starości bezdzietnych opiera się na tym, ze nie będą mieli pomocy na stare lata. Rodzice dzieci niepełnosprawnych też raczej takiego wsparcia nie doświadcza, a nikt ich nie poucza jak powinni żyć.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89514018]U Ciebie eutanazji jest dopuszczalna?
Zazdroszczę.[/QUOTE]

nie jest niestety ale mozna przeciez udac sie do innego kraju i to zalatwic, tak robia ludzie ktorzy sa zdecydowani na takie rozwiazanie

mam jednak nadzieje ze zanim ja bede tego wymagala to i tu stanie sie to legalne,prawo caly czas sie zmienia ...

mam tez wyjscie awaryjne ale nie powinnam o tym tutaj pisac ;-)

[Limonka2738]

Napisane przez showmust

Trochę śmieć mi się chce jak czytam, ze ktoś sobie załatwi eutanazje. Chyba nie do końca sobie zdajcie sprawę jakie są procedury i jak ciężko jest takie coś załatwić. Wg mnie to jeszcze ze sto lat minie, żeby to było dostępne u nas, a i tak procedury nie będą nigdy od reki jak to sie niektórym zdaje. Piszecie o fajnej starości osob 60-70 lat. To jeszcze tak naprawdę średni wiem, mnie martwi taka starość w wieku 80-90 lat, kiedy nawet maja pieniądze nie jest się w stanie tym odpowiednio zarządzać bes pomocy innych, nigdy nie wiemy jakienfrudnosci fizyczne/ umysłowe nas ogarną w tym wieku.

No to co, mamy się teraz zabić czy rodzić dzieci, których nie chcemy?


Sytuacja wygląda tak, że dzieci nie ma, opieki od nich nie będzie, więc musimy szukać alternatyw.


Nie jest to przyjemne i nie ma gwarancji, ale każdy orze jak może.


Nie wiemy jak będzie wyglądał świat za te 40 lat. Na pewno zupełnie inaczej, może będzie łatwiej, może trudniej. Jedyne co możemy to gromadzić majątek i liczyć, że jak przyjdzie moment choroby na starość, to że te pieniądze na coś się przydadzą.


Tak jak osoby, które mają dzieci mogą liczyć na to, że te dzieci na coś się "przydadzą" na starość.


To jest prosta wymiana - albo masz dzieci, albo dodatkowe 200/300k w portfelu. No i grasz w ruletkę, czy to, na co postawiłeś ci się przyda na starość.


Szczerze uważam, że dzieci to lepsza inwestycja, dużo kosztuje, ale właśnie ktoś się tobą (chociaż z daleka) opiekuje (nawet nie finansowo, tylko właśnie upewni się, czy w domu spokojnej starości jest ci dobrze itd.), a nie ma żadnej gwarancji, że sam będziesz w stanie zarządzać swoimi finansami w pewnym wieku. Ale posiadanie dzieci tylko po to jest CHORE, to nie są rzeczy, żeby sobie obliczyć, czy nam się opłaca je mieć.

[wlosomaniaczkaaa]

Z tego co widzę wśród znanych mi starszych bezdzietnych, to praktycznie wszędzie pojawia się pomocna dłoń w zamian za chatę. Mi już dawno zostało zadane pytanie, a raczej było to stwierdzenie, że mieszkanie, to chyba na chrześniaka przepiszę? Czasy trudne, to może na starość będziemy smakowitym kąskiem dla młodych.
A tak bardziej na serio, to starość przy bezdzietności, to ta gorsza strona medalu. Oczywiście o niej myślę, ale póki co cieszę się ta lepszą. Staram się o siebie dbać, żeby dłużej cieszyć się zdrowiem i planuje iść z duchem czasu, rozwijać się, żeby niektóre sprawy mnie nie przygniotły. Typu moja mama, która pomimo tego, że jest sprawna, zdrowa, silna, ciągle aktywna zawodowo, to w sprawach komputerowych czuje się jak dziecko we mgle. No ale ma mnie i ja jej zawsze pomogę. Ja na takie lenistwo nie będę mogła sobie pozwolić.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Limonka2738]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89514076]Treść usunięta[/QUOTE]


Wiesz, zależy z jakiego pułapu finansowego startujesz. W Polsce przynajmniej dla wielu ludzi to nierealne. Dla mnie raczej na pewno, a biedna nie jestem.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[PumpkinEyes]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89514076]Treść usunięta[/QUOTE]

A jaką masz pewność, że osoba, której zawierzysz swoje interesy cię nie oszuka, kiedy zorientuje się, że jesteś całkiem dementywna? Zresztą i przy rodzince nigdy takiej pewności nie ma. Starość, kiedy człowiek się staje zależnym od innych, jest do bani i tyle.

[skara]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89514056]wydaje mi sie ze masz problem ze zrozumieniem ze ja jako osoba dzieciata ,absolutnie nie chce aby moje dzieci sie mna zajmowaly na starosc,tak ukladam swoje zycie ze w momencie starosci bede w stanie oplacic ewentualna pomoc lub zakoncze wlasna egzystencje

zakladanie ze posiadajac dziecko masz 50% szans na to ze ktos bedzie wycieral twoj tylek i placil za twoja opieke jest egoizmem i ludzie ktorzy na to licza nie powinni miec dzieci[/QUOTE]A ja mam wrażenie, że Ty masz problem ze zrozumieniem, że być może twoje dzieci, z własnej woli, będą chciały się Tobą zająć, zwłaszcza gdy będziesz już całkiem niesprawna, w tym umysłowo. Moje nie będą chciały, bo ich nie mam. No chyba jednak jest różnica między osobą mającą dzieci, która nawet nie oczekuje ich pomocy, a osobą która tych dzieci nie ma? Do Ciebie mogą choćby zadzwonić albo złożyć się nie pielęgniarkę, ja muszę o tym pomyśleć zawczasu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karamelli]

Napisane przez skara

A ja mam wrażenie, że Ty masz problem ze zrozumieniem, że być może twoje dzieci, z własnej woli, będą chciały się Tobą zająć, zwłaszcza gdy będziesz już całkiem niesprawna, w tym umysłowo. Moje nie będą chciały, bo ich nie mam. No chyba jednak jest różnica między osobą mającą dzieci, która nawet nie oczekuje ich pomocy, a osobą która tych dzieci nie ma? Do Ciebie mogą choćby zadzwonić albo złożyć się nie pielęgniarkę, ja muszę o tym pomyśleć zawczasu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dokładnie. To samo pomyślałam.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[black_elderflower]

Napisane przez squirrelqa

Gdybyś miała dziecko, to byś do niego wydzwaniała, oczekiwała odwiedzin co tydzień i w każde święta, uwagi, pomocy...
Brzmi jak horror dla każdego świeżo wyrwanego z domu młodego człowieka.
Przelewanie swojej potrzeby kontaktów towarzyskich na dziecko brzmi bardzo niebezpiecznie i może zrobić ogrom krzywdy temu dziecku.
Rozwiązaniem tej sytuacji nie jest "robienie sobie dziecka-przyjaciela-partnera", tylko zadbanie o kontakty towarzyskie z innymi ludźmi. Stworzenie nowych w miejscu zamieszkania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Spokojnie, nie zamierzam nikomu [złe słowo] życia.

Chyba nie do końca zrozumiałaś co mam na myśli, nigdzie nie napisałam, że dziecko by mi miało zapewnić towarzystwo, być partnerem (przecież go mam)/przyjaciółmi itp.
Po prostu zaznaczyłam, że myślę o tym, że życie kobiet i ich codzienność różni się od tych bezdzietnych oraz nakreśliłam jak według moich obserwacji są szczęśliwe z posiadania i wychowywania potomstwa. Jak darzą je miłością i wzajemnie.

Większość osób w wątku skupiło się na kwestii związanej z tym czy posiadanie dziecka daje jakąś gwarancję bezpieczeństwa finansowego i fizycznego na starość, a chyba nie takie było pytanie.

I jeszcze jedno, żadna przyjaciółka, znajoma czy przyjaciel nie zastąpi ci rodzinnych relacji, ciepła, miłości i bliskości. ( I w drugą stronę tak samo) Koleżanka dziś jest a jutro może jej nie być, z rodziną jest inaczej, jasne też się możesz pokłócić ale ja nie zakładam że wszystkie rodziny mają złe relacje i konflikty. Po raz kolejny powtórzę nie chodzi o pieniądze, spadki czy jakieś tam gwarancje, chodzi o samo doświadczenie posiadania dzieci, ich wychowania, wspólnie spędzonych lat, wspomnień, potem np. brania mniej lub bardziej udziału w wychowywaniu wnukow. Patrzeć jak dorastają, być przy nich itp. ludzie nie zakładają rodzin po jakąś gwarancje czy pieniądze (bynajmniej nie wszyscy) a po prostu z miłości.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chacaos]

Myślę, że łatwo z perspektywy sprawnej, dość młodej kobiety mówić, że nic się nie będzie chciało i wymagało od dzieci. Bo przecież nikomu nie zdarza się niezdolność do pracy w wieku przedemerytalnym, strata środków finansowych, zdziwaczenie na starość i inne czynniki, gdzie jednak człowiek nie może pozwolić już sobie na pełnię niezależności przy zachowaniu dobrego standardu życia.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta