Do Wszystkich Z Brakiem Samoakceptacji

[Mysia_]

;]

[novakia]

polecam watek
http://www.wizaz.pl/forum/showthread.php?t=164641

[Kawuśka]

ehh Mysia, nie martw się... To tylko jedna noc w roku.

Ja za to mam okropną chandrę, doła, nie chce mi się żyć... Czuję się jak w jakiejś studni bez wyjścia sens życia zgubiłam gdzieś dawno temu...

[Ania_P]

...

[dottta]

To widzę że nie tylko ja mam notorycznego doła i nie potrafię zaakceptować siebie mimo że przez jakis czas się naprawdę starałam

[Pomadka]

Napisane przez chmurka.pl

Ciągle wydaje mi się , że jestem najgorsza , najbrzydsza i wogóle wszystko co najgorsze. Nie mogę sobie poradzić ze samą sobą. Za niedługo to chyba wpadne w depresję , jeśli już mnie nie dopadła. Nie wiem co mam robić. Iść do psychologa? Do psychiatry? Czy zaakceptować siebie... chociaż w moim wypadku to jest strasznie trudne. I to nie jest żadna prowokacja ... Po prostu mam ze sobą problem i potrzebuje pomocy , bo nie wiem co już mam robić i co myśleć , by mi się poprawił humor i by samoocena była nieco wyższa...

Łączę wątek z innym.

[coccinelle]

gdybym miala problem z samoakceptacja i wiedzialabym, ze nie jest to chwilowy dolek, ale zmagania z problemem trwaja cale zycie...poszlabym z tym najpewniej do psychologa.

nie wyobrazam sobie bowiem, zebym mogla nie lubic osoby, z ktora spedzam 24 godziny na dobe-siebie.

tak sobie to napisalam...nie mam problemow z samoakceptacja. rodzice wychowali mnie w przekonaniu, ze jestem madra, piekna i zasluguje na wiele. to jest pewna tarcza, w ktora mam zamiar wyposazyc takze i swoje dzieci.

pamietam jak kiedyc dosc czesto zdarzalo mi sie slyszec od ciotki, ze "z takim nosem to zaden chlopak mnie nie zechce". w ogole nie rozumialam, o co biega. inna nastolatke pewnie wpedziloby to w kompleksy glebokie jak wielki kanion. a ja stalam przed lustrem i zastanawialam sie o co chodzi tej babie? przeciez jestem piekna, wygladam tak, jak mam wygladac i jak dorosne faceci pewnie beda sie o mnie tlukli jak trzeba

[Someone_Who_Cares]

Napisane przez coccinelle

gdybym miala problem z samoakceptacja i wiedzialabym, ze nie jest to chwilowy dolek, ale zmagania z problemem trwaja cale zycie...poszlabym z tym najpewniej do psychologa.

nie wyobrazam sobie bowiem, zebym mogla nie lubic osoby, z ktora spedzam 24 godziny na dobe-siebie.

tak sobie to napisalam...nie mam problemow z samoakceptacja. rodzice wychowali mnie w przekonaniu, ze jestem madra, piekna i zasluguje na wiele. to jest pewna tarcza, w ktora mam zamiar wyposazyc takze i swoje dzieci.

pamietam jak kiedyc dosc czesto zdarzalo mi sie slyszec od ciotki, ze "z takim nosem to zaden chlopak mnie nie zechce". w ogole nie rozumialam, o co biega. inna nastolatke pewnie wpedziloby to w kompleksy glebokie jak wielki kanion. a ja stalam przed lustrem i zastanawialam sie o co chodzi tej babie? przeciez jestem piekna, wygladam tak, jak mam wygladac i jak dorosne faceci pewnie beda sie o mnie tlukli jak trzeba

Wlasnie takie podejscie chcialabym miec! Jestes naszym idolem Moze jakies rady dla poczatkujacych?

A wiecie co najdziwniejszego dzisiaj u siebie zauwazylam... Ze nienawidze mojego glosu naprawde, wydaje mi sie ze jest taki okropny, ze praktycznie sie dzisiaj do nikogo nie odzywalam bo bylo mi glupio...
I jeszcze te rumience... Ehh to nie byl udany dzien

[coccinelle]

Napisane przez Someone_Who_Cares

Wlasnie takie podejscie chcialabym miec! Jestes naszym idolem Moze jakies rady dla poczatkujacych?

A wiecie co najdziwniejszego dzisiaj u siebie zauwazylam... Ze nienawidze mojego glosu naprawde, wydaje mi sie ze jest taki okropny, ze praktycznie sie dzisiaj do nikogo nie odzywalam bo bylo mi glupio...
I jeszcze te rumience... Ehh to nie byl udany dzien

no nie...co za bzdura z tym glosem. sama mam wade wymowy i moj TZ uwaza, ze to dlatego glosowalam na tuska

nie zastanawiam sie nad tym na codzien, ale to chyba troche obciach nie umiec mowic "rrr"...chociaz...sko ro tusk sie nie przejmuje tym, ze w mlodosci nie przecieto mu wedzidelka od jezsyka, to ja mam sie przejmowac?

po obronie licencjatu przewodnicacy komisji gratulujac mi stwierdzil, ze pieknie seplenie i wszyscy sie z tego smiali))

[Kawuśka]

Someone - nie martw się , ja też! a najlepsze jest to , że studia mamtakie, że często musimy się nagrywać na jakichś kastach, to mnie zabija! a jak już mam słuchac swojego głosu - koniec..
Rumieńce też mam, ale nie mam z tym STRASZNEGO problemu (wstydzę się ich... Ale nie myślę o nich cały czas). Może powinnaś się zastanowić czy nie masz erytrofobii? Ja się aż takbardzo na tym nie znam, nie chcę wyrokować, bo nie jestem lekarzem, ale wydaje mis ię , że masz podobne objawy
ja się strasznie boję odzywać na zajęciach , bo - a nuż się zaczerwienie = będą się śmiali ze mnie = popełnie jakiś błąd = będą się śmiali ze mnie... Ehh...
Ale głowa do góry, nie jesteś sama!

[Someone_Who_Cares]

Ale mi nie chodzi o moja wymowe, a co do lekkiego seplenienia to uwazam ze to urocze no ale ja to ja
w kazdym razie, ja mam straszny glos, taki dziwny, troche dzieciecy, troche meski, jak maly chlopczyk w okresie mutacji!
no koszmar!
I juz sprawdzam erytrofobie! Dzieki Kawuska

[Kawuśka]

nie ma za co Someone. Jesteśmy tu by sobie pomagać
Aha i coccinelle - pisząc, że czyjeś kompleksy są bzdurą na pewno mu nie pomożesz podnieść poczucia własnej wartości
Pozdrawiam

[Someone_Who_Cares]

o matko... jeszcze tylko tego mi bylo trzeba, wg. mnie mam wszystkie objawy... to jest poprostu tak: lubie siebie, kiedy jestem sama w domu, kiedy mnie nikt nie widzi, nienawidze siebie kiedy sie odzywam z burakiem na twarzy okropnym glosem i durnymi myslami w glowie, i to juz podchodzi pod chorobe... Niesprawiedliwosc losu

[Kawuśka]

Someone , mam tak samo! więc nie martw się! może dobrze by było jakbyś poszła do psychologa? nie chcę znowu tak wszystkich do psychologa wysyłać, bo to dziś dość modne (dobrze Ci wróży! ) , ale może lepiej zwalczyć to teraz niż później męczyć się z fobią społeczną, agorafobią itp, itd . Zwłaszcza, że widzimy, że na prawdę masz problem, który z tego co mi się wydaje - utrudnia Ci życie (nie martw się - też to mam! Chyba jesteśmy podobne:P )
Pozdrawiam!

[Someone_Who_Cares]

Dziekuje bardzo Kawuska
Poprostu dla mnie to jest trudne, nie chce isc do psychologa bo to mnie utwierdza w przekonaniu ze co jest ze mna nie tak, ale wiem ze powinnam... nie wiem co robic, naprawde to tak wyglada... Unikam ludzi, sytuacji w ktorych musze sie odzywac bo boje sie czerwienienia, a jak juz jakims cudem sie znajde gdzies gdzie moge spiec raka, caly czas o tym mysle, i czuje pieczenie policzkow to strasznie dolujace ;(

[Kawuśka]

oj jesteśmy baaardzo podobne!
Ale psychologa warto spróbować, pomyśl o tym, że Twój komfort życia prawdopodobnie bardzo się poprawi! To bardzo motywujące. Przecież nie można cały czas tak żyć, prędzej czy później taki poziom stresu może człowieka wykończyć. Zrób to dla siebie! Chyba, że masz na tyle siły żeby zacząć samej z tym walczyć.
EDIT: właśnie mi się przypomniało jak , przed wygłaszaniem referatu przed grupą, specjalnie zdjęłam sweter (oczywiście bluzkę zostawiłam ) żebys ię nie zaczerwienić! A i tak spiekłam buraka :/
I ogólnie ludzie strasznie dużo mówią o moich rumieńcach. A jak ktoś mnie pochwali przed publicznością, albo odwrotnie, jak popełnie jakiś błąd - MATKO! co się wtedy dzieje z moją twarzą ! Nie opowiadam kawałów , bo się wstydzę, że się zaczerwienię... Itp Itd
Najgorsze jest , że ludzie na to zwracają uwagę :/

[Someone_Who_Cares]

przed publicznoscia to pal licho, przyzwyczajenie zrobilo swoje, ale w kontaktach damsko meskich , no poprostu smiac mi sie z siebie chce
Z tym psychologiem, to caly czas sie zastanawiam, ale caly czas cos mi nie pozwala Ty korzystasz z jego pomocy?

[Kawuśka]

Tak się składa, że idę za kilka dni pierwszy raz... Nie wiem czy mi to coś da, bo nie mam kasy na prywatną wizytę ale już po prostu nie daję sobie rady, a nie widzę szans na polepszenie swojego życia. Za dużo czasu już straciłam na płacz i zamartwianie się
PS ja akurat z kontaktami damsko - męskimi chyba nie mam wielu problemów (jeśli są to osoby mi bliżej znane). Gorzej przed większą grupą ludzi, osobami których nie znam i dalszą rodziną... No a najgorzej to czuję się rozmawiając z autorytetem typu wykładowca, ktoś wykształcony, ktoś kogo podziwiam. Unikam tego typu sytuacji jak się da.

[neska951]

Someone_Who_Cares szewc bez butów chodzi spróbuj tego psychologa tak nawet z ciekawości ,potem będziesz wiedziała co czuje Twój klient, to bardzo pomaga wpóźniejszej pracy

Kawuśka nie martw się tą wizytą będzie co ma być tzn dobrze będzie , najważniejsze że szukasz rozwiązania swojego problemu , że walczysz o siebie

[Monikita]

[QUOTE=Kawuśka;3369816]Tak się składa, że idę za kilka dni pierwszy raz... Nie wiem czy mi to coś da, bo nie mam kasy na prywatną wizytę ale już po prostu nie daję sobie rady, a nie widzę szans na polepszenie swojego życia. Za dużo czasu już straciłam na płacz i zamartwianie się


Trzymamm za Ciebie kciuki i jestm pewna ze psycholog Ci pomoze i bedzie super Oczywiscie zdja nam relacje jak bylo.Ja tez duzo sie zamartwiam tym ze jestem beznadziejna i w ogole i tez bym sie tam z checia wybrala,ale jakos nie mam odwagi zeby isc no i jak zaczac rozmowe

[Ania_P]

..........

[koKOro]

Napisane przez coccinelle

gdybym miala problem z samoakceptacja i wiedzialabym, ze nie jest to chwilowy dolek, ale zmagania z problemem trwaja cale zycie...poszlabym z tym najpewniej do psychologa.

nie wyobrazam sobie bowiem, zebym mogla nie lubic osoby, z ktora spedzam 24 godziny na dobe-siebie.

tak sobie to napisalam...nie mam problemow z samoakceptacja. rodzice wychowali mnie w przekonaniu, ze jestem madra, piekna i zasluguje na wiele. to jest pewna tarcza, w ktora mam zamiar wyposazyc takze i swoje dzieci.

pamietam jak kiedyc dosc czesto zdarzalo mi sie slyszec od ciotki, ze "z takim nosem to zaden chlopak mnie nie zechce". w ogole nie rozumialam, o co biega. inna nastolatke pewnie wpedziloby to w kompleksy glebokie jak wielki kanion. a ja stalam przed lustrem i zastanawialam sie o co chodzi tej babie? przeciez jestem piekna, wygladam tak, jak mam wygladac i jak dorosne faceci pewnie beda sie o mnie tlukli jak trzeba

a czy to troche nie utrudnia Ci pracowania nad soba, na spojrzenie na siebie lekko krytycznym okiem lub na przyklad zrozumienie innych?

[Czarna14]

Eh dziewczyny ja też mam problemy z samoakceptacją. Jeśli chodzi o wygląd to nie są to jakieś poważne problemy, ale charakter Zdaje mi się, że jestem nudziarą i nie mam nic do powiedzenia. Czasami to zastanawiam się czy po prostu nie mam wrodzonej głupoty. Dodatkowo dobija mnie fakt, że w gronie ludzi których znam długo jestem sobą... Rozmawiam, śmieję się... Nie jestem pewna siebie, a bardzo chciałabym być... Pomóżcie, co mam zrobić żeby w końcu uwierzyć w siebie?

[niv_]

Dla tych wszystkich, którzy boją się wizyty u psychologa. Kiedyś chyba Albert Einstein powiedział: " Nie można rowiązać problemu, posługując się tym samym sposobem myślenia, który go stworzył."

Czsami trzeba podjąć ryzyko, czekanie aż zmiany same nastąpią nie jest najlepszym rozwiązaniem. Można czekać i czekać i się nie doczekać. Szkoda życia.

[Someone_Who_Cares]

Ale mialam dzisiaj fatalny dzien, gdyby nie rozmowa z przyjaciolka to poprostu bym wyszla i zrobila sobie wczesniejszy koniec zajec :mad;
Rozmawialam z takim facetem, z ktorym m.in. bawilam sie na sylwestrze itp. ZROBILAM Z SIEBIE TOTALNA IDIOTKE! Powaznie! poprostu masakra, no nie potrafie inaczej tego nazwac, smialam sie jak idiotka, bylam wredna bez powodu, nic nie mowilam, albo cos piszczalam.... To byl koszmar!
Ale... Dzisiaj kolejny raz pomyslalam ze sie uda, bo PRZECIEZ to nie jest choroba, nie jest to powazny stan, powinnam cos o tym wiedziec studiuje ludzka psychike od roku! Uda nam sie, tylko musimy zaczac od dzis
Czarna14, mam ten sam problem - wyglad da sie przezyc, charakter zmienilabym od A do Z


Ok, postapie jak prawdziwy psycholog A wiec mysle ze musimy wypisac komplementy slyszane od innych na swoj temat, to pomoze nam choc troche w siebie uwierzyc, i z pewnoscia przy wypisywaniu chociaz raz usmiechniemy sie do monitora
No wiec, ktora zacznie ?

[Kawuśka]

no musimy sobie dać radę
ja też miałam sredni dzień... Popełniłam gafę przed całą grupą (z niewiedzy, niby nie gafa -bo nikt tego nie widziałl. Oczywiście spaliłam cegłę! + inne dodatkowe atrakcje), ale przezywam to cały dzień
Ehh... I oto ja właśnie, najmniejszy mój błąd potrafi mnie wyprowadzić z równowagi (mimo, że dostałam dziśkilka dobrych ocen... to cały czas przezywam ten błąd)

Zobaczyłam dopisek Someone i mogę zacząć
- a więc wysłałam swoje zgłoszenie na sesję zdjęciową, nic specjalnego - bo to pozowanie za zdjęcia ( to będzie mój trzeci raz ), i mimo , że się strasznie bałam, to jednak Pani mi napisała, że chętnie mnie zobaczy na sesji. A ja mam tyle kompleksów! I wcale nie mam figury modelki ani twarzy fotomodelki Ale jednak odważyłam się, po raz kolejny pomyślałam - a co mi tam, najwyżej nie odpiszą!
I wiecie co - cieszę się, że ktoś mnie docenił! Ale ja nadal jestem nieszczęśliwa - bo ja sama siebie nie doceniam... (ale to już wiecie) Udało się, ale ja nadal sobie to tak tłumaczę, że to przypadek, bo jestem może i trochę fotogeniczna, ale w rzeczywistości nieładna, na pewno nie wyglądająca jak fotomodelka, że to przypadek, i że nikt inny oprócz mnie nie wysłał zgłoszenia...
<- teraz już widzicie jaki jest mój tok myślenia

Pozdrawiam dziewczyny! I czekam na komplementy skierowane do Was!

EDIT: Someone, nie martw się swoim zachowaniem! Na pewno byłaś zestrosowana i po prostu inaczej teraz postrzegasz tą sytuację! A chłopak na bank nic dziwnego nie zauważył! Mówię Ci Na pewno sobie pomyślał jaka fajna, spontaniczna dziewczyna

[Mysia_]

ale glupotyyyy

[Mysia_]

bleh:P

[Kawuśka]

Mysia - a ja nawet nie jestem wysoka w sumie to za każdym razem boję się, że jak fotograf mnie zobaczy na żywo to ucieknie z krzykiem! Ale przez czystą grzecznoć tego nie robi.
Wiesz, że teraz już też mam ochotę zrezygnować? W sumie po co mi to... I tak będę mieć mega chandrę , i tak...
Ale z drugiej strony... zawsze to jakaś przygoda. Ja akurat nie jestem ryzkantką , ale zawsze można sobie coś powspominać w przyszłości.

Ale ogólnie to jestem z siebie zadowolona, że w ogóle się odważyłam wysłac gdziekolwiek maila, bo zazwyczaj to mam problem z poproszeniem o gazetę w kiosku...:/

[Monikita]

Pamietam na poczatku jak zainstalowano mi gg to pomyslalam Boze co to bedzie jak ktos do mnie obcy zagada.Przeciez niewiem co mam odpisac itd.Panika straszna.Juz nie bylo mowy zebym to ja wykazala inicjatywe,wyszukala kogos na gg i pierwsza zagadala.Przyznam ze poczatki byly trudne,a potem to juz samo szlo.Bylam nawet jakis czas uzalezniona od gg kiedy tyl;ko moglam to dawaj na gg i siedzialam do bolu.Poznalam kilka osob,ale juz kontaktu nie utrzymujemy.Teraz to zadko siedze na gg.Jakis czas temu przez tydzien chodzilam spac nad ranem bo uzaleznilam sie od czatu na wp hehehe.Ale fajnie ze tam weszlam bo poznalam 1 milego chlopaka i utrzymujemy kontakt do dzisiaj.Wiec mysle ze to juz cos jakis krok w kierunku pochowania mojej niesmialosci i nauczenia sie o czym gadac z ludzmi nowo poznanymi Tylko wydaje mi sie ze inaczej gadac z kims przez neta,a inaczej w rzeczywistosci.Wtedy zapewne nie maialbym nic do powiedzenia.A tak bardzo chcialabym sie spotkac z tym chlopakiemm z czatu,ale raczej tego nie zrobie.No moze kiedys jak sie w koncu zmienie(pytanie kiedy to nastapi?) No bo same powiedzcie o czym bede z nim gadala?Ja to wiem na 100% ze zrobie z siebie idiotke,bo albo powiem cos glupiego,albo nie bede wiedzuiala co powiedziec.Zawsze tak amm ze niewiem o czym z facetem gadac i tego unikam jak ognia.Ehh cala Ja