smutny koniec mojego małżeństwa

[synonim]

Zaczynam chodzić na rozmowy o pracę trzymajcie kciuki.

Co do Pana Niezdecydowanego to odzywa sie do mnie na gg czasem.
Próbuje się wybielić, nie wiem po co mu to... pisze banały w rodzaju: rozstanie to była jedyna droga, powiedz, dlaczego tak mało rozmawialiśmy?, zabrakło tego porozumienia między nami, naprawdę żałuję, bo ja... wiesz to przecież... chciałem być z Tobą, ale wyszło jak wyszło itd. itp.
Czasem mam mu ochotę napisać "spadaj, jak jest Ci dobrze beze mnie to czemu gadasz w kółko jak było".

[Sabbath]

Napisane przez synonim

Zaczynam chodzić na rozmowy o pracę trzymajcie kciuki.

Napisane przez synonim

Co do Pana Niezdecydowanego to odzywa sie do mnie na gg czasem.
Próbuje się wybielić, nie wiem po co mu to... pisze banały w rodzaju: rozstanie to była jedyna droga, powiedz, dlaczego tak mało rozmawialiśmy?, zabrakło tego porozumienia między nami, naprawdę żałuję, bo ja... wiesz to przecież... chciałem być z Tobą, ale wyszło jak wyszło itd. itp.
Czasem mam mu ochotę napisać "spadaj, jak jest Ci dobrze beze mnie to czemu gadasz w kółko jak było".

Dlaczego więc tego nie napiszesz?

[chosiapasosia]

Witaj Synonim!
Bardzo poruszyła mnie Twoja opowieść. Życie potrafi dać nieźle w kość. Napisz, jak Ci się teraz wiedzie, co z planami? Czy znalazłaś pracę?, mieszkanie? Pozdrawiam Cię serdecznie!!!

[synonim]

Na razie "zaczepiłam się" w fabryce na produkcji za marne pieniądze, ale co tam liczy się doświadczenie. Pan Były niezadowolony - to nie praca dla kobiety po studiach
Gorzej ze złamanym sercem - ciężko się leczy... czasem wraca depresja, ale walczę

[doro-tka]

Napisane przez jagoda352

Ja mam bardziej skomplikowaną sytuację, bo wychowujemy
2 dzieci (8 i 14 lat). Mamy mieszkanie warte 300 tys. i kompletnie do siebie nie pasujemy. Kłócimy się i dzieci to słyszą. Psychicznie jestem wykończona.
Nie wiem co robić... Mąż powiedział, że się nie wyprowadzi. Czy brać rozwód i mieszkać pod jednym dachem. Czy zabrać dzieci (ale dokąd?)
Co jest lepsze? żyć dla dzieci razem, zaakceptować sytuację, czy próbować coś zrobić (mam 37 lat) tylko co...? Dodam, że jest dobrym ojcem, sprząta, czasami gotuje, pomaga w lekcjach, zmywa, dobrze zarabia i chce żebyśmy byli razem. Ale trudno mi już znieść jego obecność. Wiele złego powiedzieliśmy sobie nawzajem. Poradźcie - moŻe miałyście podobną sytuację.

bycie z nim "dla dzieci" sie nie uda, oczywiście moim zdaniem

powinnaś go zaakceptować i spróbować poukładać jakoś wasze kontakty, tak żebyś była z nim "dla siebie" choć nie będzie to łatwe, na pewno jest możliwe, w końcu coś musiało was łaczyć, masie dwoje dzieci

synonim -byłam w podobnej sytuacji, jak opisana przez ciebie, życie da sie poskładać od nowa, trzeba tylko znaleźć nowe częsci tej układanki

pozdr