Do dziewczyn, które wyszły z ED.

[Winky]

Napisane przez mavika

A ja ją poprę. Też nie wierzę w psychologów i psychiatrów. Mając ED miałam z nimi do czynienia i nie dość że lecą z każdym wg jakiegoś schematu to jeszcze na następnej wizycie gadają z toba jakby widzieli cie pierwszy raz. moze sa jacys cudowni ale ja w to nie wierze.
Cirrii zaden lekarz ci nie pomoze, co najwyzej fizycznie utuczy bys nie umarla z wycienczenia. Jestes dokladnie w tej sytuacji co ja pare lat temu. Jednyne co moge ci powiedziec to to, ze sama musisz NAPRAWDE chciec. Miec po co, dla kogo. Zacisnac zeby i wyjsc!!! Przeciez jesli przytyjesz za duzo zawsze potem mozesz zrzucic nadmiar ale juz ZDROWO!

To, przyznam, że trafiłaś na dziwnych lekarzy i psychologów. Ja byłam u dwóch psychologów i obie babki są zupełnie rożne, mają zupełnie inne sposoby leczenia. Z psychiatrami tak samo, byłam na wizytach u trzech i każdy z nich miał inne wizje wyjścia z ED. Może za mało szukałaś tego, który by ci odpowiadał, co?

Zgadzam się ze Znikając. Co to za leczenie dla kogoś? Dla mamy, taty, dziadków czy chłopaka? Coś się wydarzy z relacjami z nimi i co? Żegnaj zdrowie i witaj chorobo? Wyleczyć się trzeba dla siebie, dla nikogo innego.

I co to za gdybanie, że od razu przytyje za dużo?
Cirrii powinna przytyć około 15 kg, jeśli zrobi to mądrze, to rozkręci sobie metabolizm, będzie mogła jeśc normalnie i nie tyć.

Napisane przez Cirrii

Pytam z ciekawości, bo nie lubię jak ktoś mi doradza a sam nie ma pojęcia, ale jak masz doświadczenie to zmienia postać rzeczy.

A jak mi lekarz zamierza pomóc ? Czy to nie chodzi głównie o to żebym ja zaczęła o sobie inaczej myśleć ? Przecież to chyba jest realne

Co zmienia dla ciebie to, że sama choruję?

Lekarz może przepisać ci tabletki, jeśli będzie to konieczne, a oprócz tego może dać ci jakieś ćwiczenia. Nie wiem. Wszystko zależy od lekarza, który przy BMI poniżej 15 może równie dobrze od razu wsadzić cię do szpitala. Nawet na leczenie przymusowe, ale to raczej miłe nie będzie.
Chodzi głównie o to, żebyś zaczęła o sobie inaczej myśleć, ale ja się pytam, jak chcesz to zrobić? Pewnego pięknego dnia obudzisz się i powiesz sobie: "Jestem fajna i ładna, a niska waga o niczym nie świadczy."? Kurczę, jakby to było takie proste, to po co większość dziewczyn z ED szukałaby pomocy u innych, co?

[Cirrii]

Napisane przez iza_wiosenna

a ile masz lat? bo zachowujesz się jak rozkapryszony dzieciak

większość z nas tutaj jest o wiele bardziej świadoma mechanizmów chorobowych niż Ty,wie także dużo więcej o sobie niż Ty,więc przyjmij oferowaną pomoc a nie neguj każdego skierowanego do Ciebie słowa,bo w dyskusji o chorobie to TY jesteś na przegranej pozycji. Dlatego, że chorujesz,nie chcesz się leczyć a jedyny argument jakiego używasz to "nie bo nie".

niechęć do poproszenia o pomoc tak na marginesie to typowy przykład typowego anorektycznego perfekcjonizmu i myślenia "wszystko zrobię sama,najlepiej". No ale okej, brnij dalej w swoje zaślepienie,przecz racjonalnym radom i myśl, że dążysz do zdrowia. powodzenia.

---------- Dopisano o 10:16 ---------- Poprzedni post napisano o 10:13 ----------



a księżniczka wobec tego czego tu szuka?

---------- Dopisano o 10:17 ---------- Poprzedni post napisano o 10:16 ----------



buahahahahahahahaha
bardzo zabawnie czytać wypowiedzi ewidentnie chorej osoby,kiedy jest się już zdrowym

mam 17 lat. Nie szydź tą księżniczką ;| doczytaj do końca, chodziło mi o to że ktoś kto nie ma pojęcia czym jest anoreksja itd. to raczej mi nie doradzi dobrze, np. moja mama bardzo by chciała mi pomóc, ale ona o tym nie ma zielonego pojęcia i tylko pogarsza sprawę. Tylko o to mi chodziło.

---------- Dopisano o 14:05 ---------- Poprzedni post napisano o 14:02 ----------

Napisane przez Winky

To, przyznam, że trafiłaś na dziwnych lekarzy i psychologów. Ja byłam u dwóch psychologów i obie babki są zupełnie rożne, mają zupełnie inne sposoby leczenia. Z psychiatrami tak samo, byłam na wizytach u trzech i każdy z nich miał inne wizje wyjścia z ED. Może za mało szukałaś tego, który by ci odpowiadał, co?

Zgadzam się ze Znikając. Co to za leczenie dla kogoś? Dla mamy, taty, dziadków czy chłopaka? Coś się wydarzy z relacjami z nimi i co? Żegnaj zdrowie i witaj chorobo? Wyleczyć się trzeba dla siebie, dla nikogo innego.

I co to za gdybanie, że od razu przytyje za dużo?
Cirrii powinna przytyć około 15 kg, jeśli zrobi to mądrze, to rozkręci sobie metabolizm, będzie mogła jeśc normalnie i nie tyć.



Co zmienia dla ciebie to, że sama choruję?

Lekarz może przepisać ci tabletki, jeśli będzie to konieczne, a oprócz tego może dać ci jakieś ćwiczenia. Nie wiem. Wszystko zależy od lekarza, który przy BMI poniżej 15 może równie dobrze od razu wsadzić cię do szpitala. Nawet na leczenie przymusowe, ale to raczej miłe nie będzie.
Chodzi głównie o to, żebyś zaczęła o sobie inaczej myśleć, ale ja się pytam, jak chcesz to zrobić? Pewnego pięknego dnia obudzisz się i powiesz sobie: "Jestem fajna i ładna, a niska waga o niczym nie świadczy."? Kurczę, jakby to było takie proste, to po co większość dziewczyn z ED szukałaby pomocy u innych, co?

Masz racje z tym tyciem dla kogoś. To bez sensu, ja teraz chce przytyć dla mamy i efekty po miesiącu są jakie są, czyli nie ma ich wcale. A tak na marginesie to metabolizm czy ma się dobry czy nie poznaje się po czym ?

---------- Dopisano o 14:06 ---------- Poprzedni post napisano o 14:05 ----------

Napisane przez znikajac

Omg.
ONA MUSI CHCIEĆ WYZDROWIEĆ DLA SIEBIE, a nie DLA KOGOŚ.
Co, wyzdrowieje dla chłopaka,bo go kocha, chłopak ją rzuci i co witamy ed?

Kur... nie każdy psycholog leczy tak samo, w Polsce jest wielu psychologów i nie każdy się ze sobą zna, nie każdy sie ze sobą kontaktuje, nie każdy leczy tym samym schematem, tak samo.
Czy leczenie na własną rękę można nazwać leczeniem? Na świecie jest raczej niewiele osob, które wyszły z tego same. A jeżeli już się tak zdarzyło, to prawdopodobienśtwo powrotu ed jest wysokie.

To ja zamierzam zaliczać się do tej grupy 'niewiele' !

[znikajac]

.

[Winky]

Napisane przez Cirrii

mam 17 lat. Nie szydź tą księżniczką ;| doczytaj do końca, chodziło mi o to że ktoś kto nie ma pojęcia czym jest anoreksja itd. to raczej mi nie doradzi dobrze, np. moja mama bardzo by chciała mi pomóc, ale ona o tym nie ma zielonego pojęcia i tylko pogarsza sprawę. Tylko o to mi chodziło.

A próbowałaś się zastanowić, jak ona się czuje?

Napisane przez Cirrii

A tak na marginesie to metabolizm czy ma się dobry czy nie poznaje się po czym ?

Ty lepiej zajmij się życiem i zdrowieniem, a nie zastanawiasz się nad swoim metabolizmem.

Napisane przez Cirrii

To ja zamierzam zaliczać się do tej grupy 'niewiele' !

Powodzenia. I szczęścia życzę, bo będzie ci bardzo potrzebne.

Zdradź mi jeszcze tylko, jak chcesz się z tym uporać, co?
Bo wolałabym zaoszczędzić te pięć stów miesięcznie na psychiatrę, psychologa i leki.

[Cirrii]

Napisane przez Winky

A próbowałaś się zastanowić, jak ona się czuje?



Ty lepiej zajmij się życiem i zdrowieniem, a nie zastanawiasz się nad swoim metabolizmem.



Powodzenia. I szczęścia życzę, bo będzie ci bardzo potrzebne.

Zdradź mi jeszcze tylko, jak chcesz się z tym uporać, co?
Bo wolałabym zaoszczędzić te pięć stów miesięcznie na psychiatrę, psychologa i leki.

Zastanawiam się nad tym codziennie i wcale mi to w niczym nie pomaga.
Zdrowienie zdrowieniem, ale metabolizm też ważny.
Dziękuję.
Na razie zaczynam przełamywać się do jedzenia, które wyeliminowałam odchudzając się, np. kończę jeść paczuszkę herbatników i nie mam wyrzutów sumienia. To chyba mogę zaliczyć do postępu. A psychicznie, jakoś to będzie.

---------- Dopisano o 14:23 ---------- Poprzedni post napisano o 14:23 ----------

Napisane przez znikajac

.

napisałam że będę się zaliczać, a nie zaliczam

[znikajac]

wiem, dlatego zedytowałam, bo źle przeczytałam.

powodzenia Ci życzę, ale niestety nie wróżę nic dobrego...
dlaczego nie chcesz spróbować? Przecież rodzice nie muszą wiedzieć o Twojej wizycie u psychologa. Pójdziesz, pogadasz, nie będzie Ci pasowało, to nie będziesz kontynuować terapii.

[Winky]

Napisane przez Cirrii

Na razie zaczynam przełamywać się do jedzenia, które wyeliminowałam odchudzając się, np. kończę jeść paczuszkę herbatników i nie mam wyrzutów sumienia. To chyba mogę zaliczyć do postępu. A psychicznie, jakoś to będzie.

Zjadłaś ciasteczka. Nie no, brawo.

Jak grochem o ścianę...

[Cirrii]

no tak Winky śmiej się :| ubaw po pachy.

znikajac - jak nie będą musieli wiedzieć ? Jak byłam ostatnio to powiedział że bez obecności matki mnie nie przyjmie, bo jeszcze go potem będę o coś oskarżała, po za tym nie jestem pełnoletnia i to matka za mnie decyduje, więc ma być obecna przy rozmowie o.0

[znikajac]

No, widzisz, nie do każdego psychologa trzeba iść z rodzicami/kimś dorosłym. Poszukaj w internecie, zadzwoń do najbliższego psychologa/psychiatry, popytaj... przez telefon Cię nie ugryzie.

[Winky]

Napisane przez Cirrii

no tak Winky śmiej się :| ubaw po pachy.

Śmieszy mnie po prostu twoje podejście do choroby.

Ja przytyłam już do odpowiedniej wagi, staram się nie wymyślać z jedzeniem, odzyskałam nawet niedawno okres. Twoim zdaniem jestem już zdrowa?

[Cirrii]

nie mi to oceniać czy jesteś zdrowa czy nie

[ktmk]

Dziewczyno, wszystko już zostało powiedziane, albo psycholog i ew. psychiatra, albo radź sobie sama, Twój wybór, tylko jak uda Ci się samej wyjść z choroby to nie zapomnij napisać swojej cudownej recepty na uzdrowienie. Tutaj nikt Ci nie pomoże.

[iza_wiosenna]

Napisane przez Cirrii

mam 17 lat. Nie szydź tą księżniczką ;| doczytaj do końca, chodziło mi o to że ktoś kto nie ma pojęcia czym jest anoreksja itd. to raczej mi nie doradzi dobrze, np. moja mama bardzo by chciała mi pomóc, ale ona o tym nie ma zielonego pojęcia i tylko pogarsza sprawę. Tylko o to mi chodziło.

okej, uniosłam się, przepraszam.
zacznijmy od początku.

wiesz...ja zachorowałam na anoreksję w bardzo młodym wieku, bo miałam 14 lat. Chciałam wyjść z tego tak jak Ty - zaczynając jeść, myślałam, że to rozwiąże wszystkie moje problemy a życie stanie się takie jak dawniej.
i w zasadzie,dopięłam swego. Przytyłam, wyglądałam normalnie, odzyskałam okres, pozornie wszystko było okej. W rzeczywistości jednak do miana zdrowej osoby sporo mi brakowało: wciąż kontrolowałam jedzenie, porównywałam się z dziewczynami na ulicy, potrafiłam wpaść w histerię z powodu nadprogramowego kawałka ciasta. Ponadto miałam ogromne problemy z akceptacją nie tylko swojego ciała,ale siebie jako całości - ciągle dostrzegałam w sobie mankamenty, nienawidziłam swojego charakteru, dopatrywałam się braku inteligencji, nieumiejętności myślenia, prowadzenia ciekawej rozmowy. Byłam chora na perfekcjonizm, rywalizowałam ze wszystkimi o wszystko, a każda,nawet najmniejsza porażka kosztowała mnie ogromną ilość nerwów i łez.

czy, mimo, że jadłam normalnie, nazwałabyś mnie normalną,zdrową osobą? ??

podłoże moich problemów z jedzeniem, ich źródło, czyli to, co je wywołało, wciąż we mnie tkwiło - nie zmieniłam bowiem nic prócz odżywiania i wagi - wyeliminowałam jedynie objawy choroby nie skupiając się ani odrobinę na jej przyczynach. Właśnie dlatego, nieco ponad rok temu znowu schudłam, widząc jak chudnie moja siostra i jak uwaga rodziców niebezpiecznie zaczyna skupiać się na niej. Tym razem totalnie zamknęłam się w swoim świecie, odcięłam od znajomych, bliskich, zostałam sama z zaburzeniami odżywiania,rujnując przy okazji swoje realne życie. Kiedy było naprawdę kiepsko postanowiłam rozpocząć leczenie,i dopiero wtedy (oczywiście nie od razu) coś ruszyło. Bo nie uczyłam się jeść, komponować zdrowych kalorycznych posiłków,nie próbowałam zerwać z obsesją ruchu, tylko zmieniałam swoje wnętrze, uczyłam się radzić sobie z problemami przed którymi do tej pory uciekałam w jedzenie, starałam się pokonać naprawdę uciążliwy perfekcjonizm i chorą potrzebę rywalizacji, która kiedyś odbierała mi przyjaciół.

po pewnym czasie przestałam odczuwać potrzebę chudnięcia. Akceptując swoja osobe nie musiałam tracić na wadze, godząc się na to, że nie we wszystkim i nie zawsze będę wygrywać, nie przekładałam potrzeby zwycięstwa na spadające cyferki wagi. Tak się leczy anoreksję, Cirrii. Dobry psycholog pomoże Ci zmienić siebie, Twój stosunek do świata, życia, być może Twoje relacje z rodziną, pomoże Ci być szczęśliwszą niż teraz. Na ed choruje się z jakiegoś powodu. To nie tak, że masz anoreksję z powietrza. jej podłoże zawsze jest: w Tobie, w kontaktach z bliskimi, w Twoim otoczeniu...lub we wszystkim na raz. Naprawdę warto to zmienić, wyleczyć się, być zdrowym.
zdrowie nie jest tożsame z przytyciem, zdrowie to dużo więcej. Prawdziwe zdrowie jest naprawdę cenne, bo oznacza, że jesteś w stanie być samodzielnie funkcjonującą jednostką, której nie trzeba prowadzić za rączkę, głaskać po główce, opiekować się nią,bo inaczej schudnie i/lub sobie nie poradzi.


w życiu nie chodzi przecież o to, żeby normalnie jeść, ale żeby być szczęśliwym.

popatrz na to w ten sposób. Sama faktycznie na pewno potrafisz przytyć. Ale czy sama potrafisz zmienić się na tyle, by poprawić jakość swojego życia? Przecież nawet nie wiesz,co konkretnie zmieniac, masz w sobie jeszcze tak niewiele samoświadomości. jesteś taka młoda...

nie zwlekaj z sięgnięciem po pomoc, nie dopuść do tego, by choroba stała się Twoim prowizorycznym światem, azylem. Bo będzie Ci trudno z tego wyjść, mając świadomość że musisz wybudować normalny świat na nowo.

---------- Dopisano o 12:03 ---------- Poprzedni post napisano o 11:59 ----------

Cirrii, przeczytaj chociażby o problemach osób z ed z wchodzeniem w relacje z ludźmi (na kz jest o tym wątek). poczytaj, jak nieszczęśliwe są te osoby i jak bardzo straszne jest życie w którym atrakcyjniejszym od wieczornego kina z przyjaciółką wydaje się być napad czy ułożenie jadłospisu na kolejny miesiąc

[Cirrii]

dzięki iza

[brumek]

Napisane przez iza_wiosenna

Bo nie uczyłam się jeść, komponować zdrowych kalorycznych posiłków,nie próbowałam zerwać z obsesją ruchu, tylko zmieniałam swoje wnętrze, uczyłam się radzić sobie z problemami przed którymi do tej pory uciekałam w jedzenie, starałam się pokonać naprawdę uciążliwy perfekcjonizm i chorą potrzebę rywalizacji, która kiedyś odbierała mi przyjaciół.

A jak to się robi?!? Bo to tylko tyle i aż tyle. Wiem, że włąśnie tego trzeba, aby uporac się z chorobą, ale TO właśnie jest najtrudniejszą, niezgłębioną tajemnicą? JAK? Co konkretnie robiłaś/zmieniłaś?

[201705250937]

Napisane przez iza_wiosenna

a

---------- Dopisano o 10:17 ---------- Poprzedni post napisano o 10:16 ----------



buahahahahahahahaha
bardzo zabawnie czytać wypowiedzi ewidentnie chorej osoby,kiedy jest się już zdrowym

GratulujęMam nadzieję, że to całkowicie i niezmiennie prawda

Izuniu, ach widzisz a ja nadal zawalam sprawę..

[olik187]

czy jest ktoś komu jeszcze udało się zachować szczupłą figure i nie przytyc dużo mimo powrotu do normalnego jedzenia? a czy komus po anoreksji przemiana materii sie przyspieszyła?

[mavika]

zalezy co rozumiesz przez szczupla figure. mnie np mowia ze jestem szczupla a przytylam ponad 10kg. waze teraz 57-58kg przy 167cm

[olik187]

ile mogę przytyc gdy zaczne jeśc normalnie czy powróce do swojej starej wagi?
wczesniej ważyłam 56kg/165cm a teraz 42/165cm. prosze o odpowiedż. czy komuś udało się nie przytyć zbyt wiele i utrzymywać ta wage?

---------- Dopisano o 11:07 ---------- Poprzedni post napisano o 11:05 ----------

a jak długo tyłaś do tych 58kg? i czy jadałaś wszystko?

[znikajac]

Napisane przez olik187

ile mogę przytyc gdy zaczne jeśc normalnie czy powróce do swojej starej wagi?
wczesniej ważyłam 56kg/165cm a teraz 42/165cm. prosze o odpowiedż. czy komuś udało się nie przytyć zbyt wiele i utrzymywać ta wage?

---------- Dopisano o 11:07 ---------- Poprzedni post napisano o 11:05 ----------

a jak długo tyłaś do tych 58kg? i czy jadałaś wszystko?

A skąd ktoś ma wiedzieć ile przytyjesz?

[olik187]

moze był w podobnej sytuacji i jest w stanie coś powiedzieć na podstawie swoich doświadczeń...nie?

[znikajac]

Napisane przez olik187

moze był w podobnej sytuacji i jest w stanie coś powiedzieć na podstawie swoich doświadczeń...nie?

Nikt tego nie będzie wiedział, bo o tym wie tylko Twój organizm są dziewczyny, które po ed musialy jeść ok. 5 tysięcy kcal dziennie, żeby cokolwiek przytyć. Potem jadły o niewiele mniej utrzymując wagę. Na pewno przechodząc na przytycie podkręcisz sobie metabolizm, oczywiście, jeżeli będziesz dbała o spożywanie 5 posiłków i o ich kaloryczność jak i jakość.

[olik187]

jem pięć posiłków dziennie i staram sie robić to o stałych porach, ale ciągle boje się że zaraz niewiadomo ile przytyje...i nie wiem czy moge jeść dosłownie wszystko

---------- Dopisano o 12:00 ---------- Poprzedni post napisano o 11:55 ----------

a w jaki sposób podkręcić sobie metabolizm? prosze o jakieś rady

[madziuuula]

Napisane przez olik187

ile mogę przytyc gdy zaczne jeśc normalnie czy powróce do swojej starej wagi?
wczesniej ważyłam 56kg/165cm a teraz 42/165cm. prosze o odpowiedż. czy komuś udało się nie przytyć zbyt wiele i utrzymywać ta wage?

---------- Dopisano o 11:07 ---------- Poprzedni post napisano o 11:05 ----------

a jak długo tyłaś do tych 58kg? i czy jadałaś wszystko?

wydaje mi sie że zadając takie pytanie wcale nie jesteś gotowa na wyzdrowienie a jedynie sprawiasz pozory... ale to moje zdanie
Ja przytyłam z 5 - 6 kg, ale trwało to dłuuugo i wyglądam przynajmniej raczej normalnie, przeciętnie teraz

[olik187]

nie no ja chce z tego wyjść bo z tym się nie da ciągle żyć to jest masakra a nie życie...;/ a możesz mi powiedzieć ile ważylaś wcześniej jaki miałaś wzrost i do jakiej wagi zeszłaś? jadłaś dosłownie wszystko i przytyłaś 6kg tak? a jak długo mniej więcej to trwało? i utrzymujesz tą wagę jedzac normalnie? ja po prostu boje się jakiegoś efektu jojo;/ albo powrotu do starej wagi ;(

[Winky]

Napisane przez olik187

a możesz mi powiedzieć ile ważylaś wcześniej jaki miałaś wzrost i do jakiej wagi zeszłaś?

Eee...?
A po co ci to wiedzieć?
To nie jest forum, na którym "chwalimy się", jaką miałyśmy najniższą wagę.

[olik187]

po prostu chciałabym wiedzieć porozmawiać z kimś kto też był w podobnej sytuacji a ja za bardzo nie wiem jak to jest jak się wyjdzie z tej choroby, czy ma się efekt jojo, czy można póznej jeść normalnie i trzymac wagę taką o 5-6kg większą to wszystko;(

[madziuuula]

Akurat to chyba jedno z lepszych miejsc na takie pytania na tym forum myślę że mogę Ci powiedzieć, rozumiem takie obawy, też je miałam, ale wtedy niestety nie byłam przekonana czy rzeczywiście chce wyzdrowieć... W momencie gdy naprawdę zdrowiałam nie skupiałam się na wadze, jedzenie stopniowo przestawało zajmować moje myśli (kalorie, ilość itd....)
a jeżeli chodzi o te 5-6 kg to nie były kilogramy od mojej najniższej wagi przytyłam z 46 kg (które dłuuugo utrzymywałam) do 51 - 52 kg obecnie. Mam 165 cm.
A jem wszystko, np. w święta wszystkim się częstuje, ostatnie 2 tygodnie miałam urlop to były obowiązkowo niemal codzień gofry i lody oraz obiad na mieście (plus śniadanie kolacje zwykłe żeby ktoś nie pomyślał że coś kosztem czegoś).
A na codzień jem dużo, zdrowe 5-6 posiłków no i niestety podjadam między posiłkami, tzn uzależniłam się od draży, jeszcze niedawno potrafiłam zjeść dwie paczki (oprócz normalnych posiłków). Teraz troszkę przystopowałam z tym
Wiesz wszystko tkwi w naszej psychice, zdrowie, choroba... Da się normalnie jeść, da się wyjść z choroby pewnie nawet wcale nie tyjąc Ja raczej chciałam troszke przytyć, dlatego sie nie ograniczałam

[kiciakasia]

Napisane przez olik187

nie no ja chce z tego wyjść bo z tym się nie da ciągle żyć to jest masakra a nie życie...;/ a możesz mi powiedzieć ile ważylaś wcześniej jaki miałaś wzrost i do jakiej wagi zeszłaś? jadłaś dosłownie wszystko i przytyłaś 6kg tak? a jak długo mniej więcej to trwało? i utrzymujesz tą wagę jedzac normalnie? ja po prostu boje się jakiegoś efektu jojo;/ albo powrotu do starej wagi ;(

wiesz, kochanie, jezeli naprawde chcesz z tego wyjsc, to przestan kalkulowac opcje przytycia i porownywac siebie do innych/to jest chyba bol w d***e kazdej dziewczyny chorej na a/.
waga przyjdzie razem ze zdrowieniem, zacznij od glowy
masz znajomych,nie?
popros rodzicow, zeby traktowali cie normalnie, a nie jak kaleke
sama traktuj siebie jako osobe, a nie ewenement psychologiczno somatyczny
serio, waga to najmniej istotna sprawa

---------- Dopisano o 18:03 ---------- Poprzedni post napisano o 18:01 ----------

a reszta dziewczyn niech nie podaje wagi i nie daje sie wciagac w anorektyczne manipulacje

[Dekas]

a moja waga stoi jak zaklęta czy jem czy nie jem, wytłumaczy mi to ktoś?