Żałoba...wasze opinie.

[alinka1211]

Napisane przez ufcio

alinko ja ci nie napiszę, ze twoja babcia by tego nie chciala czy cos. z tego co przeczytalam, to ona chyba jeszcze zyje? moj dziadek zanim hm zginąl w pozarze lezał dłuuugo w szpitalu i w sumie przez 4 lata "lezał na łozu smierci". jesli mam byc szczera to nie chcialabym byc twoja babcia. grzebiesz ją za zycia. wiem, ze jest ciezko wytrzymac taka sytuacje, ale jesli ty juz myslisz o załobie to cos mi tu nie pasuje. na prawdę. zawsze musi byc jakas nadzieja a ty kompletnie sie jej pozbawiasz.
nie, tego nie pojmuję. jasne, idz baw się, korzystaj z wakacji. ale cholera jasna nie zastanawiaj sie w co masz sie ubrac na pogrzeb kiedy twoja babcia jeszcze zyje

heh ja ciagle mam nadzieje... ale moja rodzina jej mnie pozbawia... ciagle powtarzaja ze patrzyjej juz smiercia z oczu. heh... wlasnie dzwonila siostra powiedzialaz eoperacja babci sie powiodla i ze bedzie chodzic... stan sie poprawil... mam nadzieje ze bedzie dobrze bardzo ja kocham i nie chce jej teraz stracic a najgorsze jest to ze na nasza rodzine fatum jakies spadlo
bo tego samego dnia co babcia wyladowala w szpitalu moj brat mial powazny wypadek jest caly popazony .. teraz ojcu powiedzialam o babci a on mowi ze i tak umrze

[virka]

Napisane przez alinka1211

heh...ja mam troche inna sytuacje... nie wiem moze mysle zbyt egoiistycnziei wogolen ale sluchajcie... moja babcia jest na lozu smierci lzy w szpitalu... powoli zaczynam sie przyzwyczajac ze niedlugo jej zabraknie... nie wiem...godziny...dni? tak sie zastanawiam wlasnie co do tematu zaloby... mialam zaplanowane super wakacje ciagle imprezy i wogole ... i mnie bardzo nurtuje to czy w czasie zaloby sotosowne jest bywanie na imprezach? wiem ze bardzo mi jej bedzie brakowac ale nie wiem czy chce na to poswiecic zaplanowane wakacje... ech te moje egoistyczne myslenie... pomozcie dziewczyny.. czy pamiec i nieobnoszenie sie z zaloba wystarcza?? pozdrawiam

Nie myśl teraz o śmierci, teraz jak najlepiej wykorzystaj czas, który Ci pozostał z Babcią, to jest w tym momencie najważniejsze...
Napisałaś, że jest lepiej, więc jeszcze nie wszystko stracone, trzymam kciuki . Rozmawiaj z Babcią, taka rozmowa może wiele Ci dać...

Napisane przez paolla

wydaje mi sie, że w naszym społeczeństwie pokutuje pogląd, że to, jak przeżywamy żałobę, jest oznaką szacunku dla zmarłego. nie jest to dobre, bo może prowadzić do poczucia winy u osób, które przeżywają stratę własnie w sercu, a nie na zewnątrz.

Też tak uważam...

Napisane przez Pomadka

Własnie niedawno minęła żałoba po mojej babci. Oczywiście jej śmierć była szokiem, choć mogliśmy się tego spodziewać, bo była chora, a choroba niestety postępowała bardzo szybko.
Nie nosiłam żałoby, choć moja szafa jest wypełniona czarnymi ciuchami, bo bardzo lubię ten kolor. Moja mama nosiła żałobę, tuż przed rocznicą przestała ubierać się na czarno.
Osobiście nie demonstrowałam jakoś szczególnie żałoby. Stało się tak, że miałam 2 wesela na które musiałam iść. Również bywałam na innych imprezach. Nie uważam aby postąpiła źle, moja babcia lubiła się weselić, zresztą za życia zastrzegła sobie, że żadnej stypy i żadnej żałoby. ONa sama, kiedy zmarł jej brat, a później siostra też nie nosiła żałobnych kolorów. Uważam, że największa przemiana, żałoba jest w sercu to co człowiek czuje, myśli, jak wspomina nieboszczyka. Zaś sam strój jest jakby podkreśleniem tego stanu... W ogóle nie mogłam się pogodzić z jej śmiercią. I przez ten rok od kiedy babcia nie żyje przybrała całkowicie inny obraz w mojej głowie, zaczęłam ją postrzegać inaczej niż wtedy kiedy żyła.
Generalnie ten rok po śmierci jest (moim zdaniem) na zaakceptowanie tego przykrego stanu rzeczy. Na pogodzenie się ze śmiercią...

Jeśli takie było życzenie Babci, to tylko je uszanować i dostosować się do niego.

Napisane przez domini5

moim zdaniem każdy nosi żałobe po stracie bliskiej osoby według własnego uznania Ja osobiście po śmierci mojej ukochanej babci nie nosiłam ciuchow w kolorze czarnym bowiem moja żałoba, tęsknota i cierpienie były skryte w sercu myśle ze żaloba po stracie kogoś waznego w naszym zyciu trwa do końca naszych dni ..........


Kochajmy ludzi bo tak szybko odchodzą...

W sercu zawsze, to prawda...

diablico Wiem co czujesz i jak Ci ciężko, domyślam się też, że ślub będzie innym przeżyciem...Mama napewno będzie przy Tobie w tym dniu...Trzymaj się...

[diablica26_26]

Dziękuję Ci Virko.

[alinka1211]

Było dobrze... a teraz to koniec... umarla dzis w nocy ;( a tak sie cieszylam ze bedzie lepiej zaraz jedziemy jej dom sprzatac i wogole wszystko... zalamka ;(

[$Luna$]

Napisane przez alinka1211

Było dobrze... a teraz to koniec... umarla dzis w nocy ;( a tak sie cieszylam ze bedzie lepiej zaraz jedziemy jej dom sprzatac i wogole wszystko... zalamka ;(

współczuje

[domini5]

wspólczuje okropnie Bo przychodzi czas na łzy i czas na radość, czas bycia koło kogoś i czas rozstania, czas życia i smierci, ale pozostają do końca zycia wspomnienia


Wiem że w takiej chwili lepiej milczec .....

[domini5]

Napisane przez alinka1211
Było dobrze... a teraz to koniec... umarla dzis w nocy ;( a tak sie cieszylam ze bedzie lepiej zaraz jedziemy jej dom sprzatac i wogole wszystko... zalamka ;(

wspólczuje okropnie Bo przychodzi czas na łzy i czas na radość, czas bycia koło kogoś i czas rozstania, czas życia i smierci, ale pozostają do końca zycia wspomnienia


Wiem że w takiej chwili lepiej milczec ....

[Kobieta_słonecznik]

Myśle, że każdy przeżywa żałobe na swój sposób, jest to bardzo indywidualna sprawa..., zależy głównie od naszych uczuć, tego co przeżywamy "w srodku". Jeżeli noszenie czarnych ubrań ma nam jakoś w tym pomóc, to oczywiście nie mam nic przeciwko i szanuję to. Ja sama, choć przeżywałam stratę kogos bliskiego, nie ubierałam czarnych ubrań z myślą o żałobie. Bardzo lubię ten kolor i mam go pełną szafe, nosze praktycznie na codzień.
Wszystkim, którzy stracili kogoś bliskiego i kochanego bardzo wspólczuję i życzę dużo sił

[alinka1211]

dziekuje wam wszystkim to bedzie ciezki okres... a co myslicie o tlumaczneiu sobie: to byl stary czlowiek, zchorowany ...wkoncu musial nadejsc koniec... bo nic nie trwa wiecznie heh....

[nika21]

W takich chwilach każde tłumaczenie jest dobre,jeśli tylko przynosi pewnego rodzaju ulge.Skoro tak sobie tłumaczać jest Ci lżej-to może z czasem ten ból będzie mniejszy.Starość ma to do siebie,że nie trwa wiecznie i nie mamy na to wpływu-choćbyśmy nie wiem jak bardzo chcieli.A życie musi toczyć się dalej zostawiając wielki bagaż bólu i morza wylanych łez.Trzeba dac sobie czas(czasami dużo czasu) żeby nauczyć się z tym życ na nowo.A co do żałoby,to według mnie nosi się ją głęboko w sercu a czarny ubiór,to juz kwestia indywidulana każdego z nas

[Kobieta_słonecznik]

Napisane przez alinka1211

dziekuje wam wszystkim to bedzie ciezki okres... a co myslicie o tlumaczneiu sobie: to byl stary czlowiek, zchorowany ...wkoncu musial nadejsc koniec... bo nic nie trwa wiecznie heh....

Taka jest natura człowieka, że wszystko stara się w logiczny sposób wytłumaczyć lub zrozumieć..., ale taka jest prawda, że każdy z nas odejdzie z tego świata i śmierc jest traktowana jako temat tabu bo sie jej boimi... bo to koniec... naturalny mechanizm obronny...

[ufcio]

alinko nie wiem co powiedziec. wczoraj cie wyzywałam dzisiaj taka wiadomosc. głupio mi.
wiem co przezywasz. moj dziadek tez zmarł w wakacje. to dziwne ale człowiek sie bardziej martwi ze nie wykorzysta tego czasu jak najlepiej niz tym ze ktos zmarł. przynajmniej ja tak mialam(pisalam o tym wczesniej). chce ci tylko powiedzieć, ze od zabawy powinna byc wazniejsza rodzina. babcia. dla mnie kiedys byly wazniejsze imprezy od np. pogrzebu dziadka chcociaz poszłam na niego ale wiesz dzisiaj czuje wstyd kiedy pomysle jak wtedy sie zachowywalam.

[alinka1211]

Napisane przez ufcio

alinko nie wiem co powiedziec. wczoraj cie wyzywałam dzisiaj taka wiadomosc. głupio mi.
wiem co przezywasz. moj dziadek tez zmarł w wakacje. to dziwne ale człowiek sie bardziej martwi ze nie wykorzysta tego czasu jak najlepiej niz tym ze ktos zmarł. przynajmniej ja tak mialam(pisalam o tym wczesniej). chce ci tylko powiedzieć, ze od zabawy powinna byc wazniejsza rodzina. babcia. dla mnie kiedys byly wazniejsze imprezy od np. pogrzebu dziadka chcociaz poszłam na niego ale wiesz dzisiaj czuje wstyd kiedy pomysle jak wtedy sie zachowywalam.

Daj spokoj po czesci mialas racje... powiem ci ze tym usmiercaniem tzn . myslac o najgorszym sprawilam ze nie njest mi az tak ciezko... ale juz wiem ze nie pojade do jej domu... bo chce ja zaapmietac taka jak za zycia... jeszcze pogrzeb to bedzie trudne. dzis siedzialam sobie i myslalam chcialam sobie wmowic ze to tylok zly sen... wszystkie nieszczescia zwalily sie na raz co do tych imprez to doszlam do wniosku ze przed kazda bede musiala sie naparwde zastanowic czy mam ochote... bo wiem ze babcia by tego nie chciala bym pokazywala wszystkim jak mi smutno i wogole. teraz to mi calkiem smutno bo mi tata przez cztery dni do pochowania babci nie kaze z domu wychodzic

[virka]

Napisane przez alinka1211

Było dobrze... a teraz to koniec... umarla dzis w nocy ;( a tak sie cieszylam ze bedzie lepiej zaraz jedziemy jej dom sprzatac i wogole wszystko... zalamka ;(

Współczuję

Napisane przez alinka1211

dziekuje wam wszystkim to bedzie ciezki okres... a co myslicie o tlumaczneiu sobie: to byl stary czlowiek, zchorowany ...wkoncu musial nadejsc koniec... bo nic nie trwa wiecznie heh....

Napisane przez nika21

W takich chwilach każde tłumaczenie jest dobre,jeśli tylko przynosi pewnego rodzaju ulge.Skoro tak sobie tłumaczać jest Ci lżej-to może z czasem ten ból będzie mniejszy.

Zgadzam się z wypowiedzią niki, jeśli taki sposób myślenia przynosi Ci ulgę, to możesz myśleć i tak. Babcia była chora i wiedzieliście, że odejdzie. Wiem z autopsji, że na żadną śmierć nie jesteśmy w stanie się przygotować, że kiedy przyjdzie jest to dla nas szokiem. Trzymaj się mocno

[aanitkaa]

przykro mi z powodu waszych bliskich

moje zdanie na temat załoby jest takie że najwazniejsze jest to co jest w sercu, żal, modlitwa, szacunek i pamięć
nie kazdego stac na wymiane garderoby -uważam ze nietrzeba chodzić doslownie w czerni ale skromnie i niejaskrawo
co do imprez jeśli jest juz jakaś okazja to można wyjść z przyjaciółmi ale nietanczyć
uważam że zmarli wasi bliscy niechcieli by byście siedzieli w domach i tylko płakali trzeba kożystać z życia bo niewiadomo kiedy porzyjdzie na nas czas
a najważniejsze jest byście się za zmarłych dużo modlili, pamietali o nich i miło ich wspominali
trzymajcie się

[alinka1211]

tylko problem... bo taniec jest dla mnie wszystkim... hobby, sposobem na wyladowanie... ale nic damy rade... a o sposobach jeszcze na zapomnienie: kumpel powiedzial mi ze lepiej jest myslec o najgorszym i sie mile zaskoczyc a w najgorszym przypadku przyjac to do wiadomosci heh. a moze tez z tym tancem zalezy od stanu ducha? bo to dziwne ze tak ogolnie okreslony jest czas zaloby heh

[aanitkaa]

co do tańca to tak w sumie to też mam na ten temat dwa rózne zdania ale patrząc tak po sobie i po wiekszosci ludzi z ktorymi rozmawialam ja i oni jakbysmy umarli (twu twu) to niechcaialabym zeby ktos rezygnowal z tanca tym bardziej ze to hobby ja np po dziadkach nosilam zalobe tylko w sercu bawilam sie razem z innymi moze nie tak jak zawsze ale bawilam sie...

[Ines-ka]

Napisane przez alinka1211

a o sposobach jeszcze na zapomnienie: kumpel powiedzial mi ze lepiej jest myslec o najgorszym i sie mile zaskoczyc a w najgorszym przypadku przyjac to do wiadomosci heh. a moze tez z tym tancem zalezy od stanu ducha? bo to dziwne ze tak ogolnie okreslony jest czas zaloby heh

Nie da się, w głębi duszy każdy z nas liczy na cud. Tak jak było w przypadku mojego kochanego wujka 1,5 roku temu.

[virka]

Napisane przez alinka1211

tylko problem... bo taniec jest dla mnie wszystkim... hobby, sposobem na wyladowanie... ale nic damy rade...

Co do tańca to już jest Twoja wewnętrzna decyzja, jak czujesz...

Napisane przez alinka1211

a o sposobach jeszcze na zapomnienie: kumpel powiedzial mi ze lepiej jest myslec o najgorszym i sie mile zaskoczyc a w najgorszym przypadku przyjac to do wiadomosci heh.

Są takie stany, w których już niemożliwością jest posiadanie nadziei, chociaż bardzo chcielibyśmy nastawić się na cud...
Nie da się, ani nastawić na najgorsze (chociaż wszystkie znaki na ziemi i niebie na to wskazują i my sami też o tym wiedzieliśmy), zawsze będzie ono zaskoczeniem, zawsze...
Przyjąć do wiadomości też się tego nie da ot tak. Pomimo upływu czasu nadal ciężko przyjąć to do wiadomości, nie mówiąc już o pogodzeniu się z tym, to nie nastąpi nigdy...
Takie jest moje zdanie po naprawdę ciężkich chwilach w czasie choroby i śmierci Mamy.
Ale oczywiście każdy może mieć inne zdanie.

[alinka1211]

Napisane przez aanitkaa

co do tańca to tak w sumie to też mam na ten temat dwa rózne zdania ale patrząc tak po sobie i po wiekszosci ludzi z ktorymi rozmawialam ja i oni jakbysmy umarli (twu twu) to niechcaialabym zeby ktos rezygnowal z tanca tym bardziej ze to hobby ja np po dziadkach nosilam zalobe tylko w sercu bawilam sie razem z innymi moze nie tak jak zawsze ale bawilam sie...

i nikt nie mialdo ciebie o to pretensji> jakies krzywe spojrzenia czy cos?? jej... juz w piatek pogrzeb ;( a co myslicie o tym ze ja jako wnuczka nie bede na tych calych wieczornych spiewach i wogole tylko sam pogrzeb? bo w sumie to chce ja zapamietac taka jaka byla heh

[Kiya]

dla mnie żałoba jest sprawą indywidualną każdego człowieka,mój najdroższy Dziadek odszedł 8 miesięcy temu,byłam z nim do ostatniej chwili,cały następny tydzień budziłam sie i zasypiałam we łzach.W czerni chodziłam przez tydzień,bardzo żle sie czułam w tym kolorze od stóp do głów i jeszcze bardziej mnie to przytłaczało.
Często wspominam dziadka i łzy sie kręcą w oczach,przynajmniej raz w tygodniu odwiedzam go na cmentarzu i rozmawiam,żałuję że nigdy nie powiedziałam mu jak bardzo był dla mnie ważny.
I jak strasznie za nim teraz tesknie.
Ale chodzę na imprezy,żyję normalnie,jak każdy.
Myśle że dziadek nie chciałby żebym sie ciągle umartwiała.
Jak ktoś pięknie tu napisał "Czas nie leczy ran. Przyzwyczaja nas do faktu ich istnienia."
Do końca będe miała załobę po dziadku w sercu i ogromny żal że już go nie ma.

[diablica26_26]

Napisane przez virka

Co do tańca to już jest Twoja wewnętrzna decyzja, jak czujesz...



Są takie stany, w których już niemożliwością jest posiadanie nadziei, chociaż bardzo chcielibyśmy nastawić się na cud...
Nie da się, ani nastawić na najgorsze (chociaż wszystkie znaki na ziemi i niebie na to wskazują i my sami też o tym wiedzieliśmy), zawsze będzie ono zaskoczeniem, zawsze...
Przyjąć do wiadomości też się tego nie da ot tak. Pomimo upływu czasu nadal ciężko przyjąć to do wiadomości, nie mówiąc już o pogodzeniu się z tym, to nie nastąpi nigdy...
Takie jest moje zdanie po naprawdę ciężkich chwilach w czasie choroby i śmierci Mamy.
Ale oczywiście każdy może mieć inne zdanie.

Zgadzam się z Tobą Virko. Pomimo tego, że lekarze nas uprzedzili (dość brutalnie przyznam), że to tylko kwestia czasu do samego końca mieliśmy nadzieję. Do samego końca wierzyliśmy, że lekarze się mylą. Myślę, że na śmierć nie można sie w żaden sposób przygotować.

[virka]

Napisane przez alinka1211

i nikt nie mialdo ciebie o to pretensji> jakies krzywe spojrzenia czy cos?? jej... juz w piatek pogrzeb ;( a co myslicie o tym ze ja jako wnuczka nie bede na tych calych wieczornych spiewach i wogole tylko sam pogrzeb? bo w sumie to chce ja zapamietac taka jaka byla heh

To jest również Twoja decyzja, ale moje zdanie jest takie, że powinnaś uczestniczyć w śpiewach i modlitwach. Nie bój się tego, że pozostanie Ci w pamięci widok Babci w trumnie (bo chyba tego się obawiasz jeśli dobrze zrozumiałam). Przez cały czas w myślach będziesz miała Babcię żywą...
Ja też byłam na rozpoznaniu Mamy po ubraniu w trumnie, kazałam otworzyć sobie trumnę jeszcze raz przed skremowaniem na drugi dzień i uwierz mi jestem szczęśliwa, że byłam przy Mamie cały czas w tej ostatniej drodze, krok po kroku, pożegnałam się z Nią, wycałowałam Ją i wiem napewno, że chciałaby abym była...i ja też chciałam.
Na początku wiadomo, że wracał ten widok z trumny, ale nie odbieram tego źle, przecież wyglądała jakby spała...
A teraz w snach i myślach są tylko "żywe" chwile, tak piękne i niedostępne zarazem...
Potraktuj to jako pożegnanie z Babcią, a napewno nie pożałujesz...

Napisane przez diablica26_26

Zgadzam się z Tobą Virko. Pomimo tego, że lekarze nas uprzedzili (dość brutalnie przyznam), że to tylko kwestia czasu do samego końca mieliśmy nadzieję. Do samego końca wierzyliśmy, że lekarze się mylą. Myślę, że na śmierć nie można sie w żaden sposób przygotować.

U mnie też lekarze nie owijali w bawełnę...Mam żal wielki do lekarzy, nie o to, że powiedzieli prawdę, że nie dawali mi nadziei, tylko za sposób w jaki nas trakytowano, ale to zbyt długa historia do opisywania...Jako przykład napiszę tylko jedno zdanie, które powiedział lekarz podczas ostatniej wizyty w szpitalu, kiedy odmówili podawania chemii i dalszego leczenia z powodu przeżutów: "Jak będzie Pani miała problemy z opieką nad Mamą. to proszę oddać Ją do hospicjum..." To jest lekarz? Ja nawet nie nazywam go człowiekiem...

[alinka1211]

Własnie rodzina pojechala do domu babci, gdzie przewiezli ja ze szpitala... nie pojechalam... nie dalalm rady... ci wszyscy zrozpaczeni ludzie...babcia...nie dam rady.. wole plakac w samotnosci. nie chce by ktos to widzial. to jest takie trudne... posttanowilam ze ten czas co przesiedze w domu zamiast tam poswiece modlitwie ...

[virka]

Napisane przez alinka1211

Własnie rodzina pojechala do domu babci, gdzie przewiezli ja ze szpitala... nie pojechalam... nie dalalm rady... ci wszyscy zrozpaczeni ludzie...babcia...nie dam rady.. wole plakac w samotnosci. nie chce by ktos to widzial. to jest takie trudne... posttanowilam ze ten czas co przesiedze w domu zamiast tam poswiece modlitwie ...

Wiem jak Ci jest ciężko , łez nie ukrywaj, niema się czego wstydzić. Jeśli będziesz na siłach idź...Wbrew wszystkiemu, jak będziesz o tym myślała z perspektywy czasu, może Ci to pomóc... Trzymaj się.

[alinka1211]

dzieki virka...mama chyba sie troche na mnie pogniewala ale mam nadzieje ze zrozumiejutro juz napewno pojade ... zdobde sily i tam bede heh. ale sie zdolowalam...siedze ciagle i cos jem heh...

[virka]

Napisane przez alinka1211

dzieki virka...mama chyba sie troche na mnie pogniewala ale mam nadzieje ze zrozumiejutro juz napewno pojade ... zdobde sily i tam bede heh. ale sie zdolowalam...siedze ciagle i cos jem heh...

Porozmawiaj z Mamą co czujesz, napewno zrozumie i jutro bądź tam...zobaczysz, to Ci naprawdę pomoże (w perspektywie czasu). Powtarzam się, ale chcę Ci uświadomić jak ważna jest ostatnia droga, zarówno dla zmarłego jak i dla nas...

[alinka1211]

Napisane przez virka

Porozmawiaj z Mamą co czujesz, napewno zrozumie i jutro bądź tam...zobaczysz, to Ci naprawdę pomoże (w perspektywie czasu). Powtarzam się, ale chcę Ci uświadomić jak ważna jest ostatnia droga, zarówno dla zmarłego jak i dla nas...

tak jutro napewno bede... dzis moze torche przesadzilam ale naprawde bylam zalamana heh. ja jestem slaba psychicznie... i mama o tym wie... latwo mnie zranic i wogole latwo lapie dola... juz nieraz sie przekonala

[virka]

Napisane przez Kiya

Często wspominam dziadka i łzy sie kręcą w oczach,przynajmniej raz w tygodniu odwiedzam go na cmentarzu i rozmawiam,żałuję że nigdy nie powiedziałam mu jak bardzo był dla mnie ważny.
I jak strasznie za nim teraz tesknie.
Jak ktoś pięknie tu napisał "Czas nie leczy ran. Przyzwyczaja nas do faktu ich istnienia."
Do końca będe miała załobę po dziadku w sercu i ogromny żal że już go nie ma.

Najgorsze jest to, że dopiero po śmierci uświadamiamy sobie wiele rzeczy...Za życia nie myślimy żeby o tym porozmawiać, po śmierci nabierają głębszego wymiaru, a wtedy jest za późno...
Każde doświadczenie nas czegoś uczy i tylko teraz pozostaje wyciągnąć nam odpowiednie wnioski...
Nie popełniajmy tych samych błędów...(niech nikt nie odbiera tego personalnie, piszę to w odniesieniu do siebie)

Napisane przez alinka1211

tak jutro napewno bede... dzis moze torche przesadzilam ale naprawde bylam zalamana heh. ja jestem slaba psychicznie... i mama o tym wie... latwo mnie zranic i wogole latwo lapie dola... juz nieraz sie przekonala

Poszło na PW.

[HelenaTrojańska]

Ściskam was wszystkie a szczególnie Ciebie Alinko

Kiedy zmarła moja prababcia(listopad ub.roku) przekonałam się tak naprawdę co dla niektórych członków mojej rodziny jest istotne
Prababcia była osobą która "scalała" całą rodzine... Zawsze pogodna, gdyby mogła to by nam wszystkim nieba przychyliła... Po stypie w kilka osób siedzieliśmy w salonie i rozmawialiśmy... Nagle zaczęły lecieć teksty(i to z ust jej najbliższych, córki i zięcia):
"Ja za wieniec dałem 200zł"
"A za pieniądze z odszkodowania kupimy sobie..."
I temacik "popłynął"... Tak wielce rozpaczali na pogrzebie,a kilka godzin później mówią takie rzeczy. Byłam zbulwersowana...wyszłam z pokoju... Było mi smutno i za razem ogromnie wstyd przed babcią która pewnie słyszała tą rozmowę (wierze,że patrzy na nas z góry)...
Potraktowali jej śmierć jak dobry "interes"

Do tej pory nie wierze w ani jedną łzę która wypływa z ich oczu...