Co byś zrobił ze swoim życiem, gdybys dowiedział się, że zostało Ci go bardzoNiewiele

[Luba]

Całkiem niedawno był taki temat. Pamiętam, bo się tam wypowiadałam <nie będę powtarzac, bo pewnie i tak połaczą wątki>

[syntagma]

to ja bym chciala ksiazke polecic, ktora cala jest opisem tych ostatnich miesiecy
"Osaczony" Petru Popescu..

moze juz o tym pisalam...
w kazdym razie ciekawe podejscie do tematu, swietnie napisana

[Luba]

Znalazam ten wątek: http://www.wizaz.pl/forum/showthread...ght=%B6mier%E6

[rambo]

Napisane przez Luba

Znalazam ten wątek: http://www.wizaz.pl/forum/showthread...ght=%B6mier%E6

Dziękuję i łączę.

(Maro, ładnie napisany pierwszy post, gdyby była na forum karma to bym Cię pomacała - smutny coś tylko, choć być może wynika to ze specyficznej tematyki)

[6294979b07e94e60c86b4a71a35022ccf5d1d257_656d16825a5b5]

Napisane przez rambo

(Maro, ładnie napisany pierwszy post, gdyby była na forum karma to bym Cię pomacała - smutny coś tylko, choć być może wynika to ze specyficznej tematyki)

Dziękuję, starałam się pisać jak najdelikatniej.

[cal]

przede wszystkim napisałabym kilka listów
uporządkowała moje wszystkie zapiski,żeby trafiły w dobre ręce
spełniła marzenie życia ,czyli pojechała do Japonii /Mongolii
znając siebie nie sądzę żebym się załamała ,za mało czasu na to ...

[rozwydrzona]

A ja ostatnio rozmawiałam na ten temat z koleżanką...
Pojechałabym do człowieka, którego kocham i powiedziałabym mu o tym... Potem zostałabym z nim... (a to jest przykra sprawa, bo być razem nie możemy i nie będziemy...)
I to by było chyba najlepsze - być przy najważniejszej osobie i czekać na koniec świata... a bo właśnie w tym sensie o tym rozmawiałyśmy, jak ten meteor czy coś miało spaść

[stupify]

Kupiłabym całą paczkę chałwy waniliowej albo mlecznej, zjadlabym tyle aż bym zwymiotowała, rozpłakałabym się, a potem poszła do 2 koleżanek pogadać, na końcu może do kolegi żeby wyjaśnić pewną sytuację.
Chociaż jak tak teraz sobie pomyślę to pewnie gdybym dowiedziała się że mam umrzeć za jakiś czas to straciłabym apetyt i na chałwe, i na chłopaka i na rozmowę z koleżankami...

[ChilliRed]

Ja bym wcinala ile wlezie, skonczyla kilka projektow ktore zaczelam, uciekla gdzies w samotnie, wypalila milion L&M niemieskich (!) i napisala list do rodzicow jak bardzo nimi nie są, i do swojej rodziny-->przyjaciol.

[fanka100]

Spotkałabym sie z przyjacielemwkońcu: *
i zostawiła po sobie list jeden dla rodziny i przyjaciela
napisałabym jak ich kocham,co dla mnie znaczyli,podziękowałabym im i napisała żeby sie nie martwili bo zawsze z nimi będe

[Eurydice]

Szukałabym dostępu do każdego specjalisty w tej dziedzinie - od razu zaczełabym poszukiwania poza Polską - Karolinska np, Kanada i Stany też mają medycyne na wysokim poziomie. Jeżeli rokowania nadal byłyby marne, skontaktowałabym się ze znajomym, który zajmuje się medycyna tybetańską - już mi kiedyś pomagał, kiedy medycyna zachodnia okazała sie bezsilna. jakby to nie szło, szukałabym dotępu do medycyny dla Vipów w Rosji, nie jest to potwierdzone, ale słyszałam, że w zasadzie wszystko leczą gdzieś na Kaukazie. Wcinałavbym wszytskie potrawy, których moja choroba by nie lubiła i próbowała w każdy możliwy sposób wypędzić ją ze swojego ciała.

I tak szczerze mówiąc - byłam już kiedyś w sytuacji, kiedy mi lekarz powiedział, że mam przed sobą pół roku życia, jak się nie będę leczyć i tak do trzech, jeżeli będę - kuracja, którą zaproponował byłą wręcz gorsza od choroby - odmówiłam, ale łapałam sie wręcz brzytwy, szukałam każdego sposobu leczenia - to było 10 lat temu. Obecnie mam 25 lat, żyję , mam się dobrze, choroba usunięta i już nie powinna wrócić. Pozostała mi cukrzyca, z którą też intensywnie szukam sposobów walki ( niestety, dopiero po fakcie dowiedziałam się, że można ja próbować wyleczyć całkowicie, ale zanim się zacznie brac insulinę, a później już nie - ale ciągle nie zamierzam rezygnować).

I , szczerze mówiąc, do szału mnie doprowadza, jak jakis lekarz stawia choremu diagnozę " pan czy pani pożyje jeszcze kilka miesięcy". No, fenomenalne podejście do pacjenta po prostu. Zwłaszcza moi rodzice się przerazili, jak im lekarz zapowiedział, że im 15-letnia córka umiera. A ja jednak uważam, że ciągle wiemy o człowieku mało i nie doceniamy jego niektórych możliwości - skoro drobna kobieta jest w stanie podnieśc kilkutonowy samochód, który przygniótł jej dziecko, to dlaczego nie miałaby pokonac raka?

I może to dziecinnie i banalnie zabrzmi, ale wymysliłam sobie kiedyś, że chce przeżyć minimum 79, a maksimum 97 lat i będę robić wszsytko, żeby ten wuiek osiągnąć.

[dropit]

Miałam kiedyś takie wypracowanie z angielskiego. : ]

Spędzałabym te dni z rodziną,robiła zdjęcia i filmy,żeby mieli co wspominać. :P
Wysprzątałabym sobie w końcu w pokoju.
Wyciągnęła oszczędności z banku i rozdała rodzinie,spisała testament,pożegnała ze wszystkimi i przeprosiła za wszystko,wyznałabym miłości mojego życia uczucie i zacałowała na śmierć.
A potem jadłabym słodycze i siedziała przed tv.

[aaricia8]

Wyjechałabym. No nie wiem, może Karaiby może Malediwy tak czy i aczej miło by było mieć taką możliwość. Ja np obecnie muszę być co drugi dzień w szpitalu wiec wojaze chwilowo mi odpadają.

[Eva ID]

Byłam już w takiej sytuacji.... nic nie zrobiłam i gdyby się okazało, że ten 2012 ma się spełnić, to też nic nie zrobię... będę żyć jak dotychczas.

[aniko 23]

hm kurde no ciezki temat...mam nadzieje ze umre szybka smiercia..to raz..
a dwa nic bym nie zrobila..procz tego ze staralbym sie nacieszyc kazda chwila spedzona z tymi ktorych kocham, w koncu "umrzec musi, co ma zyc"

[Shiryuna]

Sądzę, że mając przed sobą perspektywę tylko kilku miesięcy życia, nie byłabym w stanie robić nic... miałabym tak głęboką depresje, że nie sądzę, abym miała ochotę na jakiekolwiek podróże i spotykanie się ze znajomymi.

[h2o0]

Może to głupie, ale chciałabym wziąć ślub. Spędziłabym ten czas przy swojej rodzinie, słuchała mnóstwo muzyki i czytała książki, które jeszcze zdążę przeczytać. Rozdzieliła swoje rzeczy tak, żeby trafiły do kogoś, kto ich potrzebuje. I chciałabym polecieć do NY albo LA.

[Auzzy]

ja bym zrobiła wszystko żeby przeżyć te chwile pelnią życia. Wszystkie moje marzenia i pragnienia z pewnością bym spróbowała ziścić

[Pancza]

Przede wszystkim pogodziłabym się ze wszystkimi, których zraniłam i którzy mnie zranili, tak, aby umierać ze spokojnym sumieniem. Rzuciłabym szkołę, poszła do pracy ( o ile by mi zdrowie pozwoliło ), spełniała swoje zachcianki, szalała ze znajomymi Spotkałabym się z moim byłym chłopakiem. Powiedziałabym mu, że bardzo go kochałam i nadal kocham, i że dziękuje za chwile spędzone ze mną Chciałabym też spotkać się z księdzem i prawdziwie, szczerze się wyspowiadać. Poprosiłabym moich znajomych, żeby na pogrzebie zaśpiewali Wehikuł czasu, tak jak zawsze śpiewamy przy ognisku i moją przyjaciółkę, żeby opiekowała się i wspierała moją mamę.
A przede wszystkim nie poddałabym się, szukała sposobu na to, by żyć jak najdłużej.

[marysienka]

Ja bym żyła sobie tak jak dotychczasowo, niczego mi nie braknie gdyby nadszedł koniec wiedziałabym, że odchodzę naturalnie i niczego sobie nie upiększyłam i nie zrobiłam nic na siłę no może troszku więcej seksu bym zażywała, a te ostatnie chwile spędziłabym z TŻ oglądając komedie i śmiejąc się braku tchu

[florunia1010]

wzięłabym ogromną pożyczkę, wyszła za mąż, wyprawiła wielkie wesele, a na koniec uciekła gdzieś daleko tylko z Tżetem, napisała testament..

[balletoevs]

Jak znam siebie.. to przepłakałabym kilka nocy. Czas zarezerwowałabym dla najbliższych: rodziny, przyjaciół. Postarałabym po sobie zostawić jakieś ślady, pamiątki.. na które natknęliby się jak mnie już nie będzie. Coś jak w PS. Kocham cię. Starałabym sie jakos duchowo przygotować do odejścia.. no ale. Naprawdę trudne pytanie i nie wiadomo jak to by było naprawdę Mam nadzieje, żenie będzie dane nam się przekonac...

[nenowka152900]

zamartwiałabym się o rodziców i TŻ jak oni to przyjmą...

[201706190936]

Byłam w takiej sytuacji.
Co robiłam? ryczałam, bo szkodami było "zostawić" samą rodzinę na świecie, zwłaszcza synka. Ale potem jak się okazało że jest inaczej to dopiero wtedy zaczęłam żyć pełnią życia.
Dowiedzieć się o czymś takim to była dla mnie tragedia. A przejść przez to "suchą nogą" to tak jak dostać "drugie życie".