Brać ślub czy zostać panną z dzieckiem?

[sugarcane]

Napisane przez invisible_01

Skoro masz wątpliwości, to nie bierz tego ślubu. I szczerze? Śmieszy mnie Twoje gadanie, że nie zwiążesz się z rozwodnikiem, bo miałabyś problem z przystąpieniem do komunii czy spowiadaniem się. Rozumiem, że Twoja domniemana ciąża to niepokalane poczęcie? Zalatuje mi tu straszną hipokryzją. Ktoś Ci chyba niezłych głupot nakładł do głowy - nie daj Boże, żebyś panną z dzieckiem została, rozwodów się nie uznaje, bo to grzech, jak złapałaś chłopa, to się go trzymaj choćby nie wiem co, bo cierpienie uszlachetnia! Nie jesteś szczęśliwa - nie bierzesz ślubu. Dla mnie proste jak budowa cepa.

Napisane przez nocny_lot

Jak nie ma "ataku" to rozmawiamy, staramy się - to jest budujące (choć czasami są też nieporozumienia). Ale te ataki mnie przerażają. On nie jest niebezpieczny, czy coś takiego. Ale to straszne uczucie patrzeć na ukochanego, który nie myśli jak ukochany, nie mówi jak ukochany, nie patrzy jak ukochany.
Wizja, że w takich chwilach z dzieckiem na ręku, będę pozostawiona sama sobie, (bo wtedy nie można na niego liczyć) przeraża mnie.

Nie wiem, jak często ma te ataki, bo on stara się to przede mną ukrywać (boi się, że go zostawię), ale wydaje mi się, że średnio 2-3 dni w miesiącu. Natomiast kłócimy się zawsze raz w tygodniu ^^

Z podkreślonym się zgadzam, z ust mi wyjęłaś invisible zwłaszcza kawałek z niepokalanym poczęciem.

Autorko, egzaltowana jesteś. Nie mówi jak ukochany, nie myśli jak ukochany Do psychiatry go za jaja ciągnąć, zwłaszcza jeśli w perspektywie dziecko.

[nocny_lot]

Eh, może macie racje- jestem hipokrytką. Co zrobić?- czasami pożądanie jest silniejsze niż zasady...
Egzaltowana nie jestem :/ po prostu zwariowałam z miłości.
Za każdym razem jak proponuję mu wizytę u terapeuty to się wkurza i nie chce o tym rozmawiać. Czego się boi - może tego, że wsadzą go do psychiatryka?
Wiem, jak ważna jest dla niego jego praca, więc uderzyłam w czułą strunę i powiedziałam, że jeśli nie pójdzie na terapię, to w pracy w kiedyś się zorientują i nici z jego kariery. Jeszcze trawi ten argument, więc nie wiem, czy odniesie skutek.

[new woman in town]

Napisane przez muszynianka

NIE BIERZ ŚLUBU W CIĄŻY, nie nie nie nie, to najgłupsza rzecz jaką robią kobiety i KOMPLETNIE tego nie rozumiem.
Poczekaj aż urodzisz odczekać 6 tygodni i wtedy zobaczcie jak jest między wami.
Boż, panna z dzieckiem, takie teksty to się słyszało na wsiach 50 lat temu...

Dlaczego 6 tygodni? To po roku nie moze sie okazac ze sie nie układa?Po 10 latach juz nic zwiazkowi nie zagraza?

Całe zycie jest testem dla zwiazku, na kazdym etapie sa inne przeszkody, ludzie sie zmieniaja, zmieniaja sie ich oczekiwania, proirytety, potrzeby.
Moze sie okazac ze z czasem nie jest nam z kims po drodze, chociaz wczesniej była idylla.

Slub z powodu ciazy nie jest dla mnie czyms chwalebnym, o wiele bardziej szanuje osoby ktore te decyzje podejmuja z potrzeby a nie koniecznosci.
Chociaz znam pary ktore akurat z powodu wpadki wziely slub i sa jak na razie szczesliwe ze soba, po pierwszym dziecku pojawily sie kolejne. Ale tu chyba na nic statystyki.

Co komu przeznaczone... Tyle ze jak sa jakiekolwiek przesłanki "przeciw" na etapie podejmowania decyzji o slubie to warto zaczekac az znikna.

Autorko - twoja milosc nie wystarczy za dwoje, chocbys nie wiem jak sie starała do tanga trzeba dwojga.
Milosc ta nawet wielka i jedyna czesto jest tylko miloscia a zycie zyciem, ale do tego trzeba dorosnac psychicznie chyba zeby to zauwazac i slepo nie opowiadac sloganow zywcem zdartych z romansideł czy dziewczecych pamietnikow.

[karolinkamalinka]

Napisane przez nocny_lot

Ale porywczy jesteśmy oboje i czasami to staranie nam nie wychodzi.

Nie mieszkamy razem. W sumie sex też bywa kością niezgody, bo z wiadomych przyczyn, często opieram się mu w jednej z najważniejszych dla niego dziedzin. TŻ nie jest praktykujący.

Że co? Ty wprowadzasz jakieś schizy do tego związku, masakra! Już mi szkoda tego chłopaka. Uprawiasz z nim seks, ale czasem się opierasz, bo jesteś wierząca (żeby lepiej się poczuć, czy co, bo nie łapię tego kompletnie)??? A teraz myślisz,że jesteś w ciąży to będziesz chłopa cisnęła,że ma się hajtać, bo jak to katoliczka i panna z dzieckiem Wiesz co gdybyś go tak naprawdę mocno kochała jak piszesz, to nie chciałabyś tego ślubu DLA JEGO dobra, wiedząc, że nie jest między Wami najlepiej,że się kłócicie. Jak się kogoś kocha to się nie chce zamknąć go w klatce, trzymać przy sobie choćby nie wiem co. Zwłaszcza, że jak piszesz nie uznajesz rozwodów choćbyście się bardzo unieszczęśliwiali nawzajem...

[tennyo4]

Napisane przez nocny_lot

Nie wiem, jak często ma te ataki, bo on stara się to przede mną ukrywać (boi się, że go zostawię), ale wydaje mi się, że średnio 2-3 dni w miesiącu. Natomiast kłócimy się zawsze raz w tygodniu ^^

Obstawiam, że ataki ma częściej. I niestety, ale nie łudź się - nieleczone choroby mają tendencję do pogłębiania się, więc z czasem będzie coraz gorzej.
Jak myślisz, czy choroba może mieć wpływ na regularność waszych kłótni?

[ciri15]

1 rada i 1 pytanie.
Postarajcie się zamieszkać razem, jeszcze przed ślubem
Pytanie: czy on Cię kocha? Tak szczerze.

[baobabka]

Napisane przez nocny_lot

Faktycznie miłość nie sprawi,że wszystko samo zacznie się układać.
Ale miłość sądzi, że wszystko może i że wszystko jest wolno, ciężar czyni lżejszym, na trudy nie zważa, do wszystkiego jest zdolna, wiele dokona tam, gdzie ten, kto nie kocha, ustaje i upada.
Kto nie jest gotów dla ukochanego znosić wszystko, nie wart, by nazywać go kochającym. - Tę mantrę powtarzam sobie w chwilach zwątpienia.

.

Wiesz co..Ty byś chciała być idealistką - mówisz o miłości, że jest najważniejsza, ale już rozważasz na chłodno pojawienie się innych facetów w Twoim życiu. Rozwodnik nie, bo do komunii nie pójdzie, ale seksik z facetem przed ślubem już okej. Ślub tak, bo "tak trzeba", bo to lepsze niż "panna z dzieckiem" (archaiczne określenie...),ale tu też kalkulujesz na zimno, więc ten ślub również nie z miłości co z wyrachowania...

[muszynianka]

Dlaczego 6 tygodni? To po roku nie moze sie okazac ze sie nie układa?Po 10 latach juz nic zwiazkowi nie zagraza?

Okres połogu

[Biejatka]

Napisane przez nocny_lot

Mam 25 lat, od 2 lat jestem w związku z mężczyzną mojego życia. Kocham go bardzo, ale jestem nieszczęśliwa, bo nie potrafimy się dotrzeć. Ciągłe kłótnie, fochy, ciche dni. A potem znowu tydzień szczęścia. I tak w kółko. Próbowałam odejść, ale nie mogę bez niego żyć.

Prawdopodobnie jestem w ciąży. TŻ uważa, że małżeństwo z powodu dziecka nie jest niczym dobrym, ale wiem, że jak trzeba będzie, to stanie na wysokości zadania. Tyle, że nie wiem, czy chcę za niego wychodzić. Rozwodów nie uznaję. Tak sobie ubzdurałam w swojej głupiej główce, żeby nie brać ślubu. Żeby poczekać i zobaczyć, co będzie (chociaż, prawdę mówiąc mam dość czekania! Od roku żyję w ciągłej niepewności odnośnie naszej przyszłości, to mnie wykańcza). Zdaję sobie sprawę, że po ślubie może być jeszcze gorzej, ale jednocześnie wiem, że już nigdy nikogo tak nie pokocham. Więc pomyślałam, że urodzę dziecko, a potem się zobaczy. Albo się pobierzemy, albo rozstaniemy. Jeśli się rozstaniemy, to i tak będę mieć cząstkę jego – naszego dzidziusia. A może kiedyś spotkam mężczyznę, który pokocha mnie i maleństwo, weźmiemy ślub kościelny i stworzymy szczęśliwą rodzinkę. Niestety rzeczywistość może potoczyć się też zupełnie innym torem: TŻ odejdzie, ja zostanę z dzieckiem, sama jak palec, no bo kto zechce pannę z dzieckiem? A nawet gdyby znalazł się taki amator, to czy ożeni się ze mną? Z taką używaną? Co na to jego rodzina? A może potraktuje mnie jak chwilową zabawkę, no bo na co mu baba z dzieckiem na utrzymaniu?
Jeszcze miesiąc temu mówiłam: małżeństwo dla dobra dziecka jest błędem. Dzisiaj już nie wiem, co będzie błędem. Bo nie chodzi tylko o dziecko… chodzi też o mnie - kocham TŻ. On jest superfacetem. Dżentelmen, oczytany, inteligentny, ma dobrą pracę i stać go na utrzymanie rodziny. Daje mi poczucie, że jestem dla niego kimś ważnym. Z drugiej strony cierpi na nerwicę lękową, która objawia się tym, że czasami TŻ staje się zupełnie innym człowiekiem. Bardzo trudno z nim wtedy wytrzymać (wścieka się, jest splątany). Zaciskam zęby, ale łzy cisną mi się do oczu, bo on nie chce iść do terapeuty. Uważa, że sam sobie poradzi z chorobą, ale nie radzi sobie.

Jestem gotowa wziąć to na swoje barki, jeśli będę widzieć, że jemu też zależy, żeby chociaż próbować się leczyć. Ale on nie chce…
Po prostu nie wiem, co robić.

Panna z dzieckiem to było przekleństwo jakieś 20 lat temu, teraz to jest norma.
Z mojego otoczenia: parę koleżanek wpadło, pobrały się, po czym nie minął rok i wszystkie się rozwodzą, wszystkie bez wyjątku.
Jeśli nie macie pewności co do ślubu to po co go brać?? Nie jedna panna z dzieckiem znalazla miłość swojego życia i teraz są szczęśliwymi mężatkami, a te co brały na szybko ślub do tej pory męczą się z rozwodami, ustaleniem praw do dziecka, widzeniami itp.

Ślub, wesele- koszty, rozwód- też koszty, nawet ekonomicznie się nie opłaca.
Może w końcu się dotrzecie, wtedy bez emocji i nie pod wpływem chwili podejmiecie decyzję o ślubie. Teraz warto jeszcze poczekać.

[nocny_lot]

Karolinkamalinka: To moja sprawa, czy i jak często śpię z facetem. Skoro ty taka dobra to dawaj charytatywnie.
Poza tym nie prosiłam o ocenę mojej osoby ale o radę bo znalazłam się w trudnej sytuacji.
TŻ kocha mnie.

[karolinkamalinka]

Napisane przez nocny_lot

Karolinkamalinka: To moja sprawa, czy i jak często śpię z facetem. Skoro ty taka dobra to dawaj charytatywnie.
Poza tym nie prosiłam o ocenę mojej osoby ale o radę bo znalazłam się w trudnej sytuacji.
TŻ kocha mnie.

Oczywiście,że Twoja sprawa. Cały problem jest Twoją sprawą, ale napisałaś o seksie to się do tego odniosłam, trzeba było nie poruszać tej kwestii, skoro nie chciałaś by została skomentowana. W tym, powyżej zacytowanym poście i poprzednich trudno nie zwrócić uwagi na Twoje słownictwo i to jakich określeń używasz w stosunku do kobiet (i siebie) Ja nie "daje", ja kocham się z moim facetem z miłości i dla obopólnej przyjemności. Tak, robię to charytatywnie, bo nic za to nie chcę. Nie wymuszam na nim ślubu odmawiając seksu.Fajnie,że Twój TZ Cię kocha, ale ja mam poważne wątpliwości czy Ty jego kochasz, no ale to już oczywiście Twoja sprawa....

[sine.ira]

Napisane przez muszynianka

Okres połogu

Uwielbiam takie brane od czapy śmieszne terminy. A czemu nie 3 miesiące (kwartał) + 6 tygodni połogu + 2 obroty Marsa wokół słońca? Paranoja.

Napisane przez Biejatka

Panna z dzieckiem to było przekleństwo jakieś 20 lat temu, teraz to jest norma.

Bez przesady, to dalej nie jest żadna norma. Przynajmniej w Polsce. A w małych miastach i na wsiach to dalej wstyd i hańba dla rodziny. Nawet gorsza niż tzw. staropanieństwo.
Sama mówisz, ze wszystkie Twoje znajome brały ślub jak wpadły. I to bym raczej uznała za normę: ślub wymuszony ciążą.

---------- Dopisano o 09:00 ---------- Poprzedni post napisano o 08:58 ----------

Napisane przez nocny_lot

Karolinkamalinka: To moja sprawa, czy i jak często śpię z facetem. Skoro ty taka dobra to dawaj charytatywnie.

Z takim podejściem Ty chcesz zapewnień, ze miłość jest najważaniejsza ? Ja tu widzę wyrachowaną, cyniczną babę. Coraz wyraźniej taką widzę, z każdym jej kolejnym wpisem tutaj. Straszne.

[klempaa]

Napisane przez nocny_lot

Karolinkamalinka: To moja sprawa, czy i jak często śpię z facetem. Skoro ty taka dobra to dawaj charytatywnie.
Poza tym nie prosiłam o ocenę mojej osoby ale o radę bo znalazłam się w trudnej sytuacji.
TŻ kocha mnie.

A Ty jego...?

Wiesz co? Nijak to, co w tym poscie napisałas, ma się do tych Twoich wielkich słów o miłości.

[201803290936]

Napisane przez sine.ira

(...)
Bez przesady, to dalej nie jest żadna norma. Przynajmniej w Polsce. A w małych miastach i na wsiach to dalej wstyd i hańba dla rodziny. Nawet gorsza niż tzw. staropanieństwo.
Sama mówisz, ze wszystkie Twoje znajome brały ślub jak wpadły. I to bym raczej uznała za normę: ślub wymuszony ciążą.

---------- Dopisano o 09:00 ---------- Poprzedni post napisano o 08:58 ----------

Z takim podejściem Ty chcesz zapewnień, ze miłość jest najważaniejsza ? Ja tu widzę wyrachowaną, cyniczną babę. Coraz wyraźniej taką widzę, z każdym jej kolejnym wpisem tutaj. Straszne.

Niestety to prawda.

[krooolewna]

Jakbym miała być z facetem ( w sensie wyjść za niego za mąż) wahając się przed ślubem to nigdy bym tego nie zrobiła.
Zalatujesz tutaj jakby religią,ale też jestem wierząca,a jakbym miała męczyć swoje dziecko,siebie to trudno w końcu to dziecko musiałoby powstać z sexu przed ślubem co w naszej wierze jest grzechem.

[tennyo4]

Napisane przez krooolewna

Zalatujesz tutaj jakby religią,ale też jestem wierząca,a jakbym miała męczyć swoje dziecko,siebie to trudno w końcu to dziecko musiałoby powstać z sexu przed ślubem co w naszej wierze jest grzechem.

Jakoś wątpię, żeby Bóg pochwalał kobietę, która naraża swoje dziecko na kiepskie życie u boku wątpliwej jakości tatusia i patrzył tylko na papiery, czy przypadkiem nie brakuje gdzieś pieczątki.

We mnie specjalnego szacunku nie wzbudzają np. żony alkoholików potulnie dające się lać mężom i znoszące to latami "a bo nie uznaję rozwodów", "a bo dzieci", "a bo co rodzina powie".
Szanuję te, które mają odwagę żyć same i walczyć o dobro swoje i dzieci. O szczęście. Co z tego, że czasem w nieco okrojonej wersji.

[miss venflon]

Napisane przez nocny_lot

Karolinkamalinka: To moja sprawa, czy i jak często śpię z facetem. Skoro ty taka dobra to dawaj charytatywnie.
Poza tym nie prosiłam o ocenę mojej osoby ale o radę bo znalazłam się w trudnej sytuacji.
TŻ kocha mnie.

wyszło szydło z worka

czyli seks jest za coś? tak?
więc czego oczekujesz w zamian od swojego TŻ?

przykre jest to,że młoda osoba może mieć taki sposób myślenia o związkach,ślubie i milości fizycznej

[Wenila]

ślub tylko z powodu dziecka przynosi więcej szkód niż pożytku. Nie polecam. To nie zawsze wychodzi dobrze. Lepiej poczekać aż się urodzi. Wtedy możecie się zbliżyc do siebie. Jesli się ułoży to wtedy można mówic o ślubie.

Powodzenia

[madmuazelle]

Najpierw to ty się dziewczyno upewnij,czy faktycznie jesteś w tej ciąży.A potem snuj plany co lepiej,a co nie. A nie,jeszcze nie wiadomo,a ta snuje plany co będzie jak pojawi się bejbi.

[_vixen_]

Napisane przez tennyo4

Jakoś wątpię, żeby Bóg pochwalał kobietę, która naraża swoje dziecko na kiepskie życie u boku wątpliwej jakości tatusia i patrzył tylko na papiery, czy przypadkiem nie brakuje gdzieś pieczątki.

Wiesz, Polski Bóg jest z zawodu ginekologiem, zna się na antykoncepcji i pasjami śledzi, czy ktoś uprawia seks przed ślubem, więc na pieczątki też NA PEWNO patrzy

[nocny_lot]

"czyli seks jest za coś? tak?
więc czego oczekujesz w zamian od swojego TŻ?"

Nie wiem, w którym momencie powiedziałam, że czegokolwiek wymagam od TŻ wzamian. Staram się z nim nie sypiać, bo uważam to za grzech. Czasami mu ulegam, bo jestem tylko człowiekiem. Wiem, że jemu nie do końca się to podoba, ale stara się szanować moje poglądy.

"przykre jest to,że młoda osoba może mieć taki sposób myślenia o związkach,ślubie i milości fizycznej"

Dlaczego jest Ci przykro? Robię to co uważam za właściwe i jest mi z tym dobrze. Są ludzie, którzy robią inaczej, ale czy to znaczy, że mam ich potępiać, albo, że oni mają potępiać mnie?


Doris: Nie uważam się za cyniczną osobę. Ale być może nią jestem. W czym ten cynizm się objawia?

P.s. Aha, oki już skapczyłam, o co chodzi "charytatywnie" miałam na myśli "wspierając wszystkich potrzebujących", a nie "nie oczekując nic w zamian"

[invisible_01]

Napisane przez nocny_lot

Staram się z nim nie sypiać, bo uważam to za grzech. Czasami mu ulegam, bo jestem tylko człowiekiem. Wiem, że jemu nie do końca się to podoba, ale stara się szanować moje poglądy.

Skoro spałaś z facetem przed ślubem, to nie opowiadaj farmazonów, że masz niezłomne zasady i religijne poglądy. Spałaś z nim i jest grzech niezależnie od tego, ile razy to się zdarzyło. A gdyby rozwodnik, z którym byś się nie związała, powiedział, że rozwód to błąd, bo nie powinno się rozwodzić, no ale jest tylko człowiekiem i uległ? Ja mam kilka zasad, którymi kieruję się w życiu i nigdy żadnej nie złamałam. To tak, jakby ktoś głosił wszem i wobec "stop narkotykom!", ale sam od czasu do czasu ćpał, no bo przecież jest tylko człowiekiem i ulega pokusom...

[nocny_lot]

Nie nazywam moich zasad niezłomnymi. Ty je tak nazywasz.

Gdyby ludzie nie upadali, nikt nie musiałby się spowiadać. Wszyscy bylibyśmy święci.

Gratuluję, że nie złamałaś w życiu żadnej zasady. Musisz być wyjątkową osobą.

"A gdyby rozwodnik, z którym byś się nie związała, powiedział, że rozwód to błąd, bo nie powinno się rozwodzić, no ale jest tylko człowiekiem i uległ"

Gdyby doszedł do takiego wniosku, próbowałabym go wesprzeć, pocieszyć.

[tennyo4]

Napisane przez _vixen_

Wiesz, Polski Bóg jest z zawodu ginekologiem, zna się na antykoncepcji i pasjami śledzi, czy ktoś uprawia seks przed ślubem, więc na pieczątki też NA PEWNO patrzy

Napisane przez nocny_lot

Nie nazywam moich zasad niezłomnymi. Ty je tak nazywasz.

Ciężko nazwać "zasadą" coś co jest regularnie łamane.

I jak? Jesteś w tej ciąży?

[miss venflon]

Napisane przez nocny_lot

Nie nazywam moich zasad niezłomnymi. Ty je tak nazywasz.

Gdyby ludzie nie upadali, nikt nie musiałby się spowiadać. Wszyscy bylibyśmy święci.

Gratuluję, że nie złamałaś w życiu żadnej zasady. Musisz być wyjątkową osobą.

"A gdyby rozwodnik, z którym byś się nie związała, powiedział, że rozwód to błąd, bo nie powinno się rozwodzić, no ale jest tylko człowiekiem i uległ"

Gdyby doszedł do takiego wniosku, próbowałabym go wesprzeć, pocieszyć.

wiesz czasem jest tak, że żyje się w zgodzie z własnymi zasadami etycznymi/moralnymi nienaruszając ich-żyje się w zgodzie ze sobą
u ciebie tej zgody nie ma-czuć to w twoich wypowiedziach-a tym bardziej widać w uleganiu swemu mężczyźnie i tłumaczeniu sobie ,że jest się tylko człowiekiem(jak widać słabych zasad)

[boomalina]

Napisane przez nocny_lot

Mam 25 lat, od 2 lat jestem w związku z mężczyzną mojego życia. Kocham go bardzo, ale jestem nieszczęśliwa, bo nie potrafimy się dotrzeć. Ciągłe kłótnie, fochy, ciche dni. A potem znowu tydzień szczęścia. I tak w kółko. Próbowałam odejść, ale nie mogę bez niego żyć.

Prawdopodobnie jestem w ciąży. TŻ uważa, że małżeństwo z powodu dziecka nie jest niczym dobrym, ale wiem, że jak trzeba będzie, to stanie na wysokości zadania. Tyle, że nie wiem, czy chcę za niego wychodzić. Rozwodów nie uznaję. Tak sobie ubzdurałam w swojej głupiej główce, żeby nie brać ślubu. Żeby poczekać i zobaczyć, co będzie (chociaż, prawdę mówiąc mam dość czekania! Od roku żyję w ciągłej niepewności odnośnie naszej przyszłości, to mnie wykańcza). Zdaję sobie sprawę, że po ślubie może być jeszcze gorzej, ale jednocześnie wiem, że już nigdy nikogo tak nie pokocham. Więc pomyślałam, że urodzę dziecko, a potem się zobaczy. Albo się pobierzemy, albo rozstaniemy. Jeśli się rozstaniemy, to i tak będę mieć cząstkę jego – naszego dzidziusia. A może kiedyś spotkam mężczyznę, który pokocha mnie i maleństwo, weźmiemy ślub kościelny i stworzymy szczęśliwą rodzinkę. Niestety rzeczywistość może potoczyć się też zupełnie innym torem: TŻ odejdzie, ja zostanę z dzieckiem, sama jak palec, no bo kto zechce pannę z dzieckiem? A nawet gdyby znalazł się taki amator, to czy ożeni się ze mną? Z taką używaną? Co na to jego rodzina? A może potraktuje mnie jak chwilową zabawkę, no bo na co mu baba z dzieckiem na utrzymaniu?
Jeszcze miesiąc temu mówiłam: małżeństwo dla dobra dziecka jest błędem. Dzisiaj już nie wiem, co będzie błędem. Bo nie chodzi tylko o dziecko… chodzi też o mnie - kocham TŻ. On jest superfacetem. Dżentelmen, oczytany, inteligentny, ma dobrą pracę i stać go na utrzymanie rodziny. Daje mi poczucie, że jestem dla niego kimś ważnym. Z drugiej strony cierpi na nerwicę lękową, która objawia się tym, że czasami TŻ staje się zupełnie innym człowiekiem. Bardzo trudno z nim wtedy wytrzymać (wścieka się, jest splątany). Zaciskam zęby, ale łzy cisną mi się do oczu, bo on nie chce iść do terapeuty. Uważa, że sam sobie poradzi z chorobą, ale nie radzi sobie.

Jestem gotowa wziąć to na swoje barki, jeśli będę widzieć, że jemu też zależy, żeby chociaż próbować się leczyć. Ale on nie chce…
Po prostu nie wiem, co robić.

nie chce krakac ale w/g mnie skończy sie to rozwodem, juz teraz placzesz a co bedzie po slubie? nie łódz sie ze koles sie zmieni!!! odpowiedz sobie na pytanie - co jest dla Ciebie wazniejsze = dziecko i spokuj czy malzenstwo i ciagle chaje???? niech sie dzieciątko urodzi i zobaczysz jakim jest ojcem, czy daje rade, moze zacznie sie leczyc, nie spiesz sie .....

[_vixen_]

Napisane przez nocny_lot

Gdyby ludzie nie upadali, nikt nie musiałby się spowiadać. Wszyscy bylibyśmy święci.

Ale tymi swoimi (pozbawionymi większego sensu zresztą) zasadami jedynie komplikujesz sobie bezsensownie życie.

Lubisz sobie wmawiać "mam zasady", bo po prostu lepiej sie z tym czujesz, tak Cię pewnie wychowano i dla uspokojenia sumienia wmawiasz sobie i przypominasz o swoich zasadach. Chociaż generalnie ich nie przestrzegasz, co TEŻ usprawiedliwiasz, że przecież nie jesteś święta.

No ale jak dzięki temu wmawianiu sobie zasad lepiej się czujesz, to w sumie co kto lubi...

[boomalina]

widze ze zeszlo sie z tematu

[nocny_lot]

Dziękuję za przygotowanie portretu psychologicznego

Widzę, że rozliczanie mnie z przestrzegania zasad stało się głównym tematem tego forum, hehe. Sędzią na własnym procesie być nie mogę, ale na obronę mam to, że naprawdę staram się żyć zgodnie z tymi przekonaniami, nie zawsze wychodzi, bo nie jest to łatwa droga.
Grunt to nie zrażać się potknięciami i doskonalić siebie.

vixen: Nie zawsze taka byłam, oj nie. Boga odnalazłam przypadkiem (albo raczej On odnalazł mnie) i po prostu musiałam wybierać, a uwierz, nie łatwo rezygnować z przyzwyczajeń.
Czasami mam obawy, że przez "bycie dewotą" zmarnuję swoją szansę, swoje szczęście, swoje życie.
Ale wiem też, że taka ofiara może mieć sens, nawet jeśli ja tego nie pojmę.

[_vixen_]

Grunt to byc wobec siebie szczerym, a nie się okłamywać.