Pomocy! Nie spałam od 2ch tygodni!

MISIAK napisał(a):
> Ojej, mam nadzieję, że nie czytają Waszych wypowiedzi przyszłe mamy, bo chyba odechciało by im się mieć dzieci
Niby dlaczego? Macierzyństwo ma swoje blaski i cienie i gdyby pisać tylko o tych pierwszych to konfrontacja może być dość bolesna
To o czym piszesz z pewnością jest zdrowym podejściem, jest też kwestią siły charakteru... a mi tego brakowało i nie potrafiłam zostawić dziecka samego sobie (zwłaszcza, że wtedy mieszkaliśmy w kawalerce) kiedy płakało, zwłaszcza, że przy mnie się uspakajało. Dla mnie komfort mojego dziecka był ważniejszy ponad wszystko. I nie robiłam tego /nie robię nadal/ myśląc o podziękowaniach za kilka lat.

[mskladaczek]

kapiele z morza martwego dobre na wszytko

mskladaczek napisał(a):
> kapiele z morza martwego dobre na wszytko

O taaaaak, też mi się to przyuważyło , ciekawe czy Złośliwcowi też

[MISIAK]

No jasne, każdy odbiera macierzyństwo inaczej, ja może nie widzę aż tylu plusów . Przynajmniej pocieszam się tym, że problemy mam nie tylko ja. Uważam, że posiadanie dziecka to bardzo duże wyzwanie, przeogromna odpowiedzialność i próba siły....charakteru i zdrowia. Podziwiam dlatego mamy posiadające kilka pociech, bo sama wiem - to może zabrzmieć drastycznie- że nie zdecyduję się na drugie dziecko. A to jest moja decyzja i mogę mieć takie podejście, to moja sprawa. Kilka przyczyn się na to złożyło. A takie wątki jak ten tylko - niestety - mnie utwierdzają w moim przekonaniu.

Dziwię się czasami osobom, które wybierają w ogóle wygodne i beztroskie życie - nie chcą mieć dzieci w ogóle. Ale z drugiej strony - jak się za długo czeka to już się nie chce, a ta presja psychiczna otoczenia jeszcze pogarsza sytuację...


Poza tym jak widać - na tym forum znalazło się tez parę osób bezdzietnych zszokowanych tym i owym, a wręcz obawiajacyhc się macierzyństwa. Więc nie jestem odosobniona

Tu się zgadzamy , mi też jedna pociecha wystarczy

[Karmen]

no to skończyliśmy 2 miesiące... uffff.! Co racja to racja, chyba troche spanikowałam, bo z małą nie miałam podobnych problemów albo mam kompletną zaćmę. Do butli odciagałam swój pokarm i to naprawde ruszyło do przodu ta cała machinę, teraz już nie odciagam, nie muszę.
Prawdą też było, że on ja tylko sie lekko wiercił i jęczał to ja leciałam, a to mleczko nie miało kiedy nabrać wartości więc jak podawałam to nic dziwnego, że nie odmawiał, poza tym jest już większy i tez zmienia zwyczaje z czasem.
Wygląda ślicznie, jest pulchniutki, sporo się do nas śmieje (jak tylko ktoś się pojawi)
Pije nawet troszkę hrbatki z butli (anatomiczny smoczek chicco)
smoka takiego do uspakajania wypluwa, ale potrafi parenaście minut sam posiedzieć i tylko się uśmiecha, je co ok 4 godziny po ok15minut!!!
Moje życie wróciło do normy więc...
Myślę (Misiaku) że ten wątek przyda się przyszłym mamom na dowód, że problemy są, ale mijają
Dziękuje wszystkim jeszcze raz
Klarysa-jak nowa