A jak to jest byc w ciąży? Tylko szczerze dziewczyny ;)

[gizix]

hey dziewczyny ja także jestem obecnie w ciąży leci mi 32 tydzień i jak na razie przytyłam tylko 4-5kg bo waha mi się waga między tymi kilogramami. Przed ciążą byłam bardzo szczupła i teraz właściwie to już jest 8 miesiąc ale po mnie zupełnie tego nie widać,zobaczymy co będzie dalej bo termin mam na 30 marca. Lekarz mi powiedział że najważniejsze żeby dziecko miało dobre wymiary no i żeby badania były ok i wcale to nie ma znaczenia czy kobieta tyje w ciąży 30kg czy tam 8. mam nadzieję że jeszcze przez dwa miesiące dużo mi nie przybędzie. Ogólnie jak na tak zaawansowaną ciąże czuję się super,właściwie przechodzę bezobjawowo nie puchnę nie wymiotuję. Fajny to jest stan i jak dzidzia z dnia na dzień coraz mocniej kopie w brzuchu to aż można się zdziwić skąd taka mała istotka ma tyle siły.

[SugarbabyLove]

hmm ciekawy temat.. Ja to powiem TAK: każda kobieta przechodzi to inaczej.. jedna jest jak słonik, inna nie przytyje prawie wogóle.. nie możemy ci tu dokładnie powiedzieć JAK TO JEST to trzeba przeżyć... I nie czytaj głupich gazet i tekstów typu : w ciąży Trzeba to i to albo że w ciąży Zawsze jest tak i tak...brednie! najlepiej sie dowiesz jak sama to Kiedyś przejdziesz...
Pozdrawiam

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Sugar, dobrze jest czytać całe wątki - Kasia już jest mamą Wątek sprzed 6 lat.

[SugarbabyLove]

[COLOR="Red"][/ teraz mnie zaskoczyłaś hehe]

[monikaaaaaaaa]

Mi się bardzo podoba w ciąży mimo tego że dużo wymiotuje, musze jeść w nocy (żeby nie wymiotować). Jestem w 8 miesięcu, brzuszek jest fajniutki i tak jakoś czuję się wyjatkowo. To naprawde dar nosic dzieciątko w swoim łonie...

[muron]

jak dla mn to cudownie nie jest;-) Zaczęłam od szpitala, potem 3 tyg leżenia. teraz już mogę normalnie egzystować-oczywiscie w miare ostroznie, ale absolutnie nie w pracy- chociaż jestem pracownikiem umysłowym-biurkowym;-). Ale koszmarne mdłości, wcale nie tylko porannne, albo megagłód, że aż przełyk boli a ma się pełny żołądek przysłania blaski. Czekam na 2 trymestr podobno będzie lepiej;-)Ale ja to w ogóle nie przypadek Matki Polki, wieć niedogodności naprawdę mi przeszkadzają;-)

[naked21]

e tam i co z tego, że wątek stary

jesli chodzi o mnie, to ja też kiedyś myslałam, żeby dzieci nie mieć wcale. Bałam się ciąży, porodu, a najbardziej ewentualnych chorób dziecka. Twierdziłam, że gra nie warta świeczki, tyle sie słyszy o dzieciach, które morduja rodziców, uciekają z domu, siedza w więzieniu Widziałam więcej negatywów macierzyństwa.

Dopoki.. nie zaszłam w ciążę I chociaż ciąża nieplanowana, z nieodpowiednim facetem i kroi mi sie samotne wychowywanie mojego synka to... nie pamietam kiedy ostatnio byłam taka szczęśliwa.

Badania i podglądanie maluszka na USG, kopniaki i sama świadomość daje tyle radości i chęci życia, że tego nie da się opisać.

A sama ciąża? Początki- fatalne, burza hormopnów, okropne samopoczucie psychiczne, do tego mdłości, senność Po 3 miesiącach jak ręką odjął. Teraz jedyny minus to wciąż przybywające kilogramy (mimo to czuję sie bardzo atrakcyjnie ). Ale jeszcze 3 miesiące i dzidzius będzie ze mną Nigdy nie myslała, że mozna już tak kochać i tak się przywiązać do dziecka będącego jeszcze w brzuchu. Trzeba to po prostu przeżyć.

[muron]

3 mamy kciuki, odpowiedni się znajdzie Zazdroszczę optymizmu, bo choć ja mam planowane, to bez wielkiej euforii, możvczniemmoże potrzebuję więcej czasu, może tez konca mdłości. Cieszyć się cieszę, ale do mnie nadal nie dociera, to zbyt niezwykłe;-)
Czekam na II trymestr, teraz akurat cierpię na megagłód-dodam ,z e jestem po grillu, górze warzyw. I co żółądek pełny, jeśc sie nie da a ssie.
Pierwszy trymestr do bani;-)

[schoolcraft]

Napisane przez Madlaine

Jak to jest?
Hmmm... trudno powiedzieć, ale spróbuję
Pewnej nocy powiedziałam do mojego męża, że chcę miec z nim dziecko. Zdradził mi później, że to był najcudowniejszy dowód miłości jaki mogłam mu dać. No i stało się, najwyraźniej nasze komórki sa kompatybilne, bo zaszłam w ciążę po tym jednym razie

Pierwsze USG, Oleńka wyglądała jak ziarnko fasoli i rosła bezpieczna pod moim serduchem. Już w brzuchu była rozbrykana, rosła, kopała, wierciła się - potrafilismy z mężem cąłe noce przyglądac się jej ruchom, rysującym się pod skórą mojego brzucha jej rączkom czy nóżkom. Kochalismy ją juz wtedy, to było nasze dopełnienie, nie składalismy sie już z dwóch połówek, ale trzech części.
Nie da się opisać wszystkich uczuc jakie towarzyszą ciąży, czasem masz potworna hustawke nastrojów, nachodza Cię najczarniejsze mysli, żeby za chwilę być najszczęśliwszyą osobą na swiecie
Jedno jest pewne doroślejesz, świat nie jest juz taki jak przedtem, zmieniaja się priorytety, zmieniasz się Ty i Twoje późniejsze zycie. W moim odczuciu na lepsze
Ale to subiektywna sprawa, tak jak i wszystkie niedogodności jakie odczuwasz w ciąży.

Jednak zobaczysz, że później każda nowa umiejętność, każdy usmiech dziecka, kazde przybiegnięcie do Ciebie, gdy jest mu źle i chce wtulic sie w Twoje ramiona, uczynia zadość wszelkim niewygodom, nieprzespanym nocom, spotkaniom i wyjazdom, z których czasem trzeba zrezygnować.

Bycie matką to wielka odpowiedzialność, ale i nieopisane szczęście. Trzeba miec bardzo wiele cierpliwości i czasem się poświęcać. Ale nie da się słowami opisać, co czuje kochająca swoją kruszynę matka. Takiej miłości nie czuje sie do nikogo innego. To coś tak niesamowitego, że gdy dzieje sie Twojemu dziecku krzywda, odczuwasz prawie fizyczny ból, ja tak sie czułam, gdy Olka w wieku 1,5 roku trafiła do szpitala, przez 2 tygodnie prawie nie spałam i nie jadłam, czuwałam dzień i noc przy niej, Moja miłość do niej bolała mnie fizycznie, nigdy nie odczułam takich emocji jak wtedy i nigdy tez nie czułam się tak potrzebna, gdy budziła się i patrzyła na mnie swoimi cierpiącymi slipkami miałam wrażenie, że świat się dla mnie kończy. Przeżyłam to potwornie, długo dochodziłam do siebie i mimo tego, nie umiem sobie wyobrazić ogromu cierpienia i bólu, jaki musza czuc rodzice po stracie dziecka.

Przepraszm z góry za ta platanine moich myśli , ale dopóki nie zostaniesz mamą, nie zrozumiesz chyba, że cąły okres ciąży nawet ze wszelkimi mozliwymi niedogodnościami i wyrzeczeniami łącznie z ciezkim porodem, sa niczym w porównaniu z tym co czeka Cie po narodzinach dziecka

Nie martw sie na zapas, a gdy ta chwila nastapi, ciesz sie nią w pełni, bo to bardzo krótkie 9 miesięcy, w czasie których najwazniejse jest, że nauczysz się kochać istotę, której ze swoim partnerem daliście życie.

Poplakalam sie, jak przeczytalam ten post!!! Pieknie to opisalas, Madlaine!!! Mimo, ze nie umiem tak pieknie opisywac moich uczuc, to zgadzam sie z tym wszystkim co napisalas w 100% i mam doslownie takie same odczucia co do moich dzieci i mojej milosci do nich Dziekuje za tak piekny post

[izaaa1993]

robiłam sobie test ciązowy i wyszedł dodatni... po 6 tygodniach... czy panikować, czy jeszcze nie?

[Karinio]

Napisane przez izaaa1993

robiłam sobie test ciązowy i wyszedł dodatni... po 6 tygodniach... czy panikować, czy jeszcze nie?

Panikować???Czemu panikować???Gratuluje i życze spokojnej ciąży.

A odnośnie tematu,wypowiem się a co tam Ja super wspominam ciąże,nie miałam żadnych mdłości,nie wymiotowałam ani razu,nie miałam zgage,brzuszek miałam niewielki,nie czułam się jak słonik. Jedynie pod koniec dopadła mnie cholestaza,ale to dało się przeżyć,bo po porodzie wyniki miałam już dobre

[natalor]

Dla mnie ciąża nie była jakimś cudownym okresem.
Przez pierwsze 5 miesięcy nie czułam ,że będę mamą.
Później ruchy dziecka i tak to 7 miesiąca fajnie. A później już odliczanie każdego dnia do porodu.Byłam po poronieniu z zagrożeniem porodu przed terminem.No a w końcu urodziłam 2 tyg po terminie
Zdecydowanie lepszym wspomnieniem jest dla mnie poród niż okres ciąży.Bardzo czekałam na córeczkę i nie mogłam się doczekać.
No i 25 kg przytyłam ...schudłam ale pamiątkę z ciąży mam na całe życie-rozstępy.