Problem z wychowaniem fizycznym.

[dawidowskasia]

Napisane przez xzora

Dziewczyny, przykro czytać, że przez nieprawidłowe prowadzenie zajęć, złe podejście nauczyciela, nienawidzicie wfu i załatwiacie sobie zwolnienia

Ruch to zdrowie, ruch to energia, siła, lepsza koncentracja, no, ale wiadomo, że każdy jest inny i każdemu inny rodzaj ruchu sprawia przyjemność.

Nie każdy musi być dobry w grach drużynowych, a do gier na lekcjach powinno się podchodzić rekreacyjnie, a nie sportowo. Powinna się liczyć aktywność, zabawa, a nie wynik.

no tak, ale tu nikt nie twierdzi,że nie lubi ruchu, ćwiczeń a jedynie wf-u
Tak jak ktoś nie lubi karate za to kocha kung-fu

---------- Dopisano o 06:18 ---------- Poprzedni post napisano o 06:17 ----------

Napisane przez xzora

wiesz, nie chodzi o rodzaj zajęć, a raczej sposób prowadzenia

w podstawówce nienawidziłam piłki ręcznej, a na studiach były fajne zajęcia i to były głównie modyfikacje, różne gry w oparciu o piłkę ręczną

a przedmioty były różne - gry i zabawy ruchowe, aerobic, korfball, teakwondo, ścianka wspinaczkowa, gry i zabawy w wodzie, lekkoatletyka, siłownia...

No dobrze, ale z wątku wynika,że nie z takich rzeczy, które wymieniłaś się załatwia zwolnienie...

[xzora]

Napisane przez dawidowskasia

no tak, ale tu nikt nie twierdzi,że nie lubi ruchu, ćwiczeń a jedynie wf-u

wiem, po prostu szkoda, że wf w lo nie jest fajny, bo mógłby być i tyle

[Pogrom_czyni]

.

[piekna_marianna]

Mój sport rekreacyjny nie był na AWF, ale prowadzili go wykładowcy z AWF. Najpierw była teoria, uczyliśmy się takich psychologiczno-pedagogicznych aspektów ruchu. Między innymi właśnie tego, że każdy ma inną sprawność motoryczną Równolegle praktyka na sali gimnastycznej, zasady prawidłowej rozgrzewki, uczyliśmy się jak oddziaływać na poszczególne partie mięśni, jak ćwicząc nie zrobić sobie krzywdy, graliśmy w gry, jasne, uczyliśmy się sędziować. A potem był tygodniowy obóz sportowy, dali nam wycisk, zajęcia od 8 do 20. Były sporty wodne, gry zespołowe, strzelanie z łuku, zabawy integracyjne, biegi po lesie, rowery, nordic walking... ogólnie wspominamy wszyscy te zajęcia jako nieustanne przełamywanie własnych barier i niechęci. Fajne to było, szkoda, że tylko rok trwało, A szkolny wf (czyli właśnie "zajęcia na macie") nie uczy absolutnie niczego. Szkoda.

[almer]

Ja Cię w pełni rozumiem. Sądzę, że to duża wina nauczyciela. Powinien zwracać uwagę na śmiechy, wyzwiska. Studiuje wychowanie fizyczne ale rozumiem, że niektóre dzieci mają problemy i nie są świetnie uzdolnione. Przez takie wyzwiska itd zniechęcają się tylko do lekcji. Sądzę, że to też wina Twojej niskiej samooceny, że się tak zamartwiasz. Bierzesz to za bardzo do siebie. Pomyśl pewnie te osoby co są lepsze od Ciebie z wf nie radzą sobie z innymi przedmiotami a ty radzisz sobie świetnie? Porozmawiaj z nauczyciele, wytłumacz może zacznie zwracać uwagę, że nie wolno się naśmiewać z innych. Pozdrawiam

[Black Rainbow]

Ja również nigdy nie lubiłam wf-u. Prawdopodobnie dlatego, że jestem mańkutem. Dodatkowym problemem jest to, że lewa ręka mimo, że jest tą, której używam jest trochę słabsza niż prawa. Prawą jednak nie potrafię się posługiwać, ponieważ żyje własnym życiem Poplątana sprawa, prawda? No właśnie, a nauczyciele nie potrafili mi pomóc w wyćwiczeniu obu rąk i wykorzystaniu siły. Większość gier zespołowych była dla mnie okropna, a zwłaszcza sprawdziany.

Koszykówka, dwutakt? Taak, to jest to, co osoby leworęczne uwielbiają najbardziej. Żaden nauczyciel nie poświęcił mi dosłownie 5 minut, by nauczyć mnie kozłowania piłki prawą ręką, by zamienić dwutakt na lewą rękę i pokazać mi kroki.

Siatkówka, była fajna, potrafiłam odbijać piłkę. Gorzej było z zagrywką. Lewą rękę (jak pisałam wcześniej) mam znacznie słabszą i zagrywka była dobra technicznie, ale słaba i piłka nie przelatywała przez siatkę, a jeśli już, to ledwo, ledwo. Prawa ręka silna, ale nieskoordynowana i piłka przelatywała przez siatkę, ale poza boisko i na wszystkie strony.

Do pewnego czasu starałam się i dzielnie wytrzymywałam każdą lekcję, w końcu miałam dosyć patrzenia na mnie jak na totalną niemotę. Jako dziecko nie byłam otyła, nie miałam problemów z poruszaniem się, więc w liceum załatwiłam sobie u lekarza rodzinnego zwolnienie z wf-u.

Nie żałuję. Lubię sport, ale to co dzieje się w szkole na lekcjach wychowania fizycznego, to żenada. Całe gimnazjum grałyśmy jedynie w koszykówkę i siatkówkę. Moje ulubione skoki przez kozła były może ze dwa, trzy razy. Czasem miałyśmy siłownię (popsute rowerki treningowe) rzadko ping ponga. Na początek i zakończenie roku szkolnego były biegi. Polegały na okrążeniu dosyć sporego terenu szkoły pięć razy. Pierwsze trzy dziewczyny dostawały szóstki, a reszta po piątce.

[zły jeż]

Ja również nienawidziłam w szkole (w podstawówce i w gimnazjum) wf-u, a konkretniej gier zespołowych. Czasami była gimnastyka, co akurat bardzo lubiłam, bo w ramach zajęć pozalekcyjnych trenowałam akrobatykę i byłam dobra w przewrotach, staniu na rękach itp. Niestety koledzy i koleżanki z klasy w większości pozwalali sobie na chamskie komentarze po każdej mojej nieudanej akcji podczas gry w siatkówkę lub koszykówkę. Byłam za to dobra w innych przedmiotach, ale oczywiście jak już ktoś napisał w tym wątku, za brak zdolności powiedzmy matematycznych nikt jakoś innych nie wyśmiewa w szkole. Pomagało wzajemne wspieranie się z podobnie "nieudolnym" kolegą. Jednak gdybym mogła cofnąć czas, załatwiłabym sobie zwolnienie - po co się męczyć i mieć później długo kompleksy.
W liceum było już normalnie - wydaje mi się, że ludzie w klasie już dojrzalsi, a i nauczycielka była sympatyczna i normalna. A na studiach to w ogóle bajka, wybór zajęć.