Środowisko artystyczne

[karolkao89]

Napisane przez Naka_Mika

A ja mam do Was pytanie-co sądzicie o pracy i studiach artystycznych, takich jak malarstwo, rzeźba itd??

ja jestem na takim kierunku już 4 rok, liznęłam i malarstwa i rzeźby. Według mnie jest robota po tym, tylko trzeba odpowiednio poszukać i w odpowiednim mieście. Koleżanka kiedys mi powiedziała, że ten mój kierunek jest taki nieżyciowy (plastyka, rysunek), a ona wybrała ekonomie, bo po tym będzie mieć pracę. Heh, myliła się.

Tylko tak, na uczelniach profesorowie mają własny gust, z tego co widzę nie lubią tradycyjnej sztuki, lubią nowoczesność - cokolwiek to znaczy:P. Po 4 latach już się umiem 'bronić'. No, ale ile to nerwów, stresów kosztowało;|....

[cherrycokex]

Ja się od niedawna zastanawiam nad studiami muzycznymi, gram na wiolonczeli od 8 r.ż.(teraz mam 15 lat), połowa mojej rodziny robi coś wspólnego z muzyką. To chyba wrodzone zamiłowanie, mam nadzieję, że na mnie też trochę talentu przeszło. Chodzę do szkoły muzycznej II stopnia i nie wyobrażam sobie, gdybym miała z niej zrezygnowac, bardzo to lubię. Niestety często nie mam już na to chęci, brak mi ochoty na ćwiczenie, a na tym poziomie, na którym jestem, trzeba grać jakieś 2 godziny dziennie, co jest trudne i nużace dla kogoś w moim wieku. Naprawdę fajnie byłoby iść na takie studia, grać w dobrej orkiestrze... Pieniądze nie są z tego za duże, jeszcze zależy od umiejętności gry i posiadania kontaktów w tej branży. A Wy co myślicie o takim sposobie na życie ? : ) Pozdrawiam, cherry.

[jyyli]

Napisane przez cherrycokex

Ja się od niedawna zastanawiam nad studiami muzycznymi, gram na wiolonczeli od 8 r.ż.(teraz mam 15 lat), połowa mojej rodziny robi coś wspólnego z muzyką. To chyba wrodzone zamiłowanie, mam nadzieję, że na mnie też trochę talentu przeszło. Chodzę do szkoły muzycznej II stopnia i nie wyobrażam sobie, gdybym miała z niej zrezygnowac, bardzo to lubię. Niestety często nie mam już na to chęci, brak mi ochoty na ćwiczenie, a na tym poziomie, na którym jestem, trzeba grać jakieś 2 godziny dziennie, co jest trudne i nużace dla kogoś w moim wieku. Naprawdę fajnie byłoby iść na takie studia, grać w dobrej orkiestrze... Pieniądze nie są z tego za duże, jeszcze zależy od umiejętności gry i posiadania kontaktów w tej branży. A Wy co myślicie o takim sposobie na życie ? : ) Pozdrawiam, cherry.

U wiolonczelistek zniechęcenie jest chyba częste z tego, co widzę
Nie rezygnuj! Teraz być może Cię to nuży, ale za kilka lat może być zupełnie inaczej. I jeśli rzucisz, to na pewno przyjdzie taki moment, że będziesz żałować.
Pieniądze może nie są wielkie, ale da się na pewno z tego wyżyć (też zależy od miasta i od orkiestry), a taka praca to mnóstwo satysfakcji

[Almirena19]

Zgadzam sie z przedmowczynia w 100%. Wiesz nikomu w naszym wieku sie nie chce,ale motywuje sie tym ze bede mogla pojechac na jakis konkurs czy cos w tym stylu.Wiesz ile razy ja juz rezygnowalam ze szkoly muzycznej??Ile razy juz pisalam podanie do dyrektora o skreslenie z listy uczniow?Tylko jak do tej pory zadne na szczescie na jego biurko nie dotarlo :-P Wiec widzisz trzeba to poprostu przetrwac takie kryzysy.

[jyyli]

Napisane przez Almirena19

Zgadzam sie z przedmowczynia w 100%. Wiesz nikomu w naszym wieku sie nie chce,ale motywuje sie tym ze bede mogla pojechac na jakis konkurs czy cos w tym stylu.Wiesz ile razy ja juz rezygnowalam ze szkoly muzycznej??Ile razy juz pisalam podanie do dyrektora o skreslenie z listy uczniow?Tylko jak do tej pory zadne na szczescie na jego biurko nie dotarlo :-P Wiec widzisz trzeba to poprostu przetrwac takie kryzysy.

Ja niestety zrezygnowałam po pierwszym stopniu
Z jednej strony nie powinnam żałować, bo w końcu i tak wylądowałam na drugim stopniu na śpiewie, no ale jednak trochę mi szkoda. Grałam na gitarze klasycznej i do dziś bym pewnie wymiatała, a niestety instrument tylko stoi i się kurzy
Także uczcie się na błędach starszej koleżanki i nie rezygnujcie

[Almirena19]

Hehe a ja po to 6 lat na skrzypcach zasuwalam zeby na 2 tygodnie przed egzaminami na II st w rozmyslic sie i wyladowac na wokalu :-P Tyle godzin cwiczen poszlo sie gibac.Dobrze ze wlasnego instrumentu nie zdazylam kupic. :-D

[cherrycokex]

Dziękuję za słowa wsparcia, teraz znów nabrałam ochoty na granie : ) Macie rację, gdybym zrezygnowała, później bym żałowała, a jednak muzyka stała się w zasadzie częścią mnie i nie wyobrażam sobie życia bez niej. Najważniejsze jest to, by w przyszłości robić to, co się kocha, wiadomo, że czasami są wzloty i upadki, ale wszystko jest do pokonania i właśnie mi o tym przypomniałyście, przy okazji czytania tego wątku.

[Naka_Mika]

Napisane przez karolkao89

ja jestem na takim kierunku już 4 rok, liznęłam i malarstwa i rzeźby. Według mnie jest robota po tym, tylko trzeba odpowiednio poszukać i w odpowiednim mieście. Koleżanka kiedys mi powiedziała, że ten mój kierunek jest taki nieżyciowy (plastyka, rysunek), a ona wybrała ekonomie, bo po tym będzie mieć pracę. Heh, myliła się.

Tylko tak, na uczelniach profesorowie mają własny gust, z tego co widzę nie lubią tradycyjnej sztuki, lubią nowoczesność - cokolwiek to znaczy:P. Po 4 latach już się umiem 'bronić'. No, ale ile to nerwów, stresów kosztowało;|....

No ja jestem na pierwszym roku malarstwa i niestety bardzo się rozczarowałam. Szłam tam licząc, że wreszcie będę się mogła w tym rozwijać i robić to tak jak ja lubię i jak mi jest wygodnie...A tu niespodzianka-malujesz jak profesor chce...a za indywidualizm za przeproszeniem gnoją.
Ale może jest to tez kwestia kierunku? Sama nie wiem, ale wydaje mi się, że właśnie na takich powiedzmy "tradycyjnych" i kameralnych kierunkach jak właśnie malarstwo i rzeźba brakuje indywidualizmu, a to co narzucane i powszechnie uznawane w sztuce to właśnie nowoczesność..Zauważyłam to w wielu uczelniach, tradycje wypiera nowatorskość i nowoczesność. Dlatego ja się na takim kierunku nie odnajduję, bo zdecydowanie wolę tradycje. Ktoś kto lubi holenderskie martwe natury nie odnajdzie się w pracowni malarskiej na studiach:P Że już nie wspomnę o innych pracach, taki spoza pracowni, tj "własnej twórczości"...jeśli ktoś podobnie jak ja nawiązuję do dawnego malarstwa, przynajmniej w formie i technice/sposobie malowania...

No i dlatego zmieniam kierunek xD

Ale się rozpisałam, chyba miałam taką potrzebę...

[pandepilator]

Napisane przez waits

Wtyki, wtyki przede wszystkim. Wielu moich znajomych już w wieku szesnastu lat latało do profesorów z am na zajęcia, oczywiście nie za darmo. Głupio brzmi, ale się opłaciło.
Co do podstaw... Z tego co wiem - fakt, od kogoś, sama nie sprawdzałam i sprawdzać raczej nie będę - to na wokalistyce wystarczy, że masz alt i talent - biorą w ciemno. Słyszałam to i o katowickiej, i o tej w Gdańsku. Jednak studia to jedno, a środowisko artystyczne to drugie.

so true...

[cherrycokex]

Napisane przez pandepilator

so true...

też się z tym zgadzam, mam w rodzinie zawodowych muzyków i ich zdanie na ten temat jest takie samo. moja kuzynka w liceum też chodziła na lekcje do profesorów, żeby dostać się na AM.

[kalincia]

Napisane przez tralaleczka

Bardzo ciekawe zawody... Są tylko pewne minusy. Chyba artystą jest się cały czas, w związku z tym nie ma czasu na rodzinę i inne ważne rzeczy w życiu człowieka. Ja bym tak nie potrafiła.

To mity. Obracam się w takim środowisku, ludzie mają związki, dzieci, normalnie żyją - są aktorami, ale też partnerami, rodzicami, przyjaciółmi.

---------- Dopisano o 21:46 ---------- Poprzedni post napisano o 21:42 ----------

Napisane przez Almirena19

Powiem tyle,środowisko to to poprostu dom wariatów.To są bardzo ciężcy ludzie. Tu nie ma miejsca na pokorę jak ktoś wyżej wspomniał(no chyba że pokora dla sztuki).Tutaj każdy każdemu podkłada bez przerwy nogę więc o pokorze mowy nie ma,trzeba uparcie dążyć do celu.Trzeba bez przerwy zabiegać o uwagę innych.To nie jest zawód dla osób słabych psychicznie.Jak ktoś to powiedział to bardzo piękny zawód ale niestety bardzo niewdzięczny.Ale jak ktoś to bardzo kocha to nie ma dla niego żadnych barier. Więc dlaczego nie spróbować?

Mam zupełnie inne doświadczenia. Ludzie, z którymi się spotykam tworzą zespół teatralny. RAZEM budują, a nie podkładają sobie nogę. Lubią się - robią sobie artystyczne niespodzianki, spotykają się na gruncie prywatnym, rozmawiają razem o przyszłości zespołu. Są przyjaciółmi.

---------- Dopisano o 21:50 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------

Napisane przez andzelika666

Przez dwa lata pracowałam w teatrze, potem mi się znudziło i wybrałam inne, ciekawsze zajęcie.
Spektakle potrafią być bardzo nużące...

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:20 ----------


Jeśli naprawdę w to wierzysz to znaczy, że żyjesz w iluzji!

---------- Dopisano o 14:24 ---------- Poprzedni post napisano o 14:21 ----------


Niestety, żeby się przebić trzeba iść do celu po trupach, w przeciwnym razie jak mawiał mój profesor "Du*ę Ci żywcem zjedzą..."

To ty żyjesz w iluzji, że wszyscy muszą się żreć.
Ja znam prawdziwych artystów i to w realu, więc iluzjami tu nie wyjeżdżaj, na podstawie dwóch lat spędzonych w okolicach teatru już wiesz o wszystkich artystach w Polsce wszystko?

---------- Dopisano o 21:54 ---------- Poprzedni post napisano o 21:50 ----------

Napisane przez pandepilator

najbardziej chorzy ludzie na świecie, w życiu nie władowałbym się w takie środowisko. znam ze dwóch i mi wystarczy.

Ja znam ze dwie porąbane księgowe - mam sobie na tej podstawie wyrabiać światopogląd o tym kręgu zawodowym?
Znam wspaniałych artystów - aktorów, wielu - na tej podstawie nie sądzę jednak, że gnid w tym zawodzie nie ma. Zależy, czy ktoś chce tworzyć, czy ma parcie na szkło i chce być znany z tego, że jest znany.

[jyyli]

Napisane przez kalincia

To mity. Obracam się w takim środowisku, ludzie mają związki, dzieci, normalnie żyją - są aktorami, ale też partnerami, rodzicami, przyjaciółmi.

---------- Dopisano o 21:46 ---------- Poprzedni post napisano o 21:42 ----------


Mam zupełnie inne doświadczenia. Ludzie, z którymi się spotykam tworzą zespół teatralny. RAZEM budują, a nie podkładają sobie nogę. Lubią się - robią sobie artystyczne niespodzianki, spotykają się na gruncie prywatnym, rozmawiają razem o przyszłości zespołu. Są przyjaciółmi.

---------- Dopisano o 21:50 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------


To ty żyjesz w iluzji, że wszyscy muszą się żreć.
Ja znam prawdziwych artystów i to w realu, więc iluzjami tu nie wyjeżdżaj, na podstawie dwóch lat spędzonych w okolicach teatru już wiesz o wszystkich artystach w Polsce wszystko?

---------- Dopisano o 21:54 ---------- Poprzedni post napisano o 21:50 ----------


Ja znam ze dwie porąbane księgowe - mam sobie na tej podstawie wyrabiać światopogląd o tym kręgu zawodowym?
Znam wspaniałych artystów - aktorów, wielu - na tej podstawie nie sądzę jednak, że gnid w tym zawodzie nie ma. Zależy, czy ktoś chce tworzyć, czy ma parcie na szkło i chce być znany z tego, że jest znany.

Zgadzam się z Tobą w 100%

W ogóle ja znam więcej porąbanych nie-artystów niż artystów Bo to głównie ci pierwsi są podli, kłótliwi i krzywdzą zwierzaki, ale to przecież nie znaczy, że każdy np. prezes taki jest, po prostu ja poznałam kilka mend, ale się nie zrażam, miałam pecha i tyle
A jeśli chodzi o artystów, to znam tylko jedną kobietę, o dość trudnym charakterze. Jest bardzo utalentowana, no ale inni, których znam, też są niezwykle utalentowani i mają niesamowite umiejętności, a są naprawdę wspaniałymi ludźmi.

No i ja nadal się nie zgadzam, że na AM tylko po znajomościach. Za dużo znam ludzi, którzy się podostawali, pokończyli, a znajomości mieli zerowe. W moim mieście nie ma AM i nikt z moich znajomych muzyków nie dojeżdżał gdzieś dalej na lekcje (czas i pieniądze - żaden profesor nie daje lekcji w sobotę wieczorem za darmo ). Znam jedną osobę, która się nie dostała, ale też nie była w szkole muzycznej na wokalu i miała słaby warsztat. Reszta się dostała.
Ale jak ja w przyszłym roku polegnę i mnie nie przyjmą, to uwierzę, że rządzą tam układy, przynajmniej będę miała na co zwalić i nie będę miała pretensji do siebie samej, o

[kalincia]

Napisane przez jyyli

Zgadzam się z Tobą w 100%

W ogóle ja znam więcej porąbanych nie-artystów niż artystów Bo to głównie ci pierwsi są podli, kłótliwi i krzywdzą zwierzaki, ale to przecież nie znaczy, że każdy np. prezes taki jest, po prostu ja poznałam kilka mend, ale się nie zrażam, miałam pecha i tyle
A jeśli chodzi o artystów, to znam tylko jedną kobietę, o dość trudnym charakterze. Jest bardzo utalentowana, no ale inni, których znam, też są niezwykle utalentowani i mają niesamowite umiejętności, a są naprawdę wspaniałymi ludźmi.

No i ja nadal się nie zgadzam, że na AM tylko po znajomościach. Za dużo znam ludzi, którzy się podostawali, pokończyli, a znajomości mieli zerowe. W moim mieście nie ma AM i nikt z moich znajomych muzyków nie dojeżdżał gdzieś dalej na lekcje (czas i pieniądze - żaden profesor nie daje lekcji w sobotę wieczorem za darmo ). Znam jedną osobę, która się nie dostała, ale też nie była w szkole muzycznej na wokalu i miała słaby warsztat. Reszta się dostała.
Ale jak ja w przyszłym roku polegnę i mnie nie przyjmą, to uwierzę, że rządzą tam układy, przynajmniej będę miała na co zwalić i nie będę miała pretensji do siebie samej, o

A może to będzie brak talentu, a nie brak układów? No ale dobrze mieć na co zwalić...

[Pani_Kredka]

Napisane przez jyyli

No i ja nadal się nie zgadzam, że na AM tylko po znajomościach. Za dużo znam ludzi, którzy się podostawali, pokończyli, a znajomości mieli zerowe. W moim mieście nie ma AM i nikt z moich znajomych muzyków nie dojeżdżał gdzieś dalej na lekcje (czas i pieniądze - żaden profesor nie daje lekcji w sobotę wieczorem za darmo ). Znam jedną osobę, która się nie dostała, ale też nie była w szkole muzycznej na wokalu i miała słaby warsztat. Reszta się dostała.
Ale jak ja w przyszłym roku polegnę i mnie nie przyjmą, to uwierzę, że rządzą tam układy, przynajmniej będę miała na co zwalić i nie będę miała pretensji do siebie samej, o

Ci ludzie chodzili do szkoły muzycznej, co nie? Bo wiesz, to jest tak, że pomiędzy nauczycielami z takich szkół, a profesorami też są układy.
Pisałaś coś wcześniej o studiach muzycznych zagranicą - że byłaś tym zainteresowana i w ogóle. Masz może jakieś ciekawe infomacje na ten temat? Bo zbieram. A fajnie jest się dowiedzieć z kilku źródeł.

Dla mnie artyści, którzy mają fochy to tacy trochę pseudoartyści, którzy się nasłuchali stereotypów i starają się tacy właśnie być. Owszem, zdarza się taki prawdziwy artysta raz na jakiś czas, ale większość to tacy pozerzy własnie. Znam sporo osób z tego środowiska i naprawdę wszyscy są okej. Ale fakt jest też taki, że świnie są podkładane, ale to się zdarza na tym najwyższym szczeblu, gdzie chodzi o konkretną karierę i konkretne pieniądze.

[waits]

Wiecie, co innego być w środowisku a co innego próbować się tam dostać. Myślę, że o to głównie wszystkim chodziło. Tak poza tym jeszcze inną bajką jest z tego środowiska wypaść... Znam aktorów, którzy po ukończeniu łódzkiej mieli mnóstwo znajomych i kontaktowali się, dopóki byli w branży. Jedna ze znajomych zaszła w ciąże i z zawodu zrezygnowała. Ostatnio, gdy jej kumpel z roku prowadził chałturkę w miasteczku X, ucieszyła się cholernie, bo myślała, że będzie miała z kim powspominać stare dzieje. Dacie wiarę, że gdy do niego podeszła on udawał, że jej nie widzi?


PS - sorry, ale muszę: jestem z siebie superhiperultrazadowolona , bo właśnie skończyłam komponować piątą melodię. Jeszcze tylko dziesięć i mogę umierać!

[karuzel_a]

świat artystyczny to świat niezwykły wszystko jest lepsze od zwykłej szarej stagnacji! jeżeli czegoś chcesz, to jedynym problemem na swojej drodze możesz być tylko ty sama. odważ się!

[jemsiebie]

Napisane przez cherrycokex

też się z tym zgadzam, mam w rodzinie zawodowych muzyków i ich zdanie na ten temat jest takie samo. moja kuzynka w liceum też chodziła na lekcje do profesorów, żeby dostać się na AM.

No ja też jestem niby artystą, ale dostałem się o własnych siłach...
Chociaż rzeczywiście znajomości nie mogą zaszkodzić.

[Lee_Loo_]

Ciężki kawałek chleba.

[tralaleczka]

Napisane przez waits

Wiecie, co innego być w środowisku a co innego próbować się tam dostać. Myślę, że o to głównie wszystkim chodziło. Tak poza tym jeszcze inną bajką jest z tego środowiska wypaść... Znam aktorów, którzy po ukończeniu łódzkiej mieli mnóstwo znajomych i kontaktowali się, dopóki byli w branży. Jedna ze znajomych zaszła w ciąże i z zawodu zrezygnowała. Ostatnio, gdy jej kumpel z roku prowadził chałturkę w miasteczku X, ucieszyła się cholernie, bo myślała, że będzie miała z kim powspominać stare dzieje. Dacie wiarę, że gdy do niego podeszła on udawał, że jej nie widzi?

Nie znoszę takich sytuacji. Co komu szkodzi się przywitać? To do niczego nie zobowiązuje. Absolutny brak klasy.

[pandepilator]

no właśnie tak się ci ludzie zachowują...