czy jesteście szczęśliwe?

[MissScareAll]

Nie, nigdy nie byłam i pewnie nie będę.
Choć może kiedyś byłam, przez kilka miesięcy, za to potem było jak w efekcie jojo. Jestem chodzącą depresją

[umiko]

Hmmmm... a co mi tam, jestem brakuje mi chłopa, brakuje mi pieniędzy, być może wywalą mnie z uczelni, facet złamał mi serce, przyjaciółka wbiła nóż w plecy ale... hej, mam dwie nogi, dwie ręce i wiem, że ze wszystkim sobie poradzę. Braki i niepowodzenia to tylko kolejne ciekawe wyzwania. Jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie

I tak w ogóle martwi mnie, że jest tyle głosów na nie że sparafrazuję: przydałoby się trochę polotu, finezji i szczęścia w tym smutnym jak p**da forum mamy internet, jest powód do bycia szczęśliwym

[Paszczurek666]

Napisane przez umiko

Hmmmm... a co mi tam, jestem brakuje mi chłopa, brakuje mi pieniędzy, być może wywalą mnie z uczelni, facet złamał mi serce, przyjaciółka wbiła nóż w plecy ale... hej, mam dwie nogi, dwie ręce i wiem, że ze wszystkim sobie poradzę. Braki i niepowodzenia to tylko kolejne ciekawe wyzwania. Jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie

I tak w ogóle martwi mnie, że jest tyle głosów na nie że sparafrazuję: przydałoby się trochę polotu, finezji i szczęścia w tym smutnym jak p**da forum mamy internet, jest powód do bycia szczęśliwym

Awww, uwielbiam Cię
Też uważam za smutne, że tyle osób uważa, że nie są szczęśliwe. Ale może to jest właśnie problem ze zdefiniowaniem szczęścia. Może ci nieszczęśliwi uważają, że szczęście to pasmo powodzeń, emocji i motylków w brzuchu.

[Crystal Lake of Tears]

Napisane przez umiko

Hmmmm... a co mi tam, jestem brakuje mi chłopa, brakuje mi pieniędzy, być może wywalą mnie z uczelni, facet złamał mi serce, przyjaciółka wbiła nóż w plecy ale... hej, mam dwie nogi, dwie ręce i wiem, że ze wszystkim sobie poradzę. Braki i niepowodzenia to tylko kolejne ciekawe wyzwania. Jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie

I tak w ogóle martwi mnie, że jest tyle głosów na nie że sparafrazuję: przydałoby się trochę polotu, finezji i szczęścia w tym smutnym jak p**da forum mamy internet, jest powód do bycia szczęśliwym

Bije od Ciebie pozytywne nastawienie i taka dobra energia...

[umiko]

Oj tam, oj tam ale miło mi
Po prostu szczęście to nie splot wypadków. To sposób brania życia za gardło. Walczenia z nim. Bycia fighter'em, a nie loser'em ;p Kiedyś byłam bardzo nieszczęśliwa... ale potem mi się znudziło. I teraz mam trochę dosyć tego, że wszyscy są smutni, albo niby szczęśliwi.. ale... no właśnie zawsze robią jakieś "ale". Nie ma żadnych "ale"! i nie mówię tutaj o zakładaniu masek, czy udawania szczęśliwej na siłę... tylko, nie wiem, jakiegoś takie nabrania luzu do życia?

[ILTheCure]

umiko: w myśl zasady, że życia nie można traktowac śmiertelnie poważnie, styknie, że się na nie umiera

[dawidowskasia]

Napisane przez umiko

Hmmmm... a co mi tam, jestem brakuje mi chłopa, brakuje mi pieniędzy, być może wywalą mnie z uczelni, facet złamał mi serce, przyjaciółka wbiła nóż w plecy ale... hej, mam dwie nogi, dwie ręce i wiem, że ze wszystkim sobie poradzę. Braki i niepowodzenia to tylko kolejne ciekawe wyzwania. Jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie

I tak w ogóle martwi mnie, że jest tyle głosów na nie że sparafrazuję: przydałoby się trochę polotu, finezji i szczęścia w tym smutnym jak p**da forum mamy internet, jest powód do bycia szczęśliwym

[Shadowboxer]

Ja też jestem szczęśliwa. Chociaż na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy balansowałam na granicy depresji, teraz mnie olśniło i zrozumiałam, że mam bardzo wiele - spełnione wielkie marzenia, 2 cudowne przyjaciółki, które spadły mi z nieba w tym samym czasie, końskie zdrowie (poza tycią wadą wzroku), wiele dobrych wspomnień i nadzieję na przyszłość.

Oczywiście mam za sobą kilka lat pod wpływem toksycznego wampira emocjonalnego, który rujnował mnie dość systematycznie za moją zgodą, mnóstwo bólu, rozczarowań i smutku. Nikt nie był we mnie zakochany (jakże to tak? ), nigdy nie byłam w związku i nie zaznałam bliskości (poza moim zwierzaczkiem! ludzie są często przeceniani w tej kwestii) i ciężko mi się czasem przystosować. ALE, podobnie jak koleżanka powyżej mam komplet nóg, rąk, innych cennych części ciała, ambitne cele i pewien niedosyt, który pcha mnie do przodu. Poza tym pamiętam, że poza tymi szczęściarzami, który taplają się w nieustannej rozkoszy i wszechogarniającym spełnieniu, miliony ludzi na tym świecie nigdy nie będą tak uprzywilejowani jak ja, należy więc docenić własne okoliczności. Mimo wszystko.

O, no i jestem szczęśliwa, bo już za kilka tygodni będę obżerać się bigosem i pierogami w Polsce. Mmmmmmmmmm.

EDIT: zawsze jak słyszę "Rolling in the deep" myślę o tarzaniu się w bigosie <3 Ot, taka ciekawostka.

[6291cc2e5cca5cd6ab177e5efe4c5e0758342977]

Ani tak, ani nie,ale bardziej na nie. wiem czemu tak jest. ale może nie umiem bardziej docenić tego co mam? Przytłacza mnie to wszystko, to że wstaję o 4, ucze się/siedze na necie, potem idę do szkoły, po powrocie znowu się ucze i zazwyczaj zasypiam z książką w ręce W tygodniu mam masę stresów, matka na mnie najeżdża cały czas o oceny, o wszystko, strasznie boję sie szkoły. Juz stresuje mnie nawet to, że musze wyjść z domu.
Za to w weekendy czuję się szczęśliwa, spotykam się ze znajomymi, do kina, na miasto. Spaceruję sobie po parku całymi godzinami z przyjaciółką. Jeżdże do babci na wieś a tam jest tak pięknie
Czyli szczęśliwa jestem w weekendy, zaś w tygodniu

[Marika_1987]

Nie jestem szczęśliwa chociaż wiele osób mówi mi, że jestem. Mam rodzinę,pracę, niczego mi nie brakuje. Ale nie jestem szczęśliwa. Uśmiecham się kiedy wychodzę z domu, a kiedy do niego wracam uśmiech przeobraża się w smutek. Nawet przed najbliższymi osobami wkładam maskę. I wiem, że powinnam coś zrobić ale nie mogę się zebrać w sobie, ogarnąć. Kiedyś potrafiłam się śmiać, cieszyć drobnymi sprawami. Teraz nie umiem. Przytłacza mnie codzienność.

[golgie]

Ogólnie jestem szczęśliwa-mam własną ,cudowną rodzinę...,ale do pełni szczęścia brakuje mi szczęścia innych bliskich

[pegi braun]

Sama nie wiem.
Niby mam mojego ukochanego TŻ, który daje mi szczęście, mam dwoje świetnych przyjaciół na których zawsze mogę liczyc, niby mam fajną pracę, kończę wymarzone studia, ale kiepskie perspektywy na przyszłość, ciągłe problemy finansowe nie pozwalają mi się cieszyć. Do tego dochodzą problemy z rodziną, choroba mojej mamy, ciężka sytuacja życiowa mojej siostry- moja bezsilność, że nie mogę im pomóc...

[AnnaVanDort]

Może na żywo po mnie tego nie widać, ale jestem bardzo szczęśliwa i zadowolona z życia

[natash88]

Całkowicie zgadzam się z umiko, To taka klisza, ale szczęście naprawdę leży w nas - co to oznacza? Że to nasza interpretacja rzeczywistości nadaje określony znak (+/-) wydarzeniom. Do osób, które 'niby wszystko mają, ale...' - to w Was samych leży to wielkie ale, to, że musicie je nadać.
Co więcej - tego da się nauczyć, tzn. szczęścia, a bliżej - odpowiedniego nastawienia do zdarzeń życiowych i takiej obróbki poznawczej i emocjonalnej, że nagle porażka staje się lekcją w życiu, problem - wyzwaniem, a sukces - jedynie powodem do radości, a nie punktem wyjścia do rozmyślań, że to tylko chwila...

Ja się nauczyłam bycia szczęśliwą jakieś 2 lata temu, i dużo mi zajęło pracy nad sobą, żeby taki stan osiągnąć (i nie miało to nic wspólnego z wydarzeniami zewnętrznymi. Ba, to przed tymi dwoma latami obiektywnie miałam wszystko - a tylko bywałam szczęśliwa, teraz jest problem na problemie (u mnie-wyzwanie) i brak na braku (u mnie-motywacja do zdobywania), a mimo to jestem permanentnie szczęśliwa).

Tak więc szczęśliwa jestem ZAWSZE, nie tylko bywam, mimo że brak pracy, środków finansowych, znienawidzone studia, brak chłopa, problemy zdrowotne w rodzinie etc. etc.

Damn, a ja ciągle szczęśliwa się budzę

[maryanna3]

Dokładnie, szczęście zależy bardziej od charakteru nie od tego co się właśnie dzieje w życiu(pomijam sytuacje typu: spalił mi się dom, razem z nim czwórka dzieci i straciłam pracę). Bo osoba która POTRAFI być szczęśliwa porażkę przekuje w sukces lub przejdzie nad nią do porządku dziennego, natomiast dla osoby takiej jak ja porażka będzie jedynie potwierdzeniem że wszystko jest do d. Optymiści mają lepiej ale z tym się chyba człowiek rodzi albo nabiera pod wpływem doświadczenia. Zauważyłam że osoby starsze często bardziej cieszą się z rzeczy małych niż młodzi. Może dlatego, ze już zdają sobie sprawę w praktyce a nie teorii na czym polega życie i mają po swoich wszystkich przygodach większy dystans do świata, do siebie samego.

[fleur05]

Ja zawsze mówię, że odkąd pokochałam TŻ jestem szczęśliwa tak długoterminowo.
Nie jestem zawsze w każdym momencie szczęśliwa, czasem mi się wszystko wali. Zdarzają się momenty, kiedy mam ochotę tylko siedzieć i płakać, ale w praktyce jakoś zawsze znajdzie mi się ta motywacja, że przecież będzie lepiej i zawsze jest.

[natash88]

Napisane przez maryanna3

Dokładnie, szczęście zależy bardziej od charakteru nie od tego co się właśnie dzieje w życiu(pomijam sytuacje typu: spalił mi się dom, razem z nim czwórka dzieci i straciłam pracę). Bo osoba która POTRAFI być szczęśliwa porażkę przekuje w sukces lub przejdzie nad nią do porządku dziennego, natomiast dla osoby takiej jak ja porażka będzie jedynie potwierdzeniem że wszystko jest do d. Optymiści mają lepiej ale z tym się chyba człowiek rodzi albo nabiera pod wpływem doświadczenia. Zauważyłam że osoby starsze często bardziej cieszą się z rzeczy małych niż młodzi. Może dlatego, ze już zdają sobie sprawę w praktyce a nie teorii na czym polega życie i mają po swoich wszystkich przygodach większy dystans do świata, do siebie samego.

Mam nadzieję, że pocieszeniem dla Ciebie będzie fakt, że z wiecznie niezadowolonej i nieusatysfakcjonowanej pesymistki-realistki stałam się optymistką (nadal realistką), dla której 'nieusatysfakcjonowanie' (bo jasne, że takiego doświadczam) nabrało innego charakteru (zamiast demotywującego - motywującego)... Da się Nabiera się optymizmu i pod wpływem doświadczenia pewnie, ale przede wszystkim w wyniku pracy własnej nad samym sobą. Polecam

[maryanna3]

Napisane przez natash88

Mam nadzieję, że pocieszeniem dla Ciebie będzie fakt, że z wiecznie niezadowolonej i nieusatysfakcjonowanej pesymistki-realistki stałam się optymistką (nadal realistką), dla której 'nieusatysfakcjonowanie' (bo jasne, że takiego doświadczam) nabrało innego charakteru (zamiast demotywującego - motywującego)... Da się Nabiera się optymizmu i pod wpływem doświadczenia pewnie, ale przede wszystkim w wyniku pracy własnej nad samym sobą. Polecam

Jest to pewnego rodzaju pocieszenie, ja staram się nad sobą pracować również m.in. na psychoterapii gdzie wiele przydatnych uwag dostaję. Ale nie byłabym sobą i jako rasowa pesymistka muszę póki co dodać, że ta praca może się okazać zbyt ciężka i w moim przypadku nie będzie tak jak u Ciebie Może niektórzy ludzie stworzeni są do umartwiania się, całe życie, na starość robią się zgorzkniali od nadmiaru nieszczęścia i żyją już tylko życiem innych-to szczyt mojego pesymizmu

[SzaraLara]

Bardzo! Jestem zdrowa, wnet kończę studia, miesiąc temu zaczęłam wymarzoną pracę, zarobki niezłe, w czerwcu biorę ślub, zaczynam planować wakacje... Co więcej trzeba?

[apows]

Napisane przez Angel_00

Jak wyżej... Czy możecie szczerze bez oszukiwania siebie i innych stwierdzić że jesteście szczęśliwe? Czy też przybieracie maskę a po powrocie do domu jesteście sobą? Czy chodzicie uśmiechnięte? Jeśli jest Wam źle to ukrywacie to przez innymi?

Czasy i ludzie nas otaczający niejednokrotnie zmuszają nas do zakładania maski, ludzi coraz czesciej cieszy ludzkie nieszczęście. Ja jestem szczęśliwa z kilku powodów:
- że mój syn jest zdrów
- że się rozwiodłam
-że kupiłam mieszkanie
- że radzę sobie jako samotna matka

nieszczęsliwa:
- są takie chwile w życiu kobiety, że nie ma sie do kogo przytulić i to boli okropnie

[Naomi21]

Napisane przez natash88

To taka klisza, ale szczęście naprawdę leży w nas - co to oznacza? Że to nasza interpretacja rzeczywistości nadaje określony znak (+/-) wydarzeniom. Do osób, które 'niby wszystko mają, ale...' - to w Was samych leży to wielkie ale, to, że musicie je nadać.
Co więcej - tego da się nauczyć, tzn. szczęścia, a bliżej - odpowiedniego nastawienia do zdarzeń życiowych i takiej obróbki poznawczej i emocjonalnej, że nagle porażka staje się lekcją w życiu, problem - wyzwaniem, a sukces - jedynie powodem do radości, a nie punktem wyjścia do rozmyślań, że to tylko chwila...

Ja się nauczyłam bycia szczęśliwą jakieś 2 lata temu, i dużo mi zajęło pracy nad sobą, żeby taki stan osiągnąć (i nie miało to nic wspólnego z wydarzeniami zewnętrznymi.

Ja się zgadzam z Toba, też mam takie przekonanie i długo uczyłam się bycia szczęśliwą, patrzenia na świat z optymizmem, doceniania wszystkiego, co mam. Udało się, byłam szczęsliwa, ale nie wiem co się stało, oduczyłam się? Po prostu już nie potrafię, chociaż chciałabym, staram się każdego dnia. Może w końcu znowu się uda

[umiko]

Napisane przez natash88

Całkowicie zgadzam się z umiko, To taka klisza, ale szczęście naprawdę leży w nas - co to oznacza? Że to nasza interpretacja rzeczywistości nadaje określony znak (+/-) wydarzeniom. Do osób, które 'niby wszystko mają, ale...' - to w Was samych leży to wielkie ale, to, że musicie je nadać.
Co więcej - tego da się nauczyć, tzn. szczęścia, a bliżej - odpowiedniego nastawienia do zdarzeń życiowych i takiej obróbki poznawczej i emocjonalnej, że nagle porażka staje się lekcją w życiu, problem - wyzwaniem, a sukces - jedynie powodem do radości, a nie punktem wyjścia do rozmyślań, że to tylko chwila...

Ja się nauczyłam bycia szczęśliwą jakieś 2 lata temu, i dużo mi zajęło pracy nad sobą, żeby taki stan osiągnąć (i nie miało to nic wspólnego z wydarzeniami zewnętrznymi. Ba, to przed tymi dwoma latami obiektywnie miałam wszystko - a tylko bywałam szczęśliwa, teraz jest problem na problemie (u mnie-wyzwanie) i brak na braku (u mnie-motywacja do zdobywania), a mimo to jestem permanentnie szczęśliwa).

Tak więc szczęśliwa jestem ZAWSZE, nie tylko bywam, mimo że brak pracy, środków finansowych, znienawidzone studia, brak chłopa, problemy zdrowotne w rodzinie etc. etc.

Damn, a ja ciągle szczęśliwa się budzę

Damn, girl- good for you! właśnie o to chodzi!

Szkoda, że na wizażu nie ma jak na fb przycisku "lubię to" bo niektóre posty zalubiłabym na śmierć

[Angel_00]

Nie sądziłam że odzew będzie taki duży... Zdaje sobie sprawę że dla każdego szczęściem będzie co innego jednak chciałam wiedzieć czy uważacie się za szczęśliwe... Pytałam ponieważ czegoś mi brakuje i sama nie wiem czego... Nie uważam że jestem nie szczęśliwa ale do szczęścia też mi daleko... Jestem po środku a dookoła mnie sami uśmiechnięci ludzie... Zaczęłam się zastanawiać czy to ze mną coś nie tak, czy tak świetnie się maskują, nie mówią o swoich problemach...

[Darkoz]

Czy ja wiem? Umiem cieszyć się drobiazgami, ale niestety często wpadam w przygnębienie. Staram się z tym walczyć, robić w myślach listy 10 dobrych rzeczy, które mi się przydarzyły w danym dniu/przydarzą w kolejnym, ale nie zawsze umiem znaleźć 5. Szczęśliwa czuję się tylko wtedy, kiedy się śmieję albo spotykam z przyjaciółmi.

[shure]

ostatnimi czasy nie promienieje szczesciem.. zawiedziona przyjazn budowanie zycia od nowa,problemy ze znalezieniem pracy, nieporosumienia w rodzinie... czasem czuje sie jak bym byla niewidoczna. Wiem ze tak naprawde tylko Tz na mnie zalezy i on jest moim przyjacielem.
Gdy jest przy mnie jestem szczesliwa, lecz gdy tylko zamknie za soba drzwi od mojego mieszkania zamieniam sie w klebek nerwow wystarczy chwila zebym wybuchla.
zamykam sie w sobie. Przez problemy ze znalezieniem pracy coraz czesciej dopadaja mnie doly. moj kontakt z rodzicami jest kiepski nawet bardzo... niby mieszkamy razem a zyjemy osobno.
marze zeby wyprowadzic sie, zamieszkac z Tz i odciac sie od tego wszystkiego

[Pestka88]

nie jestem nieszczęśliwa. ale do szczęście mi trochę brakuje. Przede wszystkim spokoju i oddechu. Dużo pracuję, jakoś zaczęłam sporo imprezować plus poświęcam czas nowej znajomości, która jest bardzo ekscytująca, ale nie wiem, czy ma sens na dłuższą metę. Świetnie się bawię, ale jestem już trochę zmęczona.
Pewnie jak trochę odetchnę (wolny weekand ) to dotrze do mnie, że znalazłam pracę, że mam fajnych znajomych i cudownych przyjaciół, już nie mówiąc o wspaniałych rodzicach, a w dodatku zakochał się we mnie facet, o którym pod pewnymi względami marzyłam jako szczeniak (ach ci długowłosi gitarzyści) i poczuję, że moja życie to sielanka i szczęście w czystej postaci. Teraz to wiem, ale jestem zbyt niewyspana, żeby to odczuć naprawdę

[granatowa13]

Jestem szczęśliwa. Jestem zdrowa, mam kochających rodziców i chłopaka, kilku zaufanych znajomych. Choć czasami mam gorsze dni, jak każdy zapewne, to wiem, że inni mają gorzej w życiu i może nie mają połowy tego, co ja mam, dlatego tym bardziej doceniam swoje życie i to co posiadam

[looolitka]

Nie jjestem szcześcliwa.
Studiuje coś co nie wiem czy chce robić w życiu. Pracuje tak gzi chciałabym pracować w życiu, ale nie bede mogła! Czuje się okropnie samotna w życiu, brak mi oparcie i bratniej duszy. Poza praca i studiami nie mam czasu na nic, na żadne przyjjemnośc, a gdybym nawet miała ten czas nie wiem czy potrafiłabym go wykorzystać dobrze...
Nie stanowczo nie jestem szczęśliwa!

[valerverda]

Czy jestem szczęśliwa.........dobre pytanie. Zależy co oznacza bycie szczęśliwym.


*fatalna sytuacja w domu
*studiuje to czego nigdy nie chciałam
*połowa niby ,,przyjaciół'' zapomniała, że mam urodziny
*mama straciła pracę
*ojciec-szantażysta emocjonalny
*strach przed nawiązaniem kontaktu z płcią przeciwną
Te rzeczy raczej świadczą o tym, że chyba raczej nie jestem szczęśliwa.
Jednak jak jestem głodna i coś zjem poziom mojego szczęścia wraca, albo jak mi coś się uda.

Stawiam sobie diagnozę, że szczęśliwym człowiekiem raczej bywam i wątpię bym kiedykolwiek mogła powiedzieć na 100% jestem zadowolona ze swojego, życia. Cóż takiego podejścia nauczyło mnie to właśnie życie. Gdy nawet wszystko idzie po twojej myśli zawsze znajdzie się coś co trochę popsuje nasz ten idealny świat

[Agawa24]

Nie, nie jestem szczęśliwa. Czuję się niespełniona w życiu, nie robię tego co chciałabym, większość moich marzeń się nie spełniło, mam ch*jową rodzinę, nie mam faceta, ani bliskiej osoby, boję się co mnie czeka po studiach, boję sie o przyszłość, Generalnie rzecz biorąc moje życie jest aż do bólu szare i smutne.

---------- Dopisano o 21:11 ---------- Poprzedni post napisano o 21:09 ----------

Napisane przez valerverda

Czy jestem szczęśliwa.........dobre pytanie. Zależy co oznacza bycie szczęśliwym.


*fatalna sytuacja w domu
*studiuje to czego nigdy nie chciałam
*połowa niby ,,przyjaciół'' zapomniała, że mam urodziny
*mama straciła pracę
*ojciec-szantażysta emocjonalny
*strach przed nawiązaniem kontaktu z płcią przeciwną
Te rzeczy raczej świadczą o tym, że chyba raczej nie jestem szczęśliwa.
Jednak jak jestem głodna i coś zjem poziom mojego szczęścia wraca, albo jak mi coś się uda.

Hej, mam podobną sytuacje